Ένα μεσημέρι έκοψα μια φέτα καρπούζι για να δροσιστώ και μια σταγόνα έπεσε στο πάτωμα. Δεν έδωσα σημασία. «Αν φάω πρώτα το καρπούζι» σκέφτηκα «και ύστερα θα κάνω ένα ωραίο σφουγγαρισματάκι». Έκοψα μια φέτα ψωμί, μερικά ψιχουλάκια έπεσαν στο πάτωμα, πήρα ένα κομμάτι τυρί φέτα και πήγα στο γραφείο μου να απολαύσω το συνδυασμό ψωμί-τυρί-καρπούζι. Πόσο έκανα για να τα φάω; Ένα τέταρτο; Είκοσι λεπτά; Όταν γύρισα στην κουζίνα είδα πως η σταγόνα του καρπουζιού από κόκκινη είχε γίνει μαύρη και πάνω της είχαν μαζευτεί αμέτρητα μικρά μυρμηγκάκια που έπιναν με απληστία. Τριγύρω τους κάτι μεγαλύτερα σαν στρατιώτες τα επιτηρούσαν, και αν κάποιο ξεχνιόταν και έμενε παραπάνω το έδιωχναν με κλωτσιές, δαγκώματα και πολλές φορές το αποκεφάλιζαν για να βλέπουν τα υπόλοιπα και να συνετίζονται. Αυτά που ήδη είχαν πιει από την καρπουζοσταγόνα, προφανώς εργάτες, τα οδηγούσαν προς τα ψιχουλάκια που είχαν πέσει στο πάτωμα. Κάθε εργάτης, φορτωνόταν ένα ψιχουλάκι δεκαπλάσιο από το μέγεθός του και με τη συνοδεία των στρατιωτών το κουβαλούσε αγκομαχώντας προς τη φωλιά, κάτω από τα ντουλάπια της κουζίνας μου.

Όλοι ξέρουμε τον μύθο του τζίτζικα και του μέρμηγκα. Προσωπικά, ως στιχουργός και ως άνθρωπος, είμαι με το μέρος του τζίτζικα. Πιστεύω πως αν μαζεύεις όλο το καλοκαίρι για το χειμώνα, χάνεις το καλοκαίρι. Μου τη σπάνε τα μυρμήγκια που μες στο κατακαλόκαιρο πάνε-έρχονται, το ένα πίσω από το άλλο, τακτικά και υποταγμένα και όλο κάτι κουβαλάνε. Χαλάρωσε λίγο, βρε κουκλίτσα μου! Και προπαντός, έξω από την κουζίνα μου! Με αυτές τις φιλοσοφικές ιδέες στο μυαλό, πήρα τη μυγοσκοτώστρα και άρχισα να κυνηγάω πρώτα τα μεγαλύτερα, τους στρατιώτες, μήπως απαλλαγούν οι εργάτες από τους δυνάστες τους και πάνε αλλού να βρούνε ψιχουλάκια. Έγινε ο κακός χαμός: οι εργάτες έτρεχαν δεξιά κι αριστερά σαν δαιμονισμένοι, χωρίς καμία καθοδήγηση. Οι στρατιώτες παραζαλισμένοι προσπαθούσαν να επιβάλουν την τάξη, ένας γερομέρμηγκας που η μυγοσκοτώστρα τον είχε βρει ξώφαλτσα, κατευθυνόταν κουτσαίνοντας προς τα ντουλάπια. Τον άφησα να πάει να αναγγείλει στους υπόλοιπους μέσα στη φωλιά πως εκεί έξω μια ανώτερη δύναμη είχε αρχίσει τη γενοκτονία των μυρμηγκιών. Φλαπ! Φλαπ! Χτυπούσα δεξιά κι αριστερά, αλλά αυτά τα άτιμα, ιδίως οι εργάτες, έπεφταν κάτω και μετά από λίγο σηκώνονταν, έκαναν νοήματα με τις κεραίες τους, έτρεχαν, έπιαναν ένα ψίχουλο και συνέχιζαν το κουβάλημα! «Ηλίθια! Ηλίθια!» τους φώναζα. «Προσπαθώ να σας απαλλάξω από τα αφεντικά σας και εσείς συνεχίζεται να τους κουβαλάτε τροφή;»

Η μυγοσκοτώστρα δεν έφερε το αναμενόμενο αποτέλεσμα, έβγαλα την παντόφλα και άρχισα να τα χτυπάω. Και τότε κατάλαβα πως η έκφραση «δεν έχω πατήσει ούτε μυρμήγκι» είναι μεγάλη μούφα γιατί απλούστατα το μυρμήγκι δεν πατιέται, αγάπη μου, είναι τόσο μικρό που πάντα βρίσκει ένα κενό ανάμεσα στο πάτωμα και στη σόλα του παπουτσιού! Παρ’ όλα αυτά οι στρατιώτες εξαφανίστηκαν με τις πρώτες παντοφλιές, οι εργάτες όμως δεν έλεγαν να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης. Φρένιασα. Έψαξα για Aroxol, δεν είχα. Βρήκα ένα μπουκάλι ξύδι, τα ράντισα, τίποτα. Έβγαιναν τρεκλίζοντας μέσα από τις σταγόνες του ξυδιού, προχωρούσαν κάνοντας οχτάρια σαν τον Ορέστη Μακρή, έβρισκαν μετά από λίγο τον προσανατολισμό τους και άντε πάλι με το ψίχουλο στο στόμα. Έριξα χλωρίνη, ποτάσα, οινόπνευμα, κάποια στιγμή ξεραθήκανε. Τα άφησα εκεί για παραδειγματισμό.

«Δεν έπρεπε να τα σκοτώσεις. Τα μυρμήγκια είναι γούρι» μου είπε η μανούλα στο τηλέφωνο. «Πώς όμως μπήκανε στην κουζίνα; Θα πρέπει να έχουνε φωλιά εκεί κοντά». Θυμήθηκα πως ένα μήνα πριν, σε μια γωνία της βεράντας, είδα ένα σμήνος φτερωτά μυρμήγκια να βγαίνουν από μια τρύπα, να πετάνε δυο-δυο στον αέρα, να κάνουν φοβερά αεροπλανικά κόλπα και να πέφτουν κάτω. Μου φάνηκε πως ήταν νεκρά, τους έριξα λίγο νερό με το λάστιχο και τα ξέχασα. «Νομίζω πως ξέρω από πού ήρθαν» είπα στη μανούλα, της έστειλα φιλάκια, έκλεισα το τηλέφωνο, πήρα από τη βιβλιοθήκη την Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη και είδα ότι πράγματι «τελούσι εν πτήσει την σύζευξιν αυτών και πίπτουσι κατά ζεύγη επί τους εδάφους. Τότε οι μεν άρρενες θνήσκουσι αι δε θήλειαι χάνουσι τα πτέρυγας αυτών και μεταφέρονται υπό των εργατών εις την φωλεάν ένθα αποθέτουσι τα ωά των». Αυτό λοιπόν έγινε στο σπίτι μου. Τα μυρμήγκια έκαναν τα αερογαμίσια τους και μετά γέννησαν τα αυγά τους. Πώς όμως έφτασαν στα ντουλάπια μου; Από τη βεράντα ως την κουζίνα είναι μεγάλη απόσταση. Προφανώς κάποιος δουλέμπορος θα τα οδήγησε εκεί με την υπόσχεση ότι θα βρουν βουνά από ψίχουλα, πεδιάδες από ζάχαρη και ποτάμια από Coca-Cola. Γιατί τα μυρμήγκια «τοιαύτην προτίμησιν τρέφουσι προς τας σακχαρώδεις ουσίας, ώστε φέρωσι εις τας φωλεάς των φυλλοφθείρας, τας καλούμενας μυρμηγκοαγελάδας, ας μεταχειρίζονται ως κατοικίδια ζώα αρμέγοντας γλυκύν τινα χυμόν ον αύται εκκρίνουσι από ωρισμένων αδένων». Κατάλαβες; Ήρθαν στο σπιτάκι μου να μου κλέψουν το ψωμάκι μου για να ταΐζουν τις μυρμηγκοαγελάδες τους! Άκου όμως παρακάτω να κουφαθείς τελείως: «Είδη τινά έχωσι την συνήθειαν να απάγωσι τας νύμφας και τας χρυσσαλίδας των εργατών άλλων ειδών, οι δε εκ τούτων εν ταις φωλεαίς των αρπάγων εξελισσόμενοι εργάται, εργάζονται εν αυτοίς και υπηρετούσι τους άρπαγας ως αιχμάλωτοι και δούλοι αυτών». Τα περίμενες αυτά από τα αθώα, ταπεινά μυρμηγκάκια; Δεν φτάνει που είναι καπιταλιστές, είναι και ιμπεριαλιστές! Ε, ρε ένας μυρμηγκοφάγος που τους χρειάζεται!

Ξαναγύρισα στην κουζίνα, άκρα του τάφου σιωπή επικρατούσε στα πλακάκια. Μόνο δυο μεγάλα μυρμήγκια σε μια γωνιά έκαναν καταμέτρηση των νεκρών εργατών. Μόλις άκουσαν τα βήματά μου κρύφτηκαν πίσω από ένα ψίχουλο και παρακολουθούσαν. Έβαλα ηλεκτρική σκούπα, μάζεψα με επιμέλεια και το τελευταίο ψιχουλάκι, σφουγγάρισα το πάτωμα με προσοχή και είπα να τσεκάρω τη σακούλα με το ψωμί. Άνοιξα την ψωμιέρα, όλα μια χαρά, ούτε ένα μυρμηγκάκι. Όταν όμως άνοιξα τη σακούλα, τι να δω; Όλο το καρβέλι είχε γίνει μια τεράστια μυρμηγκούπολη. Μέσα στις τρύπες του ψωμιού είχανε στήσει το τσαρδάκι τους, έτρεχαν χαρούμενα από τη μια τρύπα στην άλλη, έκοβαν βόλτες πάνω-κάτω, έκαναν τσουλήθρα πάνω στην κόρα του ψωμιού. Ποιος ξέρει τι θα τους είχαν πει τα αφεντικά τους. «Τα βάσανά σας πήραν τέλος! Φτάσαμε στη γη της επαγγελίας! Θα ζούμε όλοι μας μέσα σε σπίτια από ψωμί! Θα έχουμε αυτή τη σακούλα που θα μας προστατεύει από τους εχθρούς μας!» Δεν ξέρω τι τους είπαν τα αφεντικά, εγώ όμως βούτηξα τη σακούλα και όπως ήταν την πέταξα στα σκουπίδια. Αυτή την ώρα που μιλάμε θα είναι στη χωματερή, θα έχει σκιστεί, τα μυρμήγκια της χωματερής (που δεν αστειεύονται) θα τους την έχουν πέσει και οι αρχηγοί χαρούμενοι θα λένε «Βγήκαμε στις αγορές!»

«Πώς μπορώ να διώξω τα μυρμήγκια;» ρώτησα στο φούρνο που πήγα να πάρω καινούργιο ψωμί. «Κύριε Γιώργο, δοκιμάστε τη ρίγανη. Δεν αντέχουν τη μυρωδιά της και φεύγουν» μου είπε η κοπέλα στο ταμείο. Καλού-κακού πήρα και ένα Aroxol από το σούπερ μάρκετ και γύρισα σπίτι. Πήρα τη ρίγανη, πασπάλισα την ψωμιέρα, την έκλεισα και αποφάσισα να την ανοίξω την άλλη μέρα τα πρωί.

Ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα, έφτιαξα ένα καφεδάκι, ένας κόκκος ζάχαρη έπεσε πάνω στον πάγκο, αμέσως ένα τόσο δα μυρμηγκάκι, ανήλικο ακόμα, όρμησε, έπιασε τον κόκκο με τις δαγκάνες του και άρχισε να προχωράει προς την ψωμιέρα. Αυτό δεν ήταν καλό σημάδι. Άνοιξα την ψωμιέρα και είδα πως είχε μετατραπεί σε τεκέ! Χωμένα μέχρι το λαιμό καμιά εκατοστή μυρμήγκια έτρωγαν ανενόχλητα τη ρίγανη, έκοβαν βόλτες μαστουρωμένα, συγκρούονταν μεταξύ τους, κουνούσαν τις κεραίες τους σα να χόρευαν, μόνο ο ναργιλές έλειπε, μη σου πω ότι υπήρχε και ναργιλές απλώς δεν τον είδα από την ταραχή μου. «Μα τι διάολο;» σκέφτηκα, «υπάρχουν και μυρμήγκια χασικλήδες;» Έκλεισα την ψωμιέρα, άνοιξα την Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη: «Εκτός των μυρμηγκοαγελάδων οι μήρμηγκες ξενίζουσι εις τας φωλεάς των και τον κάνθαρον λομέχουσα. Η λομέχουσα, εκ των αδένων αυτής, εκκρίνει χυμόν όστις περιέχει ναρκωτικήν ουσίαν, απλήστως ζητούμενην παρά των μυρμήγκων. Η φωλεά ήτις ξενίζει την λομέχουσαν εις μέγα πλήθος είναι καταδεδικασμένη εις αφανισμόν». Τώρα εξηγούνται όλα! Γι’ αυτό το λόγο δεν βάζουν κώλο κάτω όλο το καλοκαίρι. Δεν είναι ότι τους αρέσει η εργασία. Είναι μαστουρωμένα, αγάπη μου, χασικλήδες και πρεζάκια, που για να βγάλουν τη δόση τους γίνονται βαποράκια. Τους δίνουν ένα ποτήρι χυμό από τις μυρμηγκοαγελάδες, μια δόση από τη λομέχουσα και ύστερα τα ξαμολάνε και πάνε να βρουν κάνα ψιχουλάκι να τους ξεπληρώσουν. Καταλαβαίνεις τι θα γίνεται το χειμώνα που οι τιμές ανεβαίνουν. Α, ρε τζίτζικα!

Χωρίς κανένα ταμπού κι ενδοιασμό πήρα το Aroxol και ψέκασα σε κάθε γωνιά της κουζίνας. Πολύ φοβάμαι όμως ότι ούτε και ο ψεκασμός θα φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Κάπου στο βάθος της φωλιάς οι έμποροι θα τα μαζέψουν και θα τους πουν πως εμφανίστηκε ένα καινούργιο ναρκωτικό, που είναι ανώτερο από όλα τα άλλα και πολύ φτηνό. Και τα μυρμήγκια με ενθουσιασμό θα τρέξουν να αγοράσουν Aroxol που όπως λέει και στις ενδείξεις προκαλεί παράλυση.

Μήπως αυτό δεν ψάχνουμε όλοι μας; Ένα γλυκό μυρμήγκιασμα στο σώμα

Από την athensvoice.gr

Σπάνιες φωτογραφίες από αγαπημένους ηθοποιούς σε νεαρή ηλικία.Παντελής Ζερβός, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Μαίρη Χρονοπούλου, Ντίνα Κώνστα, Βασίλης Αυλωνίτης, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Δέσποινα Στυλιανοπούλου, Κούλα Αγαγιώτου, Σωτήρης Μουστάκας, Άννα Παϊτατζή, Σπύρος Καλογήρου, Μαρίκα Νέζερ, Μίτση Κωνσταντάρα, Ταϋγέτη, Γιώργος Βελέντζας, και οι: Τζοβάνα Φραγκούλη, Γιάννης Καλατζόπουλος, Ρένα Παγκράτη παιδιά-θαύματα, όπως δεν τους έχετε ξαναδεί.

Ο Αθηνόδωρος Προύσαλης 11 χρονών στην Κωνσταντινούπολη

Η Μαρίκα Νέζερ από 13 χρονών ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι

Ο Τίτος Βανδής στη δεκαετία του ΄30,  στο Εθνικό Θέατρο

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (δεξιά) μαθητής στο Δημοτικό

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στα πρώτα του θεατρικά βήματα

Η Μίτση Κωνσταντάρα, αδελφή του Λάμπρου Κωνσταντάρα, σε πορτρέτο της δεκαετίας του ΄40

Ο Σπύρος Καλογήρου στη φωτογραφία της ταυτότητας του

Ο Βασίλης Αυλωνίτης στη δεκαετία του ΄30

Η Κούλα Αγαγιώτου πολύ πριν γίνει γνωστή με την Ευδοκία, το Μεθοριακό Σταθμό και το Ρετιρέ

Ο Γιώργος Βελέντζας νεότατος

Ο Σωτήρης Μουστάκας μαθητής στην Κύπρο

Ο Σταύρος Ξενίδης στη δεκαετία του ΄50

Η Κατερίνα Χέλμη στα 21 της χρόνια

Η Ταϋγέτη στα νιάτα της αγνώριστη

Αγνώριστος και ο Παντελής Ζερβός

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου στα πρώτα τη βήματα, μόλις έχει κλείσει τα 25

Η Άννα Παϊτατζή, η πρώτη Μαντάμ Σουσού στην τηλεόραση και η Ουρανία του θρυλικού Λούνα Παρκ

Η Μαίρη Χρονοπούλου, όταν  αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Η Ντίνα Κώνστα πολλά χρόνια πριν το Δις Εξαμαρτείν και τους Δυο Ξένους

Ο Γιάννης Καλατζόπουλος παιδί-θαύμα του ελληνικού σινεμά

Ο Τάσος Γιαννόπουλος και ο Σταύρος Ιατρίδης ανάμεσα στα παιδιά-θαύματα της ταινίας Η γέφυρα της ευτυχίας. Από αριστερά: Ρένα Παγκράτη, Κώστας Κωβαίος, Ματίνα Καρρά, Τζοβάνα Φραγκούλη. Έτος: 1964

Kάντε την υπογραφή μνημονίων Ολυμπιακό Άθλημα να γίνουμε ντριμ τιμ! Και ξαφνικά έρχεται η Άννα Κορακάκη σαν αρχαία “Αθηνά” και θυμόμαστε την Ελλάδα. Οι παραλίες και τα ηλιοβασιλέματα μπαίνουν σε pause και η φωτογραφία της χρυσής αθλήτριας κυκλοφορεί, ανεβαίνει παντού.

Πέρα από τη συγκίνηση της πρωτιάς εμένα μου έκανε εντύπωση η κανονικότητα της κοπέλας αυτής, η κοκεταρία της και το άψογο μανικιούρ σε όλες τις εμφανίσεις της. Τα σχόλιά της στα αγγλικά είναι σωστά, όχι αυτά τα αγγλικά και τα hashtags του τσέλιγκα που χρησιμοποιούν για το ευρύτερο κοινό οι εδώ στάρλετς που δεν τις ξέρει η μάνα τους πέρα από την Αλβανία. Μάθαμε και το πυροβόλο σπορ πιστόλι των 25 μέτρων.

Σε πρόσφατη συνέντευξή της η ολυμπιονίκης που πάλεψε μόνη της με τον πατέρα της γι ‘αυτή τη νίκη τα είπε όλα: Το ευχαριστώ μου για όλα, ανήκει αποκλειστικά στον πατέρα μου και προπονητή μου. Είναι ο άνθρωπος που με έκανε μια αθλήτρια που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι μπορώ να γίνω και αντιστέκεται σαν βράχος στις δυσκολίες για να μένω εγώ άτρωτη.

Ποια Ζιζέλ; Άννα μόνο!

Και αθλητισμός και θάλασσα

Με τον πρωταθλητή Γαλλίας στο αεροβόλο τουφέκι 10 μέτρων, παρέα πάντα, κάνει το γύρο του κόσμου, όπως είδαμε στο instagram

Mωρό στην αγκαλιά της μητέρας της. Δεν της μοιάζει πολύ;

Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε στο iroes.gr

Ποια είναι τα τρία (ή πέντε) βασικά στοιχεία που χρειάζεται ένας αθλητής/ αθλήτρια για να φτάσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να προετοιμαστεί σωστά;

Τα κυριότερα στοιχεία προσωπικότητας ενός αθλητή που θέλει να φτάσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι το πείσμα, η αποφασιστικότητα και η μεγάλη πίστη στις δυνάμεις και ικανότητές του. Ο ατομικός αθλητισμός είναι πιο δύσκολος και απαιτητικός από τον ομαδικό.

Πως ανταπεξέρχεσαι στις οικονομικές απαιτήσεις της προετοιμασίας σου;

Μεγάλη οικονομική βοήθεια στις απαιτήσεις της προετοιμασίας μου υπάρχει τα δύο τελευταία χρόνια από το ίδρυμα Λεβέντη και φέτος από τη συνεργασία μου με την εταιρεία Stoiximan,η οποία ήταν σχεδόν σωτήρια για εμένα εν όψει της προετοιμασίας μου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Εδώ συμβάλλει επίσης και η ΔΟΕ με κάποιο ποσό που δίνεται στους αθλητές εν όψει της προετοιμασίας τους για τους Ολυμπιακούς.

Που ανήκει το “ευχαριστώ” σου για όσα έχεις πετύχει μέχρι σήμερα;

Το ευχαριστώ μου για όλα όσα έχω πετύχει σήμερα και όσα πρόκειται μελλοντικά να πετύχω, ανήκει αποκλειστικά στον πατέρα μου και προπονητή μου. Είναι ο άνθρωπος που με μύησε στη σκοποβολή στην ηλικία των 12, με έκανε μια αθλήτρια που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι μπορώ να γίνω, με έκανε να βρω σημεία μεγάλης δύναμης, θάρρους και αντοχής του χαρακτήρα και του εαυτού μου που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι έχω. Και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να με στηρίζει και να βρίσκεται πάντα μπροστά μου να αντιστέκεται σαν βράχος στις δυσκολίες και τα εμπόδια που υπάρχουν ή προκαλούνται, για να μένω εγώ άτρωτη.

Τι σημαίνει για σένα να εκπροσωπείς τη χώρα σου;

Σημαίνει τα πάντα. Ειδικά σ’ αυτούς τους καιρούς, το να ξέρεις ότι δίνεις χαρά, περηφάνια και ηθική ανάταση σε συμπολίτες σου, σε Έλληνες που αγαπούν την Ελλάδα και πονούν γι’ αυτή, είναι ευτυχία για εμένα.

“Ηλιοβασιλέματα και τι δεν μου θυμίζουν” τραγουδούσε η Μαίρη Λίντα.

Προσωπικά τα ηλιοβασιλέματα δεν μου θυμίζουν τίποτα. Είμαι της ανατολής και όχι της δύσης.Του σμιξίματος και όχι του χωρισμού. Της δύσης είμαι μόνο στην Ευρώπη και της Βίσσης επίσης. Ηρθε ένας άνθρωπος πριν λίγο καιρό και μου είπε πως ήθελε να τον πάρω από το χέρι να του δείξω το ηλιοβασίλεμα. Προσπάθησα να το κάνω, νομίζω το έκανα, γιατί κρατάω υποσχέσεις αλλά επειδή έχω μία ιδιάζουσα μορφή ρομαντισμού μου βγαίνει πολύ πιο αυθόρμητα να τον πάρω από το χέρι και να του δείξω την ανατολή. Τελικά οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυσικούς και ανατολικούς..Είναι θέμα ψυχοσύνθεσης.

Έκτοτε βέβαια παρατηρώ και φωτογραφίζω τα ηλιοβασιλέματα. Το συγκλονιστικότερο #nofilter όλων έζησα αυτές τις ημέρες στην παραλία που λέγεται Παράδεισος στο Νότιο Πήλιο. Ονομα και πράμα.

Μία παραλία όπου συναντηθήκαμε με τη Μαρία Καβογιάννη που μου χάρισε αξέχαστες στιγμές παρέας αυτό το καλοκαίρι, και μπουρου μπουρου, κάτσαμε μιάμιση ώρα στη θάλασσα που ήταν ζεστή και λαμπίριζε σα να κολυμπάς μέσα σε καρτ ποστάλ κανονικότατο. Το παιδί μου σκαρφάλωνε σε κατι βράχια και έσπαγε πέτρες σαν πρωτόπλαστος. Το μέρος αυτό το ονόμασε εργαστήριο και τις πέτρες τις κουβαλούσαμε σπίτι – ολες οι μανάδες καταλαβαίνετε πως κουβαλάμε τα πάντα σαν τις γαιδάρες.

Καλή η δύση λοιπόν και τρομερά φωτογενής.. αλλά ανατολή παιδιά, ανατολή.. στη χειρότερη περίπτωση αυτή της αυπνίας που βλέπεις και χαράζει και στην καλύτερη ένα γερό ξενύχτι ατελείωτο, σαν αυτά του Cavo Paradiso στα 90ς που η μουσική φόρτσαρε όσο ανέβαινε ο ήλιος και τρέχαμε μετά για βουτιά στη θάλασσα..

