Μετά τον “Σταυρή των σφοντυλιών” στο θέατρο Τζένη Καρέζη, η εταιρεία θεάτρου Rondade και ο Ευάγγελος Κουφάκος δημιουργούν μια ακόμα ιστορία για παιδιά -μικρά και μεγάλα- στο θέατρο Σταθμός, από 23 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12:00. Ντυμένη με την μουσική του Θανάση Ισιδώρου.

Μια ιστορία “παραμυθένια”, αστεία και με μεγάλη δόση αισιοδοξίας, επηρεασμένη από τα καθ’ ημάς. Για την ενηλικίωση, τους πρόσφυγες, τη διαφορετικότητα, την πολύπολιτισμικότητα καθώς και την ανάγκη του καθενός να είναι αποδεκτός, “να ανήκει κάπου”. Μια ιστορία για την Ανατολή και το Βορρά. Με ζωντανή μουσική και διαδραστικά σημεία.

Ο Ευάγγελος Κουφάκος μας συστήνει τον εγγονό του διάσημου -από τις χίλιες και μία νύχτες-  Αλή Μπαμπά. Τον Αλή Μπαμπά το νεότερο, το χειρότερο βασιλιά στην ιστορία της Ανατολής. Καθώς και την Κυανή Μπουρμπουληθρόγουνογαλαζόπετρα την πιο απομακρυσμένη πόλη του Βορρά, που στους παγωμένους δρόμους της κυκλοφορεί “μια κλέφτρα” πολύ διαφορετική από τους συνηθισμένους κλέφτες. Ένα μεγάλο ταξίδι και ένα ακόμα πιο μεγάλο μυστήριο, πασπαλισμένα με κανέλα και χιόνι, θα μας πείσουν πως αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει, εμείς θα τον αλλάξουμε.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Ευάγγελος Κουφάκος

Μουσική: Θανάσης Ισιδώρου

Βοηθός σκηνοθέτη: Λίνα Τσιώλη

Κοστούμια: Κωνσταντίνος Παναγιωτόπουλος

Σκηνικά: Μonsieur

Παιδαγωγική επιμέλεια-Εκπαιδευτικό υλικό: Φρόσω Μάνη

Παραγωγή: Εταιρεία θεάτρου Rondade

Παίζουν: Κωνσταντίνα Νταντάμη, Θανάσης Ισιδώρου, Κατερίνα Αθανασιάδη, Θανάσης Κρομλίδης

Η παράσταση απευθύνεται σε θεατές από 3 ετών.

Η παράσταση καθημερινά θα ταξιδεύει στα σχολεία.

Υπεύθυνη επικοινωνίας Μιράντα Παύλου, 6944957386.

Από 23 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12:00 π.μ.

Τιμές εισιτηρίων 8 ευρώ, 5 ευρώ (μειωμένο)

Θέατρο Σταθμός

Βίκτωρος Ουγκώ 55,Μεταξουργείο
Τηλ.: 2114036322

Κάτι λιγότερο από δύο μήνες πριν την επίσημη πρεμιέρα της νέας ταινίας του Θοδωρή Αθερίδη, «Τέλειοι Ξένοι», σας αποκαλύπτουμε την αφίσα της, μαζί με τρεις αποκλειστικές στιγμές από τα γυρίσματα!

Το κλίμα μεταξύ ηθοποιών και τεχνικού επιτελείου ήταν κάτι παραπάνω από ευχάριστο, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και στα κλιπ, ενώ παρά τις πολύωρες και απαιτητικές στιγμές των γυρισμάτων, υπερίσχυσε το χιούμορ και η καλή διάθεση.

Μετά την επιτυχία του «Από Έρωτα», ο Θοδωρής Αθερίδης σκηνοθετεί ένα μπαράζ αποκαλύψεων μεταξύ επτά φίλων, οι οποίοι αποφασίζουν να παίξουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι: να μοιραστούν μεταξύ τους όλες τις κλήσεις και τα μηνύματα που έρχονται στα κινητά τους…Θα μπορέσουν να ζήσουν με τα συγκλονιστικά, πιπεράτα μυστικά που αποκαλύπτονται;

O Θοδωρής Αθερίδης, η Σμαράγδα Καρύδη, ο Άλκις Κούρκουλος, η Μαρία Ναυπλιώτου, ο Μάκης Παπαδημητρίου, ο Γιάννος Περλέγκας, η Ευαγγελία Συριοπούλου και η Χριστίνα Βαρώτσου (φιλική συμμετοχή) συνθέτουν ένα καστ για όλα τα γούστα.

Σε παραγωγή της Viewmaster Films και διανομή της Odeon, την διεύθυνση φωτογραφίας έχει αναλάβει ο Γιώργος Αργυροηλιόπουλος, το art direction η Εύα Νάθενα και το μοντάζ ο Λάμπης Χαραλαμπίδης.

Η ταινία κυκλοφορεί στις 15 Δεκεμβρίου από την Odeon.

Δείτε την επίσημη αφίσα και τρία ολοκαίνουργια «behind the scenes» βίντεο για την πιο πολυαναμενόμενη ελληνική ταινία της χρονιάς, δια χειρός Θοδωρή Αθερίδη!

Συνάντησα την Μελίνα Μερκούρη δύο φορές. Την πρώτη φορά ήθελα να την σκηνοθετήσω! Εντάξει, ήμουν 22 χρονών, με άγνοια του κινδύνου. Με αντιμετώπισε σοβαρά, σαν να ήμουν καταξιωμένος σκηνοθέτης, αλλά δεν μου έκανε το χατίρι. Τη δεύτερη φορά ήταν θυμωμένη μαζί μου αλλά στο τέλος μου έδωσε ένα φιλί. Διαβάστε πώς άρχισαν όλα:

Στο «Μαγεμένο Αυλό» γύρω από τη μεγάλη ροτόντα η συζήτηση έχει ανάψει. Είναι εδώ ο Μάνος Χατζιδάκις με τους συνεργάτες του και ετοιμάζουν το πρόγραμμα του Τρίτου στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ. Φτάνει η σειρά μου. «Θα μιλήσετε όλοι δημοκρατικά και μετά θα αποφασίσω εγώ!» λέει χαμογελώντας ο Χατζιδάκις. Φτάνει η σειρά μου. «Λοιπόν, Γιώργη, τι θες να κάνεις στο Τρίτο;» Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή, οι παλάμες έχουν ιδρώσει, αλλά δεν μασάω τα λόγια μου: «Θέλω να κάνω το “Τρίτο Στεφάνι” του Κώστα Ταχτσή, όπως τα παλιά ραδιοφωνικά σίριαλ, σε συνέχειες». «Το “Τρίτο Στεφάνι” στο Τρίτο Πρόγραμμα! Ωραίο ακούγεται! Και ποια θα κάνει την Νίνα και την Εκάβη;» «Η Μελίνα Μερκούρη θα κάνει τη Νίνα και η Δέσπω Διαμαντίδου την Εκάβη». Ο Χατζιδάκις κατσουφιάζει. «Με την Μελίνα δεν μιλιόμαστε. Αν θες να πας να τη βρεις εσύ, έχει καλώς. Εγώ δεν πρόκειται να την πάρω τηλέφωνο. Είμαστε σύμφωνοι;» «Σύμφωνοι» λέω, αλλά ξέρω πως δεν θα τηρήσω το λόγο μου.

Την επόμενη μέρα βρίσκω τον αριθμό και την παίρνω τηλέφωνο. Το σηκώνει η ίδια. «Γεια σας, κυρία Μερκούρη, σας τηλεφωνώ εκ μέρους του Μάνου Χατζιδάκι». «Αχ! Ο Μάααανος! Ο γλυκός μου ο Μάαανος! Τι κάνει ο Μάααανος;» ακούω τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή από την άλλη άκρη και νιώθω ένα μούδιασμα στη ραχοκοκαλιά. Για μένα και την παρέα μου είναι μια θεά, ένας μύθος, μου φαίνεται σαν όνειρο που της μιλάω στο τηλέφωνο. «Ο Μάνος είναι καλά, σας στέλνει χαιρετίσματα και θέλει πολύ να παίξετε την Νίνα στο “Τρίτο Στεφάνι” του Κώστα Ταχτσή». «Ο Κώστας! Τι κάνει ο Κώωωστας;» «Θέλει κι αυτός να παίξετε τη Νίνα» λέω ψέματα. «Η Νίιινα! Τι ωραίο βιβλίο που έγραψε ο Κώστας! Και την Εκάβη ποια θα την κάνει;» «Η Δέσπω Διαμαντίδου» «Η Δέσπω! Πάντα η Δέσπω! Της το είπατε;» «Ναι, και δέχτηκε με ενθουσιασμό αρκεί να παίξετε εσείς την Νίνα» «Και ποιος θα το σκηνοθετήσει;» «Εγώ!» «Πόσο χρονών είσαι;» «Είκοσι δύο, αλλά έχω πείρα, δουλεύω ένα χρόνο στο ραδιόφωνο (!)» «Είκοσι δύο; Υπάρχουν ακόμα αυτές οι ηλικίες;» αναστενάζει μελοδραματικά. «Και τι ψηφίζεις; Μήπως τους φασίστες της δεξιάς;» «Όχι, ανήκω σε αριστερή οικογένεια και εγώ προσωπικά ψηφίζω ΠΑΣΟΚ. «Α, είσαι δικός μας, δηλαδή…» την αισθάνομαι να γλυκαίνει, «καλά, έλα αύριο στις πέντε από το σπίτι, να τα πούμε από κοντά».

Έβρεχε ασταμάτητα από το πρωί. Οι υπόνομοι είχαν ξεχειλίσει, οι δρόμοι είχαν πλημμυρίσει, οι συγκοινωνίες είχαν παραλύσει. Φόρεσα το παλιό τριμμένο τζιν, έβαλα τα άρβυλα, κούμπωσα το στρατιωτικό αμπέχονο και από το Κουκάκι πήγα με τα πόδια στο Κολωνάκι. Από τον «Ιωαννίδη» στην Κανάρη αγόρασα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και να ’μαι τώρα εδώ, Αναγνωστοπούλου 25, στο Κολωνάκι, έξω από την πολυκατοικία να χτυπάω το κουδούνι. «Ποιος είναι;» «Ο Γιώργος Παυριανός, έχω ραντεβού με την Μελίνα». «Η Μελίνα δεν είναι εδώ, τι ώρα έχετε το ραντεβού;» «Στις πέντε…» «Τι να σας πω, ανεβείτε επάνω να την περιμένετε. Στον πέμπτο όροφο». Φτάνω στον όροφο, ανοίγω την πόρτα και βρίσκομαι μέσα στο διαμέρισμα. Μπροστά μου στέκεται η Αγγελική, φύλακας-άγγελος της Μελίνας.

Κοιτάζει εξεταστικά το βρεγμένο αμπέχονο, το τριμμένο τζιν, τα λασπωμένα άρβυλα. Μετά με κοιτάει στα μάτια, χαμογελάει ευγενικά, «θέλετε να μου δώσετε το…παλτό σας;» λέει σίγουρη πια ότι είμαι εντάξει άτομο. Της δίνω το αμπέχονο, της δίνω και το κόκκινο τριαντάφυλλο, με οδηγεί στο σαλόνι «περιμένετε εδώ», μου δείχνει τον καναπέ, «θέλετε καφέ;» «Αν είναι εύκολο…» λέω και κάθομαι. Στο σαλόνι κυριαρχεί το λευκό. Στους τοίχους τίποτα το ιδιαίτερο, κάτι παλιές χαλκογραφίες με την Ακρόπολη. Πίσω, σε ένα υπερυψωμένο επίπεδο βλέπω ένα μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι με καρέκλες. Σε μια γωνιά υπάρχει μια υπέροχη κασέλα ζωγραφισμένη από τον Θεόφιλο.

