Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Κατερίνα Κόκλα σε μια από τις επιλεκτικές δημόσιες εμφανίσεις τους διασκέδασαν  με το πρόγραμμα του Γιώργου Νταλάρα, της Ελένης Βιτάλη και της Γλυκερίας στην Ιερά Οδό. Χαμογελαστοί και ευδιάθετοι απόλαυσαν το πρόγραμμα και σιγοτραγούδησαν όλες τις μεγάλες επιτυχίες των τριών ερμηνευτών.

Μια μοναδική βραδιά φίλων μας χάρισαν στο ΦΩΣ η Νατάσα Θεοδωρίδου και ο Γιώργος Θεοφάνους. Μαζί τους ο Παντελής Καναράκης. Αυτή την εβδομάδα καλεσμένοι ήταν οι δύο μοναδικοί καλλιτέχνες, ο Άγγελος και ο Στέλιος Διονυσίου. Εξαιρετικές φωνές που με την παρουσία τους και τα τραγούδια που ερμήνευσαν συγκίνησαν τους παραβρισκόμενους. Υπέροχη στιγμή της βραδιάς η συνύπαρξη της Νατάσας Θεοδωρίδου, του Γιώργου Θεοφάνους, του Άγγελου και του Στέλιου Διονυσίου πάνω στη σκηνή να τραγουδάνε παλιές αγαπημένες επιτυχίες.

Την ίδια βραδιά, το πρόγραμμα απόλαυσε και η ηθοποιός Άβα Γαλανοπούλου με την παρέα της η οποία δεν δίστασε να σηκωθεί στην σκηνή και να τραγουδήσει μαζί με την Νατάσα Θεοδωρίδου.

Το αγαπημένο σχήμα ανάβει στο ΦΩΣ κάθε Σάββατο στις 11.00 μ.μ.,

Κυριακή μεσημέρι στις 3.30 μ.μ. και Δευτέρα στις 9.00 μ.μ.

Επιμέλεια προγράμματος Θανάσης Βήχος

Βουτάδων 6, Γκάζι

Τηλ.: 2103411306

Δύο είναι οι εκφωνήτριες που έχουν καταγραφεί στη συνείδησή μας με την παρουσίαση της Γιουροβίζιον, στη γλώσσα μας. Η Μακώ Γεωργιάδου και η Δάφνη Μπόκοτα. Η Μακώ (που βλέπετε σε σπάνιες φωτογραφίες) μετέδιδε το διαγωνισμό από το 1970 μέχρι το 1986. Ως το 1976, η μετάδοση γινόταν από τα στούντιο της Ερτ. Τα επόμενα χρόνια, πήγαινε στην διοργανώτρια χώρα και η μετάδοση γινόταν από εκεί. Όταν το 1986, η Μακώ Γεωργιάδου ζήτησε να πληρωθεί εξτρά για τα έξοδα μετακίνησης, απλά απολύθηκε! Και χάθηκε από τη μικρή οθόνη…Μετά από έξι χρόνια, το 1992, η Μακώ χάθηκε κι από τη ζωή…Η χαρακτηριστική φωνή της όμως έχει δεν έσβησε ποτέ…

Το 1987 είναι η χρονιά που η Δάφνη Μπόκοτα αναλαμβάνει την παρουσίαση της Γιουροβίζιον. Τη γνωρίσαμε ως τραγουδίστρια λίγο καιρό πριν (ποιός θυμάται άραγε τα τραγούδια “Ντίβα” και “Βίπερ Νόρα”;) και με την ευκαιρία της παρουσίασης, η χαρά της ήταν διπλή.

Η ίδια αναφέρει στην πρώτη της μίνι συνέντευξη για τη Γιουροβίζιον: “Είναι η πρώτη φορά που πηγαίνω στη Γιουροβίζιον και νιώθω θαυμάσια. Η εμπειρία μου θα είναι διπλή. Από τη μια θα έχω τη δυνατότητα να μεταφράζω την ίδια στιγμή από τα αγγλικά και τα γαλλικά, στη γλώσσα μας και από την άλλη, ως τραγουδίστρια πια, θα έχω την ευκαιρία να παρακολουθήσω τα νέα μουσικά ρεύματα, τις ορχήστρες τους και τον τρόπο που δουλεύουν”. Η εμπειρία αυτή κράτησε μέχρι το 2004, εκτός από το 1998, που η παρουσίαση έγινε από τον ραδιοφωνικό παραγωγό Γιώργο Μητρόπουλο. Άρα 16 χρόνια δηλάδή, όσα και η Μακώ Γεωργιάδου…Σύμπτωση;

Ο κάθε άνθρωπος είναι αποτέλεσμα πολλών επιρροών. Κάποια άτομα έχουν ιδιαίτερο ρόλο στη διαμόρφωσή μας, είναι τα πρότυπά μας, τα οποία συνειδητά ή ασυνείδητα μιμούμαστε. Ίσως ήδη ξέρεις ποιο είναι το πρότυπό σου, ή μήπως όχι; Ο παγκοσμίου φήμης καθηγητής Dr Mabuse, μας δείχνει έναν απλό τρόπο για να βρίσκουμε το πρότυπό μας. Είναι εύκολο, διαρκεί μόνο 2 λεπτά και μπορεί να σε εκπλήξει.

Μην κοιτάξεις τις απαντήσεις, ακολούθησε τα παρακάτω βήματα και δες στο τέλος ποιο είναι το πρότυπό σου.

1) Διάλεξε τον αγαπημένο σου αριθμό απο το 1 ως το 9

2) Πολλαπλασίασε το με το 3

3) Πρόσθεσε 3, και μετά πολλαπλασίασε πάλι με το 3 (θα περιμένω να φέρεις το κομπιουτεράκι…)

4) Ο αριθμός που βρήκες απότελείται  από 2 ή 3 ψηφία

5) Πρόσθεσε τα ψηφία.

