Με τη νέα σειρά προϊόντων STRENGTH & RESISTANCE, το Gliss έχει για πρώτη φορά τη δύναμη να αναδομήσει την τρίχα χάρη στη σύνθεση τριπλής πρωτεΐνης. Το αποτέλεσμα; Έως και 16 φορές περισσότερη δύναμη, για μαλλιά γεμάτα ζωντάνια και πλούσιο όγκο. Μαλλιά λαμπερά και δυνατά χωρίς να είναι ατίθασα! Mε κάθε προϊόν της σειράς Gliss STRENGTH & RESISTANCE τα αδύναμα μαλλιά αναδομούνται!

Τα μαλλιά με χαμηλή πρωτεΐνη είναι συνήθως αδύναμα, εύθραυστα και χωρίς ζωντάνια. Αυτό που χρειάζονται είναι εντατική, εσωτερική αναδόμηση και τόνωση με πρωτεΐνες. Μπείτε στο νέο κόσμο της σειράς φροντίδας μαλλιών από το Gliss του Schwarzkopf: η σειρά STRENGTH & RESISTANCE είναι ο ιδανικός σας σύμμαχος ενάντια στα αδύναμα μαλλιά, χωρίς ζωντάνια. Η φόρμουλα του STRENGTH & RESISTANCE με συνδυασμό 3 πρωτεϊνών δρα σε 3 φάσεις για να ενδυναμώσει άμεσα τα μαλλιά από τις ρίζες έως τις άκρες, να ενισχύσει τη δομή της τρίχας και να την προστατέψει από μελλοντική φθορά. Η επαναστατική φόρμουλα προσφέρει στα αδύναμα, ταλαιπωρημένα μαλλιά άμεση ΔΥΝΑΜΗ για έως και 16 φορές* πιο δυνατά, υπέροχα μαλλιά.

Ο πρωταγωνιστής της νέας σειράς περιποίησης μαλλιών STRENGTH & RESISTANCE του GLISS είναι το self-heating, melting hair treatment. Η επαναστατική φόρμουλα του melting-serum με ένα συνδυασμό 3 πρωτεϊνών θερμαίνεται σε επαφή με το νερό. Άμεσα εισχωρεί και ενισχύει τη δομή της τρίχας χωρίς να τη βαραίνει. Μια πραγματική ενίσχυση πρωτεΐνης για έως και 16 φορές πιο δυνατά*, υπέροχα μαλλιά.

* για χρήση σε συνδυασμό όλων των προϊόντων της σειράς GLISS STRENGTH & RESISTANCE.

Η νέα σειρά Gliss STRENGTH & RESISTANCE, αναλυτικά:

GLISS STRENGTH & RESISTANCE ΣΑΜΠΟΥΑΝ, 4000 ml, €5,00 (Προτεινόμενη Λιανική Τιμή)
Δύναμη και όγκος για μαλλιά γεμάτα ζωντάνια. Εφαρμόστε σε βρεγμένα μαλλιά και ξεβγάλτε καλά.

GLISS STRENGTH & RESISTANCE CONDITIONER, 200 ml, €3,58 (Προτεινόμενη Λιανική Τιμή)
Ενδυναμώνει την τρίχα από τη ρίζα ως την άκρη. Εφαρμόστε σε βρεγμένα μαλλιά και ξεβγάλτε καλά.

GLISS STRENGTH & RESISTANCE ΜΑΣΚΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗΣ, 200 ml
€7,35 (Προτεινόμενη Λιανική Τιμή). Αφήστε να δράσει για ένα λεπτό και ξεβγάλτε.

GLISS STRENGTH & RESISTANCE SELF-WARMING MELTING SERUM, 150 ml, €6,15 (Προτεινόμενη Λιανική Τιμή)
Θερμαίνει την τρίχα εφαρμόζοντας σε βρεγμένα μαλλιά και τα ενδυναμώνει άμεσα χωρίς να τα βαραίνει.

Πληροφορίες για τη Henkel AG
Η Henkel δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο με κορυφαία brands και τεχνολογίες σε τρεις επιχειρηματικούς τομείς: Οικιακή Φροντίδα, Beauty Care και Συγκολλητικές Τεχνολογίες. Η Henkel ιδρύθηκε το 1876 και κατέχει ηγετική θέση παγκοσμίως στην αγορά τόσο των καταναλωτικών όσο και βιομηχανικών αγαθών, με αναγνωρίσιμα brands όπως τα Persil, Schwarzkopf και Loctite. Η Henkel απασχολεί περίπου 50,000 εργαζομένους, έχοντας σημειώσει πωλήσεις ύψους €16,428 εκ. και λειτουργικά κέρδη €2,588 εκ. για το έτος 2014. Οι προνομιούχες μετοχές της Henkel εντάσσονται στο Γερμανικό Χρηματιστηριακό Δείκτη DAX.
Πληροφορίες για τη Henkel Hellas
Η Henkel Hellas με παρουσία στην Ελλάδα από το 1968, ανήκει σήμερα 100% στην Henkel AG & Co. H Henkel στην Ελλάδα έχει καταξιωθεί ως ένας από τους πλέον επιτυχημένους προμηθευτές επώνυμων προϊόντων, δραστηριοποιούμενη στους τρεις επιχειρηματικούς τομείς των Απορρυπαντικών και Καθαριστικών Οικιακής Χρήσης, των Καλλυντικών/ Προϊόντων Ομορφιάς & Προσωπικής Φροντίδας και των Συγκολλητικών Τεχνολογιών με καταναλωτικές Συγκολλητικές Ουσίες, και Βιομηχανικά Προϊόντα.

Η Ρένα Βλαχοπούλου είναι από τις λίγες περιπτώσεις πολυτάλαντων καλλιτεχνών. Αξεπέραστη κωμικός, εξαιρετική τραγουδίστρια και απολαυστική «show woman», αγαπήθηκε από τον κόσμο όσο λίγοι ηθοποιοί. Στις καρδιές μας θα είναι πάντα Η θεία μας η χίπισσα, μανιώδης Χαρτοπαίχτρα που ζητάει επειγόντως γαμπρό, θα γίνεται Παριζιάνα, άλλες φορές ζηλιάρα και άλλες θα φτάνει μέχρι…χαρέμι, τραβώντας μαλλί, μας δίνει πάντα Ραντεβού στον αέρα, παραμένει αιώνια Κόμισσα της Κέρκυρας  και δεν είναι ποτέ Οφ Σάιντ!

Γεννήθηκε 20 Φεβρουαρίου στην Κέρκυρα, όπου και σπούδασε στο Ωδείο του Δραματικού Συλλόγου. Ο πατέρας της, Γιάννης Βλαχόπουλος, ανήκε στην αριστοκρατία του νησιού ενώ η μητέρα της, Καλλιόπη, ήταν κόρη κάποιας υπηρέτριας που εργαζόταν στο σπίτι των Βλαχόπουλων. Οι γονείς της αγαπήθηκαν και, παρά τις αντιδράσεις της οικογένειας του νέου που τον αποκλήρωσε, παντρεύτηκαν κι έκαναν εννιά παιδιά. Τα έβγαζαν πέρα με δυσκολία. Η Ρένα ήταν το πέμπτο τους παιδί. Με τον πατέρα της πήγαινε συχνά επίσκεψη στον αρχοντικό του κόντε Θεοτόκη όπου υπήρχε πιάνο αλλά και μια δισκοθήκη με δίσκους των 78 στροφών. Το 1938 πρώτο-τραγούδησε σε κάποιο ζαχαροπλαστείο της Κέρκυρας και τότε γνώρισε και ερωτεύτηκε τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κώστα Βασιλείου. Μαζί μετακόμισαν στην Αθήνα όπου παντρεύτηκαν το καλοκαίρι του επόμενου έτους.

Το 1939 έκανε τα πρώτα καλλιτεχνικά της βήματα στην Αθήνα, τραγουδώντας σε αναψυκτήρια και καφενεία. Εκεί την ανακάλυψε ο Μίμης Τραϊφόρος και την παρουσίασε ως νέο ταλέντο σε ένα πρόγραμμα βαριετέ που είχε ανεβάσει στο κέντρο «Όαση» του Ζαππείου. Την ίδια χρονιά, ο θεατράρχης Μακέδος την προώθησε στο θέατρο, όπου και εμφανίστηκε στην σκηνή του «Μουντιάλ», τραγουδώντας ντουέτο με τη Σοφία Βέμπο. Το 1940, λίγες μέρες μετά την κήρυξη του πολέμου, οι Ιταλοί βομβάρδισαν την Κέρκυρα. Τότε σκοτώθηκαν και οι δύο γονείς της. Με τον Βασιλείου χώρισε και το 1942 παντρεύτηκε τον τραπεζίτη Γιάννη Κωστόπουλο και έζησαν μαζί μέχρι το 1946 που χώρισαν.

Το 1942 επίσης, γνώρισε το μεγάλο Έλληνα πιανίστα της τζαζ, Γιάννη Σπάρτακο, με τον οποίο συνεργάστηκε στο «Πάνθεον». Το 1946, αφού είχε ήδη αναδειχθεί σε «βασίλισσα της Τζαζ», ακολούθησε τον Σπάρτακο σε περιοδεία που ξεκίνησε από την Κύπρο, και κατέληξε στην Αμερική. Κατά την περιοδεία της, προσκλήθηκε από την αυλή του Σάχη της Περσίας, όπου και τραγούδησε, ενθουσιάζοντας το κοινό.

Το 1953, ενώ έχει ήδη παρουσιαστεί σε πολλές επιθεωρήσεις των καλύτερων θιάσων σαν τραγουδίστρια, συνεργάζεται με τον Αλ. Λειβαδίτη, τη Μαρίκα Κρεββατά, τη Ρένα Ντορ και το Γιώργο Γαβριηλίδη, συγκροτώντας δικό τους θίασο, και περιοδεύουν στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Κωνσταντινούπολη. Το «βάπτισμα του πυρός» σαν ηθοποιός, το πήρε δίπλα στον Νίκο Σταυρίδη το 1954 στην επιθεώρηση «Σουσουράδα». Από τότε καθιερώνεται σαν ηθοποιός, και κάνει λαμπρή καριέρα, συμμετέχοντας τα επόμενα χρόνια σε πάνω από 160 θεατρικές παραστάσεις.

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της γίνεται στη δεύτερη  έγχρωμη ελληνική ταινία που γυρίστηκε στην Ελλάδα, «Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες» του Γιάννη Πετρουλάκη. Ο Γιάννης Δαλιανίδης εντυπωσιάζεται το 1962, από την παρουσία της στη θεατρική παράσταση, «Οδός Ονείρων» του Μάνου Χατζηδάκι, και της δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» – πρώτο μιούζικαλ που σκηνοθέτησε στη Φίνος Φιλμ.

Το καλοκαίρι του 1962 έπαιξε στην Οδό ονείρων, που ανέβηκε στο θέατρο Μετροπόλιταν σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, σκηνογραφία Μίνωος Αργυράκη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Στην παράσταση εκείνη, η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν μια από τις περίφημες «αδελφές Τατά», μαζί με την Ζωή Φυτούση, την Νίκη Λεμπέση και την Μάρω Κοντού. Στο νούμερο Όνειρο της Οθόνης εμφανίστηκε με τουαλέτα και σατίριζε τις ταινίες – μελό. Στο νούμερο αυτό προβλήθηκε και ένα πεντάλεπτο φιλμάκι στο οποίο κρατώντας στην αγκαλιά της ένα αρνί, αναφωνεί: “Αμάρτησα για το αρνί μου”. Στο πλευρό της εμφανίστηκε ο Μάνος Χατζιδάκις ντυμένος τσολιάς.

