Η Κόμισσα της Φάμπρικας έσκισε κι οι Σκηνοβάτες με τα βήματά τους στη σκηνή μας πήγαν ένα πολύ όμορφο ταξιδάκι αναψυχής. Γέμισε το θέατρο και τις τρεις βραδιές με μικρούς και μεγάλους. Τις στιγμές που δεν άκουγα γέλια έβλεπα να σχηματίζονται διαρκώς μόνιμα χαμόγελα.
Το πιο συγκινητικό σχόλιο που άκουσα από μια θεατή και σας το μεταφέρω «ήταν πολύ ωραίο που στο τέλος πάνω στη σκηνή αγκαλιάζονται μεταξύ τους.»
Η Μαρία Μπούκου επιμελήθηκε το μακιγιάζ και ζωγράφισε και η Ιωάννα Bousso Virginia Diop ‘’πιάστηκε μαλλί με μαλλί’’ στα καμαρίνια και χτένισε απ’ άκρη σ’ άκρη όλο το θίασο
Και ποιος να παίξει χωρίς φώτα απ’ τον Αλέξη!
Στο τσιπουράδικο ‘’Μπαχάρικο’’ άλλαξε μεν το σκηνικό αλλά συνεχίστηκε η ίδια ατμόσφαιρα κι εκτός σκηνής.
Σωτήρης Τσιρώνης, Νίκος Ταμάμης, Παναγιώτης Καρτέρης και Αντώνης Καρπέτας
Ο Νίκος Ταμάμης είναι ο ιδιοκτήτης στο τσιπουράδικο. Η περιποίηση, οι καλοψημένοι και νόστιμοι μεζέδες μας έκαναν να νιώσουμε σαν ‘’Κόμισσα’’. Ανακάλυψα συνδετικούς κρίκους μαζί του με ανθρώπους που κουβαλώ σημαντικές αναμνήσεις.
Οι φίλοι κοντά στην ομάδα, κάποιοι έκαναν ταξίδι για να προσφέρουν ηθική και όχι μόνο συμπαράσταση.
Ο Πέτρος Κουτσής -υπεύθυνος θεάτρου- πέρασε από το Μπαχάρικο κι έγινε της Κόμισσας με την εμφάνισή του. Στη φωτο μαζί με Γιώτα Γοργογιάννη, Πέτρο Κουτσή και Ξένια Ελευθεριάδου που παρέμεινε αλαβάστρινη Κόμισσα μέχρι πρωίας λες και δε πέρασε παράσταση από πάνω της.
Τα περάσαμε όμορφα στη σκηνή αλλά και στη ζωή με τους Σκηνοβάτες. Ήρθαμε πιο κοντά κι έμαθα πράγματα που δεν ήξερα. Όπως για την Αθηνά Αναγνωστοπούλου που της είπα πως θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός. Στη κουβεντούλα μας ξετύλιξε το νήμα της ζωής της κι ανακάλυψα ότι ηθοποιός ήθελε να γίνει. Ο πατέρας της στο χωριό που έμεναν της διάβαζε θεατρικά έργα κι έκαναν παραστάσεις για τη γειτονιά και τους συγγενείς. Ο μπαμπάς της έκανε τους αντρικούς ρόλους κι η Αθηνά τους γυναικείους. Έτσι έμαθε το θέατρο, παρ’ όλο που στο χωριό δεν είχαν επαφή με αυτό, ούτε με τηλεόραση. Το θέατρο πηγάζει μέσα από τη ψυχή του ανθρώπου. Πριν ακόμη γνωρίσει τον κόσμο η Αθηνά γνώρισε τη μαγική εικόνα του θεάτρου και της μεταμόρφωσης. Από τότε τη γυρόφερνε μέχρι να συναντηθεί με τα παιδιά και να ανέβει στη σκηνή. Ήταν καρμικό.
Η ψυχοσύνθεση του Σωτήρη Τσιρώνη θεωρώ ότι παίζει σημαντικό ρόλο που έδεσε το γλυκό μεταξύ τους. Δε του αρέσουν οι εντάσεις, οι φωνές και η ψυχραιμία του είναι παραδειγματική.
Αγκαλιές, γέλια, συζητήσεις, τραγούδι μέχρι και χορός μεταμόρφωσαν με το μαγικό ραβδί τους τις στιγμές της ζωής μας από φάμπρικα σε Κόμισσα.
Εύχομαι όλοι μας να μπορέσουμε να είμαστε ο ένας για τον άλλον όπως στη σκηνή έτσι και στη ζωή για να ‘’πάει η παράσταση’’. Αυτή είναι η λύση στην κρίση, άλλο ορίζοντα δεν έχει. Όπως μπορεί και απ’ όπου μπορεί καθένας μας. Κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό!
Σκηνοβάτες σας ευχαριστώ. Γλυκάνατε το μέσα μου και μου δώσατε χαρά. Σας τα’ παν κι άλλοι , δε λέω κάτι πρωτότυπο ε; Πρωτοτύπησα πάντως στο ότι τσάκισα τα τουλουμπάκια!
Happy end.