Γενικά είναι ένα καλόγουστο αστικό σαλόνι, χωρίς την αίγλη και την πολυτέλεια που περίμενα να δω. Δεν προλαβαίνω να καθίσω και μπαίνει στο δωμάτιο ο Ζυλ Ντασέν. «Γεια σου, είμαι ο Ντασενάκης» συστήνεται παιχνιδιάρικα και κάθεται στην πολυθρόνα. «Το Μελίνα τα έρτει σε λίγκο. Έχει πάει στον Πειραιά. Μεγκάλη πλημμύρα! Εσύ τι τέλει εντώ;» Του εξηγώ με τα λιγοστά αγγλικά μου. «Α, director, ίντιο ντουλειά με μένα! Και τέλει σκηνοθετήσει το Μελίνα; Good luck!» ξεσπάει στα γέλια, μετά παίρνει τους «New York Times» και αρχίζει να διαβάζει σαν να μην υπάρχω εκεί. Μπαίνει η Αγγελική, με καφέ και νερό. «Μόλις ήρθε» ανακοινώνει. «Είναι μούσκεμα» «Μους κιμά;» ρωτάει ο Ντασέν. «Όχι μους κιμά, μούσκεμα, wet, πώς το λένε» εξηγεί η Αγγελική και γελάνε. Γελάω κι εγώ, αλλά με μισή καρδιά. Αυτό το «τέλει σκηνοθετήσει το Μελίνα» μου έχει κόψει τα πόδια. Άσε το «good luck!» Για πρώτη φορά καταλαβαίνω ότι κολυμπάω σε βαθιά νερά.

Πρώτα ακούστηκε η φωνή της από τον κάτω όροφο. «Είναι απα-ρά-δε-κτο! Είναι φι-ρί-κη! Φασίστες! Αφήνουν τον κόσμο να πνίιιιγεται χωρίς καμία βοήηθεια!» Η καρδιά μου είναι έτοιμη να σπάσει. «Τζούλυ; Πού είναι ο Τζούλυ;» φωνάζει και ξαφνικά εμφανίζεται, σαν σκηνή από ταινία, φορώντας ένα βρεγμένο κόκκινο φόρεμα και ψηλά τακούνια. Κρατάει μια πετσέτα και σκουπίζει τα μαλλιά της. Τα μάτια της πετάνε φωτιές. Πλησιάζει τον Ντασέν και του λέει γεμάτη θυμό: «Έπρεπε να ήσουν εκεί, Τζούλυ! Να δεις όλη αυτή τη φι-ρί-κη! Όλος ο Πειραιάς μέσα στα νερά και τις λάαασπες!». Ο Ντασέν την παρακολουθεί αμίλητος και κάποια στιγμή, που ηρεμεί: «Μελίνα, με αυτό το dress πήγες στον Πειραιά; Αυτό είναι Ιβ Σεν Λοράν!». Η Μελίνα τα χάνει για λίγο, κοιτάει μια το φόρεμα μια τον Ντασέν, «μα για να τους τιμήσω το φόρεσα!» λέει στο τέλος θυμωμένη και πετάει την πετσέτα σε μια καρέκλα.

Εκείνη τη στιγμή αντιλαμβάνεται την παρουσία μου. Έχω μαζευτεί στην άκρη του καναπέ, σχεδόν θέλω να εξαφανιστώ και την παρακολουθώ με δέος. Αμέσως αλλάζει ύφος, γίνεται σαγηνευτική, γλυκιά, ερωτική σχεδόν. «Ποιο είναι το αγόρι αυτό;» ρωτάει με ένα γοητευτικό χαμόγελο. «Είναι director, θέλει να κάνει το “Τρίτο Στεφάνι” σίριαλ στο radio και εσύ να παίξεις την Νίνα» την ενημερώνει ο Ντασέν και βυθίζεται ξανά στην ανάγνωση της εφημερίδας του. Απλώνει τα χέρια της, με πιάνει από τους ώμους και πριν προλάβω να πω κουβέντα, «πάω μια στιγμή να αλλάξω και θα έρθω να συζητήσουμε» λέει, εξαφανίζεται και μετά από λίγο εμφανίζεται ξανά φορώντας μια κατάλευκη κελεμπία με χρυσά σιρίτια. Κάθεται νωχελικά δίπλα μου στον καναπέ, σταυρώνει τα πόδια της με μοναδικό τρόπο, ανάβει ένα Φίλτρο Παπαστράτος, ρουφάει ηδονικά, ρίχνει πίσω το κεφάλι και φυσάει τον καπνό προς το ταβάνι. «Και τώρα σε ακούω» λέει βραχνά και η καρδιά μου έχει πλέον σπάσει, όχι πια από αγωνία, αλλά από έρωτα…

Δεν μπορεί να παίξει την Νίνα, για πολιτικούς λόγους. Της αρέσει πολύ ο ρόλος αλλά εκείνη την εποχή, στο πλαίσιο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, δεν πληρώνει την εισφορά της ΕΡΤ μαζί με το λογαριασμό της ΔΕΗ. Θα ήταν λοιπόν παράλογο από τη μια να μην πληρώνει την εισφορά και από την άλλη να παίζει στο κρατικό ραδιόφωνο. Προσπαθώ να την μεταπείσω, αλλά μάταια. «Δεν γίνεται, αγόοορι μου! Πρέπει όλοι να αντισταθούμε αυτή τη στιγμή. Κάνε λίγο υπομονή και αργότερα θα το κάνουμε ένα ωραίο σενάριο και θα το γυρίσει ο Τζούλυ ταινία. Ε, Τζούλυ;» Ο Ντασέν κάτι μουρμουρίζει πίσω από την εφημερίδα του. Την κοιτάζω ικετευτικά, «μήπως να κάνουμε ένα δοκιμαστικό;» «Δεν έχει νόημα. Πες στον Μάνο ότι τον ευχαριστώ και ότι θα τον πάρω τηλέφωνο να μιλήσουμε». Τουλάχιστον θα αποκατασταθούν οι σχέσεις τους, σκέφτομαι και σηκώνομαι για να φύγω. «Μην στενοχωριέσαι» με παρηγορεί. «Είσαι νέος και θέλεις να γίνεται πάντα το δικό σου, αλλά θα δεις, κάθε εμπόδιο σε καλό». Της φιλάω το χέρι, λέω καληνύχτα στον Ντασέν, η Αγγελική φέρνει το αμπέχονο, βγαίνω ζαλισμένος στην Αναγνωστοπούλου, η βροχή έχει σταματήσει, περπατάω προς το Σύνταγμα, κατεβαίνω την Πανεπιστημίου και έξω από το Rex βλέπω μια τεράστια αφίσα με την Ρένα Βλαχοπούλου. Σαν αστραπή μου έρχεται η ιδέα: η Ρένα θα κάνει την Νίνα! Ενθουσιασμένος βγαίνω στην Πατησίων και παίρνω το τρόλεϊ για να πάω στο σπίτι μου στο Κουκάκι…

Λίγα χρόνια αργότερα, ανήμερα Καθαρή Δευτέρα, βρίσκομαι στο φιλόξενο σπίτι του Γιώργου Νταλάρα. Η αγαπημένη φίλη μου Άννα Νταλάρα φροντίζει πάντα τις μεγάλες γιορτές να με καλεί για να μη νιώθω μόνος. «Θα έρθει και η Μελίνα» μου λέει χαρούμενη. Νιώθω ένα αγκάθι στην καρδιά σαν τον ερωτευμένο που του θυμίζουν τον παλιό ανεκπλήρωτο έρωτά του. Το Τρίτο Πρόγραμμα δεν υπάρχει πια, το «Τρίτο Στεφάνι» έχει μεταδοθεί με την Ρένα και την Σμάρω Στεφανίδου, η Μελίνα έχει γίνει υπουργός Πολιτισμού, με τον Χατζιδάκι είναι και πάλι φίλοι, αλλά εγώ δεν την έχω ξανασυναντήσει.

Bλέπω τον μέγιστο, τον τεράστιο, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, και όπως κάνω πάντα όταν τον συναντάω, σκύβω να του φιλήσω το χέρι που έγραψε αριστουργήματα. Εκείνη τη στιγμή γίνεται μια μικρή αναστάτωση και μπαίνει αεράτη και πανέμορφη, με ένα τσιγάρο στο χέρι, η Μελίνα μαζί με την Μανουέλλα Παυλίδου. Όλα τα βλέμματα στρέφονται πάνω της, υψώνει τα χέρια, χαμογελάει πλατιά: «Καλή Σαρακοστήηη!» εύχεται και πλησιάζει τον Λευτέρη. «Μελίνα, τον ξέρεις τον Παυριανό;» τη ρωτάει. Δεν με θυμάται. «Έχει γράψει στο “ΚΛΙΚ” ένα καταπληκτικό άρθρο για τη μαλακία!» Από τη μια στιγμή στην άλλη η δυναμική ντίβα γίνεται ένα ντροπαλό κορίτσι: «Λευτέρη, ξέρεις ότι δεν μου αρέσουν τα χυδαία!» του λέει αυστηρά. «Είναι και Σαρακοστή!» «Καλά, αφού σε πειράζει θα το πω περιφραστικά. Έχει γράψει ένα καταπληκτικό άρθρο για τον αυνανισμό!» συνεχίζει γελώντας ο Παπαδόπουλος. Η Μελίνα δυσανασχετεί, επεμβαίνει η Άννα, «ο Γιώργος ήταν στο Τρίτο Πρόγραμμα με τον Χατζιδάκι. Έχει σκηνοθετήσει το “Τρίτο Στεφάνι” για το ραδιόφωνο». Ξαφνικά, η Μελίνα αλλάζει έκφραση, γουρλώνει τα μάτια, με κοιτάζει με αηδία: «Καλά, με αυτή τη χουντιάρα πήγες και το έκανες; Δεν είπαμε ότι θα το κάνουμε μαζί;» ρωτάει, με παραμερίζει συγχυσμένη και πάει να μιλήσει με τους υπόλοιπους καλεσμένους. «Μανουέλλα, τι συμβαίνει;» ρωτάω την φίλη μου. «Δεν ξέρω, Παύρη μου, μη με μπλέκεις» μου απαντάει και απομακρύνεται με ένα πιάτο στο χέρι.

Ο Σταμάτης Φασουλής μου έλυσε το αίνιγμα: Στην περίοδο της χούντας η Ρένα Βλαχοπούλου έπαιζε σε μια επιθεώρηση και σατίριζε την Μελίνα. Όταν λοιπόν έμαθε ότι είχα βάλει την Βλαχοπούλου να παίξει τη Νίνα, θεώρησε ότι το έκανα σκόπιμα για να την πικάρω. Φυσικά δεν ήξερα τίποτε απ’ όλα αυτά. Έτρεξα πίσω της, «Μελίνα, συγγνώμη, να σου εξηγήσω». Γύρισε χαμογελαστή σαν να μην είχε συμβεί τίποτα: «Τάβλι ξέρεις;» «Δεν ξέρω» «Α, μα εσύ δεν τρώγεσαι!» μου λέει απογοητευμένη. «Άσ’ τον το μαλάκα» επεμβαίνει ο Παπαδόπουλος, «πάμε να σε παίξω ένα τάβλι εγώ!». Είμαι έτοιμος να βάλω τα κλάματα. «Θέλω να δεχτείς τη συγγνώμη μου!» Με κοίταξε βαθιά στα μάτια, σαν να ήθελε να με υπνωτίσει, και μετά με αγκάλιασε με το μοναδικό τρόπο που αυτή ήξερε να αγκαλιάζει.

«Αγάααπη μου» είπε, και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Και από τότε μέχρι τώρα, η ευωδιά απ’ το Chanel Νο5 δεν λέει να φύγει από τη μνήμη μου.

athensvoice.gr

Άντρας και γυναίκα σάρκα μία, δολοφονεί το άλλο του μισό και ζητάει βοήθεια από τους φίλους του, που χρησιμοποιούν τη δική τους σάρκα σαν στολή παραλλαγής πολυλογάδων κωφαλάλων. Ο ΤΑΖ επικοινωνεί μαζί τους με ξεκαρδιστικά οδυνηρή, νοηματική.

