Ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα για όλη την οικογένεια! Μια παράσταση που πρέπει να δείτε με τα παιδιά σας.

Δείτε όλη τη παράσταση εδώ: https://youtu.be/_MyPeHR36LY

Η MINOS-EMI, a Universal Music Company και οι Θεατρικές Σκηνές ένωσαν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους για να μας χαρίσουν το πιο φαντασμαγορικό παιδικό musical της σεζόν που ανέβηκε στο Θέατρο Παλλάς.

Η κλασική και επτά φορές best seller “Ψαρόσουπα” του Γιώργου Δ. Λεμπέση ήρθε το Νοέμβριο του 2019 στο Θέατρο Παλλάς με μια ολοκαίνουργια ιστορία  σε σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού και πρωτότυπη μουσική του Γιώργου Λεμπέση.

 Tώρα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε ολόκληρη τη παράσταση στο YouTube! Μπείτε εδώ https://youtu.be/_MyPeHR36LY και απολαύστε ξανά και ξανά αυτή τη μοναδική παραγωγή!

Με μια “Βουτιά στη Βυθούπολη”, μικροί και μεγάλοι θα γνωρίσουν τους ήρωες από όλες τις ιστορίες της σειράς σε ένα μουσικό υπερθέαμα και μια από τις μεγαλύτερες παραγωγές που έχουν γίνει ποτέ στο παιδικό θέατρο.

Ο Μέμος Μπεγνής, η Μαριέλλα Σαββίδου, ο Ιάσονας Μανδηλάς, η Idra Kayne και ο Φώτης Σεργουλόπουλος στο ρόλο του Βρασίδα του Αχινού, είναι οι βασικοί οικοδεσπότες αυτής της περιπέτειας μαζί με  ακόμα ταλαντούχους ηθοποιούς και χορευτές επί σκηνής!

Η πορεία της Ψαρόσουπας ξεπερνάει τα εγχώρια δεδομένα, μετρώντας, εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες και θεατές, καθώς και παιχνίδια βασισμένα στο έργο, που ξετρελαίνουν μικρούς και μεγάλους.

Για το συγκεκριμένο έργο, κυκλοφορεί και ένα cd από τη MINOS-EMI, a Universal Music Company με τα τραγούδια που ακούγονται στη παράσταση, με τις φωνες πολλών αγαπημένων καλλιτεχνών: ΧΑΡΗΣ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ, ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ, IDRA KAYNE, ΜΑΡΚΟΣ ΚΟΥΜΑΡΗΣ (LOCOMONDO), ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΜΠΕΣΗΣ, ΠΑΝΟΣ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ, ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΜΠΑΜΠΑΛΗ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΛΛΗΣ (STEREO SOUL), ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ, ΤΑΜΤΑ & Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ.

Βρείτε το άλμπουμ του φαντασμαγορικού musical,

«ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗ ΒΥΘΟΥΠΟΛΗ» εδώ: https://MinosEMI.lnk.to/VoutiaStiVithoupoliAlbum

ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗ ΒΥΘΟΥΠΟΛΗ του Γιώργου Δ. Λεμπέση

Σκηνοθεσία:                                        Φωκάς Ευαγγελινός

Μουσική:                                                        Γιώργος Λεμπέσης

Σκηνικά:                                               Γιάννης Μουρίκης

Κοστούμια:                                          Γιώργος Σεγρεδάκης

Φωτισμοί:                                                       Λευτέρης Παυλόπουλος

Μουσική διδασκαλία:                         Γιάννα Βασιλείου

Φωτογραφίες:                                     Γιώργος Καλφαμανώλης

Art work:                                             Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος

3D Επεξεργασία – Trailer:                  Χρήστος Μαγγανάς

Βοηθός σκηνοθέτη:                            Χρήστος Νικολάου

Βοηθός Σκηνογράφου:                       Μαριάννα Παπαγεωργίου

Video Φωτογράφησης:                       Πέτρος Καλφαμανώλης

Κατασκευή Σκηνικού:                         Lazaridis Scenic Studio

Ειδικές Κατασκευές:                           ΑΦΟΙ Θεοδωρίδη

Ειδικές Κατασκευές – Πατίνα σκηνικού:        Φρέντυ Γκίζας

Επιμέλεια – Κατασκευή φροντιστηρίου:        Βασιλική Τσιλιγρού

Μακιγιάζ στη φωτογράφηση:            Make Up Lab by Yiannis Marketakis

Κομμώσεις στη φωτογράφηση:         LORVENN

Προϊόντα μακιγιάζ:                             SEVENTEEN

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

Μέμος Μπεγνής

Μαριέλλα Σαββίδου

Ιάσονας Μανδηλάς

Idra Kayne

και ο Φώτης Σεργουλόπουλος

ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ:

Ειρήνη Βαλατσού

Γιάννης Βογιατζάκης

Μανόλης Θεοδωράκης

Γιάννης Καπελέρης

Λορίνα Κατσιώτη

Ευγενία Λιάκου

Δημήτρης Μαχαίρας

Ευγενία Μπαλάφα

Χρήστος Νικολάου

Άντεια Ολυμπίου

Ιωάννα Πιατά

Γιώργος Τσουρουνάκης

Εποχή κορωνοϊού και αντιδράσεις: Το γύρο του διαδικτύου κάνει το βιντεάκι με ένα σκυλάκι που αντιδρά όταν ακούει την αφεντικίνα του να βήχει! Ανοίξτε τον ήχο, δείτε το viral βίντεο και ξεκαρδιστείτε!

Το Εθνικό Θέατρο, στο πλαίσιο της συνεχούς ανάπτυξης ψηφιακών πρωτοβουλιών με τη φροντίδα και την αρωγή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, συνεχίζει τις διαδικτυακές προβολές σημαντικών έργων από το παγκόσμιο και ελληνικό ρεπερτόριο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά 110.00 θεατές-χρήστες από 50 χώρες παρακολούθησαν τους τρεις προηγούμενους κύκλους προβολών, πιστοί στο διαδικτυακό ραντεβού τους με το Εθνικό Θέατρο.

Το πρόγραμμα για την τρέχουσα εβδομάδα διαμορφώνεται ως εξής:

• Ο Πρίγκιπας και ο φτωχός της Τζέμα Κένεντι, βασισμένο στο έργο του Μαρκ Τουαίην, μια σύγχρονη ανάγνωση της γνωστής σε όλους μας ιστορίας, σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου.

Παρασκευή 24, από τις 12:00 το μεσημέρι, έως την ίδια ώρα του Σαββάτου 25 Απριλίου.

• Σε δεύτερη προβολή ο Συρανό ντε Μπερζεράκ, το έμμετρο αυτό αριστούργημα του Εντμόν Ροστάν, το οποίο παρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου και τον ίδιο στο ομώνυμο ρόλο.

Σάββατο 25, από τις 13:00 το μεσημέρι, έως την ίδια ώρα της Κυριακής 26 Απριλίου.

• Σε δεύτερη προβολή Του Kουτρούλη ο γάμος του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, η πάντα επίκαιρη και απολαυστική πολιτική σάτιρα, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.

Kυριακή 26, από τις 14:00 το μεσημέρι, έως και την ίδια ώρα της Δευτέρας 27/4. 

Οι παραπάνω παραστάσεις θα προβληθούν στο www.n-t.gr και στο www.culture.gr.

Οι μέρες της καραντίνας είναι δύσκολες για όλους, αλλά εξίσου δύσκολες, για τα παιδιά του Συνδέσμου που παραμένουν στις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης συνεχώς   24 ώρες το 24ωρο για 7 μέρες την εβδομάδα.

Έτσι, ο Πρόεδρος Κώστας Τίγκας και το Διοικητικό Συμβούλιο, θέλοντας να είναι ακόμη περισσότερο κοντά τους και με σκοπό να μην χάνουν τα παιδιά την επαφή με την καθημερινότητα  τους και την ψυχαγωγία, οργάνωσαν τη Μ. Πέμπτη με την  καταλυτική βοήθεια των εκδόσεων Διόπτρα και της Διευθύντριας επικοινωνίας Αλεξάνδρας Αυγερινού, την διαδικτυακή αφήγηση του παραμυθιού «Τα Μελισσάκια» από την συγγραφέα παιδικών διηγημάτων Μαρίνα Γιώτη.

Ο Σύνδεσμος Προστασίας Παιδιών και ΑμΕΑ, αγωνίζεται καθημερινά 97 χρόνια τώρα με πυξίδα τις αρχές της αλληλεγγύης και της προσφοράς και με αίσθημα κοινωνικής συνείδησης, με ένα και μοναδικό σκοπό. «Να έχει το κάθε παιδί που βρίσκεται σε ανάγκη, τη δυνατότητα να ζει αξιοπρεπώς, με δωρεάν περίθαλψη, στέγαση, σίτιση, ως βασικά προαπαιτούμενα για την επαγγελματική ένταξη και την συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας».

Τηλέφωνο και Διεύθυνση Συνδέσμου

Β. Μελά 1, Χολαργός 15562 Αττικής

Τηλ:210-6511432, 210-6518719

Fax: 210-6548174

Email: info@coveramea.gr

Web: http://www.coveramea.gr

Μετά το ελληνικό διήγημα, οι Αναγνώσεις του #snfccAtHome του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ)  στρέφονται τώρα στο παιδικό βιβλίο και συνεχίζουν με δύο κλασικά βιβλία της ελληνικής λογοτεχνίας, Το καπλάνι της βιτρίνας της Άλκης Ζέη και τον Τρελαντώνη της Πηνελόπης Σ. Δέλτα.

Από την Τρίτη 28 Απριλίου στις 18.00, η Όλια Λαζαρίδου, μια από τις πιο σημαντικές ηθοποιούς του θεάτρου λόγου, διαβάζει το εμβληματικό παιδικό μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη, Το καπλάνι της βιτρίνας σε σκηνοθετική επιμέλεια του Γιώργου Νανούρη. Την ανάγνωση θα συνοδεύσουν πρωτότυπα ζωγραφικά έργα που δημιούργησε, ειδικά για τη σειρά, ο εικαστικός Αλέκος Λεβίδης, καθώς και πρωτότυπη μουσική του καταξιωμένου συνθέτη Δημήτρη Μαραγκόπουλου.

Η Άλκη Ζέη είναι, αδιαμφισβήτητα, μία από τις κορυφαίες Ελληνίδες συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Έφυγε απ’ τη ζωή τον περασμένο Φεβρουάριο, σε ηλικία 97 ετών, προκαλώντας πάνδημη συγκίνηση, αλλά η λογοτεχνική παρακαταθήκη της θα συνεχίσει να γαλουχεί πολλές γενιές αναγνωστών.

