Η νέα συλλογή της Jo Malone London «ζωντανεύει» μέσα σε ένα μυστικό κήπο κι εξερευνά την αντίθεση μεταξύ ζουμερών εσπεριδοειδών και απαλών λουλουδιών, που πλέουν «ήρεμα» στην επιφάνεια του νερού. Το αναζωογονητικό Yuja, που ωριμάζει σε αφθονία στα καταπράσινα δέντρα και αναδύει το μεθυστικό του άρωμα. Το αυθεντικό νούφαρο, που αιχμαλωτίζει την ομορφιά σαν αληθινό κόσμημα στη λιμνούλα του κήπου. Γεννήθηκε την Άνοιξη… Αποκαλύφθηκε μέσα από τις περιπέτειές μας.

Αυτά τα νέα Colognes πλαισιώνουν δύο πολυαγαπημένα αρώματα της σειράς Blossoms, που επιστρέφουν για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Το Osmanthus Blossom εκφράζει τον διττό χαρακτήρα του μικροσκοπικού αυτού λευκού λουλουδιού, με τη γλυκύτητα του βερίκοκου πλάι σε έντονες, ζεστές νότες. Το Silk Blossom εμπερικλείει το άρωμα αυτού του σαγηνευτικού άνθους, ένα άρωμα στο οποίο πουλιά και πεταλούδες δεν μπορούν να αντισταθούν. Το Orange Blossom, το σήμα-κατατεθέν floral άρωμα του οίκου, ολοκληρώνει τη σειρά με ένα Home Candle κι ένα Diffuser σε ειδική έκδοση.

Τα αρώματα της συλλογής δημιουργήθηκαν έτσι ώστε να συνδυάζονται μεταξύ τους και να δημιουργούν το προσωπικό άρωμα αυτού που τα φορά. Η Jo Malone London προτείνει τους εξής συνδυασμούς: Waterlily με English Pear & Freesia για μια ολάνθιστη, λαχταριστή μυρωδιά. Yuja με Wood Sage & Sea Salt για ένα ζωηρό φρέσκο άρωμα. Osmanthus Blossom με Peony & Blush Suede για μια παιχνιδιάρικη και χυμώδη μυρωδιά. Ή Silk Blossom με Wild Bluebell για ένα αναζωογονητικό floral άρωμα.

Η πλήρης συλλογή:

Yuja Cologne 30ml

Yuja Cologne 100ml

Waterlily Cologne 30ml

Waterlily Cologne 100 ml

Osmanthus Blossom Cologne 30ml

Osmanthus Blossom Cologne 100ml

Silk Blossom Cologne 100ml

Silk Blossom Cologne 30ml

Orange Blossom Home Candle 200g

Orange Blossom Diffuser 165ml

Διαθέσιμη από Απρίλιο 2020

@JoMaloneLondon #BrilliantBlossoms

Γίνεται πολύς λόγος για τα σύνδρομα που θα αφήσει η κρίση που ζούμε. Φοβία για συνεύρεση, για κοινωνική και σωματική επαφή, άγχη κλπ. Θα βλέπουμε κάποιον και θα σκεφτόμαστε εάν είναι μολυσμένος. Δεν θα πηγαίνουμε σε πάρτι, συναυλίες και κινηματογράφους. Και όσο επιρρεπής είναι κάποιος να πλάθει σενάρια, τόσο η φαντασία ξεφεύγει και μία οδυνηρή δυστοπία ξεπροβάλλει.

Συνήθως οι άνθρωποι δραματοποιούν τις καταστάσεις. Προβάλλουν αυτό που ζουν, σκέφτονται και αισθάνονται μία συγκεκριμένη στιγμή, στο μέλλον. Του δίνουν μία μέλλουσα, άφθαρτη υπόσταση. Συνήθως, όμως, λειτουργούν και τελείως αντιθετικά, όσο περνάει ο καιρός. Θάβουν τους “νεκρούς τους’’ και προχωρούν, ενίοτε κάνοντας τα ίδια λάθη.

Τελικά, αυτό που θα συμβεί είναι κάτι ενδιάμεσο και πολλές φορές, διαφορετικό από αυτό που έχουμε (με δογματισμό) προβλέψει. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι αμοιβάδα που δεν θυμάται τίποτα. Αποτυπώνεται στην ψυχή του το βίωμα και του καθορίζει – στον έναν ή άλλο βαθμό – την πορεία του. Από την άλλη, δεν είναι και κασέτα που αναπαράγει πιστά κάτι που απλά εγγράφηκε στο μυαλό του.

Θα αφήσει η πανδημία σύνδρομα; Στους ενήλικες; Στα παιδιά; Στους ηλικιωμένους; Θα επηρεάσει τον τρόπο ζωής; Σίγουρα ναι.

Ας αναρωτηθούμε όμως: τι κακό μας βρήκε με τα σύνδρομα; Οι προηγούμενες γενιές που έζησαν την κατοχή απέκτησαν το εν λόγω σύνδρομο. Αποτέλεσμα; Μερικές λίγες αυτοκτονίες στα πρώτα χρόνια (και ήταν ελάχιστες γιατί πολύ γρήγορα ξαναμπήκε η χώρα στη δίνη του εμφυλίου). Μερικές δεκάδες χιλιάδες παχύσαρκα παιδιά που αναγκαστικά έπρεπε να φάνε την διπλή μερίδα που τους έβαζαν στο πιάτο. Εκατοντάδες χιλιάδες τσακωμοί με τους γονείς που ανησυχούσαν σε κάθε έξοδο των παιδιών τους, μιας και φοβόντουσαν πως θα πέσουν σε κάποιο μπλόκο της Κομαντατούρ.

Το σύνδρομο της κατοχής “διακόσμησε’’ το ”σκρίνιο του σαλονιού μας” και ας μη μας άρεσε, για δεκαετίες. Εκνευριστήκαμε μαζί του και μας καταδυνάστευσε, γελάσαμε, το αποδεχτήκαμε, το αλλάξαμε, το μειώσαμε για να πέσουμε στο σύνδρομο της υπερκατανάλωσης, το χλευάσαμε, το εκτιμήσαμε. Το συνδέσαμε με πρόσωπα, το απολαύσαμε επιλεκτικά. Το αγαπήσαμε ή το μισήσαμε, μάλλον και τα δύο μαζί.

Γενικά, οι κοινωνίες δεν είναι λούτρινα παιχνίδια, απαστράπτουσες γκαλερί της Νέας Υόρκης, ούτε εργαστήρια νανοτεχνολογίας. Έχουν σύνδρομα, ουλές, πτυχές, αβύσσους, βρομιές, κάρβουνα και διαμαντάκια. Έχουν τους δικούς τους νόμους, εσωτερική συνοχή, σχέσεις. Και όσο και να αναπτύσσονται μηχανισμοί ποδηγέτησης, διαμόρφωσης και καναλιζαρίσματος, όλο και κάτι συμβαίνει και ανατρέπει τους σχεδιασμούς ή, τουλάχιστον, τους τροποποιεί. Το φαινόμενο, ευτυχώς, είναι πιο πλούσιο από τον νόμο. Αυτό δεν αντέχεται από την Εξουσία και από τις μικροεξουσίες, ανεξαρτήτως χρώματος και προελεύσεως.

Αυτό που μας συνέβη δεν είναι δα και τέτοιας έντασης γεγονός, όπως ήταν η κατοχή. Αυτό που βιώνει ένα προσφυγόπουλο σε μία λέμβο; Ένας άνεργος που δεν έχει να ταΐσει το παιδί του; Μία μητέρα που στο βομβαρδισμό κρατάει αγκαλιά την κατάκοιτη μάνα της; Και αυτά είναι οριακές περιπτώσεις, αλλά όχι μεμονωμένες. Η τυποποιημένη λογική όλους αυτούς θα τους θεωρεί τελειωμένες περιπτώσεις. Και όμως, θα συνεχίζουν να ζουν, να ελπίζουν, να μοχθούν.

Το Δυτικό άτομο-και μάλιστα ένα υποσύνολό του, γιατί εκατομμύρια ζουν άθλιες μέρες-έχει μία περίεργη άποψη για την κοινωνία. Και είναι εντυπωσιακό πως καταλήγουν στο ίδιο μοτίβο, μονοδιάστατοι τεχνοκράτες-πλούσιοι ηγετίσκοι- και ιδεολογίζοντες προοδευτικοί. Η άποψη για μία κοινωνία χωρίς σύνδρομα, χωρίς εκπλήξεις, ατσαλάκωτη και πλήρως ελεγχόμενη τους ενώνει. Με μία έννοια, η προέκταση της πληροφορικής τελειότητας στην πραγματική ζωή. Ένα ολοκληρωτικό “πολίτικαλ κορέκτ”. Εάν μπορούσαν, θα μας τακτοποιούσαν όλους κατά πως θέλουν ή τους βολεύει. Ένας ελιτισμός με πολλά προσωπεία.

Δεν φοβάμαι τη “φοβία της αγκαλιάς’’ για την επόμενη περίοδο. Ξέρω πως θα υπάρξει. Είναι λογικό να υπάρξει. Ξέρω, όμως, πως θα εμπνεύσει θεατρικά έργα, θα αποτελέσει θέμα έρευνας για σοβαρούς ανθρώπους-επιστήμονες (ένας συνδυασμός που τόσο πολύ τον έχουμε ανάγκη), θα ξεπεραστεί εκατομμύρια φορές αντανακλαστικά, θα ξανακατακτηθεί, ίσως, με κινήματα και διαδικτυακά καλέσματα., θα τρολαριστεί από πιτσιρικάδες και άλλα τόσα που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.

Με φοβίζουν οι Πολιτικές που θα ασκηθούν ακριβώς πάνω στο έδαφος του συνδρόμου. Όμως είναι στην λογική των πραγμάτων να υπάρξουν όλα αυτά. Θα δούμε τι απαντήσεις θα δοθούν και από που…

Φοβάμαι μία κοινωνία χωρίς σύνδρομα και όλη την επιχειρηματολογία για το πως θα τα αποφύγουμε. Η’ πώς θα τους κηρύξουμε τον πόλεμο και θα τα αφανίσουμε. Αυτή η προσέγγιση με αγριεύει περισσότερο από την έλλειψη αγκαλιάς.

Ας περιμένουμε λοιπόν το νέο σύνδρομο. Ήδη το βλέπεις έξω. Και προσοχή, ακόμα και να το ξεσκίσουμε, είμαστε και εμείς ήδη κομμάτι του. Ας έχουμε περισσότερα ερωτηματικά παρά θαυμαστικά. Και μία ελπίδα στον βαθύ πυρήνα του Ανθρώπου.

Υ.Γ. Όλο και πιο δύσπιστοι στην πληροφορία από την “φωτεινή πηγή’’ και σε όλες τις μορφές. Τηλεοράσεις-κομπιούτερ-κινητά-σόσιαλ κλπ. Κανονικά πρέπει να υπάρχει μία ένδειξη ότι παρακολουθείς, δικτυώνεσαι με δική σου ευθύνη. Ή ότι βρίσκεσαι κοντά σε “ιό’’…

Aπό Χρύσανθος Ξάνθης

Ο φόβος των συνδρόμων το χειρότερο σύνδρομο

Εἶμαι Κωνσταντινουπολίτης τὴν καταγωγήν, ἀλλὰ ἐγεννήθηκα στὴν Ἀλεξάνδρεια — σ’ ἕνα σπίτι τῆς ὁδοῦ Σερίφ· μικρὸς πολὺ ἔφυγα, καὶ ἀρκετὸ μέρος τῆς παιδικῆς μου ἡλικίας τὸ πέρασα στὴν Ἀγγλία. Κατόπιν ἐπισκέφθην τὴν χώραν αὐτὴν μεγάλος, ἀλλὰ γιὰ μικρὸν χρονικὸν διάστημα. Διέμεινα καὶ στὴ Γαλλία. Στὴν ἐφηβικήν μου ἡλικίαν κατοίκησα ὑπὲρ τὰ δύο ἔτη στὴν Κωνσταντινούπολη. Στὴν Ἑλλάδα εἶναι πολλὰ χρόνια ποὺ δὲν ἐπῆγα. Ἡ τελευταία μου ἐργασία ἦταν ὑπαλλήλου εἰς ἕνα κυβερνητικὸν γραφεῖον ἐξαρτώμενον ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖον τῶν Δημοσίων Ἔργων τῆς Αἰγύπτου. Ξέρω Ἀγγλικά, Γαλλικὰ καὶ ὁλίγα Ἰταλικά. (αυτοβιογραφικό σημείωμα του ποιητή)

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στις 29 Απριλίου 1863 στην Αλεξάνδρεια, όπου οι γονείς του, εγκαταστάθηκαν εγκαταλείποντας την Κωνσταντινούπολη το 1850. Ήταν το ένατο παιδί του Πέτρου – Ιωάννη Καβάφη (1814-1870), μεγαλέμπορου βαμβακιού, και της Xαρίκλειας Φωτιάδη, που ανήκε σε παλιά φαναριώτικη οικογένεια μεγαλεμπόρων και κοινοτικών επιτρόπων της Κωνσταντινούπολης. Και τα δυο αυτά στοιχεία, η εμπορική ιδιότητα του πατέρα και η αρχοντιά της μητέρας συντέλεσαν σημαντικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του ποιητή.