Aν και σιχαίνομαι την κλισεδιά του όρου αλμοντοβαρικού (και για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις, η παράσταση δεν είναι αλμοντοβαρική, ότι στο διάολο κι αν σημαίνει αυτό) η διασκευή των Κώστα Σπυρόπουλου και Κατερίνας Μπέη πάνω στη σύγχρονη γαλλική μαύρη κωμωδία με πρωτότυπο τίτλο «Οι γυναίκες μας» (που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστή τον Ντανιέλ Οτέιγ), έχει μια έντονη αίσθηση του τι θα γύριζε ο Αλμοδοβάρ αν ήταν τόσο παθιασμένος με τους straight παντρεμένους 40κάτι άντρες, όσο είναι με τις γυναίκες στη φιλμογραφία του. Πολυγραφότατος και πολυβραβευμένος θεατρικός συγγραφέας, κινηματογραφικός σεναριογράφος αλλά και σκηνοθέτης ο  Ερίκ Ασούς που έχει παίξει μπάλα σε όλα τα είδη, έχει μια φυσική έφεση στο μαύρο του θρίλερ που μπορεί να γίνει κωμωδία ή της κωμωδίας που μπορεί να γίνει θρίλερ ξεγελώντας – χρησιμοποιώντας, τις ταμπέλες που δίνουμε στα διάφορα είδη μυθοπλασίας προκειμένου να διεισδύσει καυστικά και τρυφερά μέσα σε ανθρώπινες ψυχοσυνθέσεις ψάχνοντας την αλήθεια των ηρώων του που όπως και σε όλους μας, αναδεικνύεται μόνο όταν έρχονται αντιμέτωποι με ακραίες καταστάσεις στα όρια του αληθινού και του κατασκευάσματος.

Οι Μπέη – Σπυρόπουλος βασίζονται πάνω στο έργο του, έχοντας ένα στέρεο σκελετό αλλά από κει και πέρα, δημιουργούν και πολύ καλά κάνουν, κάτι εντελώς δικό τους. Ένα από τα κλασσικά προβλήματα – διλήμματα του θεατρικού ανεβάσματος γαλλικής κωμωδίας, καταστάσεων ή χαρακτήρων, φάρσας ή όποια άλλη ταμπέλα θες, στην Ελλάδα, είναι η τεράστια διαφορά της εγχώριας ας πούμε πιο έξω καρδιά και καφενέ νοοτροπίας από την κομ ιλ φο Γαλλική.  Είναι σαν τη χειραψία ένα πράγμα, στην Ελλάδα αν δεν την κάνεις εγκάρδια θα σε πούνε «κρυόκωλο», στη Γαλλία αν την κάνεις, θα σε πούνε «βλάχο». Γι αυτό και οι περισσότερες προσεγγίσεις Γαλλικών κωμωδιών στο Ελληνικό θέατρο διακρίνονται από μία ψυχρότητα επικοινωνίας. Η Κατερίνα και ο Κώστας, είπαν, αφού είναι να το πιάσουμε αλλιώς, δεν θα κάνουμε μισές δουλειές και με ρίσκο, μετακόμισαν το Theatre de Paris που πρωτοπαίχτηκε το έργο, στο Αγρίνιο.

Σαν κακός άνθρωπος που είμαι, η πρώτη μου σκέψη όταν άκουσα στη σκηνή τον Σπυρόπουλο να μιλάει με αξάν προκαλώντας το γέλιο, ήταν αυτή της επιλογής ενός τεχνάσματος για εύκολο γέλιο. 20 λεπτά μετά, η «παρεξήγηση» είχε λυθεί. Γιατί στην ουσία, κυριολεκτικά μεταφέρεται το Τheatre De Paris στο Αγρίνιο αφού όταν όλα τελειώσουν, συνειδητοποιείς ότι οι ηθοποιοί χωρίς να στο τρίβουν στη μούρη, έπαιζαν θέατρο μέσα στο θέατρο. Τους επαρχιώτες που μιμούνται τους Γάλλους. Τους 40άρηδες που μιμούνται τους 20άρηδες. Τους ευαίσθητους και τσαλακωμένους από τη ζωή που καλύπτουν μέσα στην εύπορη πλήξη τους και την ανάμνηση περασμένων μεγαλείων, το φόβο  της αναπροσαρμογής της ζωής τους σε μια νέα πραγματικότητα, τις ευθύνες, το συναίσθημα, την ενηλικίωση, τη γυναικεία τους (σαν ευαισθησία) πλευρά που με εξυπνάδα η Μπέη φαντάζομαι που είναι ειδική σε αυτά τους έχει προικίσει.

Ένας πετυχημένος γυναικολόγος, μια παλιά δόξα του ποδοσφαίρου νυν ιδιοκτήτης κλαμπ και ένας μεγαλοκομμωτής συναντιούνται συχνά στο εντελώς ατσούμπαλο αισθητικά όπως και η ψυχολογία του, σπίτι του Μαξ, του ποδοσφαιριστή, για φαγητό, χαρτάκι, κουτσομπολιό, καβλάντισμα. Εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, ενώνονται μόνο από τις αναμνήσεις της χρυσής τους εποχής και την αποτυχία της τωρινής τους, ψάχνοντας χωρίς να το συνειδητοποιούν το χαμένο κομματάκι του παζλ που λείπει από την εικόνα.

Ο Κώστας Σπυρόπουλος υποδύεται τον Μάξιμο, αυτόν με το βαρύ αξάν που προκαλεί και το περισσότερο γέλιο. Θα μπορούσε να επαναπαυτεί σε αυτό, δεν το κάνει. Είναι σχεδόν διαπεραστική η αίσθηση αν εστιάσεις στο βλέμμα του, μιας μελαγχολίας την οποία απεγνωσμένα προσπαθεί να καλύψει με καφρίλες. Μια υποκριτική ποιότητα που εμένα με χτύπησε κέντρο ζντουπ, σαν να με παρακαλούσε ο ήρωάς του να ανέβω στη σκηνή να τον αγκαλιάσω.

Ο Θανάσης Ευθυμιάδης που υποδύεται τον παντρεμένο γυναικολόγο Παύλο, καλόκαρδος μεν, με κόμπλεξ αστικού μιμητισμού και μοντερνίστικης δηθενιάς δε, με προβλημάτισε λίγο. Λατρεύω τη φυσικότητα του παιξίματος και στις καλές του στιγμές ήταν… πιο φυσικός δεν γίνεται. Το θέμα είναι πως δεν ξέρω αν φταίει ο χαρακτήρας που υποδύεται ή ο ίδιος αλλά κάποιες στιγμές φαίνεται ο Κώστας να παίζει την Ελληνική διασκευή του έργου και ο Θανάσης τη Γαλλική.

Και ο πάντα απολαυστικά υπερενεργετικός κι αγαπημένος Γιώργος Γαλλίτης στο ρόλο του κομμωτή Σίμου, να καλύπτει υποκριτικά τη δική του αναποφασιστικότητα ανάμεσα στο Ελληνικό και το Γαλλικό στηριζόμενος σε ένα κινησιολογικό stand up comedy. Και οι τρεις τους, σε αυτό που κάνουν είναι αφοσιωμένοι, απλά στο ζέσταμα ακόμα της σεζόν (7^η παράσταση) προσπαθούν να ξαναβρούν την περσινή  μεταξύ τους κοινή συνιστώσα, ειδικά όσον αφορά στο συγχρονισμό τους στις εκρήξεις υστερίας. Ο Σίμος είναι και ο καταλύτης της υπόθεσης, εφόσον θα εμφανιστεί στη συνάντηση των φίλων, ανακοινώνοντάς τους ότι μόλις έπνιξε τη γυναίκα του και βάζοντας τους σε ηθικό δίλημμα ζητώντας την κάλυψη του.

Ένα σκηνικό και τρεις ηθοποιοί είναι πάντα μια πολύ δύσκολη υπόθεση να σε κρατήσει στη θέση σου (ειδικά αν είσαι και νευρόσπαστο όπως εγώ). Το ότι το κοινό δεν σταματάει να γελάει, και με τη δική του απλοϊκότητα (γιατί το άκουσα με τα αυτιά μου στα καμαρίνια από μία κυρία, «έχει πολύ ωραία μηνύματα το έργο» είπε στον Σπυρόπουλο) αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για κάτι παρά πάνω από ακόμα μια κωμωδία, είναι επιτυχία. Το ότι τα φραστικά μπινελίκια που ακούγονται, δεν σε ενοχλούν ως εξ’ επί τούτου, αλλά ταιριάζουν στην περσόνα των ηρώων, είναι επιτυχία. Το ότι το θέατρο ήταν γεμάτο είναι επιτυχία. Το ότι τα λεκτικά γκαγκ και παιχνίδια στη διασκευή, στην μεγάλη τους πλειοψηφία λειτουργούν είναι επιτυχία με μια μικρή ένσταση. Το ότι στο πρώτο μισό του πρώτου μέρους ο Μάξιμος έχει ένα υπερφορτωμένο ντελίριο άγχους για ανεκδοτολογική ατάκα που αποδυναμώνει την ευστοχία της, όπως το ίδιο κάνει κατά τη γνώμη μου και η υπερβολική επανάληψη του ευρήματος με την «…ανηψιά του μπατζανάκη της θείας του ξαδέρφου…» όσον αφορά στη γνωριμία όλων με όλους και το κουτσομπολιό μιας μικρής κοινωνίας. Το ότι το χωριάτικο αξάν, αξιοποιείται στο έπακρο αλλά από ένα σημείο και μετά, προκύπτει αβίαστα και όχι καρικατουρίστικα, είναι επιτυχία. Το να είσαι καλλιτέχνης, επομένως εξ’ ορισμού νάρκισσος, και να σκηνοθετείς παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείς, μοιράζοντας  δίκαια στους συναδέλφους σου τις «εμφάσεις» και τις ευκαιρίες για ανάδειξη, κρατώντας ισορροπία ρυθμού και χωρίς κοιλιές, είναι επιτυχία. Το να γελάω και ταυτόχρονα το έργο να με κάνει να συνειδητοποιώ  πως εδώ και 10 χρόνια παραμυθιάζομαι ότι θα τελειώσω το βιβλίο που γράφω αλλά δεν το κάνω προτιμώντας να γυρνάω ως βαψομαλλιάς στα 40 μου με σκισμένο τζιν, μεθυσμένος και αθλιοπέφτουλας γκομενικά, σε μπαρ, πεπεισμένος ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα από τα 20 μου, αντανακλά μια δική μου αποτυχία, που όταν μια παράσταση μου τη γαληνεύει μεταδίδοντας μου στο φινάλε την προοπτική ανατροπής και αισιοδοξίας, είναι επιτυχία.

Απόδοση-Διασκευή: Κώστας Σπυρόπουλος, Κατερίνα Μπέη
Σκηνοθεσία: Κώστας Σπυρόπουλος
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Στίχοι: Ελένη Γιανατσούλια
Το τραγούδι ερμηνεύει ο Πάνος Κιάμος
Παραγωγή: ΚΣ Productions
Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης
Κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου

Θέατρο Ήβη, Σαρρή 27, Ψυρρή, Αθήνα
Τετάρτη 20:00
Πέμπτη 21:00
Παρασκευή 21:15
Σάββατο 21:15
Κυριακή 20:00
Τιμές εισιτηρίων: 18, 15, 12, 10
Προπώληση: Viva.gr
Ταμείο Θεάτρου, τηλ.: 2103213112 , 2103216382 – ανοικτό Τρίτη με Κυριακή 10:00- 22:00

Κάνε κονέ με τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz   ή στείλε του εξώδικα και απειλητικές επιστολές στο terra_gelida@hotmail.com

Για τέσσερις μόνο παραστάσεις, η εξομολόγηση του Γιάννη Καλατζόπουλου Τι να σου πω Σουλτάνα μου, ανεβαίνει από αύριο Δευτέρα 24 Οκτωβρίου στο Θέατρο Όλβιο. Το Cosmopoliti εξασφάλισε πέντε διπλές προσκλήσεις για τις δύο πρώτες παραστάσεις, τη Δευτέρα 24/10 και την Τρίτη 25/10. Για να τις διεκδικήσετε, γράψτε το ονοματεπώνυμό σας εδώ  και την ημέρα επιλογής σας (π.χ: Νίκος Παππάς,Τρίτη) εδώ ή στη σελίδα μας στο Facebook και αυτόματα μπαίνετε στην κλήρωση.  Οι τυχεροί θα ειδοποιηθούν με μήνυμα στο inbox ή mail. Kαλή επιτυχία!

