Aυτές τις δύο φωτογραφίες της χωρίζουν καμιά 40ριά χρόνια . Είμαι με την αγαπημένη μου νονά την Ελένη Αθανασιάδη – νονά και του μεγάλου μου γιου Νίκου.
Η Ελένη είναι μία συγκλονιστική γυναίκα. Έμπνευση για βιβλίο. Καλλονή μία ζωή, μετρημένη, χαμηλών τόνων, αξιοπρεπής , με γούστο και ένα πολύ ανοιχτό και προχωρημένο μυαλό. Σπίτι της ανοίξαμε τα παλιά άλμπουμ. Mαζί με την κόρη της διάσημη γλύπτρια Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, τη μαμά μου Υακίνθη (κάτω στη φωτό με την Ελένη κι εμένα) και την επισης “αδελφή” μας Μαρίνα Φαρμάκη.
Πιο πολύ εκτός από την ομορφιά των προσώπων και τις ανέμελες στιγμές πεθυμήσαμε το νονό μου Αλέκο Αθανασιάδη – Μπούκη μας- και τον πατέρα μου που έφυγαν νωρίς και βίαια, ο καθένας με ξεχωριστό τρόπο. Ο πατέρας μου ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ ενώ ο νονός μου κηδεύτηκε συνοδευόμενος από χιλιάδες κόσμου που τον λάτρεψε και εκείνον και τον θείο του Πρόδρομο “Μποδοσάκη” Αθανασιάδη, που δεν του άφησε την κληρονομιά του αλλά τη διαχείριση του ομώνυμου ιδρύματός του – σαν διευθύνοντα σύμβουλο- που ήταν ο αποκλειστικός κληρονόμος του. Ακολουθώντας την παράδοση των μεγάλων ευεργετών, διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του στην υπηρεσία του έθνους και του κοινωνικού συνόλου.
Ο Αλέκος, που ήταν ο καλύτερος φίλος του πατέρα μου, δολοφονήθηκε από τον αμετανόητο εγκληματία που είναι πλέον και συγγραφέας και τον κάρφωσε άλλη μία “σημαία” στα “επαναστατικά” του μανιφέστα. Του αφαίρεσε τη ζωή με τον κλασικό επαναστατικό τρόπο: οδηγάς να πας στη δουλειά σου, μόνος σου, χωρίς συνοδείες, μπράβους και γιλέκα, σου χτυπάνε το τζάμι, κατεβάζεις να δεις τι θέλουν και σε γαζώνουν. Μετά κοτσάρουν το εντυπωσιακό παρατσούκλι του θείου σου – το όνομα “Μποδοσάκης”, με το οποίο έγινε γνωστός στη μετέπειτα ζωή του, αποτελεί παραφθορά του ονόματος Πρόδρομοςστα τουρκικά.- σε προκήρυξη “αντίστασης” σε μία δημοκρατική χώρα με σοσιαλιστική κυβέρνηση.
Εμάς η έκδοση αυτού του “βιβλίου” μας αηδίασε οικογενειακώς, άνοιξε πληγές που δεν είχαν κλείσει- όσο και αν η ζωή συνεχίζεται. Αντιστεκόμαστε στις εκδόσεις αυτές που πλουτίζουν από δολοφονίες αθώων και από αίμα. Παραμένουμε ενωμένοι και αγαπημένοι όλα τα χρόνια με χιλιάδες υπέροχες αναμνήσεις που αναμεταδίδουμε στα παιδιά μας.
Επάνω πορτρέτα του στο σπίτι της Ελένης.
Η καλοσύνη που εκπέμπει το πρόσωπό του είναι απάντηση σε όλα . Όπως και αυτό το κομμάτι από τη διαθήκη του μεγάλου ευεργέτη Μποδοσάκη Αθανασιάδη του οποίου το μυστικό της επιτυχίας ήταν η αγάπη για τη δημιουργία και όχι για το χρήμα :
“… Η καλωσύνη είναι η πλέον χαρακτηριστική ιδιότης των ανθρώπων , η οποία τους πλησιάζει προς τον Θεόν και τους χαρίζει την πραγματικήν ευτυχίαν. Διά να έχη όμως αξίαν η καλωσύνη, πρέπει πρώτον να είναι ενεργητική και δεύτερον να είναι αναποσπάστως συνδεδεμένη με την δικαιοσύνην…”
Κάτω η τελευταία του φωτογραφία με την Αλεξάνδρα στο γάμο της
Στην επόμενη σελίδα ανέμελες στιγμές από το παρελθόν φωτογραφημένες κατευθείαν από τα άλμπουμ φτιαγμένα από Χριστουγεννιάτικες οικογενειακές γιορτές και ατελείωτα καλοκαίρια στη Χαλκιδική και στην Ερμιόνη.