Από τότε καθιερώνεται και σαν σταρ του κινηματογράφου, πρωταγωνιστώντας στα επόμενα μιούζικαλ που γυρίζει ο Δαλιανίδης στη Φίνος Φιλμ, που σπάνε κυριολεκτικά τα ταμεία: «Κάτι να Καίει», «Κορίτσια για Φίλημα», και «Ραντεβού στον Αέρα». Το 1965 της έγινε η πρόταση να συμπρωταγωνιστήσει στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, Μία τρελλή τρελλή οικογένεια και να ενσαρκώσει την περίφημη «Πάστα Φλώρα» πλάι στους αξέχαστους Αλέκο Αλεξανδράκη και Τζένη Καρέζη. Αρνήθηκε διότι, όπως δήλωσε σε συνέντευξη της μεταγενέστερα, ήταν μικρή σε ηλικία τότε για να υποδυθεί τη μητέρα της Τζένης –εντάξει να κάνω τις θείες και τις ξαδέλφες, αλλά όχι και τη μάνα της Καρέζη!– και έτσι ο ρόλος αυτός δόθηκε στη Μαίρη Αρώνη, η οποία τον ερμήνευσε με μεγάλη επιτυχία.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1967 παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη. Ο γάμος τους έγινε στη Μητρόπολη Αθηνών και ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κοσμικά γεγονότα της χρονιάς. Με τον Λαφαζάνη έζησαν αγαπημένοι ως το θάνατό της. Από κανένα γάμο της δεν απέκτησε παιδιά.

Το 1966, έφυγε από τη Φίνος Φιλμ και πήγε στην εταιρεία Καραγιάννης – Καρατζόπουλος. Η συμφωνία προέβλεπε διπλάσια αμοιβή για την Ρένα και ποσοστά στα κέρδη. Τη χρονιά αυτή γύρισε τη Βουλευτίνα και το 1967 το Βίβα Ρένα υποδυόμενη σε διπλό ρόλο την άπορη και άσημη λαϊκή τραγουδίστρια «Ρένα Παπαλιού» και τη διεθνούς φήμης Ιταλίδα τραγουδίστρια «Πεπίτα Ντι Κορφού». Το 1968 υποδύθηκε τη “Ζηλιάρα” στην ομώνυμη ταινία, μια γυναίκα που ζηλεύει παθολογικά, χωρίς λόγο και αιτία, το σύζυγο της. Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν με συμπρωταγωνιστή και κινηματογραφικό «θύμα σύζυγο» το Νίκο Σταυρίδη που, για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους, αποχώρησε και ολοκληρώθηκαν με τον Γιώργο Κωνσταντίνου. Και στις τρεις ταινίες της σ’ αυτήν εταιρία, σκηνοθέτης ήταν ο Κώστας Καραγιάννης ενώ τη μουσική έγραψε ο Γιώργος Κατσαρός

Το 1969 επέστρεψε στη Φίνος Φιλμ με την ταινία Παριζιάνα που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Δαλιανίδης. Ακολούθησαν το 1970 οι ταινίες Μια τρελή σαραντάρα και Η θεία μου η χίπισσα, το 1971 οι Μια Ελληνίδα στο χαρέμι και Ζητείται επειγόντως γαμπρός (σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου) και το 1972 η Κόμισσα της Κέρκυρας και η Η Ρένα είναι οφσάιντ του Αλέκου Σακελλάριου. Στις ταινίες τής άρεσε, παραβιάζοντας το σενάριο, να αυτοσχεδιάζει. Από το 1972 ο ελληνικός κινηματογράφος εισήλθε σε περίοδο παρακμής, λόγω κυρίως της τηλεόρασης. Η Ρένα Βλαχοπούλου για τα επόμενα επτά χρόνια δεν γύρισε ταινίες.

Το 1976 δοκίμασε τις υποκριτικές της ικανότητες για πρώτη φορά στην μικρή οθόνη της ΕΡΤ ως πρωταγωνίστρια στην τηλεοπτική σειρά Μία Αθηναία στην Αθήνα (σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου) που ολοκληρώθηκε σε 25 45λεπτα επεισόδια. Ήταν μία επαγγελματική εμπειρία η οποία δεν την ικανοποίησε. Επανήλθε στον κινηματογράφο το 1979 με τις “Φανταρίνες” του Ντίμη Δαδήρα. Την ίδια χρονιά ο Γιώργος Σκούρτης διασκεύασε σε μουσική κωμωδία με τίτλο Λυσιστράτη ’79 τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκε το φθινόπωρο του 1979 στο θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ. Ακολούθησαν οι ταινίες: το 1980 Ρένα να η ευκαιρία, το 1981, Της πολιτσμάνας το κάγκελο, το 1982, Η μανούλα, το μανούλι κι ο παίδαρος , το 1983, Η σιδηρά κυρία. Στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου του 1984 στο θέατρο του Λυκαβηττού τραγούδησε μπροστά στο αθηναϊκό κοινό, τιμώντας τον συνθέτη Γιάννη Σπάρτακο για τα 50 χρόνια της καριέρας του στην ελληνική μουσική, όπου με το χιούμορ της, την κινησιολογία της και τις φωνητικές της ικανότητες η Βλαχοπούλου ερμήνευσε διάφορες επιτυχίες, χειροκροτούμενη θερμά.  Το 1985 πρωταγωνίστησε, για τελευταία φορά στον ελληνικό κινηματογράφο, στην ταινία Ρένα τα ρέστα σου (σκην. Α. Σακελλάριου). Ακολούθησαν συμμετοχές σε εννέα βιντεοταινίες, από το 1986 ως το 1990.

Την περίοδο (1992-1993) έπαιξε για τελευταία φορά σε επιθεώρηση, στο έργο Για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Είπε “αντίο” στο θέατρο, την περίοδο (1993-94]) με τη Xαρτοπαίχτρα του Ψαθά που ανέβηκε στο θέατρο Μπροντγουέι της οδού Αγίου Μελετίου στην Αθήνα και για την ερμηνεία της βραβεύτηκε το 1995 με το αναμνηστικό μετάλλιο «Δημήτρης Ψαθάς». Το 2002 κυκλοφόρησε η βιογραφία της με τίτλο Βίβα Ρένα από τις εκδόσεις “Άγκυρα” με την επιμέλεια του Μάκη Δελαπόρτα, ενώ η γενέτειρά της Κέρκυρα την τίμησε μετονομάζοντας το θέατρο του πρώην θερινού ανακτόρου Μον Ρεπό σε θέατρο «Ρένα Βλαχοπούλου». Το 2003, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος της απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα για την προσφορά της στις Τέχνες.

Γενναιόδωρη με τους νέους ηθοποιούς, αγαπούσε τα ζώα, ήταν μανιώδης καπνίστρια και το χόμπι της ήταν το ψάρεμα και η μαγειρική. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της την ταλαιπωρούσε το ζάχαρο. Πέθανε στις 7 το απόγευμα της Πέμπτης 29 Ιουλίου 2004, στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Είχε μπει στο Ιατρικό Κέντρο στις 16 Ιουλίου για να εγχειριστεί επειδή υπέστη διάτρηση στομάχου που οφειλόταν σε υποτροπή του ζαχάρου. Το ιατρικό ανακοινωθέν ανέφερε ως αιτία θανάτου αιφνίδια ανακοπή καρδιάς. Στις 30 Ιουλίου του 2004 η σορός της εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι του Αγίου Λαζάρου από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Το Σάββατο 31 Ιουλίου του 2004 η κηδεία της πραγματοποιήθηκε από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, υπό τη συνοδεία της μπάντας της Φιλαρμονικής Εταιρείας “Μάντζαρος” που ήρθε από την Κέρκυρα, με παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου. Την ημέρα της κηδείας της όλα τα καταστήματα στην Κέρκυρα παρέμειναν κλειστά ως ένδειξη πένθους.

Βελούδινο Διαζύγιο Ελένης Μενεγάκη και Βασίλη Καλλίδη.

O υπέρτατος σεφ και πολυμήχανος Βασίλης Καλλίδης αποχώρησε τελικά από την “Ελένη” λόγω φόρτου εργασίας μιας και άνοιξε το Uberness και έχει στα σκαριά  και ένα ασιατικό εστιατόριο στο Σύνταγμα. Και όταν λέμε λόγο φόρτου εργασίας αυτό και εννοοουμε γιατί Βασίλης και Ελένη είχαν την πιο βελούδινη συνεργασία και αγαπιούνται πραγματικά.

Ο Καλλίδης μίλησε με την Ελένη και όπως μου είπε πως “Της είπα πως δε τα προλαβαίνω και με άφησε να πάρω την τελική απόφαση. Είμαι στενοχωρημένος μιας και άφησα το τηλεοπτικό μου σπίτι που αγάπησα μαζί με τους πάντες εκεί. Στην Ελένη οφείλω ό,τι ξέρω από τηλεόραση. Την λατρεύω και δε θα ήθελα να τη χάσω απο φίλη όμως έβαλα στην άκρη το συναίσθημα και επικράτησε η λογική”.

Το πιο σημαντικό είναι πως ετοιμάζει με το κανάλι του Alpha ένα ταξιδιωτικό concept εκπομπής που θα απαιτεί να λείπει σχεδόν όλο το χειμώνα απο την Αθήνα για μακρινά ταξίδια. Έτσι δε θα μπορούσε να είναι συνεπής απέναντι στην Ελένη και την εκπομπή της.

“Θα την αγαπω πάντα σαν μια καλή φίλη και θα περιμένω με άγωνία κάποιο τηλεοπτικό της κάλεσμα. Η απόφαση είναι δική μου και μάλιστα η Ελένη οταν μιλήσαμε ήταν εξαιρετικά συγκαταβατική. Με κατάλαβε και συμφώνησε”.

Το τηλέφωνο του Βασίλης Καλλίδη χτύπησε απο διάφορες πλευρές για να πάρει μερος σε εκπομπές του χρόνου όμως δεν υπάρχει περίπτωση να φυγει απο το κανάλι που θεωρεί σα δεύτερο μου σπιτι.

Ότι ο  Leonardo DiCaprio ήρθε στη Μύκονο το μάθατε. Ότι όλοι τον έψαχναν γιατί ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί του, το φαντάζεστε. Λίγοι όμως ήταν οι τυχεροί που ένιωσαν το …άγγιγμα του Leo και το φωτογραφικό φλας δίπλα του. Ανάμεσά τους η Ρόη Δελδήμου, διευθύντρια του Beauchamp Estates στη Μύκονο. Οι υπόλοιποι, υπομονή μέχρι να ξανάρθει στα μέρη μας!