Tι να σου πω Σουλτάνα μου: μια …ακατάλληλη εξομολόγηση από τον Γιάννη Καλατζόπουλο

H τεράστια θεατρική επιτυχία της περσινής σεζόν, επέστρεψε στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων/Λευτέρης Βογιατζής, και πάλι με την κορυφαία ηθοποιό Αμαλία Μουτούση στο ρόλο της Νόρας. Και είναι τόσο συναρπαστικό να την βλέπεις να παίζει….. Από τις 7 Οκτωβρίου 2016 έως 15 Ιανουαρίου 2017, επαναλαμβάνεται  Το Κουκλόσπιτο του Henrik Ibsen με την Αμαλία Μουτούση και τον Άρη Λεμπεσόπουλο στους κεντρικούς ρόλους.

Εκατόν σαράντα χρόνια σχεδόν, μετά την πρώτη του εμφάνιση στην ευρωπαϊκή θεατρική σκηνή, το αριστούργημα του Henrik Ibsen, είναι πρόκληση ακόμα και σήμερα σε όλους όσους ασχολούνται με το θέατρο, για να αναμετρηθούν μαζί του, και να παρουσιάσουν ένα καινούργιο ανέβασμα. Είναι ένα έργο με ανατρεπτική φύση και εκρηκτική ένταση, γι’ αυτό και αρέσει. Ο θόρυβος της πόρτας που κλείνει πίσω της η Νόρα, αφήνοντας σύζυγο και παιδιά, ακούγεται ολοένα και πιο έντονα στις μέρες μας.

Γραμμένο το 1879, το έργο του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα, συντάραξε την εποχή του και υπήρξε καταλυτικό για την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης. Η Νόρα – πρόσωπο μυθικό για τη σύγχρονη δραματουργία, γίνεται στην εποχή μας, ένα σύμβολο όχι μόνο για την γυναίκα, αλλά γενικότερα για τον άνθρωπο. Μέσα από την ποιητική διάσταση του λόγου, ο Henrik Ibsen, μας καλεί σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Η Νόρα αναζητά και προσμένει το θαύμα… «κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οκτώ γωνιές των ανέμων γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου.»

«Υπήρξα περισσότερο ποιητής και λιγότερο κοινωνικός φιλόσοφος απ’  ότι οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν… Πρέπει να αποποιηθώ την τιμή ότι ενσυνείδητα εργάστηκα για τα δικαιώματα των γυναικών. Δεν είμαι καν σίγουρος για τα ποια πραγματικά είναι τα δικαιώματα των γυναικών. Για μένα υπάρχει το ζήτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Και αν διαβάσετε τα έργα μου προσεκτικά, θα το αντιληφθείτε αυτό. Παρεμπιπτόντως,  είναι βεβαίως επιθυμητό να λυθεί το ζήτημα των γυναικών, αυτό όμως δεν είναι ολόκληρο το αντικείμενο μου. Έργο μου υπήρξε η απεικόνιση της ανθρώπινης ύπαρξης».

Henrik Ibsen

(1898, από την ομιλία του στην Νορβηγική Εταιρεία για τα δικαιώματα των γυναικών)

Χάρηκα αφάνταστα που είδα αυτήν την παράσταση, αυτό το έργο και με τόσο καλό θίασο. Η Αμαλία Μουτούση όμως, είναι κάτι το απίστευτο. Από το ξεκίνημα μέχρι να φτάσει στο τέλος, χτίζει μια υποδειγματική Νόρα. Δεν ξεφεύγει ούτε ίντσα από το ρόλο της. Στο καμαρίνι με τον Σταμάτη, και κάτω που μου έγραψε στο πρόγραμμα της παράστασης.

Η ταυτότητα της παράστασης:

Αμαλία Μουτούση (Νόρα), Άρης Λεμπεσόπουλος (Τόρβαλντ Χέλμερ), Μαρία Ζορμπά (Κριστίνα Λίντε), Γιώργος Συμεωνίδης (Νιλς Κρόγκσταντ), Νικόλας Παπαγιάννης (Γιατρός Ρανκ), Μετάφραση- Δραματουργική επεξεργασία- Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας, Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη, Κοστούμια: Άγγελος Μέντης

Με την Αμαλία που την υπεραγαπώ και εκτιμώ αφάνταστα.

Θέατρο οδού Κυκλάδων/ “Λευτέρης Βογιατζής”

Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210.8217877

Το κουκλόσπιτο

Ως 15 Ιανουαρίου

Κυρ. 7μ.μ. Τετ. 8μ.μ. Πέμ., Παρ. 8.30μ.μ., Σάβ. 9μ.μ. Tιμή: € 18, 12 – (Σάβ., Κυρ.), € 16, 12, (Τετ., Πέμ., Παρ.). Ισχύουν ειδικές τιμές.

Χρίστηκε πρωταγωνιστής εν μία νυκτί, χάρις στο πηγαίο ταλέντο του, τα εκφραστικά μέσα που διαθέτει, τη σκηνική του παρουσία και την υπέροχη φωνή του με την τέλεια άρθρωση! Η καλλιτεχνική του πορεία- τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση- είναι μεστή, ουσιαστική, ποιοτική, με σπουδαίους ρόλους της παγκόσμιας δραματουργίας- και όχι μόνο- με αξιόλογες συνεργασίες και καταξιωμένους σκηνοθέτες. Από τα πρώτα του βήματα ακόμη θυμάμαι ότι ο Νίκος Ψαρράς, έκανε αυστηρές επιλογές και δεν ‘’παρασύρθηκε’’ από το κυνήγι της εύκολης και γρήγορης αναγνωρισιμότητας. Παρ’ όλα αυτά, όμως, και γνωστός έγινε και καθιερώθηκε και πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμήνευσε- και ερμηνεύει- και συνεργάστηκε χρόνια με το Εθνικό θέατρο. Ενσάρκωσε και υποδύθηκε με απόλυτη επιτυχία πολλούς, διαφορετικούς , απαιτητικούς και ενδιαφέροντες ρόλους του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου αλλά και της αρχαίας τραγωδίας! Του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και μπράβο γιατί εξακολουθεί να βαδίζει στο δρόμο που εκείνος επέλεξε, χωρίς να’’ προδώσει’’ στο παραμικρό τα ‘’πιστεύω’’ και τους στόχους του .Φέτος συμπρωταγωνιστεί με την Αλεξία Καλτσίκη και την Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη στο ερωτικό θρίλερ του Άνταμ Σάιντλ ‘’Φοβάσαι ;’’  στο θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης σε σκηνοθεσία της ικανής Έλενας Καρακούλη. Χαρείτε τον από το Α ως το Ω!

Άνταμ Σάιντλ: Ως δώρο μας ήρθε το έργο του .Ψάχναμε κάτι φρέσκο, γρήγορο, με ανατροπές και ωραίους ρόλους και τελικά το βρήκαμε .

Βούληση: Ή αλλιώς η ικανότητα κάποιου να θέτει στόχους, κάτι απαραίτητο στη δουλειά μου, κυρίως στους νέους, μιας και οι πειρασμοί για εύκολη αναγνωρισιμότητα είναι πολλοί αλλά καθόλου η ουσία αυτής της τέχνης.

Γενική δοκιμή: Φοράμε τα καλά μας, φωνάζουμε πέντε φίλους και περιμένουμε να δούμε αν αυτό που δουλεύουμε δυο μήνες λειτουργεί

Διανόηση: Μάταια είναι η εκμάθηση χωρίς σκέψη, επικίνδυνη είναι η σκέψη χωρίς εκμάθηση

Έλενα Καρακούλη: Αγάπη, σύντροφος, συνοδοιπόρος, σαν από πάντα!

Ζωή: Υπέροχη! κάποιοι την κάνουν δύσκολη. Καλό είναι να τους ξεπερνούμε γρήγορα.

Ηθοποιός: Επάγγελμα εδώ και χρόνια, χόμπι για πάντα!

Θάρρος: Απαραίτητο για όλους μας! Για να μπορέσουμε να εξελιχθούμε.

Ιδεολογία: Ανήκω σε μια γενιά που δήλωνε απολιτίκ. Αυτό αλλάζει νομίζω τα τελευταία χρόνια και πρέπει να υπάρχει στη γενικότερη στάση ζωής.

Καριέρα: Λέξη βαριά σαν από άλλη εποχή.

Λαμπερός: Ωραίο, όταν το ακούς για σένα, ειδικά αν είσαι ηθοποιός. Η λάμψη ,για μένα, όταν υπάρχει πηγάζει από μέσα και κάποιος τη φέρει όπου κι αν βρίσκεται επαγγελματικά.

Μεγαλοψυχία: Όσο μακριά κι αν πάει ο νους, ποτέ δεν φτάνει εκεί που μπορεί να φτάσει η καρδιά.

Νίκος Ψαρράς: Ας μιλήσουν άλλοι για μένα, εγώ τι να πω;

Ξενοφοβία: Με τρομάζει και με θλίβει πως λαοί ολόκληροι, που έχουν υποφέρει ή στείλει χιλιάδες μετανάστες κλείνουν ερμητικά τις πόρτες σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.Υπάρχει μια παγκόσμια ταραχή που είναι πολύ ανησυχητική..

Ομόνοια: Μακάρι να υπάρχει ομόνοια σε όλους μας. Όσον αφορά την πλατεία Ομόνοιας, ας ξανακάνουν το υπέροχο συντριβάνι που υπήρχε και τα λουλούδια και ας ξηλώσουν το εμετικό μπετόν…

Πειραματισμοί(σκηνοθετικοί): Απαραίτητοι για να εξελιχθεί η τέχνη μας .Θυμώνουν κάποιοι θεατές τα καλοκαίρια για τις μοντέρνες τραγωδίες. Δηλαδή πως πρέπει να ανέβουν; Εάν νομίζουν ότι οι κλασικές παραστάσεις του Ροντήρη π.χ (που αναμφίβολα ήταν σπουδαίες) είχαν σχέση με την αρχαία Ελλάδα είναι πολύ γελασμένοι. Με το γερμανικό εξπρεσιονισμό είχαν σχέση, κανείς μας δεν ξέρει πως ήταν η τραγωδία και όλοι ψάχνουμε να βρούμε λύσεις. Ένα δεν πρέπει να ξεχνάμε, τους θεατές!! Γιατί ό,τι ετοιμάζουμε είναι για αυτούς.

Ρόλοι: Έρχονται, φεύγουν, μένουν σαν σκιές…

Συγχώρεση: Έχει την ίδια γλύκα όταν την εισπράττεις αλλά και όταν την δίνεις…

Τόλμη: Δεν είναι επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα που δεν τολμάμε, αλλά επειδή δεν τολμάμε μας φαίνονται δύσκολα

Υποκρισία: Άσχημο πράγμα και απεχθές.

Φοβάσαι: Μόνο ένα πράγμα, την απώλεια αγαπημένων ανθρώπων.

Χορός (τραγωδίας): Μεγάλο σχολείο για όλους τους ηθοποιούς!

Ψέμα: Ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια υπάρχει η διέξοδος της σιωπής…

Ωραίο φινάλε: Μακάρι να το έχουμε!

Μικρό αφιέρωμα στον τεράστιο μουσικό Mπομπ Ντίλαν που είναι ο νικητής του Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2016 σύμφωνα με τη Σουηδική Ακαδημία. Η Ακαδημία έκρινε πως  «έχει δημιουργήσει νέες μορφές ποιητικής έκφρασης μέσα στη σπουδαία αμερικανική μουσική παράδοση». Τον τιμάμε με 22 από τα καλύτερα τραγούδια του, από τις 6 δεκαετίες της προσφοράς του στη σύγχρονη τέχνη.

Πατήστε play κι ακούστε τα:

Ένα εξαιρετικό έργο με διεθνή καριέρα, το οποίο σημείωσε τεράστια επιτυχία όπου κι αν παίχτηκε, με πολύ χιούμορ, πολλή ανθρωπιά, και σάτιρα στον κοινωνικό ρατσισμό, που έτσι κι αλλιώς υφέρπει στις κοινωνίες του πολιτισμένου κόσμου μας, παρουσιάζει φέτος ο Σπύρος Παπαδόπουλος στο Θέατρο Κάππα. Το Δείπνο ηλιθίων, η  κλασσική  πλέον κωμωδία του Francis Veber, έκανε πρεμιέρα με τον Σπύρο Παπαδόπουλο και τον εκλεκτό θίασο να χειροκροτούνται θερμά από φίλους και συναδέλφους.

