Όταν βγήκε στο τραγούδι, την χαρακτήρισαν ¨Θεά της πενιάς¨. Η Ρένα Κουμιώτη με τη γνήσια λαϊκή φωνή της και τη δωρική της ερμηνεία στα τραγούδια της, κατάφερε να ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή και να μας χαρίσει διαχρονικές επιτυχίες. Ο Δρόμος ήταν το μεγάλο βήμα προς την επιτυχία και είναι πάλι ο Δρόμος που την φέρνει στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», με to έργο του ταλαντούχου Πάνου Μπρατάκου και της Μάρως Μπουρδάκου, με τίτλο ¨Ξημερώνει Κυριακή¨ σε σκηνοθεσία Μάνου Πετούση. Η Ρένα Κουμιώτη δίνει σπάνια συνεντεύξεις. Μετά από αρκετά χρόνια, μίλησε για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον!
-Γεννημένη στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Μνήμες ευτυχισμένες ή όχι;
Γεννήθηκα στη Νέα Ιωνία και μεγάλωσα στη Κοκκινιά. Τα παιδικά μου χρόνια σημαδεύτηκαν από την έλλειψη της μητέρας μου, που έχασα όταν ήμουν επτά μηνών. Μεγάλωσα φτωχικά, αλλά σε μια ευτυχισμένη οικογένεια εγώ και τα άλλα δύο αδέλφια μου με την αγάπη του πατέρα μου και της γιαγιάς μου που στάθηκε για μένα πραγματική μάνα.
-Είχες από μικρή, όνειρο να γίνεις τραγουδίστρια;
Στο σχολείο στα μόνα μαθήματα που ήμουν καλή ήταν η ωδική και η γυμναστική. Νομίζω πως αν υπάρχει ταλέντο αυτό δεν κρύβεται και κάποια στιγμή ό,τι και να γίνει εμφανίζεται.. Από μικρή ένοιωθα πως τραγουδούσα σωστά αλλά δεν ήμουν το παιδί που στηνόμουν μπροστά στον καθρέφτη με την βούρτσα για μικρόφωνο, αλλά κάπου βαθειά μέσα μου ήξερα πως όλο αυτό που ένοιωθα θα με οδηγούσε εκεί που τελικά με οδήγησε.
-Τι μουσικά ακούσματα είχες από το σπίτι και την εφηβική εποχή; Είχες προτιμήσεις σε μουσική και τραγούδια;
Άκουγα ότι και ο υπόλοιπος κόσμος στα σπίτια του από το ραδιόφωνο. Οι προσλαμβάνουσες του κάθε παιδιού έρχονται πάντα μέσα από το περιβάλλον του. Στη προσφυγική Κοκκινιά που μεγάλωσα δεν γινόταν να μην ακούω Σμυρνέικα και Μικρασιάτικα τραγούδια. Όλα αυτά μπήκαν βαθειά μέσα μου κι έκαναν τη δουλειά τους. Με τη πάροδο του χρόνου όμως άκουγα και πολύ ξένη μουσική που συνεχίζω να ακούω.
-Πώς βρέθηκες να τραγουδάς στην Απανεμιά;
Είχα ένα πολύ καλό φίλο που ήταν υπεύθυνος στα studios της Finos Film στην ιστορική οδό Χίου τον Γιώργο τον Σουρμελίδη. Αυτός γνώριζε ότι τραγουδάω και με σύστησε στον Τάσο τον Σχορέλη, που προωθούσε τότε νέους τραγουδιστές στις μπουάτ. Έτσι βρέθηκα στην μπουάτ «Απανεμιά» στη Πλάκα που ανήκε στη τραγουδίστρια Μαίρη Δαλάκου. Εκεί βρεθήκαμε δυο άγνωστοι τραγουδιστές. Εγώ και ένα νέο παιδί που μόλις είχε κατέβει από τη Θεσσαλονίκη. Ο Μανώλης Μητσιάς. Έμεινα μόνο δυο μήνες εκεί, γιατί ένα βράδυ ήρθε στο μαγαζί ο Μάνος Λοϊζος με το Λευτέρη Παπαδόπουλο που μαζί με το Μίμη Πλέσσα έψαχναν να βρουν μια γυναικεία λαϊκή φωνή για το δίσκο που ετοίμαζαν, το «Δρόμο». Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος εκείνο το βράδυ με άκουσε , του άρεσα και μου είπε την άλλη μέρα να πάω για ακρόαση στην Columbia. Πήγα και τότε ξεκίνησαν όλα. Την άλλη μέρα κιόλας έκανα συμβόλαιο με την Lyra. Είπα δύο τραγούδια στον δίσκο το «Δώσε μου το στόμα σου» και το «Πρώτη φορά». Τα υπόλοιπα τραγούδια τα ερμήνευσε μοναδικά ο ανεπανάληπτος Γιάννης Πουλόπουλος.
