Αυτό το Πάσχα #μένουμεσπίτι, μένουμε ασφαλείς και φροντίζουμε τους εαυτούς μας και τους αγαπημένους μας με τις υπηρεσίες catering του NJV Athens Plaza.

Νιώστε την πασχαλινή ατμόσφαιρα και απολαύστε το πασχαλινό τραπέζι από την άνεση του σπιτιού σας.

Παραδοσιακή Μαγειρίτσα, Σαλάτες, Πίτες, Αρνί και Γαρδουμπάκια, αλλά και Παραδοσιακά γλυκά έρχονται σπίτι σας με ένα τηλεφώνημα.

Αναλυτικά μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε:

Παραδοσιακή Μαγειρίτσα με 10 € |μερίδα (minimum παραγγελία 6 μερίδες)

Σαλάτες για 6 άτομα (25€/σαλάτα) εναλλακτικά:

-Παραδοσιακή Σαλάτα με Μαρούλι, Φρέσκο Κρεμμυδάκι & Άνηθο Πράσινη Σαλάτα με Ρόκα & Παρμεζάνα

-Χωριάτικη Σαλάτα με Κρητικό Παξιμάδι

Πίτα 8 τεμαχίων (28€): Σπανακοτυρόπιτα με Μυρώνια, Καυκαλήθρες και Χειροποίητο Φύλλο Παραδοσιακή Τυρόπιτα με Ανθότυρο Φέτα Ηπείρου και Μαύρο Σουσάμι

Κυρίως Πιάτα:

-Αρνί 12 κιλών στο Φούρνο πάνω σε Κληματόβεργες (μισό ή ολόκληρο) Συνοδεύεται από πατάτες Φούρνου & Τζατζίκι

-Γαρδουμπάκια Λεμονάτα στο Φούρνο με Μυρωδικά

Επιδόρπια:

-Τσουρέκι (14€ / τεμάχιο)

-Πασχαλινά κουλούρια (15€ / κιλό)

-Ποικιλία από Σιροπιαστά Παραδοσιακά Γλυκά (μπουκίτσες) (28€)

-Καρυδόπιτα (25€)

-Εκμέκ Κανταΐφι (30€)

-Προφιτερόλ (30€)

Για παραγγελίες: 210 3352400

Τμήμα Catering & Δεξιώσεων | Καθημερινά: 09:00 – 17:00

https://www.njvathensplaza.gr/el/promotions-offers/2020

Γενικοί όροι & τρόποι πληρωμής:

1. Οι παραγγελίες ισχύουν για το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα.
2. Όλες οι παραπάνω τιμές συμπεριλαμβάνουν ΦΠΑ.
3. Η ελάχιστη παραγγελία για τα είδη που πωλούνται σε μερίδες, είναι 6 μερίδες.
4. Ελάχιστη παραγγελία 150€.
5. Σε όλες τις παραγγελίες προσφέρεται 1 Φιάλη Λευκό Κρασί & 1 Φιάλη Κόκκινο Κρασί.
6. Κόστος Μεταφορικών: 30€.
7. Οι παραγγελίες γίνονται δεκτές έως και τη Μεγάλη Τετάρτη, 15.04.2020.
8. Όλα τα εδέσματα παραδίδονται σε σκεύη μιας χρήσης, σε θερμοκρασία ψυγείου με οδηγίες αναθέρμανσης.
9. Η συναλλαγή γίνεται ανέπαφα με πληρωμή μέσω τραπέζης ή με πιστωτική κάρτα.
10. 50% προκαταβολή με την επιβεβαίωση της παραγγελίας και εξόφληση 3 ημέρες πριν την παράδοσή της.
11. Οι παραδόσεις των παραγγελιών θα γίνονται έως τις 20:00 την ημέρα της Ανάστασης και έως τις 12:00 ανήμερα του Πάσχα.

Σχετικά με το NJV Athens Plaza:

To NJV Athens Plaza βρίσκεται το κέντρο της Αθήνας, στην ιστορική Πλατεία Συντάγματος, και προσφέρει υπηρεσίες υψηλού επιπέδου φιλοξενίας από το 1980. Με λαμπρή και μακρά πορεία 40 ετών, καλωσορίζει επισκέπτες από όλο τον κόσμο προσφέροντας απαράμιλλη φιλοξενία και υπηρεσίες σε σύγχρονα δωμάτια και σουίτες. Διαθέτει 162 δωμάτια και 18 σουίτες με υψηλών προδιαγραφών παροχές. Οι πλήρως ανακαινισμένοι χώροι συσκέψεων και εκδηλώσεων διαθέτουν άρτιο εξοπλισμό και μπορούν να εξυπηρετήσουν έως 300 άτομα, για πάσης φύσης εκδηλώσεις της συνέδρια και επαγγελματικά γεύματα. Βρίσκεται κοντά στο μετρό, στα τραμ, λεωφορεία και τα τρόλεϊ.

Διαθέτει πλούσιες επιλογές απόλαυσης φαγητού της στο εστιατόριο The Parliament με μεσογειακές γεύσεις a la carte, στο Explorer’s Bar-Bistro, ένα νέο Bistro με νέο μενού, ποτά, κοκτέιλ, λίστα κρασιών και ζωντανή μουσική την χειμερινή περίοδο και το Plaza Café, τον ιδανικό προορισμό απόλαυσης καφέ και φαγητού για της συναντήσεις της στη καρδιά της Αθήνας.

O TAZ ανακαλύπτει τη νέα ελληνική πλατφόρμα live streaming cinema για το pc σου και την τηλεόραση σου  και θέλει κι άλλο.

Mένουμε σπίτι, βλέπουμε Cinobo
Η ελληνική πλατφόρμα live streaming που αλλάζει το παιχνίδι.
Το Eλληνικό Netflix των εκλεκτικών είναι εδώ από το Μάρτιο και σου προσφέρει μια τεράστια επιλογή «διαφορετικών» ταινιών που δημιούργησαν σάλο στα φεστιβάλ και τους art house κύκλους. Cinobo σημαίνει cinema no border s και το εννοεί. Από κλασσικές ταινίες μέχρι τις πιο φρέσκες που έχουν συζητηθεί, εκατοντάδες επιλογές σε όλα τα είδη του σινεμά  και σπάνια ευρήματα. Συν κουλά αφιερώματα από την Ανιές Βαρντά μέχρι το Τσάρλιν Τσάπλιν σε ψηφιακά επεξεργασμένες κόπιες.   Φτιαγμένη από μια ομάδα ανθρώπων που ξέρουν από σινεμά και το πιο σημαντικό το αγαπάνε.

Μη φοβάσαι τον όρο art house. Δεν εννοεί ταινίες στριφνές και ακαταλαβίστικες. Μπορεί να δεις μια ταινία από την Ταϊβάν και μπορεί να διαλέξεις ισπανικό σινεμά τρόμου ή μια ταινία τέχνης που την έψαχνες καιρό. Θρίλερ, περιπέτειες, δράματα, επιλογές για απαιτητικούς, ανεξάρτητο σινεμά και σινεμά χωρίς όρια κυριολεκτικά το Cinobo αλλάζει τα δεδομένα του βλέπω σινεμά στην τηλεόρασή μου με ευγένεια, αγριάδα και σινεφιλικές εκκρίσεις. Και είναι Ελληνικό, μακριά από πολυεθνικές και πλατφόρμες μεγαλοεταιρειών.

Το βρίσκεις στο www.cinobo.com , για 14 μέρες μπορείς να δοκιμάσεις τσάμπα αν κάνει το κοστουμάκι στα μέτρα σου κι από κει και πέρα πληρώνεις 7,99 ευρώ συνδρομή το μήνα cinobo.com

Tη δεκαετία του ΄70, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, η δημόσια τηλεόραση έπαιζε το Θαύμα του Μαρσελίνο (πρωτότυπος τίτλος: Μarcelino pan y vino). Μετά την περιφορά του Επιταφίου, έτρεχα με λαχτάρα, εγώ και όλοι οι γείτονες, στο σπίτι του κυρίου Νίκου, που είχε τη μοναδική τηλεόραση της γειτονιάς. Ο κύριος Νίκος ήταν ναυτικός, την τηλεόραση την είχε φέρει από το εξωτερικό, θυμάμαι και τη μάρκα της, ήταν Telefunken, είχε ξύλινο πλαίσιο στο χρώμα της οξιάς και στη δεξιά πλευρά, ασημένια κουμπιά, χειροκίνητα, δεν υπήρχαν τηλεκοντρόλ εκείνη την εποχή. Ο κύριος Νίκος ήταν καλός άνθρωπος και μας καλούσε, ιδίως εμάς τα παιδιά, να βλέπουμε πότε-πότε τηλεόραση στο σπίτι του. Αν πάλι ο καιρός ήταν καλός, έβαζε την τηλεόραση σε ένα παράθυρο που έβλεπε στο δρόμο και όλη η γειτονιά έφερνε σκαμνιά, καρέκλες, κουρελούδες και στηνόταν από κάτω να παρακολουθήσει.

Εκεί λοιπόν, σε αυτή την ασπρόμαυρη τηλεόραση είδα για πρώτη φορά το “Marcelino pan y vino”. Kαι επειδή το θέμα του αφορά ένα παιδί, όλα τα παιδιά είδαμε την ταινία με ενδιαφέρον και συγκίνηση. Αλλά δεν φανταζόμασταν ότι θα συγκινούσε τόσο τους μεγάλους, με πρώτο και καλύτερο τον κύριο Νίκο! Αυτός ο σκληροτράχηλος ναυτικός, που τα μάτια του είχαν δει και είχαν δει, έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Αλλά και οι μανάδες μας, οι πατεράδες μας, που ήταν πάντα σκληροί και ασυγκίνητοι, βούρκωσαν στο τέλος της ταινίας. Δεν σου λέω για τις γιαγιάδες και τους παππούδες! Άμαθοι ακόμα στην τηλεόραση, ανάλογα με τη δράση, σχολίαζαν ή έδιναν ακόμα και συμβουλές στο μικρό πρωταγωνιστή σαν να ήταν  μπροστά τους: “Πρόσεχε Μαρσελίνο!”, “Αχ! Αχ! τι τραβάς κι εσύ παιδάκι μου!”, “Πώς το λυπάμαι το ορφανό χωρίς μανούλα!” ” Και το δάκρυ να τρέχει κορόμηλο…

Όμως δεν συγκινηθήκαμε μόνο εμείς με την ταινία. Όλη η Ελλάδα, όλοι αυτοί που είχαν τηλεοράσεις, συγκινήθηκαν και βούρκωσαν. Έστειλαν γράμματα και τηλεφώνησαν και η δημόσια τηλεόραση, βλέποντας όλο αυτό το ενδιαφέρον, την πρόβαλλε ξανά. Από τότε, κάθε χρόνο, Μεγάλη Παρασκευή, ξέραμε πως μετά τον Επιτάφιο θα πηγαίναμε τρέχοντας στον κύριο Νίκο, ο οποίος είχε ήδη τοποθετήσει την τηλεόραση στο παράθυρο, να δούμε το Θαύμα του Μαρσελίνο και να κλάψουμε με την ψυχή μας!

Oι μοναχοί, βλέποντας τις σκανταλιές του, ενώ μέχρι τώρα ανέχονταν τα πάντα, αποφασίζουν πως έφτασε ο καιρός για να τον συνετίσουν. Του απαγορεύουν λοιπόν να ανέβει μια παλιά σκάλα που οδηγεί στη σοφίτα. Για να κάνουν την απαγόρευση πιο σοβαρή, επινοούν την ιστορία ενός μπαμπούλα που ζει εκεί και δεν συμπαθεί τα περίεργα αγόρια.

‘Ομως τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον Μαρσελίνο, που, θέλοντας να μάθει και να δει ποιος είναι ο μυστηριώδης μπαμπούλας, ανεβαίνει στη σοφίτα. Οι μοναχοί που τον παρακολουθούν ανεβαίνουν και αυτοί και τότε, μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους ξετυλίγεται το θαύμα του Μαρσελίνο!

H ταινία κυκλοφόρησε το 1955, είναι δηλαδή 65 ετών. Την έχουν δει σε όλο τον κόσμο γενιές και γενιές, έχει αποσπάσει δεκάδες βραβεία και διακρίσεις. Το καταπληκτικό σενάριο, η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Λαντισλάο Βάιντα αλλά πάνω απ΄όλα ο εκπληκτικός Παμπλίτο Κάλβο που παίζει τον Μαρσελίνο, την κάνουν μοναδική. Αν θέλετε την συμβουλή μου, σαν δόκτωρ αλλά και σαν άνθρωπος, σας συνιστώ να κλείσετε όλες τις πηγές ήχου και εικόνας και να βάλετε την ταινία με την ησυχία σας.

Μπορείτε να τη δείτε εδώ

https://www.facebook.com/watch/?v=1666367430055856

Διαβάστε επίσης:

• Aνταπόκριση από Αγγλία: “Στην Ελλάδα είναι πολύ… Η δημοσιογράφος Λιλή Πυράκη ζει τον τελευταίο χρόνο με την οικογένεια της στην Αγγλία και περιγράφει πως βιώνει την δύσκολη…
• Άννα Αδριανού: Όταν ήμουν παιδί… Η Άννα Αδριανού είναι ηθοποιός και σεναριογράφος. Έχει μια μεγάλη καριέρα στο θέατρο και την τηλεόραση, κυρίως με σίριαλ που έγραφε και…
• Λίλυ Παπαγιάννη & Ανδρέας Φιλιππίδης: 32 χρόνια… Η Λίλυ Παπαγιάννη και ο Ανδρέας Φιλιππίδης υπήρξαν ζευγάρι στη ζωή και την τέχνη για 32 χρόνια. Μαθήτρια του Κουν…
• Φθινιπωρινό βράδυ γεροντολογικής ελληνικής… O TAZ προσπαθεί να επιβιώσει βλέποντας τηλεόραση και καταλήγει στο ψυχιατρείο. Είχα πει να κόψω τις ανθυγιεινές συνήθειες. Από την…
• Tεστ : Μάθε την ψυχολογική σου κατάσταση μέσα στην… Τεστ καραντίνας από την Δόκτωρ Ruth Pavri

Οι μέρες της καραντίνας είναι εξίσου δύσκολες για τους μικρούς μας φίλους. Το youfly.com και η Μαρί Κωνσταντάτου θέλοντας να είναι κοντά τους εγκαινιάζουν μία νέα ενότητα στην ιστοσελίδα με τίτλο “Με αγάπη για τα παιδιά”.

Παραμύθια αγαπημένα και διαχρονικά Ελλήνων και ξένων συγγραφέων θα ζωντανεύουν μέσα από την ξεχωριστή διήγηση της Μαρί Κωνσταντάτου, που εκτός από συγγραφέας παιδικών βιβλίων, έχει αποδείξει την ευαισθησία της σε θέματα που αφορούν τα παιδιά.

Και οι εκπλήξεις δεν σταματούν εδώ

Με σύνθημα “Πετάξτε με τη φαντασία σας” καλούμε τους μικρούς μας φίλους να γίνουν κι εκείνοι συγγραφείς γράφοντας και ζωγραφίζοντας το δικό τους παραμύθι, τη δική τους ιστορία που θέλουν να πουν. Η Μαρί Κωνσταντάτου θα το διαβάζει μέσα από το youfly.com με το όνομα και τη φωτογραφία του μικρού συγγραφέα! Πάμε λοιπόν να πετάξουμε με τη φαντασία μας!!

Τα παραμύθια των παιδιών με τις ζωγραφιές και τη φωτογραφία τους (προαιρετικά) θα πρέπει να σταλούν στην ηλεκτρονική διεύθυνση info@youfly.com

Με αγάπη για τα παιδιά 24ώρες το 24ώρο μόνο στο youfly.com

Πώς περνούσαμε το Πάσχα τηλεοπτικά πριν από 40 χρόνια; Όταν υπήρχαν μόνο δύο κανάλια, η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ, ποια ήταν τα προγράμματα που κυριαρχούσαν τις ημέρες του Πάσχα και ποιοι καλλιτέχνες δεν έλειπαν από τα εορταστικά σόου; Μια νοσταλγική αναδρομή στο τηλεοπτικό Πάσχα του 1980, όταν η έγχρωμη τηλεόραση έκλεινε ένα χρόνο ζωής, τα περιοδικά είχαν ασπρόμαυρες σελίδες κι όχι ιλουστρασιόν, τα κανάλια ήταν δύο και με απογευματινό πρόγραμμα μόνο, τις 18.00 ως τα μεσάνυχτα.

Το Μεγάλο Σάββατο 5 Απριλίου 1980, το πρόγραμμα στην ΕΡΤ ξεκινούσε στη 13.28, διότι στη 13.30 άρχιζε το Σάββατο Μία και μισή, τηλεοπτικό μαγκαζίνο με τον Χρήστο Οικονόμου, την Νίτσα Λουλέ-Θεοδωράκη και την Σεμίνα Διγενή στα πρώτα πρώτα της βήματα. Μικρή διακοπή στις 14.15 για Ειδήσεις και αμέσως μετά η συνέχεια. Όλο το πρόγραμμα ήταν στο κλίμα των ημερών και μετά τις ειδήσεις στα μεσάνυχτα, υπήρχε γιορταστικό μουσικό σόου.

Ντοκιμαντέρ με ειδικό συνεργείο της ΕΡΤ να καταγράφει τα προσκυνήματα στους Άγιους Τόπους

Η Λωξάντρα ήταν από τα δημοφιλέστερα και πιο επιτυχημένα σίριαλ της χρονιάς, οπότε η μετάδοση νέου επεισοδίου έπαιζε κανονικά και το Μεγάλο Σάββατο

Το γιορταστικό σόου της βραδιάς -το οποίο έπαιζε επανάληψη το μεσημέρι της Πασχαλιάς- είχε ένα γαλαξία αστέρων, ηθοποιών και τραγουδιστών: Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Άννα Βίσσυ (όπως το έγραφαν τότε), Αλέκα Κανελλίδου, Γιώργος Μαρίνος, Βίκυ Λέανδρος, Ντίνος Ηλιόπουλος, Δέσπω Διαμαντίδου, Σωτήρης Μουστάκας, Κώστας Βουτσάς κ.α. Περασμένα τηλεοπτικά μεγαλεία…

Η Μαριάννα Τόλη κάθε Σάββατο, μας παρουσίαζε τις Μουσικές Μεταμφιέσεις σε σκηνοθεσία του Μεγακλή Βιντιάδη. Αποσπάσματα από μεγάλα μιούζικαλ, κάποια τα βλέπαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ειδικά για το πνεύμα της Ανάστασης, η εκπομπή είχε Πασχαλινό κλίμα και προβλήθηκε μετά το Χριστός Ανέστη.

Μία ώρα μετά το Πάσχα με την Μαριάννα, έρχεται η Χαρούμενη Πασχαλιά με την ορχήστρα του Γιάννη Γεροντάκη. Τραγουδούν η Μίλλη Καραλή, η Μαρίνα κι ο Πασχάλης, ενώ το χορευτικό μέρος έχει αναλάβει ο Τάκης Σαγιώρ με την Λουίζα Μελίντα και το μπαλέτο τους.

Την Κυριακή του Πάσχα, το πρόγραμμα στην ΕΡΤ ξεκινά στις 12 το μεσημέρι, ενώ στην ΥΕΝΕΔ στη 13.30. Κυριαρχούν ύμνοι της Ανάστασης, ελληνικοί χοροί και τραγούδια, η ΥΕΝΕΔ έχει ελληνική ταινία στο πνεύμα της ημέρας –Σαρακατσάνισσα, βουκολικό δράμα με την Μπεάτα Ασημακοπούλου-, ενώ η ΕΡΤ κλασσική κωμωδία της Φίνος Φιλμ (Το σωφεράκι με τον Μίμη Φωτόπουλο και την Σμαρούλα Γιούλη). Ακολουθούν η Σύγχρονη Εύα, το Μάπετ Σόου, το Πλοίο της αγάπης, η Μάγια η Μέλισσα, τηλεπαιχνίδια γνώσεων, το Ημερολόγιο ενός θυρωρού και η μέρα κλείνει με Το Μεγάλο Παιχνίδι και προβολή εντυπωσιακού μιούζικαλ.

Το μεγάλο παιχνίδι που παρουσίαζε ο Νάσος Αθανασίου, έχει καλεσμένους αστέρια που λάμπουν. Γιώργος Πάντζας, Γωγώ Ατζολετάκη, Κώστας Τουρνάς, Μπέσσυ Αργυράκη, Βίκυ Μοσχολιού και τον ταχυδακτυλουργό Μάριο Λεσίνι.

