Τις Κυκλάδες και άλλα νησιά σε ποπ-αρτ, εντελώς πρωτότυπη εκδοχή, που θυμίζει κόμικς, παρουσιάζει ο ζωγράφος Benoit Paré στη νέα του ατομική έκθεση που εγκαινιάζεται στην Kapopoulos Fine Arts Paros Gallery στις 6 Αυγούστου.

Ο γεννημένος στο Παρίσι, αλλά πολιτογραφημένος Έλληνας εδώ και πολλά χρόνια καλλιτέχνης παρουσιάζει μια εντελώς νέα σειρά έργων που δημιούργησε τον τελευταίο χρόνο. Για πρώτη φορά ο Μπενουά Παρέ αποδίδει τοπία εμπνευσμένα από τα ταξίδια του στα ελληνικά νησιά των Κυκλάδων και όχι μόνο. Η θάλασσα κυριαρχεί, αλλά συνυπάρχει με το τοπίο του νησιού. Ο ζωγράφος ανεβαίνει στους λόφους, στα υψώματα και απαθανατίζει όψεις της νησιώτικης γης με φόντο τη θάλασσα. Άλλες φορές είναι το γαλάζιο του κύματος που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και το νησί σαν κάρτ ποστάλ στο βάθος όπως φαίνεται όταν το προσεγγίζει κανείς με το καράβι.

Ο Μπενουά Παρέ ζωγραφίζει τα σοκάκια, τα κατάλευκα σπίτια, τους γλάρους, τα γραφικά καφενεδάκια, αιχμαλωτίζει την ενέργεια του κυκλαδίτικου τοπίου, και την μεταπλάθει με τη δική του ποπ αισθητική μεταφέροντας την λογική των κόμικς στον καμβά του. Πολύχρωμα περιβάλλοντα μέσα από μια ανέμελη ματιά και αισιόδοξη προοπτική. Η γραφική Καλντέρα, η Πορτάρα της Νάξου, οι Μύλοι της Μυκόνου, οι παραλίες της Πάρου και άλλες πολλές απόψεις των ελληνικών νησιών σε μια εντελώς πρωτότυπη απόδοση. Γωνιές και τοπία γνώριμα και αγαπημένα τα οποία καλούμαστε να ανακαλύψουμε εκ νέου.

«Αυτό που με απασχολεί τον τελευταίο χρόνο είναι να αποδώσω την ελληνική ομορφιά και το ελληνικό φως σε όλο τους το μεγαλείο, με τον δικό μου ποπ αρτ τρόπο», λέει ο ίδιος και δημιουργεί πολύχρωμες καλοκαιρινές αποδράσεις στα ελληνικά νησιά.

O Μπενούα Παρέ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1961. Το 1986 μετακόμισε στην Ελλάδα όπου ακόμη ζει και εργάζεται.

Μετά τις σπουδές του στο Παρίσι στη σχολή καλών τεχνών deCergy-Pontoise, Vald’Oise, εμπλούτισε τις γνώσεις του στις εικαστικές τέχνες μέσα από τα ταξίδια στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική υπό την επίβλεψη του Νίκου Κεσσανλή στη Σχολή Καλών Τεχνών (1987-1992) από την οποία αποφοίτησε επιτυγχάνοντας  τον υψηλότερο βαθμό της Αθήνας 30/30.

Πέρα από τη ζωγραφική, έχει ασχοληθεί με την τοιχογραφία, τη βυζαντινή τέχνη, γραφικές τέχνες, σκηνογραφία, πορτρέτα, τη διαφήμιση και την εικονογράφηση (βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες και το Διαδίκτυο).

Από το 1998 έχει διοριστεί καθηγητής τέχνης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχει διδάξει στο γυμνάσιο της Αθήνας στα παιδιά του νοσοκομείου.

Ως ζωγράφος έχει στο ενεργητικό του εννέα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο Παρίσι. Έχει επίσης συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, τη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ολλανδία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ.

Εγκαίνια έκθεσης 6 Αυγούστου 2019: 21.00

Διάρκεια ως 12 Αυγούστου 2019.

Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: 11.00 το πρωί -1.30 το βράδυ.

Kapopoulos Fine Arts Paros Gallery:Ποτάμι Νάουσα, Πάρος, τηλ. 30 698 205 5343,  paros@kapopoulosart.gr

www.kapopoulosart.gr

www.benoitpare.com

Αγαπάμε το καλοκαίρι και όλα αυτά που περιλαμβάνει. Ή σχεδόν όλα.

Θάλασσα, ήλιος, διακοπές, τα περιμένουμε πώς και πώς. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που είναι άκρως ενοχλητικό. Τα κουνούπια!

Μας τσιμπάνε, κυρίως την νύχτα, δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε αλλά μας κάνουν και σημάδια που μας τρώνε!

Ωστόσο, έχουμε παρατηρήσει ότι κάποιους από εμάς μας τσιμπάνε περισσότερο ενώ άλλους λιγότερο ή και καθόλου.

Από ότι φαίνεται το σώμα μας δίνει κάποιες υποδείξεις που κάνουν το αίμα μας πιο «ελκυστικό» στα κουνούπια, σύμφωνα με έρευνα της καθηγήτριας Leslie Vosshall και των συνεργατών της στο Πανεπιστήμιο Rockefeller της Νέας Υόρκης.

«Προσελκύουμε τα κουνούπια μέσω πολλαπλών αισθητηριακών απολήξεων, όπως της οσμής που αναδίδει το σώμα από το γαλακτικό οξύ, τη ζέστη και το διοξείδιο του άνθρακα από την αναπνοή μας. Τα κουνούπια μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές που τους κάνουν να διαλέξουν ποιον άνθρωπο ή ζώο θα στοχοποιήσουν για να τραφούν», αναφέρει.

Ο Jonathan Day, καθηγητής ιατρικής εντομολογίας στο Πανεπιστήμιο τηςFlorida στο Vero Beach, ανέφερε ότι 20% του πληθυσμού έχει περισσότερα τσιμπήματα από κουνούπια ενώ όσοι παράγουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα, όπως οι έγκυες γυναίκες, είναι πιο πιθανό να προσελκύσουν κουνούπια.

 

Το γαλακτικό οξύ, η ακετόνη και η οιστραδιόλη μπορούν να απελευθερωθούν και να τραβήξουν τα κουνούπια. Η θερμοκρασία του σώματος και η ζέστη μπορεί, επίσης, να κάνουν τη διαφορά.

Το αλκοόλ αυξάνει τον ρυθμό μεταβολισμού, που αυξάνει με τη σειρά του το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπουμε. Αυτός ο συνδυασμός σε κάνει ιδανικό «γεύμα» για ένα κουνούπι.

Ακόμη, το χρώμα των ρούχων σου παίζουν ρόλο. Αν φοράς μαύρο, κόκκινο ή μπλε είναι πιο πιθανό να σε πλησιάσουν τα κουνούπια καθώς μπορούν να δουν τη σιλουέτα σου.

Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Medical Entomology, αναφέρει ότι όσοι έχουν ομάδα αίματος 0, είναι πιο πιθανό να τους τσιμπήσουν. Άλλη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports, αναφέρει ότι είμαστε πιο ευάλωτοι όταν είμαστε αφυδατωμένοι.

Αντικουνουπικά με DEET μπορούν να βοηθήσουν να μην γίνει το «φαγητό» των κουνουπιών.

Αιθέρια έλαια από λεβάντα, τσάι, δυόσμο, θυμάρι, σόγια, σιτρονέλα, ευκάλυπτο κ.α. μπορούν να σε κρατήσουν μακριά από τα ενοχλητικά τσιμπήματα.

Διάλυσε το έλαιο σε νερό και βάλε το μείγμα σε μπουκάλι σπρέι για να ψεκαστείς όταν χρειαστεί.

Ακόμη, προτίμησε ελαφριά ρούχα, και απόφυγε το αλκοόλ ή την άσκηση αν πρόκειται να βρεθείς σε μέρος με πολλά κουνούπια.

http://www.bovary.gr/health-diary/14048/o-logos-poy-ta-koynoypia-protimoyn-kapoioys-anthropoys-perissotero-apo-alloys-i

Ο Γιάννης Βόγλης και η Ρίκα Διαλυνά δεν έπαιξαν ποτέ μαζί στο ελληνικό σινεμά, παρά μόνο σε μια βουβή σκηνή στους τίτλους της ταινίας Πίσω μου σε έχω σατανά ως γκεστ, το 1971. Όμως το καλοκαίρι του 1970, φωτογραφήθηκαν μαζί για περιοδικό και εντυπωσίασαν! Ο σκληρός και η ωραία της ελληνικής οθόνης τον Αύγουστο του 1970, ποζάρουν στο Ελληνικό για το περιοδικό Φαντάζιο. Ο Γιάννης Βόγλης με την ταινία Οι γενναίοι του Βορρά που είχε κόψει πάνω από μισό εκατομμύριο εισιτήρια (626.676 εισιτήρια, 3η θέση σε 99 ταινίες) ήταν σούπερ σταρ (είχε προηγηθεί την προηγούμενη χρονιά η επιτυχημένη ταινία Ένας μάγκας στα σαλόνια, ενώ θα ακολουθήσουν κι άλλες με την ίδια εταιρία, την Καραγιάννης-Καρατζόπουλος. Η ταινία Κορίτσια στον ήλιο που έμεινε θρυλική, είχε προβληθεί το 1968 χωρίς επιτυχία. Η αξία της θα αναγνωριστεί τα επόμενα χρόνια με τις προβολές της στην τηλεόραση ). Η Ρίκα Διαλυνά εκείνη την περίοδο, ανήκει στην ίδια κινηματογραφική εταιρία και πρωταγωνιστεί ως μοιραία γόησσα σε μια σειρά από κωμωδίες δίπλα στον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Κώστα Βουτσά και την Δέσποινα Στυλιανοπούλου, ενώ την επόμενη χρονιά θα είναι παρτενέρ του Λάμπρου Κωνσταντάρα.

Απολαύστε τις καλοκαιρινές τους πόζες με στιλ και ύφος ΄70ς:

Ξεκίνησε στις 31 Ιουλίου το 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου με την sold out παράσταση «Πλούτος» του Αριστοφάνη από την Λαϊκή Σκηνή της Άνδρου σε σκηνοθεσία του Νίκου Ψαριανού. Μια παράσταση από ερασιτέχνες ηθοποιούς της Άνδρου που σηματοδότησε την έναρξη ακόμα μιας χρονιάς πολιτισμού και γιορτής για το νησί, με ένα έργο διαχρονικό και πάντα επίκαιρο.

«Τι είναι το θέατρο;»

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ κος Παντελής Βούλγαρης, με τον δικό του μοναδικό τρόπο καλωσόρισε το κοινό που γέμισε ασφυκτικά το Ανοιχτό Θέατρο Άνδρου για την πρεμιέρα. «Αυτή η εικόνα είναι αυτό που λέμε ‘’δεν παίζεται’’», είπε καταχειροκροτούμενος  «γιατί τί είναι το θέατρο; Είναι αυτό που βλέπω, που ψάχνει να βρει απαντήσεις, απαντήσεις που κρατάνε εδώ και αιώνες, και όλους αυτούς τους αιώνες θεατές σαν κι εσάς συγκεντρώνονται, αγκαλιάζονται, συγκινούνται, συγκρούονται, ερωτεύονται. Αυτό είναι αυτό που κάνουμε. Θέλω να σας ευχαριστήσω γι’αυτά τα πέντε χρόνια» είπε πριν δώσει τον χώρο «στους ντόπιους καλλιτέχνες, τους ανθρώπους που ζούνε στην Άνδρο, και για μήνες κάνουν πρόβες για να παρουσιάσουν το έργο τους».

Χαιρετισμό απεύθυναν επίσης ο Δήμαρχος κ. Θεοδόσης Σουσούδης, και η Πρόεδρος του Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού & Αθλητισμού του Δήμου Άνδρου κα Αθηνά Τσατσομοίρου, κάνοντας μια μικρή αναδρομή στα πέντε χρόνια λειτουργίας του Φεστιβάλ Άνδρου.

