Από τότε που κατέβηκα στην Πλάκα έχω ρίξει μία γκριζομαύρη πέτρα στην περιοχή που ζω μία ζωή. Εχω ξαναγράψει για τη μετάλλαξη του Κολωνακίου από μία χαρούμενη εμπορική γειτονιά σε ένα μαυσωλείο άδειων καταστημάτων και γκρίνιας.Παραμένει όμως αγαπημένο και κάποια ηλιαχτίδα βλέπω στα καταστήματα που ακόμα όμως δεν έχουν ιδιαίτερο χαρακτήρα και τείνουν στο βλαχομπαρόκ.
Κατέβηκα τη Νεοφύτου Δούκα και έπεσα πάνω στην Απολλώνεια Β. που ήταν λιγοθυμητικά άψογα χτενισμένη με μαλλί δύο αποχρώσεων και γκλάμουρ στέκα της – δικό της σχέδιο- με λουλούδι. Πηγαινοέρχεται στη Μύκονο και βαριέται “Σε ένα καράβι είμαι όλο το καλοκαίρι! Και τι πράγμα αυτό στη Μύκονο φέτος από κόσμο και πλούσιους ξένους!Ολοι έχουν γίνει πια κονσιέρζ!” μου είπε. Φορούσα στα αυτιά δύο ινδικά μάτια της Calliope και μία με κοιτούσε στα μάτια τα κανονικά, μία αριστερά, μία δεξιά. Περπάτησα πιο κάτω στη Βασιλίσσης Σοφίας και πήγα να δω την Καλλιόπη Καρβούνη.
Τα μισά τηλέφωνα που παίρνω αυτή την εποχή είναι για να μου ζητήσουν το τηλέφωνο της Καλλιόπης – προφανώς να βγει σε εκπομπή να μιλήσει για τον καρκίνο του μαστού να κάνει νούμερα- και τα άλλα μισά για να μιλήσω για τη Σοφία Καρβέλα όταν γεννάει. Οτι? Γεννάει η κόρη της Αννας , τέλεια και εύχομαι όλα τα πάνε καλά – και θα πάω και να τη δω όταν ξεμπερδέψω εδώ με τα δικά μου παιδιά..Η Καλλιόπη με περίμενε στον καναπέ της με ένα φλόραλ νυχτικό που έμοιαζε φόρεμα. Φοράει πάντα κοραλί κραγιόν και υπέροχα βίντατζ γυαλιά. Ηταν εκεί η Μαρίνα Βερνίκου και μία άλλη φίλη – θεική γυναικάρα με τρία παιδιά που πέρασε το δικό της γολγοθά με μαστεκτομές και τα ξεπέρασε. Φυσικά μιλήσαμε για όλα, για την επέμβαση, την αποκατάσταση, το τι βάζει μετά , τι επιλογές υπάρχουν για θηλές, για τον πόνο, για όλα. Γυναικεία κουβέντα, όχι τόσο φαν αλλά γυναικεία. Η Καλλιόπη είναι θηρίο. Ούτε ζανάξ ούτε τίποτα. Υπομονή κάνει και περιμενει να αναρρώσει για να πάει στην Ινδία ώστε να φέρει και άλλα πράγματα. Ανοίγει το δικό της κατάστημα στην οδό Ηροδότου στο Κολωνάκι σε λίγο καιρό. Το απόγευμα περίμενε επίσκεψη τον Τάκη Ζαχαράτο.
Φυσικά έφυγα με συγκλονιστικά σκουλαρίκια που μοιάζουν δισεκατομμυρίων αλλά δεν είναι. Τα παιδιά της ήταν σχολείο όπως και το δικό μου. Φέτος ο Αλεξ ξεκίνησε πρώτη δημοτικού.
Λατρεύω το σχολείο μας, τη Χιλλ, που τον έκανε – ήδη από το νήπειο αλλά και από την πρώτη μέρα- να το αγαπήσει. Χάρηκα που κατηφόρησα στη νέα μου γειτονιά. Δεν την αλλάζω με τίποτα. Για πολλούς λόγους. Χαίρομαι που τελείωσε και το καλοκαίρι. Οχι για τον καιρό αλλά για το μπάχαλο. Μαζευτήκαμε. Το μυαλό μου και η διάθεσή μου είναι σε άλλη διάσταση, προς την τσίτα. Εύχομαι να μου βγει σε καλό.
YΓ: Με την Καλλιόπη δε φωτογραφηθήκαμε γιατί ήμουν εγώ χάλια. Ετσι για κεντρική φωτογραφία διάλεξα μία αγαπημένη της Καλλιόπης με τον -cosmofav- Γιάννη Στάνκογλου.Αιγοκεριστάν δηλαδή.