Με τον αριθμό που βρήκες, δες ποιος είναι το πρότυπό σου από την παρακάτω λίστα:

1. Άμπερτ Αϊνστάιν

2. Μητέρα Τερέζα

3. Μαντόνα

4. Ιησούς Χριστός

5. Ο μπαμπάς σου

6. Η μαμά σου

7. Μπραντ Πιτ

8. Άννα Βίσση

9. Aλέξης Τσίπρας

10. Ιούλιος Βερν

Σήμερα στο Mega Με Μία η Χριστίνα Πολίτη φόρεσε μπλούζα TWINS DEVOTION, υποδήματα και παντελόνι από προσωπική συλλογή και σκουλαρίκια LILALO.

«Όλα δικά σου, όσα παίζουν τα ραδιόφωνα» ερμηνεύει ο Σάκης Ρουβάς, επιστρέφοντας  με ιδιαίτερα sexy διάθεση, εκφράζοντας την αγάπη  και τα μοναδικά συναισθήματα ενός έρωτα μέσα από το νέο του single το οποίο παρουσιάζεται με ένα ατμοσφαιρικό promo clip.

Η συνεργασία του Σάκη Ρουβά με το μουσικοσυνθέτη Γιώργο Θεοφάνους μετά τις τελευταίες επιτυχίες του  «Μια χαρά να περνάς» και «Σε πεθύμησα», συνεχίζεται με το άκρως ρυθμικό και ερωτικό τραγούδι «Ραδιόφωνα» σε στίχους των Βαγγέλη Κωνσταντινίδη και Χάρη Μαζαράκη

Δες το Promo Video του ‘Ραδιόφωνα’ ΕΔΩ

Youtube: http://bit.ly/1M8gvPJ

iTunes: http://apple.co/17NcV04

Spotify: http://bit.ly/1wGsWRo

Google Play: http://bit.ly/1NbF41x

Napster: http://bit.ly/1B4NYaU

Νικήτρια στο Voice, νικήτρια και στον Ελληνικό διαγωνισμό για το Eurosong! Η Μαρία Έλενα Κυριάκου έχει τη νίκη μέσα της, αλλά έχει και τη φωνή που μπορεί να μας εκπροσωπήσει άξια στη φετινή Eurovision. Αν θα είναι και φέτος χρονιά μπαλάντας, τότε η Μαρία Έλενα Κυριάκου με το τραγούδι Οne Last Breath -Μουσική: Ευθύβουλος Θεοχάρους, Μαρία-Έλενα Κυριάκου, Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης, Εβελίνα Τζιώρα, Δισκογραφική: MINOS EMI-UNIVERSAL- θα διεκδικήσει μια καλή θέση στο διαγωνισμό. Εμείς να της ευχηθούμε Καλή Επιτυχία το Μάιο στη Βιέννη!

Δείτε φωτο από το χθεσινό διαγωνισμό με τη Μαρία Έλενα Κυριάκου στη σκηνή και μετά το τέλος της βραδιάς.

Την εκδήλωση παρουσιάσαν  η Ντορέττα Παπαδημητρίου και η Μαίρη Συνατσάκη

Με διάθεση ζαμανφού και σερσελαφάμ, ένας άντρας δυό μέτρα κοτζάμ, ο μποέμ τραγουδοποιός Παντελής Αμπαζής, παρέα με τον γνωστό σανιδοφάγο ηθοποιό Γεράσιμο Γεννατά και το συγκρότημα «Ανωτάτη Ζαμπετική» έρχονται στη Λαμία στο Cosa Nostra μπαρ με ελεύθερη είσοδο για να κάνουν το μεγάλο μπαμ! Συμμετέχει η μουσική μπάντα του Αυγέρη Τσιρώνη.

Έχοντας στις αποσκευές τους ο Γεράσιμος τις πολλές θεατρικές και τηλεοπτικές του επιτυχίες και ο Παντελής το σουξέ του φετινού χειμώνα «Madame» (σε δικούς του στίχους, ντουέτο με τον Πάνο Μουζουράκη), μας επιφυλάσσουν ένα μουσικοθεατρικό live αναντάμ παπαντάμ με κορυφαίες λαϊκές και όχι μόνο επιτυχίες.

Τραγούδια για κοντούς, καμένες από κοντό, “πολύ ωραίους”, έχοντες και κατέχοντες ρετιρέ, για λαϊκά κορίτσια, για αγόρια με κοιλίτσα, για Καραγκιόζηδες, καραγκιοζάκους και καραγκιόζαρους, για όσους δε δουλεύουν, μποέμ εκ πεποιθήσεως, κυρά-Μαρίες, ρομαντικούς δειπνιστές, λάτρεις των εκδρομών και της κομψής αλητείας, πεθερόπληκτους, Λούλες, δίμετρες Ρωσίδες, καμένους από Ρωσίδα, “βούρτσες”, νταρντάνες με φουστανάκια με δαντέλα, μπουζουκομάχους, μπουζουκοβόρους, ζαμανφουτίστες, σοκολατολάγνους και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις…

Τραγούδια με χαμόγελο για όλη την οικογένεια. Κωμικές πρόζες & σπαραξικάρδιες ατάκες. Πικάντικα σχόλια για τα λαϊκά κορίτσια και τ’ αγόρια με κοιλίτσα. Αφιέρωμα στη βλακεία που τελικά είναι ανίκητη. Τραγούδια χιουμοριστικά και εύθυμα. Παντελώς χειροποίητα. Για να σκάσει επιτέλους το πικραμένο χείλι του πελάτη… Γιατί αυτή η ρημάδα η κρίση, μόνο με χιούμορ, χαρά και χαμόγελο παλεύεται!