Ο Πέτρος Καβάφης εισάγει υφάσματα από το Μάντσεστερ ενώ ίσως έκανε εξαγωγή σιτηρών, μπαμπακιού, και ακατέργαστων βουβαλοδερμάτων. Στα Μίνια της Άνω Αιγύπτου ιδρύει κλάδο της επιχείρησής του όπου αξιοποιεί τα σιτηρά της περιοχής. Κατά την παραμονή στην Αίγυπτο η οικογένεια αποκτά και άλλα παιδιά. Το 1851 γεννιέται ο δεύτερος γιος ο Πέτρος Ιωάννης, το 1853 ο Αριστείδης, το 1855 η Ελένη, η μόνη κόρη της οικογένειας, η οποία πεθαίνει οκτώ μηνών. Ακολουθούν ο Αλέξανδρος, ο Παύλος που πεθαίνει έντεκα μηνών,  το 1860 άλλο αγόρι το οποίο επίσης θα ονομάσουν Παύλο,  το 1861 ο Τζων, και το 1863 ο Κωνσταντίνος. Το βιωτικό επίπεδο της οικογένειας είναι υψηλό. Το 1869 ο Πέτρος Ι. Καβάφης παρασημοφορείται με το Μετζιδιέ 3ης Τάξεως για τη συμβολή στην ανάπτυξη του εμπορίου και της βιομηχανίας. Στις 10 Αυγούστου 1870 πεθαίνει ο πατέρας του ποιητή σε ηλικία πενήντα έξι ετών

Στην Αλεξάνδρεια ο Kαβάφης διδάχτηκε Αγγλικά, Γαλλικά και Ελληνικά με οικοδιδάσκαλο και συμπλήρωσε τη μόρφωσή του για ένα-δύο χρόνια στο Ελληνικό Εκπαιδευτήριο της Αλεξάνδρειας. Μετά το θάνατο του πατέρα του και τη σταδιακή διάλυση της οικογενειακής επιχείρησης, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αγγλία (Λίβερπουλ και Λονδίνο) όπου έμεινε μέχρι το 1876. Πριν εγκαταλείψουν την Αίγυπτο μεταφέρουν την κινητή περιουσία τους σε ένα διαμέρισμα της οδού Ραμλίου. Το 1877 γίνεται η οριστική εκκαθάριση της εταιρείας.  Το 1879 γυρίζει από την Αγγλία και εγκαθίσταται στο διαμέρισμα της οδού Ραμλίου. Φοιτά στην Εμπορική-Πρακτική Σχολή ο Ερμής του Κωνσταντίνου Πανταζή.

Το 1897 ταξίδεψε στο Παρίσι και το 1903 στην Αθήνα, χωρίς από τότε να μετακινηθεί από την Αλεξάνδρεια για τριάντα ολόκληρα χρόνια. Ο Καβάφης αρχίζει να εργάζεται, όχι ακόμη συστηματικά, αλλάζοντας διάφορα επαγγέλματα, όπως του δημοσιογράφου στην εφημερίδα «Τηλέγραφος» (1886), του μεσίτη στο Χρηματιστήριο Βάμβακος (1888) και του άμισθου γραμματέα στο Γραφείο Αρδεύσεων (1889-1892) όπου και θα προσληφθεί ως έκτακτος έμμισθος υπάλληλος το 1892 και θα εργαστεί μόνιμα εκεί επί τριάντα χρόνια, μέχρι το 1922, φτάνοντας στο βαθμό του υποτμηματάρχη. Το 1932, ο Καβάφης, άρρωστος από καρκίνο του λάρυγγα, πήγε για θεραπεία στην Αθήνα, όπου παρέμεινε αρκετό διάστημα, εισπράττοντας μια θερμότατη συμπάθεια από το πλήθος των θαυμαστών του. Επιστρέφοντας όμως στην Αλεξάνδρεια, η κατάστασή του χειροτέρεψε. Εισήχθη στο Νοσοκομείο της Ελληνικής Κοινότητας, όπου και πέθανε στις 29 Απριλίου του 1933, τη μέρα που συμπλήρωνε 70 χρόνια ζωής.

Ο ποιητής επεξεργαζόταν επίμονα κάθε στίχο, κάποτε για χρόνια ολόκληρα, προτού τον δώσει στην δημοσιότητα. Σε αρκετές από τις εκδόσεις του υπάρχουν διορθώσεις από το χέρι του και συχνά όταν επεξεργαζόταν ξανά τα ποιήματά του τα τύπωνε διορθωμένα. Ο ίδιος είχε κατατάξει τα ποιήματά του σε τρεις κατηγορίες: τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά και τα ερωτικά ή αισθησιακά.

• Τα ιστορικά ποιήματα εμπνέονται κυρίως από την ελληνιστική περίοδο, και στα περισσότερα έχει εξέχουσα θέση η Αλεξάνδρεια. Αρκετά άλλα προέρχονται από την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα και το Βυζάντιο, χωρίς να λείπουν και ποιήματα με μυθολογικές αναφορές (π.χ. Τρώες). Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Καβάφης δεν εμπνέεται καθόλου από το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν, δηλαδή την επανάσταση του ’21, αλλά ούτε και από την κλασική αρχαιότητα. Οι περίοδοι που επιλέγει είναι περίοδοι παρακμής ή μεγάλων αλλαγών και οι περισσότεροι ήρωές του είναι “ηττημένοι”.
• Τα αισθησιακά ή ερωτικά ποιήματα, που είναι και τα πιο λυρικά, κυριαρχεί η ανάμνηση και η αναπόληση. Αυτό που προκαλεί τα συναισθήματα δεν είναι το παρόν, αλλά το παρελθόν, και πολύ συχνά ο οραματισμός.
• Τα φιλοσοφικά ποιήματα ονομάζονται από άλλους «διδακτικά». Ο Ε.Π.Παπανούτσος τα διαίρεσε στις εξής ομάδες: ποιήματα με “συμβουλές προς ομοτέχνους”, δηλαδή ποιήματα για την ποίηση, και ποιήματα που πραγματεύονται άλλα θέματα, όπως το θέμα των Τειχών, την έννοια του χρέους (Θερμοπύλες), της ανθρώπινης αξιοπρέπειας (Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον), της μοίρας (Καισαρίων) κ.ά.^[36]

Διαχωρίζοντας το ποιητικό του έργο σε φιλοσοφικό, ιστορικό και ηδονικό, στα ποιήματά του αποτυπώνονται το ερωτικό στοιχείο, η φιλοσοφική του σκέψη και η ιστορική του γνώση. Όσον αφορά στα ιστορικά του ποιήματα ιδιαίτερα, οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι τα συνέθεσε βιώνοντας την ατμόσφαιρα μιας πόλης που έγινε κατά το ελληνιστικό της παρελθόν χωνευτήρι λαών και σταυροδρόμι πολιτισμών. Οι ήρωές του είναι γνωστά ιστορικά πρόσωπα ή γεννήματα της φαντασίας του και ο ποιητής αφηγείται στους χαρακτήρες που πλάθει ανθρώπινες συμπεριφορές σημαδεμένες από πρόσκαιρο της επιτυχίας και τη μοίρα που εξουδετερώνει την ανθρώπινη θέληση.

Επιλογή από τα ποιήματα του Καβάφη

Ιθάκη

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Boris Johnson έγινε πατέρας, Η μνηστή του Carrie Symonds έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι. Η γέννηση του βρέφους -που ακόμα δεν έχει γίνει γνωστό το όνομα που θα του δώσουν- ήρθε μερικές μόλις ημέρες μετά την επιστροφή του Μπόρις Τζόνσον στα καθήκοντά του έπειτα από τη νοσηλεία του και την περιπέτεια της υγείας του με τον κορωνοϊό. Η μητέρα και το μωρό είναι υγιέστατοι. Η νέα οικογένεια σχεδιάζει να ζήσει στο διαμέρισμα τους στην Downing Street μαζί με τον σκύλο τους Dilyn

Ο ετήσιος περίπατος για την Παγκόσμια Ημέρα Ευχής φέτος «διασχίζει» ηλεκτρονικά την Ελλάδα και μας οδηγεί στην επόμενη ημέρα

Η 29^η Απριλίου είναι η ημερομηνία που έχει σηματοδοτήσει παγκοσμίως την ελπίδα. Την ελπίδα για ζωή και όνειρα, για χιλιάδες παιδιά που αντιμετωπίζουν μια πολύ σοβαρή ασθένεια και παλεύουν να γίνουν καλά. Είναι η ημέρα «γέννησης» του Make-A-Wish, που φέτος συμπληρώνει 40 χρόνια προσφοράς.

Τα τελευταία 5 έτη κάθε Απρίλη, το Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος διεξήγαγε έναν περίπατο για να γιορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα Ευχής, στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ο φετινός Απρίλης μας βρίσκει σε μια πρωτόγνωρη – για τα δεδομένα μας – απομόνωση, η οποία δεν μας επιτρέπει να βηματίσουμε ενωμένοι. Μας επιτρέπει όμως να αντλήσουμε ελπίδα και να εμπνευστούμε από τα παιδιά του Make-A-Wish, μπαίνοντας λίγο στα παπούτσια της δική τους μακροχρόνιας καραντίνας.

Με χαρά σας καλούμε να φορέσετε τα αθλητικά σας και να περπατήσουμε για τις ευχές και το 2020 με το e-Walk for Wishes! Ο ετήσιος περίπατος μας θα λάβει χώρα μέσω ενός online διαδραστικού χάρτη. Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να δωρίσουν ποσά από 5 ευρώ για 14 από τις 210 ευχές παιδιών μας που βρίσκονται σε αναμονή. Μαζί με τον Τζοέλ, τον Κωνσταντίνο, την Παυλίνα και 11 ακόμη παιδιά μας, θα διασχίσουμε όλη την Ελλάδα, ξεκινώντας από την Καβάλα με προορισμό το Ηράκλειο Κρήτης. Ο τελικός σταθμός θα σημάνει και τη συγκέντρωση του ποσού για την εκπλήρωση των 14 αυτών ευχών.

Με την ολοκλήρωση κάθε δωρεάς με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα μέσα από το donate.makeawish.gr, ο δωρητής θα ενημερώνεται για την πόλη στην οποία βρίσκεται, την απόσταση που διάνυσε μέσω της δωρεάς του, καθώς και για το ποιο παιδί υποστήριξε τον οργανισμό. Στο επόμενο βήμα, θα μπορεί να γίνει νεράιδα ή ξωτικό και να οργανώσει την ευχή, μέσω ενός κουίζ προσομοίωσης.

Σας περιμένουμε στο  e-Walk for Wishes από την Τετάρτη 29 Απριλίου. Σε ένα φιλανθρωπικό περίπατο, με σκοπό όλοι μαζί να χτίσουμε με την «ελπίδα για ζωή ένα σκαλοπάτι για το μέλλον», όπως μας είπε και η μητέρα του Γιάννη μας!

29 Απριλίου δίνουμε δύναμη σε 14 ευχές παιδιών με μια δωρεά στο donate.makeawish.gr

Ακολουθήστε μας στα social media για την ενημέρωσή σας σχετικά με τον περίπατο:

https://www.facebook.com/MakeAWishGreece // https://www.instagram.com/makeawish.greece/

Το Εθνικό Θέατρο, πιστό στο εβδομαδιαίο του ραντεβού με τους δεκάδες χιλιάδες θεατών που συντονίζονται με την «ψηφιακή» του σκηνή από διαφορετικές χώρες ανά τον κόσμο, συνεχίζει τις διαδικτυακές προβολές σημαντικών έργων από το παγκόσμιο και ελληνικό ρεπερτόριο, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού «Μένουμε σπίτι» με τον Πολιτισμό.

Το πρόγραμμα για την τρέχουσα εβδομάδα διαμορφώνεται ως εξής:

• Δεύτερη προβολή Ο Πρίγκιπας και ο φτωχός της Τζέμα Κένεντι, βασισμένο στο έργο του Μαρκ Τουαίην, σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου. Ένα κλασικό έργο στην πιο γλαφυρή, τολμηρή, επίκαιρη, αλλά και ξεκαρδιστική εκδοχή του παρασύρει όλη την οικογένεια σε μια συναρπαστική περιπέτεια του Μαρκ Τουαίην.

Παρασκευή 1, από τις 12:00 το μεσημέρι, έως την ίδια ώρα του Σαββάτου 2 Μαϊου.

• Βοssa Nova του Κωνσταντίνου Ρήγου. Στη Βραζιλία στα τέλη της δεκαετίας του 50, ένα νέο μουσικό κύμα γεννιέται καθώς η «λαϊκή» σάμπα δίνει τη θέση της στη Bossa Nova – στο νέο κύμα – στη μουσική των εύπορων παραλιακών προαστίων. Οι Βραζιλιάνοι αστοί χορεύουν και η λατινοαμερικάνικη μουσική σκηνή απογειώνεται. Το έργο παρουσιάστηκε το 2008 στο Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.

Σάββατο 2, από τις 13:00 το μεσημέρι, έως την ίδια ώρα της Κυριακής 3 Μαϊου.

• Φορτουνάτος του Μάρκου Αντώνιου Φόσκολου, μια ξεκαρδιστική κωμωδία του κρητικού θεάτρου που αφορά στους μηχανισμούς που στήνει η Τύχη και κινεί με εύθυμη διάθεση τα νήματα της ανθρώπινης ζωής. Το έργο παρουσιάστηκε το 2009 στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα.

Kυριακή 3, από τις 14:00 το μεσημέρι, έως και την ίδια ώρα της Δευτέρας 4 Μαϊου. 

Οι παραπάνω παραστάσεις θα προβληθούν στο www.n-t.gr και στο www.culture.gr.

Ο πολιτισμός μας ενώνει. Ακόμα και αν δεν ακούμε το τρίτο κουδούνι, δεν κρατάμε πρόγραμμα στα χέρια μας, δεν ακουμπάμε τον διπλανό μας, βλέπουμε στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube καλλιτεχνικές στιγμές που έγραψαν ιστορία, σε μια νέα ζωή, που δεν υποκαθιστά την αίθουσα, την κοινή εμπειρία, το χειροκρότημα, αλλά μπορεί να μας αποκαλύψει καινούριες πτυχές και να αποκτήσει μια «άλλη» αλήθεια. Για το Ίδρυμα Ωνάση, ο πολιτισμός είναι τρόπος ζωής και η απεριόριστη πρόσβαση σε αυτόν είναι δικαίωμα όλων, ειδικά τώρα που διαρκώς μας υπενθυμίζεται η αξία αυτών που θεωρούσαμε αυτονόητα.