Δείτε φωτογραφίες από την πρεμιέρα:

Γιώργος Λιάνης, Σοφία Σπυράτου, Σπύρος Παπαδόπουλος

Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Χρήστος Σπανός

Kωνσταντίνος Μάνος, Ράνια Παπαδάκου, Άννα Μενενάκου

Γρηγόρης Σταμούλης, Ηρώ Μουκίου, Ντίνος Καρύδης, Σπύρος Παπαδόπουλος

Η Άννα Μενενάκου ανάμεσα στην Ηρώ Μουκίου και τον Γρηγόρη Σταμούλη

Ξανθή Γεωργίου, Ντίνος Καρύδης

Άννα Μενενάκου, Ντίνος Καρύδης

Ιάσονας Παπαματθαίου, Νικολέτα Κοτσαηλίδου

Γρηγόρης Σταμούλης, Κωνσταντίνος Μάνος, Σπύρος Παπαδόπουλος

Γαλήνη Τσεβά, Ιάσονας Παπαματθαίου

Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Γρηγόρης Σταμούλης, Βασίλης Ρίσβας, Ράνια Παπαδάκου, Κωνσταντίνος Μάνος

Χρήστος Σπανός, Σπύρος Παπαδόπουλος

Ιάσονας και Τάκης Παπαματθαίου

Ο Φρανσουά Πινιόν (Σπύρος Παπαδόπουλος), ένας αθώος, αφελής, καλοπροαίρετος άνθρωπος, είναι ο πολλά υποσχόμενος «ηλίθιος» του Πιερ γι’ αυτήν την εβδομάδα. Τον καλεί στον σπίτι του για να γνωριστούν και εν συνεχεία να πάνε στο δείπνο. Κι εδώ αρχίζει μία σειρά από ανατροπές, όπου διαλύονται τα πάντα. Ο Πινιόν με την αφέλεια και την αθωότητά του, προκαλεί απανωτούς σεισμούς. Μέσα σε λίγη ώρα, ο άτρωτος “man of the year”, Πιερ, αποδομείται και γίνεται αξιοθρήνητος ανθρωπάκος. Τελικά, ποιος απ’ τους δύο είναι ο ηλίθιος; Ο ευρών αμειφθήσεται!

Σκηνοθεσία: Σπύρος Παπαδόπουλος

Μετάφραση: Νικολέτα Κοτσαηλίδου

Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή

Κοστούμια: Νικόλ Παναγιώτου

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Χορογραφίες: Σοφία Σπυράτου

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ

Σπύρος Παπαδόπουλος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Βασίλης Ρίσβας, Αννα Μενενάκου, Ξανθή Γεωργίου και ο Τάκης Παπαματθαίου

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Τετάρτη 19:00 (λαϊκή απογευματινή)

Πέμπτη 21:00

Παρασκευή 21:00

Σάββατο 18:00 (λαϊκή απογευματινή) και 21:00

Κυριακή 20:00

Τιμές:

Τετάρτη 15€

Πέμπτη 17€

Παρασκευή 18 €

Σάββατο απόγευμα 15€

Σάββατο βράδυ 20€

Κυριακή 18€

Φοιτητικό – Παιδικό 10€

Προπώληση στα ταμεία του θεάτρου,  στο www.viva.gr

Καταστήματα: Public, Seven Spots, Reload Stores, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης

Προπώληση Viva: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-kappa/dipno-ilithion/

Θέατρο Κάππα

Κυψέλης 2, Κυψέλη

Τηλ. 2107707227, 2108827000

“Δείπνο ηλιθίων”: backstage στη νέα παράσταση του Σπύρου Παπαδόπουλου

O Κεν και η Λίζα, μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης ανακαλύπτουν πως η σχέση τους βρίσκεται σε αδιέξοδο και ανάμεσά τους υπάρχουν μυστικά και ψέματα. Εκείνη, συντηρητική Νεοϋορκέζα ψυχοθεραπεύτρια,  αφοσιωμένη στη σχέση τους κι εκείνος μποέμ κινηματογραφιστής… Όταν έρχεται η πρώτη αποκάλυψη, η ρωγμή  είναι καταλυτική. Πώς εκείνος θα καταφέρει να επουλώσει τις πληγές και να ξανακερδίσει την χαμένη εμπιστοσύνη της; Tι θα επακολουθήσει όταν συναινέσουν  να μπει ανάμεσα τους  κριτής σε αυτή τη «μάχη» μια κάμερα που θα τους παρακολουθεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο; Θα κερδίσουν τη χαμένη ελευθερία ή θα μπουν σε μια νέα φυλακή; Ένα παιχνίδι όπου ο έρωτας δείχνει αγεφύρωτος, αλλά η αληθινή αγάπη είναι γέφυρα, που στο τέλος θα ενώσει τις ψυχές τους.

‘Εργο – προάγγελος της σημερινής  εποχής όπου τα social media κυριαρχούν και όλοι έχουν την ανάγκη να μοιραστούν την προσωπική τους ζωή μέσα από μια κάμερα, είναι το  πρωτοποριακό για την εποχή του Faith, της Kate Robin που ανέβηκε στο Θέατρο Γκλόρια Μικρό, σε απόδοση και σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη με πρωταγωνιστές (αλφαβητικά) την Ζέτα Δούκα και τον Παναγιώτη Μπουγιούρη

Η συγγραφέας μπαίνει βαθιά στη ψυχοσύνθεση ενός πληγωμένου ζευγαριού και παρακολουθεί βήμα βήμα τις αντιδράσεις τους, σε ένα παιχνίδι επιβολής και αλλεπάλληλων συναισθηματικών συγκρούσεων και εναλλαγών που οδηγούν σε ένα θεαματικό φινάλε. Το ζευγάρι τοποθετεί  μια κάμερα στην 24ωρη καθημερινότητα τους παρακολουθώντας  την προσωπική ζωή ο ένας του άλλου και αναλύοντας τα συναισθήματα που τους προκαλούν οι εικόνες που βλέπουν.

Γνώμη μου: Ωραίες ερμηνείες από την Ζέτα Δούκα και τον Παναγιώτη Μπουγιούρη, που πείθουν πολύ ως ζευγάρι στη σκηνή. Ολική μεταμόρφωση για το θέατρο Γκλόρια Μικρό, που φιλοξενεί πάντα παραστάσεις υψηλής αισθητικής και προσεγμένη σκηνοθεσία του Γιώργου Βάλαρη, που δίνει βάση στις ερμηνείες των ηθοποιών και πετυχαίνει ένα άριστο αποτέλεσμα. Έξυπνη χρήση των βίντεο που εξυπηρετούν την πλοκή με γκεστ  τους: Άκη Σακελλαρίου, Μαρία Κορινθίου, Σύλβια Δεληκούρα και τον σκηνοθέτη της παράστασης, Γιώργο Βάλαρη. Στα συν τα -πολυάριθμα- κοστούμια από τον Αλέξη Φούκο.

Η Ζέτα Δούκα και ο Παναγιώτης Μπουγιούρης είχαν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι στην πρεμιέρα του Faith, που έγινε με παρουσία φίλων και συνεργατών. Ανάμεσά τους o Tάσος Παπανδρέου, η Τζέση Παπουτσή, ο Μάνος Ιωάννου, η Βάσια Παναγοπούλου, η Βίκυ Κάβουρα, ο Γιάννης Μάνιος, ο Στέλιος Παπαδόπουλος, ο Δημήτρης Γιώτης, ο Κωνσταντίνος Μάνος, ο Μιχάλης Χατζηαντωνάς κ.α.

Βάσια Παναγοπούλου, Γιώργος Βάλαρης

Παναγιώτης Μπουγιούρης, Τζέση Παπουτσή, Ζέτα Δούκα, Γιώργος Βάλαρης

Γιώργος Βάλαρης, Κωνσταντίνος Μάνος

Κωνσταντίνος Μάνος, Βίκυ Κάβουρα

Τζέση Παπουτσή, Τάσος Παπανδρέου, Χρυσάνθη Αυγεροπούλου

Βίκυ Κάβουρα, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Τζέση Παπουτσή, Δημήτρης Γιώτης

Μιχάλης Χατζηαντωνάς, Μάνος Χατζηαντωνάς

Τάσος Παπανδρέου, Χρυσάνθη Αυγεροπούλου, Γιώργος Βάλαρης, Ζέτα Δούκα, Παναγιώτης Μπουγιούρης

Γιάννης Μάνιος, Τζέση Παπουτσή, Στέλιος Παπαδόπουλος, Βασίλης Νάτσιος

Παναγιώτης Μπουγιούρης

Γιώργος Βάλαρης, Ζέτα Δούκα, Παναγιώτης Μπουγιούρης

FAITH

(Intrigue with Faye)   της Kate Robin

Απόδοση – Σκηνοθεσία: Γιώργος  Βάλαρης

Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά): Ζέτα Δούκα, Παναγιώτης Μπουγιούρης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Κείμενο: Kate Robin

Απόδοση-Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Βάλαρης  

Σκηνικά: Διονύσης Χριστοφιλογιάννης

Κοστούμια: Αλέξης Φούκος

Φωτισμοί:  Χρήστος Τζιόγκας

Video art: Βασίλης Αντωνιάδης (filmskin)

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης

Ειδικός συνεργάτης: Ντίνος Λέλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Κοτζαηλία

Γραφιστικά: Ρούλα Δανιήλ

Ευχαριστούμε για τη φιλική συμμετοχή του στα video της παράστασης, τους: Άκη Σακελλαρίου, Μαρία Κορινθίου, Σύλβια Δεληκούρα και Γιώργο Βάλαρη

Παραγωγή: Φιλοθέατον Ε.Ε.  

Χώρος: Θέατρο  ΓΚΛΟΡΙΑ Μικρό   

Ιπποκράτους 7, Αθήνα

(Μετρό Σταθμός Πανεπιστήμιο)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη (λαϊκή απογευματινή) και Κυριακή 19:30

Πέμπτη, Παρασκευή 21.00

Σάββατο (λαϊκή απογευματινή) 18.00 και 21.00

Διάρκεια: 95‘

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή:

€12 είσοδος

€10 για φοιτητές  και  άνω των 65

€ 8 άνεργοι

Σάββατο απόγευμα:

€12 είσοδος

€10 για φοιτητές  και  άνω των 65

Τι είναι ο έρωτας; Πόσο εύκολο είναι να πέσουμε στην παγίδα του; Ένα τρελό ερωτικό γαϊτανάκι ξεδιπλώνεται επί σκηνής με τους ήρωές του να πέφτουν «θύματα» του θεού έρωτα. Ανάμεσά τους ένας θεατρίνος, ερωτευμένος εκείνος με την τέχνη του, μια χήρα που ξεχνάει γρήγορα το χαμό του άντρα της, μια κυρία που απατά το σύζυγό της, ένα νεαρό αφεντικό που <<δαμάζει>> την αυθάδη υπηρέτρια. Σε όλα αυτά εμφανίζεται ένας μυστηριώδης επισκέπτης- αφηγητής. Ο Τάκης Παπαματθαίου με μαεστρία «μαγειρεύει» τους δυο κλασικούς συγγραφείς και σας προσκαλεί να γίνετε συνδαιτημόνες στη σπεσιαλιτέ του  «Σνίτσλερ με Βότκα Τσέχωφ».

Οι συντελεστές

Κείμενο: Άντoν Τσέχωφ, Άρθουρ Σνίτσλερ

Σκηνοθεσία – Απόδοση – Κείμενο : Τάκης Παπαματθαίου

Παίζουν: Ντίνος Κάρυδης, Μάνος Πίντζης, Αλίκη Βουτζουράκη, Τόνια Οικονόμου, ‘Eφη Κιούκη, Λευτέρης Παπαδημητρίου, Γιώργος Ντοβλετάκης

Καλλιτεχνική Επιμέλεια – Σκηνικά – Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη

Βοηθός Ενδυματολόγου: Χριστίνα Ευσταθίου

Αφίσα: Γιώτα Καραδήμα

Διάρκεια: 90 λεπτά

Ημέρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη

Γενική είσοδος: 12€ (γενική είσοδος), 8€ (φοιτητές – άνεργοι)

Κρατήσεις: 210-5789337

L.A. (Life n‘ Art) Theater

Κωνσταντινουπόλεως 82, Μετρό Κεραμεικός

Μόσχα, Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2002.