Στις μέρες μας η απιστία είναι κάτι περισσότερο από συχνό φαινόμενο. Για πολλά ζευγάρια είναι τρόπος ζωής, χωρίς φυσικά αυτό να είναι ευχάριστο. Αν συνέβη και σε εσένα αναρωτιέσαι τι έφταιξε και η απιστία τρύπωσε ανάμεσα σας;

1. Το σεξ είναι τόσο προβλέψιμο

Ξέρει τα κουμπιά σου στο σεξ, ξέρει τι σου προκαλεί ηδονή και τι δε σου αρέσει. Εδώ και αρκετό καιρό έχετε σταματήσει να πειραματίζεστε και το σεξ γίνεται μόνο μια συγκεκριμένη ημέρα της εβδομάδας. Το σεξ θέλει πάθος, θέλει εναλλαγές και πειραματισμούς.

2. Έλλειψη συναισθήματος

Μπορεί να είστε αρκετό καιρό μαζί αλλά σιγά σιγά το συναίσθημα έχει αρχίσει να πηγαίνει περίπατο. Πλέον θυμίζετε αδερφάκια και όχι εραστές που αγωνιούν να φτάσουν στο κρεβάτι. Η έλλειψη επικοινωνίας αλλά και γενικότερα η έλλειψη του πάθους στη σχέση οδηγεί τον σύντροφο να ψάξει κάτι άλλο.

3. Η επιβεβαίωση από πάνω

Απολαμβάνεις το σεξ μαζί του; Αν ναι φροντίζεις να του το λες; Οι άντρες είναι σαν παιδιά χρειάζονται συνεχώς επιβεβαίωση και έπαινο προκειμένου να συνεχίσουν την καλή προσπάθεια. Αν δεν το κάνεις αυτό θα αναγκαστεί να πάρει επιβεβαίωση από αλλού για το πόσο καλός είναι.

4. Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Όταν ο έρωτας τελειώνει μένει η αγάπη. Μαζί με τον έρωτα φεύγει όμως και η διάθεση για σεξ και η σχέση αρχίζει να φθείρεται. Έτσι προκειμένου να ανανεώσει αυτό που έχει, γιατί σ αγαπάει δεν υπάρχει λόγος να το σκέφτεσαι αυτό καταφεύγει σε μια άλλη γυναίκα. Είναι όμως αυτό που σε ικανοποιεί; Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που εκείνος ερωτεύεται μια άλλη γυναίκα. Ο ενθουσιασμός του μπορεί να τον τρελάνει και να τον κάνει να νιώσει ερωτευμένος ξανά.

5. Ζηλεύω εσένα που αγαπάω και λατρεύω

Σε ζηλεύει ή νιώθει παραμελημένος; Ακόμα και αυτό μπορεί να είναι αίτιο απιστίας καθώς νιώθει ότι δεν αξίζει για εσένα. Ότι δεν μπορεί να σταθεί δίπλα σου γιατί έχεις αυτή την αντίδραση. Φρόντισε να μη τον κάνεις να ζηλεύει και να του δείχνεις πόσο πολύ τον θέλεις και έτσι δε θα φύγει ποτέ από δίπλα σου

Πηγή

Μαζί με το καλοκαίρι, έρχονται κι αυτά. Κουνούπια, σφήκες, τσούχτρες, μέλισσες, αχινοί. Και το …γλυκό μας δέρμα κι αίμα, είναι πόλος έλξης. Πώς θα αντιμετωπίσουμε τα τσιμπήματα; Δείτε παρακάτω όσα πρέπει να κάνετε σε κάθε περίπτωση και όσα πρέπει να έχει το φαρμακείο πρώτων βοηθειών για τις διακοπές.

Αν σας τσιμπήσει κουνούπι: Όταν ένα κουνούπι «επιτεθεί» στο δέρμα μας και το τσιμπήσει εμφανίζουμε συμπτώματα έντονου κνησμού και ερυθρότητας στο σημείο. Καλό θα ήταν να αποφύγουμε να το «ξύσουμε», διότι τόσο η φαγούρα θα διαρκέσει περισσότερο όσο και θα αυξήσουμε τις πιθανότητες να μεταφέρουμε κάποιο μικρόβιο μέσα στον οργανισμό μας μέσα από τις μικρές «πληγές» που θα προκαλέσουν τα νύχια μας. Το καλύτερο θα ήταν να τοποθετήσουμε λίγο πάγο πάνω στο σημείο για να ανακουφιστούμε και στη συνέχεια, να εφαρμόσουμε κάποια αντιβιοτική/ αντισταμινική κρέμα ( ή οποιαδήποτε κρέμα για τσιμπήματα διαθέτουμε).

Αν σας τσιμπήσει τσούχτρα: Αποφεύγουμε να τρίψουμε την περιοχή ή να ρίξουμε γλυκό νερό για να μη σπάσουμε τις ανέπαφες νηματοκύστες. Ρίχνουμε στην περιοχή οινόπνευμα ή βενζίνη για να αδρανοποιήσουμε την τοξίνη και να προκαλέσουμε πήξη του τοιχώματος των ανέπαφων κυστών. Αφού ξεπλύνουμε την περιοχή με θαλασσινό νερό, ρίχνουμε ταλκ ή λεπτή άμμο ούτως ώστε να δημιουργήσουμε ένα «μπλάστρι», το οποίο ξεκολλάμε με ένα αιχμηρό αντικείμενο ξύνοντάς το. Μ’ αυτό τον τρόπο αφαιρούμε τα «ελατήρια» και τις ανέπαφες νηματοκύστες. Ξεπλένουμε πάλι με θαλασσινό νερό και βάζουμε μια κρέμα με κορτιζόνη.

Αν πατήσετε αχινό: Προσπαθούμε με τσιμπιδάκι να βγάλουμε τα αγκάθια που προεξέχουν, με προσοχή, χωρίς να τα σπάσουμε. Αφού καθαρίσουμε την περιοχή, βάζουμε συχνά επιθέματα με ξίδι (τα αγκάθια αποτελούνται από ανθρακικό ασβέστιο και το οξικό οξύ του ξιδιού τα διαλύει).

Αν σας τσιμπήσει σφήκα ή μέλισσα: Αν το τσίμπημα είναι από μέλισσα, με προσοχή αφαιρούμε το κεντρί. Τοπικά βάζουμε παγοκύστες για να επιβραδύνουμε τη διάχυση του δηλητηρίου. Τοπικά κρέμα με κορτιζόνη και αντιβιοτικό. Αν γενικεύονται τα συμπτώματα, ζητάμε ιατρική βοήθεια.

Το κουτί Πρώτων Βοηθειών για τις διακοπές
• • • Οινόπνευμα
• • • Οξυζενέ
• • • Αντισηπτικό
• • • Βενζίνη
• • • Ξίδι
• • • Βαμβάκι
• • • Γάζες
• • • Τσιμπιδάκι
• • • Ψαλίδι
• • • Ταλκ
• • • Αυτοκόλλητοι επίδεσμοι
• • • Κορτιζονούχος κρέμα
• • • Αντιβιοτική αλοιφή
• • • Αντιμικροβιακό σπρέι
• • • Αντιβιοτικά ευρέος φάσματος
• • • Προγεμισμένες σύριγγες αδρεναλίνης και κορτιζόνης (χρήση από γιατρό)

Ο κούκλος Γάλλος με τα γαλάζια μάτια καίει καρδιές στην Ολυμπιάδα της Βραζιλίας. Η θεαματικότητα ανεβαίνει κατακόρυφα στην τηλεόραση όταν αγωνίζεται και οι Γαλλίδες είναι προσηλωμένες ευλαβικά. Κυρίες, δεσποινίδες και κοριτσάκια… ο Camille Lacourt!

Ο Γάλλος Camille Lacourt, που μπορεί να μην είναι και ο πλέον γνωστός κολυμβητής, αλλά είμαι σίγουρος πως σύντομα η εικόνα του θα προκαλέσει παραλήρημα σε όλες τις γυναίκες που θα τον γνωρίσουν… καλύτερα! Ο Γάλλος πρωταθλητής με τα γαλάζια μάτια και το “θανατηφόρο” κορμί που υπάρχει μέχρι και σε εφαρμογή για το iPhone σας, έχει προϋπηρεσία ως μοντέλο, τραγουδιστής και κατέχει κάμποσα σε ρεκόρ σε Γαλλία και Ευρώπη.

Δεδομένου, βέβαια, ότι δεν κέρδισε κάποιο χρυσό στους προηγούμενους Ολυμπιακούς, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως σε ό,τι υπολείπεται στο νερό των Αμερικάνων πρωταθλητών που συναγωνίζεται, το αναπληρώνει άνετα με τη γοητεία του Γάλλου εραστή που εν τέλει είναι και η πραγματική του δύναμη. Γιατί τα ρεκόρ σπάνε ξανά και ξανά, αλλά οι γυναικείες καρδιές δεν χαρίζονται τόσο εύκολα. Εκτός βέβαια, αν τις ζητήσει ο Camille Lacourt.

Νίκος Μουρατίδης
www.nikosonline.gr

Για την ιστορία να πούμε ότι είναι παντρεμένος με την Μις Γαλλία 2008 Valérie Bègue, με την οποία έχουν 2 παιδιά όποτε… φάτε μάτια ψάρια!

Είναι Ταύρος (22 Απριλίου 1985), έχει ύψος 2 μέτρα, βάρος 85 κιλά και με το συγκρότημα του, που λέγονται «Τα καθάρματα» έχει βγάλει ένα δίσκο.

Από τις 26 Ιουλίου 2011, είναι παγκόσμιος πρωταθλητής στα 100 μέτρα ύπτιο.

Έγινε ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία της Γαλλικής κολύμβησης στο ύπτιο 100 μέτρων.

Ο ΤΑΖ ξεφυλλίζει τρασοπεριοδικά για χάζεμα στην παραλία και αντί για το μαγιό της Φαίης πέφτει πάνω σε συνεντεύξεις ψυχής «σοβαρών καλλιτεχνών» και αναλύσεις για το επέκεινα.

O Aύγουστος βαράει στο κεφάλι και επίσης βγάζει καρπούζια που είναι δροσερά, νόστιμα και ωφέλιμα εκτός κι αν πέσεις στην περίπτωση καρπουζιού- κολοκύθας που είναι από έξω μπέλα μπέλα κι από μέσα κατσιβέλα. Κάτι που φαίνεται να επηρεάζει και με το παραπάνω τους επώνυμους, ο συνδυασμός δηλαδή «καψίματος» στο κεφάλι και καρπουζιού – κολοκύθας. Ούτως ή άλλως είναι αποδεδειγμένο ότι δεν υπάρχει πιο στάνταρ δελτίο καιρού από τους σταρ. Σύμφωνα με τις δηλώσεις τους και τα καμώματά τους, καταλαβαίνεις τι καιρό κάνει ή θα κάνει καλύτερα κι από μετεωρολογικό δελτίο.

Όταν στις συνεντεύξεις τους λένε «φορτίζω τις μπαταρίες μου» σημαίνει ότι είναι ντάλα καλοκαίρι και δεν καταδέχτηκε να τους προσλάβει ούτε μπουλούκι από αυτά που οργώνουν την επαρχία. Όταν διαμαρτύρονται για την έλλειψη ελληνικής μυθοπλασίας στην τηλεόραση σημαίνει ότι φθινοπώριασε, άρχισε η σεζόν και πάλι μείνανε στην απ’ έξω. Κι όταν σου λένε «εγώ μιλάω μόνο για τα επαγγελματικά μου» έχουμε πάει Οκτώβριο, ανοίγουν τα θέατρα και κάπου καβαντζώθηκαν οπότε και τρέχουν στα πρωινάδικα. Κατά την άνοιξη, που τελειώνει η δουλειά,  αρχίζουν και θυμούνται την οικονομική κρίση, και  το «που πάει αυτός ο τόπος».

Ουδέν μεμπτόν ως εδώ, τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι και καλά κάνουν. Το πρόβλημα αρχίζει όταν μέσα στην αγωνία τους να διατηρηθούν στην επικαιρότητα, κυρίως στα μέσα του Αυγούστου, όπου βλέπουν φως μπαίνουν και φιλάνε ποδιές που οι ίδιοι μέχρι πρότινος τις κατούραγαν. Γιατί φίλε μου, δεν γίνεται να μας τα έχεις τσουρεκοποιήσει για την  ποιότητα, αυτοδιαφημίζοντας γκεμπελικά το καλλιτεχνικό σου μεγαλείο σε σημείο που ακόμα κι αν δεν το έχεις, πειθόμαστε όλοι ότι το έχεις και μετά να βγαίνεις σε κουτσομπολίστικα περιοδικά δίπλα στη φωτό της Ελένης και του Ματέο από τις Αχλάδες ή όπως αλλιώς λέγεται εκεί που παραθερίζουν και να μου μιλάς για το επέκεινα, τη θεωρία της σχετικότητας και την εντροπία.