Τα βιβλία της απευθύνονται κυρίως στα παιδιά και τους εφήβους, πάντα, όμως, διαβάζονται με μεγάλη ευχαρίστηση και από τους ενήλικες. Ενταγμένη από νεαρή ηλικία στην αριστερά, υφαίνει στη διήγησή της τις προσωπικές της εμπειρίες με ιστορικά γεγονότα. Με χιούμορ, καθαρή γραφή και διεισδυτική ματιά απέναντι σε πρόσωπα και γεγονότα, τα έργα της έχουν αγαπηθεί τόσο από το ελληνικό όσο και από το ξένο αναγνωστικό κοινό.

Το καπλάνι της βιτρίνας, το πρώτο της μυθιστόρημα, γραμμένο το 1963 στη Μόσχα και εμπνευσμένο από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, υπήρξε έργο – σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία. Θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, πολυβραβευμένο και μεταφρασμένο σε 23 γλώσσες. Στο Καπλάνι της βιτρίνας η Ζέη αφηγείται την ιστορία δύο μικρών αδερφών, της Μέλιας και της Μυρτώς, που ζουν σ’ ένα νησί του Αιγαίου την ταραγμένη περίοδο του 1936.

Η ηχογράφηση του μυθιστορήματος από την Όλια Λαζαρίδου έγινε σ’ ένα εξοχικό σπίτι στην Αίγινα την περίοδο του αναγκαστικού «εγκλεισμού» μας. Με την ευαίσθητη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Νανούρη, η αγαπημένη και πολυβραβευμένη ηθοποιός ζωντανεύει τους ήρωες της Ζέη με χιούμορ, ζεστασιά και γλυκύτητα.
Παράλληλα, ο Αλέκος Λεβίδης, ένας από τους σημαντικότερους Νεοέλληνες ζωγράφους, δημιούργησε ένα μοναδικό σκηνικό για το ακουστικό βιβλίο μέσα από πέντε πρωτότυπους πίνακες. Τέλος, ο  Δημήτρης Μαραγκόπουλος, ένας από τους πιο διακεκριμένους συνθέτες μας, συναντά για άλλη μια φορά τα παιδιά μετά τη μουσική που έγραψε για τη θρυλική εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος «Εδώ Λιλιπούπολη», συνθέτοντας το μουσικό σήμα των επεισοδίων καθώς και μουσικές γέφυρες.

Η σειρά θα μεταδίδεται Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη στις 18:00, ξεκινώντας την Τρίτη 28 Απριλίου.

Διαβάζει η Όλια Λαζαρίδου

Ζωγραφικά έργα: Αλέκος Λεβίδης

Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης

Σύνθεση πρωτότυπης μουσικής: Δημήτρης Μαραγκόπουλος

Sound Design – Επεξεργασία ήχου – Mastering: Γιώργος Μαντάς

Στην ίδια σειρά του ΚΠΙΣΝ, από τα μέσα Μαΐου, θα ακολουθήσει Ο Τρελαντώνης της Πηνελόπης Σ. Δέλτα σε ανάγνωση του Δημήτρη Πιατά και σκηνοθετική επιμέλεια του Βίκτωρα Αρδίττη.

Το καπλάνι της βιτρίνας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.

Περισσότερες πληροφορίες για όλο το πρόγραμμα του #snfccAtHome μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μας SNFCC.org και στις σελίδες μας στα social media @SNFCC.

Το ψηφιακό περιεχόμενο το οποίο δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγραμματισμού εκδηλώσεων του ΚΠΙΣΝ εντάσσεται στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Ο σχεδιασμός, η κατασκευή και ο πλήρης εξοπλισμός του ΚΠΙΣΝ αποτελεί τη μεγαλύτερη μεμονωμένη δωρεά του ΙΣΝ. Τον Φεβρουάριο 2017, με την ολοκλήρωση της κατασκευής του το ΙΣΝ παρέδωσε το ΚΠΙΣΝ στην Ελληνική Πολιτεία, τον νόμιμο ιδιοκτήτη του έργου. Παράλληλα, το ΙΣΝ ανακοίνωσε τη δέσμευσή του να συνεχίζει να υποστηρίζει έμπρακτα το ΚΠΙΣΝ για τα επόμενα πέντε χρόνια, με δωρεές ύψους έως €50 εκατομμυρίων για τη διοργάνωση δωρεάν εκδηλώσεων και την κάλυψη λειτουργικών εξόδων, ενώ πρόσφατα το ΙΣΝ χρηματοδότησε επιπλέον τη δημιουργία πρόσθετων υποδομών, όπως ο Θόλος στον Λαβύρινθο και τα Σιντριβάνια στο Κανάλι.

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος  συνεχίζει με επιτυχία τις διαδικτυακές της προβολές. Από την Πέμπτη 23 Απριλίου (8 μ.μ) παρουσιάζει το νέο πρόγραμμά της με μια αντιπροσωπευτική επιλογή ταινιών από τον μεταπολεμικό κινηματογράφο που για πρώτη φορά παρουσιάζουμε διαδικτυακά, μέσα από τη νέα ψηφιακή της αίθουσα. Ανάμεσα τους ο Δράκος, η Μαγική Πόληκαι το Ποτάμι του Νίκου Κούνδουρου. Θα προβληθούν έξι ταινίες μυθοπλασίας και τρία ντοκιμαντέρ.

Πρόκειται  για ορισμένες  σπάνιες ταινίες από τη συλλογή της Ταινιοθήκης, που δεν έχουν συχνά προβληθεί αλλά και  άλλες που αν και αρκετά προβεβλημένες δεν παύουν να αποτελούν σημαντικούς σταθμούς στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.

Η διαδικασία θα είναι η ίδια: κάθε ταινία θα κάνει την διαδικτυακή πρεμιέρα της μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα στην ανανεωμένη ιστοσελίδα της Ταινιοθήκης (www.tainiothiki.gr) και θα είναι διαθέσιμη για τρία 24ωρα στο διαδίκτυο. Στη συνέχεια τη σειρά της θα παίρνει επόμενη. Έναρξη νέου προγράμματος: Πεμπτη 23/4, 8 μ.μ. Οι προβολές θα συνεχιστούν και τον Μάιο.

Η επιλογή των ταινιών δίνει αντιπροσωπευτικά δείγματα της περιόδου της ανάπτυξης των ελληνικών στούντιο (Ανζερβός, Φίνος Φιλμ) στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο, την εμφάνιση μιας πρώτης γενιάς σκηνοθετών/δημιουργών με χαρακτηριστική περίπτωση τον Νίκο Κούνδουρο, την εμφάνιση της πρώτης Ελληνίδας σκηνοθέτη που πήρε μέρος σε διεθνές Φεστιβάλ, του σπουδαίου  εκπροσώπου του ντοκιμαντέρ -που μαθήτεψε δίπλα στον Ανρί Λαγκλουά- Λάμπρου Λιαρόπολου. Από την περίοδο της δικτατορίας και την μεταπολίτευση παρουσιάζουμε μια σημαντική ταινία του Γιώργου Σταμπουλόπουλου που είχε σημαντικά προβλήματα με την λογοκρισία και διακρίθηκε σε ξένα Φεστιβάλ και από την μεταπολίτευση τα δύο ντοκιμαντέρ του σημαντικού λογοτέχνη, σκηνοθέτη και μεγάλου υποστηρικτή της Ταινιοθήκης Κώστα Βρεττάκου.

Με αυτό τον δεύτερο κύκλο ο θεατής  θα γνωρίσει καλλίτερα το αρχείο της Ταινιοθήκης και την πολύπλευρη δράση της (διάσωση, αποκατάσταση, συντήρηση και προβολή ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου). Το ίδιο διάστημα, μέσω της ιστοσελίδας, οι θεατές θα μπορούν να μαθαίνουν περισσότερες λεπτομέρειες για τις ταινίες αυτές.

Έτσι, μετά την ολοκλήρωση του αφιερώματος στον βωβό και τον πρώιμο ομιλούντα κινηματογράφο, με ταινίες που η Ταινιοθήκη της Ελλάδος έχει αποκαταστήσει και ψηφιοποιήσει, σειρά παίρνουν ταινίες-ορόσημα στο μεταπολεμικό ελληνικό σινεμά, που απλώνονται από τη δεκαετία του ’40 και φτάνουν μέχρι τα χρόνια της δικτατορίας, τη μεταπολίτευση, και τα τέλη του ’80.

Πρόκειται για έξι ταινίες μυθοπλασίας που περιλαμβάνουν μερικές από τις γνωστότερες ταινίες του Νίκου Κούνδουρου, αλλά και σημαντικές δουλειές της Λίλας Κουρκουλάκου και του Γιώργου Σταμπουλόπουλου. Η έναρξη θα γίνει με την ιστορική Άννα Ροδίτη των Γιάννη Φιλίππου και Μιχάλη Γαζιάδη που αποκαταστάθηκε από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ενώ θα προβληθούν και τρία ντοκιμαντέρ  που υπογράφουν ο Λάμπρος Λιαρόπουλος και ο Κώστας Βρεττάκος.

Οι ταινίες που θα προβληθούν το διάστημα 23 Απριλίου-14 Μαϊου είναι οι εξής:

ΠΕΜΠΤΗ 23/4: ΑΝΝΑ ΡΟΔΙΤΗ (Γιάννης Φιλίππου, Μιχάλης Γαζιάδης, 1948)

ΚΥΡΙΑΚΗ 26/4: ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ (Νίκος Κούνδουρος, 1959)

ΤΕΤΑΡΤΗ 29/4: ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ (Γιώργος Σταμπουλόπουλος, 1967)

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/5: ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΡΛΕΡΟΥΑ (Λάμπρος Λιαρόπουλος, 1965) και Ο ΔΡΑΚΟΣ (Νίκος Κούνδουρος, 1956)

ΤΡΙΤΗ 5/5: ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ (Kώστας Βρεττάκος, 1980) και Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ (Κώστας Βρεττάκος, 1987)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8/5: ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ (Λίλα Κουρκουλάκου, 1958)

ΔΕΥΤΕΡΑ 11/5: ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΗ (Νίκος Κούνδουρος, 1954)

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 8 μ.μ.

Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες online για τρία 24ώρα.