Με ήχους jazz και έκθεση αφίσας

Μετά το τέλος του «Πλούτου» ακολούθησε βραδιά jazz στο ταρατσάκι του θεάτρου ενώ στο προαύλιο του Ανοιχτού Θέατρου εκτίθενται οι αφίσες των φοιτητών του Τμήματος Γραφιστικής της Σ.Ε.Τ.Π. που συμμετείχαν στο διαγωνισμό αφίσας του 5ου Φεστιβάλ σε όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ  2 0 1 9

ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Το ταξίδι του έρωτα – Γιάννης Πάριος

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ομάδα Cie. Toula Limnaios

Tempus  Fugit

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟY

Αθηναϊκά Θέατρα

Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή

ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Patari Project

Θεογονία, ένα μεγάλο γλέντι του Ησίοδου

ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Μικροσκοπικό Θέατρο

Adiós Niña – Αντίο κορίτσι

ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Θέατρο Πορεία

Το ευχαριστημένο της Μαρίνας Καραγάτση

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Η βεγγέρα της Ελένης – Ελένη Βιτάλη – Βιολέτα Ίκαρη – ΤΖΟΥΜ

ΤΡΙΤΗ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Θεατρικός Όμιλος Σύρου Απόλλων

Ηλέκτρα του Σοφοκλή

Περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες στο:  www.festivalandros.gr

Για το Φεστιβάλ Άνδρου Υπεύθυνοι επικοινωνίας: Χρήστος Παρίδης 

Κατερίνα Αγγελιδάκη 

Τέσσερις διαφορετικοί συνδυασμοί πιάτων που ενεργοποιούν το μεταβολισμό και βοηθούν στην απώλεια βάρους αλλά και σταθεροποίησης των κιλών μας δείχνουν ποσό εύκολο είναι να βρισκόμαστε στα ιδανικά κιλά μας. Ο Δημήτρης Γρηγοράκης -Κλινικός Διαιτολόγος- Διατροφολόγος MSc -λατρεύει τους σωστούς συνδυασμούς στο φαγητό. Με τέσσερα απλά πιάτα που θα ετοιμάσεις σε ελάχιστα λεπτά, σου αποδεικνύει πως η σωστή διατροφή και οι τροφές που επιταχύνουν το μεταβολισμό είναι πιο απλή υπόθεση από ό, τι ίσως πίστευες.

1. Σαλάτα με καλαμπόκι, σολομό, λεμόνι και πιπέρι! Εύκολη σαλάτα με υπέροχη γεύση και συστατικά που αγαπούν τη γραμμή σου. Συστατικά που ενεργοποιούν το μεταβολισμό: Ω-3 λιπαρά – Λουτείνη – Βιταμίνη C – Καψαικίνη

2. Τόνος με ελιές, φασόλια και λεμόνι. Μια δροσερή σαλάτα που θα φτιάξεις σε χρόνο μηδέν! Τα συστατικά που ενεργοποιούν το μεταβολισμό: Ω-3 και Μονοακόρεστα λιπαρά – Φυτοοιστρογόνα – Βιταμίνη C

3. Γραβιέρα με πορτοκάλι, καρύδια, μέλι και κανέλα. Ένα γρήγορο σνακ με… παραδοσιακές καταβολές από την Κρήτη και ευχάριστο συνδυασμό γεύσεων! Συστατικά που ενεργοποιούν το μεταβολισμό: Ασβέστιο – Βιταμίνη C – Ω3 λιπαρά – Υψηλή συνολική αντιοξειδωτική ισχύ

4. Χταπόδι ξυδάτο με καρότο και πιπέρι. Εκτός από εξαιρετικό μεζέ, το χταποδάκι θα κάνει θαύματα και με τη σιλουέτα σου. Συστατικά που ενεργοποιούν το μεταβολισμό: Ω-3 & Ω-6 – β καροτένιο – Βιταμίνη C – Καψαικίνη

Πηγή: life2day.gr

Είναι σίγουρα το πιο σέξι χρώμα. Οι γυναίκες τείνουν να φορούν κόκκινο όταν παράγουν ωάρια και υποσυνείδητα (ή όχι) ψάχνουν για ταίρι και αυτό, σύμφωνα με τελευταίες έρευνες είναι σωστό: το κόκκινο είναι το πιο δυνατό χρώμα και μαζί με το ροζ προτιμάται στη ‘γόνιμη περίοδο’. Ακόμα και σε φωτογραφία, το κόκκινο προσελκύει περισσότερα ‘κλικ’!
Υπάρχουν αρκετές υποθέσεις σχετικά με το γιατί το κόκκινο χρώμα είναι πιο καλό για την προσέλκυση ενός συντρόφου. Μερικοί λένε ότι έχει να κάνει με το αναψοκοκκίνισμα των εραστών μετά την πράξη. Φαίνεται ότι ‘ξυπνάει το ζώο’ στον άντρα όταν έρχεται αντιμέτωπος με την αρχέγονη δύναμη του κύκλου, σύμφωνα με άρθρο στη Medical Daily. «Μόνο πρόσφατα οι ψυχολόγοι, ερευνητές και άλλες ειδικότητες αρχίσαμε να κοιτάμε πιο προσεκτικά τη σχέση μεταξύ χρώματος και συμπεριφοράς», λέει ο Andrew Elliot, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ.

Αναρωτιέσαι αν μία γυναίκα ‘ψάχνεται’; Απλά κοίτα τι φοράει. Οι ερευνητές παράγουν όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι οι γυναίκες ‘στέλνουν σήματα’ που είναι άμεσα συνδεμένα με τις εσωτερικές διεργασίες του σώματός τους. Το κόκκινο χρώμα σαν επιλογή  σημαίνει «θέλω να κάνω σεξ» και αυτό γίνεται τις πιο γόνιμες μέρες του μήνα. Κατά τη διάρκεια  μελέτης, οι ειδικοί έδειξαν φωτογραφίες γυναικών σε μια ομάδα 96 ανδρών από τις ΗΠΑ και την Αυστρία. Ανάμεσα στις φωτογραφίες υπήρχαν και κάποιες στις οποίες απεικονίζονταν οι ίδιες γυναίκες, φορώντας πότε κόκκινα μπλουζάκια και πότε μπλουζάκια άλλου χρώματος.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι άνδρες χαρακτήριζαν τις γυναίκες με τα κόκκινα ελκυστικές ακόμα και αν προηγουμένως όταν τις είχαν ξαναδεί με ρούχα άλλου χρώματος δεν είχαν αποσπάσει εξίσου θερμές κριτικές. Επίσης είδαν, ότι το χρώμα του πάθους δημιουργούσε στους άνδρες την ψευδαίσθηση ότι είχαν περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας στο «παιχνίδι» του φλερτ με τις συγκεκριμένες γυναίκες.

Κοίτα προσεκτικά τις παραπάνω εικόνες και διάλεξε αυτή που σου ταιριάζει. Διάλεξε πρώτα την εικόνα και μετά συνέχισε στο επόμενο βήμα.

ΠΗΓΗ

Όταν η Ava Gardner ήταν ακόμα στάρλετ στην MGM, γνώρισε το  Mickey Rooney στο στούντιο, το 1941, την πρώτη μέρα γυρισμάτων του μιούζικαλ Babes on Broadway. Όταν η Άβα εμφανίστηκε, σταμάτησε η καρδιά μου, έγραψε μετά από χρόνια ο Μίκι στην αυτοβιογραφία του.

Στο πρώτο τους ραντεβού, παρούσα ήταν και η αδελφή της Άβα, ενώ τότε έγινε και η πρώτη πρόταση γάμου. Ακολούθησε και δεύτερη, μετά από 24 ώρες. Η Άβα τελικά, είπε το ναι στις 9 Δεκεμβρίου 1941.

Ο γάμος έγινε ένα μήνα μετά, 10 Ιανουαρίου 1942, στην Καλιφόρνια, με κουμπάρα -μεταξύ άλλων- και την αδελφή της Άβα. Ο μήνας του μέλιτος, ήταν τέσσερις μέρες και μετά άρχισαν τα προβλήματα. Χωρίς να έχουν πολλά κοινά, η Άβα είχε να αντιμετωπίσει την εμμονή του Μίκι με τον τζόγο, και ο Μίκι την έλλειψη εμπιστοσύνης και την εμμονή της με το ποτό. Χωρίζουν ένα χρόνο μετά, 15 Ιανουαρίου 1943, με απόφαση δικαστηρίου στις 21 Μαϊου 1943. Ο Mickey Rooney ήταν 23 χρονών και η Ava Gardner 21.

Με τη μεγαλειώδη και θεαματική όπερα του Giuseppe Verdi, Aïda ανοίγει την νέα καλλιτεχνική περίοδο 2019-2020 η Φιλαρμόνια Oρχήστρα Αθηνών. Σε μια διεθνή συμπαραγωγή, σε συνεργασία με Εταιρία Λυρικού Θεάτρου Ελλάδος, την Γερμανική Opera Classica Europa και την Opera Constanza από τη Ρουμανία θα παρουσιάσει το αγαπημένο έργο του Βέρντι σε δύο μοναδικές παραστάσεις, στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου. Περισσότεροι από 100 καλλιτέχνες, σολίστ, χορωδοί και μέλη της ορχήστρας ετοιμάζουν ένα καλλιτεχνικό υπερθέαμα που θα γοητεύσει το Αθηναϊκό κοινό.

Στους κύριους ρόλους εμφανίζονται οι: Φίλιππος Μοδινός, Κασσάνδρα Δημοπούλου, Yamel Domort, Jaime Eduardo Pialli, Τζένη Δριβάλα και Νικόλαος Καραγκιαούρης. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Michael Vaccaro και τη μουσική διεύθυνση ο Βύρων Φιδετζής.

Η νέα καλλιτεχνική περίοδος για το 2019 – 2020, που ξεκινάει με την Aïda, περιλαμβάνει και άλλα, μεγάλα και ιδιαίτερα μουσικά θεάματα και ακροάματα από την Εταιρία Λυρικού Θεάτρου Ελλάδος, με μεγάλα έργα του Λυρικού ρεπερτορίου, όπως Tosca – The Musical (Θέατρο Αλκυονίς), La Bohème (Δημοτικό Ωδείο Λάρισας) και από την Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών με έργα όπως η όπερα του Παύλου Καρρέρ «Μαρία Αντουανέτα», το μπαλέτο «Η Λυγερή κι ο Χάρος» του Νίκου Σκαλκώτα, καθώς και πολλά άλλα.

Αΐντα του Τζουζέπε Βέρντι

• 13 Σεπτεμβρίου, Θέατρο Πέτρας, Πετρούπολης
• 14 Σεπτεμβρίου, Βεάκειο Θέατρο Πειραιώς

Ώρα έναρξης 8.30 μ.μ.

Εισιτήρια:

15 ευρώ (γενική είσοδος)

12 ευρώ (άτομα άνω των 65 ετών)

10 ευρώ (φοιτητικά, μαθητικά, ΑΜΕΑ)

Προπώληση Εισιτηρίων : Ticketplus.gr

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

Ο Γιώργος Καπουτζίδης υπογράφει και σκηνοθετεί την θεατρική κωμωδία της χρονιάς «Όποιος θέλει να χωρίσει…να σηκώσει το χέρι του!» σε παραγωγή των Θεατρικών Σκηνών στο θέατρο Ήβη. Ένας ανομολόγητος έρωτας που κρατάει είκοσι χρόνια. Ένας γάμος που διαλύεται από μία απιστία. Κι ένας άλλος που αναβάλλεται επ’ αόριστόν, αλλά κανείς δεν τολμά να το πει στον γαμπρό. Ένας πρώην, ένας νυν, αναρίθμητα ραντεβού μέσω ίντερνετ, κι ένα σπίτι που όσο περνά η ώρα… πλημμυρίζει. Κυριολεκτικά. Και πριν βουλιάξουν οριστικά θα πρέπει να πούνε την αλήθεια. Όλοι σε όλους. Μια γρήγορη, μοντέρνα κωμωδία, τοποθετημένη στο σήμερα, σε μία προσπάθεια να καταλάβουμε το αύριο… που μας ξημερώνει!

Δείτε το πρώτο τρέιλερ:

«Όποιος θέλει να χωρίσει… να σηκώσει το χέρι του!» του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΠΟΥΤΖΙΔΗ

Σκηνοθεσία: Γιώργος Καπουτζίδης

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Κική Γραμματικοπούλου

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Οικονομίδη

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ:

Αλεξάνδρα Ταβουλάρη

Μαριλού Κατσαφάδου

Ανθή Σαββάκη

Γιώργος Σαββίδης

Γιάννης Κουκουράκης

Πάνος Νάτσης

Αποστόλης Ψαρρός

και η Κατιάνα Μπαλανίκα

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Τετάρτη: 19:00

Πέμπτη – Παρασκευή : 21:00

Σάββατο: 18:00 & 21:00

Κυριακή: 19:00

Τιμές εισιτηρίων: 23€ – 15€

Για ομαδικές κρατήσεις επικοινωνήστε στο 210-3639343 (εσωτ. 2)

Διεύθυνση Επικοινωνίας-Προβολή: Μαργαρίτα Δρούτσα

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η Marilyn Monroe παραμένει αξεπέραστη. Ντίβα, σύμβολο του σεξ, είδωλο και πρότυπο μέχρι και σήμερα, η Marilyn συνεχίζει να είναι ατέλειωτη πηγή φωτογραφιών 57 χρόνια μετά το πέρασμά της στην αιωνιότητα.