Στη διάρκεια του μιούζικαλ NORDOST στο Θέατρο Ντουμπρόβκα, 42 Τσετσένοι αυτονομιστές εισβάλλουν στο θέατρο, απαιτώντας πλήρη αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Τσετσενία.

57 ώρες ομηρίας, 850 όμηροι, 170 νεκροί. Τρεις γυναίκες, αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος, μια Τσετσένα «μαύρη χήρα», μια Ρωσίδα όμηρος και μια Λετονή γιατρός, παρουσιάζουν σε παρόντα χρόνο, η κάθε μια από τη δικιά της σκοπιά, το ιστορικό της τραγωδίας.

Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 2016.

14 χρόνια μετά, βιώνουμε την εποχή όπου η τρομοκρατία έχει γίνει σημείο των καιρών. Ίδιον της πολιτισμένης Δύσης. Καθημερινός εφιάλτης όλων. Όλα μπορούν να συμβούν, όλα συμβαίνουν και μαρτυρούν τις αιτίες τους. Το 2002, η κάθε μία από τις δύο πλευρές της ρωσο-τσετσενικής σύγκρουσης, τής έδινε διαφορετικό όνομα: «απελευθερωτικός αγώνας» vs «αντιτρομοκρατική επιχείρηση». Το 2016, γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες μίας ατέρμονης βίας: ο πόλεμος στη Συρία, το μπαράζ τρομοκρατικών χτυπημάτων στην Κωνσταντινούπολη, οι επιθέσεις τρομοκρατίας στην Ευρώπη.

Ακούγοντας τις μαρτυρίες των τριών γυναικών, είναι σαν να τις ακούς σήμερα: χωρίς να τίθεται ερώτημα υπαιτιότητας, οι διάλογοί τους συναρπάζουν με την ανθρωπιά τους και συγκινούν με την αφοπλιστική ειλικρίνειά τους. Η μία ιστορία φωτίζει την άλλη, και το παζλ συμπληρώνεται με το αιματηρό τέλος. Και εκεί, οι τρεις παράλληλες ζωές θα διασταυρωθούν. Με κοινή αποκορύφωση: εξίσου αιματηρή και επώδυνη.

Το συγκλονιστικό έργο-ντοκουμέντο του Τόρστεν Μπουχστάινερ παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά -σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μακαλιά– στο Θέατρο Άβατον. Από τις 24 Οκτωβρίου, και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Ταυτότητα Παράστασης

Κείμενο Τόρστεν  Μπουχστάινερ

Μετάφραση Γιώργος Δεπάστας

Σκηνοθεσία Δημήτρης Μακαλιάς

Μουσική Στάμος Σέμσης

Σκηνικά-Κοστούμια Νάντια Δαλκυριάδου

Φωτισμοί Γιώργος Ψυχράμης

Φωτογραφία Νίκος Καρανικόλας

Βοηθός σκηνοθέτη Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης

Ερμηνεύουν:  Στέλλα Γκίκα (Όλγα, Ρωσίδα πολίτης), Νάντια Δαλκυριάδου (Ζούρα, Τσετσένα «Μαύρη Χήρα»), Αρετή Πασχάλη (Ταμάρα, Λετονή γιατρός)

Μουσικό θέμα παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=aqTXkorzA1o

Ημέρες και Ώρες παράστασης: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30

Διάρκεια:  70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Είσοδος: 10 ευρώ (γενική είσοδος), 8 ευρώ (μειωμένο)

Προπώληση Εισιτηρίων:

Χώρος: Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3 – Κεραμεικός // Τηλ. 2103412689 /

Την πρώτη της δεκαετία συμπλήρωσε η Athens Xclusive Designers Week (AXDW), που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο Μέγαρο εκεί όπου  Έλληνες σχεδιαστές, νέοι και καταξιωμένοι στο χώρο, παρουσίασαν τις δημιουργίες τους για την Άνοιξη – Καλοκαίρι 2017.

Η πρεμιέρα έγινε με τις επιδείξεις των οίκων και σχεδιαστών Nassos Notsikas, Ocean Blue by Marcia Thrasyvoulou, Rita Pateroni, Kathy Heyndels και Vlassi Holeva.

Ρούχα εμπνευσμένα από τη Χημεία και τα μεταλλικά στοιχεία του περιοδικού πίνακα Au, Ar, Cu που αντιστοιχούν στο χρυσό, το ασήμι και τον μπρούντζο. Μαγιό και ρούχα για την παραλία σε μια χρωματική παλέτα από ουδέτερες αλλά και έντονες αποχρώσεις. Συλλογές με μίνι και μάξι τουαλέτες σε μαύρο, κυπαρρισί και μπορντό. Αντρικά κοστούμια, αλλά και γυναικεία σύνολα με έντονες συμμετρίες σε βελούδο, δέρμα και δαντέλα ήταν μερικές από τις προτάσεις των σχεδιαστών που συμμετείχαν στην πρώτη μέρα της διοργάνωσης.

Στη δεύτερη μέρα την πασαρέλα κατέλαβαν οι: LAK Lakis Gavalas, Tassos Mitropoulos, Vassilis Zoulias, Dimitrios Ordoulidis, ICHI, The Artians και Olga Karaververi.

Κοκτέιλ φορέματα και εντυπωσιακές μακριές τουαλέτες με έντονα φλοράλ σε μετάξι, δαντέλα και μπροκάρ. Ρούχα σε μίνιμαλ γραμμές και καθαρές φόρμες μεταξύ του λευκού, του γκρι αλλά και τις αποχρώσεις του μπλε. Συλλογές black & white με δημιουργίες από μουσελίνες και δαντέλες, σατέν και κρεπ υφάσματα με πολυτελείς λεπτομέρειες, ήταν ανάμεσα στις προτάσεις της δεύτερης ημέρας.

Η τρίτη μέρα της διοργάνωσης ήταν αφιερωμένη στους νέους σχεδιαστές, που συμμετείχαν στον θεσμοθετημένο διαγωνισμό New Designers Awards. Οι νέοι σχεδιαστές μόδας παρουσίασαν τις συλλογές τους και διαγωνίστηκαν στα New Designers Awards by Bioten, κάνοντας τα πρώτα τους βήματα στον κλάδο της μόδας και διεκδικώντας σημαντικά βραβεία για την μετέπειτα καριέρα τους.

    ΜΙΧΑΛΗΣ ΖΑΜΠΙΔΗΣ, ΤΟΝΙΑ ΦΟΥΣΕΚΗ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΡΙΝΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΓΚΡΕΤΑ ΤΣΕΤΗ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΕΡΑΚΗ 

 ΤΟΝΙΑ ΦΟΥΣΕΚΗ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΨΗΛΟΣ, ΔΩΡΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΑΙΗ ΣΚΟΡΔΑ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ 

ΛΑΚΗΣ ΓΑΒΑΛΑΣ, ΔΩΡΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ 

 ΝΑΥΣΙΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΣΟΜΜΕΡ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΕΤΟΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΙΑΝΝΕΤΟΥ

  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΕΤΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΔΙΩΤΗΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΙΑΝΝΕΤΟΥ

 ΒΛΑΣΗΣ ΧΟΛΕΒΑΣ, ΡΟΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Οι σχεδιαστές που παρουσίασαν τις συλλογές τους στην επετειακή 20^ηAXDW στο Ζάππειο Μέγαρο ήταν οι:

.LAK LakisGavalas, BoškoJakovljević, DimitriosOrdoulidis, ICHI, KathyHeyndels, LoukiaKyriakou, MaisonFaliakos, NassosNtotsikas, OceanBluebyMarciaThrasyvoulou, OlgaKaraververi, PanosApergis, Peace&Chaos, RevealCrochet, RitaPateroni, TassosMitropoulos, TheArtians, VassilisZoulias, VlassiHoleva .

Sponsors: MediΠρίνου, Blue Beelte Gin, Nescafe Dolce Gusto, British American Tobacco Hellas

New Designers Awards Sponsor: Bioten

Makeup Sponsor: Smashbox

Hair Sponsor: Rene Furterer – Ilias & Staff Salons

Hospitality Sponsor: King George, a Luxury Collection Hotel, Athens

Catering Equipment: Intercatering

Communications Sponsors: MAD TV, MAD RADIO 106.2, ΗΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, VOTRE BEAUTE, DOWN TOWN, ΕΠΙΛΟΓΕΣ, TLIFE.GR, FASHION DAILY, FASHIONUNITED, FASHIONWEEKWEB

Partners: So Fine! Communications Management, Σχολή κομμωτικής Diamantopoulos, Freddy MakeUp Stage, ΙΕΚΑΚΜΗ

Under the auspices: Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ), Enterprise Greece, Κυπριακή Πρεσβεία, Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΒΕΑ), Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδας (ΣΕΛΠΕ), Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων (ΠΣΕ), Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ), Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ), Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βιοτεχνιών και Βιομηχανιών Πλεκτού  Ενδύματος (ΠΣΒΒΠΕ), Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΒΕΑ)

Η APIVITA παρουσιάζει ένα νέο θαυματουργό προϊόν που βρίσκει δυναμικά τη θέση του στη σειρά περιποίησης προσώπου και ματιών BEE RADIANT. Ο νέος ορός αντιγήρανσης και λάμψης BEE RADIANT SERUM με βλαστοκύτταρα πορτοκαλιού και βιταμίνη C ήρθε να ολοκληρώσει την περιποίηση της επιδερμίδας που εμφανίζει φθορές, να αναπληρώσει την ενέργεια των κυττάρων και να ενισχύσει τη ζωτικότητά τους.

• Tα βλαστοκύτταρα πορτοκαλιού προλαμβάνουν και μειώνουν τις ρυτίδες και ταυτόχρονα επαναφέρουν τη φυσική λάμψη και τη φωτεινότητα της επιδερμίδας.
• Η βιταμίνη C εξασφαλίζει ομοιόμορφο χρωματικό τόνο μειώνοντας την ένταση των δυσχρωμιών και προλαμβάνοντας το σχηματισμό τους.
• Το μύρτιλλο δρα ως φυσικός παράγοντας λεύκανσης και λάμψης ενώ διεγείρει την ανανέωση των κυττάρων.
• To Q10 αναπληρώνει τις δεξαμενές οξυγόνου των κυττάρων διατηρώντας την ζωτικότητά τους.
• Το πολύ χαμηλού μοριακού βάρους υαλουρονικό οξύ προσφέρει ενυδάτωση μέχρι και στα βαθύτερα στρώματα της επιδερμίδας και βοηθά στη διατήρηση της πυκνότητας της επιδερμίδας, δεσμεύοντας και σταθεροποιώντας τα αποθέματα νερού στο δέρμα.
• To λυκοπένιο, το έλαιο ροδιού και οι πολυφαινόλες ελιάς συμβάλλουν στη διατήρηση της καλής λειτουργίας των κυττάρων, χαρίζοντας υγιή όψη στην επιδερμίδα.
• Το πατενταρισμένο εκχύλισμα πρόπολης προσφέρει αντιοξειδωτική δράση, προστατεύει από το οξειδωτικό stress και τις επιθέσεις του περιβάλλοντος.
• Τα 100% βιολογικά αιθέρια έλαια τριαντάφυλλο, γκρέιπφρουτ, πράσινο μανταρίνι και σαγκουίνι αναζωογονούν, βελτιώνουν τη διάθεση και μειώνουν την ένταση.

Η APIVITA έχει αντικαταστήσει το νερό στο BEE RADIANT SERUM με έγχυμα από τους καρπούς άγριας τριανταφυλλιάς από το Νυμφαίο Φλώρινας, για τις ισχυρές αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και ενυδατικές ιδιότητες.

Μια νέα μάσκα προσώπου έρχεται να προστεθεί στη μεγάλη, ανανεωμένη σειρά face masks & scrubs της APIVITA – την εταιρεία φυσικών καλλυντικών που έφερε πρώτη τις μάσκες προσώπου στο φαρμακείο! Η νέα μάσκα λάμψης RADIANCE FACE MASK με πορτοκάλι, σε premium συσκευασία των 50ml, έρχεται να δώσει άμεση λύση σε όσους ταλαιπωρούνται από άτονη επιδερμίδα, χωρίς ζωντάνια και νεανική λάμψη.