Σάρωσε ο Τάκης Ζαχαράτος χθες στο Βόλο. Παντού σαρώνει αλλά εκει τα μάθαμε από πρώτο χέρι. Τρελαμένος ο Άλεξ μου – δευτερο παιδί μου που “μεγαλώνει” ο Τάκης.. Τα παιδιά μου τα λέει  μικρά γεράκια, γιατί εγώ είμαι η γερακίνα του – λόγω βλέμματος στο κοινό και έτσι το “μικρό γεράκι” πήγε χθες απαρτία να τον αποθεώσει σε ένα κατάμεστο θέατρο!

Δείτε αποκλειστικές φωτογραφίες, οριακά οικογενειακές.. και ειλικρινά μη χάσετε τον Τάκη! Κάνει την παράσταση της χρονιάς!

Τάκης Ελένη και Τάκης Τασώ! Αχαστο!

«Οιδίπους τύραννος» του Σοφοκλή. Μια μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία, από τη σύμπραξη δύο κορυφαίων θεσμικών θεάτρων, του θεάτρου Βαχτάνγκοφ της Μόσχας με το Εθνικό Θέατρο, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 29 Ιουλίου, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.

Το κοινό ενθουσιασμένο αποθέωσε τους Ρώσους και Έλληνες συντελεστές της παράστασης. Ο Οιδίποδας Τύραννος του Σοφοκλή, το εμβληματικότερο, ίσως, δράμα της αρχαίας γραμματείας, ανήκει στο Θηβαϊκό κύκλο. Σύμφωνα με τις πηγές διδάχθηκε  για πρώτη φορά το 428 π.Χ. , εν μέσω του Πελοποννησιακού πολέμου και του λοιμού που είχε αποδεκατίσει το λαό της Αθήνας. Στο επίκεντρο της προβληματικής του έργου τίθεται το άτομο σε σχέση με την προσωπική του ελευθερία, την εξουσία, την κοινωνία και τη θεϊκή βούληση.

Τα ανάκτορα της Θήβας έχουν γεμίσει από ικέτες που ζητούν από τον βασιλιά Οιδίποδα να βοηθήσει το λαό. Ο λοιμός, που αποδεκατίζει την πόλη, έχει ανησυχήσει και τον ίδιο το βασιλιά, που έχει ζητήσει χρησμό από το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός του Απόλλωνα προβλέπει πως η πόλη θα σωθεί μόλις βρεθεί ο υπαίτιος για το θάνατο του βασιλιά Λάιου και αποβληθεί από την πόλη. Ο Οιδίποδας ξεκινά την έρευνα, που όσο πιο βαθιά πηγαίνει τόσο πιο κοντά τον φέρνει στην αλήθεια. Ο ίδιος που έσωσε τη Θήβα από τη μάστιγα της Σφίγγας, ο ίδιος τώρα την μολύνει με τις πράξεις του. Ένας παλιός χρησμός επαληθεύτηκε. Όσο κι αν προσπάθησε να αποφύγει το πεπρωμένο του, κάθε πράξη του τον οδήγησε προς αυτό. Τώρα, ο μόνος δρόμος που μένει είναι αυτός της εξορίας.

Σκηνοθέτης: Rimas Tuminas

Σκηνογράφος: Adomas Jacovskis

Ενδυματολόγος: Maksim Obrezkov

Συνθέτης: Faustas Latenas

Σύνθετης  χορικών:  Θοδωρής Αμπαζής

Φωτιστής: Narek Tumanian

Χορογράφος: Andzelika Cholina

Δραματολόγος / ακαδημαϊκός σύμβουλος: Dmitry Trubothckin

Μετάφραση χορικών από τα αρχαία στα νέα ελληνικά: Έλσα Ανδριανού

Μουσική διδασκαλία χορικών: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Irina Gromova

Evgeny Knyazev – Τειρεσίας

Liudmila Maksakova – Ιοκάστη

Pavel Yudin – Στρατιώτης

Victor Dobronravov – Οιδίπους

Ekaterina Simonova – Γυναίκα από το παλάτι

Valery Ushakov – Αγγελιαφόρος από την Κόρινθο

Vitalijs Semjonovs –Κορυφαίος

Maxim Sevrinovskiy – Αγγελιαφόρος από το παλάτι

Eldar Dzhanibekov – Κρέων

Artur Ivanov – Βοσκός από τη Θήβα

Evgeny Kosyrev – Ιερέας

Irina Gromova – Αγόρι

Χορός

Ilya Algaer

Παναγιώτης Αθανασόπουλος

Θανάσης Βλαβιανός

Γιώργος Γάλλος

Δημήτρης Γεωργιάδης

Κώστας Κοράκης

Δαυίδ Μαλτέζε

Λεονάρδος Heifetz-Μπατής

Σωκράτης Πατσίκας

Γιώργος Στάμος

Σπύρος Τσεκούρας

Παιδιά: Αφροδίτη Αντωνάκη, Γεωργία Μητροπούλου

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 22 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Οι κυρίες των Δ.Σ. Σωματείου και Ιδρύματος της ΜΕΛΙΣΣΑΣ προσκάλεσαν όλους τους ανθρώπους που στηρίζουν το έργο της σε μια ξεχωριστή βραδιά στο FRENCH KEYS (Θεμ. Σοφούλη 48) για να τους ευχαριστήσουν για την προσφορά τους. Ελπίζουμε να μην μας ξεχνάτε γιατί πολύ «εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων με ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς» (Κική Δημουλά). Η φιλοξενία του FRENCH KEYS –το cosy και καλαίσθητο bar-café στην οδό Σοφούλη-  ήταν πραγματικά μοναδική!

 Άννυ Γκιουλέκα, Φωτεινή Καραρίζου, η Πρόεδρος του Σωματείου του Ορφανοτροφείου  Θηλέων «Η ΜΕΛΙΣΣΑ» Φωτεινή Σαραφιανού, Μάγδα Πιτροπάκη, Ράνια Σπυρίδου, Όλγα Ηρακλείδη-Τσιμισκή

Κούλα Γιαννακίδου, Κυριακή Ουδατζή,  Πωλίνα Σαπίδου, Αλεξάνδρα Γωγούση, Γιώτα Σασοπούλου, Αθηνά Γιαννοπούλου

Ευαγγελία Βαφειάδου, Ελένη Ραπτοπούλου, Αναστασία Τουντούρη

Ηρώ Στοϊλα, η Πρόεδρος του Σωματείου του Ορφανοτροφείου Θηλέων «Η ΜΕΛΙΣΣΑ» Φωτεινή Σαραφιανού, Έλενα Στριλιγκά, Θεοφανώ Παπαζήση

Ηρώ Στοϊλα, ο Πρέδρος της Express Service κ. Γιάννης Ραπτόπουλος με τη συνοδό του, η Πρόεδρος του Σωματείου του Ορφανοτροφείου Θηλέων «Η ΜΕΛΙΣΣΑ» Φωτεινή Σαραφιανού

Σόνια Σιδερά με τον σύζυγό της

Άννυ Γκιουλέκα, Δάφνη Μπατσαρά, Αγγελική Στεργιούλα, Στέλλα Οικονόμου, Ευαγγελία Σταυρίδου, Αναστασία Αναδρανιστάκη, Ηρώ Στοϊλα, Λένα Βογιατζή, Έλενα Στριλιγκά, η Πρόεδρος του Σωματείου του Ορφανοτροφείου Θηλέων «Η ΜΕΛΙΣΣΑ»  Φωτεινή Σαραφιανού, Ιουλία Κακουλίδου, Χρυσάνθη-Ρέα Κωνσταντοπούλου,  Βασιλεία Μαύρου

Βερονίκη Ρασιά, Άννυ Γκιουλέκα, Άντα Τσεσμελή, Ελευθερία Πάτση, Στέλλα Οικονόμου

Βασίλης Παπαβασιλείου, Νόνα Βαλασάκη

Νανώ Κουγιουμτζόγλου, Ιουλία Κακουλίδου, Λήδα Παπαδοπούλου

Στο  νησί της Αποκάλυψης ταξιδεύουν τον Αύγουστο τα έργα του Αλέκου Φασιανού. Η νέα ατομική έκθεση του ζωγράφου, η πρώτη του στην πανέμορφη Πάτμο, εγκαινιάζεται στην γκαλερί KapopoulosFine Arts στις 6 Αυγούστου, κάτω από τον εύγλωττο τίτλο “Αποκάλυψη”. Με αυτή την έκθεση ο διεθνώς καταξιωμένος καλλιτέχνης τιμά το ιερό νησί, ενώ παράλληλα ικανοποιεί την πάγια θέση του να φτάνει η τέχνη ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες, παραμεθόριες περιοχές, ώστε να έχουν πρόσβαση σ αυτήν πρώτα οι κάτοικοι του τόπου και στη συνέχεια και οι επισκέπτες. Ο Αλέκος Φασιανός που έργα του υπάρχουν στις μεγαλουπόλεις του κόσμου, τόσο της Ευρώπης, όσο και της Αμερικής, ταξιδεύει τώρα τις μυθολογίες της καθημερινότητας μας στην ονειρική Πάτμο.

Στα έργα του παρατηρούμε χαρακτηριστικά στοιχεία του καλλιτέχνη. Ο Αλέκος Φασιανός ζωγραφίζει τον άνθρωπο, τη φύση και το περιβάλλον, εντάσσοντας στη δημιουργία του στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού.  Ο κόσμος της Αρχαίας Ελλάδας και του ίδιου του ζωγράφου ενώνονται στην έκθεσή του στην Πάτμο, αποκαλύπτοντας το ελληνικό φως, την απλότητα της έκφρασης, την καθαρότητα των γραμμών, του χρώματος, της κίνησης, την αυθεντικότητα τελικά της εικόνας. Στο έργο του Αλέκου Φασιανού ενυπάρχουν η δύναμη του λόγου του Ελύτη, ο λυρισμός της μουσικής του Χατζιδάκι, η αμεσότητα της ερμηνείας του Δημήτρη Χόρν. Ο ζωγράφος αντλεί από το παρελθόν για να δημιουργήσει την αισιοδοξία του αύριο. Η τέχνη του Αλέκου Φασιανού δεν απευθύνεται στους λίγους και στους ειδικούς, αλλά σε όλους.

Ο Αλέκος Φασιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αθήνας, στη συνέχεια, το 1960 μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει λιθογραφία στην Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Είναι μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Αθήνας και επίτιμο μέλος της Κρατικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Ρωσίας. Από το 2009 είναι μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας Τέχνης. Το 1985 έγινε Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών (βραβεύτηκε από τον Υπουργό της Γαλλίας Ζακ Λανγκ), από το 2010 είναι ο Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών (βραβεύτηκε από τον Υπουργό της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν), το 2013 ο Φασιανός τιμήθηκε με το Προεδρικό Βραβείο της Γαλλικής Δημοκρατίας «Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής».

Εγκαίνια έκθεσης: 6 Αυγούστου, 21.00. Διάρκεια έκθεσης ως τις 20 Αυγούστου 2016.  Ώρες λειτουργίας της έκθεσης, καθημερινά: 11.00-14.00 και 19.00-24.00

Fine Arts Πάτμος:Κεντρική πλατεία – Χώρα Πάτμος T: 22470 31222 Κ: 6958 473 518 patmos@kapopoulosart.gr

Επιτέλους ένα καινούργιο τραγούδι, που δεν μιλάει για χωρισμό, για προδοσία ή για καψούρα. Μετά από τρεισήμισι μήνες δουλειάς, μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο video clip του νεαρού καλλιτέχνη Δημήτρη Κοσμόπουλου, στο Youtube. Αρχικά τον μάθαμε από δύο χιουμοριστικά βίντεο , τύπου ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Ο Ελληνοκαναδός».