Το Cosmopoliti εξασφάλισε για τους αναγνώστες του πέντε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση Ζητείται Σεφ της κωμωδίας στο Δελφινάριο με πολύ γέλιο από τον… σεφ της κωμωδίας Μάρκο Σεφερλή την Τετάρτη 7 Αυγούστου και την Πέμπτη 8 Αυγούστου στις 21:00. Για να τις διεκδικήσετε, γράψτε το ονοματεπώνυμό σας και την ημέρα επιλογής σας (π.χ. Μαρία Παππά, Τετάρτη) εδώ ή στη σελίδα μας στο Facebook και αυτόματα μπαίνετε στην κλήρωση. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με μήνυμα στο inbox ή με e-mail. Καλή επιτυχία!

«Η μικρή μας πόλη» είναι ένας ύμνος στην ζωή, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην πολύτιμη αξία της κάθε στιγμής που ζούμε, όσο μικρή και ασήμαντη και αν φαίνεται.

Ο έρωτας, η φιλία, η ενηλικίωση, οι σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους, τα ατομικά και συλλογικά όνειρα της κοινωνίας, η απλή καθημερινή ζωή μιας πόλης, αλλά και όλος ο κύκλος της ζωής των ανθρώπων είναι τα θέματα πού διαπραγματεύεται με γλαφυρό, τρυφερό αλλά και αστείο τρόπο ο τιμημένος με το βραβείο Πούλιτζερ συγγραφέας Θόρντον Γουαϊλντερ σε ένα από τα πιο διάσημα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας, με οδηγό την ιστορική μετάφραση του Μίνωα Βολανάκη, την θεατρική αφήγηση του Δημήτρη Κουρούμπαλη, τη σύμπραξη  ενός έμπειρου θιάσου αλλά και με την συμμετοχή αποφοίτων και μαθητών της δραματικής σχολής «Ίασμος» δημιουργεί ένα σύμπαν επιθυμίας και μνήμης που αναδημιουργεί  μικρές αλλά αξιοσημείωτες καθημερινές στιγμές και αναδεικνύει την ευαίσθητη ματιά του συγγραφέα και την αγάπη του για τον άνθρωπο που μοχθεί, ερωτεύεται, ανησυχεί και συνεισφέρει με το ήθος του, τις δικές του δυνάμεις και τις αξίες του, στην δημιουργία ενός καλύτερου και βιώσιμου κόσμου.

Παράταση παραστάσεων μέχρι Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΙΝΩΣ ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΛΕΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΥΑΝΘΙΑ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ

ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΑΚΗΣ

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ΝΙΚΟΣ ΧΑΡΛΑΥΤΗΣ

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΙΟΓΚΑΣ

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΚΟΝΑΣ/ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΑΘΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΚΙΝΗΣΗ/ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΣΟΦΙΑ ΜΙΧΑΗΛ

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ

ΦΑΙΗ ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑΔΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΓΑΪΤΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΣ

ΡΟΖΑΜΑΛΙΑ ΚΥΡΙΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΜΟΥΤΖΑΣ

ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΤΗ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΑΛΗΣ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ

ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΝΟΥ

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΣΙΑΝΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΛΑΝΗΣ

ΦΩΤΗΣ ΜΑΝΤΖΟΡΑΚΗΣ

ΗΡΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΑΣΙΑ

ΔΑΝΑΗ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΖΕΛΕΠΗ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ

«ΙΑΣΜΟΣ» ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη εώς Κυριακή στις 21:15

Τιμές εισητηρίων

VIP ζώνη, κάθισμα με τραπεζάκι 18 ευρώ

Γενική είσοδος 14 ευρώ

Μειωμένο (Φοιτητικό  – Παιδικό – Αμεα) 12 ευρώ

Διάρκεια παράστασης 120’ με διάλειμμα
Διεύθυνση προβολής και επικοινωνίας

Μαργαρίτα Δρούτσα

Από την τέχνη του γκράφιτι πέρασε στην τέχνη της ζωγραφικής. H Kapopoulos Fine Arts Μykonos Gallery παρουσιάζει το Sake STC Solo Show στις 10 Αυγούστου. Ο ανήσυχος και πάντα δημιουργικός, καλλιτέχνης, θα παρουσιάσει μια σειρά νέων έργων που φέρουν την αισθητική του γκράφιτι, ενώ ενώνουν με εντελώς πρωτότυπο τρόπο την αρχαία ελληνική κλασική γλυπτική με τον σύγχρονο κόσμο του street art.

Ο Sake γεννήθηκε στην Αθήνα το 79′ αλλά η καλλιτεχνική του προσωπικότητα ξεκίνησε να παίρνει πνοή το 94′ όταν ανακάλυψε τον κόσμο της τέχνης μέσω του graffiti.

Το 2001 ξεκίνησε εντελώς συγκυριακά να ασχολείται με το tattoo κάτι το οποίο διαδραμάτισε έναν σπουδαίο ρόλο στη ζωή του. Το 2005 ίδρυσε το SakeTattooCrew, που στέκεται επάξια στην παγκόσμια tattoo κοινότητα, ξεχωρίζοντας λόγω των ικανοτήτων του στα ρεαλιστικά πορτραίτα σε συνδυασμό με γραφιστικά στοιχεία στο φόντο.

Το 2017 επιστρέφοντας στην παλιά του αγάπη τα γκράφιτι δίνει πνοή σε ένα νέο πρότζεκτ που ονομάζεται “Statue Art Crime” το οποίο ενώνει τις μνημειώδης προτομές και τα κλασικά αρχαία αγάλματα με την street art.

Έχει συμμετάσχει σε καλλιτεχνικά γεγονότα σε Αθήνα και Μύκονο. Επίσης παρουσίασε τα έργα του στο Scope Art Show New York και στο Μοniker Art Fair New York, γνωρίζοντας πολύ μεγάλη επιτυχία με αποτέλεσα να παρουσιάζονται έργα του σε αρκετές γκαλερί σε όλο τον κόσμο.

Μια γεύση από τη δουλειά του θα πάρουμε στη Μύκονο, όπου θα παρουσιάσει μερικά αντιπροσωπευτικά του έργα.

Εγκαίνια 10 Αυγούστου  2019: 21.00 μ.μ.

Διάρκεια ως 11 Αυγούστου 2019.

Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: 11.00 το πρωί -1.30 το βράδυ.

Kapopoulos Fine Arts: Ενόπλων Δυνάμεων 15, κεντρικό Ματογιάννι, Μύκονος, τηλ.  22890 27005.

mykonos@kapopoulosart.gr

www.kapopoulosart.gr

Ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε μία από τις σημαντικότερες  ιστορίες του Γαλλικού θεάτρου.

Λίγα λόγια για την ταινία “Έντμοντ: Ένας Απρόβλεπτος Συγγραφέας”

Edmond

Δεκέμβριος 1897, Παρίσι. Ο Έντμοντ Ροστάντ δεν έχει κλείσει ακόμα τα τριάντα, έχει όμως ήδη δύο παιδιά και πολλά άγχη. Δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και δύο χρόνια. Καθώς βρίσκεται σε απελπισία, προτείνει στο μεγάλο ηθοποιό του θέατρου Κονστάντ Κοκλέν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα νέο έργο και συγκεκριμένα σε μια ηρωική κωμωδία. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: το έργο αυτό δεν έχει γραφτεί ακόμα. Παραβλέποντας τις ιδιοτροπίες των ηθοποιών, τις απαιτήσεις των παραγωγών, τη ζήλια της συζύγου του, τις πικάντικες ιστορίες του καλύτερού του φίλου και την έλλειψη ενθουσιασμού όλων των γύρω του, ο Έντμοντ αρχίζει να γράφει το έργο που κανείς δεν πιστεύει. Προς το παρόν, έχει μόνο τον τίτλο: Σιρανό ντε Μπερζεράκ.

Η γέννηση του «Έντμοντ»

Το «Έντμοντ» είναι μια ταινία που υπήρχε στο μυαλό του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Αλεξίς Μισαλίκ πάνω από 15 χρόνια. Η αρχή έγινε το 1999, όταν ο Μισαλίκ είδε το «Ερωτευμένος Σαίξπηρ», το οποίο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και λέει την ιστορία του νεαρού Σαίξπηρ, που βυθισμένος στα χρέη, βρίσκει την έμπνευση στη νεαρή του μούσα και γράφει το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Στην Γαλλία δεν υπήρχε κάποια αντίστοιχη ταινία και από το γεγονός αυτό γεννήθηκε η ιδέα του «Έντμοντ». «Βρήκα τυχαία κάποια χαρτιά σχετικά με το Σιρανό και σκέφτηκα ότι είναι απίστευτο που κανείς δεν έχει πει τη σπουδαιότερη ιστορία επιτυχίας στο Γαλλικό θέατρο», αναφέρει ο Μισαλίκ. Έτσι, άρχισε να διαβάζει ό,τι υπήρχε για το Σιρανό και του προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι ο συγγραφέας του έργου, Έντμοντ Ροστάν, ήταν μόλις 29 χρονών όταν το έγραψε. Ο παραγωγός Αλέν Γκολντμάν (Ζωή Σαν Τριαντάφυλλο) τον ενθάρρυνε να γράψει αυτή την ιστορία σε σενάριο. «Δεν βρίσκαμε λεφτά να κάνουμε την ταινία, γιατί όλοι πίστευαν ότι ήταν ακριβή», εξομολογείται ο σκηνοθέτης.

Ο Μισαλίκ ξαναέγραψε την ιστορία για το θέατρο αυτήν τη φορά, όπου έγινε μεγάλη επιτυχία. Και κάπως έτσι, η ταινία βρήκε τα λεφτά για να υλοποιηθεί.

Από το θέατρο στη μεγάλη οθόνη

Η μεταφορά του έργου από το θέατρο στον κινηματογράφο ήταν εύκολη. Όσον αφορά το σενάριο, τα βασικά στοιχεία υπήρχαν ήδη. Απλά αφαιρέθηκαν κάποιες σκηνές και μπήκαν κάποιες άλλες. Αλλά ο Μισαλίκ άλλαξε αρκετά στο στήσιμο και τη σκηνογραφία. Γιατί στον κινηματογράφο πρέπει να φαίνονται τα πάντα.

Στην ταινία υπάρχει χιούμορ, συναίσθημα, ποίηση και ρυθμός. «Είναι σαν μια αμερικάνικη παράσταση στο Μπρόντγουεϊ», περιγράφει ο Μισαλίκ. «Θα δούμε το “Έντμοντ” όπως θα βλέπαμε ένα μιούζικαλ. Με την διαφορά ότι δεν θα υπάρχουν τραγούδια».

Τα γυρίσματα

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Τσεχία και κατά κύριο λόγο στην Πράγα, οι δρόμοι της οποίας ήταν οι κατάλληλοι για να αναπαραστήσουν το Παρίσι του 19^ου αιώνα. Αρχιτεκτονικά, η Πράγα ήταν η τέλεια επιλογή.

Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα

Στόχος του Μισαλίκ ήταν να αποφύγει το ρεαλισμό. Γι’ αυτό και η ταινία χαρακτηρίζεται από θεατρικότητα. «Η ταινία μου είναι μια δήλωση της αγάπης μου για το θέατρο και τους ηθοποιούς». Κάποιος μπορεί να κάνει και κινηματογράφο και θέατρο, να αγαπάει και τα δύο, να αναμίξει και τα δύο. Αλλά ο σκηνοθέτης δε φοβήθηκε μήπως η ταινία θύμιζε θεατρικό έργο. Άλλωστε, δεν είναι πρωτάρης στον κινηματογράφο. Μπορεί να είναι η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, αλλά έχει ήδη κάνει κάποιες μικρού μήκους. «Καθώς έγραφα το έργο, συχνά σκεφτόμουν πώς θα γυρίσω τις σκηνές. Σκεφτόμουν όλους τους κινηματογραφιστές που θαυμάζω: τους Κρίστοφερ Νόλαν, Μπίλι Γουάιλντερ, Βιντσέντε Μινέλλι, Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου, Ζακ Τατί…Αλλά η λύση έρχεται πάντα την ώρα του γυρίσματος».