Το ημερολόγιο ενός θυρωρού με τον Κώστα Βουτσά, έσκιζε στη θεαματικότητα, αν και ασπρόμαυρο

Σπέσιαλ αξιόλογο έγχρωμο μουσικό σόου με τους Μπη Τζης, αν και σε επανάληψη από τα Χριστούγεννα

Κινηματογραφική βραδιά με το μιούζικαλ Οκλαχόμα, που κανείς δεν το΄βλεπε ολόκληρο λόγω της κούρασης της ημέρας και το ψήσιμο από το πρωί. Ο ύπνος στον καναπέ έρχονταν νωρίς

Την Δευτέρα του Πάσχα, λόγω της ημέρας, το πρόγραμμα ξεκινούσε μεσημέρι, η ΕΡΤ είχε μιούζικαλ -εννοείται έγχρωμο- τον Τομ Σόγιερ, ενώ η ΥΕΝΕΔ είχε έγχρωμη ελληνική ταινία με τον Άγγελο Αντωνόπουλο και μάλιστα πρόσφατης παραγωγής (Η μεγάλη απόφαση του 1977). Η καλτ εκπομπή Μορφές και Θέματα με την Αλίκη Νικολαϊδου είχε θέμα της το Άγιο Πάσχα και το βράδυ το Θέατρο της Δευτέρας μονοπωλούσε τις θεαματικότητες.

Το ενδιαφέρον της ημέρας, είχε η μετάδοση του σατυρικού προγράμματος Ένας μοναχικός κάου-μπόι, σε μουσική Λουκιανού Κηλαηδόνη, με κινούμενα σχέδια του Σπύρου Ορνεράκη, που ζωντάνευαν με παντομίμα ο Πάνος Χατζηκουτσέλης, η Τζέσση Παπουτσή και ο Μηνάς Χατζησάββας. Μακάρι να τα ξαναβλέπαμε…

Τα λουλούδια της Πασχαλιάς  έχουν συνδέσει το όνομά τους  με το γεγονός ότι  ανθίζουν μια φορά το χρόνο, για είκοσι έως τριάντα μέρες, κοντά στο Πάσχα. Θεωρείται προάγγελος της άνοιξης. Με την εποχή της άνθισής της σηματοδοτεί το αν η άνοιξη θα έρθει νωρίς ή αργά. Είναι ένα ξεχωριστό φυτό που χρειάζεται υπομονή για να περιμένουμε να ανθίσει. Την άνθισή του συνοδεύει ένας  μύθος  που το κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερο κι έχει σχέση με την Ανάσταση του Ιησού.

Η πασχαλιά λέγεται πως ήταν το δένδρο που πρόσφερε τη δροσιά και τον ίσκιο του στην Παναγία και τον Ιωσήφ, όταν εκείνοι όδευαν προς την Αίγυπτο στην προσπάθεια τους  να σώσουν τον μικρό Χριστό από τη δολοφονική μανία του Ηρώδη. Τότε η Παναγία το ευλόγησε να είναι πάντα φορτωμένο με πανέμορφα, ευωδιαστά άνθη. Σύμφωνα με το μύθο όμως το όνομα του το πήρε λίγα χρόνια αργότερα, όταν οι Ιουδαίοι σταύρωσαν το Χριστό. Είχε φυτρώσει κοντά στο Γολγοθά και βλέποντας τον Κύριο να σταυρώνεται μαράθηκε, από τον καημό του. Όταν τρεις μέρες μετά ο Ιησούς αναστήθηκε, το δεντράκι ζωντάνεψε για να πάρει κι αυτό μέρος στη μεγάλη χαρά της Ανάστασης.

Οι πασχαλιές είναι επίσης γνωστές από την αρχαιότητα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, κάποτε στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε μια πανέμορφη Νύμφη, η Σειρήνα. Για να γλυτώσει από το θεό Πάνα ο οποίος την κυνηγούσε γιατί την ερωτεύτηκε, μεταμόρφωσε τον εαυτό της σε αρωματικό θάμνο.

Τα άνθη της  προσφέρονται για την επέτειο γάμου. Τα μοβ  συμβολίζουν στη γλώσσα των λουλουδιών τα πρώτα συναισθήματα της αγάπης, ενώ τα λευκά αντιπροσωπεύουν τη νεανική αθωότητα. Επίσης χρησιμοποιείται πολύ  για το στολισμό του Επιταφίου και της Εκκλησίας τη Μεγάλη Εβδομάδα. Το δέντρο της Πασχαλιάς είναι γνωστό και με το όνομα Απρίλης και το συναντάμε περισσότερο στα χωριά.

Τα ευωδιαστά άνθη της είναι το στολίδι της φύσης  στον κήπο, στις αυλές ή στα βάζα του σπιτιού μας  τις ημέρες του Πάσχα που προμηνύει την άνοιξη και το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης σύμφωνα με το μύθο της πασχαλιάς.

Την εποχή της μεγάλης άνθισης του ελληνικού -και ξένου- κινηματογράφου, σημαντικό ρόλο στη διαφήμιση των ταινιών, έπαιξε και η καταχώρησή τους στις ασπρόμαυρες σελίδες των εφημερίδων. Έμπαιναν συνήθως στη δεύτερη σελίδα ή στις σελίδες με τα καλλιτεχνικά, έγραφαν σε ποιους κινηματογράφους μπορούσαμε να τη δούμε, τους πρωταγωνιστές και τον τίτλο με μεγάλα γράμματα και διάφορες ..τραβηχτικές λεζάντες για την καλύτερη προώθηση της ταινίας. Ας δούμε/θυμηθούμε/ανακαλύψουμε μερικές από αυτές:

Ο Τελευταίος Πειρασμός: η Άννα Φόνσου στην καλύτερη ως τώρα δημιουργία της και μοναδική εφετεινή της ταινία από την εταιρία των συνεχών επιτυχιών. Και η επισήμανση: Ένα κομμάτι νιότης ακριβά πληρωμένο

Το Ποτάμι: η παγκοσμίου επιβολής ελληνική ταινία, έργο μεγάλης πνοής που αποσπά στην Ευρώπη και Αμερική τις πιο ενθουσιώδεις κριτικές. Επισήμανση: έναρξη από της πρωίας

Η Κύπρος στις φλόγες: μια ταινία 2 φορές ελληνική!

Ο Πάκτωρ (προφανώς εννοεί πράκτωρ) 009 Φίφης εναντίον Ουρανοκατέβατου. Δηλαδή Σταύρος Παράβας εναντίον Μιμη Φωτόπουλου. Επί πλέον -εκτός προγράμματος- Οι Φόρμινξ Εν Δράσει! σε αποκλειστική κινηματογραφική έκδοση

Έρωτας και αγωνία σε ένα έργο ποιότητος. Les Felins (H γάτα) μεταφράζεται στα ελληνικά ως: Ο τυχοδιώκτης του Μόντε Κάρλο

Εδώ έχουμε: Προδοσία, πρώτη ανάμεσα στις πρώτες, σε ποιότητα, ερμηνεία, δύναμη. Αν έχεις τύχη: Χαράς μηνύματα, τύχης αγγαλίασης. Ό,τι εκλεκτό σε μια ταινία με χίλιους οιωνούς ευτυχίας. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο κορυφαίος του ελληνικού κινηματογράφου, θα σας αποκαλύψει όλα τα μυστικά της τύχης. Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (στη συνέχεια το Δε έφυγε από τον τίτλο): Δεν ξανάγινε πιο ωραία ελληνική ταινία. Νέες συγκινήσεις, νέος ενθουσιασμός, νέα χειροκροτήματα

Δύο ταινίες κι εδώ: Σάρκα και μαστίγιο (πρωτότυπος τίτλος: Band of angels -ασχολίαστο!), το καταπληκτικότερο θέαμα του 1957, ανώτερο του Όσα Παίρνει Ο Άνεμος. Η ιστορία του Τζέιμς Ντιν, με τον ίδιο, τον αξέχαστο Τζέιμς Ντιν, πρωταγωνιστή της ίδιας του της ζωής, η αυθεντική ιστορία του γίγαντος της τέχνης και μεγάλου επαναστάτη της ζωής. Το μελαγχολικό αγόρι, ο ανυπότακτος έφηβος, το κυνήγι της έντονης ζωής.

Φωνάζει ο κλέφτης, με τα δύο μεγάλα αστέρια, Ντίνο Ηλιόπουλο και Ρένα Βλαχοπούλου. Η σατυρική δημιουργία του κορυφαίου μας κωμωδιογράφου Δημήτρη Ψαθά, μια κωμωδία που θα χαρεί όλη η Ελλάδα

Οι τυχοδιώκτες -πολλοί αυτή τη φορά- σε τεχνικολόρ και σούπερ παναβίζιον. Υπερπαραγωγή μοναδική στα χρονικά του κινηματογράφου

Το τολμηρότερο και προκλητικότερο φιλμ του 1965 είχε τον τίτλο Go, go, go …world. Εδώ, μεταφράστηκε ως Βίτσια και σεξ ανά τον κόσμο. Έγχρωμο, σινεμασκόπ, αυστηρώς ακατάλληλον, το αποκορύφωμα του σεξ σε ένα όργιο μεθυστικών απολαύσεων

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει αυτή η αναγγελία για την επίσημη βραδινή προβολή της ταινίας Γάμος αλά Ελληνικά στον κινηματογράφο Ορφέα (νυν Θέατρο Χατζηχρήστου). Διαβάζουμε: Θα παρίστανται οι ευτυχείς μελλόνυμφοι Ξένια Καλογεροπούλου και Γιώργος Κωνσταντίνου, οι οποίοι θα μοιράζουν ιδιοχείρως αναμνηστικές μπομπονιέρες. Την ταινία θα τιμήσουν με την παρουσία τους στις 22.30, ο βασιλεύς Κωνσταντίνος και η βασίλισσα Άννα-Μαρία. Παρακαλούνται άπαντες όπως προσέλθωσιν το βραδύτερον μέχρι της 22.15.  Όσες ταινίες κι αν δείτε, αυτή θα παραμείνει η ωραιότερη δημιουργία του ελληνικού κινηματογράφου.

Κλείνουμε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στη Σωφερίνα. Το πρώτο της φιλμ σε σινεμασκόπ, η πιο κεφάτη κωμωδία της χρονιάς. 

Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής. Αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στην κάθοδο του Ιησού στον Άδη. Ενώ το σώμα του Ιησού βρίσκεται στον τάφο, η ψυχή του κατέβηκε προσωρινά στον Άδη για να μεταφέρει στους νεκρούς τον Λόγο Του.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, στις εκκλησίες μας, τελείται η Θεία Λειτουργία της Πρώτης Ανάστασης. Ονομάζεται έτσι, γιατί σε κάποιο σημείο της, ο Ιερέας προαναγγέλλει την Ανάσταση του Κυρίου, λέγοντας: «Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην…».

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όλα τα φώτα της εκκλησίας σβήνουν και πέφτει παντού σκοτάδι. Στις 12 το βράδυ, ο ιερέας ψάλλει το “Δεύτε λάβετε φως” και βγαίνει με τη λαμπάδα του αναμμένη μέσα από την Ωραία Πύλη και δίνει φως στους εκκλησιαζόμενους.

Στη συνέχεια οι πιστοί βγαίνουν έξω από την εκκλησία, όπου ο παπάς διαβάζει το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως και μόλις τελειώσει ψάλλει το “Χριστός Ανέστη…” Αμέσως μετά αρχίζουν να πέφτουν πυροτεχνήματα και βεγγαλικά. Μετά την Ανάσταση, οι πιστοί μεταφέρουν στο σπίτι τους το Αγιο Φως. Στην είσοδο του σπιτιού τους, κάνουν, με τον καπνό της λαμπάδας, το σχήμα του σταυρού. Μετά ανάβουν το καντήλι και προσπαθούν να το κρατήσουν τουλάχιστον τρεις με σαράντα ημέρες.

Όσοι δεν έχουν φτιάξει κουλούρια ή τσουρέκια και δεν έχουν βάψει κόκκινα αβγά την Μεγάλη Πέμπτη, το Μεγάλο Σάββατο έχουν την τελευταία τους ευκαιρία να το πράξουν. Οι ετοιμασίες των νοικοκυριών για το Πάσχα έχουν φτάσει στο τέλος τους.

Το μόνο που απομένει είναι η κατασκευή της μαγειρίτσας που θα φαγωθεί μετά την ανάσταση καθώς και η προετοιμασία της ψησταριάς και της σούβλας για το αρνί ή το κατσίκι που θα φαγωθεί την ημέρα του Πάσχα

Δεν είναι πρωτόγνωρο σε περιόδους κρίσεων – όπως αυτή που ζούμε – οι άνθρωποι να καταφεύγουν σε συνωμοσιολογικά αφηγήματα. Σε τέτοιες εποχές ο κόσμος φαντάζει ακατανόητος, τρομακτικός και απειλητικός. Οι άνθρωποι χάνουν την αυτοπεποίθηση τους καθώς παρατηρούν να διαρρηγνύεται η κανονικότητα και η συνέχεια της κοινωνικής ζωής. Αυτή η απουσία ελέγχου δημιουργεί τη βαθιά ανάγκη για ευταξία, έστω και φανταστική. Οι θεωρίες συνωμοσίας εξυπηρετούν την ψυχολογική ανάγκη των ανθρώπων να κατανοήσουν, να εκλογικεύσουν και να προσδώσουν νόημα στα γεγονότα και με αυτόν τον τρόπο να αισθανθούν καλύτερα. Τα απλοϊκά αφηγήματα των θεωριών συνωμοσίας έχουν το πλεονέκτημα πως καθιστούν τα γεγονότα ευανάγνωστα. Έτσι οι άνθρωποι αποφεύγουν το τρομακτικό θέαμα ενός χαοτικού και απρόβλεπτου κόσμου στον οποίο και οι χειρότεροι εφιάλτες μπορούν να πραγματοποιηθούν.

Αν και η θεματολογία των θεωριών συνωμοσίας ποικίλει, μπορεί κανείς να εντοπίσει σε αυτές κάποια κοινά γνωρίσματα. Ένα πρώτο χαρακτηριστικό που διακρίνει τους υποστηρικτές των θεωριών συνωμοσίας είναι η καχυποψία και η αποστροφή προς τα «επίσημα» αφηγήματα – επιστημονικά, δημοσιογραφικά, πολιτικά – και η αναζήτηση μιας «εναλλακτικής» ερμηνείας για τα γεγονότα. Οι οπαδοί των θεωριών συνομωσίας βλέπουν γύρω τους πλεκτάνες καθώς «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται», «μας λένε ψέματα», «κάτι μας κρύβουν». Έτσι, στρέφονται για την ενημέρωση τους σε περιθωριακές – κατά κανόνα – ιστοσελίδες και αμφίβολης εγκυρότητας πηγές.

Ένα δεύτερο γνώρισμα που χαρακτηρίζει όσους εμφορούνται από συνωμοσιολογικές αντιλήψεις είναι η αδυναμία τους να συλλάβουν πως κάποια γεγονότα απλώς συμβαίνουν κατά τύχη. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι απρόβλεπτος και συχνά χαοτικός. Καλά και κακά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς και κακούς ανθρώπους, κατά πως φαίνεται τυχαία. Για τη συνωμοσιολογική σκέψη όμως «τίποτα δεν είναι τυχαίο». Ό,τι συμβαίνει εξυπηρετεί απαραιτήτως κάποιο σκοπό ή είναι αποτέλεσμα κρυφών προθέσεων, συνήθως αυτών που «ωφελούνται» από τα γεγονότα. Την ψυχολογική διάσταση αυτού του φαινομένου περιέγραψε ο Ουμπέρτο Έκο: η φρίκη που νιώθουν οι άνθρωποι μπροστά στην τύχη δημιουργεί διαρκώς την ανάγκη να επινοούν ιστορίες που ερμηνεύουν τα γεγονότα. Ιδωμένες υπ’ αυτό το πρίσμα, οι θεωρίες συνωμοσίας αποτελούν μυθολογική εκδοχή μιας αιτιώδους ερμηνείας της τύχης.

Λόγου χάρη, ο συνωμοσιολογικός νους δεν μπορεί να αποδεχτεί πως ο νέος κορονοϊός είναι αποτέλεσμα τυχαίας φυσικής εξέλιξης. Ο συνωμοσιολόγος αναζητά παντού προθέσεις και δόλο. Αποφαίνεται πως ο ιός είναι δημιούργημα κάποιου νοσηρού νου που απεργάζεται το κακό της ανθρωπότητας και που θα βγει ωφελημένος από αυτή την ιστορία. Τα συνωμοσιολογικά αφηγήματα είναι όμως διάτρητα σε κάθε λογικό έλεγχο. Οι γενετικά παρασκευασμένοι ιοί φέρουν συγκεκριμένα «ίχνη» στο γονιδίωμά τους, κάτι που δεν έχει διαπιστωθεί για τον νέο κορονοϊό. Ο συνωμοσιολόγος όμως κωφεύει στις αντιρρήσεις των επιστημόνων, γιατί ποσώς τον ενδιαφέρει η προσέγγιση της αλήθειας. Το συνωμοσιολογικό αφήγημα εξυπηρετεί άλλο σκοπό: την ψυχολογική ανάγκη για τάξη και νόημα.

Θα πρέπει ίσως να αναγνωρίσουμε πως όσοι καταφεύγουν σε συνωμοσιολογικά αφηγήματα διακατέχονται από διάθεση για ανεξάρτητη σκέψη. Αποτελεί όμως η συνωμοσιολογία υγιή μορφή κριτικής σκέψης; Είναι γεγονός πως οι απαντήσεις που προσφέρουν οι θεωρίες συνωμοσίας προσδίδουν λογικότητα και νόημα στα γεγονότα. Αυτή όμως η λογικότητα δεν είναι ορθολογισμός· τα συνωμοσιολογικά σενάρια δε στέκουν σε κανένα λογικό έλεγχο και είναι αδύνατο να επαληθευθούν. Πρόκειται για απλοϊκά αφηγήματα που απογυμνώνουν τον κόσμο από την πολυπλοκότητα και αποδίδουν μοναδική αιτία σε ένα σύνολο φαινομένων. «Το να αμφιβάλλουμε για τα πάντα ή να πιστεύουμε στα πάντα» – αναφέρει ο Ανρί Πουανκαρέ – «είναι δυο εξίσου βολικές λύσεις που μας απαλλάσσουν από το να σκεφτόμαστε». Στα δύο αυτά άκρα συναντώνται οι συνωμοσιολόγοι: είναι ταυτόχρονα εύπιστοι και καχύποπτοι, αφελείς και δύσπιστοι.

Γεννάται όμως το ακόλουθο ερώτημα: γιατί η εύκολη πρόσβαση στην πληροφορία και την επιστημονική γνώση που προσφέρει το διαδίκτυο δεν περιορίζει την απήχηση τέτοιων ανορθολογικών και συνωμοσιολογικών αφηγημάτων αλλά αντίθετα τη μεγεθύνει; Πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι αναζητούν πληροφορίες – γράφει το μακρινό 1922 ο Γουόλτερ Λίπμαν – δεν το κάνουν με στόχο την αναζήτηση της αλήθειας. Απεναντίας, εστιάζουν σε πληροφορίες που ενισχύουν τα στερεότυπα και τις ήδη εδραιωμένες πεποιθήσεις τους.

Υπάρχει άραγε τρόπος να καταστούν οι άνθρωποι λιγότερο επιρρεπείς σε ανορθολογικά αφηγήματα; Η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα καταλήγει να είναι συχνά η ίδια: είναι εφικτό μέσω μιας εκπαίδευσης προσανατολισμένης στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και του ορθολογισμού, που προσφέρει εξοικείωση με την επιστημονική γνώση και μέθοδο. Η κατανόηση της επιστημονικής μεθόδου είναι, ίσως, σημαντικότερη στην εποχή μας, όπου τα δεδομένα συνεχώς μεταβάλλονται και η γνώση συνεχώς συμπληρώνεται. Πολίτες που κατανοούν, ή που είναι διατεθειμένοι να καταβάλλουν την απαραίτητη προσπάθεια για να κατανοήσουν τον κόσμο, είναι λιγότερο φοβικοί και συνεπώς λιγότερο επιρρεπείς στην παραμυθία που προσφέρουν τα συνωμοσιολογικά παραμύθια.

Παρέα στη Πασχαλινή σπιτική καραντίνα, θα μας κρατήσει η υπερπαραγωγή των Θεατρικών Σκηνών «Ζητείται Ψεύτης», του Δημήτρη Ψαθά, που θα δούμε σε πρώτη τηλεοπτική προβολή την Κυριακή του Πάσχα, 19 Απριλίου, στις 22:45 στον ΑΝΤ1.