Θυμίζουμε πως στην ιστοσελίδα της Ταινιοθήκης υπάρχει ήδη ανεβασμένη (και θα είναι όλον τον μήνα προσβάσιμη) η μικρού μήκους ταινία Η ΡΟΔΑ (1964) του Θόδωρου Αδαμόπουλου, μια ταινία-περίπατος στην Αθήνα που θα απολαύσουμε ιδιαίτερα σήμερα, στις δύσκολες αυτές μέρες εγκλεισμού. Πρόκειται για τις περιπέτειες μιας ρόδας αυτοκινήτου στην αττική γη. Η ρόδα τέθηκε απροσδόκητα εκτός μηχανής,περιπλανώμενη σε όλη την πόλη. Ηθοποιοί: Βαγγέλης Καζάν, Χρήστος Τσάγκας, Δημήτρης Παπανικολάου.

Δείτε το πρόγραμμα των ταινιών εδώ:

 http://www.tainiothiki.gr/el/ekdiloseis/arxeio-ekdiloseon/283-i-tainiothiki-sto-spiti-ii

και ακολουθήστε μας στο facebook https://www.facebook.com/tainiothikigr/ και στο instagram https://www.instagram.com/tainiothikigr/ για να μαθαίνετε περισσότερα γι’αυτές!

 Αναλυτικά οι ταινίες:

Άννα Ροδίτη

Ελλάδα, 1948, α/μ, 80’

Σκηνοθεσία: Γιάννης Φιλίππου, Μιχάλης Γαζιάδης Σενάριο: Βαγγέλης Σπυρόπουλος, Γιώργος Ασημακόπουλος, Παναγιώτης Παπαδούκας Φωτογραφία: Μιχάλης Γαζιάδης Μοντάζ:Σοβρέζ Γ. Μουσική: Νίκυ Γιάκοβλεφ,  Ζακ Ιακωβίδης Ηθοποιοί: Καίτη Πάνου, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Γιάννης Πρινέας, Λάλας Ιακωβίδης, Δήμος Σταρένιος Παραγωγή: ΑΝΖΕΡΒΟΣ

Η Άννα Ροδίτη, μία από τις πρώτες μεταπολεμικές ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές, γυρίστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της στη Ρόδο αμέσως μετά την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα.

Η ταινία αντλεί το θέμα της από την ηρωική αντίσταση του ελληνικού λαού κατά των  Γερμανών και Ιταλών κατακτητών.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας υποπλοίαρχος του Βασιλικού Ναυτικού, ο Άρης Γαλανός, φτάνει με μυστική αποστολή στην ιταλοκρατούμενη Ρόδο και παίρνει τη θέση του Ιταλού αξιωματικού Τζοβάνι Ρετσίνι. Ως καπιτάνο Τζοβάνι, πλέον, βοηθά κατά το δυνατόν τους κατοίκους του νησιού και ταυτοχρόνως ερωτεύεται την Άννα Ροδίτη που είναι μέλος της Αντίστασης. Πηγαινοέρχεται στη Μέση Ανατολή μεταφέροντας τα μυστικά σχέδια αμύνης της Δωδεκανήσου. Η αποκάλυψη της δράσης του Άρη οδηγεί και στη σύλληψη της Άννας η οποία πρόκειται να περάσει από στρατοδικείο, αλλά η συνθηκολόγηση της Ιταλίας αποτρέπει μια τέτοια δυσάρεστη προοπτική. Με το τέλος του πολέμου και την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, ο Άρης επιστρέφει στη Ρόδο για να ζήσει εκεί για πάντα με την αγαπημένη του Άννα Ροδίτη.

Πρόκειται για την πρώτη παραγωγή της Ανζερβός, της σημαντικότερης εταιρείας παραγωγής μετά τη Φίνος Φιλμ, την οποία ίδρυσε ο Αντώνης Ζερβός. Στην ταινία συμμετέχουν ορισμένοι από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του κινηματογράφου και του θεάτρου της εποχής. Η πατριωτική ιστορία της ταινίας και το παράλληλο ρομάντζο με σκηνικό τα επιβλητικά άγρια τοπία του νησιού συντέλεσαν στην ενθουσιώδη αποδοχή της από το ελληνικό κοινό με την ταινία να γνωρίζει μεγάλη εμπορική επιτυχία. Η Ανζερβός ανταποκρίθηκε στην επιτυχία αυτή αναθέτοντας στον Μιχάλη Γαζιάδη με την επόμενη παραγωγή της, τη Διαγωγή μηδέν, μια ρομαντική κομεντί με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη κι επίσης μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Αποκατάσταση

Η αποκατάσταση της ταινίας βασίστηκε σ’ ένα ημιτελές αρνητικό και τμήματα θετικών τα οποία συγκεντρώθηκαν από διάφορες πηγές στην Ελλάδα και το εξωτερικό κυρίως από ιδιωτικές συλλογές στην Αυστραλία. Η επεξεργασία του ήχου πραγματοποιήθηκε στην Ταινιοθήκη του Βερολίνου (Stiftung Deutsche Kinemathek)

Μιχάλης Γαζιάδης (1902-1988)

Ο Μιχάλης Γαζιάδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1902. Το 1920 ιδρύει με τους αδελφούς του, Δημήτρη και Κώστα, την εταιρεία DAG-FILMκατέχοντας τη θέση του τεχνικού και καλλιτεχνικού διευθυντή, ενώ παράλληλα εργάζεται ως οπερατέρ στο Υπουργείο Εξωτερικών (Διεύθυνση Τύπου). Το 1922 διορίζεται ως μοναδικός κελευστής ιπτάμενος φωτογράφος και κινηματογραφιστής στην Βασιλική Ναυτική Αεροπορία όπου εργάζεται έως το 1925. Το 1926 σπουδάζει στο Παρίσι στη κινηματογραφική σχολή Pathé.

Από το 1927 έως το 1939 γυρίζει ως οπερατέρ πλήθος επικαίρων σε πάνω από πενήντα χώρες παγκοσμίως καθώς και τις πρώτες ταινίες παραγωγής της DAG-FILM:Προμηθεύς Δεσμώτης (κινηματογράφηση στις Δελφικές εορτές της παράστασης του Άγγελου και της Εύας Σικελιανού), Έρως και Κύματα, Λιμάνι των δακρύων, Μπόρα, Έξω φτώχεια, Αστέρω, Απάχηδες των Αθηνών, Φίλησε με Μαρίτσα κ.α.

Το 1940 υπηρετεί στην Αεροπορία ως ιπτάμενος κινηματογραφιστής αλλά και ως προϊστάμενος εκπαιδευτής κινηματογραφιστών στην Σιβιτανίδειο Σχολή. Το 1945 αναλαμβάνει την οργάνωση των εργαστηρίων της εταιρίας παραγωγής ΑΝΖΕΡΒΟΣ. Σκηνοθετεί με τον Γιάννη Φιλίππου την ταινία Άννα Ροδίτη το 1948 και την ταινία Διαγωγή μηδέν το 1949. Το 1951 αποχωρεί από την ΑΝΖΕΡΒΟΣ και ιδρύει την δική του εταιρεία παραγωγής. Το 1953 συμμετέχει ως οπερατέρ στην ταινία Ξυπόλυτο τάγμα. Συνεχίζει, έως και τη δεκαετία του ΄70 να συμμετέχει σε πολλές ελληνικές και ξένες παραγωγές. Υπήρξε ιδρυτής της Ένωσης εικονοληπτών επικαίρων και τηλεοράσεως και μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου Επικαίρων.

Μαγική πόλη

Ελλάδα, 1954, α/μ, 76΄

Σκηνοθεσία: Νίκος Κούνδουρος  Σενάριο: Μαργαρίτα Λυμπεράκη  Μοντάζ: Γιώργος Τσαούλης Φωτογραφία: Κώστας Θεοδωρίδης Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Ηθοποιοί: Γιώργος Φούντας, Στέφανος Στρατηγός, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Θανάσης Βέγγος Παραγωγή: Αθηναϊκή Κινηματογραφική Εταιρεία

Ο Νίκος Κούνδουρος ενθουσιασμένος από το σενάριο της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, γυρίζει τη Μαγική πόλη. Από τη μια μεριά, η προσφυγική φτωχογειτονιά με τα τσακισμένα όνειρα του μικρασιατικού ελληνισμού, που δεν τολμούν να ξεμυτίσουν πέρα από τις γλάστρες με το βασιλικό και τις υφαντές μπάντες στους τοίχους των παραπηγμάτων, οι άνθρωποί της που μάχονται για το καθημερινό. Και, από την απέναντι μεριά, όχι οι πλούσιοι αλλά ένα υποκατάστατό τους, ένας φτηνός αντικατοπτρισμός μιας προκατασκευασμένης, σύμφωνα με τα πρότυπα των φτηνών αμερικάνικων φιλμ, ευτυχίας: η μαγική πόλη. Η μικρογραφία της –ένα υπόγειο σφαιριστήριο της Ομόνοιας- είναι το κέντρο των λαθρεμπόρων. Ο στόχος της φιλοδοξίας των νεαρών της φτωχογειτονιάς είναι οι εύκολες γυναίκες, το εύκολο κέρδος κι η εύκολη μετάβαση από τη γη στον ουρανό με τα ψεύτικα αστέρια. Δίπλα σε όλα αυτά υπάρχει η αγάπη για τους ανθρώπους του οικείου περιβάλλοντος και μια τιμιότητα. Αυτό το τελευταίο στοιχείο είναι τελικά το βασικό χαρακτηριστικό του Κούνδουρου ως σκηνοθέτη. Μια ευθύτητα, μια τιμιότητα, ένα απότολμο είδος λεβεντιάς, που για τον σκηνοθέτη γίνεται πηγή ανησυχίας, ενώ κατά κάποιο τρόπο καθησυχάζει και τον θεατή. […] Παντού όπου προβλήθηκε, άφησε ενθουσιώδη εντύπωση γιατί στην ανάδειξη του κλίματος της εποχής, δηλαδή του νεορεαλιστικού κλίματος, έδινε μια ελληνική απόκλιση, που η αυθεντικότητά της αποτελούσε και το μεγαλύτερό της θέλγητρο. […] Πρώτα απ’ όλα την επιλογή των χώρων: οι συνοικίες Δουργούτη και Καισαριανή, η Ομόνοια με την ξενόφερτη νυχτερινή ζωή της, κι ανάμεσά τους η θέα της θάλασσας -όνειρο άπιαστο- από τη γειτονιά της Καστέλας. Στον διευθυντή φωτογραφίας Κώστα Θεοδωρίδη ο Κούνδουρος βρίσκει τον επαγγελματία που θα δώσει μορφή στις δικές του νεοελληνικές εσωτερικές εικόνες. Η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι τονίζει τον προσφυγικό καημό όλων αυτών των ανθρώπων που νοσταλγούν τη χαμένη αλλοτινή ευτυχία.

