Βίαιος: Ο επικίνδυνα ανασφαλής. Εκείνος που ασκεί βία, λεκτική, ψυχολογική, σωματική είναι ο ίδιος αποκομμένος από ταχύτητες και ποιότητες του εαυτού του, όπως η τρυφερότητα, η αγκαλιά, η συγγνώμη, η αποδοχή του λάθους, η παραδοχή του σφάλματος. Είναι βέβαιο, ότι ο βίαιος έχει δεχθεί βία και δυστυχώς αυτή η συνέχεια, δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο που προκαλεί παθογένειες.
Γοητεία: Για εμένα γοητεία έχει κάποιος/-α που λειτουργεί με αυτοπεποίθηση στα πράγματα δίχως, όμως, με αλαζονεία. Εκείνος/-η που ξέρει τι θέλει, που ξέρει πώς το θέλει, που ξέρει κι αποδέχεται ποιος/-α είναι κι ακριβώς επειδή είναι τόσο ξεκάθαρο μέσα του/της, δεν αγωνιά να το επιβάλλει ούτε να επιβληθεί.
Δύναμη: Η επιμονή στο στόχο. Η πίστη στο όνειρο . Το θάρρος να πέσω γιατί ακόμη κι όταν πέφτω, που σίγουρα θα πέσω, τελικά θα σηκωθώ. Αυτή η ακριβώς η επανεκκίνηση εμπεριέχει κι όλη τη δύναμη.
Ένταση: Δόνηση που βάζει μπρος τις μηχανές, όμως, αν περάσει τα όρια, μπορεί να τις κάψει.
Ζωή: Η εκκίνηση των πάντων. Όπως και το όνομα της μικρής μου κόρης, της Ζωής, η προσωπική μου εκκίνηση στα πράγματα.
Ηθικοπλάστης: Αν ο ηθοποιός προσπαθεί να κατανοήσει και κατόπιν να αποδώσει επί σκηνής και τους πλέον σκοτεινούς χαρακτήρες, χωρίς ίχνος προσωπικής κριτικής, ο ηθικοπλάστης λειτουργεί ακριβώς αντίθετα. Έρχεται για να κρίνει, να διακρίνει και να διαχωρίσει. Υπό αυτήν λοιπόν την έννοια ηθικοπλάστης είναι ακριβώς ο, τι δεν πρέπει να είναι ο ηθοποιός!
Θέατρο (Από Μηχανής): Το άλλο μου σπίτι, ένας τόπος πολυφωνίας, καλλιτεχνικής συνύπαρξης, πολυσυλλεκτικού ρεπερτορίου. Ένας τόπος, όπου διαρκώς με συγκινεί καθώς μου παρουσιάζει εμπόδια να ξεπεράσω αλλά και μεγάλες χαρές να απολαύσω.
![]()
Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Νομοτελειακή επιλογή. Η έμπρακτη απόδειξη ότι ο καθένας και η καθεμία μας είμαστε μέρος ενός συνόλου που οφείλουμε να προστατεύσουμε προκειμένου να προστατευτούμε.
Κωμικοτραγικός: Μία συνθέτη προσωπικότητα που δεν διστάζει να εκθέσει κάθε του/της πτυχή. Ένας κλόουν.
Λαϊκισμός: Ένα εύκολο μέσο που στοχεύει στο χαμηλό μας υπογάστριο και ποτέ μα ποτέ δεν χρησιμοποιείται για ιδιοτελείς σκοπούς αλλά λειτουργεί χειριστικά.
Μανιέρα: Ένα χρήσιμο εργαλείο το οποίο εύκολα μπορεί να αποδειχθεί η μεγαλύτερη παγίδα.
Νικητής: Εκείνος που δεν φοβάται να αναμετρηθεί με τα προσωπικά του δεσμά, να καταφέρει να απαλλαγεί με ό,τι τον κρατά μακριά από το όραμα του, ώστε να κατορθώσει τελικά να υπάρχει αρμονικά με τον εαυτό του, άρα και με τον άλλο.
Ξένοι ή Έλληνες συγγραφείς: Ξένοι ή Έλληνες συγγραφείς μικρή σημασία, η Τέχνη είναι οικουμενική και τα σπουδαία έργα της δεν γνωρίζουν σύνορα, καταγωγή ή χρόνο αλλά υπάρχουν ως παγκόσμια παρακαταθήκη, ως κοινός πλούτος!
