![anoigma1]()
Eίναι το παιχνίδι επαυξημένης πραγματικότητας που σαρώνει τον πλανήτη ένα ευκαιριακό trend, μαζική παράκρουση ή μια προηγμένη τεχνολογική πρόκληση; Ίσως όλα αυτά μαζί, ίσως και τίποτα.Αν δεν περάσατε την τελευταία εβδομάδα σε κάποιο ερημικό νησί χωρίς σύνδεση στο ίντερνετ, σήμα κινητής τηλεφωνίας και αποφεύγοντας τα πολλά πολλά με άλλους ανθρώπους, πιθανότατα κάτι θα πήρε το αυτί σας σχετικά με το Pokémon Go. Το παιχνίδι επαυξημένης πραγματικότητας που απασχολεί χρήστες σε ολόκληρο τον κόσμο. Όταν λέμε απασχολεί, το εννοούμε κυριολεκτικά. Δύο ημέρες μετά το λανσάρισμά του είχε ξεπεράσει το Twitter σε χρόνο χρήσης, ενώ την τρίτη ημέρα άφησε πίσω και το Facebook“Mobile Users Are Spending More Time in Pokémon GO Than Facebook”. Κατά μέσο όρο όσοι κατέβασαν την εφαρμογή στο κινητό τους, ξοδεύουν 33 λεπτά για να κυνηγήσουν Pokémon, ενώ όσοι το χρησιμοποιούν καθημερινά ξεπερνούν τη μία ώρα –σύντομα αναμένεται να ξεπεράσουν τις αντίστοιχες επιδόσεις των παικτών των Candy Crush Saga και Games of War.
Πριν κλείσει μια εβδομάδα στα app stores της Google και της Apple, το Pokémon Go είχε ξεπεράσει τους 65 εκατομμύρια χρήστες, αριθμός που θεωρείται ξεπερασμένος κάθε λεπτό που περνάει. Το λανσάρισμά του παιχνιδιού έγινε αρχικά στις ΗΠΑ, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία προκαλώντας ένα κύμα φρενίτιδας, τόσο πρωτοφανές και απροσδόκητο που οι servers της εταιρείας δεν άντεξαν.
Αυτός ήταν και ένας από τους βασικότερους λόγους που το λανσάρισμα αργοπόρησε σχετικά στις υπόλοιπες χώρες –στην Ελλάδα διατέθηκε το περασμένο Σάββατο. Οι επίδοξοι gamers δεν πτοήθηκαν όμως. Παρότι το παιχνίδι δεν ήταν διαθέσιμες στον υπόλοιπο πλανήτη, άλλαζαν τις ρυθμίσεις τοποθεσίας της συσκευής τους ή κατέβαζαν το app από μη αδειοδοτημένες πηγές, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια του κινητού τους. Στην Ολλανδία ένας στους έξι κατόχους smartphone είχε κατεβάσει το app πριν αυτό κυκλοφορήσει επίσημα στη χώρα.
Η αδιανόητη αυτή επιτυχία έφερε στα ταμεία της Niantic, εταιρείας ανάπτυξης του παιχνιδιού, 15 εκατ. δολάρια στο πρώτο δεκαήμερο και εκτόξευσε τη μετοχή της Nintendo (κάτοχος του 1/3 της Niantic) κατά 25%, με την κεφαλαιακή της αξία να αυξάνεται κατά 7 δισ. Ήδη οι περισσότερες εταιρείες του κλάδου αναπροσαρμόζουν τα σχέδια τους, σχεδιάζοντας ή (ανα)σχεδιάζοντας τα games τους, ενώ η κοινότητα των hardcore gamers παρακολουθεί αμήχανη το big-bang ενός παιχνιδιού-αουτσάιντερ, που ξεκίνησε ως πρωταπριλιάτικο αστείο της Google.
Μπορείς να μου εξηγήσεις τι είναι το Pokémon Go;
Σε μία πρόταση; Ένα δωρεάν mobile game που αξιοποιεί την κάμερα και το GPS του smartphone σε συνδυασμό με την τεχνολογία AR προκειμένου να επιτρέψει στον χρήστη να αιχμαλωτίσει Pokémon.