Ελληνοκαναδός Μέρος 1: Το video εμφανίστηκε (Facebook), και το είδαν μέχρι στιγμής συνολικά 65.000  άτομα.

Ελληνοκαναδός Μέρος 2: Το video εμφανίστηκε (Facebook & YouTube), και το είδαν μέχρι στιγμής συνολικά 98.000 άτομα.

«Δεν ξέρω τι να κάνω» ο τίτλος του τραγουδιού του Δημήτρη Κοσμόπουλου, γραμμένο από τον Γιώργο Βασίλαρο (έχει δώσει και στον Μαζωνάκη το «Ψυχή γεμάτη»), και ενορχηστρωμένο από τον Αποστόλη Στίκα (συνεργάτη του Σταμάτη Γονίδη και του Βασίλη Καρρά). Ιδού αναλυτικά οι συντελεστές του:

Δεν ξέρω τι να κάνω

Μουσική-στίχοι: Vasilaros

Eνορχήστρωση – προγραμματισμός: Αποστόλης Στίκας

Σκηνοθεσία: Κώστας Δημητρακόπουλος

Μοντάζ- Post production: Ειρήνη Κουμαρέλη

Ιδέα – Executive Producer: Νίκος Μουρατίδης

Συμμετέχει ο ηθοποιός Γιάννος Παπαευσταθίου

Styling: Νικόλαος Παπαζήσης

Grooming: Μάνια Μουμτζή

Οι στίχοι του τραγουδιού:

Άλλα μου λέει η μάνα μου

άλλα μου λες εσύ ,

άλλα ο πατέρας μου οι φίλοι κι οι γνωστοί,

άλλα μου λένε στη δουλειά κάτι κομπλεξικοί,

τους κόβω τον αέρα και λέω ως εκεί.

Άλλα μου λένε οι γκόμενες

άλλα ο κολλητός μου

άλλα μου λεν οι γείτονες και ο πνευματικός μου

μα εγώ θα ακολουθήσω δική μου λογική ,

θα ακούσω την καρδιά μου κι όπου θέλει ας βγει..

Δεν ξέρω τι να κάνω δεν ξέρω τι να πω

δεν ξέρω τι να βάλω, δεν ξέρω τι να πιω,

δεν ξέρω τι να κάνω νομίζω θα εκραγώ,

αφήστε με να ζήσω όπως γουστάρω εγώ.

Άλλα μου λένε οι δάσκαλοι και άλλα η ζωή

Άλλα λέει η θρησκεία μου και οι πολιτικοί

Γι’ αυτό τις παρωπίδες σας εγώ δε τις φοράω

θα ζήσω για την πάρτη μου και μόνος προχωράω.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ο εσωτερικός σας κόσμος αντικατοπτρίζεται στο σπίτι σας και εκείνο με τη σειρά του αποκτά και αντανακλά την ψυχολογία σας.

Ένας άνθρωπος είναι τόσο θετικός, ζεστός και ανοιχτός όσο φωτεινό και ζεστό είναι και το σπίτι του.

Ένα σκοτεινό σπίτι δηλώνει ανάλογο χαρακτήρα, κάποιον απαισιόδοξο, μοναχικό, μπερδεμένο που πιθανόν αρνείται να δει τη θετική πλευρά της ζωής και ίσως σε τραβηγμένες περιπτώσεις να ταλανίζεται από χρόνια θέματα ψυχολογικής φύσεως.

Ένα σπίτι βαρύ και φορτωμένο δείχνει ένοικο που είναι δεμένος με τα υλικά αγαθά, το παρελθόν και σε πολλές περιπτώσεις που του αρέσει να επιδεικνύεται.

Ένα σπίτι άτακτο, δείχνει χαοτικό χαρακτήρα που επικρατεί μέσα του σε μεγάλο βαθμό αταξία τόση, όση υπάρχει και στο οικιακό του περιβάλλον στο οποίο δρα και κινείται καθημερινά.

Σε ορισμένες περιπτώσεις από την κατάσταση που βρίσκεται ένα σπίτι, οι ψυχολόγοι μπορούν να εξάγουν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα τα οποία πάρα πολλές φορές βοηθούν σημαντικά στην έγκαιρη και ακριβή διάγνωση διάφορων ψυχικών, ψυχολογικών και νοητικών ιδιαιτεροτήτων, παθήσεων και ασθενιών όπως δυσλεξία, διάσπαση προσοχής και συγκέντρωσης, πεσιμισμό έως και κατάθλιψη σε κάποιες πολύ βαριές περιπτώσεις.

Αν στο σπίτι μας επικρατεί χάος και ακαταστασία, σημαίνει ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον επαναστατικό ψυχισμό μας ή στον χαρακτήρα μας.

Ένα σπίτι στο οποίο επικρατεί τάξη και ηρεμία αντανακλά τον ήπιο και συγκροτημένο χαρακτήρα και τον ισορροπημένο τρόπο ζωής του ιδιοκτήτη του.

Ένα σπίτι μίνιμαλ και φωτεινό, επισημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης του είναι ολιγαρκής, σταθερός, πρακτικός, με οργάνωση, κανόνες, βλέποντας την ουσία της ζωής χωρίς ιδιαίτερους συναισθηματισμούς.

Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι σε όσο πιο κακή κατάσταση είναι ένα σπίτι, τόσο πιο δύσκολα αποφασίζει ο ένοικος του να το φέρει σε τάξη, γιατί δεν ξέρει από πού να πρωτοξεκινήσει.

Οι ιδιοκτήτες των εν λόγω σπτιών, συνήθως χαρακτηρίζονται ως αναβλητικοι και αναποφάσιστοι. Τα χαρακτηριστικά αυτά οδηγούν το χώρο τους σε μία σχεδόν μή αναστρέψιμη κατάσταση η οποία για να αλλάξει χρειάζονται τόσα πολλά που λογικό είναι να φαίνονται βουνό, με αποτέλεσμα μία ακόμα αναβολή στην τακτοποίηση του σπιτιού.

Το αποτέλεσμα είναι ο ιδιοκτήτης να συνηθίζει σε αυτήν την κατάσταση και να παραιτείται από την προσπάθεια αλλαγής και βελτίωσης της κατάστασης του χώρου του, ενώ φτάνει και στο σημείο να αρνείται πεισματικά να το αλλάξει και ο ίδιος προς το καλύτερο γιατί έχει συνηθίσει τόσο στην ρουτίνα του, όσο άσχημη κι αν είναι, που φοβάται να κάνει την αλλαγή.

Μια πρώτη και πολύ σημαντική συμβουλή που μπορεί κανείς να δώσει γενικά είναι να μην φοβάστε την αλλαγή. Μπορεί να βελτιώσει αφάνταστα την ζωή σας. Είναι σαν να φεύγει ένα βάρος από πάνω σας.

Ένα σπίτι καθαρό, οργανωμένο, απαλλαγμένο από τα περιττά, κάνει την ζωή μας πιο εύκολη, ήρεμη, γινόμαστε πιο κοινωνικοί και δεν γινόμαστε δέσμιοι του σπιτιού μας.

Πηγή

-Πώς σε λένε;

-Ευγενούλα.

-Τι είν΄αυτό;

-Ευγενία δηλαδή.

-Α! Ευγενία… Εugenie… Εμείς λοιπόν εδώ, θα σε λέμε Cenny. Eίναι το χαϊδευτικό του. Τζένη δηλαδή.

Πέταξε η Ευγενούλα. Πέταξε από τη χαρά της. Πήρε το όνομα και έτρεχε. Τζένη. Αυτό ήταν το όνομά της. Κι άσε τον πατέρα της να την φωνάζει Ευγενία. Και με το άλλο της όνομα είχε πρόβλημα. Καρπούζη…Ωραίο όνομα βέβαια και ζουμερό. Αλλά ήταν τόσο αδύναμη, τόσο θεόχλωμη, τόσο έτοιμη να πέσει, που η αντίθεση έβγαζε χαμόγελα. Καρπούζη! Εσύ βρε κοριτσάκι μου; της είπε η καθηγήτρια στις Καλόγριες κι έβαλε τα γέλια. Αλλά αυτό το όνομα δεν μπορούν να το αλλάξουν. Θα το άλλαζε η ίδια αργότερα μόνη της, με τη βοήθεια του Άγγελου Τερζάκη. Και θα αποκτούσε το δικό της, το αγαπημένο κι ακριβό όνομά της… Τζένη Καρέζη!

-Όταν πρωτοβγήκα στο θέατρο, είχα όλες τις προϋποθέσεις για να μην με “γνωρίσω” ποτέ. Έγινα διάσημη μέσα σε μία βραδιά, ένα μήνα μετά τις εξετάσεις μου στη Σχολή του Εθνικού. Ήμουν πολύ μικρή, με πολύ ταλέντο -τουλάχιστον έτσι έλεγαν όλοι- και πολύ νόστιμη. Είχα όλα τα φόντα δηλαδή για να με αγκαλιάσει η επιτυχία θανάσιμα. Όπως κι έγινε. Στάθηκα όμως τυχερή. Γιατί κατάλαβα τον κίνδυνο αμέσως. Κι αν δεν κατόρθωσα να τον πολεμήσω από την πρώτη στιγμή, τον είχα πάντα υπόψη μου. Γιατί στο χώρο μας, το πιο δύσκολο δεν είναι να αντέξεις την αποτυχία, είναι να αντέξεις την επιτυχία. Και μάλιστα όταν έρθει τόσο νωρίς κι απλόχερα, κινδυνεύεις να χάσεις τον εαυτό σου. Εγώ αυτό το απέφυγα. Αναζήτησα τον εαυτό μου. Τον βρήκα. Αναζήτησα την ουσιαστική ανθρώπινη σχέση. Τη βρήκα. Αναζήτησα μια σίγουρη κι ευτυχισμένη οικογένεια. Τη βρήκα

-Ήμουν πολύ ευαίσθητη μικρή. Συνεχώς άρρωστη. Μέχρι που μπήκα στην εφηβεία. Από τότε δεν ξαναρρώστησα ποτέ. Πέντε ετών, μου κάνουν παρακεντήσεις στα αφτιά μου, χωρίς να με κοιμίσουν. Θεέ μου, τι αφόρητος πόνος! Μου έχουν πει ότι αν κουνηθώ την ώρα που μπαίνει η βελόνα, θα μείνω κουφή. Σφίγγω τα δόντια, κλείνω τα μάτια, η μανούλα μου κρατάει το κεφάλι, η τεράστια βελόνα μπαίνει στο μυαλό μου κι εγώ ακίνητη. Τελικά, όχι μόνο δεν κουφάθηκα, αλλά απέκτησα ένα τρομερό αφτί, που πιάνει τον παραμικρό θόρυβο, την παραμικρή ανάσα, όταν παίζω στη σκηνή. Πιάνει ακόμα κι ένα θρόισμα ή κάποιο χυδαίο κι ανεξήγητο κομπολόι από τα τελευταία καθίσματα.