Οικογένεια: Ο φάρος για κάθε μου διαδρομή, τροφοδότης των ονείρων μου, μια τεράστια αγκαλιά, παρηγοριά και χάδι.
Παράσταση: Η ολοκλήρωση της θεατρικής εμπειρίας, η γιορτή του εφήμερου, του εδώ και τώρα, μια κοινότητα αποτελούμενη από τους καλλιτέχνες και το κοινό στην οποία οι εκδοχές της ζωής συμπυκνώνονται, ώστε να αποδοθεί επί σκηνής το απόσταγμα της.
Ρόλοι: Κάθε ρόλος είναι σημαντικός, ποτέ δεν τους διακρίνω σε μικρούς και μεγάλους και στον καθένα από αυτούς αναζητώ χωρίς κρίση αλλά με κατανόηση ένα κομμάτι του εαυτού μου με τον οποίο μπορώ να συνδεθώ.
![]()
Σλουθ: Ένα υπέροχο, εμπνευσμένο έργο, πραγματικός θησαυρός στα χέρια των δύο ηθοποιών που το παίζουν το οποίο σε προσκαλεί να σκάψεις κάθε φορά όλο και πιο βαθιά ώστε να ανακαλύψεις τα πολλά και σύνθετα επίπεδα του. Αστείο, σκληρό, φλεγματικό, επικίνδυνο, γρήγορο, δραματικό, όλη η ποικιλομορφία του σε μια τόσο αρμονική σύνθεση, ώστε και ο ίδιος επί σκηνής εκπλήσσεσαι από τις άπειρες δυνατότητες που σου προσφέρει αλλά και από τη δυναμική που ασκεί στο κοινό.
Ταξική θέση: Η άνιση κατανομή του πλούτου, των ευκαιριών, συχνά δυστυχώς και των δικαιωμάτων, ένας τρόπος συγκρότησης των κοινωνιών που τις περισσότερες φορές διαμορφώθηκε ένεκα της υπεροχής των εχόντων και που χρειάστηκαν αγώνες ώστε να ανατραπεί για να μιλάμε σήμερα, και μόνο σε κάποιες περιπτώσεις για κοινωνίες ίσων ευκαιριών.
Υπεροχή: Μία ενστικτώδης ανάγκη συνυφασμένη με την ίδια μας τη ζωώδη ύπαρξη την οποία, όμως ,ως έλλογα όντα οφείλουμε να βάζουμε σε κανόνες ώστε να συνυπάρχουμε αρμονικά.
Φλεγματικό χιούμορ: Το υπαινικτικό, συχνά περιπαικτικό σχόλιο που εκφράζει ενδεχομένως την πιο σκληρή αλήθεια ποτέ, όμως, άγαρμπα ή προσβλητικά αλλά πάντα με στιλ!
![]()
Χατζάκης – Μυλωνάς: Μία ευλογημένη συνύπαρξη επί σκηνής. Ο Σωτήρης με τη σπουδαία και μακροχρόνια εμπειρία του στο θέατρο είναι ένας ιδανικός παρτενέρ: γενναιόδωρος, ελεύθερος αλλά κι οργανωμένος, ορμητικός αλλά και βαθύς δεν παίζει απλώς, είναι σαν να χορεύεις μαζί του ταγκό στο οποίο το ποιος οδηγεί και ποιος ακολουθεί εναλλάσσεται κάθε στιγμή με την απόλυτη εμπιστοσύνη και σεβασμό του ενός προς τον άλλον.
Ψυχισμός: Η προσωπική βεντάλια συναισθημάτων του καθενός, μια παλέτα με χρώματα συναισθημάτων και βιωμάτων που ξεδιπλώνεται και που μόνο η αρμονική συνύπαρξη του με το σώμα και το νου, τον διατηρεί υγιή.
Ωραία χρονιά: Μία χρονιά ομαλή, ισορροπημένη, μια χρονιά που σου επιτρέπει να ορίζεις ο ίδιος το επόμενο σου βήμα. Μια χρονιά που χαίρεσαι να θυμάσαι ή που αγωνίας να ζήσεις.