Αλλά μία πρόταση δεν αρκεί για να περιγράψει το φαινόμενο έστω και ακροθιγώς.
[Απαραίτητη παρένθεση. Το A.R. προκύπτει εκ του Augmented Reality, αυτό που στα ελληνικά μεταφράζουμε ως Επαυξημένη Πραγματικότητα. Kάποιοι χρησιμοποιούν τους όρους Μικτή ή Αυξημένη Πραγματικότητα. Η ουσία είναι ότι συγκεκριμένες συσκευές και εφαρμογές επιτρέπουν την «επιμειξία» του πραγματικού κόσμου με τον εικονικό. Η προσθήκη virtual αντικειμένων, πληροφοριών, εικόνων στο φυσικό περιβάλλον και η δυνατότητα διάδρασης του χρήστη με αυτές καθιστά το AR αξιοποιήσιμο σε παιχνίδια και εφαρμογές. Προσοχή όμως: άλλο το AR κι άλλο το VR (Εικονική Πραγματικότητα), καθώς το δεύτερο απαιτεί ειδικά γυαλιά ή headset και μεταφέρει τον χρήστη σε ένα πλήρως εικονικό περιβάλλον, χωρίς το φυσικό περιβάλλον να παίζει ρόλο στην εμπειρία].
Η τεχνολογία AR λοιπόν επιτρέπει στον οποιονδήποτε να βλέπει μια εναλλακτική εκδοχή του πραγματικού κόσμου μέσω της οθόνης του κινητού ή του tablet του και να «συλλαμβάνει» εικονικά Pokémon. Στην εναλλακτική αυτή πραγματικότητα υπάρχουν διάφορα Pokéstop, στα οποία συγκεντρώνονται τέρατα τσέπης (pocket monsters, πιάσατε το υπονοούμενο, ε;) και «γυμναστήρια» στα οποία εκπαιδεύονται. Στην πράξη όμως τα Pokémon μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε: στα βαγόνια του Μετρό, ανάμεσα στα εκθέματα των μουσείων, δίπλα σε λίμνες και ποτάμια, μέσα σε εστιατόρια, ποδοσφαιρικά γήπεδα, νεκροταφεία, αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και όπου αλλού βάλει ο νους σας. Δεν έχετε παρά να τριγυρνάτε εδώ κι εκεί στους δρόμους της πόλης (και όχι μόνο) με το GPS της συσκευής ενεργό, αναμένοντας από την εφαρμογή την σχετική ειδοποίηση. Όταν το εντοπίσετε θα προσπαθήσετε να αιχμαλωτίσετε το εικονικό τέρας και να συνεχίσετε την περιήγηση με στόχο να γίνεται ο κορυφαίος «εκπαιδευτής» Pokémon.
![000000000]()
Το παιχνίδι όμως δεν τελειώνει εκεί. Για την ακρίβεια κάπου εκεί αρχίζει. Όσα περισσότερα και «ικανότερα» Pokémon αιχμαλωτίζετε, τόσο περισσότερο σκαρφαλώνετε στην κατάταξη και ανεβαίνετε επίπεδα. Παράλληλα συγκεντρώνετε αυγά (εικονικά, μην ξεχνιόμαστε) και άλλα αντικείμενα που συνδράμουν το δυσβάσταχτο έργο της αιχμαλωσίας περισσότερων Pokémon. Αν βιάζεστε, βέβαια, μπορείτε να μπείτε στο εικονικό κατάστημα της εταιρείας και να αγοράσετε τα απαιτούμενα αντικείμενα προκειμένου να εντοπίσετε Pokémon (μπάλες αιχμαλωσίας, αυγά, κοτέτσια για να μεγαλώνετε μόνοι σας τα αυγά, σάκους για να χωράνε όλα αυτά τα αντικείμενα και πάει λέγοντας). Περιττό να πούμε ότι κι εδώ τα πάντα είναι εικονικά, εκτός από τα 100% πραγματικά χρήματα που θα καταβάλλετε. Σταδιακά θα μπορείτε να διεκδικήσετε τον έλεγχο του «γυμναστηρίου» της περιοχής σας και να παίρνετε μέρος σε μάχες που διοργανώνονται σε δημόσιους χώρους και να κυνηγάτε Pokémon.