Ελαφρά τραγούδια & βαριά λαϊκά, με jazz διάθεση & rock άποψη! Backing band «Ανωτάτη Ζαμπετική» Σωτήρης Σινάνης-πιάνο, Χρήστος Μπαλής -μπουζούκι

Μεικτό θέαμα βασισμένο σε τραγούδια και κείμενα με θέμα τα λαϊκά κορίτσια της διπλανής πόρτας. Μουσική παράσταση γένους θηλυκού, με πρόζες, μουσικές, τραγούδια! Χαρούμενα, χιουμοριστικά, χειροποίητα, παντελώς ντεμοντέρνα. Με καρατιές Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ, μουστάκια α λα Σαντάμ και νόστιμα πικάντικα τραγούδια που βάζουν κάτω το ιμάμ. Μία εκρηκτική χιουμοριστική παράσταση χωρίς σαρδάμ, για τα γούστα σας ταμάμ! Padam, padam, padam, στο σανίδι θα γίνει Βιετνάμ!

Μη χάσετε την παράστασή μας! Όσοι την είδαν την άκουσαν..

Τη θεατρική παράσταση «Σμύρνη μου αγαπημένη» παρακολούθησαν τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος της ΠΑΕ Απόλλων Σμύρνης. Οι ποδοσφαιριστές, το τεχνικό τιμ και μέλη της διοίκησης βρέθηκαν στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» και απόλαυσαν το θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση για τη Σμύρνη και την ιστορία της, μια παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Πρόκειται για ένα έργο που γράφτηκε μετά από έρευνα πολλών ετών και καλύπτει την πιο σημαντική ιστορικά περίοδο από το 1917 μέχρι την προσφυγιά και την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923. Μια μεγάλη παραγωγή με ζωντανή μουσική, πλούσια σκηνικά και κοστούμια εποχής καθώς και αυθεντικό φωτογραφικό υλικό από τη θρυλική πόλη. Η οικογένεια του Απόλλωνα ξεναγήθηκε στο φουαγιέ του «ΘΕΑΤΡΟΝ» στην έκθεση «Η Σμύρνη των Ελλήνων» που λειτουργεί από την Ένωση Σμυρναίων.

Λίγο πριν χτυπήσουν οι Καμπάνες του Edelweiss στο Πάνθεον, έκανα μια μίνι έφοδο στο καμαρίνι του Βέρνερ και του Κλάουντ. Βέρνερ ο Γιάννης Σαμσιάρης και Κλάουντ ο Νικόλαος Καραγκιαούρης. Τα δύο ταλαντούχα πλάσματα μοιράζονται το ίδιο καμαρίνι και -όπως θα δείτε στις φωτο- περνούν υπέροχα! Βρίσκονται δίπλα στην Άννα Βίσση για δεύτερη φορά και τους συνδέει η πρώτη ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα, Οι Δαίμονες. Ο Γιάννης Σαμσιάρης έπαιζε στο πρώτο ανέβασμα στο Αττικόν, ενώ ο Νικόλας Καραγκιαούρης στο δεύτερο, στο Παλλάς.

Ο Γιάννης Σαμασιάρης – με λαμπρή διαδρομή στο θέατρο- βάφει το ένα μάτι, αυτό που φαίνεται…

…ενώ καλύπτει το άλλο!

Ο Νικόλαος Καραγκιαούρης επενδύει χρήμα και δόξα -στην παράσταση- στο νεό τραγουδιστή Τζούλιαν, φορώντας τα κοσμήματα που βλέπετε στη φωτογραφία.

Λεπτομέρεια από τα κοσμήματα

Το t-shirt του Νικόλα, είναι ο Κουρέας της Σεβίλλης, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Δίπλα στα ρούχα που φοράει στις Καμπάνες.

Την ενδυματολογική παράσταση όμως, κλέβει η γούνα. Με αυτή τη γούνα, γίνονται τα περισσότερα πειράγματα στο καμαρίνι

Έτοιμος ο Νικόλας να βγει στη σκηνή.

-Μα όχι, δεν φοριέται έτσι η γούνα! Μισό λεπτό να σου δείξω…είπε ο Γιάννης Σαμσιάρης και φόρεσε τη γούνα

Σε ποιον ταιριάζει καλύτερα λοιπόν; Στο Βέρνερ;…

…Ή στον Κλάουντ;

Με γούνα ή χωρίς, ο Γιάννης Σαμσιάρης και ο Νικόλαος Καραγκιαούρης, έχουν ένα ζεστό, φιλόξενο και αγαπησιάρικο καμαρίνι, με πλάκες και ωραία ατμόσφαιρα. Άλλωστε και οι δύο, έχουν αρκετό χιούμορ αλλά και φωνές, πιο δυνατές από τις Καμπάνες που χτυπούν στο Εdelweiss!

Το #1 συγκρότημα της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, οι ΜΕΛΙSSES ετοιμάζονται για μια special guest εμφάνιση στα Θεατρικά Βραβεία “Δημήτρης Χόρν”. Το βραβείο “Δημήτρης Χόρν” είναι ετήσιο, επαμειβόμενο και απονέμεται για την καλύτερη ερμηνεία νέου άντρα ηθοποιού κατά την περασμένη θεατρική περίοδο και θα απονεμηθεί σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015, στις 8 το βράδυ, στο θέατρο «Δημήτρης Χορν» (Αμερικής 10). Το επαμειβόμενο Βραβείο «Δημήτρης Χορν» είναι ο σταυρός που φορούσε ο ηθοποιός, ο οποίος περνάει κάθε χρόνο από τον έναν βραβευμένο στον άλλο συνοδευόμενος από περγαμηνή.