Την Παρασκευή 1η Μαΐου κάνουμε ένα πνευματικό road trip με οδηγό τον Δάντη, καθώς η Θεία Κωμωδία του κάνει live premiere στις 21:00. Η παράσταση της Αργυρώς Χιώτη και των Vasistas, περιγράφει ένα ταξίδι προς το φως, που αρχίζει τον Απρίλιο του 1300. 720 χρόνια μετά, έρχεται στις οθόνες μας. Την Κυριακή 3 Μαΐου, στις 21:00, το ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση μετατρέπεται, σε τόπο συνάντησης των έξι φίλων που πρωταγωνιστούν στα Κύματα της Βιρτζίνια Γουλφ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, με τους χιλιάδες συνδρομητές του καναλιού σε έναν ζωντανό, διαδραστικό ψηφιακό ρόλο.

Έως τις 6 Μαΐου μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις διαπολιτισμικές Τρωάδες του Ευριπίδη από το Αρχαίο Θέατρο των Δελφών, με τη μοναδική ματιά του Θεόδωρου Τερζόπουλου. Το ίδιο βράδυ, το Ίδρυμα Ωνάση προτείνει μια διαφορετική ταινία, το ντοκιμαντέρ της Μαρίνας Δανέζη, Σωματείο Ρακοσυλλεκτών, για τους ανθρώπους με διαφορετικές κουλτούρες, καταγωγές, θρησκείες, που συνυπάρχουν αρμονικά. Το ντοκιμαντέρ, που συνάδει με τη φιλοσοφία του Ιδρύματος Ωνάση να ανοίγει συζητήσεις, παραχωρήθηκε από τη σκηνοθέτρια στο ψηφιακό κανάλι και θα προβληθεί σε live YouTube πρεμιέρα στις 21:00 το βράδυ.

Από την Παρασκευή 1η Μαΐου προστίθεται η συναρπαστική και συγκινητική συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης το 2017, με τους Γιάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο σε μια αξέχαστη βραδιά, σε συντονισμό της Διευθύντριας Πολιτισμού του Ιδρύματος, Αφροδίτης Παναγιωτάκου. Επίσης, προβάλλεται και η μουσικοχορευτική παραλογή Επτά θανάσιμα αμαρτήματα της χορογράφου Αγγελικής Στελλάτου και του μουσικού Σταύρου Γασπαράτου, σε μια δημιουργική συνύπαρξη όπου η κίνηση και η μουσική συμμετείχαν ισότιμα, παραδίδοντας μια γοητευτική και ενδιαφέρουσα συνάντηση με την αμαρτία. Η όπερα έχει την τιμητική της με μια διαφορετική πρόταση από τους Medea Electronique, καθώς η παράστασή τους Ηχώ και Νάρκισσος εκκινεί από τον γνωστό μύθο, αλλά αποτυπώνεται με live coding σε ρόλο συνθέτη και λιμπρετίστα. Το Onassis Youth Festival προτείνει άλλη μία ονειρική παράσταση, με την ομάδα Cheek-Bones της Αγγέλικας Σταυροπούλου και του Στέφανου Αχιλλέως να καθοδηγεί τους εφήβους.

Το Αρχείο Καβάφη συνεχίζει να μας εμβαπτίζει στον μοναδικό κόσμο του Αλεξανδρινού ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, με το πρόγραμμα Επτά Ποιήματα, Επτά Μαθήματα, όπου η ανάλυση ενός ποιήματος κάθε φορά (αυτή την εβδομάδα παρουσιάζεται το «Εν τω Μηνί Αθύρ»)  μετατρέπεται σε μια εκ βαθέων συζήτηση για την καβαφική ποίηση, ενώ η Ωνάσειος Βιβλιοθήκη μας ταξιδεύει μετά μουσικής πολύ μακριά, με τη συζήτηση Ήχοι του Διαστήματος και Μουσική.

Και οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν εδώ. Το Onassis USA προτείνει το συμπόσιο Ο ρόλος του Καλλιτέχνη στην Κοινωνία για να πιούμε και να σκεφτούμε μαζί με κάποια από τα σπουδαιότερα μυαλά του κόσμου, από σεφ και συγγραφείς έως φωτογράφους και επιμελητές εκθέσεων, που μιλούν για τον έρωτα του καλλιτέχνη με την κοινωνία. Τέλος, ο Διευθυντής του Ιδρύματος Ωνάση στο Λος Άντζελες (OLA) και επί σειρά ετών οικοδεσπότης των διάσημων συνεντεύξεων στη New York Public Library, Paul Holdengräber, παρουσιάζει τη συνομιλία του με τον πολυβραβευμένο συγγραφέα William Gibson –τον πιο σημαντικό εκφραστή του κυβερνοπάνκ, τιμημένο με βραβεία Hugo, Nebula και Philip Dick–, στο πλαίσιο του “The Quarantine Tapes”, δηλαδή των 20λεπτων συζητήσεών του με διάφορους καλεσμένους για το πώς βιώνουν οι ίδιοι την παγκόσμια πανδημία και το social distancing.

Αναλυτικά:

Αργυρώ Χιώτη, Vasistas, ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ του Δάντη

Live premiere: Παρασκευή 1 Μαΐου στις 21:00

Με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους

Διάρκεια παράστασης: 83 λεπτά

Ένα πνευματικό road trip. Μια υπαρξιακή φαντασμαγορία. Τρεις οριακοί σταθμοί: Κόλαση, Καθαρτήριο, Παράδεισος. Για πρώτη φορά, Έλληνες δημιουργοί καταπιάνονται με το κορυφαίο έργο της μεσαιωνικής Ευρώπης, τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Η Αργυρώ Χιώτη και η ομάδα Vasistas, παρουσίασαν τον Απρίλιο του 2017 στην Κεντρική Σκηνή, αυτή τη μνημειώδη «οραματική αυτοβιογραφία» του Δάντη, το φανταστικό ταξίδι του στο βασίλειο των νεκρών.

Από τον ανεξάντλητο όγκο της τριλογίας του Δάντη, η ομάδα δημιούργησε μια εξαιρετικά συμπυκνωμένη εκδοχή της, επιλέγοντας αποσπάσματα που μεταφέρουν το βαθιά προσωπικό χαρακτήρα του κειμένου και τη δύσβατη πορεία ενός ανθρώπου, από τα σκοτεινά βιώματα της καθημερινότητας στις επίπονες στιγμές της κρίσης, ως φωτεινές διαφυγές της ζωής, από την κατάδυση στον κόσμο των σκιών μέχρι την έξοδο στο φως.

Στη σκηνή, ένας συμπαγής πυρήνας ερμηνευτών ξεδιπλώνει την αφήγηση, εμβαθύνοντας στους κώδικες που αναπτύσσουν οι Vasistas τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι βασίζονται στην εκφραστική δυναμική του σώματος και τη μουσική διάσταση της χορικότητας. Στην παράσταση συμπράττει ένα κουαρτέτο εγχόρδων, παρόν επί σκηνής καθ’ όλη τη διάρκειά της και ενταγμένο στη σκηνική δράση. Μουσικός μινιμαλισμός και ηλεκτρονική μουσική συνομιλούν ζωντανά με τη χρήση σύγχρονων μέσων, συντελώντας έτσι στη δημιουργία της ιδιαίτερης σκηνικής εμπειρίας του road trip της Θείας Κωμωδίας.

https://www.onassis.org/el/whats-on/divine-comedy-dante-alighieri

Δημήτρης Καραντζάς, ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ της Βιρτζίνια Γουλφ

Live premiere: Κυριακή 3 Μαΐου στις 21:00

Με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους

Διάρκεια παράστασης: 105 λεπτά

Ορμή, λαχτάρα, απελευθέρωση. Ανήσυχο θέατρο και για εφήβους. Ο Δημήτρης Καραντζάς συναντά τη Βιρτζίνια Γουλφ σε ένα έργο που αποτελεί ύμνο στη φιλία. Τα Κύματα αφηγούνται την ιστορία μιας παρέας φίλων, από την πρώτη μέρα του σχολείου έως τη δύση της ζωής τους. Έξι φίλοι που μεγαλώνουν με διαφορετικά όνειρα, διαφορετικούς στόχους, ερωτεύονται, απογοητεύονται, ξαναπροσπαθούν, βιώνουν την απώλεια, ματώνουν και θριαμβεύουν άδοξα και ένδοξα. Άλλοτε ακολουθώντας την «άμπωτη» και άλλοτε την «παλίρροια» του λόγου, το κείμενο μιλά για τη φιλία, τον έρωτα, τη διαφορετικότητα, τη ζωή που περνάει, την απώλεια, την αγωνία της ύπαρξης και της συνύπαρξης· ανησυχίες που όλες ξυπνούν με ορμή στην εφηβεία. Όπως ανέφερε ο ίδιος ο σκηνοθέτης πριν από την πρεμιέρα της παράστασης, τον Νοέμβριο του 2015: «Η παράσταση, εστιάζοντας στον ρυθμό, στη μουσικότητα του λόγου και στη δραματουργία του ήχου, προσπαθεί από σπαράγματα να συνθέσει ένα τραγούδι, μια οικουμενική φωνή μέσα από την οποία ανά τους αιώνες οι άνθρωποι –περαστικοί– προσπαθούν να αντιληφθούν το μυστήριο της ζωής.»

https://www.onassis.org/el/whats-on/the-waves-virginia-woolf

Μαρίνα Δανέζη, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΩΝ

Live premiere: Τετάρτη 6 Μαΐου στις 21:00

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους

Διάρκεια: 74 λεπτά

Ένα ντοκιμαντέρ για τους ανθρώπους με διαφορετικές κουλτούρες, καταγωγές, θρησκείες, που συνυπάρχουν αρμονικά, δεν θα μπορούσε να λείπει από το ψηφιακό κανάλι του ιδρύματος Ωνάση. Το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της Μαρίνας Δανέζη, Σωματείο Ρακοσυλλεκτών (2010), ρίχνει το βλέμμα εκεί που συνήθως το αποστρέφουμε: στους περιθωριακούς, μοναχικούς, πολλές φορές απελπισμένους ρακοσυλλέκτες, σπάζοντας το στερεότυπο του οίκτου της κοινωνίας προς αυτούς.

Η ταινία, μια καθαρά DIY παραγωγή, που χρειάστηκε 2,5 χρόνια γυρισμάτων, είχε ως πηγή έμπνευσης τη γιαγιά της σκηνοθέτριας, η οποία τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζούσε ως ρακοσυλλέκτρια σε μια μονοκατοικία στον Ταύρο. Η ταινία, που είναι αφιερωμένη στη γιαγιά Ευστρατία, προσεγγίζει με ευαισθησία την ιστορία ρομαντικών φυγάδων του σύγχρονου πολιτισμού, αλλά και ανθρώπων που εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες για να βιοποριστούν. Οι συνεχείς εναλλαγές χρωμάτων, εικόνων και ήχων ανταγωνίζονται τη διαρκή εναλλαγή γλωσσών, καθώς τα µέλη του «Σωματείου Ρακοσυλλεκτών» προέρχονται από διάφορες πατρίδες. Πόντιοι επαναπατρισθέντες, Τσιγγάνοι, μουσουλμάνοι της Κομοτηνής, φιλότεχνοι και λογοτεχνίζοντες.

Το «Σωματείο Ρακοσυλλεκτών» ιδρύθηκε το 1992. «Προτού ιδρύσουμε το σωματείο μας, ήμασταν έρμαια της καλοσύνης του κάθε οργάνου» λέει ο πρόεδρός τους. Η ανάγκη βιοπορισμού τούς έκανε να οργανωθούν, να διεκδικήσουν και, τελικά, να καταφέρουν να αποκτήσουν έναν σταθερό χώρο, όπου κάθε Κυριακή στήνουν το παζάρι του Σωματείου. Ο επίτιμος πρόεδρος, ο πρόεδρος, ο γραμματέας, ο ταμίας, ο αρχιφύλακας, τα μέλη, τα επίτιμα μέλη, ένα γαϊτανάκι ανθρώπων, μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, ένα ανθρωποκεντρικό ντοκιμαντέρ που σε κάνει να αναθεωρείς αξίες και στερεότυπα.

