Δίπλα στα ”κορίτσια” που μας μεγάλωσαν, τη ”ΜΑΝΙΝΑ” και την ”ΚΑΤΕΡΙΝΑ”, υπήρχε ακόμη ένα, που όμως δεν ήταν τόσο αγαπημένο, αν και δεν υστερούσε σε τίποτα. Το όνομά του ήταν ”ΜΑΡΙ-ΛΕΝΑ”. Ανάμεσα στις σελίδες του, ήταν και μία, όπου ηθοποιοί ή τραγουδιστές, έγραφαν οι ίδιοι για τα όνειρά τους. Τον Ιανουάριο του 1976, η Άννα Βίσσυ (όπως την έγραφαν τότε), έγραφε για τα δικά της όνειρα, που ξεκινούσαν από τη επιθυμία της να γίνει αεροσυνοδός, για να γνωρίσειόλο τον κόσμο, και κατέληγαν στην Αθήνα, όπου τα πράγματα ”δεν ήταν καθόλου ρομαντικά”.
Όπως έγραφε η ίδια: ”τα όνειρά μου ως τραγουδίστρια περιορίζονται στον ελληνικό χώρο. Έχω πίστη ότι θα καλυτερεύω, άλλωστε είμαι σε μια ηλικία που διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα ο εαυτός μου. Θέλω να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις αντιδράσεις της προσωπικής και της επαγγελματικής μου ζωής”. Και τελειώνει την προσωπική της εξομολόγηση λέγοντας ” Όνειρό μου είναι να γίνω μια καλή τραγουδίστρια κι ένας σωστός άνθρωπος”. Τα κατάφερε και τα δύο!