Την εκδήλωση της απονομής θα χαιρετήσει ο Σταμάτης Φασουλής. Για το Δημήτρη Χορν θα μιλήσει ο Μίμης Πλέσσας, ο οποίος θα παίξει στο πιάνο αγαπημένες επιτυχίες του που πρωτοακούστηκαν από τη φωνή του Δημήτρη Χορν. Σε ρόλο- έκπληξη το συγκρότημα Melisses με τη Μάρω Κοντού, ενώ σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του GetGreekMusic το συγκρότημα θα τραγουδήσει μεγάλες επιτυχίες που έχει πει ο Δημήτρης Χορν στον κινηματογράφο.

Οι τέσσερις υποψήφιοι για το «Βραβείο Δημήτρης Χορν» για τη σαιζόν 2013-2014 (Φθινόπωρο 2013-Καλοκαίρι 2014), με αλφαβητική σειρά, είναι οι ακόλουθοι:

-Μάνος Καρατζογιάννης για το ρόλο του Κρίστοφερ στο έργο του Simon Stephens, «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα;», σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά (Αγγέλων Βήμα). Δείτε εδώ την αναλυτική παρουσίαση

-Ντένης Μακρής για το ρόλο του Άμλετ, στον έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, «Άμλετ», σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, από την «Ορχήστρα των μικρών πραγμάτων» (Πορεία)

-Γιάννης Παπαδόπουλος για την ερμηνεία του: στο έργο των John Murray και Allen Boretz, «Room service» , σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών). Και στο έργο της ομάδας «Kursk», «Η προσευχή της κοπέλας που έπεσε μέσα στο πηγάδι και δεν θέλει να πεθάνει», σε σκηνοθεσία Χἀρη Φραγκούλη (Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής).

-Μιχάλης Σαράντης για: το ρόλο του Νότη Σερδάρη στο έργο του Παντελή Χορν, «Φλαντρώ», σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου (Εθνικό Θέατρο, Κτίριο Τσίλλερ-Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» ). Και το ρόλο του Αγγελιοφόρου στην τραγωδία του Ευριπίδη, «Ιππόλυτος», σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου (Επίδαυρος).

Παλαιότεροι νικητές του «Βραβείου Χορν» θα συμμετάσχουν στην εκδήλωση. Στο θεσμό του Βραβείου θα αναφερθεί ο πρόεδρος της επιτροπής, Κώστας Γεωργουσόπουλος (μέλη της επιτροπής είναι ο Σταμάτης Φασουλής, η Ξένια Καλογεροπούλου, η Λυδία Κονιόρδου και η δημοσιογράφος Αντιγόνη Καράλη).

Ο περυσινός νικητής του «Βραβείου Δημήτρης Χορν», Γιώργος Χρυσοστόμου, θα παραδώσει το χρυσό σταυρό του Δημήτρη Χορν που είχε λάβει κατά την περυσινή βράβευσή του, στον φετινό βραβευθέντα.

Τη συνολικότερη οργάνωση έχουν επιμεληθεί ο Σταμάτης Φασουλής και ο Θεοδόσης Ισαακίδης. Τη βραδιά επιμελείται σκηνοθετικά ο Γιώργος Λύρας. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Ο Gregory Berns, καθηγητής «νευρο-οικονομικών» σε πανεπιστήμιο της Ατλάντα των ΗΠΑ, μετά από μήνες παρακολούθησης της δραστηριότητας του εγκεφάλου σκυλιών (τα οποία δεν ήταν ναρκωμένα, αλλά εκπαιδευμένα να κάθονται ακίνητα ενώ αυτός λάμβανε μαγνητικές τομογραφίες), κατέληξε ότι τα αγαπημένα μας ζώα έχουν συγκρίσιμο επίπεδο συναισθηματικής ευφυίας με αυτό ενός ανθρώπινου παιδιού. Χρησιμοποιούν το ίδιο μέρος του εγκεφάλου με τον άνθρωπο για να αντιδράσουν σε ότι τους δίνει χαρά, όπως το φαγητό, το σεξ ή τα χρήματα. Ο καθηγητής εκπαίδευσε πρώτα το δικό του σκυλάκι σε ένα ομοίωμα τομογράφου που έφτιαξε στο σαλόνι του και το τερριέ έμαθε να κρατά ακίνητο το κεφάλι του έως και μισό λεπτό.

Οι μελέτες έδειξαν ότι τα 2 είδη έχουν πολλές ομοιότητες της περιοχής του εγκεφάλου που είναι πλούσια σε υποδοχείς ντοπαμίνης, η οποία εκκρίνεται όταν βιώνουμε χαρά. Τα σκυλιά που πήραν μέρος ανταποκρίνονταν σε χειρονομίες που συνέδεσαν με το φαγητό και στις μυρωδιές γνωστών και αγνώστων σε αυτά ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι τα σκυλιά μας «αγαπούν»; Όχι απαραίτητα. Η αντιμετώπιση των ζώων από τους ανθρώπους άλλαξε πραγματικά από την ψήφιση το 1966 από την Αμερικανική Βουλή νομοθεσίας που προνοούσε για τα ζώα; Στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, όχι. Ας αναλογιστούμε τον τρόπο που ανατρέφονται και σκοτώνονται τα ζώα που τρώμε, τον αριθμό των ειδών που οδηγήσαμε στην εξαφάνιση ή το αν συμπεριφερόμαστε στο ίδιο μας το κατοικίδιο σαν «προσωπικότητα».

To bulling -σε όλες τις μορφές- συνεχίζει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις και όλοι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταματήσει αυτό. Ο Μάρκος Σεφερλής δημοσίευσε φωτογραφία με το δικό του μήνυμα κατά της βίας και του bulling από το θέατρο Περοκέ, λίγο πριν βγει στη σκηνή: “Η βία δεν είναι μαγκιά – Stop Βulling” 

Μετα από ένα χρόνο έντονης καλλιτεχνικής δραστηριότητας στη Σουηδία, η Έλενα Παπαριζου επιστρέφει απρόσμενα και δυναμικά στην ελληνική δισκογραφία με μια εξαιρετική και δυναμική μπαλάντα: “Όταν Άγγελοι Κλαίνε”. Το κομμάτι αυτό, θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο και σε όλη την Ευρώπη στην αγγλική του έκδοση, με τιτλο “Angel”.