Η κορυφαία πολιτική σάτιρα του Δημήτρη Ψαθά παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία από τις 15 Μαρτίου 2019 έως τις 19 Μαΐου 2019 στο Θέατρο Παλλάς, σε διασκευή και σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, σε μια εντυπωσιακή υπερπαραγωγή, που ενθουσίασε το κοινό, από τις Θεατρικές Σκηνές.

«Ζητείται Ψεύτης» του Δημήτρη Ψαθά

Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγγάρη

Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη

Μουσική: Γιώργος Ζαχαρίου

Μουσική Επιμέλεια: Άκης Δείξιμος

Χορογραφία: Φώτης Διαμαντόπουλος

Φωτισμοί: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Παύλος Σαχπεκίδης

Πρωταγωνιστούν

Γιώργος Παρτσαλάκης

Ναταλία Δραγούμη

Αργύρης Αγγέλου

Αποστολία Ζώη

και στο ρόλο του ψεύτη ο Αλέξης Γεωργούλης

Παίζουν ακόμα αλφαβητικά:

Κορίνα Αλεξανδρίδου, Παναγιώτα Βιτετζάκη, Γιώργος Δεπάστας, Στεφανία Δράκου, Γεωργία Καλλέργη, Χρύσα Κλούβα, Βαγγέλης Κρανιώτης, Ιωάννης Κοντέλλης, Πατρίκιος Κωστής, Βασίλης Λέμπερος, Δημήτρης Μακρής, Δημήτρης Μαχαίρας, Μάνος Πατέλης, Γιώργος Τσουρουνάκης

Απόψε Μεγάλο Σάββατο στις 20.00 και για όλο το διάστημα που διαρκεί ο κατ´ οίκον περιορισμός Μια βραδιά εμπνευσμένη από και για τα παιδιά στο youfly.com με την υπογραφή του Κωστή Μαραβέγια

και καλεσμένους τον Πάνο Μουζουράκη και τηn Μαρίζα Ρίζου

Παρουσιάζει η Μαρί Κωνσταντάτου

Οι Θεατρικές Σκηνές, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ενάντια στην Κακοποίηση των Παιδιών, διοργάνωσαν την Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019, μία ξεχωριστή μουσική βραδιά στο Θέατρο Παλλάς με τον Κωστή Μαραβέγια, τον Πάνο Μουζουράκη και την Μαρίζα Ρίζου. Οι τρεις καλλιτέχνες συναντήθηκαν πρώτη φορά επί σκηνής και ξεσήκωσαν πάνω από 1500 θεατές με τις μεγάλες επιτυχίες και το κέφι τους.

Όλα τα έσοδα της sold out  βραδιάς διατἐθηκαν στην ΕΛΙΖΑ-Εταιρία κατά της Κακοποίησης του Παιδιού που στέκεται δίπλα στα κακοποιημένα παιδιά σε όλη την Ελλάδα. Η οργάνωση ίδρυσε πρόσφατα την πρώτη στην Ελλάδα νοσοκομειακή Μονάδα Φροντίδας για την Ασφάλεια των Παιδιών «Σόφη Βαρβιτσιώτη», υπό τη Β’ Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική, στο Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού».

Η ιδιαίτερη εκδήλωση ευαισθητοποίησης και προσφοράς «Με Αγάπη … για την ΕΛΙΖΑ» των Θεατρικών Σκηνών  συγκέντρωσε χρήματα για το πρόγραμμα «ΑΣΦΑΛΕΣ ΑΓΓΙΓΜΑ».

Οπως εξήγησε στην ομιλία της η Μαρί Κωνσταντάτου Το «Ασφαλές Άγγιγμα» αποτελεί μία πρωτοβουλία  για παιδιά 5-9 ετών, που υλοποιεί το ΕΛΙΖΑ μέσα σε σχολεία, με γνώμονα την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης. Κύριος στόχος του προγράμματος είναι να βοηθήσει τα μικρά παιδιά, να αναγνωρίσουν τη διαφορά ανάμεσα στο «ασφαλές» και το «όχι – ασφαλές» άγγιγμα  και να μάθουν να λένε OΧΙ. Παράλληλα, το πρόγραμμα προσφέρει μια αντίστοιχη εκπαίδευση σε γονείς και δασκάλους  για την ευαισθητοποίηση, τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Απώτερος στόχος είναι η ένταξη του προγράμματος σε όλα τα δημόσια σχολεία στην Ελλάδα μέχρι το 2021, σε συνδυασμό με μία ολοκληρωμένη εκστρατεία ενημέρωσης για γονείς, δασκάλους, πολίτες.

Το YOUFLY.COM παρουσιάζει για τους επισκέπτες του για πρώτη φορά τη μαγική αυτή βραδιά, εντελώς δωρεάν και για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Το Εθνικό Θέατρο, στο πλαίσιο των δράσεων «Μένουμε σπίτι» με τον Πολιτισμό, συνεχίζει τις διαδικτυακές προβολές σημαντικών έργων από το παγκόσμιο και Ελληνικό ρεπερτόριο, με τη φροντίδα και την αρωγή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

• Του Kουτρούλη ο γάμος του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, η πάντα επίκαιρη και απολαυστική πολιτική σάτιρα, η οποία παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 2012, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.

Κυριακή του Πάσχα 19, από τις 14:00 το μεσημέρι, έως και την ίδια ώρα της Δευτέρας 20 Απριλίου.

H παράσταση θα προβληθεί στο www.n-t.gr και στο www.culture.gr.

«Πάσχα στην ΕΡΤ» είναι ο τίτλος ενός ξεχωριστού γιορτινού προγράμματος που επιφυλάσσει η δημόσια τηλεόραση στους τηλεθεατές την Κυριακή και ενώ όλοι οι Έλληνες εκ των πραγμάτων θα ζήσουμε φέτος με πρωτόγνωρο τρόπο την πρώτη αναστάσιμη μέρα.

Συγκεκριμένα, η ΕΡΤ1 θα είναι το μοναδικό κανάλι που θα έχει ζωντανό πρόγραμμα από νωρίς το πρωί της Κυριακής του Πάσχα 19 Απριλίου μέχρι και αργά το βράδυ, με έκτακτες εκπομπές που θα έχουν εορταστικό χαρακτήρα, τηλε-καλεσμένους έκπληξη και ανταποκρίσεις από κάθε γωνιά της Ελλάδας και βέβαια από τους… φούρνους της χώρας, μιας και φέτος τα παραδοσιακό σούβλισμα του οβελία θα μετατραπεί για τους περισσότερους σε… αρνάκι στο φούρνο.

Η μέρα θα αρχίσει με το «Μαζί το Σαββατοκύριακο και το Πάσχα» και την πρώτη καλημέρα θα την πουν από τις 6 το πρωί ο Γιάννης Σκάλκος και η Δέσποινα Κακαλή. Στις 09.00 και μέχρι τις 12.00 τη σκυτάλη θα πάρουν ο Δημήτρης Κοτταρίδης, ο Γιάννης Πιτταράς και η Ρένια Τσιτσιμπίκου με μια ξεχωριστή εκπομπή που θα παρακολουθεί μέσω skype πώς περνούν αυτήν την γιορτινή μέρα πολιτικοί, καλλιτέχνες και γνωστά πρόσωπα από το δημόσιο βίο. Θα ακολουθήσει στις 13.00 ένα Πασχαλινό «Αλάτι της γης» με τραγούδια από τη Ρούμελη και στις 16.00 το απόγευμα για πρώτη φορά θα συμπαρουσιάσουν μια ξεχωριστή εορταστική εκπομπή η Αντριάνα Παρασκευοπούλου και η Έλενα Κατρίτση.

Στις 19:45 η Λένα Αρώνη, θα παρουσιάσει το Μένουμε Art Week. Mια πασχαλινή εκπομπή με καταπληκτικά τραγούδια, διαλεγμένα ένα προς ένα, τραγούδια από ερμηνευτές που αποτελούν κομμάτι της ζωής μας, τραγουδιστές που μας συντροφεύουν στην καραντίνα αλλά και όλα τα χρόνια, που μεγαλώνουμε και ζούμε μαζί τους, δίπλα τους, μ’ έναν δεσμό πανίσχυρο.

Στην πασχαλινή αυτή εκπομπή τραγουδούν -με αλφαβητική σειρά- οι: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γλυκερία, Μελίνα Κανά, Γιάννης Κότσιρας, Σταμάτης Κραουνάκης, Μανώλης Μητσιάς, Νατάσα Μποφίλιου, Νίκος Πορτοκάλογλου, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Πυξ-Λαξ, Μαρίνα Ρίζου, Διονύσης Σαββόπουλος, Ελένη Τσαλιγοπούλου.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν το πιο περιζήτητο πρόσωπο για να στολίσει τα εορταστικά εξώφυλλα των περιοδικών και να εμφανιστεί σε τηλεοπτικές εκπομπές, έστω και μόνο για να ευχηθεί. Το Πάσχα του 1991, στο σόου του Αντ1 που προβλήθηκε αμέσως μετά την Ανάσταση, η εθνική μας σταρ, εμφανίστηκε και έδωσε τις πασχαλινές της ευχές, ενώ περίμενε τους καλεσμένους της για να φάνε τη μαγειρίτσα που είχε μαγειρέψει η ίδια!

Δείτε το σπάνιο και συλλεκτικό βίντεο με την Αλίκη Βουγιουκλάκη 29 χρόνια πριν:

Η έκφραση «Χριστός ανέστη!» (Ο Χριστός αναστήθηκε!) αποτελεί τον περισσότερο διαδεδομένο χαιρετισμό μεταξύ των Ορθόδοξων Χριστιανών που λέγεται από το Πάσχα, δηλαδή την εορτή της Ανάστασης του Χριστού, και για σαράντα ημέρες, δηλαδή μέχρι την απόδοση του Πάσχα, την Τετάρτη της παραμονής του εορτασμού της εορτής της Αναλήψεως. Η έκφραση αυτή που προέρχεται από ευαγγελική ρήση, αποτελεί και την αρχή του γνωστότερου αναστάσιμου τροπαρίου που λέγεται κατά την ίδια περίοδο. Ως χαιρετισμός αποδίδεται πάντα με χαρακτήρα ενθουσιώδη και με έντονη την εκδήλωση της ψυχικής ανάτασης. Σε ανταπάντηση της έκφρασης αυτής ανταποδίδεται η έκφραση «Αληθώς ανέστη!» (Στ’ αλήθεια αναστήθηκε!). Στη λαογραφία η έκφραση αυτή ανάγεται στα αναστάσιμα έθιμα που επαναλαμβάνεται με το τσούγκρισμα των κόκκινων αβγών, με το «φιλί της αγάπης», κ.α. αναστάσιμες εκδηλώσεις.

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,

θανάτω θάνατον πατήσας

και τοις εν τοις μνήμασιν,

ζωήν χαρισάμενος.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι,

προσκυνήσομεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν

τον μόνον αναμάρτητον.

Τον Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνούμεν

και την Αγίαν σου Ανάστασην

υμνούμεν και δοξάζωμεν

Συ γαρ ει ο Θεός ημών,

εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,

το όνομά Σου ονομάζομεν.

Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν

την του Χριστού Αγίαν Ανάστασην.

Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού

χαρά εν όλω τω κόσμω.

Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον,

υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.

Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς,

θανάτω, θάνατον ώλεσεν.

Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου καθώς προείπεν,

Έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.

Σε αντίθεση με τη θλίψη και το πένθος που καλύπτουν τη Μεγάλη Εβδομάδα, οι ακτίνες του ανατέλλοντος Ηλίου εξαγγέλλουν την Κυριακή του Πάσχα ότι ο Χριστός, Ανέστη

Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην Ιστορία. Είναι αυτό που διαφοροποιεί τον Χριστιανισμό από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία.

Η «Ανάσταση του Χριστού» συμβολίζει τη θέωση, τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή, συμβολίζει την ανάσταση της δικής μας ταπεινής υπόστασης, σημαίνει την ελπίδα για τη δική μας θέωση. Μέσω της Ανάστασης αποκτά άλλο νόημα η Ζωή και ο Θάνατος. Δεν είναι πλέον ο θάνατος το τέλος της παρούσας ζωής, αλλά ο προσωρινός αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα, σαν ένας προσωρινός ύπνος.

Ο Χριστός άνοιξε τις πύλες του Άδη, αναστήθηκε και μαζί Του ανάστησε τον Αδάμ και την Εύα ελευθερώνοντάς τους από την κατάρα του προπατορικού αμαρτήματος.

Αναστήθηκε και τη φθορά της φύσης τη μετάλλαξε σε αφθαρσία. Μέσω της θυσίας του, στο σταυρό των τεσσάρων στοιχείων που συνθέτουν την ύλη, πήρε πάνω του τις αμαρτίες της ανθρωπότητας και, έδωσε μια ακόμη ευκαιρία για τη σωτηρία του δικού μας πνεύματος. Μέσω του δρόμου της αγάπης και της θυσίας ,μας έδειξε το δρόμο για την αθανασία, για την ελευθερία του Πνεύματος.

Από που προέρχεται ο όρος Πάσχα

Ο όρος Πάσχα προέρχεται από το αραμαϊκό πασ’ά και το εβραϊκό πέσαχ που σημαίνουν πέρασμα, κατά την οποία γιόρταζαν την απελευθέρωση των Ιουδαίων από τους Αιγυπτίους. Κάποιοι μελετητές έχουν προτείνει ως προέλευση του εβραϊκού όρου ξένη ετυμολογία, όπως η ασσυριακή πασαχού (πραύνω) ή η αιγυπτιακή πασ’(ανάμνηση) ή πεσ’αχ (πλήγμα).

Πάντως, η Βίβλος συσχετίζει το πέσαχ με το ρήμα πάσαχ που σημαίνει είτε «χωλαίνω», είτε «εκτελώ τελετουργικό χορό γύρω από τη θυσία», είτε μεταφορικά, «εκφεύγω», «διέρχομαι», «απαλλάσσω». Ίσως και από το ελληνικό ρήμα πάσχειν προς τιμή των παθών του Ιησού Χριστού. Το Πάσχα προϋπήρχε ως έθιμο στην αρχαία Αίγυπτο, όπου την άνοιξη γιόρταζαν το Πισάχ, δηλ. τη διάβαση του Ήλιου από τον ισημερινό και πιο συγκεκριμένα την εαρινή ισημερία. Από τους Αιγύπτιους πήραν οι Εβραίοι πολλά εθιμικά στοιχεία καθώς και το έθιμο του Πάσχα.

Το Πάσχα ή κοινώς «Πασχαλιά» και «Λαμπρή», είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας.

Γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου. Αποτελεί το γεγονός της ανάστασης του Ιησού Χριστού που πιστεύεται πως έγινε το 33 μ.Χ. Με τον όρο Πάσχα αναφερόμαστε είτε στη Μεγάλη Εβδομάδα μέχρι το Σάββατο της Διακαινησίμου, είτε στην περίοδο των 50 ημερών που ολοκληρώνουν την Πεντηκοστή.

Στην Αγγλία καθώς και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, η Μέρα του Πάσχα γιορταζόταν κάποτε με το άναμμα μεγάλων φωτιών.

Αυτό σηματοδοτούσε την ανανέωση της ζωής με την επιστροφή της άνοιξης. Ανάμεσα στους Γερμανούς, Ολλανδούς και Σουηδούς μπορούμε να δούμε ακόμη αυτό το έθιμο με τις φωτιές. Μερικές φορές μια κούκλα, που συμβόλιζε το χειμώνα, καιγόταν στη φωτιά ή πεταγόταν στο νερό, θυμίζοντάς μας το γνωστό Κάψιμο του Ιούδα.

Πηγή: offsite.com

«Εορτή των εορτών» για τη Χριστιανοσύνη είναι η Ανάσταση του Κυρίου.

«Πάσχα» στα Εβραϊκά σημαίνει: διάβαση, πέρασμα. Είναι εβραϊκή γιορτή εις ανάμνηση της Εξόδου των Εβραίων από την Αίγυπτο, της θαυματουργού διαβάσεως της Ερυθράς Θάλασσας υπό τον Μωυσή και της σωτηρίας τους από τη δουλεία του Φαραώ. Ο Χριστός σταυρώθηκε την ημέρα του εβραϊκού Πάσχα.

Το απόγευμα της Κυριακής τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης» ή Δεύτερη Ανάσταση (σε πολλούς ναούς τελείται το πρωί). Λέγεται έτσι, διότι οι Χριστιανοί παλαιότερα αντάλλασσαν μεταξύ τους το Φιλί της Αγάπης.

Αγαπημένοι καλλιτέχνες από το χώρο του θεάτρου, της μουσικής, της τηλεόρασης, του βιβλίου και της μόδας, θυμούνται και μοιράζονται μαζί μας το Πάσχα που τους έχει μείνει αξέχαστο, το αγαπημένο τους Πάσχα, εκείνο που για κάποιο λόγο έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους. Ιστορίες οικογενειακές, ιστορίες με φίλους, με παραδοσιακά ήθη και έθιμα, άλλες αστείες, κάποιες πιο μελαγχολικές, όλες όμως ενδιαφέρουσες από αξιόλογους ανθρώπους που υπηρετούν πιστά την τέχνη τους και μας θυμίζουν μέσα στην καραντίνα του φετινού Πάσχα, πόσο σημαντική είναι η πασχαλινή περίοδος για όλη την ανθρωπότητα. Εκτός από τις νοσταλγικές ιστορίες τους, κάποιοι μας μίλησαν για το φετινό εγκλεισμό μας, ενώ άλλοι δίνουν τις ευχές τους για να ξεπεράσουμε γρήγορα την πανδημία που ζούμε. Τους ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ για όλα όσα μοιράστηκαν με το Cosmopoliti και ελάτε να ξεκινήσουμε το ταξίδι των αναμνήσεων μαζί τους…

(H παρουσίαση γίνεται με αλφαβητική σειρά)

Κωνσταντίνα Μιχαήλ

Το Πάσχα του 2018 είναι για μένα ένα από τα πιο αξέχαστα που έχω ζήσει. Δεν ήταν το κλασσικό Πάσχα των Ελλήνων γιατί δεν ήμουν στην Ελλάδα κοντά στους γονείς μου ή σε αγαπημένα ελληνικά έθιμα σε κάποιο νησί ή χωριό. Ήμουν στη Γαλλία κι έκανα διπλό Πάσχα: το καθολικό στο Παρίσι με κορωνίδα τη λειτουργία στην Παναγία των Παρισίων και το ορθόδοξο στη Νορμανδία με τον αγαπημένο μου φίλο Παντελή Καρρά κι άλλους φίλους μέσα στην υπέροχη φύση με κορυφαίες στιγμές την νηστεία της Μεγάλης Παρασκευής στο ελληνικό σούπερ εστιατόριο Evi Evane της Ντίνας Νικολάου, ενώ το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου αναχώρησα για την επαρχία με τρένο κι από εκεί στο αξιοθέατο Μον-Σαιν Μισέλ, τη συγκλονιστική καστρόπολη στις ακτές της Νορμανδίας όπου γευματίσαμε παραδοσιακά. Το πασχαλινό τραπέζι στρώθηκε με μαγειρίτσα που έφτιαξε Αμερικάνος σεφ φίλος μας, και το αρνί ήταν ψημένο από Γάλλο φίλο- που όλοι συνεχάρηκαν – εμένα δεν μ’άρεσε! Ελλαδίτσα για οβελία! Αυτό ήταν το διπλό υπέροχό μου Πάσχα κι ήταν σαν να χάρηκα διπλά για τα επόμενα δύο, του 2019 που ήμουν με τον άρρωστο πατέρα μου και τη μητέρα μου και το φετινό που αρρώστησε όλη η υφήλιος και θα το περάσω ολομόναχη….

Ηρώ Μουκίου

Αξέχαστο ήταν το Πάσχα του 1999. Ήμουν καλεσμένη σε ένα σπίτι στο βουνό, κάπου στη Βόρεια Εύβοια. Μεγάλο Σάββατο μεσημέρι ξεκινώ από Αθήνα όλο χαρά να κάνω Πάσχα σε χωριουδάκι. Αφού κάνω έναν αιώνα στα διόδια, καταφέρνω και φτάνω Βόρεια Εύβοια στο βουνό. Εκεί στην ερημιά, μου χαλάει το αυτοκίνητο, δεν πιάνει το κινητό, έχει νυχτώσει, δεν περνάει άνθρωπος. Τι να έκανα; Παράτησα το αυτοκίνητο στο χωματόδρομο και άρχισα να περπατώ. Αφού είχα περπατήσει δέκα χιλιόμετρα, επιτέλους εμφανίστηκε αυτοκίνητο, με πήρε και με πήγε στο χωριό. Η προσευχή μου εκείνο το βράδυ της Ανάστασης είχε μεγάλη αξία!