Πρώτα από όλα προκαλείς σοβαρό εγκεφαλικό σε αυτήν που σε διαβάζει περιμένοντας να κάνει ντεκαπάζ σε κομμωτήριο και μετά τα βάζει με τη δόλια την κομμώτρια κατηγορώντας την ότι η βαφή επηρέασε τα εγκεφαλικά της κύτταρα. Και βασικά  αποδεικνύεις αυτό που έγραψα και στην αρχή, ότι δηλαδή μάπα το καρπούζι της καλλιτεχνικής σου αίγλης (Ζαππείου).

Στη σόουμπιζ, τον πόλεμο και τον έρωτα, είναι αλήθεια πως σχεδόν τα πάντα επιτρέπονται και καλά κάνουν και επιτρέπονται να έχουμε να διαβάζουμε κι εμείς οι κοινοί θνητοί. Όμως όπως ο ρόλος που παίζεις στο σανίδι χρειάζεται δουλειά και αφοσίωση έτσι και ο ρόλος σου στη ζωή χρειάζεται συνέπεια. Δεν μπορείς να μιλάς για έκπτωση αξιών, να εκφράζεσαι υποτιμητικά για συναδέλφους του πιο ανάλαφρου ρεπερτορίου, να ποιείς ήθος θάβοντας τον κόσμο όλο και ραδιουργώντας και μετά να μου βγαίνεις στα περιοδικά του κιλού με βαθυστόχαστες συνεντεύξεις. Ποιο είναι το επόμενο σου βήμα δηλαδή; Ημίγυμνη φωτογράφιση γιγαντοαφίσα στη Σούπερ Κατερίνα;

Κάθετούτου, εξαποανέκαθεν, εξαδιαιρέτου, εξαποδώ και εξάνθημα (κάπως έτσι μπερδεύουν τις έννοιες και τις λέξεις οι συντάκτες των εν λόγω περιοδικών)  οι «έντεχνοι» καταδέχονται να απαντήσουν σε ερωτήσεις με τις παραπάνω λέξεις και σανσκριτικό συντακτικό για τις ενδόμυχες, μη σου πω και ενδοφλέβιες σκέψεις τους, ενώ στην διπλανή σελίδα μια κυρία πιάνει τα βυζιά της, μας δίνει το τηλέφωνο της και μας προτρέπει «τηλεφώνα μου τώρα». Κι αυτή θέατρο παίζει αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι πολύ πολύ πιο τίμιο συν του ότι αν κάτσεις να μιλήσεις μαζί της, θα καταλάβεις και τι σου λέει.

Η εμποροπανήγυρις της υψηλής (ποιος ήρθε;) τέχνης ήταν πάντα πολύ πιο ύπουλο, ψεύτικο και βρώμικο παιχνίδι από αυτό της ας πούμε λαϊκής σόουμπιζ. Από εμπειρία, τις περισσότερες φορές που έχω βρεθεί να παίρνω συνεντεύξεις από «ιερά τέρατα» είτε βαρέθηκα, είτε ανακάλυψα σκέτα τέρατα υποκρισίας με τσιτάτα και σοφιστείες  ξεπατικωμένες από διαγώνιες αναγνώσεις βιβλίων. Φουλ στη σνομπαρία και το δήθεν για μια συνέντευξη που θα δημοσιευτεί σε περιοδικό από αυτά που βάζουμε δίπλα στον καμπινέ για να περνάνε οι δύσκολες ώρες της δυσκοιλιότητας.

Ίσως για κάποιους καλλιτέχνες, τελικά το τράβηγμα στο καζανάκι, ισοδυναμεί με το κουδούνι του θεάτρου. Στο τρίτο βγαίνουν.

***Ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στείλτε εξώδικα και απειλητικά mail στο terra_gelida@hotmail.com

Το “χρυσό” κορίτσι των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, για την οποία μιλά όλη η  Ελλάδα, η Άννα Κορακάκη, έφτασε μετά τη μία το μεσημέρι στην Αθήνα, στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος ,με δίωρη καθυστέρηση, μετά την περιπέτεια που είχε στη Ρώμη στον έλεγχο που πραγματοποίησαν οι αρχές για τα αθλητικά όπλα που είχε μαζί της.

Την αθλήτρια υποδέχτηκε ο υπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Κουρουμπλής εκπροσωπώντας την κυβέρνηση και στρατιωτικό άγημα από όλα τα σώματα. Είναι από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής μου. Έρχεται η ελπίδα από την προσπάθεια ενός παιδιού, που κάτω από δύσκολες συνθήκες με όπλο την επιμονή και τη θέληση έκανε το όνειρο πράξη. Είναι ένα παράδειγμα για όλους, ήταν οι δηλώσεις του υπουργού.

Η Άννα Κορακάκη, χαμογελαστή και με άψογο μανικιούρ όπως πάντα, κρατούσε τα δύο μετάλλια, το χρυσό και το χάλκινο. Όντας η πρώτη Ελληνίδα με δύο μετάλλια σε μία Ολυμπιάδα, δήλωσε: Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι η πρώτη Ελληνίδα με δύο μετάλλια σε μία διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων και ελπίζω να μην είναι τελευταία. Θέλω να δώσω κίνητρο στα παιδιά να ασχοληθούν με τον ελληνικό αθλητισμό και όσοι ήδη είναι αθλητές να πάνε ακόμη πιο ψηλά. Στόχος μου είναι να γίνει πιο γνωστή η σκοποβολή, γιατί δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των αθλητών ολοένα μειώνεται

Δίπλα της ο πατέρας της και προπονητής της, Τάσος Κορακάκης

Πλήθος κόσμου την περίμενε κατά την έξοδό της από το αεροδρόμιο. Ξέσπασαν σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα, πολλοί της έδιναν συγχαρητήρια και άλλοι έβγαζαν φωτογραφίες μαζί της.

Στις 17:00 το απόγευμα, η Άννα Κορακάκη έφτασε στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» μαζί με τον πατέρα της. Τους υποδέχθηκαν η μητέρα της, ο αδελφός της και φίλοι της.

Η ζωή τεστάρει τους ανθρώπους κάθε μέρα. Και για λόγους που δεν γνωρίζουμε, ο καθένας περνάει μια διαφορετική δοκιμασία. Κάποιοι παλεύουν με δύσκολους υπολογισμούς κι άλλοι αντιμετωπίζουν απλά μαθηματικά. Έτσι ή αλλιώς, όλοι πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό που μας έτυχε.

Γιατί τελικά, όλα μας δίνονται στην τύχη. Γονίδια, τόπος, οικονομική κατάσταση – όλα είναι ζήτημα του που θα κάτσει η μπίλια. Ωστόσο, ό,τι κι αν φέρει η ζωή στο δρόμο σας, εσείς πρέπει να αποφασίσετε αν θα είστε θύμα ή αγωνιστής. Εσείς επιλέγετε αν η ζωή σας θα είναι γλυκιά ή πικρή. Και εκείνοι που επιλέγουν να είναι γλυκιά – οι αγωνιστές – είναι οι ισχυρότεροι.

Ο Ελβετός ψυχίατρος και συγγραφέας, Elisbeth Kübler-Ross, έχει δηλώσει πολύ σωστά: Οι πιο όμορφοι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν γνωρίσει την ήττα, τον πόνο, τον αγώνα, την απώλεια και βρήκαν το δρόμο τους. Αυτά τα άτομα έχουν μια εκτίμηση, μια ευαισθησία και μια κατανόηση της ζωής που τους γεμίζει με συμπόνια, ευγένεια, και ένα βαθύ ενδιαφέρον αγάπης. Με άλλα λόγια, οι καλοί άνθρωποι δεν γεννήθηκαν καλοί – επέλεξαν να είναι.

Οι καλοί άνθρωποι φέρνουν φως στον κόσμο, επειδή προέρχονται από σκοτεινά παρελθόντα.

Στον κόσμο του σκότους στον οποίο γεννήθηκαν, χρησιμοποιούν τη θετικότητα ως ένα φανάρι για να δημιουργήσουν περισσότερο φως. Αντιμετωπίζουν συχνά κακοτυχίες. Ωθούνται σε επιζήμιες καταστάσεις, όπως τα ναρκωτικά ή η φτώχεια. Και έχουν μάθει όχι μόνο να πετυχαίνουν. Έχουν μάθει να ξεπερνούν. Πετάνε τα δεκανίκια και κάνουν το αδύνατο: διδάσκουν τον εαυτό τους να τρέχει και να καλύπτει τη διαφορά με τους άλλους σε έναν κόσμο που δεν περιμένει κανέναν.

Οι καλοί άνθρωποι αγαπούν τα δύσκολα επειδή έχουν πληγωθεί περισσότερο.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι πιθανόν να σας περιποιηθούν καλύτερα αν έχουν πληγωθεί από έναν πρώην εραστή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τα άτομα που έχουν ραγισμένες καρδιές ξέρουν πως είναι να ξανακολλάνε τα κομμάτια τους.

Οι καλοί άνθρωποι έχουν μάθει με σκληρό τρόπο ότι τα μειονεκτήματα είναι ευκαιρίες για ανάπτυξη.

Συνήθως γεννιούνται απαισιόδοξοι. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, μαθαίνουν πώς να είναι θετικοί. Ίσως συνειδητοποιούν ότι κάθε μικρό πράγμα που φαίνεται να τους τραβάει κάτω στη ζωή γίνεται τελικά ένα σκαλοπάτι προς την επιτυχία.

Οι καλοί άνθρωποι δεν θέλουν να πληγωθούν οι άλλοι με τον τρόπο που πληγώθηκαν οι ίδιοι.

Μπορεί να έχουν δεχθεί πειράγματα για τις φακίδες τους, τα μεγάλα αφτιά ή την ακμή. Ίσως μια σωματική αναπηρία τους κάνει να αισθάνονται αόρατοι στους άλλους ανθρώπους. Ίσως η ίδια η αόρατη αναπηρία τους αποτρέπει από το να πάρουν τη φροντίδα που χρειάζονται. Και επειδή ξέρουν πως είναι να αισθάνεσαι βασανισμένος, δεν θα ήθελαν ποτέ να προκαλέσουν σε κάποιο άλλον αυτό το ίδιο είδος πόνου. Η καλοσύνη προκύπτει από εκείνους που έχουν γνωρίσει μόνο την σκληρότητα. Αντί να παρενοχλούν τους άλλους, οι καλοί άνθρωποι σπάνε την κυκλική φύση της αναισθησίας. Δίνουν φιλοφρονήσεις και λένε λόγια ενθάρρυνσης. Θέλουν οι άλλοι να αισθάνονται πραγματικά όμορφοι και με αυτοπεποίθηση αντί άσχημοι και κακοί.

Οι καλοί άνθρωποι επιλέγουν να είναι αγωνιστές που βοηθούν τους άλλους να επιβιώσουν.

Μπορούν να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε κατάσταση βρεθεί στον δρόμο τους. Ξέρουν ότι μπορούν να επιβιώσουν παντού, επειδή το έχουν ήδη κάνει. Γνωρίζοντας ότι μπορούν να υπομένουν, κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τους άλλους να προχωρήσουν μπροστά. Στον αγώνα της ζωής, οι περισσότεροι δρομείς συνήθως κοιτάνε μόνο μπροστά και επικεντρώνονται στον εαυτό τους. Αλλά οι άνθρωποι που έχουν υποφέρει κοιτάνε εκείνους που μπορεί να βιώνουν παρόμοιες δυσκολίες. Φτιάχνουν το κέφι των φίλων, μοιράζουν μπουκάλια νερού και παρακινούν τους άλλους να τρέξουν μαζί τους. Γίνονται η χείρα βοηθείας που θα ήθελαν να είχαν για τον εαυτό τους.