-Το σινεμά ήταν το μεγάλο μου καταφύγιο. Έπειτα γύριζα στο σπίτι, άφηνα απ’ έξω τα προβλήματα κι άρχιζα να παίζω. Μια μαγεία, μια απίστευτη μαγεία… έκλεινα έξω τους καβγάδες, τη δυστυχία, τη χυδαιότητα, τη μιζέρια και ύφαινα στον αργαλειό μου τη ζωή μου. Ήταν δική μου αυτή η ζωή. Και είναι δική μου. Την έχτιζα, τη χτίζω, μου την γκρεμίζουν, έκλαιγα πάνω στα απομεινάρια της, ξόρκιζα τις συμφορές μου, παγίδευα το χώρο και το χρόνο, έλιωνα από καημό και παράπονο, αλλά ύφαινα. Κένταγα την όμορφη ζωή μου

-Εκείνο που θα ήθελα να αποβάλλω από τον εαυτό μου είναι η πίστη μου στην καλοσύνη όλων των ανθρώπων. Αυτό το ελάττωμα με συνόδευε όλα μου τα χρόνια κι εξακολουθεί, παρ’ όλα τα πικρά μαθήματα που έχω πάρει. Ήθελα να ‘ξερα πότε επιτέλους θα βάλω μυαλό και θα πάψω να είμαι τόσο εύπιστη.

-Πιστεύω ότι στη θεατρική μου καριέρα δεν με βοήθησε καθόλου ο κινηματογράφος. Αντίθετα, νομίζω ότι στον κινηματογράφο με βοήθησε το θέατρο, αλλιώς τα πράγματα θα ήταν πολύ εύκολα. Υπάρχουν πολλές πρωταγωνίστριες της οθόνης που το κοινό, αν ήθελε, θα μπορούσε να πάει να τις δει στο θέατρο. Αλλά δεν πηγαίνει. Το θέατρο ξεκαθαρίζει από μόνο του, σαν μεγάλος κριτής, τους ανθρώπους που του κάνουν, ανεξαρτήτως του κινηματογράφου.

-Έπαιξα έργα εμπορικά, αλλά ωραία, προσπάθησα να κρατήσω μια ποιότητα στις παραστάσεις, κι αυτό για να αποκτήσω δύναμη, ώστε μια μέρα να κάνω και δυσκολότερα πράγματα. Τώρα νομίζω ο καιρός ήρθε. Έχω υποχρέωση απέναντι στο κοινό που με αγαπάει και έρχεται πιστά και με βλέπει, να του δώσω και άλλα πράγματα, και μια άλλη Καρέζη. Μια Καρέζη της αρχής της καριέρας μου, όπου κοριτσάκι ακόμη στο Εθνικό, έπαιξα άπειρους κλασσικούς και μεγάλους ρόλους

-Αν ξανάρχιζα τη ζωή μου από την αρχή, θα ήθελα κάτι να είχε γίνει πιο νωρίς. Να είχα γνωρίσει τον Κώστα πιο πριν. Να είχα κερδίσει τα χαμένα χρόνια. Βλέπεις, είχαμε την ατυχία να μην γνωριζόμαστε κι ας ανήκαμε στον ίδιο κύκλο. Είμαι σίγουρη ότι αν είχαμε βρεθεί πιο μπροστά θα είχαμε σμίξει. Βλέπεις εγώ σε όλη μου τη ζωή περίμενα τον Καζάκο. Δεν τον είχα βρει και περιπλανιόμουν. Ώρες πικρές, ώρες μοναξιάς, δύσκολες ώρες.

-Ουσιαστικά, η ζωή μου άρχισε όταν γνώρισα τον Κώστα, στις 12 Ιανουαρίου 1967, ημέρα των γενεθλίων μου επίσης. Δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα πικρή. Διαφωνίες ναι, υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους, αλλά εγωισμοί και καβγάδες με τον άνθρωπό σου ποτέ. Οι διαφωνίες μας δεν έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από ένα τέταρτο. Τόσο αντέχουμε. Και δεν ήμουν πάντα έτσι. Είχα τους εγωισμούς μου, δεν υποχωρούσα εύκολα. Τώρα σκέφτομαι την παλιά Τζένη και γελάω. Νιώθω πιο ώριμη και κατασταλαγμένη.

-Με τον Κώστα έχω όλα όσα μπορεί μα περιμένει μια γυναίκα. Αγάπη, σεβασμό, ασφάλεια, εμπιστοσύνη, δικαίωση, ακόμα και καλλιτεχνική. Το μυστικό της ευτυχίας κάθε γυναίκας, είναι να τη φυλάει με πίστη και προσπάθεια ιερή. Η ανθρώπινη ευτυχία χτίζεται μέρα με τη μέρα, στιγμή με στιγμή. Και είναι πολύ εύθραυστη, γκρεμίζεται εύκολα. Δεν πρέπει ποτέ να πεις πικρή κουβέντα, τα άσχημα λόγια δεν ξεχνιούνται ποτέ, πάντα κάτι αφήνουν. Την απιστία δεν τη σκέφτομαι. Τη θεωρώ τόσο απίθανη, όπως το θάνατο.

–Το μεγάλο μας τσίρκο ήταν σταθμός στη ζωή και την καριέρα μου. Ήταν κάτι παραπάνω από θέατρο, ήταν πολιτική πράξη. Έργα σαν κι αυτό δεν ξαναγίνονται εύκολα. Έλεγε ουσιαστικά πράγματα και συγχρόνως ήταν θέατρο. Αν υπήρχαν πολλά τέτοια έργα, εμείς δεν θα παίζαμε τίποτε άλλο.

-Πιστεύω πως ο χρόνος πρέπει να κυλάει προς όφελός μας. Αυτός κάνει τη δουλειά του, θέλουμε δε θέλουμε, κι εμείς, θέλει δε θέλει, πρέπει να κάνουμε τη δική μας. Κι από εχθρό, να τον μεταβάλουμε σε φίλο. Προσωπικά, νομίζω πως το’ χω καταφέρει. Γι ‘αυτό και δεν νοσταλγώ καθόλου τα νιάτα μου. Κι αυτή τη στάση μου πιστεύω πως ο χρόνος την έχει καταλάβει. Γι ‘αυτό και με έχει αφήσει ήσυχη

-H τελευταία αδυναμία μου είναι το σπίτι μας στο Πήλιο. Κεραυνοβόλος έρωτας. Κάθε φορά που πάω στην Τσαγκαράδα, είναι σαν να ταξιδεύω προς το όνειρο. Κι όταν φτάνω εκεί, μεταμορφώνομαι. Κάνω όλα τα πράγματα που δεν μπορώ ή δεν προλαβαίνω να κάνω στην Αθήνα. Γράφω, διαβάζω, συγυρίζω, σκαλίζω τον κήπο, μαγειρεύω, στολίζω. Αυτό το σπίτι, το έφτιαξα μαζί με τους μαστόρους. Ξύπναγα στις έξι το πρωί κι άρχιζα πετραδάκι πετραδάκι να κεντάω την αυλή μου. Εδώ αυτή η πλάκα, εδώ αυτή η κόκκινη πετρούλα από την Νταμούχαρη ή από το Μυλοπόταμο. Γύριζα τα βράδια με ένα τσουβάλι στις ακρογιαλιές και μάζευα πολύχρωμα πετράδια. Πρωί πρωί έπαιρνα ένα μικρό σφυρί κι άρχιζα να τα φυτεύω, λίγο πριν γίνει το αρμολόγημα. Κι όλα είχαν μετατοπιστεί. Μακριά το θέατρο, μακριά αν θα γίνει η “Μήδεια” στην Επίδαυρο, μακριά οι αγωνίες, μακριά οι κακίες, οι φτήνιες, οι ίντριγκες και τα κυκλώματα. Μακριά. Εκείνο που μέτραγε ήταν αν θα μπει η κόκκινη πετρούλα δίπλα στη μαύρη.

-Όχι, να μη γίνει η Μήδεια. Είμαι τόσο ήσυχη κι ευχαριστημένη στο Πήλιο. Δεν θα κατέβω καθόλου στην Αθήνα. Αλλά…. Αλλά υπήρχε ο ρόλος, που τον λάτρευα και θα τον λατρεύω σε όλη μου τη ζωή. Υπήρχε και η Επίδαυρος. Το όνειρο που είχα από παιδί. Το όνειρο που έχει κάθε παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο. Ο ρόλος, η δυσκολότερη μάχη της ζωής μου. Τα αφήνουν όλα αυτά; Άρχισαν οι βόλτες στον κήπο. Θα γίνει η Μήδεια. Πρέπει να γίνει. Άσε για αργότερα τα πετραδάκια. Τώρα πρέπει για άλλη μια φορά να διεκδικήσεις τη ζωή σου. Το τελευταίο βράδυ κάναμε με τους μαστόρους ένα τσιμπουσάκι. Εκεί, στην ατέλειωτη ακόμα αυλή. Και το απίθανο φεγγάρι της Τσαγκαράδας φώτιζε τις πετρούλες μου. Λίγο τσιπουράκι, ο Κωνσταντίνος με την κιθαρίτσα του, ο Βαμβακάρης κι ο Τσιτσάνης, ο Κώστας να΄χει έρθει στο κέφι. Πρωί πρωί τα φορτώσαμε και φύγαμε. Ψιλόβρεχε. Γύρισα κι είδα το χωριό μου -έτσι θεωρώ την Τσαγκαράδα- να χάνεται μέσα στην ομίχλη. Να χάνεται μαζί της κι η ξενοιασιά. Δυο τρία βοτσαλάκια τα πήρα μαζί μου. Έτσι, για γούρι

–Μάνα, το θέατρο είναι τίγκα. Και φεύγει πολύς κόσμος. Ο Κωνσταντίνος όρμησε μέσα στο καμαρίνι να με ενημερώσει. Αν και είχαμε παίξει και χθες, απόψε Σάββατο, ήταν το ωραιότερο Σάββατο της καλλιτεχνικής μου ζωής. Εκείνη η παράσταση της Μήδειας στην Επίδαυρο, ήταν η ωραιότερη που έγινε ποτέ. Λες και μας άγγιξε όλους ένα μαγικό ραβδί, χορό και ηθοποιούς, και κάναμε μια παράσταση βγαλμένη από τα σπλάχνα μας. Στο τέλος, μετά το χειροκρότημα, έφυγα τρέχοντας για το καμαρίνι. Ξυπόλητη. Σε λίγες μέρες ξαναβρήκα τα πετράδια μου στην Τσαγκαράδα. Ήταν εκεί και με περίμεναν. Και κάποια στιγμή, όπως καθάριζα τον κήπο, σκέφτηκα με τρόμο ότι η Μήδεια μπορούσε και να μην είχε γίνει. Ότι λίγο ακόμα και θα είχα χάσει αυτή την ευτυχία. Παράπονα, ευαισθησίες, πίκρες κι ανοησίες, θα με εμπόδιζαν να κάνω τη δουλειά μου. Υπάρχει δυστυχώς κι αυτή η πλευρά. Και δεν πρέπει. Εμπόδια, μικρότητες, τσουκνίδες, κοριούς και κουνούπια, πρέπει να κάνουμε έτσι , να τα τινάζουμε από πάνω μας και να προχωράμε. Στο βάθος κήπος. Και κήπος είναι η δουλειά μας. Αυτή είναι όλη μας η ζωή. Και έχει τη γενναιοδωρία να μας αφήνει πότε πότε να παίζουμε με τα πετράδια της Τσαγκαράδας!

