Η τεμπελιά είναι απόλαυση. Το να διαβάζεις ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα χωρίς ανησυχία και χρονικό περιορισμό. Να παίζεις στον υπολογιστή το αγαπημένο σου παιχνίδι μέχρι να πονέσουν τα μάτια σου. Να σε παίρνει ο ύπνος στην τηλεόραση. Ή να μην κάνεις κάτι και απλώς να κοιτάς το ταβάνι ονειροπολώντας. Έχω μέρες χωρίς “πρέπει”. Είναι μέρες που κάνω μόνο ότι θέλω να κάνω. Για παράδειγμα να πάρω ένα χαλαρό απογευματινό υπνάκο. Να ξεχαστώ στην τηλεόραση τρώγοντας παγωτό. Έχουμε συνηθίσει, μας έχουν εκπαιδεύσει έτσι, που όταν δεν κάνουμε κάτι που έχει συγκεκριμένο σκοπό, η συνείδηση μας να μας κατηγορεί ότι είμαστε “τεμπέληδες”. Δεν την ελέγχω απόλυτα, αλλά κάνω ότι μπορώ για να το καταφέρω. ΄Προσπαθώ να ξαναπρογραμματίσω τον εαυτό μου έτσι ώστε όταν αυτή η ενοχλητική φωνούλα με κατηγορεί, να απαντώ σήμερα είναι μια μέρα χωρίς πρέπει, μια μέρα που κάνω ότι μου αρέσει, ακόμα κι αν αυτό είναι τίποτα.
Η ηθοποιός Ellen Burstyn, κάτοχος βραβείου Όσκαρ, μιλάει για τη χαρά να αγνοείς αυτή την ενοχλητική φωνή μέσα σου και να κάνεις αυτό που σου αρέσει.Φυσικά, δεν είμαστε όλοι πλούσιοι και διάσημοι ηθοποιοί με τον ελεύθερο χρόνο και τα χρήματα να απολαμβάνουμε μια ολόκληρη μέρα τεμπελιάς. Ας απολαμβάνουμε όμως που και που, ένα απόγευμα ή ένα πρωινό χωρίς πρέπει. Ένα διάλειμμα από τη δουλειά χωρίς “πρέπει” και ψυχαναγκασμό.