Πηγή: www.awakengr.com , www.anapnoes.gr, newsitamea.gr

Κατά ένα χρόνο αργότερα παρουσιάστηκε τελικά η Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ σε σκηνοθεσία Στήβεν Λάνγκριτζ από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Η συγκεκριμένη παραγωγή, που είχε προγραμματιστεί για τον Ιούλιο του 2015, ωστόσο οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις επέβαλαν την ακύρωσή της, αποδείχτηκε άξια αυτής της αναμονής, κυρίως χάρη στη σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή της Όπερας του Γκαίτεμποργκ. Ξεκινώντας την υπόθεση της όπερας in ultimas res, ο Λάνγκριτζ σηματοδότησε την έναρξη της παράστασης με το άντρο των λαθρεμπόρων της Γ΄ Πράξης και με τον νεκρό ταύρο της Δ΄ Πράξης. Μόνο που οι λαθρέμποροι στο δικό του σύμπαν μετασχηματίστηκαν σε διακινητές (λαθρο)μεταναστών ή γυναικών, ενώ η παρουσία του ταύρου υπονομεύτηκε την τελευταία στιγμή με τη μεταφορά του εκτός σκηνής.

Η σκηνοθετική γραμμή είχε ήδη οριστεί, θα ήταν μοντέρνα, ενώ όλα τα φολκλόρ στοιχεία της υπόθεσης που παρέπεμπαν είτε στην Ισπανία και τις ταυρομαχίες, είτε στους τσιγγάνους, θα εξοβελίζονταν συλλήβδην από την παραγωγή. Πολλές από τις σκηνοθετικές επιλογές υπήρξαν αριστουργηματικές: φωτεινά παραδείγματα η χρήση κάμερας με την ταυτόχρονη προβολή της πλοκής της όπερας σε υπαρκτό τηλεοπτικό κανάλι ταυρομαχιών της Ισπανίας, καθώς και το πανδοχείο του Λίγιας Πάστια της Β΄ Πράξης, που θύμιζε μπαρ από ελενίτ με consommatrice χορεύτριες και pole dancing.

Επιτυχημένη ήταν συνολικά και η απόπειρα του Λάνγκριτζ να μεταφέρει την υπόθεση στη σύγχρονη εποχή, αλλά το επικαιρικό στοιχείο των μεταναστών που παρουσιάστηκε μέσω των χαρακτηριστικών πορτοκαλί σωσιβίων ήταν ασύνδετο τόσο με την πλοκή της όπερας όσο και με τη συνολική σκηνοθετική σύλληψη, που κατέληγε να ανακαλέσει περισσότερο εικόνες trafficking γυναικών παρά μετανάστευσης. Αποτέλεσε μάλλον μια πρόχειρη επιλογή χάριν εντυπωσιασμού ή διαφημιστικής προώθησης, παρά ένα οργανικό στοιχείο της παραστασιακής δομής, με αποτέλεσμα κάθε προσπάθεια ένταξής του στο σύνολο να αποβαίνει άκαρπη.

Το σκηνικό του Γιώργου Σουγλίδη ήταν πολυμορφικό και απόλυτα λειτουργικό. Τα δύο κοντέινερ που όριζαν αρχικά τα δύο άκρα του σκηνικού χώρου παρέπεμπαν σε σύγχρονα λιμάνια, ενώ κατά τη διάρκεια της παράστασης λειτουργούσαν ως επιφάνειες πάνω στις οποίες γίνονταν βιντεοπροβολές, μετατρέπονταν σε εργοστάσιο, σε μπαρ αγοραίου έρωτα (αντί πανδοχείου), σε καρότσα φορτηγού με παράνομο ανθρώπινο φορτίο· το συρματόπλεγμα του εργοστασίου γινόταν σημείο συνάντησης των λαθρεμπόρων και οριοθετούσε την αρένα.

Λιγότερο θετική εντύπωση έκαναν τα κοστούμια, με αυτά των τσιγγάνων και των λαθρεμπόρων να θυμίζουν περισσότερο Αμερική του ’60 και συμμοριτοπόλεμο α λα West Side Story παρά το αυθεντικά λαϊκό ντύσιμο των συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων στο σήμερα. Στο συνολικό σκηνοθετικό όραμα συνέβαλαν αναμφισβήτητα οι βιντεοπροβολές του Τόμας Μπέργκμαν, που με τις εικόνες τους προήγαν συνειρμικά την πλοκή, καθώς και οι φωτισμοί του Τζουζέππε ντι Ιόριο.

Η ορχήστρα υπό την διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού ήταν σε γενικές γραμμές καλοκουρδισμένη, αν και έχανε πότε πότε το ρυθμό της. Ωστόσο ο Καρυτινός διηύθυνε την ορχήστρα με σιγουριά, απαλλαγμένος από την ασφάλεια που θα του προσέφερε η παρτιτούρα του οπερατικού έργου. Ο Αγαθάγγελος Γεωργάτος έκανε και πάλι –μετά την Αΐντα– εξαιρετική δουλειά στη διεύθυνση της χορωδίας. Κατόρθωσε να διδάξει άψογα την πολυπληθή χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και να την παρουσιάσει ως αρμονικό ενιαίο σύνολο με φωνητικό όγκο και σκηνική αυθυρπαξία. Η παιδική χορωδία υπό τη διεύθυνση της Μάτας Κατσούλη ήταν ασφαλώς χαριτωμένη, αλλά μάλλον ανεπαρκής για τις ανάγκες του έργου.

Περνώντας στους σολίστες, θα φανεί ίσως ανορθόδοξο να αρχίσει κανείς από τον δεύτερο γυναικείο ρόλο και όχι από τον επώνυμο πρωταγωνιστικό, νομίζω ωστόσο πως εν προκειμένω η επιλογή αυτή όχι μόνο δικαιολογείται απόλυτα, αλλά και επιβάλλεται. Η Άννα Στυλιανάκη απέδειξε περίτρανα πως διαθέτει τα απαραίτητα εκείνα φωνητικά και υποκριτικά προσόντα ώστε να ξεχωρίσει ανεξαρτήτως ρόλου. Χάρισε στο κοινό μια άρτια Μικαέλα –τόσο στο ντουέτο της με τον Δημήτρη Πακσόγλου στην πρώτη πράξη, όσο και στο σόλο της στην τρίτη– σε τέτοιο βαθμό που δικαίως απέσπασε θερμότερο χειροκρότημα ακόμη και από την Ζεραλντίν Σωβέ/Κάρμεν. Η φωνή της συνδύαζε στιβαρότητα, λυρισμό και καλή έκταση, ενώ η τεχνική της στον υποκριτικό τομέα δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από αυτήν ενός ηθοποιού πρόζας.

Αντίθετα, η πριμαντόνα Ζεραλντίν Σωβέ δεν πέτυχε μια αντίστοιχη ερμηνεία. Μπαινόβγαινε συνεχώς στο ρόλο, πότε δίνοντας καλές στιγμές υποκριτικά και πότε τραγουδιστικά, χωρίς να καταφέρει ωστόσο να διατηρήσει την ίδια υψηλή απόδοση σε όλη τη διάρκεια της παράστασης και χωρίς κατά συνέπεια να απογειώσει την περσόνα της Κάρμεν. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ρίσκαρε φωνητικά ούτε μία στιγμή, ούτε καν στην πασίγνωστη άρια “L’amour est un oiseau rebelle” την πασίγνωστη σε όλους “Habanera”. Πόσο μάλλον όταν στο πλευρό της είχε τον Δον Χοσέ του Δημήτρη Πακσόγλου, που δεν δίστασε να εκθέσει όλο του το φωνητικό εύρος, ερμηνεύοντας τις μονωδίες με μια παλέτα λεπτότατων συναισθηματικών αποχρώσεων, ενώ τα μέρη όπου συνοδευόταν από τη χορωδία με μοναδικό λυρικό σθένος. Από τους υπόλοιπους σολιστικούς ρόλους της Κάρμεν αξίζει μνεία στις αλμοδοβαρικής αισθητικής τσιγγάνες φίλες Μαρία Κόκκα και Διαμάντη Κριτσωτάκη.

Με την παράσταση αυτή στις 29 Ιουλίου, η Εθνική Λυρική Σκηνή ολοκλήρωσε τις εμφανίσεις της στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών 2016. Εν αναμονή πλέον για την καινούργια σεζόν και τη μεταφορά της Λυρικής Σκηνής στο νέο της σπίτι, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Ο Κώστας Καρασαββίδης είναι υποψήφιος διδάκτωρ θεατρολογίας με επιστημονικές δημοσιεύσεις και συμμετοχή σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ασχολείται με την κριτική παραστάσεων και θεατρολογικών εκδόσεων.

Ακόμα γελάω. Μου έστειλε μια φίλη μου τη φωτογραφία του, γράφοντας από κάτω: «Νίκο μου υπάρχει Θεός! Νάτος», και εννοούσε βέβαια τον Chris Hemsworth. Γι’ αυτό και οι παραγωγοί στο Hollywood τον σκέφτηκαν για ρόλους σούπερ ήρωα.

Όμορφος, ψηλός, ξανθός με γαλάζια μάτια και εκπληκτικό κορμί, ήταν από μικρός «καταδικασμένος» να γίνει διάσημος και αντικείμενο πόθου. Ο Chris Hemsworth, λιοντάρι καθαρόαιμο, γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1983, και έγινε γνωστός παγκόσμια με τον Thor, τον σούπερ-ήρωα που έχει στο ενεργητικό του μια σειρά ταινιών.

Λόγω του ότι ο μεγάλος του αδελφός μπήκε από νωρίς στις show business, έτσι και ο Chris δεν αντιστάθηκε. Το 2002, σε ηλικία 19 χρόνων ξεκίνησε να παίρνει τους πρώτους του ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές, να κάνει τις πρώτες του φωτογραφήσεις, συμμετείχε στο Αυστραλέζικο Dancing with the Stars μέχρι το 2009, που σκάει μύτη στο Hollywood, 26 χρόνων, παίδαρος και μένουν όλοι ξεροί. Ο σκηνοθέτης Stephen Milburn Anderson που του έδωσε το πρώτο του ρόλο στην ταινία Cash είχε πει στο περιοδικό Hollywood Reporter: «Όταν ήρθε για οντισιόν, είδα ένα νεαρό με σωστό βλέμμα, με σωστό look, πολύ καλό ηθοποιό και πολύ όμορφο. Εντυπωσιάστηκα και είπα ότι αυτόν τον θέλουμε.» Έτσι λοιπόν το παιδί έγινε από τους νεαρότερους ηθοποιούς που… έσπρωξε και σπρώχτηκε στην κινηματογραφική βιομηχανία.

Με τον ρόλο του Thor του σούπερ-ήρωα της Marvel καθιερώθηκε παγκόσμια και φυσικά άρχισαν να έρχονται και άλλοι ρόλοι. Αρχές του 2010 γνώρισε και τον έρωτα της ζωής του, την Ισπανίδα ηθοποιό Elsa Pataky, με την οποία παντρεύτηκαν στο τέλος της χρονιάς και έχουν αποκτήσει μία κόρη και δύο γιους.
Νίκος Μουρατίδης
www.nikosonline.gr

Οικογενειακώς στο αεροδρόμιο….. Ο Chris, η Elsa, η India Rose και οι δίδυμοι Tristan και Sasha.

Πιτσιρικάς στο Αυστραλέζικο Dancing with the Stars

Με τον ρόλο του Thor καθιερώθηκε παγκόσμια

To 2014 ψηφίστηκε από το περιοδικό People σαν ο πιο σέξι άνδρας εν ζωή

Ο Ron Howard τον διάλεξε για τον βασικό ρόλο στην ταινία Heart of the Sea

Αυτήν την εποχή προβάλλεται η κωμωδία Ghostbusters, με γυναικείο cast. Ο είναι ο μόνος αντρικός βασικός ρόλος.

Η 35η Απονομή Κορφιάτικων Βραβείων 2015-2016, από την Ακαδημία Ελληνικών Βραβείων Τέχνης, θα πραγματοποιηθεί οριστικά στις 31 Οκτωβρίου 2016, στις 19.30, στο Θέατρο του Πειραϊκου, μετά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με τον προηγούμενο χώρο. Σήμερα, ανακοινώνουμε αποκλειστικά, τις δέκα πρώτες διαγωνιζόμενες κατηγορίες και τα ονόματα των καλλιτεχνών που είναι υποψήφιοι ανά κατηγορία. Οι καλλιτέχνες αποδέχτηκαν όλοι την υποψηφιότητα τους με ηλεκτρονική επιστολή βάση του άρθρου 5 του εσωτερικού κανονισμού της Α.Ε.Β.Τ. . 1.