Ευαγγελία Μουμούρη

Ένα από τα αγαπημένα μου Πάσχα είναι εκείνο του 2008. Το πέρασα στη Ρώμη, μαζί με τον Άγγελο Μπούρα, με τον οποίο κάνουμε μαζί Πάσχα για είκοσι χρόνια. Γυρίσαμε όλη τη Ρώμη περπατώντας. Ο Άγγελος περπατάει γρήγορα. Κάθε χρόνο εγώ εξουθενωμένη να σέρνομαι πίσω του! Εύχομαι Καλό Πάσχα σε όλους!

Αλεξία Μουστάκα

Από μικρό παιδάκι θυμάμαι τον εαυτό μου, το Πάσχα να το περνάω στη Τζια, το νησί της γιαγιάς μου τις Κατίνας, Από εκεί είναι και οι φίλοι μου οι πιο παλιοί! Κι ενώ το πρόγραμμα άλλαζε από χρόνο σε χρόνο, για πάνω από 25 χρόνια, ένα πράγμα έμενε το ίδιο: το τραπέζι της Μεγάλης Παρασκευής, που μαζεύονταν όλη η παρέα και τρώγαμε μαζί μετά τον επιτάφιο. Οι υπόλοιπες μέρες ήταν πιο οικογενειακές, αλλά το βράδυ μετά τον επιτάφιο, ήταν αφιερωμένο στους φίλους. Τρώγαμε -πάντα νηστίσιμα- και  μας έβρισκε το πρωί, όπου πηγαίναμε να κοινωνήσουμε! Το Πάσχα του 2014 κάναμε τη διαφορά, διότι αποφασίσαμε με τον παιδικό μου φίλο τον Κωνσταντίνο, να κάνουμε ένα live. Ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες μου! Είχαμε τραγουδήσει με κιθάρες στην παραλία άπειρες φορές, αλλά αυτό ήταν το κάτι άλλο! Μια αξέχαστη εμπειρία και ένα αξέχαστο Πάσχα…

Κωνσταντίνος Μουταφτσής

Το καλύτερο Πάσχα που θυμάμαι ήταν το πρώτο Πάσχα που κάναμε οικογενειακώς στη Σαντορίνη. Έχω περάσει πολλές φορές και ως πιτσιρικάς και ως ενήλικας τη Μεγάλη εβδομάδα εκεί, αλλά η πρώτη φορά μου έχει μείνει αξέχαστη. Παρόλο που το νησί φημίζεται για το καλοκαίρι του, οι ντόπιοι έχουν φροντίσει να είναι πολύ ξεχωριστό και το Πάσχα. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου θυμάμαι ότι καθώς κατευθυνόμασταν προς τον Πύργο Σαντορίνης, εντυπωσιαστήκαμε γιατί στη θέση του χωριού υπήρχε πλέον μόνο το φωτεινό περίγραμμά του! Όλα τα φώτα ήταν σβηστά, υπήρχαν φωτιές αναμμένες η μία δίπλα στην άλλη , αυτοσχέδια φαναράκια έλαμπαν στις εξώπορτες των σπιτιών, ενώ στα στενά σοκάκια άνθρωποι απήγγειλαν τα τροπάρια της ημέρας εκείνης. Ο ήχος που έβγαινε από τις καμάρες, σου προκαλούσε απίστευτη κατάνυξη… Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την παραδοσιακή Κυριακή του Πάσχα σε φιλικό σπίτι και μια φανταστική βόλτα με άλογο που ακολούθησε, με κάνουν να κατατάσσω το Πάσχα εκείνο στις ομορφότερες αναμνήσεις μου.

Δανάη Μπάρκα

Το Πάσχα από μικρή το περνούσα οικογενειακά. Θυμάμαι στο Πήλιο με τον Χρήστο, την μαμά μου, τον Νικηφόρο, την Μάγια, στις Μηλιές …πάντα ξέγνοιαστα και ονειρικά. Θυμάμαι και στο χωριό μου στα Γιάννενα πάλι οικογενειακά με όλη την οικογένεια στη μεγάλη αυλή μας, την γιαγιά να φτιάχνει πίτες, τα ξαδέρφια μου κρέατα και εγώ μόνη μου να χορεύω Ηπειρώτικα. Το περσινό όμως Πάσχα του 2019 είναι το αγαπημένο μου. Ήταν χωρισμένο στα δύο. Την πρώτη εβδομάδα με τις κολλητές μου, Χριστίνα και Αντιγόνη, roadtrip στην Πελοπόννησο. Περπατήσαμε βουνά, σταματήσαμε σε υπέροχες λίμνες, ανακαλύψαμε ποτάμια, νερόμυλους.. ήταν σαν ταινία. Ποσό όμορφη είναι η Ελλάδα μας! Το δεύτερο μισό ήταν μια εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη. Πέρασα υπέροχα! Θυμάμαι φαγητά, γέλια, περιπάτους, ιστορικά στοιχεία. Κάτι σαν ντοκιμαντέρ, με την καλύτερη παρέα! Φέτος είναι το πιο διαφορετικό από όλα της μέχρι τώρα ζωής μου, κι αυτό με την ομορφιά του αλλά πολύ ξεχωριστό. Θα περάσει, θα μάθουμε, θα δυναμώσουμε, θα στεναχωρηθούμε, θα πατήσουμε στα πόδια μας και θα βγούμε γεροί και επαναπροσδιορισμένοι. Υγεία, φίλους, οικογένεια και στιγμές. Αυτά να έχουμε κι όλα θα τα ξεπερνάμε.

Βάνα Μπάρμπα

Για μένα, αξέχαστο είναι το Πάσχα που μαζευόμασταν όλοι μαζί στο χωριό μας, στο μικρό Ασπροκκλήσι. Τα παιδιά ήταν μικρά, οι γονείς μαγειρεύανε για να μας ευχαριστήσουν και γέμιζε η αυλή από χορούς και γέλια. Είχαμε δίπλα την εκκλησία του Άι Γιώργη και γυρίζαμε με τις λαμπάδες μας γεμάτοι φως και αγάπη.  Φέτος σιωπή…

Σπύρος Μπιμπίλας

Έχω περάσει πολλά υπέροχα Πάσχα στη ζωη μου, και δεν εννοώ ως εκδρομή όπως οι περισσότεροι. Έχω καταφέρει να συγκινηθώ πολύ με την Ακολουθία του Επιταφίου -εγώ που είναι γνωστό ότι είμαι άθρησκος- όταν βρέθηκα μικρό παιδί στη γενέτειρα του πατέρα μου, στον Προφήτη Ηλία της Λοκρίδας. Αργότερα, στα 21 μου ως μέλος του Ασκητικού Θεάτρου περάσαμε το Πάσχα στη Σέττα της Εύβοιας με κατάνυξη στο μικρό εκκλησάκι, με τις ψαλμωδίες που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Άλλο αξέχαστο Πάσχα είναι εκείνο που πέρασα με την μητέρα μου και τον αδελφό μου το 1996 στο Βουκουρέστι, εν μέσω Τσερνομπίλ. Ο κόσμος στα μουλωχτά και φοβισμένος γιόρταζε στις εκκλησίες σχεδόν μυστικά και με σιωπή. Στην υπέροχη Σαντορίνη με τα μοναδικά εθιμα, το 2008, πέρασα ένα αξέχαστο Πάσχα, όταν για τέσσερις μέρες κοιτούσα το ταβάνι λόγω δηλητηρίασης από θαλασσινά. Πιστεύω όμως ότι όλοι μας, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το φετινό Πάσχα…  Χρόνια πολλά, και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά και να θυμόμαστε τα φετινά σαν ένα κακό όνειρο.

Θάνος Μπίρκος

Αρχές της δεκαετίας του 90′ στο χωριό μου τη Λεπενού, που βρίσκεται δίπλα από το Αγρίνιο, ήμουν σχεδόν δώδεκα χρονών. Εκείνη τη χρονιά είχε  γεννηθεί η αδερφή μου και περνούσαμε όλοι μαζί οικογενειακά το πρώτο της Πάσχα. Θυμάμαι ένα καιρό ανοιξιάτικο και εμένα να την κρατάω συνέχεια αγκαλιά, ακόμα και όταν ήρθε η σειρά μου να γυρίσω τη σούβλα. Τότε ήταν που μου ήρθε και η ιδέα να την μάθω να τη γυρνάει και εκείνη, μέχρι που είδε την εικόνα αυτή η  μητέρα μου…και κάπως έτσι πέρασα το πρώτο Πάσχα που δεν είχα πρόσβαση στο κοκορέτσι, αξέχαστο!

Άγγελος Μπούρας

Πάσχα 2005 στη Μονεμβασιά. Για άλλη μια φορά με την αδελφή μου πια Ευαγγελία Μουμούρη. Στην παρέα μας και η Ελένη Κούστα, μόλις την είχα γνωρίσει. Ένα ταξίδι γεμάτο απρόοπτα, μια απόφαση της στιγμής. Μπήκαμε στο αμάξι της Ευαγγελίας και φτάσαμε, χωρίς να έχουμε σχεδιάσει τίποτα. Η μοίρα τα είχε σχεδιάσει για μας. Βρήκαμε το ωραιότερο δωμάτιο, με την ωραιότερη θέα. Και περάσαμε υπέροχα! Γιατί όλα εξαρτώνται από τη στιγμή…

Κωνσταντίνα Νικολαϊδη

Η Σύρος είναι η γενέτειρα της γιαγιάς μου, αλλά και ο τόπος που μεγάλωσε. Βασικός λόγος για να την έχω κι εγώ μες στην καρδιά μου! Πηγαίνω αρκετά συχνά στη Σύρο ευτυχώς, συνήθως για να παρουσιάσω θεατρικές παραστάσεις στο υπέροχο θέατρο Απόλλων. Πέρυσι, λίγο μετά το Πάσχα είχε προγραμματιστεί να παρουσιάσουμε ξανά εκεί τους 12 ενόρκους. Η ιδέα έπεσε στο τραπέζι. Γιατί δεν πάμε λίγες μέρες νωρίτερα να κάνουμε Πάσχα εκεί; Έτσι κι έγινε! Μαζευτήκαμε μία όμορφη παρέα καλών φίλων με αρχηγό την -επίσης Συριανή- Άντζυ Νομικού και φύγαμε! Ο καιρός ήταν γλυκός κι εμείς γεμάτοι όμορφη και κατανυκτική διάθεση. Αυτό το Πάσχα μου έμεινε αξέχαστο γιατί το πέρασα με φίλους κι όχι οικογενειακά όπως συνήθως και γιατί το πέρασα στην αγαπημένη μου Σύρο με ορθόδοξες και καθολικές ψαλμωδίες (στη φωτογραφία ο εσωτερικός τρούλος του ναού Αγίου Νικολάου) με τη θάλασσα να πλαισιώνει κάθε μας σεργιάνι στη γραφική πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Η ομορφιά της απλότητας είναι ευλογία! Καλό Πάσχα και φέτος σε όλους με Αγάπη και Φώτιση στις ψυχές μας!

Λιζέτα Νικολάου

Εκτός από τα Πάσχα των παιδικών μου χρόνων, κάθε χρονιά δουλεύω. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μετά την Ανάσταση, τα νυχτερινά μαγαζιά ήταν ανοιχτά κι ο κόσμος έρχονταν να γιορτάσει, την Κυριακή επίσης δούλευα, και το μεσημέρι και το βράδυ, κάτι που κάνω ακόμα, εκτός από το φετινό Πάσχα που ενώ ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ με τον κόσμο και να γιορτάσουμε μαζί, δεν γίνεται λόγω της πανδημίας. Μια χρονιά δεν είχα προγραμματίσει κάποια εμφάνιση και δεν τραγούδησα, πήγα στην Καλαμαριά μαζί με συγγενείς και φίλους και περάσαμε το Πάσχα παραδοσιακά. Αυτό το Πάσχα είναι από τα ξεχωριστά της ζωής μου.

Ματίνα Νικολάου

Το πιο όμορφο Πάσχα ήταν αυτό που βρέθηκα με φίλους και συγγενείς σε μια μεγάλη αυλή να περάσουμε όμορφα, να ψήσουμε, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε, να αγκαλιαστούμε και να πούμε Χριστός Ανέστη! Μέχρι φέτος όλα τα παραπάνω ήταν τόσο αυτονόητα και τόσο συνηθισμένα. Αυτό το Πάσχα λοιπόν αναπολώ, με ανθρώπους που αγαπώ. Αυτό το Πάσχα περιμένω… Να έχουμε υγεία και να είμαστε ευγνώμονες για ό,τι μας χαρίζεται.

Μιμή Ντενίση

Το Πάσχα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Το περνάω πάντα οικογενειακά, στην αγαπημένη μου Μαλεσίνα, στο Θεολόγο. Ένα αξέχαστο Πάσχα, ήταν εκείνο του 2017, όπου είχα ολοκληρώσει τις παραστάσεις του “Σμύρνη μου αγαπημένη”, είχαμε πάει και στη Θεσσαλονίκη, και κουρασμένη αλλά ιδιαίτερα ευχαριστημένη για την τεράστια επιτυχία του έργου, πήγαμε στο εξοχικό από την αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας, μαζί με όλη την οικογένεια και φίλους. Κάναμε παραδοσιακό Πάσχα με όλα τα έθιμα, κόκκινα αβγά, κουλούρια, τσουρέκια, μαγειρίτσα και αρνί στη σούβλα. Γέλια, αγκαλιές και το φιλί της Αγάπης με την οικογένειά μου στις Άγιες μέρες του Πάσχα. Φέτος, εύχομαι να βγούμε γρήγορα από όλο αυτό που ζούμε και να βρεθούμε πάλι κοντά στους αγαπημένους μας…

Νίκος Ορφανός

Εμένα το Πάσχα μου αρέσει το μισό. Μέχρι τη Mεγάλη Παρασκευή. Δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος, αλλά μου αρέσει η κατάνυξη των ημερών, τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας και κυρίως όταν όλοι φεύγουν και αδειάζει η πόλη. Η Αθήνα τη Mεγάλη Παρασκευή, ιδίως το βραδάκι, είναι μια πόλη μαγική. Όπως και η επιστροφή στην ήρεμη γειτονιά. Από Μεγάλο Σάββατο μπαίνουμε στην αναμονή για το φαγοπότι της Κυριακής και αρχίζω να αποστασιοποιούμαι. Δεν πολυτρώω μαγειρίτσα, μου πέφτει βαριά μετά τα μεσάνυχτα και το έθιμο με τα σουβλίσματα τα τελευταία χρόνια το απεχθάνομαι πλήρως. Για αυτό, το ωραιότερό μου Πάσχα το πέρασα τρία χρόνια πριν, με φίλους αγαπημένους και την οικογένειά μου στην Κολωνία. Ο γιος μας ήταν μόλις ενάμιση έτους, ταξιδέψαμε μέσω του χιονισμένου Μονάχου, σε μια Κολωνία με τσουχτερή παγωνιά, όταν όλοι εδώ φοράγανε κοντομάνικα και ανυπομονούσαν να καλοκαιριάσει για να μπουν στη θάλασσα από τον Απρίλιο! Το Πάσχα των καθολικών έπεφτε την ίδια μέρα, οπότε αφού περπατήσαμε στην όμορφη πόλη, πήγαμε στις γκαλερί και κάναμε ποδηλατάδα στις όχθες του Ρήνου. Είδα την ακολουθία της Ανάστασης με την ομογένεια σε μια ορθόδοξη εκκλησία της πόλης, χωρίς πυροτεχνήματα, βεγγαλικά και παρόμοιες καφρίλες. Την άλλη μέρα οδηγήσαμε μέχρι το Αϊντχόβεν της Ολλανδίας, φάγαμε σε μια ταβέρνα ενός πατριώτη αγαπητού, λιτά και αγαπησιάρικα. Γυρνώντας ανακαλύψαμε ότι είχαμε κλειδωθεί έξω και είχαμε ξεχάσει τα κλειδιά μέσα στο σπίτι που μας φιλοξενούσαν οι φίλοι μας. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, ένας ηλικιωμένος Γερμανός, φόρεσε μια στολή και με τρυπάνια, κατσαβίδια και λογής διατρητικά, μετά από τρεις ώρες διέρρηξε την πόρτα, κάνοντάς τη σχεδόν σμπαράλια. Μας βοήθησε και ένας Τούρκος από την απέναντι πόρτα στην πολυκατοικία. Τα παιδιά να κοιμούνται πάνω μας, να πεινάμε όλοι, με τσάντες φορτωμένοι από ψώνια που είχαμε κάνει στη διαδρομή, ένα χάλι μαύρο. Κοιμηθήκαμε κατάκοποι μετά από μια αξέχαστη περιπέτεια και μια πανέμορφη μέρα. Χωρίς σούβλες, ώπα, άιντε και λογής σόγια. Κάθε μου Πάσχα θα ήθελα να είναι έτσι.

Ράνια Παπαδάκου

«Μόνη  πατρίδα μας  τα παιδικά μας  χρόνια», Πρωτοείδα αυτή τη μαγική φράση, σύνθημα σε τοίχο, πριν λίγα χρόνια κι έκτοτε με στοιχειώνει. Γιατί  σε μέρες ιδιαίτερες, γιορτινές, επετειακές ή άλλες, όσες αναμνήσεις  κι αν  έρχονται στην επιφάνεια, αυτές που κυριαρχούν με διαφορά είναι οι αναμνήσεις  των παιδικών μου χρόνων. Τα δώρα που ζητούσα μικρή ήταν πάντα χαρακτηρισμένα αντισυμβατικά και στην εφηβεία φανατικά δίσκους,  μου έχουν μείνει από εκείνη την εποχή  κάποια συλλεκτικά βινύλια. Έχω κάνει Πάσχα σε νησιά, σε εξωτικούς  προορισμούς, σε ασθενοφόρο,  στη μέση του πουθενά, στην Ελληνική τιμημένη ύπαιθρο, και κάποιες από  αυτές τις  αναμνήσεις , αποτελούν  υλικό για θεατρικό έργο, πάντα μα πάντα όμως,  αυτό που θυμάμαι με ιδιαίτερη αγάπη είναι Πάσχα με όλη την οικογένεια μαζεμένη στο σπίτι , που έτσι κι αλλιώς είναι σε μια περιοχή που τη λες κι εξοχική -τότε ακόμα περισσότερο, -με δεκάδες  συγγενείς, φίλους, φίλους  φίλων, κουμπάρους , παιδιά, κατοικίδια, μάζωξη που εξελίχθηκε σε nonstop  τριήμερο εορτασμό, κάτι που στα παιδικά μου μάτια φάνταζε μαγικό κι εγώ με τον αδερφό μου να επιδιδόμαστε σ’ ένα πολύ ιδιαίτερο ομολογουμένως παιχνίδι, όπως το να κοντραριζόμαστε ποιος θα φάει πιπ πολλά σοκολατένια αυτιά από λαγουδάκια. Κάτι  που επαναλαμβανόταν  συχνά και με διάφορες αφορμές, καθώς είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια πολύ κοινωνική και φιλόξενη οικογένεια. Στην πορεία της  ζωής συνέβησαν «κοσμογονικές» αλλαγές, η  ζωή ως γνωστόν σαρώνει τα πάντα, τις αναμνήσεις  μας  όμως δεν μπορεί να μας τις πάρει κανείς  και είναι  υπέροχο να υπάρχει  ένα  θησαυροφυλάκιο ωραίων στιγμών. Καλό Πάχα λοιπόν! Ανάσταση στη ζωή όλων!

Άγγελος Παπαδημητρίου

Το αξέχαστο Πάσχα για μένα, είναι το πρώτο Πασχα της ζωής μου που θυμάμαι. Το 1956, μαζί με όλη την οικογένεια, στο Ριζόμυλο Αιγίου στο πατρικό του πατέρα μου, όπου πηγαίναμε κάθε Πάσχα μέχρι το ΄80. Θυμάμαι το Πασχαλινό τραπέζι,  κάτω από ανθισμένες πορτοκαλιές και λεμονιές κι εγώ τεσσάρων χρονών, ποζάρω μαζί με τον πρώτο φίλο μου τον Θανούλη.