Η ταινία έχει παρουσιαστεί στο 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στο 5ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας (τιμητική διάκριση) και στο 24ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

Έρευνα, Σκηνοθεσία, Σενάριο, Κάμερα: Μαρίνα Δανέζη

Παραγωγή: Νίκος Τριανταφυλλίδης / Μαρίνα Δανέζη / Marni Films

Μουσική: Κωστής Ζουλιάτης

Μοντάζ: Φανή Ζιώζια, Μαρίνα Δανέζη

Μιξάζ: Άρης Λουζιώτης

Αγγελική Στελλάτου, Σταύρος Γασπαράτος, ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

Μια μουσικοχορευτική παραλογή για τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα από τη χορογράφο Αγγελική Στελλάτου και τον μουσικό Σταύρο Γασπαράτο, που παρουσιάστηκε το 2011 στη Στέγη. Με διάχυτο τον προβληματισμό τους γύρω από την ανθρώπινη κατάσταση, οι δύο καλλιτέχνες στάθηκαν στην οδύνη της ανθρώπινης ψυχής, στον ατελεύτητο αγώνα του ανθρώπου να απελευθερωθεί από τις ενοχές του και απλώς να υπάρξει. Η ενασχόλησή τους με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα γέννησε μια σειρά από ερωτήματα. Τι είναι σήμερα η αμαρτία; Πώς υπάρχουμε μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που τρέφει και διεγείρει την απληστία ή την αλαζονεία, ενώ ταυτόχρονα τις καταδικάζει; Πώς διαχωρίζει κανείς την απόλαυση από την ενοχή; Όλοι μαζί –έντεκα χορευτές και πέντε μουσικοί ζωντανά επί σκηνής– έδωσαν μια ευκαιρία στο «περιθώριο για λάθος», εκεί όπου η τόλμη και η ενστικτώδης επικοινωνία οδηγούν σε μια ειλικρινή κατάθεση, δημιουργώντας έναν ιστό από σχέσεις: χορευτές-μουσικοί, κίνηση-μουσική, μουσικοί-κίνηση, χορευτές-μουσική.

https://www.onassis.org/el/whats-on/seven-deadly-sins-dance

Μedea Electronique, ΗΧΩ ΚΑΙ ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

Η ομάδα Medea Electronique, πιστή στο οπτικοακουστικό της αλφάβητο και στην επιθυμία της για συνεχή μετατόπιση των ορίων και έρευνα στη διατομή τέχνης και τεχνολογίας, παρουσίασε στο πλαίσιο του Borderline Festival 2018 την ψηφιακή όπερα Ηχώ και Νάρκισσος. Ένας μύθος αγάπης, από το τρίτο βιβλίο των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου, για τον Νάρκισσο που, μαγεμένος από την αντανάκλασή του, μένει να κοιτάζει εκστασιασμένος το είδωλό του στη λίμνη. Όταν καταλαβαίνει το ανέφικτο της επιθυμίας του, μαρμαρώνει από την απελπισία και μένει εκεί για πάντα, ένα υπέροχο, αιώνιο άγαλμα, δίπλα στο οποίο συχνά περιπλανιέται η Ηχώ, δίχως σώμα, αιώνια κι αυτή. Η ιστορία του Οβίδιου παρουσιάστηκε διασκευασμένη, μέσα από την καινοτόμο και πρόσφατα αναπτυσσόμενη πρακτική του live coding, δηλαδή με τον προγραμματισμό σε πραγματικό χρόνο επί σκηνής. Τα χαρακτηριστικά της όπερας μεταγράφονται στα ψηφιακά τους ισοδύναμα μέσω του live coding και του code poetry: ο κώδικας που γράφεται σε πραγματικό χρόνο παράγει τον ήχο της όπερας, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το λιμπρέτο που τραγουδούν οι ερμηνευτές. Το λιμπρέτο εμφανίζεται στους υπέρτιτλους στα αγγλικά, καθώς η γλώσσα προγραμματισμού python χρησιμοποιεί μόνο αγγλικές λέξεις.

https://www.onassis.org/el/whats-on/borderline-festival-2018/borderline-festival-2018-2nd-day

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

Με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους

Διάρκεια συζήτησης: 60 λεπτά

O Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο εμφανίστηκαν τον Ιούνιο του 2017 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης και συνομίλησαν με τη Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, σε μια βραδιά που συζητήθηκε όσο λίγες. Μίλησαν λιγότερο για μπάσκετ και περισσότερο για την αξία της διαδρομής, για το τι σημαίνει «Έλληνας» και για όλα όσα χρειάζονται για να φτάσεις ψηλά. Η δύσκολη αφετηρία, τα εμπόδια και η αξία τους, οι ευκαιρίες και η διεκδίκησή τους αποτέλεσαν τη βάση μιας αξέχαστης συζήτησης και μιας συνεργασίας με συμβολική αξία που ανακοινώθηκε εκείνο το βράδυ.

https://www.onassis.org/el/whats-on/giannis-and-thanasis-antetokounmpo-onassis-stegi-athens

ONASSIS YOUTH FESTIVAL 2019

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Στέφανος Αχιλλέως (Ομάδα Cheek-Bones) | ΟΝΕΙΡΟ ³

Τι κάνει μια πόλη ξεχωριστή, αναρωτήθηκαν οι μαθητές του 3o Λυκείου Αιγάλεω, στο πλαίσιο του Onassis Youth Festival 2019. H ομάδα Cheek-Bones δημιούργησε, μαζί με τον θίασο των εφήβων, μια παράσταση με τρεις διαφορετικές ιστορίες από ανθρώπους της ίδιας οικογένειας, σε τρεις διαφορετικές εποχές. Ο ρομαντισμός του ’60 μπλέκεται με την εξωστρέφεια του ’80 και την κυνικότητα του σήμερα, σε τρεις ιστορίες έρωτα που συνδέουν την Αθήνα με την Αλεξάνδρεια. Μια βόλτα στους δρόμους των δύο πόλεων με προορισμό θερινά σινεμά, μπαρ, πάρτυ, πισίνες και, κυρίως, τις ταράτσες που τα φιλοξενούν. Στις ταράτσες, εκεί όπου ενώνονται οι δύο κόσμοι, όπου μπορείς να κατεβάσεις τον ουρανό στη γη και να ανεβάσεις τη γη στον ουρανό, οι ήρωες ζουν το δικό τους «όνειρο».

https://www.onassis.org/el/whats-on/onassis-youth-fest-2019

Αρχείο Καβάφη | «Εν τω Μηνί Αθύρ», ΕΠΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΕΠΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Επτά συναντήσεις με αφορμή επτά καβαφικά ποιήματα. Στις συναντήσεις, η ανάλυση του ποιήματος ακολουθείται από μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση για την καβαφική ποίηση. Σε μία από αυτές τις επτά συναντήσεις-μαθήματα αναλύεται το ποίημα του Κ. Π. Καβάφη «Εν τω Μηνί Αθύρ» από τον Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, Τάκη Καγιαλή.

Κάθε συνάντηση ξεκινά από την ανάλυση ενός επιλεγμένου ποιήματος του Κ. Π. Καβάφη, με σκοπό να επεκταθεί στην ανάλυση του λογοτεχνικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γράφτηκαν τα συγκεκριμένα έργα. Κάθε ποίημα γίνεται έτσι γέφυρα που οδηγεί σε μια μεγαλύτερη συζήτηση και συσχέτιση με άλλα έργα του ποιητή και άλλων Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών και δημιουργών.

https://www.onassis.org/el/whats-on/seven-poems-seven-lessons

Ωνάσειος Βιβλιοθήκη | ΗΧΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ & ΜΟΥΣΙΚΗ

Μια μουσική συζήτηση για τους ήχους του διαστήματος και τη μουσική των ανθρώπων. Το σπουδαίο πολιτιστικό απόθεμα της Ωνασείου Βιβλιοθήκης γίνεται ερέθισμα για μια συνομιλία περί ήχων και μουσικής. Η μουσική των ανθρώπων και οι ήχοι του διαστήματος σε μια διαλεκτική συνάντηση με βιωματικές αναπαραστάσεις, που περιλαμβάνουν video, ηχητικά αποσπάσματα και μουσικά δρώμενα, με ομιλητή τον Καθηγητή Διαστημικής Φυσικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ιωάννη Δαγκλή, συνθέσεις του Δημήτρη Μαρωνίδη και την Gundega Smite στη σύνθεση και το πιάνο.

https://www.onassis.org/whats-on/space-sounds-and-music

Onassis Symposium: Ο ρόλος του καλλιτέχνη στην κοινωνία

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους

Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη στην κοινωνία; Ζει ο καλλιτέχνης μια διά βίου ερωτική σχέση με την κοινωνία; Σκεφτείτε και πιείτε ένα ποτό με κάποια από τα σπουδαιότερα μυαλά του κόσμου. Ο συγγραφέας και αρθρογράφος του New Yorker, Philip Gourevitch, σε μια απολαυστική συζήτηση χωρίς ατζέντα με τον σεφ Alex Atala, τη συγγραφέα Azar Nafisi, τον φωτογράφο Eli Reed και την τότε επιμελήτρια του Brooklyn Museum και νυν Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Guggenheim Museum στο Μανχάταν, Nancy Spector. Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2016 στο Onassis USA.

https://www.onassisusa.org/events/symposium-2016?m=3&h=19

PODCASTS

Paul Holdengräber, The Quarantine Tapes | William Gibson

Στο πλαίσιο του ημερήσιου podcast από το Onassis LA και το DUBLAB “The Quarantine Tapes”, ο μετρ των ζωντανών συνεντεύξεων και Διευθυντής του Ιδρύματος Ωνάση στο Λος Άντζελες (OLA), Paul Holdengräber, συνομιλεί με τoν William Gibson, τον πιο σημαντικό εκφραστή του κυβερνοπάνκ, τιμημένο με βραβεία Hugo, Nebula και Philip Dick. Ο διάσημος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, με αριστουργήματα όπως τα Νευρομάντης, Εικονικό φως και Στον αστερισμό της Μόνα Λίζα στο ενεργητικό του, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο επιδραστικούς ανθρώπους του πνεύματος, με επιρροή που εκτείνεται στα εικαστικά, τη μουσική, τον κινηματογράφο, την τεχνολογική κουλτούρα. Ένας «ερευνητής» της εποχής μας σε μια συζήτηση που δεν μπορούμε να χάσουμε.

Στα “Quarantine Tapes”, ο Paul Holdengräber κάνει τηλεφωνικές 20λεπτες συνομιλίες με τους καλεσμένους του σχετικά με το πώς βιώνουν οι ίδιοι την παγκόσμια πανδημία και το social distancing.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ 1η ΜΑΪΟΥ 2020

ΘΕΑΤΡΟ

Αργυρώ Χιώτη, Vasistas, ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ του Δάντη (με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους)

Live premiere: Παρασκευή 1 Μαΐου στις 21:00

Δημήτρης Καραντζάς, ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ της Βιρτζίνια Γουλφ

Live premiere: Κυριακή 3 Μαΐου στις 21:00

ONASSIS YOUTH FESTIVAL 2019

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Στέφανος Αχιλλέως (Ομάδα Cheek-Bones) | ΟΝΕΙΡΟ ³

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Μαρίνα Δανέζη, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΩΝ (με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους)

Live premiere: Τετάρτη 6 Μαΐου στις 21:00

ΧΟΡΟΣ

Αγγελική Στελλάτου, Σταύρος Γασπαράτος, ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ

Μedea Electronique, ΗΧΩ ΚΑΙ ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

ΛΕΞΕΙΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ (με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους)
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Αρχείο Καβάφη, «Εν τω Μηνί Αθύρ», ΕΠΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΕΠΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ωνάσειος Βιβλιοθήκη, ΗΧΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ & ΜΟΥΣΙΚΗ

ONASSIS USA

Onassis Symposium: The Role of the Artist in Society (με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους)

PODCASTS

Paul Holdengräber, The Quarantine Tapes | William Gibson

Συνεχίζονται

ΘΕΑΤΡΟ

Θεόδωρος Τερζόπουλος, Τρωάδες του Ευριπίδη (2018) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

Διαθέσιμο έως Τετάρτη 6 Μαΐου στις 21:00

Δημήτρης Καραντζάς, Ρομπ/Rob του Ευθύμη Φιλίππου (2018) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

Αργυρώ Χιώτη, Vasistas, Αίματα του Ευθύμη Φιλίππου (2014) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

Antigone in Ferguson, Antigone Now Festival, Onassis USA (2016)

Λένα Κιτσοπούλου, Κοκκινοσκουφίτσα, Το πρώτο αίμα (2014) (με ελληνικούς υπότιτλους)

Άρης Μπινιάρης, Βάκχες του Ευριπίδη (2018) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

Onassis Youth Festival (2019) | Λίγα Τετραγωνικά | Σκηνοθεσία: Άρης Λάσκος & Αναστασία Γιαννάκη | 1ο και 2ο ΕΠΑΛ Νέας Φιλαδέλφειας

Onassis Youth Festival (2019) | Πράσινη Γραμμή | Σκηνοθεσία: Μάρθα Μπουζιούρη, Εριφύλη Γιαννακοπούλου | 1ο Γυμνάσιο Πειραιά

Onassis Youth Festival (2019) | Καλοκαιρινή Βροχή | Σκηνοθεσία: Βάσια Ατταριάν, Μυρτώ Μακρίδη | 41ο Γυμνάσιο Αθηνών

ΧΟΡΟΣ

Λενιώ Κακλέα, Πρακτική Εγκυκλοπαίδεια, Αποκλίσεις (2019)

Akram Khan, XENOS (2018) | Διαθέσιμο έως 16 Μαΐου 2020 στις 21:00

Πατρίσια Απέργη, Ομάδα Χορού Αερίτες, Cementary (2017)

RootlessRoot, Kireru (2012)

ΜΟΥΣΙΚΗ

Κωνσταντίνος Βήτα – ARTéfacts ensemble, Συγκατοίκηση

Klangforum Wien, Happiness Machine (2019) (με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους)

Λένα Κιτσοπούλου, Rebetika: The Blues of Greece, Onassis USA (2019)

Tuned City – Αρχαία Μεσσήνη (2018) | ντοκιμαντέρ από τη δράση

Blaine Reininger secret concert (2018)

ΛΕΞΕΙΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ

Werner Herzog (2019) (με ελληνικούς υπότιτλους)

Χριστίνα Καραφυλλιά, η υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση που έλυσε δύο άλυτα μαθηματικά προβλήματα (με ελληνικούς υπότιτλους)

Guerilla Girls (2017) (με ελληνικούς υπότιτλους)

Daniel Mendelsohn, Narcissus Now Festival USA, Podcast (2015)

Narcissus & Acting, με τον Paul Giamatti και τη Vanessa Grigoriadis (2015)

ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Crafting The Future Α΄ Μέρος (2019) (με ελληνικούς υπότιτλους)