Το “Angel” έγραψαν οι Amir Aly / Henrik Wikström / Bobby Ljunggren και Sharon Vaughn ενώ τους ελληνικούς στίχους ο Γιάννης Δόξας, παραγωγός της Έλενας από το ξεκίνημα της σόλο καριέρας της και στιχουργός μεγάλων της επιτυχιών όπως το “Φιλί Της Ζωής”, “Πυροτεχνήματα”, “Η Καρδιά σου Πέτρα” και “Γύρνα Με Στο Χτες” σε μουσική του Γιώργου Σαμπάνη.

Το υπέροχο αυτό τραγουδι μιλάει για την αλληλεγγύη των ανθρώπων και μέσα στην ροή των στίχων του ακούγονται οι τίτλοι δέκα τραγουδιών της Έλενας, από εκείνα που χαρακτήρισαν την μέχρι τώρα πολυπλατινένια πορεία της:

* “H καρδιά σου πέτρα”

* “Αναπάντητες κλήσεις”

* “Πυροτεχνήματα”

* “Το Φως στην ψυχή”

* “Γύρνα με στο χτες”

* “Το φιλί της ζωής”

* “Υπάρχει Λόγος”

* “Μαζί σου”

* “Αντιθέσεις”

* “Που πήγε τόση αγάπη”

Ακουστε το δυνατά και ανακαλύψτε τους τίτλους!

Αngel στο βίντεο κλιπ ο ανερχόμενος ηθοποιός Στέφανος Οικονόμου, που τον βλέπετε στη Δικαίωση του Mega καθημερινά.

Δείτε το βίντεο κλιπ εδώ

H Mελίνα Μερκούρη σε σπάνιες φωτογραφικές στιγμές. Με το κόκκινο φόρεμα του Ποτέ την Κυριακή, στο σπίτι της το 1960

Στην πλαζ, τα χρόνια μετά τον πόλεμο

1936, απόκριες . Η Μελίνα 16 χρονών

1958, ξέγνοιαστες στιγμές

Με τη Σοφία Βέμπο, στο καμαρίνι της

Το 1975 στο καμαρίνι της. Όπερα της πεντάρας

1960. Μελίνα και τσιγάρο

Η εκφραστική Μελίνα το 1962, στο σαλόνι του σπιτιού της

Ο Γιάννης Κότσιρας μας ταξίδεψε μουσικά σε μια άψογη βραδιά σε όλα τα επίπεδα. ‘’ Ό, τι θυμάσαι δεν πεθαίνει’’ ο τίτλος  της νέας δισκογραφικής του δουλειάς σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και  στίχους Οδυσσέα Ιωάννου αλλά και του χειμωνιάτικου ταξιδιού που παρουσιάζει σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Έτσι, ήρθε και στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας και ζήσαμε το ταξίδι στο όνειρο.

Δείτε μικρό απόσπασμα του φινάλε:

Ένα ενθουσιώδες κοινό με εκδηλώσεις αγάπης υποδέχτηκε τον καλλιτέχνη στην πόλη  αψηφώντας το βροχερό καιρό και γέμισε το θέατρο. Αναμφισβήτητα οι θεατές κάθε ηλικίας πέρασαν ένα ζεστό βράδυ τραγουδώντας  αγαπημένα τραγούδια που δεν πεθαίνουν αν τα θυμόμαστε . Ο Γιάννης Κότσιρας με το χάρισμα στη φωνή του, τραγούδησε με ψυχή και τα’ δωσε όλα! Ένιωσα τ’ αυτιά μου να βρίσκουν το δρόμο τους  με τον ήχο, τις  έξοχες ενορχηστρώσεις  και  τους σπουδαίους μουσικούς συνοδοιπόρους του Γιάννη Κότσιρα. Θεραπεία μετά μουσικής κανονική.

Αίσθηση προκάλεσε η Βίκυ Καρατζόγλου με την  κρυστάλλινη φωνή  και δε σταμάτησε να υπογράφει αυτόγραφα στα εισιτήρια  μετά το τέλος της συναυλίας.

Στο καμαρίνι του Γιάννη Κότσιρα γινόταν το αδιαχώρητο από ανθρώπους  που έδιναν ενθουσιασμένοι συγχαρητήρια ενώ ζητούσαν αναμνηστικές  φωτογραφίες μαζί του.  Ίσα που πρόλαβα να πάρω σειρά λίγο πριν αναχωρήσουν για να συνεχίσουν στον επόμενοςσταθμό, σήμερα στις  Σέρρες.

Τα περάσαμε όμορφα με Γιάννη Κότσιρα, όπως παλιά σαν εκδρομή. Μας έδωσε μια μέρα αληθινή μεσ’  τη ψευτιά και τη ντροπή  όπως λέει  ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια στον καινούργιο του δίσκο. Εύχομαι και στις άλλες πόλεις που θα περιοδεύσει να έχουν τη δυνατότητα να τον ακούσουν για να τα περάσουν κι εκεί όμορφα ταξιδεύοντας στο όνειρο. Να ζήσουν αυτή την αίσθηση της μουσικής εκδρομής στο απλό και βαθύ αίσθημα. Στα συν ήταν  κι ότι δεν υπήρχε ούτε μια στιγμή ‘’λίγη’’, το αίσθημα κρατήθηκε υψηλά σε όλη την διάρκεια. Αυτό για μένα ως θεατής παρατηρώντας και τους άλλους τριγύρω ήταν απογείωση μέσα στην τόση γείωση που βιώνουμε..