Στέλλα Παπαδημητρίου

Το ωραιότερο Πάσχα ήταν το περσινό. Ήταν το πρώτο του εγγονού μου και το περάσαμε στη Σαντορίνη. Όλη η οικογένεια μαζεμένοι, με τη μαγευτική θέα του νησιού και το παραδοσιακό Πάσχα με τα ήθη και τα έθιμα γύρω από το πασχαλινό τραπέζι.

Άρης Πλασκασοβίτης

Το Πάσχα είναι μια γιορτή που την περνάς οικογενειακά ή με αγαπημένα πρόσωπα. Δυστυχώς λόγο φόρτου εργασίας συνήθως δεν έχω τη δυνατότητα να γιορτάσω το Πάσχα έτσι το θέλω. Στο κουτί των αναμνήσεων μου έχω τρεις χρονιές που ήταν πολύ όμορφες: Το Πάσχα του 2015, που μετά από πολλά χρόνια κατάφερα να πάω στο νησί μου στην Κέρκυρα και να γιορτάσω το Πάσχα μαζί με την οικογένεια μου και τους αγαπημένους μου φίλους!  Το 2012 που καταφέραμε όλη η οικογένεια μου μαζί με τα αγαπημένα μου ξαδέρφια, τους θείους και τις θείες να μαζευτούμε στο χωριό μου στη Νέα Καριά στην Καβάλα και να πούμε το Χριστός Ανέστη μαζί με την γιαγιά και τον παππού! Ήταν από τις ελάχιστες φορές που ξανα βίωσα την απόλυτη φασαρία στο σπίτι και το συνωστισμό (κάτι το οποίο λατρεύω όσο και να μεγαλώσω) μαζί με όλη μου την οικογένεια μου! Και το περσινό Πάσχα, του 2019 που με τους παιδικούς μου φίλους από την Κέρκυρα κάναμε μετά από πολλά χρόνια το ωραιότερο Πάσχα και το ωραιότερο reunion στην Αγγλία στο σπίτι της φίλης μας της Μαριάν μαζί με τον Κωνσταντίνο και την Αναστασία!

Τάσος Πυργιέρης

Όταν μου ζήτησε ο Βασίλης Nάτσιος να θυμηθώ ποιο Πάσχα έχει χαραχτεί βαθιά μέσα στη μνήμη μου για τον οποιονδήποτε λόγο, το μυαλό μου ξέθαψε τη Μεγάλη Πέμπτη του 2019, το σύντομο ταξίδι μου στην πρωτεύουσα της γειτονικής μας Βουλγαρίας, τη Σόφια. Ήταν μεσημέρι της Μεγάλης Πέμπτης όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο στη  Σόφια. Επιβιβαστήκαμε στο μικρό βαν που θα μας μετέφερε στον τερματικό σταθμό για την τελική έξοδο, χωρίς στάση για αποσκευές διότι τις είχαμε μαζί μας. Φτάνοντας στον τυπικό έλεγχο, μου ζητήθηκε η κάρτα επιβίβασης και η ταυτότητα όπως συνηθίζεται πάντα. Ανοίγοντας το σακίδιο της πλάτης με έπιασε πανικός γιατί διαπίστωσα ότι απο μέσα έλειπε το πορτοφόλι με την ταυτότητα, την πιστωτική κάρτα και κάποια χρήματα που είχα. Καθίσαμε σε ένα γραφείο του αεροδρομίου και οι αστυνομικοί μας εξήγησαν ότι δεν θα μπορούσαν να μας επιτρέψουν την είσοδο μας στην Σόφια μη έχοντας ταξιδιωτικά έγγραφα. Θα έπρεπε να επικοινωνήσουμε με την Ελληνική πρεσβεία της Σόφιαςώστε να επικοινωνήσει με το Υπουργείο Εξωτερικών και να γίνει ταυτοποίηση στοιχείων. Λόγω της αργίας, θα έπρεπε να διανυκτερεύσουμε μέχρι το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου  στο αεροδρόμιο. Ήμουν απελπισμένος δεν ήξερα τι να κάνω και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Η σκεψη ότι έπρεπε να περάσω τις τρεις μέρες των διακοπών μέσα σε ένα άθλιο αεροδρόμιο των Βαλκανίων μου δημιουργούσε θυμό που δεν μπορούσα να ξεπεράσω. Αυτό για μένα ήταν ένα αξέχαστο Πάσχα. Μία εκδρομή που δεν ολοκληρώθηκε και θα θυμάμαι για πάντα.

Θοδωρής Ρωμανίδης

Oι δικές μου αναμνήσεις από εορτασμούς του Πάσχα,  με γυρίζουν πίσω στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησα μέχρι τα δώδεκά μου. Εκεί όπου ο Ελληνισμός προσπαθούσε να γιορτάσει, με το φόβο μη μας καταλάβουν. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε στην Παναγία στο Πέραν. Χωρίς λαμπάδες και πυροτεχνήματα. Κάτι σαν κρυφή εκκλησία. Να ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη σιγά, μην ακουστούμε μέχρι έξω. Οβελίες και γλέντια τα έζησα μόλις ήρθαμε στην Ελλάδα και ειδικά την πρώτη φορά που έκανα Ανάσταση και Κυριακή του Πάσχα, στη μαμά πατρίδα. Θυμάμαι ότι κοιτούσα γύρω μου, σαν να ερχόμουν από το διάστημα. Τον κόσμο να συρρέει στην εκκλησία με λαμπάδες, πυροτεχνήματα λες και γινόταν πόλεμος. Να ψάλλουμε όλοι μαζί, έξω στο δρόμο το Χριστός Ανέστη. Ο Θεός να μας βοηθήσει να το ξαναζήσουμε.

Κωστής Σαββιδάκης

Μεγάλωσα στη Ρόδο, σε μια γειτονιά (στην Καζάρμα Ρεγγίνα) όπου όλοι γνωριζόσασταν πολύ καλά μεταξύ μας. Τα καλοκαίρια,  κοιμόμασταν τα βράδια έξω στην αυλή, στρωματσάδα, με ξεκλείδωτες τις πόρτες! Και τις γιορτές γινόμασταν όλοι μια τεράστια παρέα – ένωναν όλα τα τραπέζια, κι ο καθένας έφερνε ό,τι είχε και ό,τι μπορούσε. Το Πάσχα ήτανε, για όλους μας, η μεγαλύτερη γιορτή! Οι άντρες ξεκινούσαν από τα άγρια χαράματα για τον οβελία, και οι γυναίκες για όλα τα άλλα. Το καλύτερο όλων, ήταν όταν η ζάλη του κρασιού, τους χτυπούσε όλους κατακέφαλα, και άρχιζαν τα πειράγματα μεταξύ τους. Έστελναν τότε, εμάς, τα μικρά για ύπνο, κι αυτοί, οι μεγάλοι, ξεκινούσαν τα πονηρά ποιήματα, τα “απαγορευμένα”. Εμείς, τα μικρά, φυσικά ποτέ δεν κοιμόμασταν. Κρυβόμασταν και ακούγαμε τα πάντα! Στη φωτογραφία είμαι με την Λέλα, τη μεγάλη μου αδελφή, στη γειτονιά μας, έξω από την Σχολή της Χωροφυλακής, το Πάσχα του 1973. Εκεί συνήθιζαν να στήνουν ένα τεράστιο αβγό το Πάσχα έναν τεράστι Άγιο Βασίλη τα Χριστούγεννα. Εύχομαι Καλό Πάσχα, να ζούμε με αγάπη και ειρήνη, και πάνω από όλα, να έχουμε υγεία. Κι ας είναι αυτό, το πρώτο και το τελευταίο Πάσχα που θα το περάσουμε μακριά από τις εκκλησίες, και μακριά από τους αγαπημένους μας ανθρώπους.  Ας μας βοηθήσει αυτή η απομόνωση να επανεκτιμήσουμε όλα αυτά που θεωρούσαμε έως τώρα δεδομένα.

Χρήστος Σπανός

Τα τελευταία τρία χρόνια πηγαίνω για Πάσχα στις Μηλιές, στο Πήλιο. Είμαστε μεγάλη παρέα  και περνάμε υπέροχα με φαγοπότι, γέλια και χαρούμενες στιγμές. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από το περσινό, που ήταν από τα καλύτερα που περάσαμε οικογενειακά με αγαπημένους φίλους μας εκεί.

Πέγκυ Σταθακοπούλου

Πάσχα 2007, Αμοργός. Μιά μεγάλη παρέα με φίλους αγαπημένους. Κατά τύχη όλοι με μικρά παιδάκια. Πρωί Μεγάλης Παρασκευής ανηφορίζουμε στην Παναγιά την Χοζοβιώτισσα.  Σαν λευκός καταρράκτης, το μοναστήρι που κυλάει πάνω στον άγριο βράχο. Μια προσευχή από τον καθένα μας. Μοσχοβολάει λιβάνι. Βραδάκι με κεριά και λαμπάδες, περπατάμε στα σοκάκια στα Κατάπολα. Παντού σπαρμένες λουίζες, ροδοπέταλα και χαμομήλι. Σε κάθε σκαλί τενεκεδάκια με μικρές φλόγες φωτίζουν την περιφορά του Επιταφίου  και εμείς καθώς ακολουθούμε πατώντας τα λουλούδια, απολαμβάνουμε τη μαγεία των αρωμάτων. Λυσσομανάει ο άνεμος του Απρίλη στο Αιγαίο. Μαζευόμαστε στο στέκι του Βιτσέντζου μετά την Ανάσταση για να απολαύσουμε τη μαγειρίτσα που όλοι μαζί από το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ετοιμάζαμε. Γέλια, φιλιά, αγκαλιές μπερδεμένες με Χριστός Ανέστη και τσούγγρισμα αβγών. Τραγούδια, καμμιά γκρίνια που και που, μα το Απέραντο Γαλάζιο φουσκώνει το βλέμμα, σαν πανί και πυξίδα, έτοιμο για ταξίδια αλλαργινά…

Γρηγόρης Σταμούλης

Είμαι από τους τυχερούς που έχουν περάσει πολύ όμορφες πασχαλινές διακοπές. Τι να πρωτοθυμηθώ. Ανάσταση στον Άγιο Γεώργιο στη Νυρεμβέργη. Ανάσταση μόνο είκοσι άτομα κάτω από ένα τεράστιο έλατο με μια εικόνα και μια μικρή καμπάνα σε δασικό χωριό στην Άμφισσα. Όλα τα Πάσχα με οικογένεια και φίλους στην Ερέτρια και στην Ανδρο. Αλλά η φωτογραφια που επέλεξα ήταν ένα άλλο ξεχωριστό Πάσχα στη βασίλισσα των ημερών την Κέρκυρα, τον Απρίλιο του 2017.

Γιάννα Σταυράκη

Πριν πολλά χρόνια, γύρισακε τον άντρα μου, όλο τον κόσμο: Ρίο, Νέα Υόρκη, Ιαπωνία, Αργεντινή, Χιλή, Ινδία Ευρώπη. Αξέχαστο ήταν το Πάσχα σε τάνκερ στη μέση του Ειρηνικού! Πλήρωμα και αξιωματικοί ευλαβικά ακούγοντας από το παλιό μαγνητόφωνο την Αναστάσιμη λειτουργία και το Χριστός Ανέστη! Θυμάμαι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των ναυτικών τη νοσταλγία για την οικογένεια και την πατρίδα, που θα αργούσαμε να δούμε. Το πιο χαρούμενο και βροντερό Χριστός Ανέστη που έχω ακούσει στη ζωή μου μαζί με το θορυβώδες τσούγκρισμα των κόκκινων αβγών ξημερώματα, αγναντεύοντας έναν απέραντο αφιλόξενο ωκεανό… Καλό Πάσχα!

Χρήστος Συριώτης

Η Κυριακή των Βαΐων και το Πάσχα σηματοδοτούσαν το τέλος των θεατρικών παραστάσεων. Ήταν η στιγμή να βρεθεί όλη η οικογένεια. Να ξανασμίξουμε! Ο πατέρας σταμάταγε τις παραστάσεις του, το ίδιο και εγώ. Σχεδόν πάντα κάθε χρόνο πηγαίναμε στον Κόρφο Κορινθίας, προετοιμάζοντας το σπίτι για την καλοκαιρινή μας στέγαση στο εξοχικό. Τις περισσότερες φορές Μεγάλη Πέμπτη έκανα το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα και πάντα έγραφα -δεν ξέρω πως και γιατί ξεκίνησα αυτή την ιστορία- και απο ένα ποίημα εκείνη τη μέρα στην παραλία. Φέτος μένουμε κλεισμένοι στο σπίτι, με τα θέατρα να έχουν κλείσει εσπευσμένα και τα πράγματά μας να βρίσκονται ακόμη στα καμαρίνια. Η οικογένεια δεν μπορεί να σμίξει φέτος. Δεν θα προετοιμάσουμε το εξοχικό για το καλοκαίρι, δεν θα κάνω το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα. Λείπουν σε όλους η συντροφικότητα και οι παραδόσεις των ημερών. Πρέπει όμως να νιώθουμε και ευγνωμοσύνη αφού ο παγκόσμιος αυτός εγκλεισμός μας έκανε να εκτιμήσουμε τις μικρές χαρές της ζωής που θεωρούσαμε δεδομένες. Το ποίημα όμως το έγραψα και φέτος και στο αφιερώνω Βασίλη μου και στο αγαπημένο Cosmopoliti. (Μήπως να το κάνουμε τραγούδι; χαχα)

Πάρτι ρεφενέ

Εμείς μωρό μου κάνουμε πάρτι επάνω σε χάρτη, ρεφενέ κι όπου βγει .

Κι αν έρθουνε ξένοι, μη καλεσμένοι, δε θα ναι απ’ τη γη.

Θα ναι απ’ τον Άρη ή το φεγγάρι και θα θέλουν κρασί απ’ το  κελάρι, της καρδιάς την πληγή.

Όταν εμείς ερωτευόμαστε έναν πλανήτη ονειρευόμαστε, δίχως σύνορα και όρια, φτώχιες, φτήνιες περιθώρια.

Να λέει σε όλα ναι! Να γλεντά  σε πάρτι ρεφενέ

Θα ν’ καλεσμένοι, οι ερωτευμένοι, κι οι αμαρτωλοί, γενικά οι δοσμένοι σε αγκαλιές και ηδονή .

Κι οι ξενέρωτοι όλοι, γενικώς, οι κρύοι και οι κώλοι, ας έρθουν κι αυτοί. Μπας και δουν άσπρη μέρα

στα πανιά τους αέρα με  μια αγάπη μικρή .

Κι όσοι βάλουνε βέρα, πούνε ναι και το πάνε πιο πέρα

ας γνωρίζουν καλά, πως εδώ ρεφενέ, η αγάπη κερνά .

Απάνω σε χάρτη, κάνουμε πάρτι, του πλανήτη τα λάθη, γλέντι να γίνουν και πάθη.

Ορέστης Τρίκας

Το Πάσχα για εμένα ήταν, είναι και θα είναι στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού στο Καματερό. Κάθε χρόνο η ίδια πανέμορφη εικόνα, η μητέρα μου, ο αδερφός μου κι εγώ, μαζί τους από το βράδυ της Ανάστασης μαζεμένοι στο στρογγυλό τραπέζι να τρώμε μαγειρίτσα και να τσουγκρίζουμε τα αβγά. Την επόμενη να μας ξυπνάει από τα χαράματα ο παππούς τραγουδώντας για να ετοιμάσουμε όλοι μαζί τα φαγητά και τις σούβλες στον κήπο.

Μαίρη Τσαγκάρη

Η πιο έντονη μνήμη είναι από την Αμοργό, το Πάσχα του 2000. Στην περιφορά του Επιταφίου, στα στολισμένα σοκάκια με μικρά μεταλλικά τενεκεδάκια με φωτιές. Μια αλησμόνητη εμπειρία! Καλό “ξεχωριστό” Πάσχα σε όλους!

Γιώργος Τσακίρης

Αξέχαστο Πάσχα, σε ένα μικρό χωριό που λέγεται «Αρίσβη», στο νομό Ροδόπης, στη Θράκη. Εκεί που τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα ελευθερία και όνειρα. Η εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο του χωριού, στο υψηλότερο σημείο, από εκεί διακρίνεις  τον ορίζοντα με ευκολία. Σαν να λέμε «το πέρασμα» από το παρόν στο μέλλον, αυτό ακριβώς που σημαίνει Πάσχα! Στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος, βοηθούσαμε τον παππού και τη γιαγιά, τηρώντας πάντα τη νηστεία στην τροφή μας, αλλά και στη σκέψη μας. Τη Μεγάλη Πέμπτη ξυπνούσαμε από το πρωί, για να βρούμε τον πιο εντυπωσιακό τρόπο στο βάψιμο των αβγών. Κρεμμύδια, φύλλα από τον κήπο, αυτοσχέδιες μπογιές και ζωγραφική. Όταν κρατούσα στο χέρι μου ένα τέτοιο αβγό, ένιωθα ευθύνη, γιατί την προηγούμενη μέρα το μάζεψα εγώ, από την ξύλινη φωλιά.  Μετά το βάψιμο των αβγών ρίχναμε μια μάτια στα τσουρέκια, που ήταν ήδη έτοιμα και τα βγάζαμε από το φούρνο. Μυρωδιές που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ, λαχτάρα για αυτό το «ιερό» γλύκισμα, το οποίο βέβαια θα γευόμασταν μετά την Ανάσταση, εφόσον νηστεύαμε. Τη Μεγάλη Παρασκευή, κρατώντας λαμπάδες από καθαρό κερί, περιμέναμε την περιφορά του Επιταφίου. Σκεφτόμουν τις ευχές που θα έκανα περνώντας κάτω από τον Επιτάφιο, ο αδερφός μου ο Κωνσταντίνος και η αδερφή μου η Ειρήνη νομίζω πως έλεγαν τις ίδιες ευχές, χωρίς βέβαια ποτέ να το παραδεχτούν. Το Μεγάλο Σάββατο όλη η οικογένεια συμμετείχε στην προετοιμασία για την Ανάσταση. Στο σπίτι μοσχοβολούσε ο φρέσκος μάραθος  και το ζυμωτό ψωμί, μαγειρέματα πάντα σε συνδυασμό με μουχαμπέτι. Η Ανάσταση σε ένα χωριό είναι διαφορετική, γιατί είσαι κοντά στους ανθρώπους, κοντά στο αληθινό νόημα. Η Αρίσβη δεν είναι μόνον το χωριό μου, είναι ο παράδεισος μου. Σε ευχαριστώ παππού, σε ευχαριστώ γιαγιά…. Το Πάσχα θα έχει πάντα τη μυρωδιά σας.

Κοραλία Τσόγκα

Αγαπώ πολύ την περίοδο του Πάσχα. Είναι η πρώτη εξόρμηση και η πρώτη ξεκούραστη περίοδος του χρόνου. Έχω περάσει υπέροχα στο Λουτράκι στο εξοχικό ως παιδί, σε φίλους στο εξωτερικό όπου η εμπειρία ήταν πολύ διαφορετική, όμως αξέχαστο είναι το περσινό Πάσχα στη Τζια. Εξευρενήσεις στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο εμαγιέ και στο φάρο, αγελάδες που έτρωγαν από τα χέρια μου και γαλοπούλες που συνομιλούσαμε. Φοβάμαι πολύ τα πυροτεχνήματα την Ανάσταση και πάντα πάω κάπου απόμακρα όμως από λάθος βρεθήκαμε στο σημείο που πετάνε τα πυροτεχνήματα στο λιμάνι! Τελικά ήταν μια μαγευτική στιγμή, σαν να ταξιδεύεις στον ουρανό. Το φετινό Πάσχα μπορεί να είμαστε απομονωμένοι αλλά σαν συλλογική εμπειρία θα μας μείνει σε όλους αξέχαστο.

Αλμπέρτο Φάις & Γιάννα Παπαγεωργίου

Ένα τραπέζι  που πότε δεν αδειάζει. Σε μια αυλή στη Θήβα κάτω από μια μανταρινιά. Οικογένεια και φίλοι μαζεύονται από διάφορα μέρη και δεν σταματούν να μιλούν, να κλαίνε, να γελάνε, να χορεύουν.. Λίγους μήνες πριν η οικογένεια έχει μεγαλώσει κι άλλο με τον ερχομό των νέων μελών της. Ένα Πάσχα με πολλή αγάπη το 2014!

