Κάθε μέρα που περνάει αγαπάω πιο πολύ τα πάντα και τους πάντες. Καλά δε μιλάω για τα παιδιά μου με τα οποία έχω τρελή καψούρα αλλά ας μιλήσω για τα περίπου παιδιά μου – δηλαδή τα σκυλιά μου. Δεν είναι ακριβώς σκυλιά ,είναι παγκς και όσοι έχουν και είναι εθισμένοι ακόμα και στη μυρωδιά τους θα με καταλάβουν. Χθες πήγα σε ωραιότατο μπαρ στη Σούτσου που λέγεται Sutsu και αντί να ξεκινήσω από αυτό ξεκινάω από τη συνάντησή μου με το Μίσα, ένα παγκ που είναι 10 ετών και μπήκε μέσα με τον ιδιοκτήτη του που πρέπει να είναι γείτονας εκεί στην πλατεία Μαβίλη και να έχει κάνει το Μίσα μπαρόβιο. Φυσικά τον κάτσιασα στα φιλιά και στεναχωρέθηκα τρομερά όταν έφυγε.
Ευτυχώς έπαιζε μουσική ο Γιάννης Παγκαλιάς και μας τρέλανε ξεκινώντας από 80ς και αποτελειώνοντάς μας με 70ς – μη φανταστείτε κλισέ αλλά κομματάρες κανονικές. Ο Γιάννης “διέσωσε” το ..