Αναλυτικά οι κατηγορίες και οι υποψήφιοι:

1.Βραβείο Μάνος Κατράκης (Α΄Αντρική Ερμηνεία):

-Γιάννης Βούρος, Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού, Θέατρο Βεάκη

-Αλέξανδρος Λογοθέτης, Ο θάνατος του εμποράκου, Εθνικό Θέατρο

-Γιάννης Στάνκογλου, Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας, Θέατρο Badminton

-Xρήστος Λούλης, Η όπερα της πεντάρας, Θέατρο Παλλάς

-Δημήτρης Πετρόπουλος, Το δηλητήριο, Θέατρο Αλκμήνη

2. Βραβείο Ελένη Χατζηαργύρη (Α΄Γυναικεία Ερμηνεία):

-Αμαλία Μουτούση, Το κουκλόσπιτο, Θέατρο της οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής

-Κατερίνα Μαραγκού, Το γλυκό πουλί της νιότης, Θέατρο Άλμα

-Θάλεια Ματίκα, Έγκλημα και τιμωρία, Θέατρο Άνεσις

3. Βραβείο Αντιγόνη Βαλάκου-Πράξεις και Πράξις (μονόλογος): 

-Θανάσης Τσαλταμπάσης, Ιώβ, Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης (Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις)

-Ηλιάνα Μαυρομάτη, Αθηνά Χατζηεσμέρ ετών 17, Θέατρο Επί Κολωνώ (Σκηνοθεσία: Φαίδρα Σούτου, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Ισίδωρος Πάτερος)

-Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Μάρτυς μου ο Θεός, Θέατρο Vault (Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη)

-Κατερίνα Διδασκάλου, Απολυμένη, Θέατρο Βρετάνια (Σκηνοθεσία: Αντώνης Τσιπιανίτης)

-Μαρία Αντουλινάκη, Αντριάνα, Θέατρο Αλκμήνη (Σκηνοθεσία: Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης)

4. Βραβείο Θάνος Κωτσόπουλος (Ανδρική Ερμηνεία σε πρόζα):

-Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Nine, Θέατρο Πάνθεον (Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας)

-Ηλίας Μελέτης, Άννα Καρένινα, Εθνικό Θέατρο (Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας)

-Τίτος Λίτινας, Οιδίπους Τύραννος, Θέατρο Αλκμήνη (Σκηνοθεσία: Τηλέμαχος Μουδατσάκις)

-Χριστόδουλος Στυλιανού, Οι 12 ένορκοι, Θέατρο Αλκμήνη (Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαϊδη)

5. Βραβείο Κώστας Μπάκας (Σκηνοθεσία):

–Αναστασία Ρεβή, Μακμπέθ, Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

-Απόλλων Παπαθεοχάρης, Βίκτορ Βικτόρια, Θέατρο Πάνθεον

-Κατερίνα Ευαγγελάτου, Φάουστ, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

-Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης, Αντριάνα, Θέατρο Αλκμήνη

6. Βραβείο Σμαρούλα Γιούλη (Μιούζικαλ):

–Sweet Charity, Αdam Prodyctions, Θέατρο Badminton (Σκηνοθεσία: Chet Walker)

-H όπερα της πεντάρας, Αθηναϊκά Θέατρα, Θέατρο Παλλάς (Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς)

-Νine, Pantheon Theater, Θέατρο Πάνθεον (Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας)

–Victor Victoria, Pantheon Theater, Θέατρο Πάνθεον (Σκηνοθεσία: Απόλλων Παπαθεοχάρης)

-Οικογένεια Addams, Αφοί Τάγαρη, Θέατρο Βέμπο (Σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλου)

7. Βραβείο Βαγγέλης Λειβαδάς (Παραγωγή): 

–Sweet Charity, Adam Productios, Θέατρο Badminton

–Νine, Papateoharis Group of Companies, Θέατρο Πάνθεον

–Victor Victoria, Papateoharis Group of Companies, Θέατρο Πάνθεον

–O χορός του θανάτου, Εμπορικόν, Θέατρο Εμπορικόν

8. Βραβείο Μίνως Βολανάκης (Παράσταση σε μικρό θέατρο):

–Αντριάνα, Θέατρο Aλκμήνη

–Τα ωραία χέρια μας, Θέατρο Ροές, Σκηνοθεσία: Έφη Μπίρμπα

–Πηνελόπη Δέλτα, Θέατρο της Ημέρας, Σκηνοθεσία: Ανδρομάχη Μοντζολή

–Δέκα μικροί νέγροι, Θέατρο Eliart, Σκηνοθεσία: Γιώργος Φρατζεσκάκης

–Εγώ η Μάρθα Φρόιντ, Θέατρο Τέσσερις Εποχές, Σκηνοθεσία: Γιούλη Ζήκου

9. Βραβείο Δημήτρης Ποταμίτης (Θέατρο για παιδιά):

–Η παπλωματού, Θέατρο Βασιλάκου, Σκηνοθεσία: Μαριάννα Τόλη

-Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας, Θέατρο Badminton, Σκηνοθεσία: Σοφία Σπυράτου

-Ιλιάδα, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Σκηνοθεσία: Κάρμεν Ρουγγέρη

–Τα ψηλά βουνά, Θέατρο Ακροπόλ, Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου

10. Βραβείο Γιάννης Φλερύ (Κινησιολογία-Χορογραφία):

-Δημήτρης Παπάζογλου, Billy Elliot, Θέατρο Παλλάς

-Jennings Chali, Victor Victoria, Θέατρο Πάνθεον

-Σεσίλ Μικρούτσικου, Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου, Θέατρο Badminton(πρωτότυπη χορογραφία)

-Χρήστος Παπαδόπουλος, Nine, Θέατρο Πάνθεον

-Σοφία Σπυράτου, Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας, Θέατρο Badminton (πρωτότυπη χορογραφία)

Ο ιδρυτής του θεσμού και Πρόεδρος της Ακαδημίας Ελληνικών Βραβείων Τέχνης  Δημήτρης Μουζακίτης δήλωσε: Πέρασαν 35 χρόνια από την ημέρα που έγινε η πρώτη απονομή τον Κορφιάτικων Βραβείων το 1981, σε μια εποχή που δυστυχώς δεν υπήρχαν βραβεία για τους Έλληνες καλλιτέχνες και την πρόσφορα τους. Από τότε δημιουργήθηκαν κάποια βραβεία που σε λίγο καιρό έσβησαν και άλλα που συνεχίζουν. Τα Κορφιάτικα Βραβεία συνεχίζουν να υπάρχουν, χωρίς επιχορηγήσεις, επαγγελματικούς εκβιασμούς και εκμετάλλευση, δίνουμε συνεχώς εξετάσεις και μένουμε όρθιοι πάρα τον υπόγειο πόλεμο από ατάλαντους μισθοφόρους και κομματικούς κουμπάρους του πολιτισμού. Θα τιμούμε αυτούς που ιδρώνουν πάνω στο σανίδι και θα βρισκόμαστε δίπλα τους, άλλα πότε σε αυτούς που δηλώνουν παρών μέσα από πατροναρίσματα πρωινών εκπομπών όχι για το υποκριτικό τους ταλέντο άλλα γιατί διαθέτουν ένα ωραίο σώμα ή κάνουν δημόσιες σχέσεις. Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους υποψηφίους, αν και για την Ακαδημία μας όλοι οι υποψήφιοι που ξεχώρισαν και προτάθηκαν για βραβείο, ανάμεσα σε εκατοντάδες συναδέλφους τους, είναι νικητές .

Ο Δήμος Μυκόνου και η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων του Υπουργείου Πολιτισμού πραγματοποίησαν με την δέουσα επισημότητα τα εγκαίνια της αρχαιολογικής περιοδικής έκθεσης που συνδιοργανώνουν με τίτλο «Vanity. Ιστορίες κοσμημάτων από τις Κυκλάδες»  στο ανακαινισμένο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκόνου.

Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Προκόπιου Παυλόπουλου.

Στα εγκαίνια παρευρέθησαν η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού κυρία Μαρία Ανδρεαδακη Βλαζάκη, ο πρώην Πρωθυπουργός κύριος Παναγιώτης Πικραμμένος, η Προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς κυρία Αθηνά Κόρκα, η Διευθύντρια του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου κυρία Αικατερίνη Δελαπόρτα, ο Δήμαρχος Σαντορίνης κύριος Νίκος Ζώρζος, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Τήνου κύριος Ιωάννης Σιώτος, ο Αρχιερατικός Επίτροπος Μυκόνου κύριος Βασίλειος Τζανιδάκης, ο Διοικητής της 6ης Μ.Σ.Ε.Π. Μυκόνου, ο Λιμενάρχης Μυκόνου, ο Διοικητής του Α.Τ. Μυκόνου, ο Αερολιμενάρχης Μυκόνου, σύσσωμη η Δημοτική Αρχή, οι συντελεστές της έκθεσης, εκπρόσωποι φορέων και συλλογικοτήτων και πλήθος πολιτών και επισκεπτών του νησιού μας, καθώς και άλλοι που ταξίδεψαν για τον σκοπό αυτό.

Στην πρωτοποριακή έκθεση παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά κοσμήματα από τις Κυκλάδες, σε μια ιστορική γραμμή που εκτείνεται σε βάθος 7 χιλιετιών. Από τα νεολιθικά κοσμήματα της 6ης χιλιετίας π.Χ. έως τη δεκαετία του 1970, η ιστορία τους ανιχνεύεται μέσα από 230 εκθέματα που προέρχονται από 19 διαφορετικά Κυκλαδονήσια.

Τα περισσότερα εκθέματα, παλιότερα και πρόσφατα ανασκαφικά ευρήματα, παρουσιάζονται πρώτη φορά στο κοινό. Ανάμεσά τους υπάρχουν κοσμήματα που παρουσιάζονται πρώτη φορά στις Κυκλάδες, παρά την προέλευσή τους από αυτές, δάνεια στη Vanity από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, αλλά και κοσμήματα που εκτίθενται πρώτη φορά στο πλαίσιο μιας αρχαιολογικής έκθεσης, δάνεια του Λαογραφικού Μουσείου Μυκόνου, του Εκκλησιαστικού Μουσείου Εκατονταπυλιανής Πάρου και της Συλλογής Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Έργων Νάουσας Πάρου, καθώς και τα κοσμήματα της Μαρουλίνας, ευγενής παραχώρηση του εγγονού της Άρη Γεωργιάδη.

Τη θεματική της έκθεσης υποστηρίζουν τρία μοναδικά ζωγραφικά έργα: μια εικόνα Παναγίας Βρεφοκρατούσας του 17ου αι. από την Πάρο, η γνωστή υστεροκυκλαδική τοιχογραφία με την «Ιέρεια» από την προϊστορική πόλη του Ακρωτηρίου και μια τοιχογραφία ολόσωμης Παναγίας Βρεφοκρατούσας του 13ου αιώνα από τη Νάξο. Οι τοιχογραφίες εκτίθενται για πρώτη φορά στις Κυκλάδες -η τελευταία μάλιστα για πρώτη φορά εν γένει.

Ξεχωριστή θέση στην έκθεση έχει ένα ιδιαίτερης ιστορικής και συμβολικής αξίας για τη Μύκονο κόσμημα, ο σταυρός της ηρωίδας Μαντούς Μαυρογένους, το μοναδικό κόσμημα που της απέμεινε, αφού η Μυκονιάτισσα διέθεσε όλη την περιουσία, και τα κοσμήματά της, στην ελληνική Επανάσταση του 1821. Ο σταυρός, ο οποίος φυλάσσεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και εκτίθεται για πρώτη φορά, είναι διαμαντένιος με τριάντα οχτώ διαμάντια ρώσικης κοπής με χρυσό δέσιμο και έχει πάνω του το στέμμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Η έκθεση κλείνει με σύγχρονες δημιουργίες δώδεκα (12) κορυφαίων ελλήνων δημιουργών που σχεδίασαν ειδικά για την Vanity: Deux Hommes, Elena Syraka, Ileana Makri, Ιoanna Souflia, Lito, Minas, Νikos Koulis, Sofia Vamiali, Sophia Kokosalaki, Two is Company, Venyx by Eugenie Niarchos, Yannis Sergakis.

Ο μουσειολογικός σχεδιασμός έγινε από ειδικούς επιστήμονες, στελέχη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. Ο μουσειογραφικός σχεδιασμός της έκθεσης έγινε από τον αρχιτέκτονα Στέλιο Κόη και η μελέτη του φωτισμού από την Ελευθερία Ντεκώ. Το αποτέλεσμα είναι μια σύνθεση – έκπληξη που υπηρετεί τον βασικό εννοιολογικό άξονα της έκθεσης, την ματαιοδοξία.

