![9076]()
Όταν δύο σπουδαίοι θεατράνθρωποι συναντιούνται επί σκηνής με δύο συγγραφείς που ασχολούνται χρόνια με το θέατρο, για να δημιουργήσουν μία παράσταση, τότε το αποτέλεσμα είναι μαγικό! Όταν, όμως, και το έργο που ζωντανεύει στο σανίδι προέρχεται από έναν εμβληματικό συγγραφέα – ο ‘’Αλέξης Ζορμπάς’’ θεωρείται ένα από τα μνημειώδη έργα του Νίκου Καζαντζάκη – διαχρονικό και πολυδιαβασμένο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό- η παράσταση μετατρέπεται σε αριστούργημα! Ο ‘’Αλέξης Ζορμπάς’’ που παίζεται στο θέατρο ‘’Βέμπο’’ σε διασκευή των Ρέππα-Παπαθανασίου, σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και τον Γρηγόρη Βαλτινό να ενσαρκώνει τον ομώνυμο ρόλο, είναι από τις παραστάσεις εκείνες που όταν πέσει η αυλαία, φεύγεις με πνευματική ανάταση, με ψυχική ευφορία και λες αυτό είναι καλό θέατρο, αυτή είναι μία ξεχωριστή παράσταση που πρέπει να την δουν όλοι, θεατρόφιλοι και όχι μόνο. Ο έμπειρος και μαιτρ του είδους Σταμάτης Φασουλής κατόρθωσε για μία ακόμη φορά ευθύβολα να αποδώσει και να μεταφέρει μέσα σε τρεις ώρες με εικόνες, ταμπλό βιβάν, χρώματα και μουσικές, αλλά και εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, το ύφος, τα ήθη και τα έθιμα της εποχής εκείνης στην Κρήτη και πάνω από όλα τον φιλοσοφικό λόγο του μεγάλου συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη. Τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη εντυπωσιακά, όπως πάντα, και άκρως λειτουργικά, τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη έξοχα όσο για τη μουσική του μεγάλου και διαχρονικού, επίσης, Μίκη Θεοδωράκη δεν επιδέχεται κανένα σχόλιο… Θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στην ερμηνεία του εξαιρετικού καλλιτέχνη Γρηγόρη Βαλτινού και στο ρόλο του που είναι, ίσως, αν δεν είχε παίξει τον ‘’Βιολιστή στη στέγη’’, ο ρόλος της ζωής του μέχρι σήμερα. Στον κολοφώνα της υποκριτικής του δεξιοτεχνίας έδωσε έναν Ζορμπά άμεσο, λιτό, φυσικό, με ισχυρή πειθώ, ο οποίος έβγαζε ψυχή αλλά παράλληλα εμβληματικό, όπως τον ήθελε ο Καζαντζάκης, χρησιμοποιώντας την τεράστια γκάμα που διαθέτει ,τη στόφα και την τεχνική του. Πολλά μπράβο Γρηγόρη! Σήμερα στο Cosmopoliti o φωτεινός Γρηγόρης Βαλτινός από το Α έως το Ω !
![000000000000000000-1]()
Αλέξης Ζορμπάς: Ένας εμβληματικός ρόλος για ένα εμβληματικό μυθιστόρημα, ίσως το πιο εμβληματικό μυθιστόρημα της Ελλάδος. Ένα όνειρο ζωής που μόνο με τον ‘’Βιολιστή στη στέγη’’ μπορεί να συγκριθεί. Εκείνο, όμως, ήταν και ο φόβος μου να μην μοιάσουν αυτοί οι δύο ρόλοι, γιατί πρόκειται για συγγενικούς χαρακτήρες.
Βιοπορισμός: Όταν έχει να κάνει μόνον με εσένα, δεν σε νοιάζει και πολύ. Όταν, όμως, έχει να κάνει και με παιδιά που έχεις φέρει στη ζωή, υπάρχουν στιγμές που μπορεί και να συμβιβαστείς, να κάνεις πράγματα για να συντηρήσεις την οικογένειά σου ή το θέατρο που έτσι κι αλλιώς είναι μία φτωχή Τέχνη. Αυτό, όμως, ταυτόχρονα σε αναγκάζει να βάζεις και κόκκινες γραμμές, όχι σαν αυτές που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν αυτές που βάζει ο καλλιτέχνης στον εαυτό του για να μην ξεφτιλιστεί.
Γρηγόρης Βαλτινός: Πιστεύω ότι είναι ακόμη ένα παιδί που ωριμάζει χωρίς να μεγαλώνει, και που προσπαθεί να κρατήσει το νεανικό του έρωτα ακόμη ζωντανό. Τον έρωτα που αφορά τη ζωή και το θέατρο…
Δημοφιλία: Πολύς κόσμος την μπερδεύει με την καλαμοφιλία (σ.σ. συμφωνώ απολύτως!). Θέλω να πιστεύω ότι ήμουν πάντα ταπεινός και προσγειωμένος. Είχα πάντα μία πρόωρη ωριμότητα στην οποία οφείλω πολλά και την οποία φροντίζω να τη συντηρώ παράλληλα με τη δημοφιλία.
Ευπρέπεια: Τη συνδυάζω με την ευγένεια, με την αισθητική, με το σεβασμό στον απέναντί μου και με τη δημοφιλία. Οι δημοφιλείς είναι μονίμως κάτω από τα βλέμματα των ανθρώπων, είναι πολύ συχνά πρότυπα για μεγάλους αλλά κυρίως για μικρούς, γι’αυτό και οφείλουν πάντα να είναι ευπρεπείς.