-Το μόνο σπίτι που έχουμε εμείς είναι το σανίδι. Και είναι ανοικτό σε όλους. Εκεί σας δεχόμαστε. Μέσα στα φώτα, στα πολλά φώτα. Και κάνουμε χρόνια παρέα, εμείς και το κοινό. Με άλλους από εσάς μεγαλώσαμε μαζί. Άλλοι με θυμούνται από τότε που ήμουν παιδί. Άλλοι από τότε που εκείνοι ήταν παιδιά. Μια ζωή μαζί λοιπόν. Στα καλά και στα άσχημα, στις επιτυχίες και στις αποτυχίες, στις χαρές και τις πίκρες. Πότε να με αγαπάτε και πότε όχι. Πότε να με πιστεύετε και πότε όχι. Πότε να με επιδοκιμάζετε και πότε να με αμφισβητείτε. Κι εγώ να προσπαθώ πάντα να σας κερδίσω. Είναι μια ωραία σχέση…Και κρατάει χρόνια…

Εξώφυλλα

Θέατρο

Ταινίες

Στιγμές

Πορτρέτα

Η γνωστή παρέα Καλλίδης, Παυριανός, Γαζής αποφασίσαμε βραδιά γκουρμέ ψαροφαγίας. Mας κατέβασε στη Ζησιμοπούλου ένας παλαβός ταξιτζής που άκουγε τρανς, φρέναρε μέσα στη μέση του δρόμου και δεν είχε ρέστα από 10 ευρώ όταν η διαδρομή έκανε 7.. Παράλληλα βρίστηκε με τα αυτοκίνητα που του την είπαν γιατί σταμάτησε στη μέση. (Ακούμε φωνές τα έχω γράψει και στη freddo για την κλιμακτήριο της ελληνικής φυλής).

Συναντηθήκαμε η εκλεκτή παρέα λοιπόν στους “Ψαράδες” στην Αμφιθέα. Όπου μας πει ο Βασίλης Καλλίδης τρέχουμε. Ακόμα και ο Δημήτρης Ουγγαρέζος που μόλις είχε γυρίσει από κάποια περιοδεία κατέβηκε σχεδόν με τα σώβρακα- μένει από πάνω με την Ιλένια Ουίλλιαμς.

Ξεκινήσαμε με κάτι καρπάτσιο του άνευ προηγουμένου. Ενας τόνος σαν ψηφιδωτό της Ραβέννα και κάτι λαυράκια και σολωμοί του παραμιλητού.

Ευτυχώς η σαλάτα είχε και βαλεριάνα. Είχα καταχαρεί γιατί ξεκίνησα διατροφή. Το κακό το ξεκίνησε ο Παύρης. Ζήτησε γαύρο τηγανητό, γιατί ο γαύρος ο τηγανητός είναι μία εμμονή που δεν του βγαίνει από το μυαλό με τίποτα. Μετά το γαύρο ήρθε ένα παστίτσιο με τόνο και κάτι φρικασέ που δε θυμάμαι γιατί παράλληλα κατέβαζα και κρασί για να σβήσω τις γεύσεις. Το τερματίσαμε με ένα κριθαράκι με σουπιά, ένα πιάτο να παραμιλήσεις.. το οποίο έτρωγα με τρελή χαρά πιστεύοντας πως είναι ρύζι. Αντιστάθηκα τα γλυκά κάτι είναι και αυτό..και είχε και μαρέγκα. O ταλαντούχος σεφ Βασίλης Τσατσάκης μας τζάζεψε…Την επομένη στη διαιτολόγο ζήτησα άλλη μία παράταση και άφεση αμαρτιών..

“Ψαράδες”

Ανοιχτόχρωμη ατμόσφαιρα δύο επιπέδων που επικοινωνούν μεταξύ τους με πετυχημένα θαλασσινό ντεκόρ, σε προϊδεάζει θετικά, αφού σου ανοίγει την καρδιά, μαζί με την… όρεξη να φας και να πιεις. Δεν ονομάστηκε τυχαία «Ψαράδες», αλλά από σεβασμό και εκτίμηση στους ανθρώπους που μοχθούν για να χαιρόμαστε τα βρώσιμα θαλασσινά αγαθά. Διατηρεί άλλωστε με αυτούς στενότατες σχέσεις, καθημερινής πραγματικά επικοινωνίας, προκειμένου οι ψαράδες να φέρνουν στο «Ψαράδες» τον αφρό κάθε ψαριάς τους.

Χρησιμοποιούν ότι πιο φρέσκο και καλό βρίσκουν στην αγορά από τους δικούς τους Ψαράδες στις Σκάλες από όλη την Ελλάδα, σύμφωνα με την εποχή και τη διάθεση της θάλασσας.

Κατόπιν αναλαμβάνει μία ομάδα μαγείρων, με εξειδίκευση στα θαλασσινά, αλλά και στη μεσογειακή κουζίνα γενικότερα και με κέφι, φαντασία και αγάπη για αυτό που κάνουν. Το αποτέλεσμα καλύπτει μία γκάμα από πιάτα που διακρίνονται για τη λεπτότητά τους.

Ζησιμοπούλου 52,
Παλαιό Φάληρο 17564,
Αττική
210 9414888

Μουτσούνα: Η Μουτσούνα είναι παραλιακό χωριό και ανοικτός σχετικά όρμος, στα ανατολικά παράλια της Νάξου. Είναι η κατεξοχήν αγαπημένη παραλία των Απεραθιτών «στρωμένη» με άμμο και λαμπερά κομμάτια σμυριγλιού, παραδεισένια νερά και με φόντο διάσπαρτα μικρά νησάκια στο βάθος. Στη Μουτσούνα καταλήγει το εναέριο σύστημα μεταφοράς σμύριδας ο «εναέριος» όπως λέγεται τοπικά. Έχει ταβερνούλες με παραδοσιακή κουζίνα και φρέσκο ψάρι. Την περιοχή προτιμούσε για τις καλοκαιρινές διακοπές του ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Ο όρμος της Μουτσούνας φιλοξενεί δύο όμορφες παραλίες με ψιλή άμμο και διάφανα ρηχά νερά,ιδανικές για οικογένειες με μικρά παιδιά. Η πρώτη, ο Αη Γιάννης, απλώνεται μπροστά από τις γραφικές ψαροταβέρνες της Μουτσούνας, ενώ η δεύτερη, το Τηγάνι, βρίσκεται λίγο νοτιότερα και διαθέτει δύο ξενοδοχειακά συγκροτήματα με εστιατόρια και καφέ.

Η Μουτσούνα είναι κυρίως ένας τουριστικός προορισμός, ο οποίος μπορεί ν΄ αποτελέσει και το κέντρο για περαιτέρω εξερεύνηση των Ανατολικών και Νότιο-ανατολικών ακτών της Νάξου, με τις πανέμορφες και σχετικά παρθένες ακόμα ακρογιαλιές και το μαγευτικό τοπίο, που συνδυάζει τα βουνά, τη θάλασσα και απέναντι, τις αναδυόμενες Μικρές Κυκλάδες.

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα www.naxosdestinations.com

Ο Αύγουστος είναι ένας από τους μήνες με τις περισσότερες παροιμίες. Διαβάστε μερικές και καλό μήνα!

«Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές το χρόνο!».

«Αύγουστε, τραπεζοφάη, να ‘σουν τρεις βολές τον χρόνο».

«Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι».

«Επάτησεν ο Αύγουστος η άκρη του χειμώνα, παύει ο φτωχός το δειλινό κι ο άρχοντας τον ύπνο».

«Του Αυγούστου οι δρίμες στα πανιά (σκώρος) και του Μαρτιού στα ξύλα (σαράκι)».

«Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο».

«Καλός ο ήλιος του Μαγιού, του Αυγούστου το φεγγάρι».

«Της Αγίας Μαρίνας ρόγα και τ’ Άη Λιος σταφύλι και της Παναγιάς τον Αύγουστο, γεμάτο το κοφίνι».

«Αν ίσως βρέξει ο τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο».

«Από Μάρτη πουκάμισο κι από Αύγουστο σεγκούνι».

«Τον Αύγουστο τον χαίρεται, όπ’ έχει να τρυγήσει».

«Αυγουστοκοδέσποινα‚ καλαντογυρεύτρα» [δηλ. Η σπάταλη νοικοκυρά τον Αύγουστο, τα Χριστούγεννα ζητιανεύει]

«Αύγουστος άβρεχτος, μούστος άμετρος».

«Δεκαπέντησεν ο Αύγουστος, πυρώσου και μην εντρέπεσαι».

«Επλάκωσεν ο Αύγουστος, η άκρια του χειμώνα».

«Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι».

«Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου».

«Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ’ το νερό τα Αυγούστου».

«Καλή λαβιά τον Αύγουστο και γέννα τον Γενάρη».

«Μακάρι σαν τον Αύγουστο να ‘ταν οι μήνες όλοι».

«Να ‘σαι καλά τον Αύγουστο που ‘ναι παχιές οι μύγες».

«Να ’σαι καλά τον Αύγουστο με δεκαοχτώ βελέντζες».

«Ο Αύγουστος και ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα».

«Ο Αύγουστος πουλά κρασί κι ο Μάης πουλά σιτάρι» [δηλ. Από τον Αύγουστο μπορείς να καταλάβεις αν θα είναι καλή η παραγωγή κρασιού, όπως κι από το Μάη μπορείς να καταλάβεις αν θα παραχθεί πολύ σιτάρι]

«Ούτε ο Αύγουστος χειμώνας, ούτε ο Μάρτης καλοκαίρι».

«Τ’ Αυγούστου και του Γεναριού τα δυο χρυσά φεγγάρια».

«Τ’ Αυγούστου το νερό αρρώστια στον λειόκαρπο».

«Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, τον Μάη θερίζει μόνος».

Ένα φαγητό, από τα κλασσικά  καλοκαιρινά. Νόστιμο, πανεύκολο, γίνεται με ποικιλία λαχανικών, είναι ίσως το πιο πλούσιο σε ευεργετικά συστατικά, λέγεται και τουρλού, όταν το φτιάχνετε στην κατσαρόλα. Το μπριάμ κάποιοι πιστεύουν ότι επινοήθηκε την περίοδο 1720-1861 στη Νίκαια της Νότιας Γαλλίας και από εκεί μεταπήδησε στη μεσογειακή κουζίνα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι οι Γάλλοι αντέγραψαν το Καταλανικό Samfaina, ένα πιάτο που συνόδευε το ψάρι. Σε κάθε περίπτωση, το μπριάμ εμφανίζεται στην τούρκικη παραδοσιακή κουζίνα και εν κατακλείδι και στην ελληνική. 