Crafting The Future Β΄ Μέρος (2019) (με ελληνικούς υπότιτλους)

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ωνάσειος Βιβλιοθήκη: «Η Έλξη του Αγνώστου»

Ωνάσειος Βιβλιοθήκη: Ελληνική Νομαρχία, Ήτοι Λόγος περί Ελευθερίας, Παρά Ανονίμου του Έλληνος, Εν Ιταλία,1806
Ωνάσειος Βιβλιοθήκη: «Έρωτος Αποτελέσματα…», Εν Βιέννη της Αούστριας, 1792

Δημήτρης Νανόπουλος, Από τον Διαφωτισμό στον Διαφωτονισμό (2016)

Αρχείο Καβάφη: Οργάνωση και Πολιτική Διάθεσης Αρχειακών Πηγών «Μιαν Υδατογραφία Άνευ Υπογραφής» Α΄ Μέρος (2019)
Αρχείο Καβάφη: Οργάνωση και Πολιτική Διάθεσης Αρχειακών Πηγών «Μιαν Υδατογραφία Άνευ Υπογραφής» Β΄ Μέρος (2019)

Αρχείο Καβάφη: Οργάνωση και Πολιτική Διάθεσης Αρχειακών Πηγών «Μιαν Υδατογραφία Άνευ Υπογραφής» Γ΄ Μέρος (2019)

Αρχείο Καβάφη: O Daniel Mendelsohn συζητά με τον Δημήτρη Παπανικολάου

Αρχείο Καβάφη: Από το Καβαφικό Αρχείο στο Λογοτεχνικό Πεδίο του Μεσοπολέμου

Αρχείο Καβάφη: Ο Καβάφης πάει σχολείο

Αρχείο Καβάφη:“επήγα” Cavafy International Summer School

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Εικαστικοί Διάλογοι 2013

PODCAST
“The Quarantine Tapes” από τον Paul Holdengräber | Maira Kalman

Simon Critchley on Looking at the Contemporary World Through the Lens of Punk, Greek Tragedy, and Humor At a Distance

Περισσότερες πληροφορίες στο www.onassis.org

Η Gina Lollobrigida, η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής, μετά την ομώνυμη ταινία της,  με καταγωγή από την Ιταλία, κατέκτησε το Χόλιγουντ, έγινε διάσημη ως Lolo και μπήκε στο πάνθεον με τις “θεές” της μεγάλης οθόνης. Και συνεχίζει… Κι όπως φαίνεται, έχει κληρονομήσει με τις αδελφές της, το dna της γιαγιάς τους, Kελιδόνια Μερόζι που ήταν υπεραιωνόβια  κι έζησε 112 χρόνια!

Η Lolo γεννήθηκε στο Σουμπιάκο, επαρχία της Ρώμης, στις 4 Ιουλίου 1927, μεσαία κόρη από τέσσερα κορίτσια (οι δύο αδελφές της που ζουν, είναι γεννημένες το 1924 και το 1929) του Τζιοβάνι Λολομπρίτζιτα (1897-1977), ενός πλούσιου κατασκευαστή επίπλων που έχασε όλη την περιουσία του εξαιτίας ενός αγγλο-αμερικανικού βομβαρδισμού, και της Τζιουζεπίνα Μερκούρη (1900-1970). Από μικρή,  αποκαλύπτει πόση φιλόδοξη, αποφασιστική, εριστική και ασυμβίβαστη είναι.

Το 1944, πριν από την άφιξη των συμμάχων, η οικογένειά της μετακόμισε στη Ρώμη, όπου η Gina μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στα 18 της ασχολείται με το μόντελινγκ και συμμετέχει με μικρούς ρόλους σε ταινίες. Την άνοιξη του 1947 ένας φίλος της την έπεισε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό της Miss Roma την τελευταία στιγμή. Αν και δεν είχε ακόμη το κατάλληλο φόρεμα, κατέκτησε τη δεύτερη θέση και είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που προσκλήθηκε στη Στρέσα για τους τελικούς της Miss Italy όπου κατέκτησε την τρίτη θέση μετά τις Lucia Bosè και Gianna Maria Canale, μελλοντικά αστέρια του κινηματογράφου. Την ίδια χρονιά πήραν μέρος στην εκδήλωση και η Eleonora Rossi Drago, η οποία αποκλείστηκε επειδή δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις (ήταν ήδη παντρεμένη) και η Silvana Mangano. Και οι δύο αργότερα έγιναν γνωστές ηθοποιοί. Η  Gina Lollobrigida μαζί με την Σοφία Λόρεν, θα γίνουν οι πιο διάσημες πρωταγωνίστριες της Ιταλικής κινηματογραφίας, με συμμετοχή σε ταινίες εκτός συνόρων και σύμβολα του σεξ για πολλές δεκαετίες!

Από το 1946 ως το 1953 θα εμφανιστεί σε 27 Ιταλικές και γαλλικές ταινίες, που οι περισσότερες έχουν επιτυχία χάρη στην εμφάνισή της σε αυτές. Το 1953 γίνεται πρωταγωνίστρια διεθνών παραγωγών. Ο Τζον Χιούστον της δίνει το δεύτερο γυναικείο ρόλο στο φιλμ Beat the Devil δίπλα στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και την Τζένιφερ Τζόουνς. Έτσι η Lolo κατακτά και το Χόλιγουντ!

Και τι δεν έπαιξε στο σινεμά! Crossed Swords  με τον Έρολ Φλιν,  Trapeze δίπλα στον Μπαρτ Λάνκαστερ και τον Τόνι Κέρτις, Η Παναγία των Παρισίων στο ρόλο της Εσμεράλδα με Κουασιμόδο τον Άντονι Κουίν,  Η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, με τον Vittorio Γκασμαν, μια βιογραφική ταινία για τη ζωή της σοπράνο Λίνα Καβαλιέρι, που της χάρισε το βραβείο David di Donatello Α’ Γυναικείου Ρόλου, βραβείο που ίδρυσε η Ιταλική Ακαδημία Κινηματογράφου εκείνη την χρονιά,  Η ωραία της Καλκούτας με τον Φρανκ Σινάτρα, Ο Σολομών και η βασίλισσα του Σαβά με τον Γιουλ Μπρίνερ, Come September με τον Ροκ Χάτσον, Woman of Straw με τον Σον Κόνερι κ.α.

Το 1959 ο Ζιλ Ντασέν, την επιλέγει να πρωταγωνιστήσει στο φιλμ The Law, δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη, τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και τον Υβ Μοντάν. Θα παίξει συνολικά σε 60 ταινίες στο διάστημα 1946-1973.

Στη δεκαετία του ΄70, θα κάνει δεύτερη καριέρα, ως φωτορεπόρτερ. Ανάμεσα σε άλλους, θα φωτογραφίσει τους   Paul Newman, Salvador Dalí, Henry Kissinger, David Cassidy, Audrey Hepburn, Ella Fitzgerald και τη Γερμανική ομάδα ποδοσφαίρου, ενώ θα καταφέρει τον Fidel Castro να της δώσει συνέντευξη. Συλλογή από αυτές τις φωτογραφίες θα κυκλοφορήσει με τον τίτλο Italia Mia.

Το 1981 -σχεδόν ένα χρόνο μετά τη θρυλική σειρά Δυναστεία– θα αρχίσει να προβάλλεται στην αμερικανική τηλεόραση, η σειρά Falcon Crest, που θα κρατήσει 9 σεζόν, μέχρι το 1990. Το 1984, η Lolo θα εμφανιστεί ως γκεστ σταρ για πέντε επεισόδια και θα αφήσει το σημάδι της με τη συμμετοχή της, για την οποία θα είναι υποψήφια στις Χρυσές Σφαίρες. Στη συνέχεια θα κάνει γκεστ στο Πλοίο της αγάπης, σε διάφορα σόου και εκπομπές, ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει τις εμφανίσεις. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία και αξιώματα: Αξιωματικός των Τεχνών και των Γραμμάτων (1985), Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1992), Μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (27 Απριλίου 1987), Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ (1 Φεβρουαρίου 2018), Χρυσές Σφαίρες, David di Donatello for Best Actress, Flaiano Prize, Nastro d’Argento for Best Actress, Joseph Plateau Awards 1997, Karlovy Vary International Film Festival, Rome Film Festival και πρέσβειρα της Unicef και του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO).

Στη δεκαετία του 1990 αρχίζει η τρίτη καριέρα της, η γλυπτική. Επιστρέφει στην Ιταλία και αφοσιώνεται σε μαθήματα γλυπτικής με δάσκαλο τον διάσημο γλύπτη Τζιάκομο Μαντζού. Θα κάνει δικό της ατελιέ στην Τοσκάνη και θα εκθέσει τα έργα της στη Μόσχα και τη  Σεβίλλη.

Τον Ιανουάριο του 1949 παντρεύτηκε τον Σλοβάκο γιατρό Milko Škofič, στο όρος Terminillo di Rieti, ο οποίος υπηρέτησε τους πρόσφυγες που στεγάζονταν προσωρινά στο κινηματογραφικό στούντιο «Cinecittà». Τον Ιούλιο του 1957 απέκτησαν έναν γιο, τον Andrea Milko Škofič, ο οποίος τους χάρισε έναν εγγονό, τον Δημήτρη, που γεννήθηκε το 1994. Το 1971 χώρισε τον σύζυγό της, με τον οποίο ζούσε τουλάχιστον 5 χρόνια χωριστά, καθώς εκείνος είχε ήδη αρχίσει μια σχέση με αυστριακή τραγουδίστρια της όπερας. Είχε ένα σύντομο δεσμό με τον χειρουργό Christiaan Barnard, ένα σύντομο αρραβώνα με τον George Kaufman και μια έντονη ερωτική ζωή με πολλούς συντρόφους!

Το 2006 ανακοίνωσε ότι θα παντρευτεί τον 45χρονο Ισπανό επιχειρήματία Javier Rigau y Rafols με τον οποίο ήταν μαζί σχεδόν 20 χρόνια, αλλά τελικά όχι γάμος δεν έγινε αλλά το 2013 τον κατηγόρησε για απάτη με σκοπό να της αποσπάσει την περιουσία της μετά θάνατον. Αν και δεν κέρδισε τη δίκη, προσβάλλοντας το παράνομο συμβόλαιο γάμου με την υπογραφή της που έχει στην κατοχή του ο πρώην μνηστήρας της, η Lolo έχει κάνει ένσταση στην απόφαση του δικαστηρίου.

Το 2013 πούλησε τα κοσμήματά της για να δωρίσει 5 εκατομμύρια δολάρια στη θεραπεία με βλαστικά κύτταρα και από το 2009 έχει απαγορεύσει τις επισκέψεις στη βίλα της που ζει μόνιμα, στη Ρώμη.

Εξώφυλλα στον παγκόσμιο τύπο

Ελληνικά εξώφυλλα της εποχής

Η Lolo μέσα από 30 υπέροχα πορτρέτα

Ο χορός της Gina Lolobrigida και του Rock Hudson στο Come September:

Η εμφάνισή της στο Falkon Crest:

Η Αθήνα τη νύχτα αρχόντισσα μοιάζει, κυρά, ξελογιάστρα χρυσή λένε οι στίχοι του ομώνυμου τραγουδιού (μουσική Μίμης Πλέσσας, στίχοι Γιώργος Σαντοριναίος) που μας μεταφέρουν στην Αθήνα που αγαπήσαμε μέσα από τις ελληνικές ταινίες, η εικόνα της όμως το τελευταίο διάστημα θυμίζουν πόλη φάντασμα. Η Αθήνα τη νύχτα, φοράει κορώνα φεγγάρι που λάμπει χλωμό, συνεχίζουν οι στίχοι, όμως στις μέρες της πανδημίας, η Αθήνα φοράει… κορωνοϊό! Βιτρίνες και φώτα, χαρούμενη νότα και γλέντι χωρίς τελειωμό ούτε κατά διάνοια δεν ισχύει αυτόν τον καιρό και μέχρι να ξαναγίνει κομψή θεατρίνα τη νύχτα η Αθήνα που κρατά της ζωής το ρυθμό, ελάτε να κάνουμε ένα οδοιπορικό στο ιστορικό κέντρο της, στο Σύνταγμα, στην Πλάκα, στο Θησείο και στο Μοναστηράκι και να την δούμε όπως δεν φανταζόμαστε ποτέ ότι θα την βλέπαμε. Η Αθήνα άδεια, από το σούρουπο ως την αυγή..

Λίγο πριν βραδιάσει, ελάχιστοι συμπολίτες μας κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας. Γάντια και μάσκα, απαραίτητα αξεσουάρ για τη δημόσια υγιεινή.

Σουρουπώνει και οι Αθηναίοι πίσω από τα κλειστά παράθυρα

Δρόμοι που μέχρι πριν δύο μήνες ήταν ασφυκτικά γεμάτοι από κόσμο, έγιναν εικόνες καρτ ποστάλ… Ας αφεθούμε στις ομορφιές τους μέχρι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα

Ξημερώνει πάλι… Το κέντρο της Αθήνας ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους πολυάριθμους επισκέπτες του και τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Ο έντονος ρυθμός της πόλης αφήνει την ησυχία της νύχτας και… ουπς! αυτός ο επίλογος είναι παρελθόν. Το παρόν είναι πλέον αλλιώς… Ίσως το μέλλον ξαναγίνει παρελθόν…

Φωτογραφίες: ndp photo agency

Eύκολη συνταγή για υγιεινή σαλάτα ζυμαρικών με λαχανικά,  λιαστή ντομάτα και πέστο.