Μάσκα λάμψης σε cream – gel υφή, κατάλληλη για όλους τους τύπους επιδερμίδας.

Με βλαστοκύτταρα πορτοκαλιού, λειαίνει το μικροανάγλυφο της επιδερμίδας και χαρίζει λάμψη.
Εμπλουτισμένη με βιταμίνη C που προφέρει επιπλέον φωτεινότητα.
Με συνένζυμο Q10, βιταμίνη Ε που αναζωογονούν την επιδερμίδα και 100% βιολογικό αιθέριο έλαιο πορτοκάλι που τονώνει την επιδερμίδα και τη διάθεση.
Με εκχύλισμα μελιού*, βούτυρο καριτέ*, πανθενόλη και υαλουρονικό οξύ ενυδατώνει σε βάθος.
Με έλαιο jojoba* και σιτέλαιο θρέφει την επιδερμίδα.
Η APIVITA έχει αντικαταστήσει το νερό με έγχυμα από 3 είδη σιδερίτη για τις ισχυρές αντιοξειδωτικές, φωτοπροστατευτικές και τις ενυδατικές ιδιότητες του.

Eνώ η βροχή έπεφτε στρέιτ θρου, μέσα στο Ζάππειο ο Βασίλης Ζούλιας, αυτό το επίμονο, ταλαντούχο και ευαίσθητο παιδί, άλλαζε όλο το σκηνικό της επίδειξής του και από το αίθριο τη μετέφερε στο περιστύλιο. “Πάντα υπάρχει σχέδιο Β στη ζωή” έγραφε στο φέισμπουκ την ώρα που έφευγα και κατάλαβα ότι την επίδειξη θα την έκανε ακόμα και αν έπεφταν χιόνια.

​
Έφτασα μούσκεμα, κάθησα σε μια καρέκλα και άρχισα να χαιρετάω όσους φίλους ήταν κοντά, τον Θοδωρή Βαρβία, τον Τάσο Μελετόπουλο, τον Ηλία Μιχαλόλια, την Ranah Tamer και την Αpollonia Bee, που κέντησε με τα χεράκια της τις γόβες της επίδειξης. Περνάει σαν σίφουνας ο Βασίλης Ζούλιας, “Σε λίγο αρχίζουμε!” λέει και εξαφανίζεται. Τον θαυμάζω τον Βασίλη, εγώ στη θέση του θα τα είχα παρατήσει και θα έκλαιγα σε μια γωνιά, όμως ο φίλος μου είναι μαθημένος στις δυσκολίες, δεν το βάζει κάτω, κι αν χιονίζει και αν βρέχει, το αγριολούλουδο αντέχει.

​
“Θες να σου γνωρίσω την Φιόνα;” μου λέει ο Ηλίας. Πηγαίνουμε προς το μέρος της, είναι γλυκιά, ζεστή, ευγενική, με την ομορφιά μιας άλλης εποχής. Γίνονται οι συστάσεις, “Α, τι υπέροχο σχέδιο είναι αυτό στην μπλούζα σου!” μου λέει, της εξηγώ ότι είναι από το ημερολόγιο 2016 και το έχω σχεδιάσει εγώ. “Θα σχεδιάσεις και το ημερολόγιο του 2017;” “Nαι, το ετοιμάζω” “Θα ήθελα να μου στείλετε ένα..” Το υπόσχομαι, ο Ηλίας μας βγάζει φωτογραφία, ακούγεται το Bolero του Μωρίς Ραβέλ, η επίδειξη αρχίζει…

​
Από τη φετινή κολεξιόν για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2017, αυτά που ξεχώρισα είναι οι υπέροχες δαντέλες, τα φλοράλ φορέματα σε παλ χρώματα και οι μαύρες τουαλέτες.

​
​
Αν ήμουν γυναίκα θα αγόραζα όλα τα λευκά δαντελένια φορέματα σαν νυφικά, που τα φοράς με ένα στέμμα στο κεφάλι και γίνεσαι αμέσως βασίλισσα.

​
Ο Περικλής Κονδυλάτος ξεπέρασε φέτος τον εαυτό του. Οι πεταλούδες του, φτιαγμένες με απίθανα υλικά, έγιναν υπέροχα σκουλαρίκια, μοναδικά κολιέ, καταπληκτικά βραχιόλια. Για τις γόβες, τις κεντημένες με κρύσταλλα, που έφτιαξε η Αpollonia, δεν έχω λόγια! Ήταν μοναδικές!

Για μια ώρα, τα όνειρα του Ζούλια, φτιαγμένα με βελόνα και κλωστή, μας ταξίδεψαν. Στο τέλος όλα τα μανεκέν, κρατώντας μια μάσκα με το πρόσωπο της Φιόνα, πέρασαν από μπροστά μας παίρνοντας και το θερμότερο χειροκρότημα. Χρυσόχαρτα εκτινάχτηκαν στον αέρα, η μουσική δυνάμωσε, τρέξαμε να συγχαρούμε τον μετρ. “Είδες που όλα πήγαν μια χαρά;” του λέω. Με αγκάλιασε χαμογελαστός “Σου έστειλα σήμερα το πρωί τις απαντήσεις” μου λέει. Έμεινα κόκκαλο! Του είχα δώσει ένα ερωτηματολόγιο πριν μέρες, αλλά δεν περίμενα ότι σήμερα, με όλα αυτά τα τρεξίματα, θα έβρισκε χρόνο και για να απαντήσει!

​(Eυχαριστώ τον φίλο μου Ηλία Μιχαλόλια για τις υπέροχες φωτογραφίες)

Παίζει τίποτα καλό; Ο ΤΑΖ κοντράρει σε 5 βήματα τις 2 πιο hot ταινίες της εβδομάδας που όλοι συζητάνε αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι «καίνε» για το σωστό λόγο, και βγάζει νικητή.

“JULIETA” VS “O ΛΟΓΙΣΤΗΣ (THE ACCOUNTANT)”

1. ΤΟ «ΠΑΚΕΤΟ»:

J.:  H πολυδιαφημισμένη επιστροφή του Αλμοδοβάρ σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα (;), δηλαδή το γυναικείο ψυχογράφημα μελόδραμα ανατρεπτικής ανάγνωσης. Μωρέ τι μας λες; Αυτό είναι που ξέρει να κάνει καλύτερα ο Αλμοδοβάρ επειδή εσύ είσαι μια σαλονάτη 50άρα σινεφίλ με ταγέρ; Δηλαδή τόσα χρόνια ανατρεπτικής σάτιρας, στιλιστικού παροξυσμού και κατάλυσης κάθε ταμπού, δεν είναι Αλμοδόβαρ; Ή απλώς χαλάστηκες με το προ τριετίας διασκεδαστικότατο καρακιτσάτο ξεμπούρλεμα του στo «Δεν Κρατιέμαι».

(COSMOPOINTS: 6)

Ο. Λ.: Η ιδέα σούπερ.Ένα νέο είδος σούπερ ήρωα μας ήρθε στην πόλη μας, που δεν φοράει μπέρτα, έχει σούπερ καρατέκα δυνάμεις, φονικά ένστικτα χωρίς ενοχές αλλά καρδιά μάλαμα, δουλεύει κανονικά με κοστούμι και γραβάτα σαν λογιστής, τόσο φανερά όσο και κρυφά, αναλαμβάνοντας να τακτοποιήσει τις «οικονομικές» βρωμιές των μεγαλύτερων εγκληματιών του κόσμου εφ’ όσον είναι υπερδιάνοια στα μαθηματικά και μπορεί να σου πει σε ένα δευτερόλεπτο πόσο κάνει 654.321,7 επί 764,32 και είναι τελείως ακοινώνητος επειδή είναι αυτιστικός. Όχι της ελαφριάς μορφής, αλλά της κάργα, αυτή που τα παιδιά χτυπιούνται και πάνε πέρα δώθε. Η μάνα του δεν άντεξε τη φάση και παράτησε αυτόν και τον αδερφό του κι ο στρατιωτικός πατέρας ανέλαβε προσωπικά την κατάσταση, με σκληρή εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες και άλλα μαντζούνια με αποτέλεσμα κούκλα, εφόσον ο ήρωας κατάφερε να έχει μια κανονική, περίπου, συμπεριφορά, να είναι δισεκατομμυριούχος και να τον κυνηγάει το τμήμα οικονομικού εγκλήματος και όχι μόνο. Το μόνο που τον προδίδει ότι είναι αυτιστικός είναι το βλέμμα του αλλά για αυτό μάλλον ευθύνεται ο Μπεν Άφλεκ που πάντα αυτό το βλέμμα έχει, απλά εδώ του ταιριάζει και σαν ρόλος. (COSMOPOINTS: 9)

2. ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

J.: Μια γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της και τα γεγονότα που την οδήγησαν σε αποξένωση από την κόρη της. Το σενάριο βασίζεται σε διαφορετικά διηγήματα, με έντονο θεατρικό χαρακτήρα εσωτερικού μονολόγου – ψυχογραφήματος. Στο σινεμά όμως ο μονόλογος δεν κάθεται, που σημαίνει πως πρέπει να εφευρεθούν άλλα μέσα για να βγει στο φως το σκοτάδι του ήρωα. Δυστυχώς εδώ έχουμε μια βούβα σκέτη, τίγκα στην σαπουνοπερική σύμπτωση και υπερβολή, χωρίς σχεδόν ίχνος χιούμορ, με το εύρημα των τριών διαφορετικών ηθοποιών που υποδύονται την ηρωίδα σε διαφορετικές φάσεις της ηλικίας, ως και γελοίο.

 (COSMOPOINTS: 4)

Ο.Λ.:  Όσο καλός είναι ο ήρωας στα μαθηματικά τόσο σκράπας πρέπει να ήταν στη γεωμετρία ο σεναριογράφος, εφ’ όσον την έννοια δόμηση δεν την έχει με την καμία. Δημιουργικότατος σε συναρπαστικές ενίοτε και τραβηγμένες από τα μαλλιά ιδέες και λύσεις (φλερτάροντας κάποια στιγμή επικίνδυνα με τη γελοιότητα), δεν έχει την παραμικρή ιδέα πώς να τις βάλει σε μια τάξη, καταφεύγοντας στη θεωρία του χάους. Τον σώζει η ευρηματικότητα του και το υπέροχο φινάλε.

(COSMOPOINTS: 5)

3.Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:

J.: Είναι τόσο φανερή η κόμπλα του Πέδρο από το «κράξιμο» των κριτικών για την προηγούμενη του ταινία, που εδώ σκηνοθετεί σαν τον άσωτο υιό, που πρέπει να αποδείξει ξανά πόσο βαθύς, καλλιτεχνικός, μελετηρός και ώριμος είναι. Όπως και ο συμμαθητής σου από το σχολείο που προσπαθούσε το ίδιο, έτσι κι ο Αλμοδοβάρ κατορθώνει απλά να σε κάνει να βαριέσαι. Μοναδικό του συν, το πάντα ατμοσφαιρικό του πλανάρισμα και μεμονωμένες εμπνεύσεις που δε σώζουν όμως την κατάσταση με μια ενοχλητική μουσική θρίλερ συνέχεια από πίσω λες και θα συμβεί κάτι σημαντικό που φυσικά δε συμβαίνει.

(COSMOPOINTS: 6)

Ο.Λ.: Αν ο σεναριογράφος είναι ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος ο σκηνοθέτης είναι πάντα ο εκτελεστής όμως ούτε ο Γκάβιν Ο Κόνορ καταφέρνει να βάλει τάξη. Παρ’ όλα αυτά δημιουργεί ατμόσφαιρα, δεν μασάει τα (κινηματογραφικά) λόγια του στη σκοτεινιά, την ένταση και τη βία, διακρίνεται από ευαισθησία απέναντι στον χειρισμό του θέματος του αυτισμού και σκληρή δυναμικότητα στη δράση, δημιουργώντας ένα από τα πιο χορταστικά, παρά τα πολλά προβλήματά του, περιπετειώδη θρίλερ μυστηρίου της χρονιάς. 