Αν έχετε αρχίσει τις σκέψεις να επιστρέψετε στο ερημικό νησί, αφού πρώτα θάψετε κάπου βαθιά το κινητό σας, δεν σας αδικούμε. Αλλά μην είστε και τόσο σίγουροι ότι αργά ή γρήγορα δεν θα κάνει την εμφάνισή του κάποιος κυνηγός που θα συλλάβει τα αόρατα –σε σας– σπάνια Pokémon της άγονης γραμμής.
Τώρα που απαντήσαμε στην απορία των ερημιτών για το τι πραγματικά είναι το Pokémon Go, πάμε στο πραγματικό ερώτημα που στριφογυρνά στο μυαλό όλων: Γιατί;
Για να είμαστε ακριβείς, το ερώτημα δεν στριφογυρίζει στο μυαλό όλων. Μόνο στα μυαλά όσων δεν παίζουν. Εκείνων που σε λίγο καιρό θα αποτελούν μειοψηφία, καθώς όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία της εταιρείας ερευνών Survey Monkey“Pokémon GO is now the biggest mobile game in U.S. history”, το Pokémon Go δεν είναι απλώς το πιο επιτυχημένο παιχνίδι της χρονιάς, αλλά και το ταχύτερα αναπτυσσόμενο mobile game όλων των εποχών.
Οι υπόλοιποι θα συνεχίζουν να αναρωτιούνται. Τι είναι αυτό που προσελκύει ολοένα και περισσότερους χρήστες σε ένα τόσο αφελές –φαινομενικά– παιχνίδι. Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει, καθώς η καινοτόμος, είναι η αλήθεια, αξιοποίηση της Επαυξημένης Πραγματικότητας δεν αρκεί για να ερμηνεύσει το φαινόμενο. Η δημοφιλία των Pokémon επίσης δεν συνιστά πειστικό επιχείρημα μιας τόσο φρενήρους επιτυχίας. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια τα παιχνίδια του franchise υπέφεραν εμπορικά. Οι παλιοί fans τους έχουν μεγαλώσει αρκετά για να συνεχίσουν να κυνηγούν τέρατα (γκουχ, γκουχ), ενώ οι νεότεροι δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι μαζί τους. Σε αυτό ακριβώς το κενό μοιάζει να εδράζεται η επιτυχία του Pokémon. Το παιχνίδι πατά με το ένα πόδι στη δυναμική της νοσταλγίας και με το άλλο στην ικανοποίηση της ανακάλυψης. Ανακάλυψης, εξερεύνησης, πείτε το όπως θέλετε, αλλά το βέβαιο είναι ότι απαιτεί ενεργό συμμετοχή του χρήστη –και μάλιστα σε εξωτερικούς χώρους. Παράλληλα είναι αρκετά εύκολο ώστε να το δοκιμάσουν όλοι και γίνεται προοδευτικά δύσκολο ώστε να μην το εγκαταλείψουν οι πιο «έμπειροι». Ίσως τελικά η παταγώδης επιτυχία του να εξηγείται από το γεγονός ότι απευθύνθηκε σε ετερόκλητους, προερχόμενους από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες και backgrounds χρήστες. Το Pokémon Go έγινε viral με ελάχιστη προώθηση και σχεδόν μηδενικό διαφημιστικό budget.
Τα εκατομμύρια σχόλια των χρηστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μοιάζουν να λειτούργησαν ως το ελατήριο που εκτίναξε τη φήμη του. Ενδεικτική είναι η αυθόρμητη εξομολόγηση της μητέρας για τον τρόπο που το Pokémon Go συνέβαλε στην κοινωνικοποίηση του αυτιστικού εξάχρονου γιου της. «Για πρώτη φορά πλησιάζει άλλα παιδιά, πιάνει κουβέντα με αγνώστους, χαμογελάει. Για πρώτη φορά θέλει να βγει από το σπίτι» λέει η Lenore Koppelman. Προσθέτει μάλιστα ότι η διαδικασία έχει αμφίδρομα οφέλη. «Τα άλλα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για το γεγονός ότι είναι τόσο διαφορετικός. Μιλούν μαζί του, γελάνε, παίζουν, χωρίς να ενδιαφέρονται για την εμφάνισή του».
