Tα έθιμα της αποκριάς και της Καθαρής Δευτέρας, όπως τα γιόρταζαν πριν πολλά χρόνια, μέσα από παιδικές αναμνήσεις. Η μαμά μου η Ελευθερία με τ΄όνομα, μας διηγείται πώς βίωναν τα κούλουμα, παραδοσιακά, στο χωριό: Η πρώτη Κυριακή ήταν της Κρεατινής. Μετά από αυτή δεν τρώγαμε κρέας. Η δεύτερη Κυριακή ήταν της Τυρινής. Με τη θεία μου φτιάχναμε χειροποίητα μακαρόνια όταν ερχόταν στο σπίτι μας. Φορούσε μια ποδιά, κάθονταν κατάχαμα και πάνω στο σοφρά (που ήταν ένα ξύλινο στρογγυλό τραπέζι, πολύ χαμηλό) έπλαθε τα μακαρόνια που είχαν μεγαλύτερο μέγεθος απ’ αυτά που ξέρουμε. Οι συγγενείς μαζεύονταν στο σπίτι, ετοίμαζαν διάφορα είδη πίτας όπως τραχανόπιτα, στριφτόπιτα, γαλατόπιτα, λαχανόπιτα και τυρόπιτα. Το τυρί ήταν πρωταγωνιστής εκείνη τη μέρα και μ’ αυτό γαρνίρονταν και τα μακαρόνια. Αφού τελειώναμε με τα μαγειρέματα, πηγαίναμε στην πλατεία, αυτό ήταν η διασκέδαση μας. Όταν έπεφτε η νύχτα η πλατεία του χωριού έσφυζε από ζωή. Οι χωριανοί έφταναν με όσα είχαν ετοιμάσει και τα μοιράζονταν μεταξύ τους. Και ακόμη και αυτοί που δεν είχαν φτιάξει τίποτα, ή ήταν από άλλο χωριό, τρώγανε απ’ όλα. Ήταν καλοδεχούμενοι και χαίρονταν τη φιλοξενία του χωριού. Τα μάτια μας έλαμπαν καθώς βλέπαμε τις φωτιές που είχαν ανάψει, να χορεύουν κι εκείνες στο ρυθμό της μουσικής μαζί με μικρούς και μεγάλους. Εκεί, τριγύρω απ’ τις φωτιές που ζέσταιναν τις καρδιές μας στήνονταν μεγάλος χορός και φαγοπότι. Ένα γλέντι που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο. Οι χωριανοί ντύνονταν