Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ζούσα στο Μεγάλο Μήλο με έντονη δραστηριοποίηση στην υψηλή ραπτική και στο Prêt a Porter de Luxe. Εκεί είχα την ευκαιρία να σχεδιάσω ρούχα για γαλαζοαίματες, για διάσημες ηθοποιούς του Χόλυγουντ και κυρίες της υψηλής κοινωνίας. Παράλληλα, βίωσα τη φρενίτιδα της εποχής της disco και των καθημερινών πάρτι.
Με επίκεντρο το Studio 54, τo εμβληματικό club της 54ης οδού, μεταξύ 6ης και 7ης λεωφόρου, οι νύχτες μας ήταν πιο όμορφες από τις ημέρες μας, ώσπου ένας φόνος έφερε στην επιφάνεια ένα ανομολόγητο μυστικό.
Σχέσεις δίχως αύριο, αχαλίνωτο σεξ, ναρκωτικά κάθε είδους, η λαίλαπα του AIDS με φόντο τις επιτυχίες της disco, αποτελούν το σκηνικό του πρώτου μυθιστορήματος του Ντίμη Κρίτσα με τίτλο Εγκλήματα στο Μανχάταν, εμπνευσμένο όπως ομολογεί ο ίδιος, από πραγματικά γεγονότα.