Ένα άλλο θέμα που απασχόλησε τον Μισαλίκ είναι ο ρυθμός. Δεν ήθελε ο θεατής να βαρεθεί. Μεγάλωσε με ταινίες του Σπίλμπεργκ και του Ζεμέκις, έξυπνες ταινίες, που ο καθένας μπορεί να δει, αλλά όχι ψευτοδιανοούμενες. «Είναι ξεκάθαρες και δημοφιλείς, αλλά ταυτόχρονα απαιτητικές. Έτσι θέλω να φτιάχνω κι εγώ τα έργα μου». Στη διατήρηση του ρυθμού βοήθησε και η πετυχημένη συνεργασία του με τους ηθοποιούς, με τους οποίους δούλεψε γρήγορα, πολύ και καλά, χωρίς κανένας να βάζει τον εγωισμό του από πάνω.

Οι πρωταγωνιστές

Στον ρόλο του Έντμοντ Ροστάν βρίσκουμε τον Τομάς Σολιβερές (Δύο Ανάσες, Άθικτοι), ο οποίος γνώριζε εδώ και πολλά χρόνια τον σκηνοθέτη, που τον θεωρεί εξαιρετικό κωμικό. Είχαν συνεργαστεί σε μία μικρού μήκους ταινία και υπήρξε αμέσως χημεία. Η ηλικία του Σολιβερές ταιριάζει με αυτή του Έντμοντ. «Αν και είναι πολύ νέος, είναι πολύ ώριμος», σχολιάζει ο Μισαλίκ. «Επίσης, δουλεύει πολύ σκληρά. Έμαθε 40 σελίδες μέσα σε μία νύχτα».

Ο Σολιβερές ήθελε πολύ να κάνει μια βιογραφική ταινία. Αν και το «Έντμοντ» δεν είναι ακριβώς αυτό, εκείνος προετοιμάστηκε με τέτοιον τρόπο. Διάβασε ό,τι μπορούσε να βρει για τον Ροστάν, για τη ζωή του, τα έργα του, την σχέση του με τη γυναίκα του, το Παρίσι. Και ο ηθοποιός βρίσκει πολλά κοινά στους χαρακτήρες τους. «Ο φόβος τού να μην πετύχεις, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, οι απαιτήσεις στη δουλειά, η ονειροπόληση, κτλ».

Ο υποψήφιος για 2 βραβεία Σεζάρ και κάτοχος του βραβείου Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ των Καννών το 2002, Ολιβιέ Γκουρμέ (Δύο Μέρες, Μία Νύχτα, Ο Γιος), υποδύεται τον Γάλλο ηθοποιό Μπενουά-Κονστάντ Κοκλέν, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του θεάτρου. Ο Γκουρμέ παίζει συνήθως το ρόλο του κακού, του σαδιστή ή του βιαστή. «Ο Γκουρμέ είναι σπουδαίος ηθοποιός. Έχουμε καιρό να τον δούμε σε κωμωδία. […] Έχει πολύ χιούμορ και είναι ευγενικός, ακούγοντας πάντα τους άλλους».

Ο σκηνοθέτης

Τι είδους σκηνοθέτης, όμως, είναι ο Αλεξίς Μισαλίκ; Απαιτητικός, θα απαντήσει ο ίδιος. Έχοντας δει τουλάχιστον 300 φορές το «Έντμοντ» στο θέατρο, ήξερε ποιες στιγμές προκαλούν γέλιο στο κοινό και ποιες συγκίνηση. Οπότε, ήξερε τι ήθελε και πώς να το πετύχει. «Μου αρέσει να επικοινωνώ τον ενθουσιασμό μου. Δεν είμαι ποτέ δυστυχισμένος όταν σκηνοθετώ ηθοποιούς. Αντιθέτως. Μερικές φορές είναι δύσκολο, αλλά είναι πάντα συναρπαστικό, σε ανταμείβει. Έγινα κινηματογραφιστής για την χαρά της δημιουργίας», δηλώνει ο Μισαλίκ.

Το κοινό πρόκειται να γελάσει στην ταινία. Θα του δημιουργήσει πολλά συναισθήματα. Ίσως και να το κάνει να θέλει να διαβάσει το «Σιρανό ντε Μπερζεράκ».

Ο απρόβλεπτος Έντμοντ έρχεται στις 15 Αυγούστου στους κινηματογράφους από την ODEON

Δείτε το τρέιλερ: https://youtu.be/Lh_kNyU2SSU

Στοιχεία για την ταινία:

Στις μεγάλες μητροπόλεις της τέχνης ταξιδεύει αυτήν την εποχή το πρωτοποριακό έργο της Brigitte Πολέμη. Η διεθνής εικαστικός παρουσιάζει τη νέα συλλογή έργων της με τίτλο «Πλατωνικά Στερεά» στη Νέα Υόρκη και στη γκαλερί Monika Olko Gallery  (95 Main St., Sag Harbor, NY 11963). Ακολουθούν αντίστοιχες παρουσιάσεις του έργου της Brigitte Πολέμη στο Ντουμπάι, στην περίφημη Monda Gallery, η οποία διοργανώνει μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα, και στην Art Life Gallery στο Σαιν Τροπέ και στο Σαιν Ραφαήλ στη Γαλλική Ριβιέρα.

Σε αυτήν την πρωτοποριακή συλλογή η καλλιτέχνις με την αναγνωρίσιμη, ιδιαίτερη εικαστική γλώσσα τοποθετεί μια απρόσωπη ανδρική φιγούρα μέσα στο χώρο του καθενός από τα πέντε Πλατωνικά Στερεά: τετράεδρο, κύβο, οκτάεδρο, δωδεκάεδρο και εικοσάεδρο, καταθέτοντας μια σύγχρονη προσέγγιση του Ανθρώπου του Βιτρούβιου. Έντονα χρώματα, δυναμικά σχήματα σε μια 3D τρισδιάστατη απεικόνιση, που λειτουργεί ως σύνολο, ενώ παράλληλα κάθε έργο διατηρεί την αυτονομία του.

«Εμπνεύσθηκα την εξερεύνηση της χρήσης των πλατωνικών στερεών σχημάτων και της έννοιας τους μέσα από την τέχνη μου, θέλοντας να δημιουργήσω τη δική μου εκδοχή για το πώς το σύμπαν αλληλοεπιδρά με την ανθρώπινη μορφή», σημειώνει η Βrigitte Πολέμη.  «Στη συλλογή μου με τα «Πλατωνικά Στερεά» η ανθρώπινη μορφή μέσα στην γεωμετρική τέχνη ενεργεί ως μονάδα που επαναλαμβάνεται συνεχώς, ενώ τα στερεά διατηρούν την ακεραιότητά τους και ακολουθούν τους κανόνες της φύσης. Κάθε έργο, μέσα από τη μοναδική του γεωμετρία, παίζει με διαφορετικά επίπεδα συνειδητότητας. Είμαστε μια μικροκοσμική αντανάκλαση του μακρόκοσμου. Το σώμα μας περιέχει μέσα του το ολόγραμμα της  συνολικής πληροφορίας του σύμπαντος”.

Η Brigitte Πολέμη τοποθετεί συνειδητά τα ανθρώπινα όντα στο κέντρο του έργου της, καθώς αποτελούν τον πυρήνα της “πλατωνικής” ιδέας του ατόμου.

Η θεωρία των Πλατωνικών Στερεών διατυπώθηκε από τον φιλόσοφο  Πλάτωνα, ο οποίος συνδύασε κάθε στερεό με ένα από τα στοιχεία της φύσης, νερό, αέρας, φωτιά και γη, που, αποτελούν όπως πίστευε, τα πάντα στο σύμπαν. Κάθε στοιχείο συνδέεται με ένα διαφορετικό πλατωνικό στερεό. Η γη με τον κύβο, ο αέρας με το οκτάεδρο, το νερό με το εικοσάεδρο και η φωτιά με το τετράεδρο. Μελετώντας τη φύση αυτών των μοτίβων, μορφών και σχέσεων, καθώς και τις μεταξύ τους συνδέσεις, αποκτάμε διορατικότητα  και τη δυνατότητα κατανόησης των νόμων του Σύμπαντος.

Η Brigitte Πολέμη έχει ένα δικό της ιδιαίτερο, μοναδικό ύφος. Κάθε έργο αναπτύσσεται σε plexi-glass και πλαισιώνεται από ξύλινο κουτί. Πρωτοπόρα στη χρήση της μικτής τεχνικής ψηφιακής εκτύπωσης συνδυάζει στην τέχνη της στοιχεία ποπ άρτ, υψηλής αισθητικής με μινιμαλιστικό τρόπο. Τοποθετεί πάντα στο κέντρο την ανθρώπινη μορφή, ενδεδυμένη τη στολή του επιτυχημένου, το κοστούμι, ένα σύμβολο της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας.

Η έλλειψη ταυτότητας στον σημερινό κόσμο απασχολεί την Brigitte Πολέμη και τον προβληματισμό της εκφράζει μέσα από τη δουλειά της. Με όλα της τα έργα προσεγγίζει το θέμα της παγκοσμιοποίησης και της «ετικέτας», της απώλειας της ελευθερίας και της δημιουργίας πανομοιότυπων ανθρώπινων αντιγράφων.

Στην εικαστική κατάθεση της Brigitte Πολέμη  διαφαίνονται καθαρά οι συνέπειες του πολιτισμού μας όπως η ανωνυμία, η μαζοποίηση, η απομόνωση, η αλλοτρίωση και η ισοπέδωση ηθών και αξιών.  Παράλληλα η εικαστικός αναδεικνύει την θεμελιώδη ανάγκη του ανθρώπου για ουσιαστική επαφή και επικοινωνία.  Η ανδρική φιγούρα που χαρακτηρίζει όλα τα έργα της μας καλεί να αναζητήσουμε και να αναδείξουμε τον εσώτερο, ουσιαστικό εαυτό μας.

Η συγκεκριμένη συλλογή θα παραμείνει στη Νέα Υόρκη ως το Σεπτέμβριο και στη συνέχεια θα ταξιδέψει στο Ντουμπάι και στη Γαλλική Ριβιέρα, ως μια κίνηση διεύρυνσης των οριζόντων της τέχνης της Brigitte Πολέμη στο εξωτερικό.

Η μεταμόρφωση του Σωτήρος. Κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου -ημέρα των εγκαινίων του ομώνυμου ναού που ίδρυσε στο Θαβώρ η Αγία Ελένη, μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου- γιορτάζεται μία από τις μεγαλύτερες δεσποτικές γιορτές της Χριστιανοσύνης. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Σωτήρης, η Σωτηρία, η Ευμορφία και η Μόρφω.

Η Μεταμόρφωση του Ιησού Χριστού έγινε στο όρος Θαβώρ -που στα εβραϊκά σημαίνει έλευση φωτός-  κατά τους τρεις συνοπτικούς Ευαγγελιστές (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά) και σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση

Έγινε, κατά τους περισσότερους Πατέρες, 40 ημέρες περίπου προ της Σταυρώσεως, δηλαδή κατά το μήνα Φεβρουάριο δεδομένου ότι η Σταύρωση έγινε 14 Μαρτίου. Αλλά επειδή η ανάμνηση της εορτής θα συνέπιπτε μέσα στη μεγάλη σαρακοστή που είναι πένθιμη περίοδος, γι’ αυτό μεταφέρθηκε στις 6 Αυγούστου που απέχει, από τις 14 Σεπτεμβρίου -που γιορτάζεται η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και λογαριάζεται σαν μεγάλη Παρασκευή.

Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά), ο Ιησούς Χριστός σαράντα ημέρες περίπου πριν τη Σταύρωσή Του, παρέλαβε τρεις από τους Μαθητές του, τον Πέτρο για τη μεγάλη πίστη και αγάπη που είχε προς τον Χριστό, τον Ιωάννη επειδή τον αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κύριος, για την αγνότητα και την ολόψυχη προς Αυτόν αφοσίωσή του και τον Ιάκωβο επειδή αυτός έχυσε πρώτος το αίμα του για την αγάπη του Χριστού και τους ανέβασε στο όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί. Δεν πήρε όλους τους μαθητές μαζί Του, γιατί θα αναγκαζόταν να πάρει και τον Ιούδα, που λόγω της κακής του προαιρέσεως ήταν ανάξιος να δει τη Μεταμόρφωση.

Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα ρούχα Του ήταν λευκά σαν το φως.

Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν, ο Προφήτης Μωυσής σαν εκπρόσωπος του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης και των νεκρών και ο Προφήτης Ηλίας σαν εκπρόσωπος των προφητών και των ζωντανών (όπως είναι γνωστό ο Προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε ζωντανός στους ουρανούς με πύρινο άρμα) συνομιλώντας μαζί Του για τις προφητείες που αναφέρονταν στο σωτήριο Πάθος Του. Αυτό έγινε για να δείξει στους μαθητές πως είναι ο Κύριος του νόμου και των προφητών, ζώντων και νεκρών.

Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μία για τον Κύριο, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ’ αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε: “Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε”. Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε.

Μόνο την ημέρα της εορτής της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος κόβεται η αυστηρή νηστεία, που προηγείται του Δεκαπενταύγουστου, καθώς επιτρέπεται η ιχθυοφαγία

Άγιοι Σαράντα

Ένα βουνό, χιλιάδες διαφορετικές βουτιές. Όσο παράξενος και να’σαι με την παραλία των ονείρων σου, το βέβαιο είναι πως στην αγκαλιά του Παγασητικού-και έξω απ’αυτήν-θα βρεις εκείνη που θα ταιριάξει ιδανικά στο παραμύθι των δικών σου διακοπών.

Κοντά στο Βόλο και μέσα στον Παγασητικό

Εκεί που τα νερά είναι πάντα ήσυχα, σαν λίμνη

Τα Καλά Νερά είναι ένα θαλασσινό κεφαλοχώρι, με ό,τι ζητήσει η ψυχή σου, από ενοικιαζόμενα και μπαράκια, πάνω στο νερό. Ο δρόμος χωρίζει τα μαγαζιά από την τεράστια πλαζ, που ενίοτε έχει ξαπλώστρες, ήσυχα σαν λίμνη νερά και αμμουδιά. Ιδανικό μέρος για οικογένειες με παιδάκια, ηλικιωμένους και όσους δεν έχουν διάθεση για περιπέτειες. Τους καυτούς μήνες, εδώ γίνεται κυριολεκτικά το λαϊκό προσκύνημα.

Καλά Νερά

Η παραλία της Κορώπης, που λέγεται και Μπούφα, είναι μια κοσμοπλημμυρισμένη παραλία με ξαπλώστρες όπου οι περισσότεροι έρχονται εδώ για καφέ ή φαγητό στην Κάδη, ένα από τα πιο γνωστά beach bars του Παγασητικού. Δίπλα ακριβώς, με κατεύθυνση προς Μηλίνα, ο Παράδεισος είναι η παραδεισένια λύση μιας αμμουδερή, τεράστιας παραλίας με ένα διακριτικό καφέ-ταβερνάκι κάτω από τις ελιές αν δεν είσαι φίλος της οργάνωσης.

Το Rivera στη Γατζέα είναι beach bar αλλά και πολλά παραπάνω. Μια τεράστια μαγευτική περιοχή μέσα στο δάσος και τους ελαιώνες που κατηφορίζει στη σκιά των ευκάλυπτων, πάνω από το νερό. Η παραλία δεν λέει πολλά αλλά σίγουρα το Rivera είναι μια εμπειρία με πολλές ξαπλώστρες και ένα μοναδικό τοπίο.

Και όταν η περιοχή πνίγεται στους λουόμενους, υπάρχει η κρυψώνα που τη λένε Κρυψάνα. Πάνω στη διασταύρωση που στρίβει για Άνω Γατζέα, παρκάρεις απέναντι και κατηφορίζεις το μονοπατάκι σε μια μυστική για τους πολλούς, αγκαλιά, με πολύ αβαθή νερά και τις ελιές να κατεβαίνουν μέχρι το κύμα.

Η Άφησσος είναι η Μύκονος του Παγασητικού. Οι ξαπλώστρες του ξενοδοχείου «6 Κλειδιά» αλλά και τα beach bars του Αμποβού μαζεύουν όλη την κοσμικότητα και την «καλή» κοινωνία του Βόλου, ενώ όλα τα εφηβικά μπάνια αποζητούν τα υψηλά ντεσιμπέλ του beach bar στην Καλιφτέρη. Η παραλία ωστόσο, δίπλα στο beach bar, στενή και με έναν όμορφο ελαιώνα πάνω από το κεφάλι της είναι η μοναδική για γυμνιστές στην περιοχή. Κατεβαίνεις με αυτοκίνητο αλλά να ρωτήσετε, δεν υπάρχει ένδειξη.

Καλιφτέρη

Κάτω από το νεκροταφείο της Αφήσσου, δεξιά κατεβαίνοντας το μονοπάτι θα βρεις μια υπέροχη και καθόλου πολυσύχναστη παραλία με ψιλό βοτσαλάκι και ωραία νερά, χωρίς ξαπλώστρες και μπαράκια ενώ στα αριστερά του νεκροταφείου είναι το Λαγούδι, από τις ομορφότερες παραλίες της περιοχής, με τα δέντρα να κατεβαίνουν ως το νερό και να το βάφουν πράσινο τροπικό.

Λαγούδι

Δεν είναι οργανωμένη αλλά έχει πολλούς φανς κυρίως τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Η παραλία των γυμνιστών

Μετά τον Αμποβό, και ακολουθώντας τον κάτω δρόμο με το αυτοκίνητο, θα συναντήσεις μια πρώτη παραλία που δυστυχώς είναι πάνω στο δρόμο και αμέσως μετά την παραλία Ραζή. Ψιλή άμμος, δέντρα που κατεβαίνουν ως το νερό, διόλου οργανωμένη και απολύτως φυσική, με ένα μικρό μονοπατάκι-βόλτα σε μια πανέμορφη μικρή χερσονησούλα πάνω από το νερό που οδηγεί σε μια επόμενη παραλία, όμορφη κι αυτή, με δυό τρεις καβατζούλες με σκιά.

Ραζή

Αμέσως μετά, άλλη μια όμορφη, αμμουδερή, παρθένα παραλία, στο Λεφόκαστρο, που είναι άλλο ένα γραφικό ψαροχώρι πάνω στο κύμα, που κρατά ακόμη το παρθένο άρωμα των διακοπών των παιδικών μας χρόνων.

Φαγητό. Υπέροχο σουβλάκι καλαμάκι χοιρινό ή κοτόπουλο, αλάδωτες πίτες, αληθινές πατάτες, ζουμερό μπιφτέκι, αληθινή χωριάτικη με γαλοτύρι, χόρτα, τρυφερό παϊδάκι και μαγειρευτά στον Πάρη (24230 22202) την πιο θρυλική ψησταριά της περιοχής.

Στο Κεντρικό Πήλιο

Από την πλευρά του Παγασητικού

Με ορμητήριο την Αργαλαστή, θα στρίψεις μετά το χωριό δεξιά για τη Μεγάλη Πάου. Μια κρυστάλλινη, μεγάλη, τιρκουάζ παραλία με ψιλό βοτσαλάκι, καταπράσινη στις παρυφές της. Πάρτε μαζί σας νερό και κολατσιό, πρόσβαση με το αυτοκίνητο. Ο ίδιος δρόμος, στρίβει δεξιά για Μπελιάν. Άλλη μια υπέροχη παραλία, με λίγα σπιτάκια στις παρυφές της, πολύ αβαθή κρυστάλλινα νερά, ησυχία και μια συστάδα δέντρων για σκιά στη δεξιά άκρη της. Από τον ίδιο δρόμο, θα στρίψετε για Μάρμαρο και Paradise. Δυό μαγικές παραλίες, με ψιλό βοτσαλάκι, μικρές καβατζούλες και κάποιες συστάδες για σκιά-αν είσαι τυχερός. Πας με το αυτοκίνητο, στο Μάρμαρο έχει και καντίνα που φτιάχνει φρέντο. Για το Paradise, φροντείστε για προμήθειες. Και κυρίως, μείνετε μέχρι αργά, για να χαζέψετε ένα από τα πιο μαγικά ηλιοβασιλέματα του Πηλίου, με τον ήλιο κατακόκκινο να σβήνει μπροστά σου μέσα στο νερό. Στο τέλος, της επίσης μαγικής, διπλανής παραλίας, σκαρφαλώνεις λίγο τα βραχάκια και αίφνης, ανακαλύπτεις μια τεράστια σπηλιά που αγκαλιάζει μια πριβέ, σκιερή παραλία, για σένα και την παραλία σου, κομπλέ!

Paradise

Ο Κάλαμος είναι ένα μικρό, γραφικό θαλασσινό χωριό που θυμίζει Ελλάδα του ’60, με τα ταβερνάκια και τα ενοικιαζόμενα πάνω στο νερό. Ύστερα ο δρόμος και από κάτω η παραλία. Συμπαθητική, με άμμο και ψιλό χαλικάκι αν δεν σε ενοχλεί η γειτνίαση με το δρόμο.

Κάλαμος

Από την πλευρά του Αιγαίου

Κάτω από την Αργαλαστή, η Πάλτση είναι ο παράδεισος του εναλλακτικού. Ψιλή άμμος, πλούσια βλάστηση τριγύρω, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνα και πολλά καλοκαιρινά σεμινάρια για όσους αγαπούν τη γιόγκα ή το διαλογισμό πλάι στο κύμα. Μια συστάδα πανέμορφα βράχια τη χωρίζει από τη Μελανή, εκεί όπου ανάμεσα στις αγκαλιές που σχηματίζουν τα βράχια, δημιουργούνται μικρές ατομικές παραλίες, πίσω από μια συστάδα καλαμιών. Εδώ στήνουν τα καλοκαιρινά τσαρδάκια τους τα παιδιά της φύσης, τα οποία εκτός από το υπαίθριο κάμπινγκ, αγαπούν και το γυμνισμό. Ενίοτε, αν είσαι νεοφερμένος, μπορεί η κοινότητα να σε αντιμετωπίσει σαν παρείσακτο. Στην άλλη της άκρη, οι σκηνές συνεχίζονται ακάθεκτες σε ψιλή αμμουδιά, η οποία καταλήγει σε ένα αργυλώδες έδαφος ή αλλιώς το τσάμπα spa στο οποίο έρχεται όλη η παραλία να κάνει τις ολόσωμες, ευεργετικές μάσκες και το πίλινγκ της. Συνεχίζοντας βόρεια, ανοίγεται μπρος σου η μαγεία των Ποτιστικών. Η πιο δημοφιλής παραλία της Αργαλαστής, χάρη στα χαρακτηριστικά, μαγικά βράχια που τη χωρίζουν στα δυό, μπορεί να βογκάει από τον κόσμο αλλά αυτό δεν θα σε ενοχλήσει, αφού είναι κυριολεκτικά απέραντη. Ψιλό βοτσαλάκι και άμμος, σκιούλα στις πριβέ θέσεις που δημιουργούν τα βράχια, βουτιές από τον πιο ψηλό βράχο, παιχνίδια με το κύμα, ξαπλώστρες σε ένα σημείο, πρόσβαση με το αυτοκίνητο και θεϊκά μοχίτο στο Climax-το πιο παλιό και γνωστό bar restaurant του Πηλίου- με θέα αφ’υψηλού σε όλη την παραλία.

Τα Ποτιστικά

Αν δεν θέλεις να μπλεχτείς στην πολυκοσμία των Ποτιστικών, δεν στρίβεις δεξιά στο πάρκινγκ αλλά συνεχίζεις το δρόμο αριστερά για μερικά μέτρα. Μπροστά στην ταμπέλα του ξενοδοχείου «Mortitsa Hotel” κατεβαίνεις το μονοπατάκι μέχρι την μαγική παραλία της Μορτίτσας με το ψιλό, κουφετάκι βοτσαλάκι και τα υπέροχα, λευκά βράχια που αν είσαι τυχερός και τα βρεις ελεύθερα, θα σου κάνουν υπέροχη σκιά. Μπορείς άνετα να στήσεις εδώ τη σκηνή σου, ένα μικρό ρυάκι με γλυκό νερό καταλήγει στην παραλία. Η φύση χωρίς καμμία οργάνωση.

Η Μορτίτσα

Συνεχίζοντας λίγα μέτρα παραπάνω τον κεντρικό δρόμο, θα βρεις την ταμπέλα για το υπέροχο, μικρό ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά, το St George House. Παρκάρεις. Το μονοπάτι του ξενοδοχείου, σε 2 λεπτά σε οδηγεί σε ένα από τα πιο κρυφά μυστικά του Αιγαίου, την μεγάλη παραλία του Κομού. Άγρια ομορφιά, βράχια που τη χωρίζουν σε μικρότερες παραλιούλες, ψιλό βοτσαλάκι και άμμος, μπορείς να βγάλεις το μαγιό σου, να νοιώσεις Ροβινσώνας, εσύ και το Αιγαίο.