Αγλαΐα Μητροπούλου

Το ποτάμι

Ελλάδα, 1959, α/μ, 110΄

Σκηνοθεσία: Νίκος Κούνδουρος  Σενάριο: Νίκος Κούνδουρος, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αντώνης Σαμαράκης, Νότης Περγιάλης Μοντάζ: Νίκος Κούνδουρος  Φωτογραφία:Giovanni VerrianoΜουσική: Μάνος Χατζιδάκις Ηθοποιοί: Τίτος Βανδής, Τάκης Εμμανουήλ, Ανέστης Βλάχος, Γιώργος Εμιρζάς, Ντίνα Τριάντη, Χριστόφορος Ζήκας, Ντέπη Μαρτίνη, Πατρίσια Μπίνη, Αγγελική Πάντσου, Σπύρος Παππάς Παραγωγή: Φίνος Φιλμ, JW Productions Inc.Daniel Bourla

Το ποτάμι ως σύμβολο του συνόρου αλλά και της εξιλέωσης, λειτουργεί ως ο συνδετικός ιστός τεσσάρων διαφορετικών αφηγήσεων, οι οποίες διαδραματίζονται στο σκληρό ελληνικό τοπίο της δεκαετίας του 1950: η λυσσαλέα φιλαργυρία, ο απαγορευμένος έρωτας, τα λεπτά όρια ανάμεσα στην εχθρότητα και στη φιλία, και, τέλος, η γλυκιά παιδική αθωότητα. Η Αγλαΐα Μητροπούλου αναφέρει ότι «η αντιπολεμική διάθεση του Κούνδουρου είναι μια φωτεινή διαμαρτυρία που, σαν άλλο ποτάμι, διασχίζει την ταινία». Η ταινία είχε μια περιπετειώδη πορεία λόγω των δυο διαφορετικών εκδόσεών της: μια με το μοντάζ του σκηνοθέτη και του Κατσουρίδη, όπου οι ιστορίες αλληλοδιαπλέκονται, και μια με εκείνο των παραγωγών και του Πετροπουλάκη, στο οποίο οι ταινίες είναι χωρισμένες.Ο Κούνδουρος αποφάσισε να πρσφύγει στην Δικαιοσύνη και κέρδισε την δίκη για αυτό που θα λέγαμε σήμερα το δικαίωμα του δημιουργού να έχει τον τελικό λόγο στο μοντάζ.  Στο πρόγραμμα μας παρουσιάζεται  η εκδοχή με το μοντάζ  του σκηνοθέτη.

Μαρία Κομνηνού

Το νησί της σιωπής

Ελλάδα, 1958, α/μ, 63’

Σκηνοθεσία: Λίλα Κουρκουλάκου Σενάριο: Βαγγέλης Χατζηγιάννης Φωτογραφία: Νίκος Γαρδέλης Μοντάζ: Γιώργος Τσαούλης Μουσική: Διαμαντής Διαμαντόπουλος Ηθοποιοί: Ορέστης Μακρής, Νίνα Σταυρίδου, Γιώργος Καμπανέλλης, Γιάννης Σπαρίδης, Τρανής Κουρκουλάκος Παραγωγή: ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΦΙΛΜ

Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας (1958)

Το 1957 το Νησί της Σιωπής αποκαλύπτει μια καινούργια σκηνοθέτη, την Λίλα Κουρκουλάκου. Νέα, γεμάτη ενθουσιασμό, ύστερα από σπουδές στο Πειραματικό Κέντρο Κινηματογράφου της Ρώμης, βάζει σ’ αυτή τη μελέτη για τη ζωή των λεπρών στη Σπιναλόγκα μιαν αφοσίωση και μια στοργή που φωτίζουν νεορεαλιστικά το ντοκουμενταρίστηκα πλαίσιο και στυλ της ταινίας. Η Κουρκουλάκου είναι άλλωστε η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης διεθνώς- που κάνει fiction film, με συμμετοχή σε διεθνή Φεστιβάλ όπως αυτό της Βενετίας και άλλα.

Η σκηνοθέτης κατορθώνει να απομυθοποιήσει την ασθένεια της λέπρας χωρίς ακρότητες και ωραιολογίες. Η ταινία ήταν διεθνώς πρωτοποριακή, τόσο στη σύλληψη του θέματος όσο και στην εκτέλεση, αφού μερικά από τα γυρίσματα έγιναν στο νησί της Σπιναλόγκα που τότε λειτουργούσε ως λεπροκομείο. Μάλιστα η ταινία έγινε αφορμή να κλείσει το λεπροκομείο και οι ελάχιστοι εναπομείναντες πρώην λεπροί να μεταφερθούν στο νοσοκομείο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα.

Ο επιβεβλημένος απομονωτισμός των κατοίκων της Σπιναλόγκα δημιουργεί καθημερινά επεισόδια τα οποία απασχολούν τόσο τις Αρχές όσο και τους ίδιους τους ασθενείς. Ένα ζευγάρι γιατρών (Γ. Καμπανέλλης-Ν. Σγουρίδου) αγωνίζεται για την ίαση της λέπρας στο νησί. Ο γιατρός υποκύπτει τελικά στην ασθένεια αλλά το νέο φάρμακο -που στο μεταξύ έχει εφευρεθεί, αποκαθιστά την υγεία του καθώς και των υπολοίπων ασθενών. Έτσι, η ανακάλυψη του φαρμάκου και η νέα αντιμετώπιση της ασθένειας δίνουν το χάπυ-εντ της ταινίας.

Σε μια από τις προβολές της ταινίας η Λίλα Κουρκουλάκου προσεκλήθη να παρευρεθεί στη πρεμιέρα στη Κοκκινιά, σ’ έναν κατάμεστο κινηματογράφο, όπου μετά την έναρξη της ταινίας, επειδή το θέμα «τρόμαξε» τον κόσμο, ο κινηματογράφος σχεδόν άδειασε! Κι αυτό γιατί η ασθένεια της λέπρας ήταν άγνωστη στον πολύ κόσμο και αποτελούσε γι’ αυτόν μια αιωρούμενη απειλή, αφού η Πολιτεία δεν είχε φροντίσει για τη σωστή του ενημέρωση σχετικά με την ασθένεια.

Αγλαΐα Μητροπούλου

Λίλα  Κουρκουλάκου (1936-2015)

Η Λίλα Κουρκουλάκου γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο στη Ρώμη στο Centro Sperimentale di Cinematografia και Φιλολογία. Από το 1954 υπήρξε παραγωγός στο ραδιόφωνο της RAI και από το 1956 καλλιτεχνική διευθύντρια στο Θέατρο των Συρακουσών στη Σικελία. Το 1961 διορίζεται στην Ελλάδα, Σύμβουλος Κινηματογραφίας και μέλος της Επιτροπής Επεξεργασίας του πρώτου νόμου «περί κινηματογραφίας». Το 1993 – 1994 διετέλεσε γενική διευθύντρια του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού «Λόγος» στην Κύπρο. Γύρισε πάνω από 30 ντοκιμαντέρ μικρού μήκους και τηλεοπτικές εκπομπές και 7 ταινίες και ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους. Με την πρώτη της ταινία Το νησί της σιωπής (1958), η οποία έγινε η αφορμή για να κλείσει οριστικά το λεπροκομείο της Σπιναλόγκας, συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Βενετίας.

Γράμμα από το Σαρλερουά

Ελλάδα, 1965, α/μ, 12’

Σκηνοθεσία-Παραγωγή: Λ. Λιαρόπουλος Φωτογραφία: Σ. Χασάπης Μοντάζ: Α.Τέμπος Μουσική:Β. Τσιτσάνης

Β΄τιμητική διάκριση στην 6^ηΕβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου (1965)

Βραβείο Παγκόσμιας Ένωσης Συνδικάτων στο Φεστιβάλ Λειψίας (1965)

Με σπουδές στην IDHEC και θητεία ως βοηθός του Ανρί Λανγκλουά, ο Λιαρόπουλος, σκιαγραφεί με ευαισθησία την μάχη των Ελλήνων μεταναστών μεταλλωρύχων. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη μεταναστευτική αποστολή Ελλήνων εργατών στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου, ο σκηνοθέτης βλέπει από μια ιδιαίτερη προσωπική σκοπιά τη θέση και τα προβλήματα αυτών των εργατών σε μια ευρωπαϊκή χώρα που, ως προς τα υλικά αγαθά, τους προσφέρει τα πάντα, εκτός από την πιθανότητα επιστροφής στην πατρίδα τους. Με αφηγηματικό όχημα το γράμμα ενός μεταλλωρύχου στην μητέρα του, η ταινία αποτυπώνει την ζωή αυτών των ανθρώπων που έζησαν στο περιθώριο ως εργάτες και ως μετανάστες.

Για τούτο και σπάνια τους ακούς να μιλούν για γυρισμό στην Ελλάδα. Έχουν αποδεχθεί καρτερικά την εξορία τους, παράλογη κατάληξη μιας μετανάστευσης που δεν ήταν αναζήτηση τύχης, αλλά αναζήτηση του καθημερινού στο Σαρλερουά…

Έτσι τα βράδια στα καφενεία του Boulevard Bertrand οι Έλληνες ανθρακωρύχοι καρφώνουν αφηρημένα το βλέμμα τους στις έγχρωμες τηλεοράσεις του ΕΟΤ που κρέμονται στους τοίχους. Απ’ το τζουκ-μποξ τραγούδια του Τσιτσάνη, του Τσαουσάκη, της Καίτης Γκρέυ, συμπληρώνουν την ψευδαίσθηση φυγής από έναν τόπο για έναν άλλο…την Πατρίδα τους.

Γι’ αυτούς τους Έλληνες έγινε το Γράμμα από το Σαρλερουά.

Είναι ο ελάχιστος φόρος ευγνωμοσύνης μου, για όσα μ’ έμαθαν, για όσα μ’ έκαναν να αισθανθώ τις μέρες που έζησα κοντά τους, προετοιμάζοντας και γυρίζοντας την ταινία μου.