Υλικά (για 6 άτομα)

3 μέτριες μελιτζάνες

5-6 κολοκυθάκια

3 μέτριες πατάτες

3 πράσινες πιπεριές

10-15 φρέσκα φασολάκια (προαιρετικά)

4 ώριμες ντομάτες

2 μεγάλα κρεμμύδια

5 σκ. σκόρδο σε φετάκια

1 φλιτζ. τσ. μαϊντανός ψιλοκομμένος

1 φλιτζ. τσ. έξτρα παρθένο ελαιόλαδο

Εκτέλεση:

Ανάβουμε το φούρνο στους 200°. Καθαρίζουμε και πλένουμε όλα τα λαχανικά. Κόβουμε σε ομοιόμορφες φέτες τις πατάτες, τις μελιτζάνες, τα κολοκυθάκια, τα κρεμμύδια. Κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια τις πιπεριές και στη μέση τα φασολάκια. Κόβουμε σε χοντρούς κύβους τις δύο ντομάτες και σε φέτες τις άλλες δύο (που κρατάμε για το τέλος). Ανακατεύουμε όλα τα λαχανικά με το μαϊντανό, το σκόρδο, αλάτι, πιπέρι και το 1/3 του ελαιολάδου. Απλώνουμε σε σειρές τα λαχανικά σε πυρίμαχο σκεύος, έτσι ώστε η μία φέτα να μισοσκεπάζει την άλλη, φροντίζοντας να είναι μοιρασμένα τα κομμάτια της ντομάτας. Τακτοποιούμε από πάνω τις φέτες της ντομάτας, ρίχνουμε λίγο αλάτι και ραντίζουμε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Βάζουμε στο φούρνο και μετά από 20 λεπτά χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 180°. Αφήνουμε να ψηθούν περίπου μιάμιση ώρα, ελέγχοντας ενδιάμεσα αν χρειάζονται λίγο νερό.

Καλή σας όρεξη!

Aύγουστος, ο όγδοος μήνας του χρόνου, ο μήνας της Παναγιάς και των διακοπών για τους περισσότερους Έλληνες. Έχει 31 ημέρες, σαν λέξη παράγεται από τη λατινική Augeo, που σημαίνει Αύξω: αυξάνω (διότι στη διάρκειά του αυξάνουν και ωριμάζουν οι καρποί, τα σταφύλια και τα σύκα) και είναι ο αντίστοιχος του έκτου μήνα του παλαιού ημερολογίου, που ονομαζόταν Sextilis. Ονομάστηκε Αύγουστος προς τιμή του Οκταβιανού μετά την απονομή του τίτλου από τη ρωμαϊκή Σύγκλητο, ο οποίος το 4 π.Χ. προσέθεσε αυθαίρετα μία επιπλέον ημέρα στον Αύγουστο, που ως τότε είχε τριάντα ημέρες, την οποία απέσπασε από τον Φεβρουάριο, ώστε να μην υστερεί σε διάρκεια από τον Ιούλιο, που ήταν αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα.

Πριν από την επικράτηση του ρωμαϊκού Ιουλιανού ημερολογίου, αντίστοιχος μήνας στο αθηναϊκό ημερολόγιο ήταν ο Μεταγειτνεών. Είναι από τους πιο ζεστούς μήνες του χρόνου με ονόματα, όπως Πεντεφάς ή Πενταφάς, Συκολόγος (λόγω της συγκομιδής των σύκων), Δριμάρης, Τραπεζοφόρος και Διπλοχέστης (λόγω της αφθονίας των καρπών). Στα βυζαντινά χρόνια το έτος τελείωνε στις 31 Αυγούστου και πρωτοχρονιά ήταν η 1η Σεπτεμβρίου. Γι` αυτό η τελευταία μέρα του Αυγούστου λέγεται και Κλειδοχρονιά.

Ολόκληρος ο Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία, με τις Παρακλήσεις, τη Νηστεία, την Κοίμησή της (15 Αυγούστου), τα Μεθεόρτια, τα Εννιάμερα και με την κατάθεση της Αγίας Ζώνης στις 31 Αυγούστου, οπότε τελειώνει το εκκλησιαστικό έτος.

Άλλες ξεχωριστές θρησκευτικές γιορτές του μήνα είναι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος (6 Αυγούστου) και του Αγίου Φανουρίου (27 Αυγούστου) με τις φανουρόπιτες των πιστών για την εύρεση χαμένων αντικειμένων και η μνήμη της αποτομής της τιμίας κεφαλής Ιωάννου του Προδρόμου (29 Αυγούστου), που συνοδεύεται από ημερήσια νηστεία.

Με τον Δεκαπενταύγουστο συνδέεται και ο τορπιλισμός του καταδρομικού Έλλη στο λιμάνι της Τήνου (15 Αυγούστου 1940) από το ιταλικό υποβρύχιο Ντελφίνο, που αποτέλεσε το προανάκρουσμα της επίθεσης της φασιστικής Ιταλίας κατά της χώρας μας στις 28 Οκτωβρίου 1940.

Αν στο Island βασιλιάς είναι ο Χρύσανθος Πανάς, η δικαιωματική του βασίλισσα είναι πλέον η Άννα Βίσση. Στο μοναδικό αυτό hot spot  της Αθηναϊκής Ριβιέρας, όπου όλα είναι φτιαγμένα με γούστο και προδιαγραφές εξωτερικού, τα τραγούδια της βρίσκουν το φυσικό τους χώρο και το ιδανικό τους κοινό.

Είναι καιρός που η Άννα εγκατέλειψε τα τραγούδια, την αισθητική και τον ήχο του μπουζουκομάγαζου. Αυτή τα έχτισε, αυτή και τα γκρέμισε. Τα τελευταία χρόνια το ρεπερτόριό της και οι εμφανίσεις της έχουν πια τον αέρα μιας διεθνούς σταρ, τηρουμένων πάντα των αναλογιών. Οι ενορχηστρώσεις με τα πνευστά και το ακορντεόν δίνουν ένα χρώμα ροκ μπάντας που απέχει χιλιόμετρα από τη λεγόμενη “λαϊκή ορχήστρα”.

Μας έβγαλε την ψυχή η θεά μέχρι να εμφανιστεί. Είχα ροκανίσει όλα τα finger foods, είχα πιει με την Χριστίνα μισό μπουκάλι Stoly και η Άννα πουθενά!  “Στείλε” της λέω, “κάνα μήνυμα στην κουμπάρα, πότε θα βγει, πήγε η ώρα 12 κι ούτε ένα τηλεφώνημα”. Δεν είχα καλά-καλά τελειώσει τη φράση μου και οι εξαιρετικοί μουσικοί της πήραν τη θέση τους στη σκηνή. Ύστερα από λίγο εμφανίστηκε και η Βίσση, αδύνατη, όμορφη, κομψή, ντυμένη στα λευκά. Από εδώ και πέρα, μέχρι τις επόμενες 4 ώρες δεν θα σταματήσει να τραγουδάει και να χορεύει.

Είναι φαινόμενο η Βίσση. Είναι σταρ, είναι θεά, είναι φωνάρα, είναι μία κι μοναδική, πάει τελείωσε! Η αντοχή της στο χώρο και στο χρόνο δεν είναι τυχαία και έγιναν με πολύ κόπο. Ο κόσμος δύσκολα αλλάζει γούστα, ο καλλιτέχνης που θα θελήσει  να τον παρασύρει σε καινούργιους δρόμους πρέπει να έχει επιμονή, υπομονή και τύχη. Τα δύο πρώτα τα έχει και με το παραπάνω, η τύχη της όμως ήταν ο Καρβέλας. Ό,τι και να λένε, αν δεν ήταν ο Καρβέλας, η Άννα σήμερα θα τραγουδούσε λαϊκές δευτεράτζες και θα ζούσε με την αγωνία αν θα βρει το επόμενο τραγούδι της ανάμεσα στους συνθέτες της εποχής. Ο Καρβέλας της άνοιξε καινούργιους δρόμους, μουσικούς και στιχουργικούς, της έδωσε καινούργιο ήχο, την έβαλε να παίξει όπερα και, το σπουδαιότερο, της διαμόρφωσε το χαρακτήρα, την έκανε μαγκάκι, μια ανεξάρτητη γυναίκα, ωραία και δυνατή.

Σηκώνομαι από την πρώτη σειρά και πάω πίσω, ανάμεσα στον κόσμο που έχει κατακλύσει το Island. Είναι απορίας άξιο, πως γέμισε αυτός ο χώρος απόψε, τελευταία Κυριακή του Ιουλίου και παραμονές των διακοπών. Εντάξει είναι σούπερ το μαγαζί, τραγουδάει η Βίσση, είναι τέλος του μήνα… Αλλά να μαζέψεις 1500 άτομα, που να χτυπιούνται μέχρι τις 4, αυτό είναι κατόρθωμα που μόνο ο Χρύσανθος μπορεί να μας εξηγήσει πώς το κατόρθωσε. Παρατηρώ τον κόσμο, Έλληνες και ξένους, που χορεύουν και τραγουδούν ανέμελοι σαν να βρίσκονται διακοπές σε νησί. Οι Έλληνες, ειδικά οι γυναίκες, ξέρουν τα λόγια απ΄έξω κι ανακατωτά, τραγουδούν με κλειστά μάτια, οι μικρότερες ηλικίες έχουν βγάλει τα κινητά και  τραβάνε τη συναυλία. Οι ξένοι παρασύρονται από τη μουσική και όταν ακούνε το “Λάμπω” ή το “Ξανά μανά” χορεύουν αυτοσχέδια φλαμένγκο ενθουσιασμένοι ενώ τα πυροτεχνήματα φωτίζουν την παύρη νύχτα.

Έμεινα 4 ώρες όρθιος και στο τέλος ήμουν κουρέλι. Ούτε τραγούδησα, ούτε χόρεψα. Κάποια στιγμή μόνο κράτησα μια πανύψηλη μαύρη από τη μέση και κάναμε φιγούρες. Η Βίσση δεν σταμάτησε να τραγουδάει και να χορεύει όλη αυτή την ώρα. Πού βρίσκει την αντοχή; Τη βρίσκει. Και την μεταδίδει στους άλλους. Πλησιάζω ξανά στη σκηνή, τώρα τραγουδάει καθισμένη στα γόνατα του Πανά, στο βάθος ένα φωτισμένο κότερο καθρεφτίζεται στη θάλασσα, αγαπημένοι φίλοι, η Ρεβέκκα, ο Κόκλας, ο Θοδωρής Βαρβίας, ο Αλκις, ο Ρήγος, με χαιρετούν από μακριά. “Ωραία τέλειωσε κι αυτός ο μήνας” σκέφτομαι “Να είχα γράψει και ένα τραγούδι για την Άννα θα ήταν τέλεια”. Η Βίσση με βλέπει, σαν να μαντεύει τη σκέψη μου, μου κλείνει το μάτι, τραγουδάει το “Ερωτευμενάκι” και φεύγει από τη σκηνή αγκαζέ με τον Χρύσανθο. Κλείνω κι εγώ το μάτι στην Χριστίνα και στο Νάτσιο, μπαίνουμε στο ταξί,  “Καλό μήνα παιδιά!” τους λέω. “Καλό μήνα” μου απαντούν και μέσα στην παύρη νύχτα διασχίζουμε την Αθηναϊκή Ριβιέρα…

Η Άννα Βίσση στο Island: πήγαμε στο απόλυτο καλοκαιρινό πάρτι …κι ακόμα το μυαλό μας είναι εκεί (Vol.2)

Τελευταία μέρα του Ιουλίου, η Αθήνα έρημη με τους αδειούχους του Αυγούστου να βρίσκονται μακρυά, βράδυ Κυριακής να μαζεύεις 1500 άτομα μέχρι τις πέντε το πρωί, μιλάμε για την απόλυτη επιτυχία που στηρίζεται σε δύο βασικούς λόγους: στην Άννα Βίσση και στο Island του Χρύσανθου Πανά. Πρώτη φορά η Άννα Βίσση τραγούδησε στο Island κατακαλόκαιρο και πρώτη φορά ο Χρύσανθος Πανάς εμπιστεύτηκε το νησί της Αθηναϊκής Ριβιέρας σε εκείνη, με κερδισμένους όλους εμάς που είμαστε εκεί και ζήσαμε ένα υπέροχο πάρτι/συναυλία/reunion, που θα θυμόμαστε για πάντα.