Παράλληλα, δεν είναι λίγοι όσοι αναφέρουν απροσδόκητα θετικές επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία. Ορισμένοι θεωρούν ότι βοηθά αγοραφοβικούς και καταθλιπτικούς να βγουν από το σπίτι.
Στις μεγάλες πόλεις αλλά και εκτός αυτών, βλέπεις ανθρώπους να περπατούν, να τρέχουν και να ποδηλατούν μόνο και μόνο για να εντοπίσουν νέα Pokemon. Gamers που σηκώθηκαν από τον καναπέ και κινούνται. Κάποιοι βέβαια πέφτουν από γκρεμούς, άλλοι ανακαλύπτουν πτώματα ενώ ψάχνουν για pokestops και ορισμένοι σκοντάφτουν αλλά ντρέπονται να παραδεχτούν στους γιατρούς της εντατικής ότι είχαν βγει να κυνηγήσουν Pok.
Είναι λοιπόν αυτό το μέλλον του gaming;
Αν λέγοντας «μέλλον» εννοούμε ότι θα καθορίσει και θα κατευθύνει ολόκληρο τον κλάδο, πιθανότατα όχι. Παρά την ευρεία διείσδυσή του, οι hardcore gamers το σνομπάρουν και οι casual gamers –παρότι υπερτερούν αριθμητικά– δεν αρκούν για να αναδιαμορφώσουν την στρατηγική μιας βιομηχανίας με περισσότερα έσοδα από την παγκόσμια κινηματογραφική αγορά. Όσο εθιστικό κι αν είναι το Pokémon Go, δύσκολα κάποιος φανατικός του League of Legends ή του Call of Duty θα τα εγκαταλείψει προκειμένου να κυνηγήσει τέρατα. Στην πορεία βέβαια οι developers παιχνιδιών για κονσόλες και υπολογιστές θα μπουν στον πειρασμό να αναπτύξουν τίτλους που θα αξιοποιούν την τεχνολογία AR ή έστω θα την εντάσσουν στο παραδοσιακό gameplay.
Αυτό που σίγουρα θα επηρεάσει είναι το mobile gaming. Ο εταιρείες ανάπτυξης παιχνιδιών και εφαρμογών για κινητά θα αντιμετωπίζουν στο εξής την πρόκληση της δημιουργίας εμπειριών που θα βασίζονται στο AR χωρίς όμως να αντιγράφουν τη λογική του Pokémon. Άλλωστε το κλειδί της μαζικής διάδοσης του τίτλου της Niantic δεν είναι ούτε τα κορυφαία γραφικά ούτε η λεπτομερής απεικόνιση. Είναι η ιδέα της διαρκούς προσβασιμότητας. Ο παίκτης μπορεί να αιχμαλωτίζει Pokémon στην αποθήκη του σπιτιού του, σε μια πλατεία ή ένα μουσείο. Μέρα και νύχτα. Και το παιχνίδι διαρκώς εξελίσσεται. Νέα τέρατα και αντικείμενα ξεπηδούν από παντού αυξάνοντας με γεωμετρική πρόοδο τις πιθανότητες νέων προκλήσεων και εξέλιξης, ενώ ο πολλαπλασιασμός των παικτών δημιουργεί νέες δυνατότητες συνεργατικού ή ανταγωνιστικού παιχνιδιού.
Με αυτό το σκεπτικό οι ανταγωνιστικές εταιρείες θα κληθούν να παρουσιάσουν πρωτότυπες ιδέες που να συνδυάζουν το AR με τις υπηρεσίες εντοπισμού θέσης. Δύσκολα όμως θα κατορθώσουν να φτάσουν τη μαζικότητα του Pokémon Go. H Niantic δεν έχτισε την επιτυχία σε ένα βράδυ. Η εταιρεία που ιδρύθηκε προ εξαετίας κάτω από την ομπρέλα της Google πειραματίστηκε αρκετά με το παιχνίδι Ingress, το οποίο κυκλοφόρησε προ διετίας με αντίστοιχο concept. Παράλληλα ανέπτυξε το (ακυκλοφόρητο) παιχνίδι εναλλακτικής πραγματικότητας Endgame και την ταξιδιωτική εφαρμογή Field Trip. Η τεχνογνωσία των στελεχών της σε συνδυασμό με τη φημολογούμενη δυνατότητα πρόσβασης στις αχανείς βάσεις δεδομένων των χρηστών διαφόρων υπηρεσιών της Google, ανεβάζουν αρκετά ψηλά τον πήχη για τους επίδοξους ανταγωνιστές.
