Η Στοκχόλμη βρίσκεται στην ανατολική ακτή της Σουηδίας και στην είσοδο της λίμνης Μέλαρεν. Ο πληθυσμός φθάνει τους 1.372.565 κατοίκους και είναι η μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας που έχει πληθυσμό αντίστοιχα με την Ελλάδα με τη διαφορά πως η μισή Ελλάδα κατοικεί στην Αθήνα. Δε νομίζω να πήγαινα από μόνη μου καλοκαιριάτικα αν δεν ήταν να με καλέσουν για τα παγκόσμια αποκαλυπτήρια του συγκλονιστικού VolvoXC90. Kαι πόσο καλά έκανα δεν περιγράφεται! Την πρώτη μέρα προσγειωθήκαμε απότομα σε κανονικό χειμώνα – για εμάς. 11 βαθμοί και βροχή ασταμάτητη. Όλα γκρι.
Μου θυμίζει όταν επέστρεφα βίαια μετά τις διακοπές στο Λονδίνο. Όλα μυρίζουν περίεργα και σε πιάνει μία μικρή κατάθλιψη. Στο αεροδρόμιο σε καλοσωρίζουν φωτογραφίες διάσημων σουηδών. Γκρέτα Γκάρμπο είναι αυτή, όχι αστεία. Το υπέροχο και εντελώς hip αλλά και παραδοσιακό ξενοδοχείο Diplomat φυσικά και είναι μπροστά στη θαλασσα , όπως όλα τα καλά.
Aπίθανο πρωϊνό και φαγητό – έφαγα κόλλημα με το ψάρι Char.
Αργότερα κατάλαβα πως τα πάντα είναι μπροστά στη θάλασσα γιατί τα κεντρικά μέρη της πόλης περιλαμβάνουν 14 νησιά που ενώνονται μεταξύ τους με γέφυρες και καραβάκια! Απειρα σκάφη στις μαρίνες – αφορολόγητα και αδήλωτα νομίμως – και κόσμος που ψαρεύει και ιππεύει ανενόχλητος.
Την πρώτη μέρα με το που φτάσαμε πήγαμε κατευθείαν και φάγαμε ένα φανταστικό lunch στο Strandvägen 1.. δεν περιγράφετε τι πάθαμε με το βούτυρο..Η νισουάζ με μάρανε μετά..
Το απόγευμα μπήκαμε σε λεωφορείο οργανωμένο άψογα – όπως όλα – και πήγαμε στην παρουσίαση του Volvo XC90. Χαζέψαμε τη φύση με τα ψηλά δέντρα και πήραμε και μία δυνατή γεύση από το άψογο σουηδικό design στα πάντα.
Εκεί στις όχθες του αρχιπελάγους όπου η λίμνη Μέλαρεν συναντά τη Βαλτική θαλασσα και που όλα ενώνονται με 53 γέφυρες για τις οποίες δεν είχα ιδέα αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι χαίρονται πραγματικά τα καλά της χώρας τους. Το κέντρο της πόλης είναι κατ’ ουσίαν τοποθετημένο πάνω στο νερό, επί του κόλπου Ρινταρφιέρντεν – ενίοτε τους βλέπεις να κάνουν και πικ νικ στα σκαφάκια τους!
Άνθρωποι με γούστο όπως ο Tyler Brule του Monocle αγοράζουν αυτά τα καλόγουστα σπίτια σε νησάκια και περνάνε παραμυθένια καλοκαίρια ρεμβάζοντας, ψαρεύοντας και πίνοντας κρασί με παρέες. Παντού καθαριότητα και τάξη. Μόνο αυτή την ακαθαρσία εντόπισα από αγαπημένο άλογο!
Οχι τάξη με το στανιό σαν την ψυχαναγκαστική Γερμανία. Εθελοντικά. Οι άνθρωποι καλλονοί, ψηλές μεγάλες σε ηλικία κυρίες ντυμένες σπορτίβικα με λευκά καρέ μαλάκια να περπατάνε, ζευγάρια χέρι χέρι, άντρες βγαλμένοι από editorial περιοδικού – θα σας απογοητεύσω για της Σουηδέζες, χάνουν πολύ μπροστά στους υπερσυγκλονιστικά stylish Σουηδούς. Κανένα τατού, μούσι, ξυρισμένο κεφάλι κλπ. Ολα από editorial μόδας, ωραία γήινα χρώματα στα ρούχα, κανονικά μαλλιά, ποδήλατα, άλογα στους κεντρικούς δρόμους, πάρκα, χαμόγελο, άψογο σέρβις, θετική διάθεση, φυσικό νερό συγκλονιστικό από τη βρύση, ένα αλατισμένο βούτυρο που ξετρελαίνει, φανταστικά υγειινό φαγητό – αγαπημένες ρέγγες και τάρανδος για τους τολμηρούς, πόρτες που ανοίγουν αυστηρά μόνο προς τα έξω , τίποτα φανταχτερό και δήθεν, καμία κακογουστιά, αυτοκίνητα λίγα που δεν κάνουν θόρυβο, εκπληκτική συγκοινωνία και ναι τη δεύτερη ημέρα μία θεϊκή λιακάδα! Το Samsung GalaxyS5 Gear το σχεδόν το διέλυσα με τις φωτό! Δε σταματούσα να βγάζω! Κάθε φωτογραφία ένα καρτ ποστάλ. Στις όχθες, με τα καράβια, έξω από το παλάτι.. παντού!