Ζωντάνια: Δεν μπορώ τους ψόφιους ανθρώπους, τα ψόφια αισθήματα, τα ψόφια πάθη και τις ψυχρές αγάπες. Μου αρέσει η θερμοκρασία του αίματος που χτυπά στις φλέβες, γι’αυτό και όταν δεν είμαι ερωτευμένος με μια δουλειά, δεν είμαι ζωντανός. Επειδή, απεχθάνομαι τα ψοφίμια δεν συμμετέχω…
Ηθοποιοί νέας γενιάς: Έχει σπουδαίους ηθοποιούς η νέα γενιά στην Ελλάδα. Πολλές φορές έχουν εναρμονιστεί με την εποχή, γιατί, ως γνωστόν το θέατρο είναι παιδί της εποχής τους. Το πρόβλημα είναι δικό μας που προερχόμαστε από το παρελθόν να τους παρατηρούμε και να προσπαθούμε να εναρμονιζόμαστε μαζί τους.
Θέατρο: Με μόρφωσε και με διαμόρφωσε. Του χρωστάω τεράστια ευγνωμοσύνη που κάποτε χτύπησε την πόρτα της καρδιάς μου και του άνοιξα…
![a290]()
Ιδεολογικό σκηνοθετικό πλαίσιο: Ο σκηνοθέτης είναι ο μαέστρος μιας παράστασης και από ιδεολογικής και από αισθητικής και από ηθικής πλευράς. Είμαστε υπεύθυνοι, όταν ανεβάζουμε ένα έργο και για το παρόν μας αλλά κυρίως για το μέλλον του θεάτρου. Τίποτε δεν πρέπει να ανεβαίνει πρόχειρα γιατί απογοητεύει το κοινό και στο παρόν αλλά κυρίως στο μέλλον, διώχνοντάς το από το θέατρο.
Κριτικές: Πάντα τις παρακολουθώ και πάντα με επηρεάζουν! Όταν δε, καταλάβω ότι ο γραφών κατέχει την αποστολή του, τότε διορθώνομαι κιόλας…
Λύτρωση: Έχει σχέση με την κάθαρση της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Είναι σπουδαίο που η τέχνη του θεάτρου σε λυτρώνει κάθε φορά που αγγίζεις το έργο…
Μανιέρα: Ο φόβος και ο τρόμος του φιλότιμου ηθοποιού.
Νίκος Καζαντζάκης: Ευχαριστώ Νίκο! Ελπίζω να μην σε πρόδωσα…
Ξεχωριστός: Είναι μία λέξη που δεν πρέπει να την πεις ποτέ εσύ…
Ουδετερότητα: Δεν είναι φίλη του καλλιτέχνη. Ο καλλιτέχνης οφείλει να παίρνει θέση και πολιτικά και κοινωνικά. Το θέατρο είναι μία πολιτική τέχνη.
Παράσταση: Κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά, αλλά με περισσότερη γνώση, εμπειρία και σιγουριά για το έργο.
Ρόλοι: Κομματάκια που συμπληρώνουν τον χαρακτήρα μας και τη σοφία μας που πρέπει να αποκτήσουμε στο πέρασμα μας από τη ζωή…
Σταμάτης Φασουλής: Ένας θεατράνθρωπος που τον θεωρώ δάσκαλό μου. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που ήμουν δίπλα του από τα πρώτα χρόνια της πορείας μου.
Τραγωδία: Η αρχή των πάντων! Δώσαμε τα φώτα σε όλον τον κόσμο άσχετα αν τώρα γίναμε ετερόφωτοι. Ας προσέχαμε…
![5893-Αντιγραφή]()
Υστεροφημία: Όλοι θέλουν να αφήσουν κάτι πίσω τους. Κάτι που κυρίως θα βοηθήσει τις γενιές που έρχονται. Η υποκριτική είναι μία ζωντανή τέχνη. Πολλοί λένε ότι τελειώνει με το κλείσιμο της αυλαίας. Εγώ, όμως, δεν το πιστεύω αυτό. Αν ένας νέος άνθρωπος δει μια σπουδαία ερμηνεία, μπορεί να του καθορίσει όλη του τη ζωή. Για εμένα αυτό είναι υστεροφημία και αθανασία…
Φωνή: Ένα βασικό εργαλείο του ηθοποιού. Ναι μεν είναι θεϊκό χάρισμα γιατί σχετίζεται με τις αναπνοές και τα ηχεία με τα οποία γεννήθηκες, αλλά εγώ προσωπικά δεν αρχίζω να μιλάω το πρωί, αν δεν κάνω πρώτα τις ασκήσεις μου.
Χειραγώγηση: Είναι πολύ καταπιεστική ενέργεια. Σε ό,τι, όμως, έχει να κάνει με τις επόμενες γενιές μπαίνεις πάντα στον πειρασμό να τις δείξεις την εμπειρία που έχεις συλλέξει. Και όποιος έχει μυαλό, ας τη χρησιμοποιήσει χωρίς καταπίεση…
Ψευδαίσθηση: Θέλω να πιστεύω ότι αποφεύγω τα αναγκαστικά ψέματα της ζωής που μας κάνουν να μην υποφέρουμε τόσο. Πάντα, όμως, μπαίνεις στον πειρασμό, αν θα πρέπει μία αλήθεια που πονάει να την εκτοξεύσεις στο συνάνθρωπό σου. Εγώ το κάνω μόνον όταν νιώθω ότι ο απέναντί μου απειλείται από κάτι.
Ωραίο φινάλε: Είναι κάτι που πάντα το φροντίζουμε στο θέατρο μαζί με την έναρξη. Θέλω πολύ να έχουν ωραίο φινάλε οι παραστάσεις μου κι ελπίζω και η ζωή μου…
![1111]()