Το βέβαιο είναι ότι η Niantic μας εξοικείωσε με ανθρώπους που περνάνε το κινητό πάνω από έναν κάδο σκουπιδιών ή πίσω από ένα άγαλμα, αναζητώντας ένα Pokémon. Αλλά και με ανθρώπους που διαμαρτύρονται στους δρόμους για ένα πραξικόπημα ρίχνοντας παράλληλα κλεφτές ματιές, μην τυχόν και εμφανιστεί κανένα ψηφιακό τέρας.
Η διάρκεια της επιτυχίας του παιχνιδιού δεν είναι εξασφαλισμένη. Η σύντομη αλλά ιδιαίτερα πυκνή ιστορία των mobile apps μας διδάσκει ότι το κοινό βαριέται. Και μάλιστα πολύ γρήγορα. Η Rovio, εταιρεία ανάπτυξης του Angry Birds, επέμεινε να αναπτύσσει το συγκεκριμένο franchise παρά τις ενδείξεις κάμψης του ενδιαφέροντος από το κοινό και πλέον αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Το ίδιο συνέβη και με τους δημιουργούς του Candy Crush, αλλά και μιας σειράς δημοφιλών τίτλων που δεν κατόρθωσαν να κεφαλαιοποιήσουν το ενδιαφέρον του κοινού και να ανανεώσουν τη συνταγή της επιτυχίας. Η Nintendo βέβαια, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εταιρείες, έχει στην κατοχή της ένα χρυσοφόρο portfolio με αναγνωρίσιμους ήρωες και τίτλους. Θα μπορούσε δυνητικά να στρέψει προς το AR σύμπαν χαρακτήρες όπως ο Super Mario, η Zelda, o Donkey Kong, αλλά και να επανεφεύρει τα ίδια τα Pokémon Go.
Είναι λοιπόν αυτό το μέλλον της ανθρωπότητας;
Πράγματι, η εικόνα ανθρώπων που προχωρούν στο δρόμο κοιτώντας γύρω τους μέσα από την οθόνη του κινητού είναι στιγμιότυπο από το μέλλον. Από ένα μέλλον, όμως, (σ)το οποίο ήδη ζούμε. Ξεχάστε για λίγο το gaming. Παρατηρήστε τους ανθρώπους σε ένα μουσείο. Ή σε ένα μνημείο. Ή μπροστά από ένα εκθαμβωτικό τοπίο. Κανείς –ή σχεδόν κανείς– δεν θαυμάζει τα εκθέματα με γυμνό μάτι. Όλοι τα απαθανατίζουν με κινητά και κάμερες. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα κάθε είδους θεάματα. Παρατηρείστε σε μια συναυλία πόσοι είναι αυτοί που αντί να κοιτούν τη σκηνή παρακολουθούν τα βίντεο και τις φωτογραφίες που τραβούν με τα κινητά τους. Πριν καν εμφανιστούν εφαρμογές επαυξημένης πραγματικότητας, είχαμε μάθει να βιώνουμε την διαμεσολαβημένη πραγματικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο χώρεσε και το Pokémon Go. Δεν χώρεσε απλώς. Στρογγυλοκάθισε, προσφέροντας το επιπρόσθετο ατού της «παραποίησης» της πραγματικότητας. Ή, για να κυριολεκτούμε, της επαύξησής της. Η συμβολή του σε αυτό που αποκαλούμε gamification της ζωής είναι αναμφίβολη.
Οι βασικοί όμως επικριτές του δεν το κατηγορούν γιατί αλλοιώνει τον πραγματικό κόσμο, αλλά γιατί όπως λένε, κάνει τους ανθρώπους χαζούς. Τα επιχειρήματά τους είναι πολυάριθμα.