Λάμπρος Λιαρόπουλος

Λάμπρος Λιαρόπουλος (1936-1983)

Ο Λάμπρος Λιαρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1958) και κινηματογράφο στο Παρίσι (IDHEC, 1961) όπου και εργάστηκε στη Γαλλική Ταινιοθήκη ως βοηθός του Ανρί Λανγκλουά. Το 1965 σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους Γράμμα απ’ το Σαρλερουά. Γύρισε πολλές εκπομπές για τη Γαλλική τηλεόραση. Το 1973 οργάνωσε τις συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη στη Λατινική Αμερική. Το 1979 έγινε Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών και το 1981 Γενικός Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σκηνοθετών (FERA). Από το 1980 έως το 1983 δίδαξε στη Σχολή Σταυράκου. Η ταινία του Το άλλο γράμμα (1976) απέσπασε το Β’ Βραβείο ταινίας μεγάλου μήκους και Βραβείο Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο δράκος

Ελλάδα, 1956, α/μ, 103’

Σκηνοθεσία: Νίκος Κούνδουρος Σενάριο: Ιάκωβος Καμπανέλλης Φωτογραφία: Κώστας Θεοδωρίδης Μοντάζ: Νίκος Κούνδουρος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Ηθοποιοί: Ντίνος Ηλιόπουλος, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Γιάννης Αργύρης, Θανάσης Βέγγος, Στέφανος Στρατηγός, Ανέστης Βλάχος, Αλέκος Τζανετάκος

Παραγωγή: Αθηναϊκή Κινηματογραφική Εταιρεία

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Ρετροσπεκτίβας (Αναδρομή στην πενταετία 1955-1959)-1^η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1960)

Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας (1956)

Μετά την πρώτη νεορεαλιστική ταινία Μαγική Πόλη (1954), ο Κούνδουρος με τον Δράκο φέρνει στην Ελλάδα τον «κινηματογράφο του δημιουργών», ο οποίος, όπως σημειώνει η Αγλαΐα Μητροπούλου, αφορά την ικανότητα σκηνοθετών «να λειτουργήσουν έξω από τη λογική της εμπορικής παραγωγής και αφετέρου στη διαμόρφωση της δικής τους προσωπικής έκφρασης». Ο Κούνδουρος ανατρέπει τα στερεότυπα του φιλμ νουάρ βάζοντας στον πρωταγωνιστικό ρόλο αντί για ένα σκληρό άντρα ένα κακομοίρη με φανερή σεξουαλική απειρία (Ντίνος Ηλιόπουλος) και αντί για μια φαμ φατάλ μία έφηβη που κλαίει όταν ο προστάτης της δεν την αφήνει να χαζέψει τις κούκλες. Στην ταινία οι κλασικοί κανόνες του είδους ανατρέπονται και στην αναπαράσταση της σύγκρουσης νομιμότητας/παρανομίας. Δηλαδή , ενώ στην περίπτωση των κλασσικών ταινιών του είδους οι θεατές καλούνται να ταυτιστούν με τις δυνάμεις του «νόμου» και της «τάξης», στην περίπτωση του «Δράκου» καλούνται να ταυτιστούν με τους παράνομους. Ο Κούνδουρος με το σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη συγκροτεί μια αφήγηση για έναν άπραγο υπαλληλάκο που υποδύεται τον μεγαλοκακοποιό και επιτυγχάνει να  συναρθρώσει την παράδοση του ρεμπέτικου με την παρανομία, αρθρώνοντας μια κριτική θέση στη μετεμφυλιακή καταπιεστική συναίνεση και ανιχνεύοντας μία αντιθετική δημόσια σφαίρα.

Μαρία Κομνηνού

Νίκος Κούνδουρος (1926-2017)

Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης. Ο πατέρας του, Ιωσήφ Κούνδουρος, ήταν γνωστός δικηγόρος και πολιτικός. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και αποφοίτησε σε ηλικία 22 ετών. Λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στην Μακρόνησο, από όπου έφυγε το 1952. Δύο χρόνια αργότερα, το 1954, ολοκλήρωσε την πρώτη του ταινία, Μαγική πόλη, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας. Ακολουθεί Ο δράκος, το 1956, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βενετίας και Οι παράνομοι, το 1958, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Το 1960 με Το ποτάμι κερδίζει τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής στην πρώτη εβδομάδα Ελληνικού κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη και το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ της Βοστώνης. Το 1978, η ταινία 1922, απέσπασε τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, α’ γυναικείου ρόλου, β’ ανδρικού ρόλου και σκηνικών και κοστουμιών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης καθώς και τα βραβεία καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Καίηπ Τάουν το 1982. Το 1985, το Μπορντέλλο, προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Άλλες ταινίες του: Μικρές Αφροδίτες, Vortex ατό πρόσωπο της Μέδουσας, Τα τραγούδια της φωτιάς, Μπάιρον, μπαλάντα για έναν δαίμονα, Οι φωτογράφοι, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Αντιγόνη.

Ανοιχτή επιστολή

Ελλάδα, 1967, α/μ, 75’

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Γιώργος Σταμπουλόπουλος Φωτογραφία:Walter LassalyΜοντάζ: Πάνος Παπακυριακόπουλος Μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης Ηθοποιοί: Νικηφόρος Νανέρης, Ελένη Θεοφίλου, Μπέττυ Αρβανίτη, Δήμητρα Ζέζα, Μπέττυ Βαλάση, Περικλής Χριστοφορίδης, Σταύρος Τορνές Παραγωγή: Γιώργος Σταμπουλόπουλος, StudioA

Βραβείο FIPRESCI (Παγκόσμια Ένωση Κριτικών Κινημ/φου) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο (1969)

Η Ανοιχτή επιστολή είναι η ιστορία ενός νέου μικροαστού, γεννημένου στην Κατοχή, προετοιμασμένου από τις κοινωνικές συνθήκες να «βολευτεί», ο οποίος προσπαθεί να μην αντιδρά, να μη σκέφτεται, αναζητώντας μια κάποια διαφυγή σε διάφορους έρωτες ως τη μέρα που απελπισμένος βρίσκεται μπροστά σε μια νεαρή δασκάλα.  Η δασκάλα αυτή γίνεται και το πιο συνειδητοποιημένο πρόσωπο της ταινίας, γιατί νιώθει το πρόβλημα -το σύγχρονο ελληνικό κοινωνικό πρόβλημα-, και πασχίζει κάτι να κάνει, αρχίζοντας από τη ρίζα του κακού, δηλαδή την εκπαίδευση.

Πρόκειται για μία πολιτική ταινία, που στέκεται ανάμεσα στις ακραίες θέσεις των πιο πολιτικοποιημένων σκηνοθετών μας και τις όχι απολιτικές, αλλά κινούμενες σε μετριοπαθές πολιτικό κλίμα, προσπάθειες άλλων να συγκεράσουν τις δυσαρμονίες των παθών. 

Η αφήγηση του Σταμπουλόπουλου είναι άμεση και η αναδρομή στο παρελθόν γίνεται χωρίς τα γνωστά προκαταρκτικά, ακριβώς όπως γίνεται και στη ζωή: ταυτόχρονα, με μια τωρινή φράση ή σκέψη, μας έρχεται και μια σκέψη ή μια ανάμνηση βιωμένη από εμάς ή ένα βίωμα άλλων που μας επηρέασαν, κι ενσωματώνεται στην τωρινή στιγμή. Αποτέλεσμα, η ταινία είναι μια υπόσχεση θετική για τον κινηματογράφο μας.

Η Ανοιχτή επιστολή είχε μια τρικυμισμένη σταδιοδρομία. Το 1968 η κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης απορρίπτει την ταινία που υποβάλλει ο νέος κινηματογραφιστής. Οι συμπαραγωγοί της έκαναν «σαμποτάζ» και εμφανίστηκε κομμένη, σε μια φεστιβαλική εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη και την αμέσως επόμενη χρονιά στους κινηματογράφους με μέτρια εμπορική επιτυχία (14.000 εισιτήρια). Μια λαθραία κόπια κερδίζει το βραβείο των κριτικών στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο το 1968 και παίρνει επαινετικές κριτικές.

Αγλαΐα Μητροπούλου

Γιώργος Σταμπουλόπουλος(1936-)

Ο Γιώργος Σταμπουλόπουλος γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα. Εργάστηκε από το 1956 ως πρώτος βοηθός σκηνοθέτη ή διευθυντής παραγωγής σε περισσότερες από 50 ελληνικές ταινίες και περίπου 12 ξένες παραγωγές. Η πρώτη του ταινία Ανοιχτή επιστολή κέρδισε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Ταινιών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο το 1968, ενώ απορρίφθηκε από τη χουντική επιτροπή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης την ίδια χρονιά. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ασχολήθηκε με την παραγωγή και σκηνοθεσία διαφημιστικών ταινιών.  Επανήλθε στον κινηματογράφο με το σενάριο για την ταινία Νέμεσις, το οποίο όμως λογοκρίθηκε και δεν γυρίστηκε ποτέ. Στο διάστημα 1980- 1991 σκηνοθέτησε τις ταινίες Και ξανά προς τη δόξα τραβά (1980), Προσοχή κίνδυνος (1983), Δύο ήλιοι στον ουρανό (1991).

Το στρώμα της καταστροφής

Ελλάδα, 1980, Άγαρ., 32’

Σενάριο-Σκηνοθεσία:Kώστας Βρεττάκος Φωτογραφία: Σ. Χασάπης, Τ. Ζερβουλάκος, Κ. Νάστος Μοντάζ:Σ. Δρακοπούλου  Παραγωγή:K. Βρεττάκος

Α’ βραβείο ταινίας μικρού μήκους στο 21^οΦεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1980)

Βραβείο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ (ΠΕΚΚ)

Α’ βραβείο Φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου

Το ντοκιμαντέρ απογειώνει το είδος του αρχαιολογικού ντοκιμαντέρ, καταγράφοντας την αποκάλυψη και συγχρόνως την καταβύθιση της αρχαίας Καλλίπολης από τα νερά του Μόρνου, για την υδροδότηση της Αθήνας, στα τέλη της δεκαετίας του ’70.

Παρακολουθώντας στιγμή προς στιγμή και καταγράφοντας με το φακό του την ανασκαφή για την ανεύρεση της Καλλίπολης, ο Κώστας Βρεττάκος σώζει και την άποψη της αρχαίας πόλης και το φευγαλέο όραμα αυτών που πίστευαν στην ανεύρεσή της. Γιατί τα ερείπια, αφού λάμψουν για λίγο στα μάτια αρχαιολόγων και του φακού, θα καταποντιστούν κάτω από τα νερά της τεχνητής λίμνης του Μόρνου. Η ανάγκη υδροδότησης της Αθήνας γίνεται το στρώμα της καταστροφής. Και μένει η ταινία του Βρεττάκου, μια συγκλονιστική μαρτυρία για το αδιαμφισβήτητο πια θάψιμο ενός ονείρου.