Συστατικά

Ζυμαρικά 200 γραμμάρια χωρίς γλουτένη

150γρ. μπιζέλια χιονιού

150γρ μανιτάρια

 1 κόκκινη πιπεριά  ψιλοκομμένη και σπαρμένη

35γρ. λιαστή ντομάτα κομμένη σε φέτες

Για τη σάλτσα πέστο

1 ματσάκι φρέσκα φύλλα βασιλικού

4 σκελίδες σκόρδου θρυμματισμένες

168γρ. ελαιόλαδο

2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού

Eκτέλεση

Χτυπήστε στο μπλέντερ τα φύλλα βασιλικού, το σκόρδο και το χυμό λεμονιού πολλές φορές καθώς το μείγμα μπορεί να κολλήσει. Στη συνέχεια προσθέστε αργά το λάδι  ενώ το μπλέντερ λειτουργεί σε χαμηλή ταχύτητα. Ανακατέψτε μέχρι να μαλακώσει και βάλτε το πέστο στην άκρη.  Βράστε προσθέτοντας πιπέρι, τα μπιζέλια και τα μανιτάρια μέχρι να μαλακώσουν (μην τα μαγειρέψετε, κρατήστε τα λίγο σκληρά) και τα ξεπλένετε με κρύο νερό. Μαγειρέψτε τα ζυμαρικά σύμφωνα με τις οδηγίες στο πακέτο βάλτε τα σε ένα μεγάλο μπολ σερβιρίσματος. Προσθέστε τα λαχανικά, τις ντομάτες και το πέστο και ανακατέψτε απαλά.  Καλύψτε το μπολ και βάλτε το στο ψυγείο ώστε να  αναμειχθούν οι γεύσεις και να κατακαθίσουν. Βγάλτε το από το ψυγείο περίπου μισή ώρα πριν το σερβίρετε για να επανέλθει σε θερμοκρασία δωματίου. Ανακατέψτε απαλά πριν το σερβίρετε και αν θέλετε προσθέστε μια χούφτα ψιλοκομμένα ντοματίνια και φρέσκα φύλλα βασιλικού ως γαρνιτούρα.

λιγμοι

Με αφορμή την αυξημένη ανάγκη για επαφή με τον κόσμο του θεάτρου έστω και χωρίς τη φυσική μας παρουσία σε αυτή τη δύσκολη δοκιμασία της πανδημίας, έχουμε την ευκαιρία να δούμε διαδικτυακά με ελεύθερη πρόσβαση, πέντε σύγχρονες παραστάσεις σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, που είχαν αρέσει στο θεατρόφιλο κοινό και είχαν προκαλέσει αίσθηση όταν παρουσιάστηκαν σε σκηνές της Αθήνας.

Ας τις δούμε αναλυτικά

“Η ζωή μου στην τέχνη” του Andrew Cowie, από το Θέατρο Αργώ

Τα τρία πρόσωπα του έργου – ένας σκηνοθέτης και δύο ηθοποιοί- προσπαθούν να στήσουν μία παράσταση στα πλαίσια ενός έντεχνα και δεξιοτεχνικά γραμμένου έργου μέσα στο έργο. Ο Γκράχαμ είναι ο σκηνοθέτης και ανεβάζει τον «Δον Χουάν» του Μπάιρον, ο Στίβεν είναι ο πρωταγωνιστής του, η Ρεβέκκα είναι η ηθοποιός που υποδύεται τη Δόνα Τζούλια. Κατά τη διάρκεια των προβών, οι δύο ηθοποιοί θα αρχίσουν να ταυτίζονται με το ρόλο τους, ενώ σύντομα θα φανερωθούν οι ενδόμυχες σκέψεις, οι κρυφοί πόθοι και οι ανομολόγητες ανασφάλειες που στοιχειώνουν τον καθένα. Το ίδιο θα συμβεί και με το σκηνοθέτη της παράστασης, ο οποίος στην προσπάθεια του να συντονίσει τα πράγματα και να κρατήσει τις απαραίτητες ισορροπίες, θα εμπλακεί συναισθηματικά, αποκαλύπτοντας και τις δικές του άρρητες επιθυμίες. Οι μεταξύ τους σχέσεις δε θα αργήσουν να δοκιμαστούν όταν η επαγγελματική τους ζωή θα μπλέξει με την προσωπική. Όταν τα φώτα σβήνουν, τα μυστικά τους έρχονται στο φως και οι τρεις τους μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων, που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε συνταρακτικές αποκαλύψεις και εξομολογήσεις.

Μετάφραση: Σωτήρης Νικόλαος Κάσσος. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς. Μουσική: Σωτήρης Νικόλαος Κάσσος. Σχεδιασμός Φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας. Σκηνογράφος: Θανάσης Νεοφώτιστος. Ενδυματολόγος: Εύα Γαϊτανίδου. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Βασίλης Τζιώκας. Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Αθανασίου.

Παίζουν οι Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Νίκος Αναγνωστόπουλος, Παναγιώτης Νάτσης

Δείτε την παράσταση εδώ:

Στα Σκοτεινά – Making Movies» του Γιώργου Ηλιόπουλου

 Σαν μια κάρτα viewmaster… Υπάρχει μια στιγμή λίγο πριν κοιμηθούμε που οι άμυνες, οι αντιστάσεις και όλοι οι μηχανισμοί που έχουμε αναπτύξει καθώς μεγαλώνουμε για να αντέξουμε υποχωρούν… Ανοίγουν οι πόρτες που τόσο καλά, συνειδητά ή όχι, έχουμε φροντίσει να κλειδώσουμε και «αυτό» που πνίγουμε μέσα μας παρουσιάζεται μπροστά μας. Το Στα Σκοτεινά – Making Movies είναι ένα ημερολόγιο συναντήσεων. Δεν είναι μονόλογοι, αλλά μια σειρά διαλόγων – μια σειρά εξομολογήσεων. Μια άσκηση συνειδητοποίησης και κατανόησης. Είναι μια διαδρομή προς τα μέσα – μια συνάντηση με το σκοτάδι που θέλει να γίνει φως…

Κείμενο: Γιώργος Ηλιόπουλος. Βοηθός Σκηνοθέτη: Βίλλυ Τερτήπη. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Σκηνικά – Κοστούμια: Σοφία Λεγάτου. Μουσική: Σωτήρης Καστάνης. Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας. Φωτογραφίες παράστασης: Μαρία Σαλταούρα. Βίντεο: Γιώργος Τσιρογιάννης

Παίζουν: Ορέστης Τρίκας, Νίκος Αναγνωστόπουλος Λάζαρος Βασιλείου Λία Τσάνα

Δείτε την παράσταση εδώ:

Δείτε αποκλειστικό backstage της παράστασης εδώ:

Aποκλειστικό Backstage “Στα Σκοτεινά – Making Movies”

Στα Σκοτεινά – Making Movies: Η Πρεμιέρα, Η Παράσταση, Η Μπρουκ Σιλντς & Οι Κροκόδειλοι!

«Στα Σκοτεινά – Making Movies vol.2»  του Γιώργου Ηλιόπουλου

 Κείμενο: Γιώργος Ηλιόπουλος. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς. Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Τριγώνη. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Σκηνογράφος: Σοφία Λεγάτου. Μουσική: Σωτήρης Καστάνης. Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας. Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Τσιρογίαννης.

Παίζουν: Λάζαρος Βαρτάνης, Ευθύμης Γεωργόπουλος, Παναγιώτης Νάτσης, Θανάσης Ισιδώρου

Δείτε την παράσταση εδώ:

«Ελιγμοί» από το Θέατρο 104

 Το έργο του Ισπανού συγγραφέα Eduardo Galan, «Ελιγμοί», ανέβηκε σε πανελλήνια πρώτη στο Θέατρο 104. Ένα ζευγάρι, ο Ντάριο και η Μπελέν – ο πρώτος ηθοποιός και η δεύτερη στρατιωτικός – προσπαθούν να «ελιχθούν» και να βγουν αλώβητοι από την πραγματικότητα που τους περιβάλλει, παλεύοντας με την αλήθεια που αποδεικνύεται πιο σκληρή από το ψέμα. Ένας υπολοχαγός και ένας σκηνοθέτης τους φέρνουν αντιμέτωπους με την εξουσία, αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Εξουσία στην τέχνη και εξουσία στον πόλεμο. Πότε η άσκηση εξουσίας υπερβαίνει τα όρια και ισοδυναμεί με κατάχρηση εξουσίας; Ποιος ο ρόλος του θύτη και ποιος του θύματος, όταν το ίδιο το άτομο έχει την ελευθερία να «ελίσσεται» στην προσπάθειά του να πετύχει τους στόχους του; Όσο όμως κι αν οι ήρωες επιχειρούν να «αν-ελιχτούν», το κοινωνικό σύστημα επεμβαίνει, περιορίζοντας τα περιθώρια τους και στερώντας τους την ικανότητα να εξουσιάζουν ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό.

  Κείμενο: Eduardo Galan. Μετάφραση: Μαρία Φωτεινάτου. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς. Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Τριγώνη. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Σκηνικά: Κασσιανή Λεοντιάδου. Artworks on scene: Frank Moth. Ενδυματολόγος: Σοφία Λεγάτου. Μουσική: Ketsa (look up). Φωτογραφία promo/artwork: Γιώργος Γιαννίμπας.

  Παίζουν: Λάζαρος Βασιλείου, Αλέξανδρος Νταβρής, Τάκης Παρασκευόπουλος, Δήμητρα Στάικου

Διαβάστε κριτική της παράστασης εδώ:

Ντύσου, πέρασες τη δοκιμασία… Οι “Ελιγμοί” στο Θέατρο 104 απευθύνονται σε ενήλικες με νου και ευαισθησία

Δείτε την παράσταση εδώ:

“BU21” του Stuart Slade από το  Θέατρο 104

Τι θα γινόταν αν αυτό που βλέπεις στις ειδήσεις συνέβαινε σε εσένα; Αν αυτές οι εικόνες που μοιάζουν σαν σκηνές από ταινία εκτυλίσσονταν μπροστά στα μάτια σου; Αν γινόσουν μέρος εαυτών των γεγονότων που συμβαίνουν στον κόσμο και που εσύ βλέπεις απ’ την απόσταση του ψηφιακού μέσου που προβάλλει τα νέα; Ένας πύραυλος χτυπά απ’ το πουθενά ένα επιβατικό αεροπλάνο. Ακολουθεί μία τεράστια έκρηξη και το BU21 πέφτει σ’ έναν κεντρικό δρόμο του Λονδίνου. Με αφορμή αυτό το αεροπορικό χτύπημα, 6 άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι ένας από εμάς, αφηγούνται τις απώλειες εκείνης της μέρας, το τραύμα και τη διαδικασία επούλωσης του, με κοινό συμπέρασμα πως : «Αν δε μπορείς να το χλευάσεις, θα σε κάνει κομμάτια.»

Συγγραφέας: Stuart Slade. Μετάφραση: Λυδία Τριγώνη. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς. Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Τριγώνη. Production Design: Κασσιανή Λεοντιάδου. Κινησιολογία: Ντέπυ Γοργογιάννη. Σχεδιασμός ήχου-φωτισμού: Κασσιανή Λεοντιάδου, Σπύρος Δουκέρης, Λήδα Γρηγοριάδη. Artwork: Γιώργος Γιαννίμπας. Φωτογραφίες παράστασης: Jason Konteos. Trailer: Γιώργος Τσιρογιάννης.

Παίζουν: Χρηστίνα Γαρμπή, Ευθύμης Γεωργόπουλος, Μανώλης Κλωνάρης, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Βαγγέλης Σαλευρής, Λία Τσάνα

Δείτε την παράσταση εδώ:

Η Πρωτομαγιά είναι ημέρα μνήμης για μία εξέγερση που γράφτηκε με μελανά γράμματα στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας και έμεινε γνωστή ως «η σφαγή του Χάιμαρκετ».

Την Πρωτομαγιά του 1886, τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας το 8ωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας με σύνθημα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο». Τουλάχιστον 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα και πάνω από 80.000 στο Σικάγο.

Οι διαδηλώσεις κράτησαν μερικές μέρες, ωστόσο στις 4 Μαΐου, κατά τη διάρκεια μίας πορείας για τα προαναφερθέντα αιτήματα, στην πλατεία Χάιμαρκετ στο Σικάγο, κάποιος πέταξε έναν αναμμένο δυναμίτη στην αστυνομία που βρισκόταν γύρω από την πορεία. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν 7 αστυνομικοί και 4 διαδηλωτές, ενώ υπήρξαν και περισσότεροι από 70 τραυματίες από την έκρηξη αλλά και τις μετέπειτα συγκρούσεις με την αστυνομία.

Στην Ελλάδα η πρώτη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς έγινε το 1892 και το 1893 όταν περίπου 2.000 εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Η μέρα έχει θεσπιστεί ως αργία και όλες οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις παραμένουν κλειστές.

Παράλληλα, το Μάιο του 1936 οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, μετά την απόρριψη των αιτημάτων τους, κατέλαβαν ένα εργοστάσιο και η διαμαρτυρία συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους κινήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός, ενώ κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων έχασαν τη ζωή τους 8 εργάτες από τους πυροβολισμούς χωροφυλάκων.

Στον αντίποδα ωστόσο έχουμε τη γιορτή των λουλουδιών και της Άνοιξης, την αρχαία Πρωτομαγιά, η οποία πήρε σιγά-σιγά κι επίσημη μορφή. Τα λεγόμενα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών, ήταν η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων, η οποία ιδρύθηκε πρώτα στην Αθήνα και στη συνέχεια και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπου κατά την τελετή κατευθύνονταν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που κουβαλούσαν λουλούδια.

Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι είναι, σχεδόν, το μοναδικό έθιμο που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, πλούσια σε εκδηλώσεις σε παλαιότερες εποχές. H Πρωτομαγιά με το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι έχουμε απομακρυνθεί, ζώντας στις πόλεις.