Με την Πόπη λιποτακτήσαμε από μία high tech παρουσίαση και περπατήσαμε μία ώρα μέχρι την trendy περιοχή Södermalm.
Εκεί κάναμε fika – όταν πίνεις καφέ με φίλους- σε μία ηλιόλουστη πλατεία σε ένα ατμοσφαιρικό καφέ Gildas δίπλα σε ένα από τα εκπληκτικότερα σουπερμάρκετ και εστιατόριο με βιολογικά. Τα ονόματα τα έγραψα, τα ξέχασα, τα ξαναθυμήθηκα ..αλλά είναι όλα γλωσσοδέτες. Η ξεναγός που μας περπάτησε στην παλιά πόλη το βράδυ είπε πως κάναμε πολύ καλά και πήγαμε εκεί – γιατί είναι μία νορμάλ περιοχή που μένει και εκείνη στο μεγαλύτερο από τα νησάκια. Και εκεί ο κόσμος ήταν πιο ωραίος από τα κτίρια και τα μαγαζιά. Δίπλα στο ξενοδοχείο μας είχε ένα συγκλονιστικό μαγαζί με έπιπλα το Svenst Tenn και άλλο ένα με σουηδικά πράγματα – πήρα αδιάβροχο σούπερ ντούπερ!
Η βόλτα προς την παλιά πόλη ήταν υπέροχη. Αρχικά χάιδεψα τη ζεστή κοιλιά της Margaretta Krook -μία ηθοποιό, περσόνα που δούλευε εκεί και στεκόταν σε εκείνο το σημείο έξω μέχρι το τέλος της ζωής της..
..έξω από το θέατρο τους Dramaten με την προτομή του Strindberg πρώτη μούρη – του οποίου διευθυντής ήταν για πολλά χρόνια ο Ingmar Bergman, είδαμε που έμενε η Ingrid Bergman, ζηλέψαμε τον κόσμο που έπαιζε πετάνγκ στα πάρκα και που ψάρευε ανενόχλητος..
..ο φυσικό φωτισμός τέλειος..φωτογραφίσαμε πέτρες ζωγραφισμένες από τους βίκινγκς,
χαζέψαμε το παλάτι, το σπίτι του πρωθυπουργού
το δημαρχείο, το Grand Hotel όπου μένουν για καιρό οι υποψήφιοι για βραβείο Nobel. Γυρίσαμε όλη την παλιά πόλη και καταλήξαμε στο παραδοσιακό για την σουηδική κουζίνα Stortorgskällaren.
Την επομένη χαράματα στο αεροδρόμιο έβαγα αυτό το απλό πρωϊνό – ένα κλασικό ανοιχτό σάντουιτς smorgasbord!
Δεν έχει νόημα να περιγράψω περισσότερα σαν τουριστικός οδηγός και σίγουρα είδα πάρα πολύ λίγα πράγματα.. απλά αυτό που μου έμεινε από μία χώρα με τον ίδιο πληθυσμό με εμάς και κατά βάση με παλιόκαιρο και σκοτάδι τις περισσότερες ώρες του χειμώνα είναι αντίστοιχη λες και πήγαινα στον πιο ηλιόλουστο και ανέμελο τόπο. Ανθρωποι που δεν ασχολούνται από το πρωί μέχρι το βράδυ με το φαγητό αλλά με χόμπι και ενδιαφέροντα, που ξεχύνονται στους δρόμους μέχρι το τέλος της ζωής τους με κέφι και που δε σταματάνε να χαμογελάνε από πραγματική ευγένεια και καλή διάθεση. Εκ διαμέτρου αντίθετοι από μας στα πάντα. Και στα καλά και στα κακά. Το πρόβλημα είναι πως έχουμε παραδοθεί στα κακά, με απαισιοδοξία, γκρίνια, αρνητισμό και καμία πρόταση για εξέλιξη, ρίχνοντας φταίξιμο πάντα στους άλλους. Φανταστείτε να είχαμε και τον καιρό τους..
Nα ευχαριστήσω πάρα πολύ το Νικόλα Μαρτίνο για το υπέρτατο ντάντεμα
και τη Volvo Cars Hellas για τη φιλοξενία!