Αγλαΐα Μητροπούλου

Η διάσωση του μνημείου

Ελλάδα, 1987, έγχρ., 95’

Σκηνοθεσία: Κώστας Βρεττάκος Φωτογραφία: Σταύρος Χασάπης, Τάκης Ζερβουλάκος, Κώστας Νάστος Μοντάζ: Χρήστος Σαντατζόγλου Παραγωγή: Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών

Ντοκιμαντέρ του Κώστα Βρεττάκου που παρακολουθεί το χρονικό των εργασιών συντήρησης που έγιναν στο βράχο της Ακρόπολης, από το 1973 μέχρι και το 1986. Η ταινία αποτυπώνει τον αργό ρυθμό της δουλειάς και των αλλαγών που συντελούνται σταδιακά, καθώς και την αγωνία των επιστημόνων και του τεχνικού προσωπικού μπροστά στη μεγάλη ευθύνη του εγχειρήματος. Οι εργασίες συντήρησης, αποκατάστασης και αναστήλωσης των αρχαιολογικών μνημείων της Ακρόπολης καταγράφονται με λεπτομέρεια. Κατά τη διάρκεια όλου του ντοκιμαντέρ επιχειρείται η απόδοση της ιδιαίτερης σημασίας του έργου μέσα από την υπογράμμιση των δυσκολιών που αυτό συνεπαγόταν, αλλά και της επίμονης εργασίας τεχνικών και επιστημόνων προκειμένου να το φέρουν σε πέρας με επιτυχία.

Κώστας Βρεττάκος(1938-2018)

Ο Κώστας Βρεττάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και στη Ρώμη χωρίς να ολοκληρώσει ποτέ τις σπουδές του. Έως το 1980 δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στη διαφήμιση και στη φωτογραφία. Παράλληλα, ασχολήθηκε περιστασιακά με τη δημοσιογραφία και εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές με τον τίτλο «Ανάριθμα». Το 1980 δημιούργησε τον εκδοτικό οίκο «Τρία φύλλα» και επέστρεψε στον κινηματογράφο, γυρίζοντας αρχικά ντοκιμαντέρ, Το στρώμα της καταστροφής (1980), Τα παρκαβενέικα της Μοντρεάλης (1984), Διάσωση του μνημείου (1986) και μία και μοναδική ταινία μυθοπλασίας, βραβευμένη, Τα παιδιά της Χελιδόνας, που αναφέρεται στον ελληνικό εμφύλιο, με πρωταγωνιστές τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τη Μαίρη Χρονοπούλου (1987).

Εργάστηκε ως σύμβουλος κινηματογραφίας του ΥΠΠΟ (1989), πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (1991-1998) και εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Eurimages, στο Συμβούλιο της Ευρώπης (1991-2006). Το 2009 κυκλοφόρησε (από τον Ποταμό) το πρώτο του μυθιστόρημα «Περαστικός από το Ρέικιαβικ» και το 2016 οι «Ασκήσεις περιέργειας» (2016) που τιμήθηκαν με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών. Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του κυκλοφόρησε (από τις Εκδόσεις Πόλις) το βιβλίο του «Προστιθέμενη Αξία», με νεανικά του ποιήματα, ανθολογημένα και σχολιασμένα από τον ίδιο.

Tαινιοθήκη της Ελλάδος

Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου, μετρό Κεραμεικός, τηλ. 210 3612046, www.tainiothiki.gr

Την έκπληξή της για την υπαγωγή στον αναπτυξιακό νόμο ενός εκ των πολυόροφων ξενοδοχείων κοντά στην Ακρόπολη εκφράζει η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού. Πρόκειται για ένα από τα κτίρια των οποίων η οικοδομική άδεια ακυρώθηκε, υπέρ της προστασίας του Ιερού Βράχου, καθώς το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο έκρινε ότι θα έχει (δεν έχει ακόμα ανεγερθεί) δυσανάλογο μέγεθος. Η ΕΛΛΕΤ ζητά την ανάκληση της απόφασης, ενώ υπέβαλλε αίτηση θεραπείας στο υπουργείο Ανάπτυξης.

«Εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού, όταν όλοι οι δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας, ανακαλύπτουμε εμβρόντητοι ότι το Υπουργείο Ανάπτυξης εντάσσει, απ’ ότι φαίνεται αναιτιολόγητα, στον αναπτυξιακό νόμο την υπερμεγέθη ξενοδοχειακή μονάδα της εταιρείας VASACO ΑΕ, επί των οδών Μισαραλιώτου 7-11 και Τσάμη Καρατάσου 4, για οικονομική στήριξη από το κράτος. Η αδειοδότηση της συγκεκριμένης μονάδας, μετά την αίτηση ακυρώσεώς μας στο ΣΤΕ με αίτημα τον χαρακτηρισμό ως αντισυνταγματικών των όρων δόμησης και χρήσεων γης στου Μακρυγιάννη-Κουκάκι, κατέπεσε τον Νοέμβριο του 2019 στην ολομέλεια του ΣτΕ, με Πρόεδρο την σημερινή Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Αικ. Σακελλαροπούλου», αναφέρει η ΕΛΛΕΤ στη σημερινή της ανακοίνωση.

Η Ελληνική Εταιρεία εκφράζει την έκπληξή της για την επιδότηση με 3,37 εκατ. ευρώ ενός επενδυτικού σχεδίου, το οποίο δεν έχει πλέον νόμιμο έρεισμα. «Η μονάδα αυτή δεν διαθέτει νομικό έρεισμα αν η διοίκηση του υπουργείο Περιβάλλοντος δεν συμμορφωθεί προς την απόφαση του ΣτΕ και προβεί σε αποσαφήνιση των ισχυόντων όρων δόμησης, ή ισχύουσα διοικητική πράξη αν δεν υποβληθεί νέος φάκελλος συμμόρφωσης προς την απόφαση του ΣτΕ, και οπωσδήποτε καμία νομιμοποίηση με βάση τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και το Άρθρο 24 του Συντάγματος. Το Άρθρο 24 επιτάσσει την προστασία της περιοχής Μακρυγιάννη, κηρυγμένης από το 2004 ως αρχαιολογικός χώρος της πόλης των Αθηνών, πόσο δε μάλλον του πολιτιστικού περιβάλλοντος του Παγκόσμιου Συμβόλου του Δυτικού Πολιτισμού, του Μνημείου της Ακρόπολης», αναφέρει. Η ΕΛΛΕΤ απέστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό για το θέμα, ενώ κατέθεσε αίτηση θεραπείας στο υπουργείο Ανάπτυξης.

Υπενθυμίζεται ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει δεσμευτεί ότι θα τροποποιήσει τους όρους δόμησης της περιοχής, κάνοντας μάλιστα για το σκοπό αυτό ομάδα εργασίας. Το πιθανότερο είναι οι νέοι όροι να μην προωθηθούν με προεδρικό διάταγμα (όπως ορίζει η νομοθεσία) αλλά ως ρύθμιση σε σχέδιο νόμου (ενδεχομένως το πολυ-νομοσχέδιο που θα δοθεί μέσα στον Απρίλιο σε δημόσια διαβούλευση).

https://www.kathimerini.gr/1072970/article/epikairothta/ellada/ston-anapty3iako-nomo-ypo-anegersh-polyorofo-3enodoxeio-sth-skia-ths-akropolhs?fbclid=IwAR1oM8HZ3DnuXKQDbQFVDULq1QV3-F3xPRHvwVkNiOyUy_yWje7CbQZUQGg

Το Grand Hotel Palace Thessaloniki προχώρησε στη δωρεά τριών (3) σύγχρονων ηλεκτρικών νοσοκομειακών κλινών Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας στο  Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ ώστε να συμβάλλει στη μάχη των ανθρώπων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της επιδημίας του COVID-19.

Στο Grand Hotel Palace, η διοίκηση και οι άνθρωποί μας γνωρίζουμε καλά ότι φιλοξενία σημαίνει να περιθάλπεις και να φροντίζεις γενναιόδωρα τους επισκέπτες σου, να προσφέρεις ό,τι μπορείς με την καρδιά σου, να μοιράζεσαι και να είσαι πάντα εκεί για ότι χρειαστεί.

Αυτές οι διαχρονικές αξίες μας και το υψηλό αίσθημα διαρκούς κοινωνικής προσφοράς, μας καθοδηγούν να συμβάλλουμε και εμείς αυτή τη δύσκολη στιγμή στη μάχη για τον κορονοϊό (COVID-19). Στη μάχη αυτή δεν περισσεύει κανείς. Οι καρδιές και οι σκέψεις μας είναι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν πληγεί αλλά και σε αυτούς που αγωνίζονται καθημερινά, με τόση δυσκολία στα νοσοκομεία της χώρας μας.

Ευχόμαστε καλή δύναμη στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στο σημαντικό τους έργο και ελπίζουμε ότι σύντομα θα μπορούμε όλοι μαζί να σχεδιάζουμε ξανά το μέλλον μας με αισιοδοξία. Ας ελπίσουμε ότι η επόμενη μέρα θα μας βρει όλους μαζί, υγιείς, ώστε να κάνουμε τα μελλοντικά μας όνειρα για ταξίδια καλύτερα από τις αναμνήσεις μας.

Καλή αντάμωση. Έως τότε μείνετε υγιείς.

Αυτή είναι μια ιστορία που συμβαίνει τώρα. Ένα φωνητικό ημερολόγιο 200 ημερών καραντίνας που φιλοξενείται στη σελίδα www.talktomorrow.net

Το Μιλάμε Αύριο γράφτηκε ως αντίδραση στον αναγκαστικό εγκλεισμό που όλοι βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες. Μέσα από μηνύματα τηλεφωνητή, το έργο μοιάζει με ένα “ηχητικό jump cut”, μέσα στο οποίο φανερώνονται αποσπασματικά οι πιο μοναχικές στιγμές μιας καραντίνας: όταν δηλαδή τα τηλεφωνήματα του κεντρικού ήρωα της ιστορίας μένουν αναπάντητα. Χρησιμοποιώντας αυτό το ακραίο – αλλά και όχι τόσο μακριά από εμάς παράδειγμα, το έργο συζητάει τον έρωτα, τη συντροφικότητα και την οικειότητα στη συνθήκη των τελευταίων εβδομάδων.

Μια ηχητική online performance με τους Ιωάννα Τριανταφυλλίδου και Πάνο Βλάχο

Αυτή είναι μια ιστορία που συμβαίνει τώρα.