Ο Κομός

Ανεβαίνοντας βόρεια και μέσα από το χωριό Συκή ανοίγονται δυό δρόμοι, ένας αριστερά ένας δεξιά, που βγάζουν σε δυό από τις μαγικότερες παραλίες του Αιγαίου. Δεξιά, το Ποτόκι, είναι ένας τιρκουάζ παράδεισος με ψιλό, καθαρό σαν κουφέτο βοτσαλάκι. Στην αριστερή άκρη της, περνάς από τη θάλασσα δυό βραχάκια και αίφνης, αποκαλύπτεται μπροστά σου η παραλία του Ντι Κάπριο. Μια πριβέ μαγεία με το ίδιο ψιλό βοτσαλάκι, πράσινα και μαυρόασπρα λεία βράχια σαν ρωμαϊκά λουτρά, μια αποθήκη για βάρκες σμιλεμένη στο βράχο, τιρκουάζ κολύμπι ή αλλιώς, ο παράδεισος. Πάρτε μαζί σας νερό, ομπρέλα και όλα τα χρειώδη.

Το Ποτόκι

Αριστερά, θα βρείτε την Πανταζή Άμμο. Άγρια ομορφιά με βράχια που γλυστρούν στο νερό χωρίζοντας την παραλία στα δυό, εδώ θα μυρίσεις ατόφια και αδιασάλευτη από το χρόνο, την άγρια ομορφιά του Πηλιορίτικου Αιγαίου. Ψιλό βοτσαλάκι και άμμος, χώρος για όλους. Το αυτοκίνητο φτάνει ως κάτω, πάρτε μαζί σας νερό και ό,τι χρειάζεστε, ο πολιτισμός ξεκινά 5 χιλιόμετρα από δω.

Πανταζή Άμμος

Φαγητό Η Σοφία, η Μαρία και η κυρία Χάιδω ή αλλιώς, μια οικογενειακή ιστορία, που ψήνει εξαιρετικό σουβλάκι και μαγειρεύει σπιτικά μαγειρευτά. Θα σου σερβίρουν κάτω από τα πλατάνια της πλατείας, στη γραφική Ξινόβρυση, σπιτικό, αληθινό φαγητό. Χειροποίητο κοντοσούβλι από χοιρινό, κοτόπουλο ή αρνάκι, κολοκυθοκεφτέδες, κεφτεδάκια, αρνάκι τας-κεμπάπ, λουκάνικο, τηγανητά κολοκυθάκια και μελιτζάνες και υπέροχη χωριάτικη με λαχανικά από μποστάνι και γαλοτύρι. Λεωνίδας (24230 54591).

Στο Νότιο Πήλιο

Από την πλευρά του Παγασητικού

Η Μηλίνα, είναι ιδανικός προορισμός για οικογένειες, ηλικιωμένους και γονείς με μικρά παιδιά. Μπαρ, εστιατόρια, ενοικιαζόμενα και παντό τύπου μαγαζιά, «παίζουν» πάνω στο κύμα, στα αιωνίως ατάραχα νερά που θυμίζουν λίμνη, στην αμμουδερή παραλία, που σε διάφορα σημεία της έχει και ξαπλώστρες. Στα «συν» τα θαλάσσια σπορ αλλά και το νοικιασμένο ιστιοπλοϊκό που θα σε πάει για μπάνιο στο πανέμορφο νησάκι του Αλατά, απέναντι ή μια εκδρομή μέχρι το Τρίκερι.

Δίπλα ακριβώς, το Χόρτο, είναι μια πιο γραφική κόπια της Μηλίνας. Αμμουδερή παραλία στα πόδια των ενοικιαζόμενων και ένα ποταμάκι που χύνεται στη θάλασσα, αβαθή, γαλήνια νερά, μια αύρα από δεκαετία του ’70.

Μετά τη Μηλίνα, θα κολυμπήσεις στο Μαραθιά, μια γαλήνια παραλία με άμμο και υπέροχη θέα στα απέναντι νησάκια. Συνήθως μαζεύει κόσμο, έχει ταβέρνα και καφέ.

Φαγητό. Στον Πιγκουίνο (Άγιος Ανδρέας, 2423065518) για ολόφρεσκο ψάρι σε μια ταβέρνα με δικό της καϊκι, για μυημένους της ψαροφαγίας. Θα ξεκινήσετε με τσίπουρο, κοπάνι που παστώνει ο ιδιοκτήτης, λεκατίκι και φρέσκια παλαμίδα στα κάρβουνα. Όλα τα λαχανικά είναι από το μποστάνι τους και φτιάχνουν θεϊκές τηγανητές μελιτζάνες, πιπεριές και κολοκυθάκια.

 Από την πλευρά του Αιγαίου

Το Τρίκερι, είναι το νησί της Μαγνησίας, με μια ομορφιά διαφορετική και εντελώς δική του. Στη διαδρομή, θα συναντήσεις τη Τζάστενη, έναν μικρό, μαγευτικό, γαλήνιο κολπίσκο με γαλάζια νερά.

Η Τζάστενη

Η Τζάστενη

Οι ελιές φθάνουν μέχρι το πιο γαλήνιο νερό του κόσμου, με θέα στα μαγικά απέναντι παλιά σπίτια. Πάρε μαζί σου νερό και ακολούθησε το μικρό μονοπάτι από τον κεντρικό δρόμο. Εύκολη πρόσβαση σε 5 περίπου λεπτά. Είναι μικρή, στενή, με σκιά κάτω από τα φουντωτά σκίνα αλλά δεν χωρά πάνω από 5 παρέες.

Οι καλές παραλίες στο Τρίκερι, κρύβονται στην πίσω πλευρά του νησιού. Η Πράσινη Άμμος μοιάζει με κρυστάλλινη πισίνα (30 λεπτά από το λιμάνι), το ίδιο και η Αφέτκαμε το μοναδικό σκηνικό ενός παλιού εγκαταλειμένου ξενοδοχείου και ο Άγιος Γεώργιος. Και στις δυό θα πας από το εύκολο μονοπάτι που ξεκινά από το Μοναστήρι. Μισή ώρα περπάτημα από το λιμανάκι του Άη Γιάννη, θα βρεις τη μαγική Αγία Σοφίακαι αν έχεις σκάφος, τα Μικρά νησάκια θα σου χαρίσουν μια από τις πιο τιρκουάζ, εξωτικές βουτιές. Ο Αλογόπορος, απ’όπου παίρνεις το θαλάσσιο ταξί για το νησάκι, έχει μια μικρή αμμουδερή παραλία με ξαπλώστρες αλλά καλύτερα κράτα την όρεξή σου για απέναντι.

Φαγητό. Η κυρία Ασημίνα, στην ταβέρνα Τσέτας στις Κόττες, μαγειρεύει ιδανικά τη θάλασσα στην πιο σπαρταριστή εκδοχή της. Να δοκιμάσεις το ψητό χταπόδι, τον βραστό ντόπιο τόνο σαλάτα και τις θαλασσινές μακαρονάδες της. (24230 91677).

Πρώτη προσβάσιμη παραλία στα νότια της Αιγαιοπελαγίτικης πλευράς, το Μικρό είναι μια τεράστια αμμουδιά με θίνες από ψιλή άμμο, ψιλό βοτσαλάκι κοντά στο νερό, κάπως απότομα αλλά πάντα ήρεμα νερά, αν εξαιρέσεις το μεσημεριανό αεράκι που σηκώνει ένα μικρό κυματάκι. Ιδανικός παιδότοπος αφού εδώ οι μικρο-γονείς βιώνουν το απόλυτο των διακοπών, με βουτιές κατευθείαν από τα ενοικιαζόμενα της αμμουδιάς. Το αυτοκίνητο κατεβαίνει ως κάτω, έχει τρεις ταβέρνες που λειτουργούν και σαν καφέ και ένα μίνι-μάρκετ. Πηγαίνεις και με βαρκάκι που συνδέει σε 5 λεπτά την Πλατανιά με το Μικρό.

Το Μικρό

Πλάι στο Μικρό, ο Πλατανιάς, μια παραλία στη σκιά του ελαιώνα, με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι και πάντα γαλήνια, ρηχά νερά. Το πρώτο της κομμάτι το προτιμούν οι οικογένεις με παιδιά, στη μέση έχει ένα μικρό beach bar με ξαπλώστρες και στο τέλος της ηρεμεί, γίνεται πιο όμορφη, ιδιαίτερα αν πετύχεις μια θέση κάτω από τη σκιά του μοναδικού πλάτανου.

Το Μικρό

Μετά την Πλατανιά και μέχρι τον Κατηγιώργη, ξεκινά μια σειρά από μαγικές παραλίες για όσους αγαπούν τις μοναχικές εμπειρίες, αλλά για τις περισσότερες χρειάζεται σκάφος. Από αυτές, η Μπαμπακιά προσεγγίζεται με αυτοκίνητο ή με περπάτημα 20 λεπτών από το χωριό, έχει σκιά και άμμο. Η Φτελιά, έχει μονοπάτι που ξεκινά από τις Αφιλιάνες (20 λεπτά περίπου). Μια μαγική παραλία, με κρυστάλλινα νερά, ήρεμη και χωρίς κόσμο ακόμη και τον Αύγουστο. Το μυστικό της, να έρθεις νωρίς το πρωί για να πετύχεις τη σκιά κάτω από τη μία και μοναδική φτελιά. Μοναδική εξαίρεση σ’αυτή την ακτογραμμή, το Καστρί, που έχει δρόμο ως κάτω, κάμπινγκ, θαλάσσια σπορ, καφέ και ταβέρνα αλλά και μια χρυσαφένια, αμμουδερή παραλία.

Η Φτελιά

Φαγητό

Στη μέση του καταπράσινου πουθενά, με απέραντη θέα στο Αιγαίο, η οικογένεια Βούλγαρη στην Ελένη ( Αφειλιάνες, 2423071206), μαγειρεύει πιο σπιτικά-δεν-γίνεται, τις τοπικές σπεσιαλιτέ στην αυλή του σπιτιού της. Σπεσιαλιτέ το κουνέλι με δαμάσκηνα, το κατσικάκι με πατάτες στον ξυλόφουρνο, οι κολοκυθοκεφτέδες, τα τυλιχτάρια μελιτζάνας, το μοσχάρι σοφιγαδούρα με σκόρδο, ρίγανη και κεφαλοτύρι και τα νόστιμα γλυκά, όπως η λεμονόπιτα.

Στον δρόμο για Κατηγιώργη, το Βρωμονέρι είναι μια μικρή, τιρκουάζ αγκαλιά με άμμο που ενίοτε, όμως, την πιάνει το κύμα. Τα τελευταία χρόνια, φιλοξενεί κυρίως τους πελάτες μιας μικρής, πανέμορφης τουριστικής μονάδας στις παρυφές της αλλά ακόμη κι αν δεν βρεις μια θέση στον ήλιο, αξίζει να περπατήσεις ως εδώ από τον Κατηγιώργη για το όμορφο μονοπάτι. Ο δρόμος που φτάνει ως κάτω, χωματόδρομος σε άσχημη κατάσταση.

Από τον Κατηγιώργη, ένα μαγικό, πανεύκολο, ίσιο μονοπάτι 10 λεπτών μέσα στα πεύκα, θα σε οδηγήσει στο Βλαχόρεμα, μια τιρκουάζ παραλία στη σκιά των πεύκων, με ψιλή άμμο και αβαθή νερά. Ιούλιο και Αύγουστο, έρχεσαι νωρίς για να πιάσεις θέση καθώς δεν χωράει και πολλούς. Παίρνεις μαζί σου νερό και κολατσιό.

Το Βλαχόρεμα

Στον Κατηγιώργη, το ήρεμο λιμανάκι μπροστά στις ψαροταβέρνες, με την άμμο και τα αβαθή νερά είναι ο παράδεισος του παιδιού. Εδώ τα πιτσιρίκια δεν βγαίνουν ποτέ από το νερό και πλατσουρίζουν μπροστά σου μέχρι αργά τη νύχτα, όσο εσύ απολαμβάνεις τσίπουρο και μεζεδάκια στις ταβέρνες.

Μετά τον Κατηγιώργη και με βόρεια κατεύθυνση, η Λύρη είναι μια παραλία με τεράστιες στρογγυλές πέτρες, βαθιά νερά, κύμα και άγρια ομορφιά με τους δικούς της, φανατικούς εραστές. Πρόσβαση με αυτοκίνητο και μια ταβέρνα για ό,τι χρειαστείς.