Το μαγιοστέφανο, φτιάχνεται από εφτά ειδών λουλούδια και έχει δύναμη μαγική-αποτροπιαστική. Σε κάθε στεφάνι βάζουν σκόρδο για τη βασκανία, αγκάθι για τον εχθρό, στάχυ για να φέρει ευφορία. Για να πιάσουν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές παλιότερα, το μαγιάτικο στεφάνι έπρεπε να γίνεται από συγκεκριμένα λουλούδια:

Ανθισμένο σπίτι: Tραντάφυλλα, γαρύφαλα, βιόλες, πασκαλιές (λιλά), γεράνια.

Ευτυχία του σπιτιού: Kλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα και από ελιά.

Γεμάτο σπίτι: Στάχια και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες.

Για τη γλωσσοφαγιά: Μια κουκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της.

Για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού: Eνα κλωνάρι λιγαριά.

Για το μάτι: Eνα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση στο στεφάνι για να φαίνεται.

Ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Μάγια προήλθε από την ελληνική λέξη Μαία (που σημαίνει τροφός και μητέρα) τη μητέρα του Ερμή, που ήταν προσωποποίηση της γόνιμης Μάνας-Γης. Επειδή συνηχεί με τη μαγεία, θεωρείται μήνας ευνοϊκός γι’ αυτήν.

Η πρώτη μέρα του Μάη, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, συνδέεται με τη νίκη της Άνοιξης κατά του Χειμώνα και την ήττα του θανάτου από τη ζωή. Η φυσιογνωμία του Μαϊου στη λαϊκή αντίληψη έχει διπλή σημασία: συνυπάρχει σ’ αυτήν το καλό και το κακό, η αναγέννηση και ο θάνατος. Αργότερα, η αρχική αυτή έννοια χάθηκε και τα έθιμα επιβίωσαν απλώς ως λαϊκές γιορτές, από τις ελάχιστες χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο που έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών.

Η 1 Μαΐου έχει χαρακτηρισθεί σχεδόν παγκόσμια ημέρα αργίας (αν και δεν είναι αργία, είν’ απεργία) και διατυπώσεων των διεκδικήσεων των εργαζομένων, αφού είναι συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα όταν το 1886 έγιναν οι μεγάλες διαδηλώσεις στο Σικάγο με αίτημα τα τρία οχτάρια: οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ψυχαγωγία και οχτώ ύπνος. Στην χώρα μας, η απεργία των καπνεργατών του 1936 στη Θεσσαλονίκη βάφτηκε με αίμα που καταγράφηκε, στις εφημερίδες της άλλης ημέρας, με μια χαρακτηριστική φωτογραφία η οποία έδειχνε μια μάνα να οδύρεται πάνω από το σκοτωμένο της παιδί. Η φωτογραφία εκείνη ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο»: «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες/μέρα Μαγιού σε χάνω…».

Πρωτομαγιά με vintage εξώφυλλα από τις δεκαετίες ’60 και ΄70. Πρωταγωνίστριες και πρωταγωνιστές του σινεμά, του θεάτρου και της τηλεόρασεις, καθώς και τραγουδίστριες και τραγουδιστές, άφησαν τις σκηνές ακι τα μπουζούκια και ξεχύθηκαν σε λιβάδια κι αγρούς για τα πιο λουλουδιαστά Πρωτομαγιάτικα εξώφυλλα. Αλλά κι όσοι προτίμησαν τα φωτογραφικά στούντιο, είχαν μαζί ένα μπουκέτο λουλούδια για να πιάσουν το Μάη! Αναδρομή λοιπόν σε ανθοστόλιστα εξώφυλλα

Ζωζώ Σαπουντζάκη, 1968

Αλίκη Βουγιουκλάκη, 1970

Μάρθα Βούρτση, 1965

Άννα Βίσση, 1977

Ρένα Βλαχοπούλου, 1969

Πασχάλης, 1979

Νόρα Βαλσάμη, 1973

Νίκη Τριανταφυλλίδη, 1969

Τάνια Τσανακλίδου, 1978

Μαρία Αλιφέρη, 1977

Αλίκη Βουγιουκλάκη, 1971

Γρηγόρης Βαλτινός και Άννα Αδριανού, 1979

Ζωή Λάσκαρη, 1964

Κάκια Αναλυτή, 1962

Ελένη Ανουσάκη, 1971

Μπεάτα Ασημακοπούλου, 1961

Έρρικα και Μαργαρίτα Μπρόγιερ, 1962

Κάτια Δανδουλάκη, 1978

Ελένη Βιτάλη, 1975

Άννα Φόνσου, 1965

Μίρκα Καλαντζοπούλου, 1962

Μάρθα Καραγιάννη, 1967

Τζένη Καρέζη, 1964

Μάρω Κοντού, 1964

Μαριάννα Κουράκου, 1965

Γιάννης Πουλόπουλος, 1976

Μάρω Κοντού, 1965

Βέρα Κρούσκα, 1971

Χλόη Λιάσκου, 1965

Νίτσα Μαρούδα, 1965

Άννα Μαντζουράνη, 1960

Γκέλυ Μαυροπούλου, 1964

Καίτη Παπανίκα, 1970

Αλίκη Βουγιουκλάκη, 1971

Γκέλυ Μαυροπούλου, 1965

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, συνεχίζοντας την κοινωνική του προσφορά, μετά από το μεγάλο ενδιαφέρον που έδειξαν και άλλα μεγάλα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, δημιούργησε στολές για γιατρούς και νοσηλευτές των γενικών νοσοκομείων «Γ. Γεννηματάς – Ο Άγιος Δημήτριος» και «Άγιος Παύλος», ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης στους ανθρώπους, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή.

Την Πέμπτη 30 Απριλίου παραδόθηκαν στα Νοσοκομεία «Γ. Γεννηματάς – Ο Άγιος Δημήτριος» (στις 11:00) και «Άγιος Παύλος» (στις 12:00), 100 εγκεκριμένες στολές από τον κ. Νίκο Νικολάου, Αναπληρωτή Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΚΘΒΕ. Πρόκειται για στολές μίας χρήσεως που φτιάχτηκαν χάρη στην άοκνη εργασία και εθελοντισμό του Ενδυματολογικού μας Τμήματος.

Ο Νίκος Νικολάου δήλωσε: «Η Διοίκηση και οι εργαζόμενοι του ΚΘΒΕ, έχοντας βαθιά συναίσθηση του ρόλου μας, σταθήκαμε απ’ την πρώτη στιγμή της πανδημίας με υπευθυνότητα και αγωνία απέναντι στον αόρατο εχθρό που απειλεί τις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας. Ανάμεσα στις πρωτοβουλίες που αναλάβαμε, ήταν και η κατασκευή απ’ το ενδυματολογικό μας τμήμα ιατρικών στολών μιας χρήσης, για το Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό Νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης, που με χαρά σήμερα παραδίδουμε ως ελάχιστη συνεισφορά στη δύσκολη μάχη που δίνουν απ’ την πρώτη γραμμή. Μπορεί η πανδημία να μας έκλεισε προσωρινά τις Σκηνές του Θεάτρου μας, αλλά κρατήσαμε ανοικτές τις καρδιές μας, γεμάτες αλληλεγγύη και αγάπη για τους συνανθρώπους μας».

Τις στολές παρέλαβαν ο Γιώργος Κούτρας, Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς – Ο Άγιος Δημήτριος» ο οποίος ευχαρίστησε το ΚΘΒΕ γι’ αυτή τη συμβολική αλλά τόσο σημαντική πρωτοβουλία σε αυτή τη δύσκολη περίοδο και η Δήμητρα Εμμανουηλίδου, Αναπληρώτρια Διοικήτρια του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Άγιος Παύλος», η οποία τόνισε ότι το ΚΘΒΕ μπορεί να μένει κλειστό αυτό το διάστημα, αλλά είναι ανοιχτό στην κοινωνία.

Ο Γιώργος Κούτρας, Διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης “Γ. Γεννηματάς – Ο Άγιος Δημήτριος” και ο Νίκος Νικολάου, Αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ

Η Δήμητρα Εμμανουηλίδου, Αναπληρώτρια Διοικήτρια του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Άγιος Παύλος» και ο Νίκος Νικολάου, Αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ

H χώρα που για καιρό κατηγορείτο για κακή διαχείριση του προϋπολογισμού της δεν προκαλεί πλέον πονοκέφαλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντιθέτως, στην κρίση του Covid-19, αποτελεί ένα παράδειγμα» γράφει η γαλλική Le Figaro σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα.

«Κατά τη διάρκεια συζήτησης με τα μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Έλληνας πρωθυπουργός, πρότεινε να πραγματοποιηθεί η επόμενη συνάντησή τους στην Ελλάδα. Η ιδέα κέρδισε αμέσως τους συνομιλητές του, οι οποίοι συμφώνησαν. Η έγκριση αυτή δεν θα μπορούσε αναμφίβολα να συμβεί ποτέ, εάν η Ελλάδα είχε διαχειριστεί την κρίση Covid-19 με την ίδια χαλαρότητα, όπως έκανε για τον προϋπολογισμό της, τα τελευταία τριάντα χρόνια», αναφέρει η γαλλική εφημερίδα.

Προσθέτει ότι η χώρα συγκέντρωνε όλα τα στοιχεία για να μετατραπεί αυτή η κρίση από τον κορωνοϊό, σε μια νέα τραγωδία: «ένας γηράσκων πληθυσμός, όπως στην Ιταλία, αλλά κυρίως δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης (2008-2018) που της κόστισαν την απώλεια του 25% του ΑΕΠ της, δηλ. το ένα τέταρτο του πλούτου της. Οι περικοπές που επιβλήθηκαν από τους δημόσιους πιστωτές στην Αθήνα (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) άφησαν τα δημόσια νοσοκομεία σε πολύ επισφαλή κατάσταση, με μια τεράστια έλλειψη εξοπλισμού και νοσηλευτικού προσωπικού, για να μην αναφέρουμε την κατάργηση 2000 κλινών και το κλείσιμο έντεκα νοσοκομειακών εγκαταστάσεων».

«Αλλά η Ελλάδα εκπλήσσει, και σήμερα έχει λιγότερα από 140 θύματα, σε πληθυσμό 10,5 εκατομμυρίων (ισοδύναμο με το Βέλγιο). Πώς μετατράπηκε η χώρα από μαύρο πρόβατο, σε έναν καλό Ευρωπαίο μαθητή; Οι Έλληνες, γνωρίζοντας την κατάσταση στα νοσοκομεία, ακολούθησαν αμέσως τα αυστηρά μέτρα περιορισμού που επιβλήθηκαν πολύ νωρίς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Σύνορα, σχολεία, καταστήματα … όλα κλειδώθηκαν γρήγορα.

Αυτές οι οδηγίες συνδυάστηκαν με πολύ ενεργή επικοινωνία: αφθονία μηνυμάτων πρόληψης σε όλα τα μέσα και καθημερινή συνέντευξη Τύπου στις 6 μ.μ., με τον λοιμοξιολόγο Σωτήρη Τσιόδρα, τον οποίο παρακολουθεί με προσοχή ο πληθυσμός. Αυτός, του οποίου το βιογραφικό αποτελείται από 27 σελίδες, άφησε τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Χάρβαρντ για να επιστρέψει στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια. Επικεφαλής της επιτροπής για τον Covid-19, με αυστηρό και συμπονετικό τόνο, συνέβαλε σημαντικά στην πειθαρχία των Ελλήνων», σημειώνεται.

Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι «αυτές οι σκληρές αποφάσεις αμφισβητήθηκαν αρχικά, ειδικά από την ισχυρή Εκκλησία της Ελλάδας, που δεν έχει διαχωριστεί από το κράτος, που ζητούσε το άμεσο άνοιγμα των εκκλησιών της».

«Όμως, με μερικές εξαιρέσεις, η χώρα ήταν σε μια απίστευτη ετοιμότητα λειτουργίας, σε αντίθεση με τα γνωστά κλισέ που επικρατούσαν κατά τη διάρκεια της δημοσιονομικής κρίσης, του “απείθαρχου και αυθάδη Έλληνα”», τονίζει η γαλλική εφημερίδα και προσθέτει: «Σε δημοσκοπήσεις, που διενεργήθηκαν τις τελευταίες ημέρες, παρουσιάζεται για πρώτη φορά, οι ερωτηθέντες να μην ανησυχούν για το μέλλον και να εκτιμούν την εικόνα που στέλνει η χώρα στο εξωτερικό. Αυτή η υπερηφάνεια θα μπορούσε να τους συμφιλιώσει με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που κατηγορήθηκε την τελευταία δεκαετία για το γεγονός ότι «εφάρμοσε το δόγμα λιτότητας».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

 

Πριν κερδίσει την εμπιστοσύνη ενός καχύποπτου λαού, κέρδιζε την αγάπη των καχύποπτων φοιτητών του. Δύο εκτοετείς φοιτήτριες της Ιατρικής Αθηνών, που γνώρισαν από πολύ κοντά τον Σωτήρη Τσιόδρα κατά τη διάρκεια της κλινικής τους άσκησης, μιλούν στο «Κ»  της Καθημερινής για τον δάσκαλό τους.

