Ανοιξη και φθινόπωρο γίνονται οι απόλυτες μπαρότσαρκες. Πουθενά δεν πέφτει καρφίτσα. Από την Παρασκευή μέχρι χθες ήπια από τα χειρότερα έως και καλύτερα ποτήρια κρασί. Στα αρνητικά το φριχτό sound system -με παλιοηχεία και οξύ κακό ήχο πάνω από το κεφάλι σου- σχεδόν σε όλα όπου ουρλιάζεις στην παρέα σου που κάθεται στο μισό μέτρο και η έλειψη ωραίων φυστικακίων τα οποία αντικαθιστούν τα παχυντικά αλατισμένα φτηνοκρακεράκια. Γκρινιάζω γιατί όσο πίνω τόσο θέλω να τρώω – και δεν αντέχω πια τα σκουπίδια. Ας κάνω και ένα namedropping στα θετικά.
Ωραίο το Gin Joint όπου συναντήθηκα με σπέσιαλ φίλους και κάτσαμε αρκετή ώρα μέχρι να καταλήξουμε στην πλατεία Αγίας Ειρήνης για πίτσα. Μεσολάβησε μία στάση σε εντελώς απογοητευτικό ιταλομπαρ της Κολοκοτρώνη που το χαμε για πολύ χάι αλλά μάλλον περνάει ντέκα, γιατί στο Drunk Sinatra δεν έπεφτε καρφίτσα.
Η φίλη μου η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, είναι νοτόριους στην επικοινωνία και στα social media , στο Gin Joint άκουσε αρκετές φορές το “Α! Εισαι η vivian_e απο το τουιτερ. Σε ξέρω αν και δεν εχω τουιτερ” είναι ο φόβος και ο τρόμος των στεκιών με κακό σέρβις και της αγενούς συμπεριφοράς γενικώς – την επομένη στο στάτους της κατακεραύνωσε άλλη μία φορά: “Τρώγοντας ενα κακό hot dog στη βαλκανική οδό Κολοκοτρώνη σκέφτομαι ότι είναι κοντά η μέρα που τις νύχτες θα περιφέρομαι στο κέντρο μ ενα καροτσάκι κ απλώς θα πουλάω φέτες ψωμί με λιγο βούτυρο και πολύ και καλο μέλι για να ρουφάει τα ξύδια και να σε στέλνει για ύπνο ευτυχή, λατρεμένε φόλοουερ”.
Η λευκή πιτσα πάντώς στο School Pizza Bar ήταν μία χαρά και το Osterman παραμένει αγαπημένο στέκι. Eκεί παραμείναμε με Κώστα Μπογδάνο ,Μιχάλη Πάντο και παρέα ενώ η φίλη μας η Δάμαρις που αγαπάει το Kiosk, εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν με μαγικό τρόπο καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής με διαφορετικά ποτά από διαφορετικά μπαρς. Νομίζω κατέληξε στο Magaze αφου εμείς παραδωθήκαμε στην κούραση. Την επομένη μέρη, Saturday Night Fever, ξεκίνησε με βόλτα στη Μαρίνα του Φλοίσβου για να ευχηθούμε χρόνια πολλά στη Lego. 
Ο Βασίλης Νάτσιος ντύθηκε lego και με το Samsung GalaxyS5 Gear σταυρό στο χέρι – στον καρπό συγκεκριμένα για να βγαίνουν και κατασκοπικές φωτογραφίες με την υπερκάμερα – είπαμε να το γιορτάσουμε εφόσον υπήρχε και λόγος. Συνέχεια έγινε στο λατρεμένο και άψογο στα πάντα Heteroclito με κατάληξη στο Vintage της Μητροπόλεως για φαγητό και καλό κρασί. Ηταν του Αριστείδου του Εξομολογητού και γιορτάσαμε την σχεδόν κρυφή γιορτή του Άρη Καβατζίκη, τρίο με Κωσταντίνο Καταλακηνό. Η συζήτηση γύρισε στα τηλεοπτικά πρόσωπα και δε φαντάζεστε τι έγινε – πάνελ κανονικό , ποιοτικό πάντα, εγώ δεν πολυμιλούσα μάλλον άκουγα και συμφωνούσα με τον Κωσταντίνο γιατί ό Αρης ως όσιος της τηλεόρασης αργεί να δει τα πράγματα ξεκάθαρα. Την ίδια στιγμή στο Shamone γινόταν ένα τρελό ξεφάντωμα στο οποίο πρωταγωνιστούσαν ο Απόστολος Μητρόπουλος και ο Αλέξης Ρίγλης. Όλη η Αθήνα στο δρόμο δηλαδή κυριολεκτικά..εκτός από τους κυρίους που βρήκα να έχουν κατάληψη στο κρεβάτι μου..
