O φυματιολόγος γιατρός Γεώργιος Καραμάνης, στις 2 Μαΐου 1909 ίδρυσε και διηύθυνε το πρώτο στην Ελλάδα σανατόριο ύψους και συγχρόνως το πρώτο ιδιωτικό ίδρυμα για τη νοσηλεία και τη θεραπεία των φθισικών, την εποχή που η αρρώστια αυτή αντιμετωπιζόταν σα τη χολέρα.
Η 55χρονη ιστορία του σανατορίου, αλλά και της ενδιαφέρουσας προσωπικής διαδρομής του Καραμάνη υπάρχει σε αρκετά βιβλία και αρχεία και συγκεκριμένα σε ένα που μου έκαναν δώρο ο Δημήτρης και η Μάγια Γαλανού – ο Καραμάνης ήταν θείος του πατέρα της γιατρού Κώστα Κούμουλου.
Το βιβλίο είναι άκρως αποκαλυπτικό για τον χαρακτήρα και τις σκέψεις αυτού του «Άγιου του Βουνού», για τις αγωνίες και τις ανησυχίες του, για τα οράματα και τα σχέδιά του, για τις τιμητικές διακρίσεις του, για τις προσωπικές του στιγμές, για το μεγαλείο της ψυχής του.
Ηταν και η αιτία που με ιντριγκάρισε να ανέβουμε να το επισκεφθούμε όπως και η υπόσχεση του φίλου Αλέξανδρου Παπαδόπουλου να βρούμε την πηγή εκεί δίπλα στο μενίρ που βγάζει νερό γάργαρο , παγωμένο και πεντακάρο από το βουνό. Στην παρέα η γυναίκα του Άννα Μπέζου, η Αννούλα Σαρακατσιάνου και φυσικά ο Άλεξ. Στο δρόμο συναντήσαμε το βοσκό από τα Δράκεια, Γιάννη Πατέρη με τους γιους του που έχει δεκάδες σκυλιά δεμένα τα οποία κάνουν με το γαύγισμά τους την πρόσβαση στο ερειπωμένο σανατόριο ακόμα πιο φοβιστική.
Φοβιστική για τα παιδιά που τα πήραμε μαζί και τρελαίνονται για κάτι τέτοια βλ. ιστορίες με στοιχειωμένα σπίτια κλπ. Μιλάμε για μεγάλο γκρεμίδι, δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα από το δημιούργημα του εκπληκτικού αυτού ανθρώπου.
Το εκκλησάκι μέσα στο σανατόριο σε καλύτερη κατάσταση από τα υπόλοιπα..Οι αγιογραφίες έχουν τα πρόσωπα της οικογένειας.
Τα πρόβατα μέσα μας κοιτούσαν με ησυχία σαν άνθρωποι. Τόσο focus δεν έχω ξαναδεί. Μέχρι που νομίζαμε μέσα στο όλο κλίμα της στοιχειωμάρας πως θα μας μιλήσουν. Φτάσαμε και στη θρυλική πηγή και ήπιαμε.
Βουτήξαμε τα πόδια στο κρύο νερό.
Ότι πρέπει μετά από μία ημέρα τηγάνισμα στην πανέμορφη Πλάκα του Αη Γιάννη όπου τα ηχεία παίζουν house νταβαντούρι και οι γυμνασμένοι της περιοχής λιάζονται αμέριμνοι μαζί με τους κοινούς θνητούς.
Ας μην αρχίσω τις γκρίνιες για το πόσο ωραία θα μπορούσαν να έχουν στήσει αυτή την παραλία γιατί η γκρίνια για την έλειψη νερού στην περιοχή μου τη Μακρινίτσα τα ξεπερνάει όλα. Επιστροφή στο Σανατόριο!