#1

Η πρώτη φορά που γνώρισα τον καθηγητή ήταν στο πλαίσιο της κλινικής άσκησης στην Παθολογία. Ήταν αυτός που μας καλωσόρισε την πρώτη μέρα στην κλινική με ένα εγκάρδιο χαμόγελο. Στο άκουσμα του ονόματός του, γνωρίζοντας ότι έχει κάνει ειδικότητα στην Αμερική, με υποτροφία στο Harvard, περιμένεις να δεις έναν φιλόδοξο καριερίστα, έναν αλαζόνα, με ελάχιστο ενδιαφέρον για τους φοιτητές του. Και όμως! Η εικόνα που αντικρίζεις με το «καλημέρα σας» είναι ενός ανθρώπου εξαιρετικά σεμνού και ταπεινού, χωρίς καμία διάθεση επίδειξης των γνώσεών του. Θυμάμαι, σε κάθε του μάθημα ήταν άμεσος και μεταδοτικός, κάνοντας συχνά αστεία για να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον και να σπάσει τον πάγο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που μας έδωσε τον προσωπικό αριθμό του κινητού του τηλεφώνου, για να επικοινωνήσουμε μαζί του σε περίπτωση που αντιμετωπίσουμε κάποιο πρόβλημα, όχι μόνο εκπαιδευτικό, αλλά ακόμα και προσωπικό!

Τότε κατάλαβα ότι δεν ήθελε να είναι μόνο ο δάσκαλός μας, αλλά κάτι σαν μέλος της οικογένειάς μας. Το πρώτο πράγμα που μας δίδαξε, άλλωστε, ήταν να σεβόμαστε τους ασθενείς μας και στα μάτια τους να βλέπουμε τους γονείς μας. Δεν ήταν μόνο λόγια, αφού στις επισκέψεις που κάναμε μαζί του σε ασθενείς έβλεπες έμπρακτα ένα πρότυπο επιστήμονα και ανθρώπου. Είναι μεγάλη υπόθεση όταν είσαι στο κρεβάτι του πόνου να έχεις απέναντί σου μια αγνή προσωπικότητα, που νιώθεις ότι χειρίζεται σωστά την κατάσταση της υγείας σου, με ανθρωπιά. Αυτό που νιώθουν τώρα όλοι οι  Έλληνες, ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, το νιώθουν όλοι οι φοιτητές και οι ασθενείς του. Δεν θα λυγίσει ποτέ, δεν θα κάνει πίσω, αλλά θα σου δείξει πώς μπορείς να βγεις μέσα από μια κρίσιμη κατάσταση καλύτερος άνθρωπος. — Αναστασία Πολίτη

#2

Τον γνώρισα στο τέταρτο έτος, τότε που ξεκινήσαμε την κλινική μας άσκηση. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκαμε σε νοσοκομείο και ήρθαμε σε επαφή με ασθενείς. Από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίζεις, καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο που σου εμπνέει τον σεβασμό με έναν ιδιαίτερα ταπεινό τρόπο. Μιλάμε για έναν επιστήμονα με πολυετή κλινική άσκηση στο εξωτερικό και υψηλή κατάρτιση, που όμως ποτέ δεν εστίασε σε αυτά για να κερδίσει τον σεβασμό μας. Κάθε φορά που ξεκινούσε τη διάλεξη, καταλάβαινες αμέσως ότι είχες να κάνεις με ένα λαμπερό μυαλό. Και το σημαντικότερο; Οι γνώσεις του βρίσκονταν πάντα στο σήμερα, ακολουθούσαν την τελευταία επιστημονική πρόοδο. Ήμουν τυχερή, καθώς ξαναβρέθηκα μαζί του στην ίδια κλινική ως εκτοετής φοιτήτρια για την άσκηση του τριμήνου της Παθολογίας.

Το έκτο έτος είναι πιο διαδραστικό και ειδικά το τρίμηνο της Παθολογίας είναι αυτό που μας δίνει τα εφόδια για την εργασία μας στο αγροτικό ιατρείο. Εκείνος ήταν πάλι εκεί, ακούραστος, να μας προετοιμάσει για κάθε κλινικό σενάριο, να μας μεταφέρει με τον πιο απλό τρόπο τα πιο σύνθετα ζητήματα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε στην ιατρική μας πορεία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια εικόνα: Μια μέρα, μας πήρε μαζί, όλους τους ειδικευομένους, στην επίσκεψη κάποιου ασθενούς του. Ήταν ένας πολύ νέος άνθρωπος που εμφάνιζε φλεγμονή της καρδιάς, δυστυχώς άγνωστης αιτίας. Θυμάμαι να κάθεται για ώρα στο πλάι του και να του εξηγεί με την παραμικρή λεπτομέρεια όλες τις πιθανές θεραπείες, με άμεσο και ταπεινό βλέμμα, απαλλαγμένος από το αυστηρό προφίλ που θα μπορούσε να του προσδίδει η αυθεντία του. Αυτή είναι η ιατρική που μας δίδαξε ο Τσιόδρας. Μια ιατρική που σε τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο με τον ασθενή σου και σε καλεί να δώσεις τα πάντα, όπως θα έκανες για το παιδί ή τους γονείς σου. «Μία και μοναδική υποχρέωση έχετε», μας είχε πει κάποτε. «Να είστε πλήρως καταρτισμένοι. Όχι για το κύρος ή τις οικονομικές απολαβές, αλλά για να συντηρήσετε την αξία της ανθρωπιάς». Τώρα που όλοι νιώθουμε αβέβαιο το αύριο, ειδικά στην Ελλάδα με τις τεράστιες ελλείψεις στο σύστημα υγείας, αυτός ο άνθρωπος είναι ο πλέον κατάλληλος για να κρατήσει το τιμόνι.

https://www.kathimerini.gr/1075776/article/periodiko-k/an8rwpoi/o-ka8hghths-mas-swthrhs-tsiodras?fbclid=IwAR2isI5FAg9WzQ0NAehVTZSdzopr29sDm6U4w9Va-HTAmODO_9pW_ntQfOQ

Η Anytime, η πρώτη direct ασφάλιση στην Ελλάδα από την INTERAMERICAN, μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, που έχει βρεθεί αντιμέτωπη και η χώρα μας, ανταποκρίνεται άμεσα στην πρόσκληση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για προσφορά τεχνολογικού εξοπλισμού σε μαθητές δημοσίων σχολείων της χώρας μας.

Συγκεκριμένα, η Anytime διαθέτει δωρεάν 1.500 tablets σε σχολικές μονάδες, που θα αποτελέσουν περιουσία των σχολείων και μετά τη λήξη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Ο συγκεκριμένος εξοπλισμός θα κατανεμηθεί σε δημόσια σχολεία στους νομούς της χώρας, με τις μεγαλύτερες ανάγκες, ώστε να βελτιωθεί η εκπαίδευση από απόσταση, αλλά και να αναπτυχθούν σε βάθος χρόνου οι ψηφιακές δεξιότητες των μαθητών.

Με αυτόν τον τρόπο, υποστηρίζεται η προσπάθεια που κάνουν καθημερινά εκπαιδευτικοί και μαθητές, ώστε η διαδικασία της μάθησης να εξυπηρετείται αποτελεσματικά και με ασφάλεια, εξοικειώνοντας ταυτόχρονα τους μαθητές με τον ψηφιακό τρόπο και την online διδασκαλία. Η συγκεκριμένη δωρεά θα συμβάλλει ακόμα στη διατήρηση της στενής επαφής των μαθητών με τη μαθησιακή διαδικασία, τους εκπαιδευτικούς και τους συμμαθητές τους, στην εμβάθυνση στη διδακτέα ύλη και στην εποικοδομητική αξιοποίηση του χρόνου τους στο σπίτι προς όφελος της εκπαίδευσής τους. Η Anytime υποστηρίζει από την πρώτη στιγμή τις online διαδικασίες και γνωρίζει ότι οι προκλήσεις σήμερα είναι μεγαλύτερες για τα παιδιά, έχουν περιορισμένη πρόσβαση στην τεχνολογία. Γι’ αυτό και δε θα μπορούσε να λείπει από μια πρωτοβουλία σαν κι αυτή.

«Αποτελεί, η πρωτόγνωρη κατάσταση και για την εκπαίδευση, μια ευκαιρία θετικής ανάγνωσης των προκλήσεων ειδικότερα για τα παιδιά. Γνωρίζοντας άριστα τα πλεονεκτήματα των online διαδικασιών, πιστεύουμε στην προστιθέμενη αξία των ψηφιακών δυνατοτήτων για τη μάθηση, Με την προσφορά αυτή αλλά και συναφείς ενέργειες, στεκόμαστε δίπλα στους μαθητές, τις οικογένειές τους και τους εκπαιδευτικούς, αναγνωρίζοντας το σημαντικό ρόλο της εκπαίδευσης και της ενίσχυσης των ψηφιακών δεξιοτήτων, καθώς και του Υπουργείου Παιδείας», τονίζει σχετικά ο Γιάννης Καντώρος, Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου INTERAMERICAN, στον οποίο ανήκει η Anytime, συμπληρώνοντας ότι αξίζει κάθε στιγμή περισσότερη πρόσβαση στη γνώση.

Η Anytime αποβλέπει, κυρίως, στην υποστήριξη των πιο αδύναμων οικονομικά οικογενειών, που δυσκολεύονται να έχουν ψηφιακό εξοπλισμό στο σπίτι για την ένταξη των παιδιών στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Με αυτήν τη συνεισφορά της Anytime, δημιουργείται από την INTERAMERICAN, που έχει ήδη αναπτύξει πρωτοβουλίες σε τρεις δέσμες για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, για την υγεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και για την υποστήριξη των ευπαθών ομάδων, μια τέταρτη δέσμη ενεργειών υπευθυνότητας για την Παιδεία, που αποτελεί προτεραιότητα για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Η νέα διαδικτυακή δράση του ΔΘΠ αφορά στην προβολή της πολύ επιτυχημένης παράστασης,  Καλιγούλας του Αλμπέρ Καμύ, η οποία παρουσιάστηκε το 2017, σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη-Knutsen με τον Γιάννη Στάνκογλου στον ομώνυμο ρόλο.

Η προβολή της παράστασης  θα πραγματοποιηθεί  μέσω του www.dithepi.gr, στις 2/5 και 9/5.  Ο Καλλιγούλας θα ξεκινήσει στις 12.00 και θα παραμείνει ενεργή για 24 ώρες.

Ο Καλιγούλας, το κορυφαίο έργο του βραβευμένου με Νόμπελ Αλμπέρ Καμύ παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην κεντρική σκηνή του ΔΘΠ το 2017 με τον Γιάννη Στάνκογλου στο ρόλο του Καλιγούλα,  πλαισιώθηκε από έναν πολυμελή θίασο 13 ηθοποιών με τους Θεοδώρα Τζήμου/Στέλα Φυρογένη, στο ρόλο της Σεζώνια, Ιερώνυμο Καλετσάνο και την  πρωτότυπη μουσική live επί σκηνής από τον Blaine Reininger των Tuxedomoon.
Tο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,  σε συνεργασία με το Δήμο Πειραιά και τον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου,  αξιοποιεί την ιστοσελίδα του θεάτρου  www.dithepi.gr ,  παραμένοντας ένα θέατρο ανοιχτό στο κοινό, με ένα κύκλο δράσεων με τον τίτλο ΜΟΝΟΙ ΜΑΖΙ.

Περισσότεροι από 6.000 θεατές παρακολούθησαν τις δυο δωρεάν  διαδικτυακές παραστάσεις του «Μακμπέθ» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία  Δημήτρη Λιγνάδη μέσω της ιστοσελίδας του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Υπενθυμίζουμε ότι ο «Μακμπέθ», μια συμπαραγωγή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά με το Εθνικό Θέατρο, ήταν προγραμματισμένο να κάνει πρεμιέρα στο θέατρό μας στις 12 Μαρτίου, αλλά ακυρώθηκε, λόγω των προληπτικών μέτρων της πολιτείας για τη μη εξάπλωση του κορωνοϊού.

Καλλιτεχνικές δράσεις υψηλού επιπέδου, παραστάσεις, σεμινάρια, εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά, συναυλίες αλλά και πορτραίτα εικαστικών συνθέτουν τον κύκλο δράσεων  ΜΟΝΟΙ ΜΑΖΙ

Επίσης το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,  στο πλαίσιο των δράσεων ΜΟΝΟΙ ΜΑΖΙ, έδωσε βήμα σε νέους κι εκκολαπτόμενους θεατρικούς συγγραφείς,  να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους, με το δωρεάν διαδικτυακό σεμινάριο θεατρικής γραφής και με την συμβολή του θεατρικού συγγραφέα Λεωνίδα Προυσαλίδη. Τα αιτήματα  συμμετοχής  ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.  Από τις 100 και πλέον αιτήσεις έγινε μια επιλογή 10 ατόμων. Η πρώτη συνάντηση θα πραγματοποιηθεί  την Παρασκευή 1/5/2020.

Για τους παιδικούς φίλους του ΔΘΠ η δική μας  θεία Λένα  διαβάζει παραμύθια τα οποία μπορούν να απολαύσουν από το www.dithepi.gr.

Κατά τη διάρκεια της θεατρικής αφήγησης ζωντανεύουν, τα νοσταλγικά παραμύθια που τα παιδιά στην Ελλάδα πρωτάκουσαν στη δεκαετία του 50′ μέσα από τις ραδιοφωνικές εκπομπές της ‘Θείας Λένας’. Σχεδιασμός δράσης & Ερμηνεία: Αγγελική Φράγκου

Τέλος στην ιστοσελίδα του θεάτρου φιλοξενούνται  πορτρέτα σύγχρονων εικαστικών σε επιμέλεια της εικαστικού Ράνιας Ράγκου.

Να σημειωθεί ότι σύντομα θα ανακοινωθούν και οι προσεχείς εκδηλώσεις της δράσης ΜΟΝΟΙ ΜΑΖΙ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά οι οποίες θα συνεχιστούν μέχρι τη στιγμή που θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί στην πλατεία του θεάτρου.

Ο “Καλιγούλας” Γιάννης Στάνκογλου αποθεώθηκε στην επίσημη πρεμιέρα @Δημοτικό Θέατρο Πειραιά