Μαρία Φιλίππου

Αξέχαστο ήταν εκείνο το Πάσχα στην Κέρκυρα που ήταν τα παιδιά μικρά και έσπαγαν τα κανάτια στην πλατεία… ή στις Σπέτσες; Μοσχοβολούσε ο τόπος και εμείς πηδάγαμε στα καραβάκια-ταξί για να πάμε από το ένα μέρος του νησιού στο άλλο. Όχι όχι! Στη Θεσσαλονίκη ήταν που παίζαμε ανήμερα και είχαμε πάει οικογενειακώς και κάναμε Ανάσταση με το θίασο στον Άγιο Δημήτριο… ή μήπως  εκείνο το Πάσχα στο σπίτι που ψήναμε  αρνιά και κοκορέτσια και ο γιος μου φώναζε ” Χριστός Ανέστηςςς!” Δεν ξέρω ποιο ήταν, όλα! Φτάνει να έχεις τους αγαπημένους σου κοντά, γιατί αυτό μένει, ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά. Κι αν με ρωτούσατε του χρόνου, ίσως θα έλεγα το φετινό που θα είναι αλλιώτικο, που αγαπημένοι μας είναι μακρυά… μα τόσο κοντά όσο ποτέ.

Καίτη Φίνου

Το 1987 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά. Μαζί με τον Στάθη Ψάλτη και ένα μεγάλο θίασο, ταξιδέψαμε στην Αυστραλία και την Αμερική και ζήσαμε ανεπανάλειπτες στιγμές με την αγάπη των ομογενών μας, σε κάθε παράστασή μας. Εκείνο το Πάσχα, μας βρήκε μακρυά από τις οικογένειές μας, χωρίς να θυμίζει τίποτα το παραδοσιακό. Το Μεγάλο Σάββατο είχαμε γενική πρόβα στο θέατρο που κράτησε μέχρι τα ξημερώματα και την επόμενη μέρα, από νωρίς έπρεπε να πάμε μαζί με τον Στάθη, σε τηλεοπτική εκπομπή που έβγαινε σε απευθείας μετάδοση από το στούντιο. Τα τηλεφωνήματα των τηλεθεατών, ήταν τόσα πολλά, που μείναμε περισσότερη ώρα και φύγαμε αναγκαστικά για να πάμε στην απογευματινή παράσταση. Χωρίς να έχουμε φάει, έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε όταν έχουμε παράσταση, αλλά μέχρι τότε, τίποτα δεν θύμιζε ότι ήταν Πάσχα. Στο θέατρο κάποιοι συνάδελφοι είχαν φέρει κόκκινα αβγά και τσουγκρίσαμε, πριν βγούμε στη σκηνή. Στο τέλος, ο κόσμος που ήρθε στα καμαρίνια για αυτόγραφα, μας είχε φέρει τσουρέκια και σοκολατένια αβγά για να μας δείξει την αγάπη του. Έτσι, καταλάβαμε κι εμείς ότι ήταν Πάσχα, ένα αξέχαστο και ιδιαίτερο Πάσχα, εντελώς διαφορετικό από το φετινό…

Άννα Φόνσου

Τα πιο αγαπημένα μου Πάσχα, είναι εκείνα που έχω περάσει στο νησί μου, την Τήνο. Το τελευταίο που έζησα με την αδελφή μου λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή, είναι αυτό που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είχαμε και οι δύο τόσο κέφι, τόση χαρά, ενώ τίποτα δεν έδειχνε τη λύπη που θα ακολουθούσε αργότερα. Είχαμε πάει από νωρίς τη Μεγάλη Εβδομάδα, είχαμε ετοιμάσει το σπίτι για παραδοσιακό Πάσχα και περιμέναμε φίλους για να γιορτάσουμε όλοι μαζί. Καταλήξαμε να έρθει σχεδόν όλο το νησί, να πίνουμε, να ψήνουμε και να τσουγκρίζουμε αβγά όλοι μαζί, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί τα προηγούμενα χρόνια και κάτι που δεν ξανασυνέβη μετά. Από τη χρονιά που έχασα την αδελφή μου, δεν έχω ξαναπάει στην Τήνο για Πάσχα, προσπαθώντας να κρατήσω έτσι ζωντανή την ανάμνηση της αδελφής μου και τη “ζωντάνια” εκείνου του αξέχαστου Πάσχα…

Αλέξανδρος Χούντας

2017, Πάσχα στην Κέρκυρα με την παρέα μου! Τάσος, Κατερίνα, Μαρία, Διονύσης και Ηλίας! Τι καλύτερο; Βεβαίως τα απρόοπτα δεν έλειψαν. Λίγο η 40ημερη νηστεία, λίγο η αλλαγή του κλίματος μας “αποσυντόνισαν”. Η παρέα μας έκανε το Ιόνιο άνω κάτω. Τι να πρωτοθυμηθώ; Ένα πρωί, θυμάμαι, ο religious guide Διονύσης, μας ξυπνησε αξημέρωτα για να πάμε στη λειτουργία που θα ξεκινούσε στις 7 σε ενα εκκλησάκι και τελικά μείναμε να κοιμόμαστε όρθιοι ανάμεσα στα φυτά αφού ο pαπάς άργησε να ξυπνήσει και ήρθε στις 9! Δεν ξεχνώ την Κατερίνα να εκνευρίζεται με τη μουσική που έπαιζε σε ένα εστιατόριο και να λέει ευγενικότατα στο σερβιτόρο “βγάλε αμέσως το CD που έχεις βάλει και μην το αποθηκεύσεις! Απλώς, πέτα το!” Αλλά θυμάμαι και τον Τάσο λίγα λεπτά πριν την Aνάσταση που είχαμε χαθεί στη Σπιανάδα (κεντρική πλατεία της Κέρκυρας) ανάμεσα σε 50.000 άτομα και βλέπαμε μόνο ουρανό, δέντρα και χιλιάδες κεφάλια και λαμπάδες! Με παίρνει, λοιπόν, τηλέφωνο ο Τάσος και μου λέει το εξαιρετικό “Έλα! Πού είστε; Εγώ είμαι κάτω από ένα δέντρο!” Αυτή είναι η παρέα μου. Και μετά αναρωτιέται ο κόσμος γιατί επιλέγω να γράφω κωμωδίες! Ανυπομονώ να τελειώσει όλο αυτό, να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί και να ζήσουμε νέες περιπέτειες. Καλό Πάσχα σε όλους με υγεία.

Μαρία Ψαθά & Λένα Νίτσου

Το Πάσχα το περνάγαμε πάντα οικογενειακώς στο γραφικό Λεωνίδιο της Αρκαδίας. Μέναμε  στο όμορφο αρχοντικό της αδερφής του πατέρα και παππού μας Δημήτρη Ψαθά, Ιωάννας Λεκού. Το Πάσχα στο Λεωνίδιο είχε μια ξεχωριστή ομορφιά με τα χαρακτηριστικά κόκκινα αερόστατα που ελευθερώνονταν στον αέρα την ώρα που ο παππάς έψελνε το Χριστός Ανέστη. Ο Δημήτρης Ψαθάς τόνισε την γραφικότητα που έχει το  Πάσχα στο Λεωνίδιο, το άγνωστο τότε για πολλούς χωριό της Αρκαδίας και με το  χρονογράφημα του στην στήλη του στα “Νέα” με τίτλο “Απόκριες στην Πάτρα, Πάσχα στο Λεωνίδιο” προέτρεπε τους ταξιδιώτες να προτιμήσουν αυτόν τον προορισμό και να γνωρίσουν το άγνωστο μέχρι τότε χωριό της Αρκαδίας για το ξεχωριστό του Πάσχα. Να φανταστείτε πως ο τίτλος αυτός έμεινε έκτοτε ως σλογκαν και κοσμεί τα τουριστικά φυλλάδια της περιοχής καθώς και ξενοδοχεία τον εμφανίζουν στις μπροσούρες τους. Πολλές φορές το Μεγάλο Σάββατο, έψελνε μαζί με τον παππά Στέλιο στην εκκλησία. Το Πάσχα του 1977 θυμάμαι πως μαζευτήκαμε όλοι στην αυλή του “μπουρλοτιέρη” παπα-Στέλιου όπως τον αποκαλούσε ο παππούς μου, όπου όλο το χωριό έψησε αρνιά και μαζεύτηκαν οι παρέες σε τραπέζια. Μαζί με τον Δημήτρη Ψαθά, εμάς, την αδελφή μου, την θεία μου και την γιαγιά μου Αγγελική, ήταν και ο Αχιλλέας Καραμανλής.  Εκείνο το κατανυκτικό παραδοσιακό Πάσχα του 1977 στο Λεωνίδιο είναι κάτι που θυμόμαστε πάντα με συγκίνηση κυρίως γιατί είχαμε δίπλα μας τον αρχηγό της οικογένειας μας Δημήτρη Ψαθά που πρωτοστατούσε στη χαρά και στο κέφι με την προσωπικότητα και το χιούμορ του. Καλό Πάσχα σε όλους!

Δείτε το πρώτο μέρος εδώ:

76 καλλιτέχνες θυμούνται το αγαπημένο τους Πάσχα (Α΄μέρος)

Αγαπημένοι καλλιτέχνες από το χώρο του θεάτρου, της μουσικής, της τηλεόρασης, του βιβλίου και της μόδας, θυμούνται και μοιράζονται μαζί μας το Πάσχα που τους έχει μείνει αξέχαστο, το αγαπημένο τους Πάσχα, εκείνο που για κάποιο λόγο έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους. Ιστορίες οικογενειακές, ιστορίες με φίλους, με παραδοσιακά ήθη και έθιμα, άλλες αστείες, κάποιες πιο μελαγχολικές, όλες όμως ενδιαφέρουσες από αξιόλογους ανθρώπους που υπηρετούν πιστά την τέχνη τους και μας θυμίζουν μέσα στην καραντίνα του φετινού Πάσχα, πόσο σημαντική είναι η πασχαλινή περίοδος για όλη την ανθρωπότητα. Εκτός από τις νοσταλγικές ιστορίες τους, κάποιοι μας μίλησαν για το φετινό εγκλεισμό μας, ενώ άλλοι δίνουν τις ευχές τους για να ξεπεράσουμε γρήγορα την πανδημία που ζούμε. Τους ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ για όλα όσα μοιράστηκαν με το Cosmopoliti και ελάτε να ξεκινήσουμε το ταξίδι των αναμνήσεων μαζί τους…

(H παρουσίαση γίνεται με αλφαβητική σειρά)

‘Aννα Αδριανού

Γενικά το Πάσχα είναι μια περίοδος που αγαπώ γιατί σηματοδοτεί τον ερχομό της άνοιξης που είναι η αγαπημένη μου εποχή. Και μοιάζει λες και η Ανάσταση συμβολίζει και την ανάσταση της γης, των λουλουδιών, των δέντρων, του ήλιου που έρχεται ξανά να μας ζεστάνει και να μας χαϊδέψει μετά τις σκοτεινές μέρες του χειμώνα. Έτσι σχεδόν πάντα απολαμβάνω τη Μεγάλη Εβδομάδα, όπου κι αν βρίσκομαι, με εξαίρεση βέβαια την Κυριακή όπου η μαζική σφαγή και κατανάλωση των αρνιών με φρικάρει τελείως. Ευτυχώς εγώ και οι δικοί μου γιορτάζουμε με φυτικά φαγητά. Αν όμως πρέπει να διαλέξω ένα Πάσχα σαν το πιο μαγικό και αξέχαστο της ζωής μου, αυτό είναι το Πάσχα που πέρασα στην Κέρκυρα, μέσα στα υπέροχα καντούνια της παλιάς πόλης, όπου αντηχούσαν από παντού οι μουσικές μπάντες με τους ήχους των εκπληκτικών προκλασικών κομματιών για τους επιτάφιους και με τις χαρούμενες αναστάσιμες μουσικές του Μεγάλου Σαββάτου. Γοητεύτηκα με τα τόσο ιδιαίτερα έθιμα, μαγεύτηκα με την πόλη και να μνημεία της αλλά και τις εκδρομές στην εξοχή και στη θάλασσα, τα έζησα όλα στο έπακρο έχοντας κοντά μου αγαπημένους φίλους και τον άντρα μου, γέμισα με χαρά, αγάπη και φως που θα με ακολουθούν για πάντα.

Ιωάννης Αθανασόπουλος

Ημερομηνία λήψης φωτογραφίας: 30 Απριλίου 2019

Τόπος: Βερολίνο

Φόντο: Καθεδρικός Ναός

Διάθεση: Πετάω από χαρά και δεν με νοιάζει τίποτα…..

Αγαπημένο και ξεχωριστό Πάσχα για πολλούς λόγους. Ήταν μια πόλη που πάντα ήθελα να επισκεφθώ και κατέληξε να γίνει ένα από τα πιο αξέχαστα ταξίδια του Πάσχα. Εκείνες οι διακοπές ήταν βάλσαμο στη βαρετή ρουτίνα της Αθήνας. Για πέντες ημέρες σταμάτησα να σκέφτομαι, να αγχώνομαι, διασκέδασα, προβληματίστηκα όσο έπρεπε, γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους, είδα παραστάσεις, περπάτησα ώρες ατελείωτες… Το αντίο στο Βερολίνο ήταν σίγουρα προσωρινό….

Χριστίνα Αλεξανιάν

Αξέχαστο Πάσχα στη Μύκονο. Απροσδιόριστο πότε! Με την αδελφική μου φίλη Ισμήνη και πολλούς ξεχωριστούς συναδέλφους μου, όπως τον Πρόδρομο Τοσουνίδη (μαζί στη φωτογραφία), τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη και την Έφη Μουρίκη. Με την Ισμήνη φορούσαμε πάντα το ίδιο. Τότε, ήταν το κολιέ. Μετά το Πάσχα, θέλαμε να μείνουμε κι άλλες μέρες και μας φιλοξένησαν η Έφη με τον Βλαδίμηρο, όπου κοιμηθήκαμε στρωματσάδα. Αγαπημένες πασχαλινές αναμνήσεις!

Μπέσσυ Αργυράκη

Τα καλύτερα Πάσχα της ζωής μου, τα ‘χω περάσει στην Παλιά Επίδαυρο για τριάντα σχεδόν χρόνια. Μαζί με την οικογένειά μου, στο γραφικό μας εκκλησάκι για την Ανάσταση και μετά στο σπίτι για την υπέροχη μαγειρίτσα και τα πασχαλινά εδέσματα που ετοίμαζε ο χρυσοχέρης ο άντρας μου με εμένα για βοηθό. Μυρωδιές από το τσουρέκι, το βάψιμο των αβγών, τα κουλουράκια και μέσα από τα μάτια των παιδιών μου κάθε φορά ξαναζούσα της ημέρες του Πάσχα. Το απωθημένο μου είναι να κάνω Πάσχα στην Κέρκυρα. Αυτό δεν το έχω καταφέρει ακόμα. Ελπίζω να είναι μπροστά!

Ιωάννα Ασημακοπούλου

Το Πάσχα για μένα είναι πάντα συνδεδεμένο με τον τόπο καταγωγής μου, τη Ναύπακτο. Ένας τόπος, όπου τη συγκεκριμένη περίοδο όλα μεγεθύνονται, γίνονται μυσταγωγικά! Μεγάλη Εβδομάδα, μεγάλη σιωπή, τα πάντα ηρεμούν. Μεγάλη Παρασκευή, οι επιτάφιοι του Αγίου Δημητρίου και της Αγίας Παρασκευής καταλήγουν στο λιμάνι, η φιλαρμονική παίζει πένθιμα και πλήθος κόσμου ακολουθεί. Περιμένουμε όλοι να δούμε τις πολεμίστρες του λιμανιού στολισμένες με τις αναμμένες δάδες και τα αναρίθμητα φαναράκια που είναι διασκορπισμένα μέσα στο λιμάνι. Έρχεται η μεγάλη στιγμή. Ο φλεγόμενος σταυρός ανάμεσα στο φάρο του λιμανιού και στον Ανεμογιάννη. Αμέσως μετά τα πυροτεχνήματα, ο ουρανός φωτίζεται! Παντού ομορφιά! Όλοι μαζί, οικογένειες, φίλοι, ζευγάρια, ηλικιωμένοι που βγαίνουν στα μπαλκόνια ή έχουν πιάσει την πρώτη θέση στα γύρω τραπεζάκια. Μετά, επιστροφή στο σπίτι περιμένουμε τη μεγάλη μέρα, το Μεγάλο Σάββατο. Η μητέρα μου ετοιμάζει από το πρωί τα πάντα για το βραδινό τραπέζι. Το εκκλησάκι δίπλα από το σπίτι καλεί τον κόσμο να πάει. Βάζουμε τα καλά μας, παίρνουμε τις λαμπάδες μας και πάμε. Η στιγμή της ανάστασης, φτάνει! Αγκαλιές, φιλιά και άντε και του χρόνου πάλι όλοι μαζί είναι η πρώτη φράση που βγαίνει από το στόμα όλων! Σήμερα σκέφτομαι πολύ αυτές τις μέρες. Αναπολώ ίσως πιο πολύ την αγκαλιά των αγαπημένων μου ανθρώπων που λόγω συγκυρίας θα κάνουν Πάσχα μόνοι τους, μου λείπει αυτό το «μαζί». Από την άλλη όμως, σκέφτομαι ότι το πιο σημαντικό είναι να είμαστε όλοι μαζί του χρόνου, αγκαλιασμένοι και χαμογελαστοί και να περάσουμε, ελπίζω καλύτερες μέρες! Καλό Πάσχα σε όλους και καλή δύναμη!

Kώστας Βενετσάνος

Το Πάσχα που μου έχει μείνει αξέχαστο, είναι εκείνο που έζησα το 1970, όπου μετά την Ανάσταση, κάναμε ζωντανό σόου με την εκπομπή που παρουσίαζα στην τηλεόραση και κράτησε μέχρι το πρωί με πολλούς καλεσμένους, ηθοποιούς και τραγουδιστές. Μόλις τέλειωσε η Ανάσταση, βγήκαμε ζωντανά  από την πλατεία Βικτορίας, μαζί με τον Τόλη Βοσκόπουλο και την Δούκισσα, τσουγκρίσαμε αβγά, ήρθε και η αστυνομία γιατί έγινε το αδιαχώρητο από τον κόσμο και στη συνέχεια πήγαμε το Άγιο Φως στο στούντιο για να συνεχίσει η εκπομπή από εκεί. Η πρώτη φράση που είπα ξεκινώντας την εκπομπή από το στούντιο με το κερί στο χέρι ήταν “Χριστός Ανέστη μαμά” που ήταν μόνη της στο σπίτι και πρώτη φορά δεν είχαμε πάει μαζί στην Ανάσταση. Ήταν πολύ συγκινητικό και είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα τότε…

Μαίρη Βιδάλη

Έχω δυο λατρεμένα Πάσχα. Το πρώτο είναι του 1975, στη Γένοβα, στο πλοίο που ήταν καπετάνιος ο πατέρας μου. Πρώτη φορά Πάσχα μαζί του με το πλήρωμα να σουβλίζει πάνω από τα αμπάρια. Εκεί του αποκάλυψα ότι εκτός από το Πανεπιστήμιο, πήγαινα κρυφά και σε Δραματική Σχολή. Μόλις μπήκε στο γραφείο του η μητέρα μου και το άκουσε, ξαναγυρίσαμε σε Μεγάλη Παρασκευή! Αλησμόνητο επίσης, το Πάσχα του 1978, γιατί εκείνη τη Μεγάλη Τρίτη είχα φέρει στον κόσμο το πρώτο μου μωρό…

Δημήτρης Γιώτης

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πιο είναι το αγαπημένο μου, οπότε θα σας πω και τα τρία. Σε όλα είναι πρωταγωνιστής ο γιος μου ο Γιάννης. Το Πάσχα του 2008, είχε μόλις σαραντίσει και πήγαμε στο εξοχικό μας στη Μεσσηνία παρέα με φίλους. Ήταν το πρώτο παραδοσιακό Πάσχα που έχω να θυμάμαι με αβγά, τσουρέκια, κουλούρια, αρνί στη σούβλα και χορούς στον κήπο. Το Πάσχα του 2011 πήγαμε στο Παρίσι στην Disneyland. Μπορεί να μην είχαμε παραδοσιακά κόκκινα αβγά, κουλούρια κλπ, πήγαμε όμως σε μια υπέροχη καθολική εκκλησία και πήραμε το Άγιο Φως. Δεν ξεχνώ  τη χαρά του Γιάννη αντικρίζοντας τον Μίκι, τον Γκούφη και την Mίνι. Η χαρά στα μάτια του η ευτυχία μου όλη! Το Πάσχα του 2017 πήγαμε στο Λονδίνο. Ο Γιάννης πιο μεγάλος πια, εξοικειωμένος με τα ταξίδια και στόχος μας να δούμε θεατρικές παραστάσεις, να νοιώθει πολίτης του κόσμου και να γνωρίζει κουλτούρες, ήθη και έθιμα διαφορετικών πολιτισμών. Κάναμε Ανάσταση στον Καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας. Ήταν πολύ ξεχωριστά και ιδιαίτερα καθώς ο Γιάννης είναι καταπληκτική παρέα!