Η κρίση του Covid-19, βρίσκει την Αλίκη μακριά από τον σύντροφό της. Τα μηνύματα που αφήνει στον τηλεφωνητή του, συνθέτουν ένα φωνητικό ημερολόγιο του στατικού ταξιδιού των 200 ημερών της καραντίνας της. Η Αλίκη ως μετανάστης, παλεύει με την γραφειοκρατία και τα νέα μέτρα που την εμποδίζουν από το να γυρίζει στην Αθήνα. Ακούγοντας τα μηνύματα της Αλίκης, μαθαίνουμε μονόπλευρα και αποσπασματικά τις εξελιξεις στη ζωή και τη σχέση τους. Παράλληλα με την ιστορία τους, το έργο περιγράφει ένα ζοφερό κοινωνικό τοπίο. Η νέα πραγματικότητα αλλάζει την Αλίκη, παρόλα αυτά η ανάγκη της για οικειότητα και συντροφικότητα παραμένουν η κεντρική αναζήτηση κατά την διάρκεια του ταξιδιού της.

Η ηχητική παράσταση του Μιλάμε Αύριο δεν είναι μόνο θεματολογικά εμπνευσμένη από την κρίση του Covid-19, αλλά και καλλιτεχνικό προϊόν των περιορισμών που έχουν προκύψει εξαιτίας αυτής. Η Λητώ Τριανταφυλλίδου έγραψε το Μιλάμε Αύριο στην Νέα Υόρκη. Το έργο ηχογραφήθηκε από την Ιωάννα Τριανταφυλλίδου και τον Πάνο Βλάχο στο Λος Αντζελες, την Ολυμπία Σκορδίλη στην Αθήνα και τον Nick Chris στην Βοστώνη. Την επεξεργασία του ήχου επιμελήθηκε η Ευδοξία Ράγκου στο Νιου Χέιβεν. Η απειλή του Covid-19 και τα μέτρα για την αντιμετώπισή του, έχουν επιβάλει μια πρωτοφανή κοινή πραγματικότητα για όλους ανεξάρτητα απ’ το μέρος στο οποίο βρισκόμαστε. Οι συντελεστές της performance αψήφησαν τις συνέπειες  της κοινωνικής αποστασιοποίησης που έχουν πλήξει τον χώρο του θεάτρου και δημιούργησαν μια ακουστική ψηφιακή περφορμανς, αναβιώνοντας το ραδιοφωνικό θέατρο.

Η Λητώ Τριανταφυλλίδου είναι σκηνοθέτις θεάτρου. Έχει παρουσιάσει δουλειά της σε διάφορους χώρους και φεστιβάλ στις ΗΠΑ, στο Λονδίνο, στο Ισραήλ και στην Ελλάδα. Μπορείτε να βρείτε portfolio της δουλειάς της στο www.lytotr.com. Το Μιλάμε Αύριο είναι το πρώτο ολοκληρωμένο θεατρικό έργο της που παρουσιάζεται στο κοινό, και αυτήν την στιγμή μεταφράζεται στα Αγγλικά, στα Εβραϊκά και στα Τούρκικα. Σήμερα, παραμένει στην Νέα Υόρκη.

Επισκεφτείτε τη σελίδα www.talktomorrow.net και ακούστε το έργο

Μιλάμε Αύριο

Κείμενο και Σκηνοθεσία της Λητώ Τριανταφυλλίδου

Ερμηνεύουν η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου και ο Πάνος Βλάχος

Συμμετέχουν η Ολυμπία Σκορδίλη και ο Nick Chris

Επεξεργασία Ήχου της Ευδοξία Ράγκου

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=gsGYuq4x_l8

Ο Άγιος Γεώργιος, είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο, αποκαλούμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. Γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς. Ο πατέρας του, πέθανε μαρτυρικά για τον Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του, τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της.

Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι’ αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη και ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ. Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του κι αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα και εναντίον της Χριστιανικής Θρησκείας για να ανορθώσει την ειδωλολατρία. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, κάλεσε τους βοηθούς του, το 303 μ.χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσα τους βρισκόταν και ο 28χρονος Γεώργιος, που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους. Συγκεντρώθηκαν  όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης.

Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σε όλους ν’ αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος. Τότε ο γενναίος Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»; Και διακήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής Θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού. Οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή και να του περισφίγξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.

Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν το Γεώργιο για να τον ανακρίνει . Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ’ όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω γύρω από τον τροχό υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα σαν μαχαίρια. Πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε : «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το καταπληγωμένο σώμα του. Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μερικοί δε, ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Καθώς όμως σχολίαζαν το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος  με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως.

Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν  τρεις μέρες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του. Μετά από τρεις μέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο. Με μεγάλη τους έκπληξη όμως βρήκαν το Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος». Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, πού έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας. Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν, τον έδειραν με μαστίγια και καταπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του. Όταν όμως τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες. Γι’ αυτό κάλεσε το μάγο Αθανάσιο, για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου. Ήρθε, λοιπόν ο μάγος Αθανάσιος, κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο. Στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ το δεύτερο θάνατο.

Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλιάς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο. Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε , λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!

Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επειμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και φόνευσαν τον Αθανάσιο αμέσως. Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα, που ομολόγησε την πίστη της στον αληθινό Θεό. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και τη νύχτα είδε στ’ όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο. Πραγματικά ο Άγιος βάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλιά, επειδή γνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του. Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως αυτό έπεσε και έγινε κομμάτια.
Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν, που φώναζαν στον βασιλιά να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός έβγαλε διαταγή και του έκοψε το κεφάλι, στις 23 Απριλίου 303 μ.Χ.
Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας  και το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση.

Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 23 του Απρίλη. Εάν όμως το Πάσχα πέφτει μετά τις 23 Απρίλη, τότε η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται την επόμενη μέρα του Πάσχα (Δευτέρα της Δικαινησίμου).

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Για τη συγκεκριμένη φωτογράφηση, «Τα Αρώματα να μένουν σπίτι» ο Jean Paul Gaultier ανέθεσε στον φωτογράφο Gorka Postigo, έναν από τους τακτικούς συνεργάτες του οίκου, να δημιουργήσει περιεχόμενο «στο σπίτι», χωρίς να χρησιμοποιηθεί κανένα εξωτερικό στοιχείο, προκειμένου να αποτυπώσει την πραγματική κατάσταση που όλοι βιώνουμε αυτήν την περίοδο.
Έτσι, τοποθέτησε τα αρώματα Classique και Le Mâle, La Belle και Le Beau, καθώς και το Scandal στην καθημερινή τους ρουτίνα. Η απεικόνιση δείχνει την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού. Υγιεινή, γυμναστική στο σπίτι, καθαριότητα του σπιτιού, μαγείρεμα, διάβασμα, δείπνα κατ’ ιδίαν, βραδιές ταινιών και κοινωνική απόσταση ασφαλείας κατά τη διάρκεια των «βασικών» εξόδων.
Stay home, stay safe!

Φωτογράφηση του ©Gorka Postigo
#AtHomeWithGaultier #LeMale #Classique #LaBelle #LeBeau #GaultierGarden #BeScandal #JeanPaulGaultier @jpgaultierofficial

Έπειτα από μαραθώνια συνεδρίαση, το ΚΑΣ γνωμοδότησε χθες αργά το βράδυ υπέρ της καθαίρεσης των δυο τελευταίων ορόφων του ξενοδοχείου της οδού Φαλήρου στη περιοχή Μακρυγιάννη, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ». Το οικοδόμημα έχει αποπερατωθεί και λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο. Η συνεδρίαση ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα και ολοκληρώθηκε αργά τη νύχτα, ενώ από τη σύνθεση του συμβουλίου έλειπε η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών Ελένη Μπάνου.

Πώς φτάσαμε ως εδώ

Η υπόθεση του δεκαώροφου ξενοδοχείου απασχόλησε και πέρυσι το γνωμοδοτικό όργανο του υπουργείου Πολιτισμού και μάλιστα πήρε μεγάλη δημοσιότητα, καθότι αποκάλυψε σοβαρά ζητήματα ελέγχου της οικοδομικής δραστηριότητας στην περιοχή γύρω από την Ακρόπολη.

Το θέμα της ανέγερσης της πολυώροφης ξενοδοχειακής μονάδας ετέθη στο ΚΑΣ άλλες δύο φορές μέσα στο 2019 έπειτα από αίτημα κατοίκων, με το σκεπτικό ότι το ύψος του αλλοιώνει το αισθητικό περιβάλλον της περιοχής, και με την υποστήριξη της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού. Στις συζητήσεις του γνωμοδοτικού οργάνου διαπιστώθηκε ότι η τελική μελέτη ανέγερσης του κτιρίου δεν πέρασε από την κρίση του, ως όφειλε, για λόγους που θα έπρεπε να διερευνηθούν περαιτέρω.

Το ΚΑΣ προχώρησε σε αυτοψία του συγκεκριμένου κτιρίου, αλλά απέφυγε τελικά να εκφράσει τότε την άποψή του σχετικά με τη νομιμότητα της οικοδομικής άδειας του ξενοδοχείου, αναμένοντας την απόφαση του ΣτΕ. Για τους χειρισμούς της Εφορείας Αρχαιοτήτων στην υπόθεση είχε διαταχθεί ΕΔΕ από την προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Πολυξένη Αδάμ-Βελένη, ενώ στο πειθαρχικό συμβούλιο του ΥΠΠΟ παραπέμφθηκαν αργότερα η προϊσταμένη της εφορείας Ελένη Μπάνου και τέσσερις ακόμη αρχαιολόγοι.

Οι κάτοικοι της περιοχής είχαν προσφύγει κατά της έκδοσης των οικοδομικών αδειών του ξενοδοχείου της Φαλήρου και ενός δεύτερου, στην οδό Μισαραλιώτου, εννέα ορόφων, το οποίο ακόμη δεν έχει ανεγερθεί. Στα τέλη του 2019 το ΣτΕ έκανε δεκτές τις προσφυγές των κατοίκων ακυρώνοντας στην ουσία την άδεια του δεκαώροφου ξενοδοχείου και την προέγκριση της δεύτερης μονάδας («Κ», 2/11/2019), κρίνοντας πως η πολιτεία πρέπει να μεριμνά ώστε να εφαρμόζεται το χαμηλότερο δυνατόν ύψος στα κτίρια και ο μικρότερος δυνατός συντελεστής σε περιοχές όπως του Μακρυγιάννη.

Ειδικά για τη συγκεκριμένη περιοχή, το δικαστήριο σημείωνε ότι ο έλεγχος της δόμησης ήταν ακόμη πιο επιτακτικός, καθώς η πολιτεία δεν μερίμνησε τα τελευταία 40 χρόνια για τη θέσπιση ειδικών όρων δόμησης με έκδοση σχετικού διατάγματος, κάτι που δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα.

