Ενας Πασχαλινός διακτινισμός όπου η μία ημέρα είναι τόσο πολύχρωμη που ισούται με μία εβδομάδα. Άρα θεωρώ πως είμαστε ήδη δύο εβδομάδες στα Χανιά. Παρέα με τον πιο σημαντικό άνθρωπο της περιοχής, λατρεμένο φίλο, Νίκο Τσεπέτη που έχει καταφέρει να διαμορφώσει το Ammos Hotel του στην παραλία των Αγίων Αποστόλων τόσο άψογα ώστε να είναι το talk of the town σε όλη την Ευρώπη. Fully booked φυσικά με καλό κόσμο- γιατί αξίζει, είναι πραγματικά value for money και εφάμιλλο με ξενοδοχείο Relais & Chateaux των Barbados.
Eξαιρετικό γούστο σκανδιναβικού στιλ, άνετα δωμάτια, Κακανιάς παντού, εκπληκτικό φαγητό, σέρβις και παραθαλάσσιος παράδεισος για παιδιά. Από το Ammos εξφενδονίζεσαι εύκολα στη συγκλονιστική ταβέρνα στη Δρακώνα, τον “Ντουνιά” διαμέσου Θέρισου – το χωριό του Βενιζέλου όπου μαρτύρισε και η Χρυσή Τσεπέτη, πρόγονος του Νίκου.
Στο Ντουνιά φάγαμε τις καλύτερες πατάτες τηγανητές στον πλανήτη Γη.
Ανάσταση κάναμε στη chic Αγία Μαγδαλινή , ρώσικης αρχιτεκτονικής εκκλησία στη Χαλέπα για να αποφύγουμε τους βομβαρδισμούς.
Μετά θεϊκη σπιτική μαγειρίτσα από τα χέρια της Μάρως Κατσανεβάκη στην όμορφη μονοκατοικία της στα Δικαστήρια. Η Μάρω είναι μελλουσα πεθερά του Χρήστου Ζαμπούνη, μαμά της τοπ οφθαλμιάτρου Βικεντίας Κατσανεβάκη και το σπίτι είναι γεμάτο συγκλονιστικές παλιές φωτογραφίες του παππού του Τάκη Διαμαντόπουλου.
Στα Χανιά όλοι οι δρόμοι καταλήγουν αυτή την εποχή στα Δύο Λουξ.Ο σκύλος φετίχ κοιμάμαι ανενόχλητος ακριβώς μπροστά από την είσοδο του μπαρ ως πατάκι καμουφλάζ.
Κυριακή του Πάσχα φυσικά στο μαγευτικό σπίτι του κεραμίστα Μανούσου Χαλκιαδάκη, στο Παϊδοχώρι, με ένα τραπέζι ονειρεμένο – δεν κόλλησα στο αρνάκι αλλά στο ανθότυρο και τα ντολμαδάκια. Δεκάδες γάτες σφάζονταςν για τα αποφάγια μας. Μετά μαζέψαμε ότι απέμεινε και τα πήγαμε στη Βαγγελιώ Αποστολάκη που φροντίζει πολλούς ανθρώπους – όχι γάτες.
Η “Ζαίρα” – έτσι λέγεται το μαγαζί της- Βαγγελιώ φέρνει συγκλονιστικά έπιπλα από τη Δανία και την Ανατολή.
Η καλύτερη “έκθεση” είναι το σπίτι της στον Καλαθά. Τέτοιες μέρες καταλήγουν πάντα σε μπιρίμπα, ένα παιχνίδι στο οποίο πάααρα πολύ σπανίως χάνω.
