Μετά το πατατράκ του περιοδικού τύπου τα μάτια στράφηκαν στο internet. Τα διαδικτυακά περιοδικά ξεπετάγονται σα τα μανιτάρια, τα ονόματα των συνεργατών γνωστά όπως και τα αναμενόμενα θέματα. Ούτε φέτος θα ανακαλυφθεί η πυρίτιδα.Παράλληλα το να σερφάρεις στο internet και είτε να διαβάζεις μιζέριες είτε μεταγραφές άστεγων τηλεπαρουσιαστών (μόλις ήρθε δελτίο τύπου από Ant1 πως πήρε τον Αρναούτογλου-τι θα τους κάνουν όλους εκεί?) είναι επίσης κουραστικό όπως και ο εντολές “Δείτε και δείτε και ποιός και που” και γκρο πλαν με κυταρίτιδες για να κάνουν κλικ. Αντε παρατάτε μας δε θέλουμε να δούμε τίποτα ούτε να κάνουμε χίλια κλικ που το ένα παραπέμπει σε άλλο για να προσελκύσετε εσείς έναν πελάτη με δόλο. Ομως εκεί κάπου που ξεφύλλιζα στο i pad το Kool και διάβαζα για τα beach bars της Ελλάδας έπεσα πάνω στο ωραιότατο πρώτο δείγμα του γυναικείου HOPE.
Και παρότι είναι γυναικείο και τις μόδες και τις συμβουλές τις έχω επίσης βαρεθεί, έπιασα τον εαυτό μου που να το διαβάζει όλο. Μία εξαιρετική συνέντευξη στο μοναδικό έλληνα σταρ ηθοποιό με την κανονική σημασία, Γιάννη Στάνκογλου ,άλλη μία στο Γιώργο Πανόπουλο για τη μυθολογία της αστρολογίας κάτι fun tests για το ποιά θεά είσαι – εγώ είμαι η Δήμητρα λέει- που τα πατάς και βγαίνουν οι απαντήσεις και κάτι άλλα πολύ χαζευτικά για σπίτια και ομορφιά, σαν παιχνίδια με έκαναν να κολλήσω.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο βέβαια αφού στο Hope δίνουν ελπίδα μεγάλα ονόματα του χώρου – που γράφουν κανονικά και ωραιότατα- όπως η Μαργαρίτα Μιχελάκου, ο Τάσος Θεοδωρόπουλος κλπ.
Το ΗΟPE ανέλαβε η Τζένη Μπαλατσινού και νομίζω θα το πάει πολύ καλά γιατί έχει μέτρο σε όλα.