Άγρια βράχια με χαμηλή βλάστηση δαρμένη από τους ανέμους, κρυστάλλινα νερά, ψιλό βότσαλο, φύκια κι ένα βυζαντινό εκκλησάκι στις παρυφές της, η άγρια ομορφιά της Θεοτόκου θυμίζει Σκωτία. Την προτιμούν οι λάτρεις του ανέμου, των κυμάτων και της σιωπής. Προσβάσιμη με αυτοκίνητο.

Ο Μουρτιάς αξίζει για τα χαρακτηριστικά, μαγικά βράχια του που βάφονται πορτοκαλένια στο ηλιοβασίλεμα. Η μικρή αμμώδης, γαλήνια αγκαλιά που σχηματίζεται ανάμεσά τους και που δυστυχώς  γεμίζει σε χρόνο dt από τους πελάτες των γύρω ξενοδοχείων. Εσύ, μάλλον θα μείνεις με τη θέα αλλά κι έτσι, αξίζει. Πρόσβαση με αυτοκίνητο.

Ο Μουρτιάς

Φαγητό. Οι δυό ταβέρνες στον Κατηγιώργη, έχουν ολόφρεσκο ψάρι, αστακό, καραβίδες και θαλασσινά, όλα σπαρταριστά και σε απίστευτα λογικές τιμές. Στον Σταμούλη(24230 71080) θα πας για την θαλασσινή μακαρονάδα, στον Φλοίσβο (24230 71071) για την ωραιότερη κακαβιά του Αιγαίου, που θα σου φτιάξει με το ψάρι που θα διαλέξεις στη στιγμή. Τραπεζάκια πλάι στο κύμα, η παλιά Ελλάδα που μεταμορφώνεται σε μαγεία όταν το φεγγάρι ανατέλει μπροστά σου μέσα από το νερό.

Το βόρειο, πηλιορίτικο Αιγαίο

Κάτω από την Τσαγκαράδα, το Μούρεσι και τη Ζαγορά ή αλλιώς τα πιο δημοφιλή, τουριστικά χωριά του Πηλίου, εδώ θα κολυμπήσεις σε μερικές από τις πιο διάσημες θάλασσες της Μαγνησίας.

Από το πανέμορφο χωριό Καλαμάκι, ο δρόμος κατηφορίζει στην παραλία του Καλαμακίου. Διαμορφωμένα σκαλάκια από το πάρκινγκ οδηγούν σε μια μαγική παραλία με λευκό, χοντρό βοτσαλάκι και τιρκουάζ νερά. Στην άκρη της ξεκινούν οι κολυμπήθρες. Αρχαίο νταμάρι μέσα σε πανέμορφα βράχια, από δω έκοβαν πέτρα που ταξίδευε στο Άγιο Όρος. Τα κοψίματα έχουν δημιουργήσει εκπληκτικές, τετραγωνισμένες πισίνες στις οποίες θα κολυμπήσεις ενώ πίσω σου αφρίζει το κύμα του πελάγους. Να πάρεις μαζί σου νερό και όλα τα χρειώδη.

Το Καλαμάκι

Βόρεια, μετά το Καλαμάκι, η πινακίδα θα σου δείξει πού θα στρίψεις για Λαμπινού. Τα σκαλάκια θα σε κατεβάσουν σε μια από τις πιο εξωτικές, τιρκουάζ παραλίες του Αιγαίου, μια λευκή αγκαλιά ανάμεσα στο πράσινο και τη θάλασσα, καμωμένη από γυαλιστερό, φωτεινό, ψιλό βοτσαλάκι. Ατραξιόν, οι θαλασσοσπηλιές στην αριστερή της πλευρά, μια απλωτή κολύμπι από την παραλία. Έχει και μερικές ξαπλώστρες, ευγενική προσφορά της ταβέρνας στην αρχή των σκαλοπατιών.

Φαγητό

Το καφέ-ταβερνάκι στην κορυφή της Λαμπινούς, είναι μια πανέμορφη οικογενειακή ιστορία, με μαγική θέα στην παραλία και τον ορίζοντα. Μπορείς να σταματήσεις για έναν εναλλακτικό σιμιγδαλένιο χαλβά με κράνμπερις και φρέντο αλλά θα ήταν κρίμα να χάσεις τους γεμιστούς κολοκυθανθούς της μαμάς Μάγδας ή τη θαλασσινή κουζίνα του γιού Νικόλα, που είναι σεφ σε μεγάλο ξενοδοχείο αλλά τα παρατάει όλα το καλοκαίρι, για να σου μαγειρέψει στη μέση του πουθενά με τα λαχανικά του οικογενειακού μποστανιού και ολόφρεσκα ψαράκια. Σπιτικές πίτες, μυδοπίλαφο, κριτσίνια κοτόπουλου με σουσάμι και γλυκό κουταλιού λεμόνι. Χρώματα,(6944820781)

Ο Μυλοπόταμος, ίσως η πιο διάσημη και πολυφωτογραφημένη παραλία του Πηλίου χάρη στα χαρακτηριστικά της βράχια, μια αγκαλιά από πράσινο και λευκή, ψιλή άμμο είναι εξωτικός και πανέμορφος αλλά πάντα ασφυκτικά γεμάτος, καθότι μικρός. Αν η θάλασσα δεν είναι φουσκωμένη, περνάς κάτω από την διάσημη τρύπα των βράχων, σε μια μικρότερη, πιο ήσυχη παραλία. Αν όμως, ονειρεύεσαι περισσότερη αγνότητα, δίπλα ακριβώς, σε περιμένει ο Λημνιώνας. Ένα από τα κρυφά μυστικά του Πηλίου, μια μαγική παραλία με ψιλό, γυαλιστερό βοτσαλάκι και τιρκουάζ νερά. Έχει και ένα ταβερνάκι και μια καβατζούλα, ταμάμ για μια παρέα, αν περάσεις από τα βραχάκια δια θαλάσσης, στην αριστερή της άκρη. Ο δρόμος για να φτάσεις εδώ ξεκινά από το Ξουρίχτι και κάτω από τον κεντρικό, γίνεται χωματόδρομος. Χρειάζεσαι τζιπ αλλά παρκάρεις και κατεβαίνεις περπατώντας γιατί θα ήταν κρίμα να χάσεις την παραλία με τις σπηλιές του Ποσειδώνα, εδώ που βρίσκουν καταφύγιο τα δελφίνια και η φώκια μονάχους-μονάχους, εδώ που λένε πως καταστράφηκε ο στόλος του Ξέρξη.

Ο Λημνιώνας

Μετά τον Μυλοπόταμο, 200 μέτρα κατάβαση, μετά από το ξύλινο κιόσκι για πικ-νικ στο πάρκινγκ, θα σε κατεβάσουν σε μια εξωτική, τιρκουάζ, παιχνιδιάρικη μαγεία, με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, τη Φακίστρα. Η βλάστηση σχεδόν κολυμπά στα μαγικά νερά κι εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έρθεις εξοπλισμένος και νωρίς για να βρεις μια θέση στον-μικρό-παράδεισο.

Κι αμέσως μετά, ανεβαίνοντας βόρεια, να και η Νταμούχαρη, την οποία θα γνωρίζεις από το «Mama Mia”. Ένα μικρό, ειδυλλιακό λιμανάκι με ένα από τα ομορφότερα καφέ-μπαρ του Πηλίου. Προσωπικά για μένα, η μαγεία τελειώνει κάπου εδώ, πίνοντας μια βυσινάδα με θέα αφ’υψηλού στο σκηνικό της ταινίας. Το υπόλοιπο χωριουδάκι με ενοικιαζόμενα κυρίως δωμάτια, είναι σούπερ τουριστικό, στη δε παραλία του εγώ προσωπικά δεν θα έκανα μπάνιο. Έχει ωραία νερά αλλά έξω θα βρεις μόνο μεγάλες, αφιλόξενες πέτρες και βράχια.

Και αμέσως μετά, αρχίζουν οι παραλίες του Αη-Γιάννη. Το Παπά Νερό, μια τεράστια παραλία με άμμο και βοτσαλάκι και το πράσινο του δάσους να βουτά ως το κύμα, θεωρείται από τις ομορφότερες παραλίες της Μεσογείου. Εδώ θα βρεις όλα τα καλά του Θεού: ξαπλώστρες, ενοικιαζόμενα, μπιτσόμπαρα, beach voley, αθλοπαιδιές και ταβέρνες αλλά και το πιο οργανωμένο κάμπινγκ του Πηλίου, πλάι στο κύμα.

Παπά Νερό

Η παραλία του Άη-Γιάννη, έχει κρυστάλλινα νερά, άμμο και ναυαγωσώστη, καθώς σπάνια θα την βρεις σε γαλήνη. Ωστόσο, κάνεις μπάνιο στις παρυφές του δρόμου, με τα αυτοκίνητα να περνούν πάνω από τις ξαπλώστρες.

Δυό βήματα αριστερά και με ένα επίπεδο τρίλεπτο πέρασμα πάνω από τα βραχάκια, αίφνης ανακαλύπτεις το παραμύθι που λέγεται Πλάκα.

Η Πλάκα του Άη Γιάννη

Μια μεγάλη παραλία με άμμο, βοτσαλάκι, κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά-όταν δεν σηκώνει κύμα-και μαγική σκιά σε όλο της το μήκος, καθώς το πανέμορφο δάσος πίσω της φθάνει ως την άμμο. Ένα μικρό ρυάκι με γλυκό νερό καταλήγει δίπλα στην πετσέτα σου, όλα είναι αγνά και απολύτως ονειρεμένα μέχρι τις 5 το απόγευμα που το beach bar μερακλώνει με μουσικές που επιβάλλουν σιωπητήριο στο κύμα και τα τζιτζίκια.

Πλάκα

Συνεχίζοντας βόρεια, ξεκινούν οι παραλίες της Ζαγοράς. Οι Άγιοι 40 είναι η πιο διάσημη απ’όλες. Τεράστια, με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι, πανέμορφα βράχια που τη χωρίζουν σε διαφορετικές αγκαλιές, κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά που βαθαίνουν απότομα και ένα παραμυθένιο δάσος που κατεβαίνει ως το νερό. Εδώ θα βρεις όλο το σενάριο που λέγεται life on a beach. Σκηνές, ξαπλώστρες, μπιτσόμπαρα, ενοικιαζόμενα και ταβέρνες, που όμως, φωλιάζουν μέσα στη βλάστηση διακριτικά, χωρίς να αλλοιώνουν το χαρακτήρα του τοπίου. 

Άγιοι Σαράντα

Το Χορευτό είναι κι αυτό μια τεράστια παραλία με ψιλή άμμο, με ξαπλώστρες στο τμήμα μπροστά στο χωριό και παρθένα αμμουδιά όσο ξεμακραίνεις. Μόλις σκαρφαλώσεις το δυό βήματα πανέμορφο μονοπατάκι, θα βρεθείς στην Παρίσαινα. Τη χαρά της σκηνής και των απανταχού γυμνιστών, εναλλακτικών. Η βλάστηση κι εδώ κατεβαίνει ως το νερό και μέσα στο δάσος υπάρχει και ένα πανέμορφο μπαράκι. Αν δεν έρθεις με τη δική σου σκηνή, καλύτερα να την αποφύγεις.