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, μου είναι τρομερά δύσκολο να γράψω κριτική για τις “Kαμπάνες του Edelweiss”. Kι ας έχω διανύσει εκαντοντάδες χιλιάδες λέξεων γράφοντας κριτικές εδώ και περίπου δύο δεκαετίες. Γνώριζα πως αυτή τη φορά η Άννα Βίσση και ο Νίκος Καρβέλας θα τολμούσαν κάτι ιδιαίτερα σκοτεινό, αλλά σκοτεινή ήταν και η “Mάλα” και οι “Δαίμονες” (με έναν πιο ποπ τρόπο) οπότε δεν ανησύχησα. Έχω ξαναγράψει ότι ο Καρβέλας τον πας δεν τον πας, κουβαλάει μια σατανική μουσικοσυνθετική μήτρα στο κεφάλι του. Που εν προκειμένω έχοντας αναλάβει και το λιμπρέτο, σου εξαπολύει χωρίς φραγμούς στα μούτρα την ίδια την κόλαση. Όσο για τη Βίσση και τις ικανότητες της στο μουσικό θέατρο, επίσης τα έχω ξαναγράψει και βαριέμαι να επαναλαμβάνομαι.

Πήγα στις “Καμπάνες” έχοντας διαβάσει κάτι κριτικές περί φωσκολειάδας όσον αφορά την πλοκή του έργου και άλλα τέτοια ευκολάκια. Και βγήκα ακινητοποιημένος από τη βασανιστική θερμότητα του πάγου που καίει, το νοιώθεις να σε μουδιάζει αλλά και να κάνει την καρδιά σου να χτυπά επικύνδινα και δεν ξέρεις αν πρέπει να ντυθείς για να προστατευτείς ή να γδυθείς για να το νοιώσεις όλο, μέχρι εξαντλήσεως. Γιατί το θέμα εν προκειμένω ξεπερνά την έννοια ροκ όπερα αν και είναι δομημένο ως τέτοια. Με τη διαφορά ότι ο Καρβέλας συνθετικά δεν ενδιαφέρεται για τη δημιουργία μιας εύληπτης μελωδίας με δύο τρία χιτάκια που θα ξεχωρίσουν. Αλλά για τη σύνθεση ενός συμπαγούς έργου που απορρίπτει με τόλμη την εύκολη μελωδία, κυλώντας με άξονα τέσερα πέντε βασικά θέματα σαν μια επαναληπτική λούπα συμφωνικής οριοθέτησης του χάους. Κάτι πάνω στο οποίο ο Αλέξιος Πρίφτης ως ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας κάνει θαύματα.

Και την Άννα να εντυπωσιάζει όχι μόνο στην τραγουδιστική της ερμηνεία που είναι άψογη και γεμάτη θρυμματισμένο, τσαλακωμένο πάθος, αλλά στην πρόζα της πίσω από το κελί της φυλακής. Όπως δηλαδή ξεκινάει το έργο. Με την ίδια αγνώριστη, αχτένιστη, με καλτσάκια, παντόφλες και φούστα γιαγιάς, να αφηγείται το πως έφτασε εκεί. Με έναν αξιοθαύμαστο έλεγχο εκφραστικής, τραυματισμένης εσωτερικότητας που σου παγώνει την καρδιά. Και σε κάνει να τρίβεις τα μάτια σου, ειδικά όταν μέσα σε τρία λεπτά, μεταμορφώνεται με φλας μπακ από αυτό το τσακισμένο πλάσμα σε μια έξτρα σικ τύπισσα στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Όχι μόνο ενδυματολογικά και σαν στήσιμο, αλλά κινησιολογικά. Λες και κάποιος της στραβώνει το σώμα στη μία σκηνή και της το σιδερώνει στην άλλη. Μέχρι το εκτός ελέγχου, σοκαριστικό προφινάλε, στο οποίο δαιμονίζεται κυριολεκτικά, σαν αιματοβαμμένη εκδικήτρια μαινάδα. Ένα προφινάλε καπιτάλε, σκηνοθετημένο υπέροχα από το Γιάννη Κακλέα, με την υποκριτική βοήθεια του άπαιχτου Αιμιλιανού Σταματάκη, που αποκαλύπτει το δικό του μεγάλο μυστικό σε μια σπαρακτική σκηνή επιστροφής στο παρελθόν με τον ίδιο να βυθίζεται κυριολεκτικά στις δικές του εφιαλτικές αναμνήσεις.

“Οι Καμπάνες του Edelweiss” είναι εντελώς εκτός ελέγχου κι αυτό είναι για μένα το μεγάλο τους προτέρημα. Φλερτάρουν με την υπερβολή αλλά δεν τη φοβούνται, την αποδέχονται σαν κύριο στοιχείο της ανθρώπινης ζωής στα άκρα της. Σε μια hard core ροκ όπερα που κρατάει το ροκ στοιχείο της περισσότερο στην ιστορία και λιγότερο στη μουσική η οποία κυλάει πιο οπερατικά. Ανάμεσα στην αρχαία τραγωδία με τον εκκωφαντικό κεραυνό της κάθαρσης και τη σιωπή που σπάζει από σταγόνες όξινης βροχής. Με την τρυφερότητα να στάζει αίμα και σπέρμα για να γεννηθεί ξανά και να καθαρίσει από τη βία της. Και τους χαρακτήρες, έκτπωτους αγγέλους, πέρα από το καλό και το κακό να σέρνονται στο βρώμικο πάτωμα για να μαζέψουν πούπουλα από τα σπασμένα τους φτερά, μήπως ξανανιώσει το σώμα τους ζωντανό και μαζί με αυτό και η καρδιά τους έστω και λίγο πριν σταματήσει να χτυπάει. Κι ο πόνος δικαιολογήσει τη φρίκη και τα ανομολόγητα μεταμορφωμένος σε ελευθερία.