Ο Δήμαρχος Μυκόνου Κωνσταντίνος Κουκάς, δήλωσε πως η Δημοτική Αρχή είναι περήφανη που το νησί της Μυκόνου φιλοξενεί μια πρωτότυπη έκθεση διεθνούς εμβέλειας με την άμεση συνδρομή του Δήμου και τόνισε πως η Μύκονος δηλώνει παρούσα και πρωταγωνιστεί στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας. Επίσης, ευχαρίστησε τους ιδιώτες που μέσω των χορηγιών τους συνέβαλαν ουσιαστικά στην υλοποίηση της έκθεσης και κάλεσε όλους τους κατοίκους και επισκέπτες του νησιού να την επισκεφθούν. Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στη Μύκονο για ένα έτος και επισφραγίζει τη στενή συνεργασία που έχει αναπτυχθεί μεταξύ του Δήμου Μυκόνου και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. Ο Δήμαρχος τόνισε πως γεγονότα, σαν την έκθεση Vanity, που λαμβάνουν χώρα, είναι ιστορικής σημασίας για τον τόπο και αποτελούν την καλύτερη απάντηση στους επικριτές της Μυκόνου που αρέσκονται, να προβάλλουν μεμονωμένες εκφάνσεις του νησιού μας αποκλειστικά και μόνο για την δημιουργία εντυπώσεων.
Επόμενος στόχος μας, όπως δήλωσε ο Δήμαρχος, είναι η αναβάθμιση του αρχαιολογικού χώρου και του Μουσείου της Δήλου.

Το μεγάλο ταξίδι της καλοκαιρινής παραγωγής του ΚΘΒΕ «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου, συνεχίζεται με μεγάλη αποδοχή. Ακόμα αντηχούν στα αφτιά μας τα χειροκροτήματα των θεατών στην Επίδαυρο. Την ίδια επιτυχία είχε και όπου αλλού παίχτηκε. Στην περιοδεία του στα θέατρα της Αττικής, τελευταίος σταθμός, πριν τη επιστροφή του στο Βασιλικό Θέατρο, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στις 12 Σεπτεμβρίου. Εμείς κάναμε μια “εισβολή” στα καμαρίνια του Ετεοκλή, του Πολυνείκη, της Ισμήνης και της Αντιγόνης, δηλαδή του Γιάννη Στάνκογλου, της Νάντιας Κοντογεώργη, της Ιώβης Φραγκάτου και του Χρίστου Στυλιανού και τους αιφνιδιάσαμε ευχάριστα. Αποκλειστικές φωτογραφίες μετά την επιτυχημένη τους παράσταση

Επτά επί Θήβας, Γιάννης Στάνκογλου.  Πρώτη στάση στο καμαρίνι του Ετεοκλή, σε διπλή διανομή με τον Χρίστο Στυλιανού. Όταν ο ένας υποδύεται τον Ετεοκλή, ο άλλος παίζει τον Πολυνείκη και αντίστροφα. Όποτε και να δείτε την παράσταση, θα τους δείτε και τους δύο στη σκηνή.

Ο Γιάννης Στάνκογλου μας υποδέχτηκε χαμογελαστός κι ευτυχισμένος για την επιτυχία που γνωρίζει το φετινό καλοκαίρι, καλλιτεχνική και εμπορική. Ως Ετεοκλής δίνει μια σπουδαία ερμηνεία με όλα του τα εκφραστικά του μέσα. Όλη αυτή η ασφυχτική κατάσταση πολιορκίας που βιώνει και προσπαθεί να οργανώσει την αντεπίθεση, μεταφέρεται ερμηνευτικά στη σκηνή αριστουργηματικά από τον Γιάννη Στάνκογλου. Στη σκηνή δε, της μονομαχίας μεταξύ των δύο αδελφών, δεν μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από πάνω τους.  Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις μας έβαλε τα γυαλιά με τη σκηνοθεσία του και μπράβο του!

Οπωσδήποτε να δείτε τον Γιάννη Στάνκογλου, στους Επτά επί Θήβας. Προσέξτε τις σκηνές που ανεβαίνει τη σκάλα και θα διαπιστώσετε το μεγαλείο του ταλέντου του. Εύγε Γιάννη!

Επόμενη στάση, στο καμαρίνι της Αντιγόνης και της Ισμήνης, δηλαδή Νάντια Κοντογεώργη και Ιώβη Φραγκάτου

Την Νάντια Κοντογεώργη την γνωρίζω πολλά χρόνια, από τα πρώτα της βήματα -τα πρώτα πρώτα μιλάμε- στο καλλιτεχνικό στερέωμα, όταν έκανε μαθήματα φωνητικής σε κοινή μας φίλη. Όταν θα γίνεις διάσημη θα μας ξεχάσεις όλους, της λέγαμε τότε και το πιστεύαμε, όχι λόγω χαρακτήρα, αλλά λόγω των πολλών προτάσεων που θα έχει και δεν θα προλαβαίνει. Η Νάντια όχι μόνο δεν μας ξέχασε, αλλά είναι πιο ταπεινή και ακόμα πιο ντροπαλή από πριν. Ως Αντιγόνη, μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Άφωνοι όλοι και η μόνη φωνή που άκουγες ήταν η δική της. Καθαρή, έντονη, όπως ταιριάζει σε μία τραγωδό της γενιάς της. Διότι η Νάντια Κοντογεώργη έχει όλα τα προσόντα-κι ακόμα περισσότερα- να ερμηνεύσει και τέτοιους ρόλους. Το σκηνικό της στήσιμο, ο σεβασμός που αντιμετωπίζει αυτούς τους ρόλους, οι ερμηνευτικές της ικανότητες, την βάζουν πολύ ψηλά πλέον και στις πρώτες επιλογές κλασσικών κειμένων.

-Προσκυνώ σε Νάντια

-Σταμάτα, ντρέπομαι και κοκκινίζω

-Καλά κάνεις, αλλά μας άφησες άφωνους. Συγχαρητήρια!

Η Ιώβη Φραγκάτου ήταν μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη. Στο ρόλο της Ισμήνης, κέρδισε επάξια το χειροκρότημα όλων και όσοι δεν την ήξεραν, την έμαθαν για τα καλά. Η Ιώβη είναι “παιδί” του Εθνικού Θεάτρου, με συμμετοχές στη Φρουτοπία και στο Rocky Horror Show του Κωνσταντίνου Ρήγου, στη Ζέβρα Πυτζάμα κ.α. Η τελική σκηνή με τις δύο αδελφές -Αντιγόνη και Ισμήνη- να περιστρέφονται γύρω από τα όρθια πτώματα των αδελφών τους, θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας. “Εισβολή” στο καμαρίνι για συγχαρητήρια κι από τον καλό της φίλο και συνάδελφο Αντώνη Χαντζή

Αναμνηστική φωτό με την “Ισμήνη” στη μέση. Βασίλης Νάτσιος, Ιώβη Φραγκάτου, Αντώνης Χαντζής

Τη μέρα που είδα την παράσταση, τον Πολυνείκη έπαιξε ο  Χρίστος Στυλιανού. Χωρίς να βγάλει λέξη, ήταν αρκετή όμως η εμφάνισή του και η ερμηνεία του, ώστε το κοινό να τον αποθεώσει. Θα φροντίσω να τον δω και στο ρόλο του Ετεοκλή για να έχω ολοκληρωμένη άποψη.

Έξω από τα καμαρίνια, άλλη μια αδυναμία όλων μας περίμενε, ο Ιβάν Σβιτάιλο. Έδωσε συγχαρητήρια στις δύο αδελφές, Άντιγόνη και Ισμήνη, και μετά όλοι μαζί ποζάραμε για φωτογραφία.

Πολλά μπράβο αξίζουν και στη Λένα Ευαγγέλου (φωτό επάνω) από το γραφείο Τύπου ΚΘΒΕ, που είχε οργανώσει τα πάντα άψογα. Λένα, σε ευχαριστώ πολύ

Μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου που θα παιχτεί στο Ηρώδειο, μπορείτε να απολαύσετε την παράσταση:

18 Αυγούστου- Αλεξανδρούπολη, Θέατρο Πάρκου Εγνατία.
20 Αυγούστου- Δίον, Αρχαίο Θέατρο Δίου.
24 Αυγούστου Ιωάννινα,  Υπαίθριο Θέατρο ΕΗΜ- Φρόντζου.
28 Αυγούστου- Παπάγου, Κηποθέατρο Παπάγου
31 Αυγούστου- Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο (Φεστιβάλ “Aισχύλεια 2016”)

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
2 Σεπτεμβρίου – Πετρούπολη, Θέατρο Πέτρας (Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας)
5 Σεπτεμβρίου- Βύρωνας, Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» (Φεστιβάλ “Στη σκιά των βράχων”)
7 Σεπτεμβρίου- Νίκαια, Κατράκειο Θέατρο
9 Σεπτεμβρίου – Νέα Σμύρνη, Άλσος Νέας Σμύρνης (Ιωνικές Γιορτές 2016)

«ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ»
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνικά-Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Μουσική: Δημήτρης Θεοχάρης
Χορογραφία-Κίνηση: Έντι Λάμε
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σαμαρτζίδου
Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη

ΔΙΑΝΟΜΗ
Ετεοκλής: Γιάννης Στάνκογλου / Χρίστος Στυλιανού, Πολυνείκης: Γιάννης Στάνκογλου / Χρίστος Στυλιανού, Άγγελος: Γιώργος Καύκας, Κήρυκας: Αλέξανδρος Τσακίρης, Αντιγόνη: Νάντια Κοντογεώργη, Ισμήνη: Ιώβη Φραγκάτου.
Χορός: Λουκία Βασιλείου, Δημήτρης Δρόσος, Δάφνη Κιουρκτσόγλου, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Σταυριάννα Παπαδάκη, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Αλεξία Σαπρανίδου, Εύη Σαρμή, Πολυξένη Σπυροπούλου, Γιώργος Σφυρίδης, Ευανθία Σωφρονίδου, Κωνσταντίνος Χατζησάββας.

Η Σύρα των στενών, του λευκού και του ορίζοντα. Του σκληρού φωτός και της κοινωνικότητας. Των υπαίθριων μουσικών και των ερωτευμένων δημιουργών. Σε ένα στενό της Ερμούπολης, το καφενείο-στέκι των φίλων και των αγαπημένων: «Η Πικραλίδα».

Μικρά τραπεζάκια, εξαίσιο περιβάλλον, σερβίρισμα με τραγούδι, πιάτα ντόπια και πασίγνωστα, μυρωδιές που σπάνε μύτη, γεύσεις που εδραιώνονται στον ουρανίσκο, κρασάκι αθάνατο και βαρελίσια παλαιωμένη ρακί, κέφι παροιμιώδες, γραφικότητα παντού, όλοι μια παρέα, παγωμένο νερό, ντομάτα που μυρίζει κόκκινο χρώμα, τυράκια για κάθε γούστο και παξιμάδια που έχουν φτιαχτεί με πολύ μεράκι και φαντασία.

Κι αν θέλετε καφέ, ο Δημήτρης και η Δέσποινα ψήνουν και καφέ. «Μας αρέσει εδώ» τους είπαμε για να πάρουμε την απάντηση «Πριν από λίγο καιρό, αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε την πολύβουη Αθήνα και να έρθουμε να εγκατασταθούμε στην πανέμορφη Σύρο. Ανοίξαμε, λοιπόν, αυτό το καφενεδάκι για καφέ, ρακί, κρασί, μεζέδες και ό,τι συνιστά μια ελληνική παρεοκατάσταση. Να έρχεστε». Εννοείται ότι θα ερχόμαστε. Αφού με την «Πικραλίδα» έπαιξε έρωτας με την πρώτη ματιά. #στέκι

Tι είναι η πικραλίδα:

Η πικραλίδα είναι το ραδίκι του βουνού. Λέγεται αλλιώς, αγριοράδικο ή ταραξάκο. Η καταγωγή της λέξης ταραξάκο, είναι ελληνική και σημαίνει αυτό που θεραπεύει τις ταραχές. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α, Β6, C, D κάλιο και σίδηρο. Πολλαπλασιάζεται αγενώς από τα ριζώματα του αλλά και εγγενώς με σπόρους που διαθέτουν πτητικά όργανα, γνωστούς σε όλους ως “κλέφτες” οι οποίοι ωριμάζουν ταχύτατα και μεταφέρονται με τον άνεμο σε μεγάλες αποστάσεις.