Φαγητό

Η Ανάληψη, μετά το Χορευτό, είναι παρθένα όσο η Παναγία, μια μεγάλη παραλία ανέγγιχτη από τον πολιτισμό με μερικά παραμυθένια σπιτάκια, που ωστόσο δεν σε καλεί να κολυμπήσεις. Μόνο βράχια και τεράστιες πέτρες. Εδώ, όμως, στη μέση αυτού του μαγικού πουθενά, θα έρθεις για το Πλυμάρι, μια από τις καλύτερες ταβέρνες του Πηλίου. Γαλάζια τραπεζάκια πλάι στο κύμα, φρέσκο ψάρι από την “Πελαγία”, το οικογενειακό καϊκι, λαχανικά από το μποστάνι και ψωμί ζυμωτό στον ξυλόφουρνο που ψήνει και κατσικάκι ή τις υπέροχες πίτες με το σπιτικό φύλλο. (6977706151)

Κι όσο ανεβαίνουμε, οι παραλίες του Πουρίου κλείνουν τον κύκλο της πηλιορίτικης βουτιάς. Εδώ ο κόσμος αραιώνει, το μπάνιο συναντά τη Φύση. Ερημικές, απόκρημνες αλλά μαγικές παραλίες, η Ελίτσα, το Καμάρι και ο Οβριός, είναι προσιτές με το αυτοκίνητο. Η Ελίτσα είναι μικρή, με βότσαλα και πέτρες, ιδανική για ελεύθερο κάμπινγκ και ψαροντούφεκο. Ο Οβριός είναι η απομόνωση και η γαλήνη σε όλο τους το μεγαλείο. Το Καμάρι, έχει ψιλή άμμο και κρυστάλλινα νερά

Στις Παραλίες Του Πηλίου

Αυτές οι σπάνιες φωτογραφίες είναι από το περιοδικό ”Τηλεθεατής’, Μάρτιος του 1992! Η Σεμίνα Διγενή πείθει την αξέχαστη Ρίτα Σακελλαρίου να δώσει συνέντευξη στον ”ωραίο και ανερχόμενο νέο τραγουδιστή’‘ Σάκη Ρουβά, με συντονισμό και επιμέλεια από τον Μάκη Τσιλιμιδό, ο οποίος φαίνεται και στη φωτογραφία μαζί τους. Η συνάντηση έγινε στα γραφεία του περιοδικού, με την Ρίτα να καταφθάνει πρώτη, ενώ ο Σάκης άργησε μία ώρα, λόγω κίνησης.
Ο Σάκης αναλαμβάνει το ρόλο του δημοσιογράφου και μεταξύ άλλων ρωτάει την Ρίτα, που νομίζει ότι οφείλεται το σεξουαλικό πρόβλημα των Ελλήνων, σύμφωνα με έρευνα, και εκείνη απαντά ότι φταίει η πολιτική κατάσταση της χώρας. ”Σ’ αυτό τον τόπο θα τα άλλαζα όλα, θα έδινα ψωμί στο λαό να τρώει και στους τραγουδιστές δουλειά, γιατί φέτος πάνε πολύ άσχημα τα πράγματα…Αν μοίραζαν πολιτικά αξιώματα στους τραγουδιστές, εγώ θα ήμουν πρωθυπουργός, αντιπρόεδρος η Άντζελα Δημητρίου, η Βίκυ Μοσχολιού υπουργός οικονομικών, δημόσιας τάξης ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος, δικαιοσύνης ο Αντύπας, εθνικής αμύνης ο Δημήτρης Κοντολάζος, ο Σταμάτης Γονίδης δημοσίων έργων και νέας γενιάς, οπωσδήποτε ο Σάκης Ρουβάς. Τουλάχιστον αυτή η κυβέρνηση θα λέει κανένα τραγούδι και θα διασκεδάζει τον κόσμο” δηλώνει η Ρίτα.

”Πού οφείλεται η ζωντάνια σου;’‘ ρωτά ο Σάκης και η Ρίτα χωρίς φόβο απαντά ”Στην καλή ζωή που κάνω, στις δίαιτες και στις ενεσούλες που μου κάνει ο γιατρός μου για να είμαι πάντα φρέσκια και νέα’‘. Δηλώνει ακόμη, ότι της αρέσει ο άντρας ο μελαχρινός, ο ανδροπρεπής με το θεληματικό πηγούνι, ότι τη φλερτάρουν συνέχεια, όλες τις ώρες, και δίπλα στον Σάκη αισθάνεται σαν 20 χρονών. Η Ρίτα δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη και ρωτάει ποια κορίτσια αρέσουν στο Σάκη. ”Μ’αρέσουν τα κορίτσια που έχουν τρέλα, και οι γυναίκες που έχουν λάμψη, όπως της Ρίτας που δεν μπορεί να τη σβήσει κανείς.” Η Ρίτα δεν μένει μόνο σε μία ερώτηση και συνεχίζει. ”Σε τραβάω σαν γυναίκα, σαν φωνή ή σαν σεξ;”

Σάκης: Σαν σεξ…δεν μπορώ να πω…αλλά εκείνο που με ”τραβάει” στη Ρίτα, είναι ότι μπορεί να κάνει πάρα πολλές γυναίκες να τη ζηλεύουν…” . 

Στο τέλος ο Σάκης λέει: Η Ρίτα Σακελλαρίου είναι μία. Έχεις γίνει ”ανάγκη” πλέον στον κόσμο..
Ρίτα: Κι εγώ σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά, να ανέβεις ψηλά και να σ’ έχει και σένα ”ανάγκη” ο κόσμος.

Τα χρόνια που πέρασαν από τη συνέντευξη, έδειξαν ότι η ευχή της Ρίτας στο Σάκη έπιασε. Μας έγινε αναγκαίος. Γιατί ο κόσμος έχει ”ανάγκη” από προσωπικότητες και φωνές αυθεντικές, όπως είναι ο Σάκης. όπως ήταν η Ρίτα..

Ο ΤΑΖ προσπαθεί να ιχνηλατήσει τα όρια μεταξύ της ομορφιάς και της ασχήμιας, σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον.

Εγώ κάτι είχα χαμπαριάσει αλλά με ξεστράβωσε η μάνα μου σήμερα το απόγευμα καθώς γυρνούσαμε από το σούπερ μάρκετ. Την έβλεπα να περιεργάζεται περίεργα τις πλάκες του πεζοδρομίου. «Έλα να δεις τι είναι ομορφιά» μου λέει. Μέσα στο τσιμέντο ή σε ότι χρησιμοποιούν τέλος πάντων για τα πεζοδρόμια, ανάμεσα σε δύο πλάκες είχε βρει χώρο, είχε διεκδικήσει μάλλον χώρο ένα φυτό με πορφυρά, λουλουδάκια, που όλοι θα το προσπερνάγαμε. Η επανάσταση της φύσης στην ασχήμια που της επιβάλλουμε, Η αντίθεση ενός άχρωμου μικροαστικού τσιμεντωμένου τοπίου με την ίδια τη ζωή. Άραγε πόσα άλλα όμορφα πράγματα προσπερνάμε έτσι αδιάφορα; Πόσοι έχουν σταθεί στο Α νεκροταφείο να δούνε την Κοιμωμένη του Χαλεπά να μετατρέπει το θάνατο σε ονειρικό ύπνο; Πόσοι κοιτάζουν τον ήλιο όπως πέφτει μέσα από τα φύλα των δέντρων; Πόσοι μπορούν να προσέξουν μια σταγόνα της βροχής να στάζει από το βλέφαρο ενός αγαπημένου; Πόσοι περιεργάζονται τα μαυρόασπρα σχήματα που έχουν τα περιστέρια; Τις ραβδώσεις των γατιών; Το λευκό και την κόρη του ματιού αυτού που έχουνε απέναντι τους; Τις φλεβίτσες που ξεπετάγονται στα χέρια και τα πόδια των μεγαλύτερων; Πόσοι χαμογελούν γλυκά όταν κοιτάζουν μια γιαγιά να τρώει το παγωτό της σαν να είναι η μεγαλύτερη ηδονή; Πόσοι στηλώνουν τα μάτια τους στο απέραντο γαλάζιο για να πιάσουν εκείνη ακριβώς τη στιγμή που η μέρα γίνεται νύχτα και η νύχτα μέρα; Η ομορφιά είναι παντού. Ακόμα και στα πιο άσχημα μέρη. Απλά δεν μπορεί να τυποποιηθεί. Μπορεί βέβαια να γίνει μόδα.

Μια εποχή ήταν πολύ της μόδας οι φωτογραφήσεις του περιθωρίου της ζωής, με τις πουτάνες στην Αθηνάς σε αρτιστίκ ασπρόμαυρο για εξωραϊσμο. Όμως όντως κι εκεί υπάρχει μια περίεργη, παράδοξη ομορφιά. Αρκεί να μην την αντιλαμβάνεσαι με τα μάτια του από πάνω. Με την κρυφή σκέψη του «κοίτα τι όμορφοι που είναι οι διαλυμένοι άνθρωποι, ας κάνουμε χάζι». Εκεί είναι κάτι σαν την ομορφιά του λουλουδιού που προσπαθεί να επιβιώσει στο πεζοδρόμιο. Το κυνήγι της άγριας ομορφιάς δε θέλει ούτε μαγκιά, ούτε έπαρση. Θέλει βλέμμα καθαρό και αισθήσεις σε εγρήγορση. Θέλει αποδοχή του κινδύνου του εξοστρακισμού από την υπόλοιπη κοινωνία. Θέλει διαφορετικότητα. Όποτε περνάω από τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας κάθομαι και χαζεύω με τις ώρες τις ανταύγειες της τηλεόρασης ή τα φώτα που φαίνονται από τα μισάνοιχτα ετοιμόρροπα μπαλκόνια και ονειρεύομαι ότι μένω σε ένα από αυτά τα διαμερίσματα. Άλλο όμως το ονειρεύομαι κι άλλο το μπορώ και θέλω. Για αυτό και ίσως με τα χρόνια απομακρύνθηκα από την σκληρή ομορφιά του περιθωρίου. Τα αγέλαστα αγόρια που σου κάνουν τη βραδιά πιο όμορφη για 30 ευρώ. Απομακρύνθηκα ή ξεγελάω τον εαυτό μου και ηθικολογώ; Γιατί και τα λουλούδια στο πεζοδρόμιο, περιθωριακά είναι και μπερδεμένα απλά δε χρειάζεται να τους δώσεις 30 ευρώ για να σου πιάσουν τον κώλο. Τη νύχτα η πόλη με τις αντιθέσεις της κρύβει την ασχήμια της ημέρας και γίνεται μια μαγικόπολη, πραγματικά. Με όποιο είδος ομορφιάς εσύ επιλέξεις. Και τη μέρα μπορείς να ανακαλύψεις ομορφιά αν θες και δε σε καπελώνει το κοστούμι σου για να πας στη δουλειά. Την ομορφιά των ανθρώπων. Τόσο διαφορετικοί και τόσο ίδιοι. Δε λέω πως δεν υπάρχει ασχήμια. Υπάρχει και σε τόνους. Αλλά εκεί είναι το στοίχημα. Να την ξεπεράσεις και να σταθείς στο ένα, κάτι όμορφο που μπορεί να δεις ή να το βαφτίσεις όμορφο. Εγώ για παράδειγμα, μια εποχή είχα πάθει ταύτιση με τα τσαλακωμένα ασημόχαρτα στο δρόμο, από τα πακέτα τσιγάρων σε κασετίνα. Ένιωθα ακριβώς έτσι, περήφανος μέσα στο παραπεταμένο μου, το τσαλακωμένο μου και την αντανάκλαση του φωτός στο ασημόχαρτο.

Όλη η ζωή είναι μια πάλη για να διαλέξεις, ασχήμια ή ομορφιά. Μπορείς να τα βάλεις και σε ένα μίξερ αν θες και τα δύο και να προκύψει κάτι καινούργιο, ασχημόμορφο ή ομορφοάσχημο. Σαν μια κολλημένη τσίχλα κάτω από ένα θρανίο του σχολείου που λίγο πριν μπει η δασκάλα στην τάξη την μασούσε ένα νεραϊδένιο κορίτσι με κατακόκκινα χείλη και μετά αμέσως την έκρυψε. Πριν καταλήξεις στο όμορφο και το άσχημο πρέπει να προσπαθήσεις να αισθανθείς την προϊστορία τους. Το πώς κατέληξαν εκεί. Πρέπει να μάθεις να σκληραίνεις και να μαλακώνεις. Μια πουτάνα που εξαναγκάζεται να είναι στο δρόμο δεν είναι κάτι όμορφο. Μια πουτάνα που είναι στο πεζοδρόμιο, επειδή το γουστάρει, είναι. Στην πολυκατοικία μας απ’ έξω έχουμε μερικά δεντράκια, νερατζιές, όμορφες και λεπτές. Έχουμε όμως και πάρκινγκ. Και κάπως έτσι, επειδή εμπόδιζε την είσοδο του πάρκινγκ, αποφασίστηκε όχι μόνο να κόψουν τη μια νερατζιά, αλλά να την τσιμεντώσουν κι όλας για να μην υπάρχει γούβα. Στέκομαι πάνω από το «κοιμητήριο» της κι ακούω τις κραυγές της ζωντανής ρίζας της, λυπημένος και ανήμπορος για τη θανατωμένη ομορφιά. Που ακόμα κι ο θάνατος μπορεί να είναι κάτι όμορφο σαν αποδεικτικό της ζωής. Όχι όμως όταν στον επιβάλλουν ή σε ψέλνουν παπάδες. Εξ’ άλλου όλοι μας σε μια πορεία προς το θάνατο ζούμε. Αυτό και μόνο αρκεί για να μας κάνει να ανακαλύψουμε την ομορφιά που μας αναλογεί.