Για παράδειγμα τα εννιά θύματα ληστών που έπεσαν στην ενέδρα επιτήδειων μέσα σε pokestop“Armed Robbers Use Pokémon Go To Find 9 Victims”, ο άντρας που παρακολούθησε τη διαδικασία τοκετού της συζύγου του καταγράφοντας τη διαδικασία με την κάμερα κινητού, ενώ παράλληλα κυνηγούσε το Pokémon του μαιευτηρίου αλλά και ο μπάρμαν από τη Νέα Ζηλανδία που εγκατέλειψε τη δουλειά του για να γίνει ο πρώτος παίκτης παγκοσμίως που θα αιχμαλωτίσει όλα τα Pokémon που υπάρχουν
![0000000]()
Πράγματι, ο πλανήτης είναι γεμάτος ηλίθιους. Δεν γέμισε όμως την τελευταία εβδομάδα. Οι ηλίθιοι ήταν πάντα και πανταχού παρόντες. Απλώς πλέον αναδεικνύονται ευκολότερα. Με ή χωρίς Pokémon. Με ή χωρίς games.
Εκφράζεται ταυτόχρονα και η θεωρία του χαμένου χρόνου. Αυτή η παραφυάδα της εστέτ κοσμοαντίληψης που κατατάσσει τις ανθρώπινες δραστηριότητες σύμφωνα με τη «χρησιμότητά» τους. Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο «κερδισμένος χρόνος». Να παίξεις ενδεχομένως ένα άλλο καλύτερο game; Να δεις μια ταινία; Κι αν δεν είναι καλή; Να παρακολουθήσεις μια τηλεοπτική σειρά; Κι αν δεν είναι ποιοτική; Να διαβάσεις ένα βιβλίο; Κι αν σε κάνει να βαριέσαι; Να καθίσεις σε μια καφετέρια; Να διαβάσεις εφημερίδα; Να δεις έναν αγώνα ποδοσφαίρου; Χάνεις και πάλι τον χρόνο σου, αλλά δεν τον χάνεις τόσο μάταια, έρχεται ο αντίλογος. Όχι και τόσο πειστικός.
Όσο γελοίο ή θλιβερό κι αν μας φαίνεται το θέαμα ανθρώπων που κυνηγούν τέρατα με τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη του κινητού τους, άλλο τόσο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει την ανάγκη διαφυγής από την πραγματικότητα. Περίπου κάτι που έκανε ως τώρα μέσω του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, της λογοτεχνίας, του αθλητισμού. Μέσω όλων αυτών που συγκροτούν τον μηχανισμό που καταχρηστικά αποκαλείται «ψυχαγωγία» και τείνει να λειτουργεί ως η βαλβίδα ασφαλείας η οποία αποτρέπει την οικουμενική χύτρα από το να κάνει το μεγάλο μπαμ. Πλέον όμως δεν απαιτείται η λειτουργία της φαντασίας του. Δεν απαιτείται ή δεν αρκεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ένστικτά του. Δεν τα εμπιστεύεται. Δεν τα εμπιστεύεται ή δεν αρκούν. Η διαφυγή επιτυγχάνεται με τη βοήθεια τεχνητών και τεχνικών μέσων.
Το Pokémon Go, είτε μας αρέσει είτε όχι, αποτελεί μια ακόμη ψηφίδα στο μεταμοντέρνο μωσαϊκό. Σίγουρα πάντως δεν σηματοδοτεί με το τέλος του πολιτισμού, όπως πολλοί σπεύδουν να δηλώσουν βαρύγδουπα. Όσοι κατηγορούν το παιχνίδι της Niantic ότι γεννά μια γενιά άβουλων ζόμπι, μάλλον βιάζονται. Ίσως στο μέλλον αποδειχθεί ότι έδωσε μια μοναδική ευκαιρία στα ακοινώνητα ζόμπι να κοινωνικοποιηθούν. Ότι λειτούργησε ως η αφορμή για να κυλήσει ξανά αίμα στις φλέβες τους, έτσι όπως κουνούν πάνω κάτω τα smartphones.
Αρκετά ως εδώ. Μόλις έλαβα μια ειδοποίηση ότι ένα Charmeleon σουλατσάρει στην παραλία. Ναι, εδώ στο ερημικό
νησί.
Δες περισσότερα εδώ
