Ο Αποστόλης Τότσικας και ο Μιλτιάδης Φιορέντζης πρωταγωνιστούν στην παράσταση «Το φιλί της γυναίκας αράχνης» του Αργεντίνου συγγραφέα Μανουέλ Πουίγκ. To έργο σκηνοθετεί ο αγαπημένος και εξαιρετικά ταλαντούχος Αλέξης Ρίγλης. Πήγαμε χθες το βράδυ με τον Κώστα Μπογδάνο – τον δικό μου-και το είδαμε με μεγάλο ενδιαφέρον – ειδικά προς το τέλος κιχ δε βγάλαμε. Εξαιρετικά διασκευασμένο, εκπληκτικές ερμηνείες και τόσο όσο. Οι πρωταγωνιστές αποθεώθηκαν κυριολεκτικά.
Αφού συγχαρήκαμε το Μιλτιάδη και τον Αποστόλη και φωτογραφηθήκαμε με το σκηνικό, πήραμε τον Αποστόλη ( που έχει τρελό φαν κλαμπ βλέπε πάνω στη φωτό την Ελευθερία Προκόπη)
μαζί με τη Ρούλα Ρέβη (ξέρετε και διαβάζετε την κολλητοί μας που είναι 7 χρόνια μαζί και νιώθουν σαν παντρεμένοι και αν παντρευτούν δε θα το μάθει κανείς)και τον Αλέξη Ρίγλη και πήγαμε απέναντι στην “Κανέλλα”. Εφαγαν, εγώ δεν έφαγα γιατί ανεβαίνω πίστα σε λίγο.
Και δείτε και τί έφαγαν! Η συζήτηση ξεκίνησε από το θέατρο και κατέληξε στον Αλέξη Ρίγλη να θυμάται όλα τα πετυχημένα ντουέτα όλων των εποχών και να τραγουδάμε Γωγώ Τσαμπά. Φυσική κατάληξη για μία παρέα που όποτε βρίσκεται απαρτία το καίει κυριολεκτικά.
Πίσω όμως στο θεατρικό, το οποίο πρέπει να δείτε γιατί είναι υπέροχο και το θέατρο και η τοποθεσία- λούνα παρκ διασκέδασης τριγύρω μετά- και να σας βάλουμε λίγο στο κλίμα..
O Bαλεντίν είναι στη φυλακή γιατί είναι αριστερός. Ο Μολίνα είναι στη φυλακή γιατί είναι ομοφυλόφιλος. Ο Βαλεντίν ονειρεύεται την επανάσταση, ο Μολίνα ονειρεύεται την αγάπη. Οι δύο ήρωες μοιράζονται το ίδιο κελί στο έργο «Το φιλί της γυναίκας αράχνης» του Αργεντίνου συγγραφέα Μανουέλ Πουίγκ.
«Το φιλί της γυναίκας αράχνης», σε προσαρμογή του ίδιου του Μανουέλ Πουίγκ, έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο, όπως στο Μεξικό το 1983 σε σκηνοθεσία Αρτούρο Ριπστάιν, στο Λονδίνο το 1985 με τους Σάιμον Κάλοου και Μαρκ Ράιλανς, αλλά και στην Αθήνα το 1986 στο θέατρο Αμιράλ με τους Σταμάτη Φασουλή και Γρηγόρη Βαλτινό σε μετάφραση Άρη Δαβαράκη και Σταμάτη Φασουλή και σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.Το 1985 έγινε κινηματογραφική ταινία με τους Γουίλιαμ Χαρτ και Ραούλ Τζούλια σε σενάριο Λέοναρντ Σρέιντερ και σκηνοθεσία Έκτορ Μπαμπένκο. Ήταν υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών και τέσσερα βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και καλύτερης ταινίας. Ο Γουίλιαμ Χαρτ τιμήθηκε με βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στις Κάννες και Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου. Το 1992 έγινε μιούζικαλ σε μουσική Τζον Κάντερ, στίχους Φρεντ Εμπ και λιμπρέτο Τέρενς Μακ Νάλι και απέσπασε επτά βραβεία Τόνι.
Ο Μανουέλ Πουίγκ (1932-1990) ήταν Αργεντινός συγγραφέας. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες και κινηματογράφο στην Τσινετσιτά, στη Ρώμη. Έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Το 1967 επέστρεψε στην Αργεντινή αλλά αναγκάστηκε σε εξορία στα μέσα της επόμενης δεκαετίας από τη δικτατορία. Πέθανε στο Μεξικό. Απαγορευμένο στην Αργεντινή ως το 1983, το μυθιστόρημα Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης εκδόθηκε πρώτη φορά στην Ισπανία το 1976 και ακολούθησαν εκδόσεις σε πολλές άλλες χώρες. Είναι το γνωστότερο έργο του.
104-Black Box
Ευμολπιδών 41, Γκάζι
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21.15
Διάρκεια: 85’ χωρίς διάλειμμα
Λήξη: Κυριακή 13 Απριλίου
Μετάφραση – δραματουργική επεξεργασία – σκηνοθεσία: Αλέξης Ρίγλης
Σκηνικά – κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Σχεδιασμός ήχων: Βικτώρια Νταρίλα
Φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη
Ερμηνεύουν: Αποστόλης Τότσικας και Μιλτιάδης Φιορέντζης
Ακούγονται: Βασίλης Χαλακατεβάκης και Θανάσης Ζερίτης
Εισιτήρια: γενική είσοδος – 12 ευρώ, μειωμένο/φοιτητικό – 8 ευρώ