Οι μετακινήσεις μου φαίνονται όλο και πιο δύσκολες (και λάθος μεγάλο που πέρασα στην Αθήνα έστω και αυτές τις λίγες ημέρες διακοπών). Μισώ πια τα ξενύχτια και έχω μεγάλη ανάγκη αλλαγής παραστάσεων και καθαρού αέρα. Δεν ξέρω αν είναι όλη αυτή η αλλαγή που ήρθε την προηγούμενη εβδομάδα, μία με την νέα κυβέρνηση που όπου και να ανήκεις πρέπει να παραδεχτείς πως μία ανάσα την πήραμε έστω και στο ηθικό μας, άλλη μία η εβδομάδα του Mega με Μία από το Περοκέ -που είναι δίπλα στο σπίτι μου και δεν είχα να οργώνω την Αττική οδό καθημερινά – όμως την απόφαση την πήρα παρέα με τον Αλεξ και το Μάκη Γαζή και ξεκινήσαμε για Βόλο Μακρινίτσα.
Παρασκευή στάση πρώτη, Γκλαβάνη 14, κατευθείαν στο Beauty Bar/Nails της πεθεράς μου της θεότητας Βούλας όπου τα απίθανα κορίτσια μου έβαψαν λιλά νύχια της Essie και πήρα και κόκκινα και φούξια κραγιόν του Beauty is Life. Xρώμα is life και αν βάλετε χρώμα πάνω σας θα αλλάξει και η διάθεση – όχι στα ρούχα..εκεί αγαπώ το μαύρο.
Απέναντι από το Beauty Bar έχει το καλύτερο κουρείο του Βόλου . Ο Γιώργος έχει λίστα αναμονής στο Barber Shop.
Με το μωβ νύχι και το φούξια το κραγιόν πήγα κατευθείαν στο ναό των τσιπουράδικων, στο “Δεμίρη” στη Νέα Ιωνία για να συναντήσω την Ελένη Ψυχούλη, προτεραιότητά μου αφού είναι στο τοπ 5 των γυναικών που λατρεύω και καταλαβαινόμαστε. Η Ελένη ζει μεγάλο έρωτα με τον Κώστα Αγριγιάννη κι εγώ με τα φαγητά του Δεμίρη που δεν παίζονται..Τα τσίπουρα έρευσαν άφθονα..
και οι κολιτσιάνοι, τα σαλιγκάρια,
οι φούσκες, οι γυαλιστερές,
τα σπανιότατα αυγά καλαμαριού,
ο μελανοασκός χταποδιών – το απόλυτο ξεχασμένο ντελικατέσεν που φέρνει σε κοκορέτσι- και άλλα εκλεκτά ντόπια εδέσματα φαγώθηκαν ταχύτατα παρέα με το ζεύγος, το Μάκη, το γείτονα Αλέξανδρο Παπαδόπουλο, το Γιώργο Μπαλτά και το Σωτήρη Πολύζο. Ποζάραμε όλοι με τον κύριο Δεμίρη.
Ανηφορίσαμε για Μακρινίτσα και τρελό ύπνο – ξυπνούσα συχνά και δεν ήξερα που ήμουν. Οταν το καταλάβαινα ξανακοιμόμουν τρελαμένη από χαρά.
Ο Μπαλτάς λύσσαξε στις φωτογραφίες το Σάββατο που είχε λιακάδα. Το πρωί φάγαμε μήλα ψητά. Οι αμυγδαλιές άνθισαν και εγώ δεν το κούνησα από το σπίτι. Χάζευα το Σαρακηνό και έβλεπα ταινίες και διάβασα στο Marie Claire ένα ωραιότατο αφιέρωμα στη μαμά μου.
Ο Μάκης κατέβηκε στο “Πιρουνάκι” ,ο Μπαλτάς στο “Πλαγίως” κι εγώ πλαγίως και μπρούμυτα στο κρεβάτι μου με αναμένο τζάκι – έπος.
Κυριακή είχαμε πει να πάμε μεγάλη βόλτα στο βουνό. Είχε ήλιο αλλά φυσούσε πολύ και δεν ήθελα να ζήσω τα ανεμοδαρμένα ύψη. Ετσι ανεβήκαμε στην πλατεία και φάγαμε ένα brunch με delicious ψητό κοτόπουλο και λουκάνικο στην αιγοκερίνα τη θρυλική Κατίνα. Η Κατίνα έψηνε και μιλούσε πολιτικά. Ολες Σύριζα πια είμαστε και βαρουφίτσες. Εκανα μεγάλο research στην περιοχή και ο Βαρουφάκης έχει ξυπνήσει τη λίμπινο και σε μονογαμικές κυρίες που έχουν αγιάσει από τα 15 τους με το ίδιο ταίρι. Τί να λέμε τώρα!
Ποζάραμε στην ψησταριά με σουβλάκια λιτότητας που για μένα είναι χλιδή. Μετά πήγαμε στην πλατεία αγοράσαμε μέλια και βότανα και κάτσαμε για καφέ.
Δεκάδες γλυκύτατα αδέσποτα μας περιτριγύριζαν και είτε έκαναν χαρές είτε τραμπούκιζαν άλλα σκυλάκια και παιδάκια. Μία αδιαφορία στη Μακρινίτσα για τα κοινά υπάρχει εμφανέστατα αντίθετα από την Πορταριά και ελπίζω και αυτό να αλλάξει μαζί με άλλα που περιμένουμε. Ο φούρνος έχει πάντα τις ωραιότερες τυρόπιτες και δεν υπάρχει περίπτωση να μην αγοράσω σουβενίρ από το μαγαζί κάτω από την πλατεία όπου αγοράζω μέχρι και κούκλες γιατί όλες έχουμε πτυχές του χαρακτήρα μας με παλιμπαιδισμό.
Μετά τη βόλτα στη Μακρινίτσα κατηφορίσαμε για “Πιρουνάκι” που λατρεύω τα μεσημέρια γιατί έχει το ωραιότερο φως. Η γνωστή παρέα κάτσαμε στο μπαρ και φάγαμε ξανά μανά με τελείωμα ένα τρομερό σεμιφρέντο.
Ηρθε και το υπέροχο ζεύγος Δημήτρη και Μάγιας Γαλανού – επίσης στο χάσταγκ #varoufitses. Με βαριά καρδιά πήραμε το δρόμο του γυρισμού για την Αθήνα ακούγοντας από Lou Reed μέχρι ντίσκο.
Το κεφάλι ξεκαθάρισε, δε χαθήκαμε σε καμια μετάφραση και αναζωογονηθήκαμε. We will be back!