Στα τέλη του πολέμου, μια ομάδα μεθυσμένων ρώσων στρατιωτών θα περάσει από το πανδοχείο του μέθυσου ναζί Βέρνερ, παντρεμένου με την Άννα την οποία μάζεψε από ορφαντροφείο. Σε μια σκηνή που παρά την ένταση της ατυχεί σε δύο πράγματα: Τα αδικαιολόγητα φάλτσα των στρατιωτών και την κομιξάκη ερμηνευτική υπερβολή του έμπειρου Γιάννη Σαμσιάρη. Η Άννα θα γεννήσει από το βιασμό ένα παιδί, θα το παρατήσει και θα φύγει στην Αμερική όπου και θα παντρευτεί έναν μουσικό ατζέντη. Ο τελευταίος έχει ανακαλύψει ένα μεγάλο ταλέντο, τον Τζούλιαν, που όμως είναι εθισμένος στην ηρωίνη. Ανάμεσα στον Τζούλιαν και την Άννα θα γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας και η μοίρα θα δείξει το σκληρό της πρόσωπο σε όλους.

Υπάρχουν αστοχίες και λάθος επιλογές ή περιττές σκηνές. Αστοχίες όπως οι αποκριάτικες περούκες και κοστούμια 60′ς της συχνά όχι ιδιαίτερα καλόγουστης Ντένης Βαχλιώτη. Η εντελώς αναξιοποίητη παρουσία του Νικόλα Καραγκιούρη. Η αμήχανη κινησιολογία, του εξαιρετικού και αφοσιωμένου στο ρόλο του, αγαπημένου Θανάση Αλευρά στις σκηνές του θυμού του με το ύψος του να γίνεται εχθρός αντί για σύμμαχος της ατόφιας ορμητικότητάς του. Η αναξιοποίητη σαν χαρακτήρας Ελένη Αλεξανδρή στο ρόλο της κόρης της ηρωίδας. Ο λάθος χώρος που αποδεικνύεται εδώ το Pantheon για μια παραγωγή που χρειαζόταν έναν πιο οικείο και μικρό χώρο για να επικοινωνήσει το συναίσθημά της. Γιατί πάνω στη σκηνή του Pantheon, με εξαίρεση το σκηνικό του πανδοχείου, όλα τα άλλα, όπως το σπίτι της Άννας ή το σπίτι του Τζούλιαν εξαφανίζονται και μοιάζουν μινιατούρες κουκλόσπιτα μέσα στο χάος. Το οποίο χάος κρατάνε σε συνοχή και δεν το αφήνουν να τους καταπιεί η Βίσση και ο “ένα αστέρι γεννιέται” Aιμιλιανός Σταματάκης. Και σκηνές σαν το εντελώς άστοχο κωμικό κομμάτι της επίσκεψης του Αλευρά στα γραφεία της δισκογραφικής του Καραγκιαούρη.

Όχι, το Pantheon δεν ήταν η κατάλληλη σκηνή για τις “Kαμπάνες”. Γιατί παρά τα χρήματα που εμφανώς δόθηκαν για την παραγωγή τους, η σύλληψη η ίδια του έργου, δεν ήταν αυτή ενός υπερθεάματος αλλά κάτι πολύ πιο εσωτερικού. Δεν είναι τυχαίο πως σκηνογραφικά, όσον αφορά την ενίσχυση του συναισθήματος μέσα από το σκηνικό χώρο, οι πιο πετυχημένες στιγμές του Παντελιδάκη εδώ είναι και οι πιο λιτές του. Όπως ο αφαιρετικός χώρος της φυλακής που αντανακλά την ψυχική ερημοτητα και παγωνιά της ηρωίδας. Πιθανότατα λεπτομέρειες τα παραπάνω, όταν υπάρχουν τόσα άλλα να σε παρασύρουν σε ένα εφιαλτικό παραμύθι που στο τέλος του, λίγο να είσαι στη διάθεση, το δάκρυ δεν το γλυτώνεις. Υπάρχει η συγκλονιστική φωνητικά Τάνια Τρύπη που θα τη θέλαμε περισσότερο στη σκηνή. Υπάρχει αυτό το συναισθηματικό roller coaster που ειδικά αν ξέρεις το οιδιπόδειο στοιχείο της υπόθεσης, εντείνει μέσα σου την αίσθηση του τραγικού, στις σκηνές που η Άννα ζει το μεγάλο της έρωτα. Υπάρχει αυτή η σχεδόν τρομακτική μετάδοση του νεκρού, άδειου σώματος που έχει μάθει το άγγιγμα μόνο μέσα από την ενοχή. Κάτι που η Βίσση το επικοινωνεί με θεατρικό πάθος, μέσα από το βλέμμα της, μέσα από τις εναλλαγές τόνου στην ερμηνεία των τραγουδιών της. Υπάρχει το ουρλιαχτό της ψυχής του Τζούλιαν, τα υπέροχα ενορχηστρωμένα σμιξίματα μεταξύ των live ροκ εμφανίσεων του και της κύριας παρτιτούρας του έργου, σε ένα σταμάτημα του χρόνου και της ανάσας μπροστά στην απουσία της ελπίδας.

