Οταν ζούσαμε την πρώτη και δεύτερη εφηβεία μας διοργανώναμε την Πρωτοχρονιά να είναι η πιο εντυπωσιακά κεφάτη βραδιά μέχρι πρωίας. Η βραδιά που θα έμενε αξέχαστη για πάντα και ότι “πρώτο” κάναμε ήταν και σημαδιακό. Τερμάτιζε στο Χίλτον για πρωινό και παίρναμε σβάρνα όλα τα καλέσματα σε σπίτια και κλαμπς. Χθες έγινε μία τέτοια προσπάθεια αλλά χωρίς την ίδια ένταση κεφιού. Είναι αυτά τα καθημερινά ξενερώματα που τρώμε και ενίοτε λυγίζουν και τους πιο αισιόδοξους ανθρώπους – την υπογράφουσα καλή ώρα, που δεν πτοήθηκε ούτε μία πρωτοχρονιά που λατρεμένο της πρόσωπο έκανε εμετό σπανάκια στη σαμπανιέρα της.. Το χάιλαιτ πάντως της δικής μου χθεσινής βραδιάς ήταν όταν βρέθηκα με λατρεμένους φίλους στο Kitty Kat. Ο Κώστας, η Μάρα, ο Αλέξης, ο Μιχάλης και άλλοι πολλοί που ήταν εκεί είναι πλέον συγγενείς και λειτουργούν σα σωματοφύλακες.
Κανείς δεν μπαίνει ανάμεσα σε μένα και στους φίλους μου και όσο περνάνε τα χρόνια αυτό δυναμώνει. Μεγάλη αγάπη νιώθω και για την επαγγελματική μου οικογένεια και ειδικά το Μάρκο και την Ελενα και τον Αντρέα Λαγό που φάγαμε μαζί προχθές το βράδυ και ατενίζουμε με την ίδια αισιοδοξία το μέλλον.
Να έχουμε όλοι μία καλή χρονιά και ναι, ξανασηκώνομαι αισιόδοξη γιατί και σήμερα θα περάσω την ημέρα με ιδιαιτέρως αγαπημένα πρόσωπα από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Α, το βράδυ όσοι είστε κατάκοποι, στις 9 βάλτε Μega! Κάναμε και night edition άχαστο!