Νέλλη Γκίνη

Πιτσιρίκα στο νησί μου στην Κέρκυρα. Το πιο όμορφο Πάσχα! Μεγάλη Παρασκευή στη περιφορά του Επιταφίου, αδέλφια, ξαδέλφια, φίλοι, συγγενείς και η φωνή του πατέρα μου να ψάλλει Αι γενεαί πάσαι… Η ηρεμία της νύχτας, η κατάνυξη, οι ψαλμοί ακούγοντας τη φωνή του, ένας ήχος που δεν θα σβήσει από τη μνήμη μου. Η πιο σημαντική γεμάτη νοσταλγία, ανάμνηση του Πάσχα για μένα. Εύχομαι αυτό το αλλιώτικο για όλους μας Πάσχα να μας κάνει καλύτερους. Υγεία, αγάπη, αλληλεγγύη γιατί τ΄αξίζουμε!

Πολύνα Γκιωνάκη

Προσπαθώ να σκεφτώ Πάσχα  σε κάποιο χωριό ή νησί … Στο σπίτι το πατρικό …. Τόσα πέρασαν, άλλα ευχάριστα, άλλα λιγότερο χαρούμενα. Το καλύτερο όμως Πάσχα πιστεύω ότι θα είναι αυτό που θα ζήσω/ζήσουμε μετά τον κορωνοϊό. Η μοναξιά, η ανασφάλεια, ο φόβος και η απομάκρυνση θα μας ενώσουν με τους δικούς μας, με τους φίλους μας, με τους εχθρούς  μας και θα νιώσουμε τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης όπου και να βρισκόμαστε. Καλό Πάσχα σε όλους!

Χάρης Γρηγορόπουλος & Φωτεινή Ντεμίρη

Όταν τα παιδιά μας, η Μαρίνα και ο Τίτος ήταν μικρά, συνηθίζαμε κάθε χρόνο, μόλις έκλειναν τα θέατρα Κυριακή των Βαϊων, να ταξιδεύουμε στην Ελλάδα, σε κάποιο ορεινό χωριό ώστε να χαρούμε την άνοιξη. Στο βουνό καταλαβαίνει κανείς την άνοιξη, όπου ανθίζουν τα πάντα, τα δέντρα είναι καταπράσινα και βλέπεις τον οργασμό της φύσης. Ένα από αυτά τα Πάσχα λοιπόν, βρεθήκαμε στη Λαμπεία, στο βουνό Δίρφη στο νομό Ηλείας όπου κοντά υπάρχει το δάσος της Φολόης και ο ποταμός Λάδωνας στον οποίο εξορμήσαμε όλοι οικογενειακώς και κάναμε ράφτινγκ. Αξέχαστη εμπειρία! Ήταν το 2005, τότε που μπορούσαμε να βγαίνουμε από το σπίτι μας και να χαιρόμαστε τη φύση…

Μάκης Δελαπόρτας

Όλα τα Πάσχα της ζωής μου ήταν γλυκά κι αγαπημένα. Πάσχα που έζησα και πέρασα με αγαπημένα πρόσωπα, με συγγενείς, με φίλους, με τους πιο δικούς μου ανθρώπους. Αξέχαστα τα Πάσχα με αγαπημένες πρωταγωνίστριες  αλλά και Πάσχα με καθημερινά αγαπημένα πρόσωπα, σε αυλές, σε γειτονιές και κήπους. Κι ενώ έχω να θυμάμαι και να κρατώ υπέροχες αναμνήσεις και από Πάσχα στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στην Πράγα, τελικά τα πιο γλυκά κι αξέχαστα, ήταν εκείνα που πέρασα σε κάποιο ελληνικό χωριό. Όπως έλεγαν κι οι παλιοί, το Πάσχα είναι για το χωριό και τα Χριστούγεννα για την πόλη. Εκεί μόνο έχω να θυμάμαι πως έζησα με κατάνυξη τις άγιες μέρες,  με το πασχαλινό τραπέζι, τις όμορφες μυρωδιές, τους ψαλμούς στα μικρά ξωκλήσια, το στολισμό του επιτάφιου και την Ανάσταση με τις τόσο διαφορετικές εντυπωσιακές εκδηλώσεις, συνδυάζοντας παράδοση και συναίσθημα. Φέτος το Πάσχα είναι τόσο διαφορετικό, όμως οι θύμισες είναι τόσο έντονες, που με γεμίζουν με ελπίδα και πίστη πως τα επόμενα θα είναι τα καλύτερα της ζωής μας!

Γιώργος Δεπάστας

Το ωραιότερο Πάσχα της ζωής μου δεν είναι ένα. Είναι δεκαοκτώ. Από τότε που γεννήθηκα μέχρι τη στιγμή που έφυγα στα 18 μου από το νησί μου τη Σίφνο, κάθε Πάσχα ήταν μαγευτικό. Ίσως η νοσταλγία να με κάνει να τα εξιδανικεύω όμως έχω έντονες, ζωντανές αναμνήσεις από την ανθισμένη και φρεσκοβαμμένη πασχαλιάτικη Σίφνο των παιδικών μου χρόνων. Θυμάμαι την κατάνυξη στην εκκλησία με τη θέα στο μπλε του Αιγαίου, τον παπά και τους ψάλτες τυλιγμένους από το άρωμα των μύρων, του λιβανιού και των κεριών κι εμένα ντυμένο παπαδάκι να προσπαθώ να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων. Θυμάμαι τον επιτάφιο να περνάει μπροστά από τα σπίτια, και να γεμίζει τις γειτονιές με τα αρώματα των λουλουδιών και την κολόνια “Μυρτώ” που ακόμα και σήμερα όποτε τη μυρίσω μου θυμίζει τις γυναίκες που έραιναν τον επιτάφιο και συναγωνίζεται σε ένταση τη μυρωδιά των αυτοσχέδιων βαρελότων της Ανάστασης. Η εμπειρία σφραγιζόταν με μια ακόμα κυρίαρχη μυρωδιά: το μαστέλο αρνάκι σε πήλινο δοχείο με κρασί και άνηθο που μύριζε όλη η Σίφνος. Και όλη αυτή η μεθυστική και κατανυκτική ατμόσφαιρα κορυφωνόταν στη γιορτή μου, του Αγίου Γεωργίου που με έκανε να νιώθω λες και κάθε Πάσχα της παιδικής μου ηλικίας ήταν δικό μου, προσωπικό, όπως δικό μου ένιωθα στο παιδικό μου μυαλό και το νησί μου. Τη Σίφνο μου…

Χρήστος Ευθυμίου

Τα αγαπημένα μου Πάσχα είναι παραπάνω από ένα. Το 1998 στο Παρίσι για πρώτη φορά. Για δώδεκα μαγικές μέρες Λούβρο, Βερσαλίες, Disneyland. Το 1999 στην Αίγινα πέρασα τόσο καλά που μετά από δύο χρόνια ξανάρχισα το τσιγάρο. Υπέροχο Πάσχα στα Κύθηρα αρκετές φορές μέχρι το 2010 που  γεννήθηκε η κόρη μου και ήταν λίγο δύσκολο να πηγαίνουμε μετά. Από το 2011 και μετά, αγαπημένος και μοναδικός πασχαλινός προορισμός στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς που περιμένουμε κάθε χρόνο να πάμε με ανυπομονησία.

Κωνσταντίνος Ζαμπάρας

Λευκωσία, έρωτας, άνοιξη, ακόμη σε νιότη! Πρώτη Ανάσταση, Άγιος Κασσιανός ο μίσος σχεδόν στα κατεχόμενα. Μεγάλο Σάββατο είναι εκεί που λες και τώρα να φύγω, είμαι καλά, σηκώνω τα μάτια ψηλά και ένας Τούρκος στρατιώτης με παρακολουθεί βλοσυρός. Παγώνω! Αβεβαιότητα… Δεν μπορείς όταν όλα είναι του χαμού να αισθάνεσαι και να είσαι κάτι περισσότερο.  Μαζί μου σε αυτό το ταξίδι η Αφροδίτη Κουτσουδάκη απούσα πλέον από τη ζωή.  Ναι, ζω! Καλό Πάσχα!

Αρετή Ζαχαριάδου

Το Πάσχα για μένα όπως και τα Χριστούγεννα είναι γιορτές οικογενειακές. Αγαπησιάρικες… Που ανταμώνει όλη η οικογένεια, που κάθεσαι στο τραπέζι νωρίς το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Που περνάει για μεζέ όλη η γειτονιά. Μιας και δεν έχω χωριό, οι περισσότερες γιορτές του Πάσχα, ήταν στο εξοχικό μας. Κουλουράκια, αβγά, τσουρέκια, εκκλησία, περιφορά, κατάνυξη… Έπειτα με φίλους, ψησίματα, γέλια, τραγούδια κλπ… Δύο Πάσχα μου έχουν μείνει αξέχαστα. Ένα με την κολλητή μου την Εβελίνα στην Πάρο. Ήμασταν μικρές και τρελές! Συνδυάζαμε νηστεία, με ξενύχτια και εκκλησιασμό με μπαράκια, με αποκορύφωμα ξημέρωμα Μεγάλης Πέμπτης, γυρνώντας από διασκέδαση, μαθαίνουμε ότι στην εκκλησία κοινωνούσε ο πάτερ. Χωρίς δεύτερη σκέψη πιανόμαστε αγκαζέ και με τις τακούνες ανεβαίνουμε τα πλακόστρωτα να πάμε στην εκκλησία. Τι γέλιο θυμάμαι ρίξαμε όταν συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να βγάλουμε το κραγιόν απ’ τα χείλη μας! Τελικά κοινωνίσαμε και την επόμενη έζησα την ωραιότερη Μεγάλη Παρασκευή με την αναπαράσταση των Παθών του Κυρίου. Το δεύτερο ωραιότερο Πάσχα, ήταν με τον άντρα μου και την κόρη μου στην Αίγινα, όπου την πατήσαμε σχετικά με το ξενοδοχείο. Άλλο είδαμε στο site και εντελώς άλλο ήταν τελικά! Πισίνα με μπαρ έλεγε, όμως δεν ήταν σε λειτουργία. Δωμάτιο με “θέα” αλλά έπρεπε να γίνεις σίγμα τελικό για να τη δεις. Γήπεδο τένις; Δυστυχώς σε επισκευή! Για γέλια και για κλάματα. Όμως εκτός από αυτό, περάσαμε υπέροχα, στολίσαμε τον επιτάφιο με την κόρη μου που είχε κυριολεκτικά ξετρελαθεί, φάγαμε υπέροχα και ήταν μοναδικά! Για το φετινό “διαφορετικό” Πάσχα που καλούμαστε να “γιορτάσουμε” μένοντας σπίτι, εύχομαι ολόψυχα ανάσταση ψυχής! Καλό Πάσχα!

Βασίλης Ζούκας

Ήταν το 2006 όταν αποφασίσαμε να πάμε με τον αδελφό μου στο χωριό του πατέρα μου την Παναγία Τρικάλων. Από την κατανυκτική ατμόσφαιρα του Επιτάφιου που στολίζουν οι γυναίκες του χωριού και την περιφορά με τα «Κύριε ελέησον» που τραγουδούν ανά ομάδες ανάμεσα σε πνιχτές φωνές «πρόσεξε μην μου κάψεις το μαλλί» μέχρι και τη Δευτέρα το πρωί που όλοι συναντιούνται στην εκκλησία για να ευχηθούν, να ξανανάψουν τις λαμπάδες, να τσουγκρίσουν αβγά, να δουν τη χορευτική ομάδα του χωριού και να πάρουν το δρόμο του γυρισμού για τα αστικά κέντρα, ήταν από τις φορές που όλα γίνονται τέλεια στη σωστή στιγμή. Και τα χαρήκαμε όλα. Ο άλλος μας όμως νταλκάς (από την Αθήνα κιόλας) ήταν ότι αφού είμαστε που είμαστε στο χωριό δεν γίνεται να μην πάμε στην αγαπημένη μας ταβέρνα που βρίσκεται σε κοντινό χωριό και φτιάχνει και τέλειο κοντοσούβλι. Οι μέρες όμως ήταν λίγες και η μοναδική ώρα που θα μπορούσαμε να πάμε ήταν το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι. Φτάνουμε λοιπόν μαζί με τρεις φίλες, ευτυχώς είναι ανοιχτά, καθόμαστε και περιμένουμε όλο χαρά να παραγγείλουμε. Έρχεται ο κύριος Νίκος λοιπόν και του λέμε «κοντοσούβλι θα πάρουμε» και μας απαντά με τεράστια απορία «Δεν νυστεύετε;». Ο χρόνος σταματά. Σιωπή και από τις δυο πλευρές. Εμείς σκεφτόμαστε ότι αυτό που περιμέναμε πάνω από μια εβδομάδα χλομιάζει επικίνδυνα. Εμείς κοιτάμε τον κύριο Νίκο κι αυτός εμάς. Η σιωπή συνεχίζεται. Εκείνος σκέφτεται μάλλον ότι θα χάσει τους πελάτες και τελικά λέει «έγινε βέβαια η πρώτη Ανάσταση». «Μα ναι, βέβαια, γι’ αυτό κι εμείς είπαμε να πάρουμε κρέας αλλιώς ούτε που θα το σκεφτόμασταν» απαντάμε. Τέλος καλό, όλα καλά. Και οι «αμαρτωλοί» ευχαριστήθηκαν και ο κύριος Νίκος είχε ήσυχη τη συνείδηση του.

Σπύρος Θεοδόσης

Το Πάσχα είναι η λαμπρότερη και η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης. Είναι ίσως η μοναδική γιορτή που κλείνει μέσα της όλα τα συναισθήματα από τον πόνο και τη θλίψη των παθών και της σταύρωσης ως την αγαλλίαση, την ελπίδα και τη χαρά το βράδυ της Ανάστασης. Στην καρδιά μου υπάρχουν πάντα οι αναμνήσεις από το Πάσχα στη Ζάκυνθο. Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα στη Ζάκυνθο έχει το δικό της χρώμα γιατί διατηρεί τις θρησκευτικές τελετές και τα πανάρχαια έθιμα που οι κάτοικοι τα τηρούν με ευλάβεια. Αποκορύφωμα η Μεγάλη Παρασκευή που η περιφορά του Επιταφίου γίνεται ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου στις 4:00 περίπου το πρωί. Και επιστρέφει στο ναό γύρω στις 5:30 όπου συνεχίζεται η ακολουθία.  Άλλο ένα αξέχαστο Πάσχα ήταν στα Καμίνια της Ύδρας που έκανα τη δεκαετία του ’90 με το έθιμο που αναβιώνει εδώ και 100 χρόνια, τον Επιτάφιο που περιφέρεται μέσα στη θάλασσα από τους νέους. Η Ακολουθία του Επιτάφιου διαβάζεται στη θάλασσα εντός των υδάτων . Εύχομαι σε όλους ο θείος λόγος και η θυσία της σταύρωσης να καθοδηγούν τη σκέψη μας και να βλέπουμε πίσω με κατανόηση, μπροστά με ελπίδα και γύρω μας με αγάπη! Καλό Πάσχα!

Άνδρη Θεοδότου

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, με μεγάλη χαρά αφήναμε πίσω μας την πρωτεύουσα, παίρναμε το πλοία της γραμμής, με ένα και μοναδικό προορισμό, την Άνδρο. Μου είναι δύσκολο πραγματικά να ξεχωρίσω ποια από όλες αυτές τις φορές  που γιορτάσαμε τις άγιες μέρες του Πάσχα ήταν πιο όμορφη από κάποια άλλη. Κάθε μία ήταν μοναδική, κάθε μια είχε τηνδικιά της ζεστή ατμόσφαιρα, κάθε χρόνο  ακόμα πιο πολλοί φίλοι… Φέτος νομίζω ότι είναι  το πιο χουχουλιάρικο Πάσχα για όλους μας. Θα είναι το Πάσχα της καρδιάς μας. Μένουμε σπίτι μας και εύχομαστε  σύντομα έξω με αγκαλιές και φιλιά. Καλό Πάσχα!

Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Το Πάσχα είναι η μοναδική περίοδος που έχει μια παύση εργασιών για μένα, συνήθως από τη Μεγάλη Τετάρτη και μετά. Από εκεί και πέρα, αρχίζει μια συγκεκριμένη ιεροτελεστία όπως την ονομάζω εγώ. Ανεβαίνω οικογενειακώς στη Νάουσα, την γενέτειρά μου. Μεγάλη Πέμπτη μετά τη λειτουργία στη Νάουσα έχουμε ένα έθιμο. Γυρίζουμε σε όλες τις εκκλησίες, ανάβουμε κερί και προσκυνάμε όλους τους σταυρούς. Ακολουθώ από μικρός αυτό το έθιμο. Παρασκευή πρωί είναι η αγαπημένη μου λειτουργία, η Αποκαθήλωση. Στον Άγιο Δημήτρη όπου ψάλτης είναι ο πατέρας μου, παρακολουθώ όλη τη λειτουργία ψάλλοντας και συμμετέχοντας. Την Παρασκευή το μεσημέρι μαζευόμαστε η παρέα μου από τη Νάουσα, και πηγαίνουμε σε ένα συγκεκριμένο ταβερνάκι πίνοντας πολύ και λέγοντας όλα όσα δεν λέμε όλο το χρόνο. Το βράδυ βρίσκομαι στον Επιτάφιο ψάλλοντας τους εκπληκτικούς ύμνους της Ταφής. Την επόμενη μέρα η Ανάσταση και τις δύο επόμενες ψήσιμο  και πιοτό  στα κτήματα και στο υπέροχα βουνό της Νάουσας με οικογένεια και παρέες. Όλο αυτό το τελετουργικό φέτος δεν θα γίνει. Οπότε θεωρώ ότι το φετινό Πάσχα, όσα χρόνια ζήσω από εδώ και πέρα δεν θα το ξεχάσω ποτέ!

Στέλιος Καλαθάς

Το σπίτι που μεγάλωσα, ήταν απέναντι από ένα λόφο που στην κορυφή του υπήρχε η Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Πολλές οι μνήμες από αυτά τα αθώα χρόνια, που περίμενα με λαχτάρα να έρθει το Πάσχα και να ντυθώ παπαδάκι στο Ιερό του ναού. Ίσως αυτός να ήταν ο πρώτος μου ρόλος. Ήταν δε, τόσο μεγάλη η προσφορά από τα παιδιά, που ο ιερέας έβγαινε στην πόρτα του Ιερού και επέλεγε, τους «τυχερούς», που θα ντυνόντουσαν με την στολή και  θα κρατούσαν τα εξαπτέρυγα. Αυτό νομίζω ήταν και το πρώτο μου κάστινγκ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις  ολονυχτίες, για το στόλισμα του επιταφίου, με το άρωμα βιολέτας να με συντροφεύει για μέρες, αφού όλη νύχτα φτιάχναμε τις ανθισμένες γιρλάντες και μοσχοβολούσε το σύμπαν. Ούτε φυσικά που παίρναμε από το ιερό, μπουκάλια κρασί και πρόσφορα και ανεβαίναμε με άλλα αγόρια στο καμπαναριό και τρώγαμε, πίναμε, ατενίζοντας από ψηλά την Αθήνα, τα βράδια της Μεγάλης Εβδομάδας. Αισθάνομαι τόσο τυχερός που βίωσα αυτές τις όμορφες στιγμές, με όλο το τελετουργικό, τη συγκίνηση και την προσμονή της Ανάστασης. Φέτος γυρίζω με μια γλυκιά νοσταλγία σε αυτά τα χρόνια  και εύχομαι σε όλους μας η φετινή Ανάσταση να  φέρει στο κάθε σπίτι, την ελπίδα και το φως που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι. Σας εύχομαι του χρόνου να μπορέσουμε και πάλι να δώσουμε το φιλί της Αγάπης σε όλους!

