Εχω χρόνια να βρεθώ Ιούλιο στο Λονδίνο. Από τότε που ο γιος μου πήγαινε σχολείο και περιμέναμε μαρτυρικά τις 8 Ιουλίου. Και λέω μαρτυρικά γιατί ενώ κάνει κάτι θεικές μέρες την άνοιξη το κατακαλόκαιρο στριτζώνει. Ερχεσαι με πεδιλάκια και αρχίζει το ντύσιμο. Σήμερα γυρνούσα με κάτι φούτερ , ότι νάναι αρκεί να μη με διαπεράσει αυτό το κρύο που εδώ οι ντόπιοι αποκαλούν καλοκαίρι. Τίγκα στους άραβες η πόλη. Τι μπούρκα στο δρόμο δε φαντάζεστε. Λες και είναι αυτό το νορμάλ. Επειδή δεν τρώω τίποτα , δε διασκεδάζω. Ακόμα και στο Loulous με πράσινα τσάγια και χαμομήλια. Λατρεύω αυτή την πόλη στην οποία χάνεσαι και παρατηρείς. Σήμερα ερωτεύτηκα ένα πανέξυπνο παιδάκι στο λεωφορείο με φάτσα καρτούν. Πήγα στη Shavata που άνοιξε το καλύτερο “φρυδάδικο” στο Λονδίνο, στο Beauchamp Place. Χάζεψα τις εκπτώσεις στο Conran – στον κάτω όροφο έχουμε δικό μας παιδί τον Κωσταντίνο που εξυπηρετεί τέλεια- και όσες εκπτώσεις και να κάνει ο αγαπητός κάτω από διχίλιαρο δε βρίσκεις ντίσεντ πράμα. Μόνο κάτι μεθυστικά αρώματα..Απέφυγα το Harrods σα το διάολο. Πήγα σε γκαλερί – πανάκριβες. Τσίμπησα ένα μαγιουδάκι Melissa Odabash- τα απολύτως αγαπημένα μου που σέβονται το φυσικό στήθος και δε σε σκάνε με μπανέλες και ενθέματα. Βρέθηκα και με το φίλο μου τον Τέρη Σταματάρη που γυρνάμε βόλτες εδώ χρόνια και ζαμάνια. Και πάω να δω το Man of Steel 3D γιατί με έψησε ο Θεοδωρόπουλος..
Ps Κούκλος ο ατσαλένιος! Και με το που βγήκα από το Lounge έπεσα πάνω στον Sting και έπεσε και η μπαταρία μου..