Το 2009 η Κασσιανή – Αννίτα Κουτσουβέλη, ηθοποιός, τραγουδίστρια και λογοτέχνης, ξεκίνησε για πρώτη φορά τον εορτασμό της πανσελήνου στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το χωριό Μουντανίστικα της ορεινής Μάνης. Ο εορτασμός περιλάμβανε ποιήματα γραμμένα από ποιητές της Λακωνίας (Γιάννης Ρίτσος, Νικηφόρος Βρεττάκος κ.α.). Στόχος της ποιήτριας ήταν η καθιέρωση του εορτασμού της πανσελήνου, ως ενός θεσμού διάδοσης της ποίησης αλλά και στερέωσης και προαγωγής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας.

Το όραμα της ποιήτριας Κασσιανής – Αννίτας Κουτσουβέλη συνεχίζεται εδώ και επτά χρόνια, παρά το γεγονός ότι η ίδια – ως φυσική παρουσία – δεν είναι πια μαζί μας. Η αγάπη της, όμως, για την ποίηση, τη μουσική και το τραγούδι, η αστείρευτη δημιουργικότητά της και η βαθιά πίστη της στα ιδανικά των ανθρώπων και στην αδιάκοπη καλλιέργειά τους εμπνέουν ακόμη όλους εμάς που εξακολουθούμε να τιμάμε αυτό το θεσμό.

Φέτος ο εορτασμός θα γίνει στο γραφικό χωριό Βάθεια της Λακωνίας στις 19 Αυγούστου και ώρα 9 00 μ.μ. Τα ποιήματα και τα τραγούδια μας θα ηχήσουν στους «Πύργους της σιωπής», που αντιστέκονται σθεναρά στο πέρασμα του χρόνου και μας περιμένουν εκεί, για να  ταξιδέψουμε με μελωδίες και στίχους στο χρόνο και με τη μαγευτική δύναμη της πανσελήνου και της λακωνικής γης να γίνουμε όλοι μαζί μια φωνή που θα «υπερασπιστεί» την ανάγκη της ψυχής μας για τέχνη.

Παρουσίαση – Επίβλεψη: Αθηνά Σιούτη – Κουτσουβέλη
Σκηνοθεσία και ερμηνεία: Σία Κοσκινά – καλλιτέχνης του μουσικού θεάτρου
Πιάνο και ερμηνεία: Μαυρίκιος Μαυρικίου – μουσικός και ερμηνευτής
Φιλική συμμετοχή: Ελένη Καρακάση – ηθοποιός και τραγουδίστρια
Τα μέλη της «Ορχήστρας των Αισθήσεων»: στο φλάουτο η Κωνσταντίνα Ρούσσου, στο σαξόφωνο ο Φοίβος Μποζάς, κιθάρα – μπουζούκι ο Γιώργος Ντινάκος
Επιλογή και απαγγελία ποιημάτων: Μαρία Κασιμάτη και Αθηνά Μυλωνά

Η Κασσιανή – Αννίτα Κουτσουβέλη γεννήθηκε στην Αθήνα. Κατάγονταν από οικογένεια οπλαρχηγών της Μάνης και από τη Ζάκυνθο. Σπούδασε με υποτροφία στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στη συνέχεια ψυχολογία στο University of Houston. Σπούδασε επίσης κλασικό τραγούδι και νέγρικο χορό. Στη Νέα Υόρκη συνεργάστηκε αρκετά χρόνια με το Actors Studio στη διδασκαλία θεατρικού ρεπερτορίου Αμερικανών Δραματουργών .
Με τη συγγραφή ασχολήθηκε από νεαρή ηλικία και το ταλέντο της επισημάνθηκε από επιφανείς πνευματικούς ανθρώπους. Έχει γράψει δέκα ποιητικές συλλογές, δύο κινηματογραφικές ταινίες : «Το Λεωφορείο της Αγάπης» και «Τελευταίος Ιούλης» και δύο ποιητικά χορογράμματα . Πρωταγωνίστησε στην ταινία αμερικανικής παραγωγής «Το τραγούδι και η σιωπή» που θεωρείται από τις δεκαπέντε καλύτερες του αμερικανικού κινηματογράφου, σύμφωνα με τους New Υοrk Τimes και τη Variety της Ν. Υόρκης. 

 Η Κουτσουβέλη είχε ερμηνεύσει σημαντικούς ρόλους στο μουσικό και στο δραματικό θέατρο. Έγραψε, συνέθεσε και μελοποίησε στίχους. Στη δισκογραφία είχε ηχογραφήσει τα σιγκλ «Η Χλόη περιμένει», για το οποίο χαρακτηρίστηκε από κριτικούς σπάνια cult φυσιογνωμία, «Προτιμώ» και το CD «Γεια σου και χαρά σου φίλε».
Στη τηλεόραση επαιξε κεντρικούς ρόλους στις σειρές: « Δικαστίνα»,«Κουτσομπόλες»,«Δύο ώρες μαζί» , «Μπακού ρια» και σε άλλες. Βραβεύτηκε από διάφορους πολιτιστικούς και πνευματικούς φορείς.
Ο Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός» τη βράβευσε για το συνολικό λογοτεχνικό έργο της και σε ειδική εκδήλωση για το ποιητικό έργο «Η παλλακίδα του Διός» το 2003 το οποίο μεταφράστηκε στη Σερβική γλώσσα με τη μορφή χορο δράματος.
Το 2005 ίδρυσε το «Πολιτιστικό – Πνευματικό Κέντρο της Λακωνικής Μάνης», με το οποίο επιμελούνταν πολιτιστικές εκδηλώσεις και αφιερώματα σε Ελληνες και Διεθνείς δημιουργούς. Υπό έκδοση είναι το τελευταίο ποιητικό- θεατρικό δρώμενο της «Σωκράτης».
Ασχολούνταν για πολλά χρόνια με το συνδικαλισμό και στις τελευταίες εκλογές υπήρξε υποψήφια του ΛΑΟΣ στη Λακωνία.

Στην Ελλάδα θα γυριστεί η Αμερικανικής παραγωγής κινηματογραφική ταινία «Gates of Hades» με πρωταγωνιστές την πριγκίπισσα Θεοδώρα και τον Μάνο Γαβρά. Στο ρόλο της θεάς Δήμητρας η Βάσια Παναγοπούλου

Η εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών «48 Project Inc.» με έδρα το Los Angeles των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, θα πραγματοποιήσει εξ’ολοκλήρου, τα γυρίσματα της ταινίας “Gates of Hades” (Οι πύλες του Άδη) στα πανέμορφα τοπία της Ελλάδας, σε περιοχές που θα ανακοινωθούν σύντομα, από τις 26 Σεπτεμβρίου του 2016.
“Οι Πύλες του Άδη” είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ 90 λεπτών, μια ταινία περιπέτειας και αγωνίας εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία και την ιστορία αγάπης μεταξύ του Άδη και της Περσεφόνης.

Στην ταινία που σκηνοθετεί ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Francesco Vitali, πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων η Πριγκίπισσα Θεοδώρα, ο Μάνος Γαβράς και σε ρόλο έκπληξη η Βάσια Παναγοπούλου, που μετά από σημαντικές συμμετοχές στον κινηματογράφο επιστρέφει στο σινεμά.

Υπόθεση: Έξι Αμερικανοί φίλοι, επισκέπτονται την Ελλάδα, για τα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ με θέμα την Ελληνική μυθολογία. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους σε ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο της περιοχής ανακαλύπτουν ένα βιβλίο που θα τους αλλάξει τη ζωή. Το δάσος και το ποτάμι, κρύβουν πολλούς κινδύνους και κρυμμένα μυστικά που οι έξι επίδοξοι ντοκιμαντερίστες δεν έχουν καν φανταστεί..

Στον ρόλο της Έλενας, μιας σικάτης μποέμ Βρετανίδας που συντροφεύει τους έξι Αμερικανούς φίλους της, θα δούμε την Πριγκίπισσα Θεοδώρα.
“Είναι η πρώτη φορά που κάνω ταινία στην Ελλάδα και είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Είναι η πατρίδα του πατέρα μου και δική μου πατρίδα. Ήταν ένα όνειρο ζωής γιατί θα δω μέρη της ελληνικής επικράτειας που δεν είχα ποτέ άλλοτε την ευκαιρία να επισκεφθώ”, λέει η πριγκίπισσα Θεοδώρα με ενθουσιασμό και συνεχίζει. “Στην ταινία πρωταγωνιστούν διακεκριμένοι ηθοποιοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό και νιώθω ιδιαίτερα τυχερή που θα συνεργασθώ μαζί τους. Ελπίζω να μου δοθεί και η ευκαιρία να παίξω και θέατρο στην Ελλάδα σύντομα. Η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου”

Σε μια παραλλαγή του παραδοσιακού ειδυλλίου μεταξύ του Άδη και της Περσεφόνης, εμφανίζεται από τις Νότιες πολιτείες της Αμερικής η Ashleigh Morghan. Τον ρόλο του Άδη υποδύεται ο Μάνος Γαβράς και στο ρόλο της θεάς Δήμητρας η Βάσια Παναγοπούλου.

Lucio Lepri

Fiona Faith Ross

Bogdan Yasinski

Ashleigh Morghan

Angela Halili

Arielle Wyatt

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Francesco Vitali
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Lucio Lepri
Σενάριο: Francesco Vitali – Fiona Faith Ross- Chris Siametis
Διεύθυνση Παραγωγής: Chris Siametis, Brett Wolcott
Παραγωγή: Francesco Vitali
Βοηθός Σκηνοθέτη: Marco Santi
Ενδυματολογική επιμέλεια: Κλέων Φυσέκης
Πρωταγωνιστούν:
Helena: HRH Princess Theodora Greece
Ades: Μάνος Γαβράς
Goddess Dimitra: Βάσια Παναγοπούλου
Persa: Ashleigh Morghan
Eve: Angela Halili
Ben: Mark Reininga
Meli: Arielle Wyatt
Patrick: Bogdan Yasinski

Όλοι ενημερωθήκαμε τι έγινε με τον Ηλία Ψινάκη και την κατασκήνωση των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Αυτό όμως που με εξοργίζει είναι μερικά σχόλια κάποιων ανεγκέφαλων στο facebook. Γράφουν λοιπόν ότι ο Ψινάκης το έκανε όλο αυτό για δημοσιότητα. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

Λοιπόν κούκλες μου για να μαθαίνετε, ο Ηλίας Ψινάκης δεν έχει ανάγκη τη δημοσιότητα, ούτε τα λεφτά, ούτε τίποτα. Τα είχε και τα έχει όλα και είναι χορτάτος. Δεν είναι ψωμόλυσσας, ούτε μίζερος σαν και σας. Τα ΜΜΕ τον κυνηγούν και όχι το αντίθετο. Και να σου πω και το άλλο; Τι σε πειράζει εσένα αν κάνει ό,τι κάνει και το δημοσιοποιεί; Σε χαλάει;

“Τον πούλο λαμόγια! Κανείς δεν θα παίξει με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες!”
Αυτό είπε μετά την έφοδο που έκανε ο ίδιος με συνοδεία αστυνομικών στην Ε’ Παιδική Κατασκήνωση του Αγίου Ανδρέα, όπου φιλοξενούνται συνολικά 520 παιδάκια με ειδικές ανάγκες. Ο Ηλίας χωρίς δεύτερη κουβέντα, “ξήλωσε” μέσα σε ένα βράδυ τη μέχρι εκείνη τη στιγμή “διοίκηση” της κατασκήνωσης, καθώς διαπίστωσε ότι όλα τα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης είχαν κάνει “φτερά” από τις αποθήκες της κατασκήνωσης μέσα σε μία μέρα. Μακάρι να το έκαναν όλοι αυτό σε όλα τα επίπεδα. Μακάρι να είχαν το θάρρος και τα αρχ@@@@ του Ψινάκη.

Μόλις έμαθε το γεγονός ο κ. Σκλαβενίτης έσπευσε να συνδράμει στο πρόβλημα της διατροφής των παιδιών με ειδικές ανάγκες που φιλοξενούνται στην κατασκήνωση του Αγίου Ανδρέα. Και ο Ψινάκης είπε: “Τέτοιοι Άνθρωποι αξίζουν τον σεβασμό όλων μας ειδικά όταν το κάνουν τόσο διακριτικά και αθόρυβα…!!” Και ερωτώ εγώ: Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ψωνίζουν από τα Lidl και τα Carrefour/Μαρινόπουλος;

Νίκος Μουρατίδης
www.nikosonline.gr