Αθανασία Καλογιάννη

Το Πάσχα αποτελεί για τους περισσότερους ανθρώπους, τη μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή της πίστης μας, αλλά και την πιο όμορφη περίοδο του χρόνου μιας και είναι συνδεδεμένο με την κυριαρχία της ανθοφορίας και της καλοκαιρίας του ανοιξιάτικου καιρού που ευνοεί την ανάγκη μας για επαφή με τη φύση. Κέρκυρα, αυτό το ξεχωριστό Ελληνικό νησί του πολιτισμού και της μουσικής, με την κοσμοπολίτικη γοητεία, τη βενετσιάνικη αύρα και το σπάνιο φυσιολατρικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Η Κέρκυρα υπήρξε ο ιδανικός προορισμός για ένα αξέχαστο Πάσχα με αγαπημένους φίλους λίγα χρόνια πριν. Κόσμος παντού μέσα στα καντούνια, γέλια, αγκαλιές, μελωδίες, μυρωδιές παραδοσιακού φαγητού και η βιωματική εμπειρία τοπικών εθίμων είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις μου από εκείνο το υπέροχο ταξίδι. Η Κέρκυρα είναι απλόχερος τόπος και σου ανοίγει πάντα την καρδιά της!

Αλέξανδρος Καλπακίδης

Πριν δύο χρόνια, μαζί με την σύζυγό μου Εύη Τσιαβαλιάρη πήγαμε σε ένα υπέροχο χωριό, στα Ζαγοροχώρια. Εκεί, ζήσαμε την πιο …αστεία προσμονή της Ανάστασης. Το Μεγάλο Σάββατο πήγαμε στην εκκλησία του χωριού από νωρίς κιόλας, ώστε να βιώσουμε παραδοσιακά την Ανάσταση. Ήταν όλο το χωριό μαζεμένο στο προαύλιο της εκκλησίας, αλλά κανείς δεν μπορούσε να μπει μέσα, διότι έλειπε ο παππάς, ο οποίος ήταν σε άλλο χωριό και λειτουργούσε. Λόγω της απουσίας παπάδων στα χωριά, ήταν ο μοναδικός και πήγαινε σε όλα, έκανε την Ανάσταση και έφευγε για το επόμενο. Αναλόγως σε ποιο χωριό ήταν, η Ανάσταση έρχονταν νωρίτερα και σε άλλα αργότερα! Περιμέναμε λοιπόν να έρθει από το διπλανό χωριό ώστε να ευχηθούμε κι εμείς το Χριστός Ανέστη!

Όλγα Καραβερβέρη

Το περσινό Πάσχα ήταν από τα αγαπημένα μου. Μαζευτήκαμε όλη μου η οικογένεια και είχα πολύ χαρά γιατί ήρθαν οι δίδυμοι γιοι μου, ο ένας από την Αγγλία και ο άλλος από τη Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζουν! Μαζί με την Ιωάννα μου και το σκυλάκι μας, την Άιρα, φωτογραφηθήκαμε την ημέρα του Πάσχα, από τον μπαμπά μας Αργύρη Καραβερβέρη. Ας προσευχηθούμε ταπεινά για όλο τον κόσμο, να είμαστε όλοι υγιείς και γεροί, γεμάτοι αισιοδοξία και δύναμη και θα έρθει η λύτρωση μαζί με την Ανάσταση. Καλό Πάσχα για όλο τον κόσμο, ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι υποφέρουν αυτές τις μέρες… Εύχομαι πνευματική αφύπνιση, ευλογία, και να θυμόμαστε πάντα ότι ο γλυκός μας Χριστός, ο Κύριος και Θεός ημών, είναι πάντα δίπλα μας και μέσα μας.

Ελένη Καρακάση

Πάσχα για μένα, πάντα σήμαινε και σημαίνει Αίγινα. Κι αν πέσει και Πρωτομαγιά είναι ο ιδανικός συνδυασμός. Το αγαπημένο μου Πάσχα ήταν πριν από πολλά πολλά χρόνια, μη ρωτήσετε πόσα ειλικρινά δεν θυμάμαι, με την παιδική μου φίλη και παντοτινή Λία Λεούση, τον αδελφό μου Γιάννη και φυσικά την μαμά μου Βαρβάρα (πια ακούει στο Barbie). Καλό Πάσχα σε όλους!

Θανάσης Κουρλαμπάς

Αξέχαστο ήταν το Πάσχα του 2006, το πρώτο Πάσχα της κόρης μου της Ιόλης. Μαζί με την σύζυγό μου την Αθηνά και την Ιόλη, πήγαμε στην Αρχαία Ολυμπία και περάσαμε πέντε υπέροχες μέρες. Δεν είχαμε κάποιον γνωστό εκεί, απλά το επιλέξαμε τυχαία. Ήταν από τα πιο ωραία Πάσχα της ζωής μου! Ακόμα θυμάμαι τα κλάματα της 8μηνης Ιόλης με τα βεγγαλικά της Ανάστασης!

Άννα Κουτσαφτίκη

Αγαπώ βαθιά το Πάσχα. Το Θείο Δράμα με καθηλώνει και με συνταράσσει από μικρή. Εικόνες ανάμεικτες. Ανθισμένες πασχαλινές, βαμμένα αβγά, η σταύρωση, η περιφορά του Επιταφίου, το περίφημο Χριστός Ανέστη και μετά η Κυριακή του Πάσχα με αυτό το ατελείωτο φαγοπότι. Θα επιλέξω ένα Πάσχα, που με γυρνάει πίσω στα παιδικά μου χρόνια, χρόνια ελεύθερα, ξέγνοιαστα, γεμάτα μνήμες καθοριστικές, όταν είχα όλη μου την οικογένεια παρούσα. Τότε που είχα αναλάβει το δύσκολο έργο του σουβλίσματος! Θα περιμένω υπομονετικά, να μου ξαναδοθεί αυτή η ευκαιρία! Καλό Πάσχα και καλή δύναμη σε όλους!

Αστέρης Κρικώνης

Το δικό μου αξέχαστο Πάσχα όσο και αν φαίνεται περίεργο, ήταν στην Αθήνα. Παιδί από επαρχία, κάθε χρόνο έφευγα για να κάνω Πάσχα στο χωριό μου, το ξακουστό Συκούριο στη Λάρισα. Κάποια στιγμή είπα “Φέτος θα κάνω Πάσχα στην Αθήνα” και ήταν φανταστικά! Δεν την είχα ξανά δει τόσο όμορφη και τόσο άδεια. Έκανα Ανάσταση στον Άγιο Γεώργιο του Λυκαβηττού. Ήταν μαγικά! Κόσμος, βεγγαλικά, τα φώτα της Αθήνας, όλα υπέροχα, και στη συνέχεια  η καθιερωμένη μαγειρίτσα σε σπίτι φίλων.

Ανδρέας Κωνσταντινίδης

Ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό Πάσχα για μένα ήταν το περσινό, που γιόρτασα με φίλους στην Κωσταντινούπολη. Αρχικά η επίσκεψη μου στην Αγία Σοφία  μου προκάλεσε δέος, συγκίνηση, αλλά και θλίψη όταν αντίκρισα εμβόλιμα στοιχεία Μουσουλμανικών επιγραφών στο εσωτερικό της. Τη Μεγάλη Παρασκευή βρεθήκαμε στον Ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου για την περιφορά του Επιταφίου που έγινε στον προαύλιο χώρο του ναού με διακριτικότητα και μια αίσθηση μυστικότητας, όντας σε μουσουλμανικό κράτος. Το Μεγάλο Σάββατο η Ανάσταση έγινε το ίδιο διακριτικά χωρίς βεγγαλικά και κρότους, ακούγοντας για πρώτη φορά να ψέλνεται  το «Χριστός Ανέστη» και σε Ρωσσόφωνες γλώσσες! Την  Κυριακή του Πάσχα, παρακολουθήσαμε τη Θεία  Λειτουργία στο ναό του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι, όπου είχαν τοποθετήσει καλάθια με ψωμιά και χρωματιστά αβγά στον πρόναο για να τα ευλογήσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που είχα την τιμή να τον γνωρίσω και προσωπικά στην Αίθουσα του Θρόνου όπου μας δεξιώθηκε. Αναμφισβήτητα και το φετινό Πάσχα θα μου μείνει αξέχαστο, δυστυχώς για εντελώς διαφορετικούς λόγους… Εύχομαι να μη χρειαστεί η ανθρωπότητα να ξαναδοκιμαστεί σε κάτι ανάλογο, γι’ αυτό φέτος μένουμε σπίτι… Καλό Πάσχα!

Γιώργος Λεμπέσης

Για εμένα το Πάσχα σημαίνει αναγέννηση. Του πνεύματος, της φύσης , των αξιών και των λόγων να συνεχίζεις. Σημαίνει προετοιμασία για “έξοδο” για λύτρωση, για μια ακόμα ευκαιρία να σώσεις την ψυχή. Γι’ αυτό διαλέγω ως ένα από τα πιο όμορφα , εκείνο το Πάσχα στο Άγιο Όρος, που με τη συντροφιά του Καζαντζάκη, ξεμεθούσε η ζωή και ξαναμαζευόταν το μυαλό στα σύνορά του.

Ελένη Λευθεριώτη

Κερκυραία κατά το ήμισυ γαρ και Αιγόκερος – δις γαρ – το αγαπημένο Πάσχα δεν θα μπορούσε να είναι νορμάλ. Και δεν είναι άλλο από το πασχαλινό επεισόδιο του αγαπημένου σίριαλ 7 Θανάσιμες Πεθερές, όπου επί σειρά ετών μετά το 2007 που γυρίστηκε,  δεν άφηνε τον Ιησού να αναστηθεί με την ησυχία του στα απέναντι κανάλια. Η σκηνή της Μεγάλης Παρασκευής στην Πλατεία Λιστόν έγινε με κόσμο που σηκώσαμε από τις καφετέριες και χάρη στο Δήμο Κέρκυρας (επί δημαρχίας κ. Τρεπεκλή η πολύτιμη βοήθεια). Η σκηνή με τους μπότηδες ( η ρίψη των κανατιών που σηματοδοτούν την πρώτη Ανάσταση) έγινε με την παρουσία της Φιλαρμονικής Εταιρίας Μάντζαρου. Τη μαγεία του Κερκυραϊκού Πάσχα συμπλήρωσε το καίριο μοντάζ το οποίο, τυχαία, μου έκανε ένα δώρο: το πλάνο της Φιλαρμονικής  περνάει μπροστά από το κτίριο της Αναγνωστικής εταιρίας Κέρκυρας, το σπίτι της Σιόρας Αγκιολίνας ( Ρένα Βλαχοπούλου στην “Κόμισσα της Κέρκυρας”)… και γιατί είναι δώρο; Γιατί από τότε που είχα ξεκινήσει μικρή να πηγαίνω Πάσχα στην Κέρκυρα, χτυπιόμουν να με πάνε στο σπίτι του ινδάλματος μου, της Ρένας Βλαχοπούλου να κάνω Ανάσταση εκεί ( βρε παιδάκι μου δεν έχει εκκλησία εκεί/να χτίσουν!). Φέτος το Πάσχα στην Κέρκυρα δεν θα είναι το ίδιο όπως και πουθενά αλλού. Ας σκεφτούμε όλους εκείνους που αντικρίζουν σε κάθε γιορτή μια κενή καρέκλα στο οικογενειακό τραπέζι που δεν θα γεμίσει ακόμα και μετά το τέλος της καραντίνας. Ας γιορτάσουμε, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, τις ημέρες αυτές (και τις επόμενες που θα έρθουν) πριν “αδειάσουν” οι καρέκλες μας.

Χρήστος Λιακόπουλος

Το Πάσχα που έχει χαραχθεί με ένα ιδιαίτερο τρόπο στη μνήμη μου ήταν εκείνο που πέρασα με την οικογένεια μου στην Αίγινα, όταν ήμουν πολύ μικρός. Μέναμε σε ένα παλιό ξενοδοχείο που λεγόταν “Μιράντα”. Το όνομα, η κατασκευή του αλλά και ο εξαιρετικός – σαν από μόνος του φτιαγμένος- κήπος με μάγευαν! Ανεβοκατέβαινα σε εκείνο τον ιδιαίτερο “πύργο” ψάχνοντας να βρω τα μυστήρια που έκρυβε. Η περιπλάνηση συνεχιζόταν ύστερα στον πολύχρωμο, λουλουδιασμένο, τεράστιο στα μάτια μου κήπο, όπου άγγιξα και μύρισα τα πιο ευωδιαστά και ζωογόνα τριαντάφυλλα της μέχρι τώρα ζωής μου. Η περιπέτεια κατέληγε γύρω-γύρω από τον έξω χώρο του οικοπέδου, με την ακόρεστη περιέργειά μου να με οδηγεί σε ανακαλύψεις καινούργιων κόσμων! Τη Μεγάλη Παρασκευή ο ουρανός ήταν μαύρος και ψιλοβρέχε ενώ μια καμπάνα χτυπούσε πένθιμα όλη μέρα πλακώνοντας το στήθος και την ψυχή μου. Η τελευταία πολύ έντονη ανάμνηση που έχω από εκείνο το Πάσχα είναι ο αρχαίος ναός της Αφαίας δίπλα στη θάλασσα. Με είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα και μου ασκούσε μεγάλη έλξη, όμως προς μεγάλη μου απογοήτευση, δεν μπόρεσα να τον εξερευνήσω γιατί ήταν κλειστός. Υποσχέθηκα όμως ότι μόλις μεγαλώσω θα επιστρέψω να το κάνω! Καλό Πάσχα σε όλους!

Ορνέλα Λούτη

Αγαπημένο Πάσχα του 2019, στο Πήλιο, στις Μηλιές,  στο φιλόξενο και ζεστό σπίτι της Μαρίας Καβογιάννη. Λατρεμένος προορισμός! Παρέα φίλων, συναδέλφων, γνωστών, καινούργιων φίλων και η παρέα μεγαλώνει! Βόλτες στο ιστορικό τρενάκι του Πηλίου, στο «Μουντζούρη», βόλτες στη θάλασσα, βόλτες στα καλντερίμια, καταπράσινα τοπία, ταβερνούλες με το τσιπουράκι μας, μεζεδάκια και τσιτσίραβλα στην πλατεία.  Η Εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, «η Αγία Λαύρα του Πηλίου», υπέροχη , με το ζηλευτό επιτάφιο της. Παιχνίδια, «Παλέρμο», χοροί, τραγούδια, ζωντανή μουσική, ζεστά χαμόγελα. Τι δεν θα ‘δινα να πατούσα το rewind και να έφτανα στο περσινό Πάσχα…  Φέτος ας πούμε πως είναι μια κακογυρισμένη ταινία. Στα επόμενα λοιπόν!

Δημήτρης Μαζιώτης

Ο ήρωας ξανά στη γνωστή διαδικασία επιλογής, πού θα πάει το Πάσχα. Κάθε χρόνο, η «Αρχόντισσα» με περιμένει.. η Σύρος (μου) να μου προσφέρει την αληθινά ξεχωριστή , κατανυκτική εμπειρία. Μεγάλη Παρασκευή, περιφορά Επιτάφιων, ορθοδόξων και καθολικών εκκλησιών, στα όμορφα δρομάκια της Ερμούπολης και συνάντηση στην πλατεία, στο Δημαρχείο όπου ψάλλονται τροπάρια. Χριστός Ανέστη, Μεγάλο Σάββατο πρωί. Τα στασίδια χτυπούν εκκωφαντικά στις εκκλησίες και το μήνυμα διαδίδεται. Βόλτες στις γειτονιές, μεσαιωνική, κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, συνοικία Βαπόρια, Άνω Σύρος, μυρωδιές ανοιξιάτικες, πασχαλινές. Βράδυ Ανάστασης, άγιο φως στον Άγιο Νικόλαο και από το λόφο της Αναστάσεως εκτοξεύονται  βεγγαλικά ακτινοβολώντας το αναστάσιμο μήνυμα. Μαγεία! Με περιμένει όμως και η Ύδρα (μου), ο μικρός παράδεισος μου, σε άλλους ρυθμούς. Με την καλύτερη οικοδέσποινα, την  φίλη μου Βάσω, να έχει οργανώσει τα πάντα. Περιφορά του επιταφίου στη θάλασσα, στα Καμίνια, βόλτες στο λιμάνι, ηλιοθεραπεία στη Σπηλιά, ηλιοβασίλεμα στην Υδρονέττα. Κυριακή του Πάσχα, η Βάσω έχει κανονίσει που θα φάμε παραδοσιακά. Νωρίτερα στην προκυμαία του λιμανιού το κάψιμο του Ιούδα με φαντασμαγορικό τρόπο. Φέτος ο ήρωας δεν έχει επιλογές. Είναι όμως ευτυχισμένος, γιατί έχει ανθρώπους που αγαπά και τον αγαπούν. Και αυτό σας εύχεται!

Αγησίλαος Μικελάτος

Παρόλο που το Πάσχα δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη μου γιορτή (πάντα με κέρδιζαν τα Χριστούγεννα), θυμάμαι χαρακτηριστικά το Πάσχα που γιόρτασα πριν δύο χρόνια στα Μετέωρα με αγαπημένους φίλους. Περάσαμε τη Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο στα Μετέωρα και την Κυριακή μας περίμεναν στην Καλαμπάκα  για να γιορτάσουμε παραδοσιακά σε ένα φιλικό σπίτι. Φτάνοντας στα Μετέωρα, ξεκινήσαμε την επίσκεψη στα μοναστήρια. Είχαμε εξαιρετική θέα και πάθαμε πλάκα με την ομορφιά του τοπίου. Οι επιβλητικοί βράχοι και η αίσθηση απεραντοσύνης που δημιουργεί το τοπίο, μας καθήλωσαν. Η λειτουργία της Μεγάλης Παρασκευής και η περιφορά του Επιταφίου καθώς και η Αναστάσιμη λειτουργία είχαν το δικό τους ιδιαίτερο, μυσταγωγικό χαρακτήρα όπως και το μέρος στο οποίο βρισκόμασταν. Την Κυριακή του Πάσχα την περάσαμε με όμορφους ανθρώπους, πολύ ποτό, πολλά γέλια, πολύ φαγητό και πολύ χορό. Εύχομαι σε όλους υγεία, τύχη και σύντομα να βρεθούμε στην αγκαλιά των ανθρώπων που αγαπάμε και να δώσουμε όρκο πως θα γιορτάζουμε την κάθε μας μέρα!

Δήμητρα Μιχαηλίδου

Το Πάσχα συνήθως σημαίνει και το τέλος των θεατρικών παραστάσεων, έτσι κάθε χρόνο καταφέρνω να βρίσκομαι στο πανέμορφο νησί μου, τη Χίο. Εκεί κάθε Πάσχα είναι ξεχωριστό, αλλά το περσινό ήταν πραγματικά αξέχαστο! Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ, μετά την εκκλησία και το ρουκετοπόλεμο, ήμασταν όλοι μαζεμένοι στην πανσιόν των νονών μου. Αυτή τη χρονιά, είχε έρθει στην πανσιόν και ένα ζευγάρι Αμερικανών, με το παιδάκι τους. Το Μεγάλο Σάββατο το αγοράκι τους, μας ζήτησε σούπα αβγολέμονο, η νονά που έχει αδυναμία στα παιδιά, του έφτιαξε αμέσως. Το παιδί ενθουσιάστηκε και τότε οι γονείς του, μας εξομολογήθηκαν πως πριν χρόνια, είχαν έρθει τυχαία στο νησί και είχαν μείνει πάλι στην πανσιόν των νονών μου. Τότε λοιπόν, τους είχαν πει, πως ήταν χρόνια παντρεμένοι και δεν είχαν καταφέρει να αποκτήσουν παιδί. Οι δικοί μου τους συμβούλεψαν να μασήσουν μαστίχα Χίου, να πιουν από το νερό μας και να ηρεμήσουν. Όταν έφτασαν στην Αμερική, ανακάλυψαν πως η γυναίκα ήταν έγκυος! Όταν απέκτησαν τον μοναχογιό τους, τον ονόμασαν Χίο, -από το νησί που έγινε η σύλληψη του- και υποσχέθηκαν πως μια μέρα, θα επιστρέψουν μαζί του, για να του δείξουν το νησί και την πανσιόν που έγινε η σύλληψη του. Ήταν Μεγάλο Σάββατο, ήταν μια ξεχωριστή Ανάσταση. Όταν έφυγαν, μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, στο δωμάτιο που έμεναν, υπήρχαν ζωγραφιές που ετοίμασαν και κόλλησαν παντού, γράφοντας λόγια αγάπης για όλους μας! Ήταν ένα πραγματικά ξεχωριστό Πάσχα, που μου χάρισε μια καινούργια οικογένεια, την οικογένεια μου στην Αμερική.

Περισσότερες αναμνήσεις από αγαπημένα Πάσχα καλλιτεχνών στο δεύτερο μέρος

76 καλλιτέχνες θυμούνται το αγαπημένο τους Πάσχα! (Β΄μέρος)