Άψογος οικοδεσπότης ο Χρύσανθος Πανάς και το έμπειρο προσωπικό του Island, καλωσόριζαν από νωρίς τους θαυμαστές της Άννας αλλά και τους θαμώνες του πιο hot spot του καλοκαιριού, που είχαν σκοπό να περάσουν καλά και να διασκεδάσουν με την απαράμιλλη Άννα Βίσση. Η Αθήνα άδεια, αλλά το Island γεμάτο από ανθρώπους κάθε γενιάς και ηλικίας που λατρεύουν την Άννα και τα τραγούδια της. Πολλοί ήταν εκείνοι που διέκοψαν την παραθέρισή τους για να μη χάσουν αυτή τη βραδιά. Όταν μετά τις πέντε το πρωί, το Island άδειαζε, αυτό που άκουγες ήταν η έντονη επιθυμία να ξαναγίνει κάτι ανάλογο και του χρόνου το καλοκαίρι. Επειδή η επιτυχία ήταν πρωτοφανής, θα μπορούσε να γίνει και περισσότερες μέρες. Έτσι κι αλλιώς, η Άννα Βίσση είναι ακούραστη, οι αντοχές της πάνω στη σκηνή είναι ανεξάντλητες, όσες φορές και να την έχεις δει, πραγματικά δεν την χορταίνεις. Εκτός από το χάρισμα της φωνής και του αδιαμφισβήτητου ταλέντο της, κατορθώνει κάθε φορά να σε κερδίζει πάλι από την αρχή …ξανά μανά… σταματάει, ξεκινάει και ξανά μανά, σταματάει, ξεκινάει και ξανά μανά.

Τραγούδησε, χόρεψε, αστειεύτηκε, αυτοσχεδίασε, όση ώρα ήταν στη σκηνή, η Άννα Βίσση δεν σταμάτησε να μας μαγεύει. Και τι δεν τραγούδησε! Και πόσα άφησε απέξω από το πλούσιο ρεπερτόριό της. Αν τα έλεγε όλα, ακόμα εκεί θα’ μαστε με τον ήλιο ντάλα. Γι’ αυτό την τίμησαν πολλοί φίλοι, συνάδελφοι και συνεργάτες με την παρουσία τους στο Island, διότι και η Άννα ξέρει να τιμά όλο τον κόσμο που συρρέει να την απολαύσει χειμώνα καλοκαίρι. Γιατί σαν την Άννα καμιά!

Το Cosmopoliti έδωσε δυναμικό παρών, με πρώτη και καλύτερη την Χριστίνα Πολίτη, που η σχέση της με την Άννα είναι οικογενειακή και ανεκτίμητη. Μαζί μας στην παρέα, μαζεμένες πολλές αδυναμίες: ο Άλκις Κούρκουλος (χαίρομαι πολύ που σε βλέπω να τραγουδάς τα τραγούδια μου, του είπε η Άννα από τη σκηνή. Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω, απάντησε εκείνος), ο Λάμπης Ζαρουτιάδης, ο Κώστας Κόκλας, ο Μάνος Ιωάννου, ο Φώτης Ζογλοπίτης, ο Γιώργος Ντάβλας, ο Κωνσταντίνος Ρήγος, ο Άγγελος Παναγόπουλος, η Τόνια Σωτηροπούλου, η Βαλέρια Χοψονίδου, η Νίκη Λάμη, ενώ σε διπλανό τραπέζι, είδαμε τον Πάρη Κασιδόκωστα, την Τάμτα, την Ελένη Φουρέιρα, τον Γιώργο Αρσενάκο, την Μαρία Ελένη Λυκουρέζου, τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου κ.α

Γιώργος Παυριανός, Χριστίνα Πολίτη, Άλκις Κούρκουλος

Λάμπης Ζαρουτιάδης, Χριστίνα Πολίτη, Μάνος Ιωάννου, Κώστας Κόκλας

Γιώργος Παυριανός, Χριστίνα Πολίτη, Άλκις Κούρκουλος

Γιώργος Ντάβλας, Χριστίνα Πολίτη, Κωνσταντίνος Ρήγος

Koκλάκια ζωγραφιστά

Kι έχω τόσα να θυμάμαι από σένα, χρόνια που τα ζήσαμε μαζί ένα ένα…τραγουδά η Άννα καθισμένη στα πόδια του Χρύσανθου, ένα αγαπημένο του τραγούδι

Backstage φωτό πριν αρχίσει το πάρτι

Το φωτογραφικό μπαράζ συνεχίζεται….

Παύρη νύχτα στο Island της Αθηναϊκής Ριβιέρας με την ανεπανάληπτη Άννα Βίσση (Vol.1)

…συνεχίζεται…

Είναι πολύς καιρός που η Άννα Βίσση συζήταγε με το φίλο της Χρύσανθο Πανά να οργανώσουν ένα μεγάλο καλοκαιρινό party – συναυλία στο Island. Tο βράδυ της Κυριακής 31 Ιουλίου και ενώ λένε ότι τη συγκεκριμένη ημερομηνία ο περισσότερος κόσμος λείπει διακοπές, η Άννα Βίσση με τους Σπύρο και Χρύσανθο Πανά αποφάσισαν να δώσουν αυτό το party το οποίο τελικά ανέτρεψε όλα τα δεδομένα.

Χιλιάδες Έλληνες αλλά και πολλοί ξένοι θαμώνες του Island Athens Riviera κατέκλεισαν το σημαντικότερο χώρο διασκέδασης στην Ελλάδα και ένα από τους σημαντικότερους στο εξωτερικό, σύμφωνα με το διεθνή τύπο.
Επώνυμοι Έλληνες που επέστρεψαν για μία βραδιά από τις διακοπές τους, προκειμένου να παραβρεθούν στο Island, λαμπερές διεθνείς προσωπικότητες όπως ο Valentino που απόλαυσε το δείπνο του, κομψά αγκυροβολημένα σκάφη που προσέγγισαν το εμβληματικό σημείο, και χιλιάδες όμορφοι άνθρωποι έκαναν αυτό το party ιστορικό. Ήταν μία βραδιά που θύμιζε περισσότερο τις κοσμοπολίτικες ακτές της Νότιας Γαλλίας παρά Ελλάδα.

Τα πρώτα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα που ξεσήκωσαν το κοινό έπεσαν γύρω στις 23.00, ενώ μία ώρα αργότερα η Άννα Βίσση στη σκηνή αποθεώθηκε στην κυριολεξία από το κοινό. Δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά για την Άννα Βίσση. Μία από τις πιο σημαντικές φωνές της Ελλάδας και αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη star της χώρας μας. Αυτό που αξίζει όμως να ειπωθεί είναι ότι με το ειδικά διαμορφωμένο πρόγραμμα με πολλά ελληνικά και ξένα τραγούδια, η Άννα και οι εκπληκτικοί μουσικοί της (οι καλύτεροι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή) δημιούργησαν μία ατμόσφαιρα ευδαιμονίας, με τον τελειότερο και πιο ποιοτικό ήχο που έχει ακούσει το κοινό σε συναυλία. Το party τελείωσε αφού το φως της ημέρας είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται, με την υπόσχεση ότι θα επαναληφθεί και το επόμενο καλοκαίρι.

Δείτε ένα μικρό απόσπασμα από τη συναυλία στο βίντεο:

Οι καλεσμένοι:

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΝΑΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΟΠΑ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΒΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΡΙΑΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΟΛΙΤΗ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΑΤΣΙΟΣ

ΑΛΚΙΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, ΛΑΜΠΗΣ ΖΑΡΟΥΤΙΑΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΗΛΙΟΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΑΤΣΙΟΣ, ΡΕΒΕΚΚΑ ΚΑΜΧΗ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΟΛΙΤΗ, ΕΛΕΝΑ ΣΥΡΑΚΑ, ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΠΑΝΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΡΙΑΝΟΣ

ΕΛΕΝΗ ΦΟΥΡΕΪΡΑ, ΦΩΤΗΣ ΖΟΓΛΟΠΙΤΗΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΗΓΟΣ

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΠΑΝΑΣ, ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ

ΠΑΡΙΣ ΚΑΣΙΔΟΚΩΣΤΑΣ, ΤΑΜΤΑ

ΤΟΝΙΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΑΜΤΑ

ΑΛΚΙΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ, ΤΟΝΙΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΡΕΒΕΚΚΑ ΚΑΜΧΗ

ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΠΑΝΑΣ

ΦΩΤΗΣ ΖΟΓΓΛΟΠΙΤΗΣ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΟΥ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΚΛΑΣ, ΝΙΚΗ ΛΑΜΗ

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ

ΕΒΕΛΥΝΑ ΒΛΑΧΟΥ, ΠΑΝΟΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ

ΛΙΑΝΑ ΣΚΟΥΡΛΗ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΓΚΑΝΑ, ΣΠΥΡΟΣ ΛΑΤΣΗΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΠΕΝΤΖΟΣ, ΧΡΥΣΙΑΝΝΑ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΖΕΪΝΤ ΒΟΥΚΣΕΒΙΤΣ, ΝΤΟΥΣΑΝ ΒΟΥΚΣΕΒΙΤΣ

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΕΡΟΣ

ΜΑΡΙΑ ΨΩΜΑ, ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΝΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΔΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΚΟΓΛΟΥ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

,ΚΑΤΙΑ ΡΕΣΤΗ, ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΡΕΣΤΗΣ, ΜΑΡΙΑ ΠΡΕΒΕΖΑΝΟΥ

ΛΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΣΕΝΑΚΟΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΤΣΑΚΟΣ

ΤΑΣΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ, ΠΑΝΟΣ ΔΑΓΙΑΜΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΝΟΣ, ΒΕΡΑ ΜΠΟΥΦΗ

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΠΑΝΑΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΡΑΚΟΓΛΟΥ, ΘΩΜΑΣ ΓΑΤΟΣ

ΑΛΙΝΤΑ ΜΑΥΡΟΓΕΝΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΣΕΝΑΚΟΣ

Παύρη νύχτα στο Island της Αθηναϊκής Ριβιέρας με την ανεπανάληπτη Άννα Βίσση (Vol.1)

Η Άννα Βίσση στο Island: πήγαμε στο απόλυτο καλοκαιρινό πάρτι …κι ακόμα το μυαλό μας είναι εκεί (Vol.2)