(COSMOPOINTS: 7)

4. ΚΟΣΜΟΣ, ΚΡΙΤΙΚΗ, ΤΑΜΕΙΟ:

J.: Από τις Κάνες έφυγε για άλλη μια φορά χωρίς βραβείο. Στο rottentomatoes 84 κριτικοί του δίνουν έναν αξιοπρεπέστατο μέσο όρο 7,5 και ο μέσος όρος των Ελλήνων κριτικών είναι το τριάστερο, με μια όμως αίσθηση του υποχρεωτικού λόγω ονόματος και χωρίς ενθουσιασμό. H πλειοψηφία πάντως των θεατών με τους οποίους μίλησα στην πρεμιέρα ήταν λιγότερο ή περισσότερο φανερά, απογοητευμένοι.   Αναμενόμενα πολύ καλή η πορεία του στο ισπανικό box office, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το ίδιο θα ισχύσει και στο Ελληνικό αφού ο Πέδρο και ο Γούντι Άλεν ακόμα κι αν πορδίσουν, φράγκα θα κερδίσουν.

(COSMOPOINTS: 7)

O.Λ.: Ηγήθηκε του αμερικάνικου box office την προηγούμενη εβδομάδα με καλύτερα από τα αναμενόμενα, αποτελέσματα αν υπολογίσει κανείς το μπουνίδι από μεγάλο μέρος των «ειδικών» που όμως σε σύνολο 162 κριτικών στα rottentomatoes του έδωσαν τελικά μέσο όρο 5,7. Το «καλύτερα από τα αναμενόμενα» όμως από μόνο του δεν αρκεί, σε μια γενικά πεσμένη εισπρακτική περίοδο για να θεωρήσει κανείς την ταινία επιτυχία, με πιθανότερη κατάληξη της, δυστυχώς τη λήθη γιατί άξιζε περισσότερα.

(COSMOPOINTS: 6)

5. ΤΑΖ SAYS:

J.: Από όσο θυμάμαι τις ταινίες του, παίζει να είναι και η πιο απογοητευτική μου εμπειρία, μετά το «Μυστικό μου Λουλούδι» (1995). Δεν αισθάνθηκα τίποτα, ακολούθησα την ιστορία ως ένα σημείο με σχετικό ενδιαφέρον και έμεινα εντελώς αδιάφορος στο φινάλε.

(COSMOPOINTS: 4)

Ο.Λ.: Παρά τις πολλές κουλαμάρες του, με παρέσυρε, το ευχαριστήθηκα, με κράτησε στο κάθισμα μου με τις ανατροπές του, συμπάθησά τον ήρωά του, και θεωρώ πως είναι όχι μόνο από τα πιο ενδιαφέροντα και συναρπαστικά δείγματα του είδους που έχω δει εδώ και καιρό αλλά πως έχει «καρδιά» και ανοίγει και νέους δρόμους.

(COSMOPOINTS: 7)

ΚΑΙ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ:

-Ο ΛΟΓΙΣΤΗΣ: 6,8 / 10

-JULIETA: 5,4 / 10

Κάνε κονέ με τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz   ή στείλε του εξώδικα και απειλητικές επιστολές στο terra_gelida@hotmail.com

Ένα συγκλονιστικό έργο για την Ρόζα Εσκενάζυ, την “βασίλισσα” του  ρεμπέτικου τραγουδιού, την «Ρόζα την ναζιάρα με τα σγουρά μαλλιά» που ήξερε πώς να ξεσηκώνει τα πλήθη, σκηνοθετεί ο ξεχωριστός Αντώνης Λουδάρος και μας προτρέπει να αφεθούμε και να ταξιδέψουμε στη μυθική ζωή μιας γυναίκας «σύμβολο». Στη ζωή της Ρόζας Εσκενάζυ που έγραψε μοναδικά ο Παναγιώτης Μέντης και ερμηνεύει με ιδιαίτερο τρόπο  η Νεφέλη Ορφανού. Η παράσταση παρουσιάζεται στον Πολυχώρος Πολιτισμού Αθηναΐς-Μουσικοθεατρική Σκηνή από την Τρίτη 25 Οκτωβρίου και κάθε Τρίτη στις 21.15.

Το Cosmopoliti τρύπωσε λίγες ώρες πριν την πρεμιέρα στην Αθηναϊδα για αποκλειστικό backstage με ξεναγό την Νεφέλη Ορφανού πριν “γίνει” Ρόζα Εσκενάζυ

–Ποιος εισβάλει στη σκηνή; Α, ευχάριστη έκπληξη! Καλωσόρισες Cosmopoliti, πριν “μεταμορφωθώ” σε Ρόζα Εσκενάζυ, θα σας ξεναγήσω στην πρόβα μας

-Με τον Αντώνη Λουδάρο έχουμε συνεργαστεί ξανά στο θέατρο, αλλά πρώτη φορά θα με καθοδηγήσει σκηνοθετικά και μαζί θα ταξιδέψουμε στη ζωή της Ρόζας Εσκενάζυ

-Νεφέλη, στο ένα χέρι η τσιγάρα στ’ άλλο χέρι η τράπουλα

-Η Ρόζα βίωσε τις πιο σημαντικές δεκαετίες της ιστορίας της Ελλάδας. Πέρασε δια πυρός και  σιδήρου μέσα από πολέμους, κατοχή, αντίσταση, δικτατορίες κι έρωτες, χωρίς να πάψει ούτε στιγμή να είναι μια γυναίκα που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της

-Η Ρόζα, χαρισματική ερμηνεύτρια του ρεμπέτικου και του σμυρναίικου τραγουδιού, έζησε μια ζωή γεμάτη ένταση και μυστήριο

–Το «Χαρικλάκι», η «Δημητρούλα», η «Λιλή η σκανδαλιάρα», το «Ράμπι-Ράμπι» και τόσες άλλες μεγάλες επιτυχίες της Εσκενάζυ, ακούγονται και στην παράσταση μας με τη φωνή της Μαρίας Σουλτάτου και της μικρής Παναγιώτας Ζαρείφη

Λεπτομέρεια από το σκηνικό 1

Λεπτομέρεια 2

Η πρώτη σελίδα από το κείμενο της “Ρόζας”

Γέλια και ..πειράγματα εν ώρα διαλείμματος

Η Νεφάλη Ορφανού ως Ρόζα Εσκενάζυ

Το εξαιρετικό έργο  υπογράφει ο Παναγιώτης Μέντης
Τη σκηνοθεσία ο Αντώνης Λουδάρος
«Ρόζα» η Νεφέλη Ορφανού
Στα τραγούδια της παράστασης η  φωνή της Μαρίας Σουλτάτου  και της μικρής Παναγιώτας Ζαρείφη.
Στην παράσταση ακούγονται οι ηθοποιοί:
(με αλφαβητική σειρά):
Θανάσης Κουρλαμπάς, Φανης  Μουρατίδης, Θοδωρής  Μπουζικάκος, Παύλος Ορκόπουλος, Γιάννης  Στάνκογλου.
Την σκηνική επιμέλεια έχει η Ειρήνη Παπιδά

Τα κοστούμια επιμελείται το Βεστιάριο (Σωκράτους 16, Αθήνα)

Τους φωτισμούς σχεδίασε ο Νίκος Καλατζής

Video παράστασης Στέφανος Κοσμίδης

Σχεδιασμός-επιμέλεια μαλλιών:  Γεώργιος Δουδέσης

Βοηθός σκηνοθέτη η Γωγώ Μαρινάκου

Πληροφορίες παράστασης:
Από Τρίτη 25 Οκτωβρίου και κάθε Τρίτη
Ώρα έναρξης: 21:00
Είσοδος: €15, €10 (μειωμένο)
Διάρκεια: 75’
Πολυχώρος Πολιτισμού Αθηναΐς-Μουσικοθεατρική Σκηνή
Καστοριάς 34-36, Βοτανικός
Τηλέφωνο ταμείου-κρατήσεις: 210 3480080

Λατέρνα δεν βρήκα για την “Δημητρούλα”, βρήκα ντέφι και πάμε Ρόζα με …κέφι!

Νεφέλη, Αντώνη και Αθηναϊς, σας ευχαριστούμε!

Εμφανίστηκε στο Κολωνάκι και τράβηξε όλα τα βλέμματα πάνω της. Η παντοτινή βασίλισσα της νύχτας, η αγαπημένη μας Ζωζώ Σαπουντζάκη, επέλεξε το εστιατόριο Mayor στο Κολωνάκι και με την κομψή της εμφάνιση, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν πέρασε απαρατήτητη.

Δείτε φωτογραφίες

Νατάσα Ράγιου, Ζωζώ Σαπουντζάκη

Με τον Νεκτάριο Σκαμνάκη

Η Brigitte Bardot, αν και έχει σταματήσει τις καλλιτεχνικές εμφανίσεις εδώ και τέσσερις δεκαετίες, παραμένει ζωντανός μύθος και σύμβολο του σεξ στα ΄50ς και ΄60ς. Στις μεγάλες της δόξες, δεν υπήρχε ελληνικό περιοδικό που να μην την έβαλε εξώφυλλο. Γυναίκα, Ταχυδρόμος, Θησαυρός, Ντομινό, Ρομάντσο, Θεατής,όλοι ήθελαν τη Brigitte! Δείτε μερικά από τα πιο σπάνια και πανέμορφα εξώφυλλά της.

Αγαπά το παιδικό θέατρο με πάθος και λατρεύει τα παιδιά, γι΄ αυτό διασκευάζει, σκηνοθετεί και ανεβάζει παραστάσεις μόνο για το παιδικό κοινό. Και τα πηγαίνει περίφημα! Ο πολυπράγμων και άκρως δημιουργικός, Δημήτρης Αδάμης, δίνει και φέτος εντυπωσιακό ‘’παρών’’ με τρία έργα. Πρόκειται για τον ‘’Πινόκιο’’ του Κάρλο Κολόντι και το ‘’Σκλαβί’’ των Ξένιας Καλογεροπούλου- Θωμά Μοσχόπουλου, που παίζονται στο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ στη Θεσσαλονίκη και την ‘’Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων’’ του Λιούις Κάρολ,  στο θέατρο ΙΛΙΣΙΑ στην Αθήνα.

Από το Α ως το Ω μας παρουσιάζει τα τρία παιδικά έργα- και όχι μόνο- σε ισάριθμες 24 απαντήσεις τρυφερές και βγαλμένες μέσα από την καρδιά του.

Αγκαλιά: Πολύτιμη

Βιβλία (παραμύθια):  Τα ελληνικά λαϊκά παραμύθια και  οι γιαπωνέζικες    παραδόσεις

Γνώση: Βιωματική

Δημήτρης Αδάμης: Ανυπόμονη φαντασία

Ειλικρίνεια:  Η πρόθεση

Ζωντάνια: Να κολυμπάς  σε ανοιχτή θάλασσα

Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων: Ένα μικρό θαύμα

Θεατρική αγωγή: Παιχνίδι χωρίς τέλος

Ιδέες: Το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού

Κοινό (παιδικό): Αθώο  βλέμμα και ανοιχτή καρδιά

Λογοπαίγνιο: Η αρχή απ΄ την αρχή και το τέλος ατέλειωτο

Μουσική: Το ωραιότερο ταξίδι μου

Νέα γενιά: Έκπληξη και ελπίδα

Ξενομανία:  Δεν με ενοχλεί. Πιστεύω στην ανταλλαγή ιδεών αλλά και στην πίστη στις ρίζες μας.

 Πινόκιο: Σ’ αυτή τη ζωή να μην έχεις ούτε μια στιγμή ησυχίας. Ούτε μια!

Παιδικό θέατρο:  Θέατρο της αθωότητας

Ρομαντισμός: Λίγος Σαίξπηρ και Ασπρόμαυρο Ελληνικό σινεμά

Σκηνογραφία: Η αρχιτεκτονική της φαντασίας

Το Σκλαβί:  Τι κι αν φορείς πουκάμισο
που ως το λαιμό, που ως το λαιμό κουμπώνει
απ’ τα κουμπάκια ανάμεσα
ο έρωτας, ο έρωτας τρυπώνει…

Υπομονή: Άγνωστη Λέξη

Φαντασία: Ασκήσεις ζωής ανά πάσα στιγμή

Χαρά: Μια ουρά που κουνιέται (του Μπρίλη μου , συγκεκριμένα!!!)

Ψυχισμός:  Να κατανοώ και να αφουγκράζομαι

Ωραίο τέλος: Πάντα η αγάπη ξανά από την αρχή