Οι καμπάνες του Edelweiss είναι ένα ιδιαίτερα τολμηρό μουσικοθεατρικό εγχείρημα, ειδικά για μια χώρα που δε διακρίνεται για την παιδεία της στο συγκεκριμένο είδος. Ή το προτιμάει με φραμπαλάδες και χιτάκια. Ο Καρβέλας, έχει χτίσει μια ιστορία κατάβασης στην κόλαση με αμφισβητούμενη τη λύτρωση. Πάνω σε ηθικά μετέωρους χαρακτήρες που τους αφήνει να αιωρούνται χωρίς δίχτυ ασφαλείας πάνω από την αλήθεια και το ψέμα, τις ευθύνες των προσωπικών τους επιλογών και των καταστάσεων που τους οδήγησαν σε αυτές. Με τη μουσική του, επαναλαμβάνω, να σε παρασύρει όχι ως μεμονωμένα τραγούδια (μολονότι υπάρχουν κι αυτά) αλλά σαν ροή ενός ποταμού με βράχια. Και τους στίχους του, να εκφράζουν έναν εσωτερικό πονεμένο λυρισμό (με κάποιες εξαιρέσεις φάλτσου εντυπωσιασμού όπως τα λόγια του Βέρνερ). Η Άννα Βίσση βιώνει μέχρι το μεδούλι της τις αντιφατικότητες του ρόλου της και της ζωής της ηρωίδας της που υποδύεται, φεύγοντας εντελώς από το χαρακτήρα της σταρ. Πιθανότατα γι αυτό και είναι πιο ευάλωτα όμορφη από ποτέ. Ο Αιμιλιανός Σταματάκης σαν βασανισμένος ροκ σταρ, μετατρέπει το ουρλιαχτό σε ψίθυρο κι αντίστροφα, ζωγραφίζοντας την εσωτερική του σύγχιση σαν ψυχεδελικό πορτρέτο με τα χρώματα να λειώνουν έξω από τον καμβά. Η μεταξύ τους χημεία, η σωματική και ψυχική ανάγκη και αναπηρία του ένα για τον άλλον, ιδρώνει το σανίδι. Και οι πιο απλές φράσεις, όπως “ένα κοντσέρτο για δυο πιάνα, για σένα Άννα”, μετουσιώνονται σε ιερές εξομολογήσεις ενός ανίερου έρωτα. Ή σε εξομολόγηση της ιερής αγάπης που ενώνει τον Καρβέλα με τη Βίσση δεκαετίες τώρα.

Σου άρεσε το έργο; Eίναι η πιο συνηθισμένη ερώτηση μετά από μια παράσταση. Νομίζω πως η επιτυχία στις “Kαμπάνες” είναι αυτή ακριβώς. Δεν χωράνε τέτοιο ερώτημα. Πολύ απλά γιατί το ταξίδι που σου προσφέρουν, δεν είναι τουριστικό. Είναι παρά την σκηνική του εξωστρέφεια, βαθιά εσωτερικό. Τόσο για τους συντελεστές του όσο και για το θεατή. Μια τεράστια παγίδα έχει στηθεί φέτος στο Pantheon. Ένας παραμορφωτικός καθρέφτης μέσα στον οποίο καλείσαι να κοιτάξεις τα σκοτάδια σου να αποκτούν μορφή. Και να αντιμετωπίσεις την ύπαρξη ή την απώλεια θάρρους απέναντι τους. Δεν μπορείς να απαντήσεις έτσι απλά, “ναι, μου άρεσαν οι Καμπάνες”. Γιατί δεν είναι φτιαγμένες να σου αρέσουν, τουλάχιστον με τη βολεμένη, μικραστική μετάφραση της λέξης. Είναι φτιαγμένες για να σε βουτήξουν από το λαιμό. Να σου κόψουν την ανάσα, να σε παρασύρουν στη μουσική τους αφήνοντας σε αβοήθητο να ανακαλύψεις μόνος σου πως θα κολυμπήσεις σε αυτήν. Δεν θα κάνω σύγκριση για το αν οι “Kαμπάνες” είναι καλύτερες από τους “Δαίμονες” ή τη “Mάλα” γιατί αν και μοιράζονται κοινά στοιχεία, πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Μία από τις πιο “ύπουλες” παραστάσεις μουσικού θεάτρου που έχω δει. Γιατί με δόλωμα το θέαμα, τη μεγάλη σταρ στην πιο φωτεινά σκοτεινή στιγμή της καριέρας της, το μουσικό υπερθέαμα της υπόθεσης, σε παρασύρουν σε μια πορεία κατάβασης σε έναν κόσμο μοναξιάς και απόγνωσης. Χωρίς να σου χαρίζονται, να σου δίνουν ένα χεράκι για να ανέβεις στην επιφάνεια. Αυτό καλείσαι να το κάνεις μόνος σου. Ακούγοντας τις δικές σου σκοτεινές καμπάνες. Και παίρνοντας την απόφαση να τις χτυπήσεις μανιασμένος όπως συγκλονιστικά κάνει η ηρωίδα λίγο πριν το τέλος. Για να ξορκιστεί το κακό. Επειδή “όλα έχουν ξαναγεννηθεί”.

Αν σας αρέσει το χταπόδι, σας δίνουμε μια πανεύκολη συνταγή για χταποδάκι βραστό και ξυδάτο. Κόβουμε το χταποδάκι σε κομμάτια για να βράσει καλύτερα. Βάζουμε σε μια κατσαρόλα 7 ποτηράκια του κρασιού νερό, 7-8 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, λίγο πιπέρι και τα βράζουμε περίπου για 45 λεπτά. Μπορεί να χρειασθεί να συμπληρώσουμε νερό κατά το βράσιμο. Προαιρετικά μπορείτε να προσθέσετε και 2 φυλλαράκια δάφνη. Δεν απομακρυνόμαστε πολύ από την κατσαρόλα, γιατί το χταπόδι  θα πιεί απότομα το νερό του και θα κολλήσει. Όταν διαπιστώσουμε ότι είναι έτοιμο, ρίχνουμε μια κουταλιά της σούπας ξύδι και το αφήνουμε ακόμη ένα λεπτό, ίσα-ίσα να πάρει μια βράση. Σερβίρουμε ρίχνοντας από πάνω λίγο φρέσκο λαδάκι, λίγο ξύδι και ρίγανη. Καλή σας όρεξη!