Το υπουργείο Περιβάλλοντος επέβαλε την αναστολή της έκδοσης οικοδομικών αδειών για ψηλά κτίρια τον Μάρτιο του 2019, η παράταση της οποίας λήγει στις αρχές Μαΐου. Τον καθορισμό των όρων δόμησης αναμένει και η εταιρεία που διαχειρίζεται το δεύτερο ξενοδοχείο στην οδό Μισαραλιώτου για να προσαρμόσει τα κτιριακά μεγέθη της («Κ», 10/4/2020).

Υπόψιν του ΚΑΣ τέθηκε χθες ένα υπόμνημα του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, με το οποίο ζητούσε, μεταξύ άλλων, την απόσυρση του θέματος μέχρι τον καθορισμό των όρων δόμησης και ένα δεύτερο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο των κατοίκων της περιοχής, υπενθυμίζοντας τις αποφάσεις του ΣτΕ.

https://www.kathimerini.gr/1075015/article/politismos/polh/katevainei-to-dekawrofo-3enodoxeio-sthn-perioxh-makrygiannh?fbclid=IwAR2BLRFkEnIhnpJGaRRuQkCvZ1OyucIKhe4gGm5000o8_x5TMQ7Ax56bc8I

Το 2017 ο Πρόεδρος της Condé Nast Spain, Javier Pascual del Olmo, ανακοίνωσε πως η Eugenia de la Torriente αναλαμβάνει καθήκοντα Εditor-in-chief της ισπανικής Vogue, τονίζοντας πως πρόκειται για μία τρομερή δημοσιογράφο μόδας.

Η πορεία της στις εκδόσεις ξεκινάει από τα 18 της, όπου έγραφε στο περιοδικό ΑΒ και ταυτόχρονα σπούδαζε Audiovisual Communication. Η συνέχεια ήταν λαμπρή με την ίδια να αναλαμβάνει Εditor-in-Chief του El País Semanal, αποδεικνύοντας πως ο τίτλος της fashion editor δεν την εμπόδισε να ηγηθεί ενός εντύπου με ευρύτερο περιεχόμενο. Αργότερα, ακολούθησε το Harper’s Bazaar Spain, στο οποίο βρέθηκε επικεφαλής, μέχρι να μετακινηθεί στη Vogue.

Ταυτόχρονα με την εξέλιξή της στο χώρο των εκδόσεων, η Torriente έχει εργαστεί ως καθηγήτρια, αλλά και ομιλήτρια σε συνέδρια, ενώ έχει εκδώσει και διάφορα βιβλία μόδας, με γνωστότερο το La Εlegancia Μasculina, στο οποίο εξερευνά την εξέλιξη του ανδρικού στιλ.

Με την αφοσίωση και την αγάπη της για τη μόδα, η Eugenia de la Torriente έχει αφήσει το στίγμα της στην ισπανική Vogue, μια έκδοση που συνεχίζει να στηρίζει τη βιομηχανία, τα νέα ταλέντα και τους σχεδιαστές που αγωνίζονται για να ξεπεράσουν τις επιπτώσεις της πανδημίας. Το εξώφυλλο του τεύχους Μαΐου 2020 δεν είναι φωτογραφία – για πρώτη φορά μετά την ίδρυση του περιοδικού το 1988 – αλλά μία εικόνα που επιμελήθηκε ο illustrator Ignasi Monreal, ως «αντίδοτο» για την πρωτόγνωρη κατάσταση αναμονής που βρισκόμαστε. Με στόχο τη διάδοση του μηνύματος ότι η κοινωνική απομόνωση μας έφερε πιο κοντά από ποτέ, η Torriente μιλά για την αβεβαιότητα των ημερών και τη σημασία του να μη σταματάμε να ονειρευόμαστε.

Στο Instagram Live με την Eugenia de la Torriente, Editor-in-Chief of Vogue España, και τη Θάλεια Καραφυλλίδου, Εditor-in-Chief της Vogue Greece, θα συζητήσουμε για το νέο εξώφυλλο της Vogue Spain και την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας, που τελικά μας ένωσε όσο ποτέ. Παρασκευή 24 Απριλίου, στις 16:00 (GMT +3). Mην το χάσετε!

Insta Live: H Vogue Greece υποδέχεται την Eugenia de la Torriente, διευθύντρια της Vogue Spain

Tο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ανταποκρίνεται στο κοινωνικό του ρόλο και στις ανάγκες της εποχής, δημιουργώντας στολές για γιατρούς και νοσηλευτές, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης στους ανθρώπους, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Τη Μεγάλη Πέμπτη, παραδόθηκαν στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ 100 εγκεκριμένες στολές από τον Στέλιο Τζολόπουλο, Προϊστάμενο του Τμήματος Εργαστηρίων & Σκηνών του ΚΘΒΕ. Πρόκειται για στολές μίας χρήσεως που φτιάχτηκαν χάρη στην άοκνη εργασία και εθελοντισμό του Ενδυματολογικού μας Τμήματος.

Τις στολές παρέλαβαν ο Παναγιώτης Παντελιάδης, Διευθυντής του Νοσοκομείου και ο Ρίζος Ριζόπουλος, Προϊστάμενος Μονάδας Εντατικής Θεραπείας ΑΧΕΠΑ. Ο Παναγιώτης Παντελιάδης ευχαρίστησε  το ΚΘΒΕ για αυτή την πρωτοβουλία αλληλεγγύης, τονίζοντας πόσο σημαντική είναι μια τέτοια προσφορά για την προστασία των γιατρών και των νοσηλευτών σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, που υπάρχει έλλειψη στολών.

Το ΚΘΒΕ αποφάσισε να κρατήσει μία από τις στολές που έραψε το Ενδυματολογικό Τμήμα μας και δωρήθηκαν στο ΑΧΕΠΑ, η οποία θα βρίσκεται πλέον στη Μόνιμη Έκθεση Κοστουμιών του ΚΘΒΕ στο Βασιλικό Θέατρο.

Ρίζος Ριζόπουλος (Προϊστάμενος Μονάδας Εντατικής Θεραπείας ΑΧΕΠΑ), Παναγιώτης Παντελιάδης, (Διευθυντής του Νοσοκομείου AΧΕΠΑ), Στέλιος Τζολόπουλος (Προϊστάμενος του Τμήματος Εργαστηρίων & Σκηνών του ΚΘΒΕ

Μια εκπληκτική συνταγή για να μαγειρέψεις σπαράγγια με κρέμα και καπνιστό σολομό.

Υλικά

• 700g μεγάλα λευκά σπαράγγια (20 τεμάχια)
• 4 φέτες (+/- 150 g) καπνιστός σολομός
• 400g πρώιμες πατάτες
• 125 g μαργαρίνη
• 125 ml κρέμα σόγιας Alpro για μαγειρική
• 2 κρεμμυδάκια
• 125 ml λευκό κρασί
• 1 λεμόνι
• Φρέσκα βότανα: μερικά κλωναράκια μαϊντανό, άνηθο , μυρώνι, 2 φρέσκα κρεμμύδια
• Μοσχοκάρυδο
• Λευκό πιπέρι
• Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
• Αλάτι

Προετοιμασία

1. Ψιλοκόψτε τα κρεμμυδάκια και τρίψτε το πιπέρι. Τσιγαρίστε τα κρεμμυδάκια μέχρι να γίνουν διάφανα.
2. Σβήστε με λευκό κρασί και 2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού.
   3. Αφήστε να βράσουν μέχρι να έχετε περίπου το 1/4 της ποσότητας του υγρού.
   4. Σουρώστε τη sauce και κρατήστε το υγρό σε μια κατσαρόλα.
   5. Προσθέστε τη φυτική κρέμα σόγιας Alpro και αφήστε τη sauce και πάλι να φτάσει σε θερμοκρασία βρασμού για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
   6. Αποσύρετε από τη φωτιά και προσθέστε 125g κρύα μαργαρίνη.
   7. Μην ξαναψήσετε την sauce γιατί θα πήξει.
   8. Ψιλοκόψτε όλα τα μυρωδικά και το φρέσκο κρεμμυδάκι και προσθέστε τα στη sauce.
   9. Πασπαλίστε με μοσχοκάρυδο, αλάτι και πιπέρι.
   10. Διατηρήστε τη sauce ζεστή μέχρι τη χρήση.
   11. Σε μια κατσαρόλα με αλατισμένο νερό προσθέστε τα σπαράγγια. Βράστε τα μέχρι να μαλακώσουν (περίπου 15 λεπτά ανάλογα με το πάχος). Αφαιρέστε τα από το νερό και στραγγίστε τα καλά.
   12. Πλύνετε τις πρώιμες πατάτες. Βράστε τες μέχρι να γίνουν al dente σε αλατισμένο νερό. Στραγγίστε και στεγνώστε με χαρτί κουζίνας. Ψήστε τες σε ένα μεγάλο τηγάνι μέχρι να ροδίσουν.
   13. Χωρίστε τα σπαράγγια και τον καπνιστό σολομό σε 4 πιάτα και πασπαλίστε με πιπέρι. Προσθέστε τις πατάτες και τη sauce. Γαρνίρετε με επιπλέον μυρωδικά.

   Διατροφικό tip

   Ένα φαγητό με τεράστια διατροφική αξία, και ευεργετικές ιδιότητες για το δέρμα, το ανοσοποιητικό, την καρδιά και τον νου, τα σπαράγγια από την άλλη είναι πλούσια σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και βοηθούν στην διατήρηση των φυσιολογικών επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα, επίσης είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά με αντιφλεγμονώδεις και αντικαρκινικές ιδιότητες. Ένα σούπερ θρεπτικό γεύμα, αλλά και σούπερ γευστικό με την βοήθεια της κρέμα σόγιας Alpro για μαγειρική.

https://www.logodiatrofis.gr/syntages/salates/sparaggia-krema-kapnisto-solomo

Το βράδυ της Πρωτομαγιάς με την Άννα Βίσση στο Mega. Ραντεβού και πάλι στο Μega για μια αλλιώτικη βραδιά με πολύ μουσική και τραγούδια, με την αγαπημένη ερμηνεύτρια και τους μουσικούς της σε μια διαδρομή από «τα μαθητικά  τα χρόνια» μέχρι σήμερα.
Διαχρονικά τραγούδια, διαφορετικά στιλ , μελωδίες και βέβαια οι μεγάλες επιτυχίες της Άννας Βίσση. Αγαπημένα της πρόσωπα θα βρεθούν μέσω skype στην παρέα της Άννας και του Mega, στέλνοντας το δικό  τους ξεχωριστό μήνυμα για αυτές τις μέρες.

Μένουμε στο σπίτι με την Άννα Βίσση και τα τραγούδια της

Παρασκευή 1 Μαϊου 2020, στο ΜEGA στις 11 το βράδυ